Instrumenty

pochodne

Jakub Kozikowski
Joanna Murawska

Geneza instrumentów

pochodnych

Instrumenty pochodne pojawiły się na szerszą skalę na

rynkach finansowych w latach siedemdziesiątych.

Przyczyną ich wprowadzenia był wzrost zmienności

kursów walutowych, stóp procentowych, cen akcji i cen
towarów, jaki można było obserwować na rynkach
światowych w tym okresie.

Wzrost zmienności cen instrumentów finansowych

oznacza zwiększenie ryzyka inwestowania w te instrumenty
finansowe. To właśnie w celu ograniczenia ryzyka
wprowadzono instrumenty pochodne.

Do instrumentów bazowych zaliczamy;

akcje,

obligacje,

towary,

indeksy giełdowe,

stopy procentowe,

kursy walutowe.

Instrumenty pochodne- derywaty- narzędzia
inwestycyjne, których funkcjonowanie opiera się na
kształtowaniu cen instrumentów tradycyjnych
nazywanych również bazowymi.

Klasyfikacja instrumentów pochodnych:

Kryterium podziału

Instrumenty pochodne

Przedmiot transakcji

 finansowe

 towarowe

Rodzaj instrumentu

bazowego

 walutowe

 stopy procentowej

 runku kapitałowego

 kredytowe

 towarowe

Typ instrumentu

 kontrakty forward

 kontrakty futures

 opcje

 swapy

Rodzaj rynku

 giełdowe

 rynek OTC (rynek pozagiełdowy

Over the Counter Market)

Wykonanie zobowiązania

 bezwarunkowe

 warunkowe

Sposób rozliczenia

 rzeczywiste

 nierzeczywiste

KLASYFIKACJA INSTRUMENTÓW

POCHODNYCH ZE

WZGLĘDU NA INSTRUMENT PODSTAWOWY

1. instrumenty pochodne na akcje (akcyjne instrumenty
pochodne) –instrumentem podstawowym jest akcja spółki;

2. instrumenty pochodne na indeksy giełdowe

(indeksowe instrumenty pochodne) –instrumentem
podstawowym jest indeks giełdowy, zazwyczaj indeks giełd
akcji;

3. instrumenty pochodne na waluty (walutowe

instrumenty pochodne) – instrumentem podstawowym jest
waluta;

4. instrumenty pochodne na stopę procentową

instrumentem podstawowym jest stopa procentowa z rynku
finansowego bądź instrument dłużny, taki jak obligacja lub bon
skarbowy.

Podstawowe instrumenty odgrywające kluczowa role

instrumentów pochodnych to transakcje typu:

forward
futures
opcje

Schemat rynku kapitałowego

Kontrakty terminowe

Kontrakt terminowy jest to zobowiązanie dwóch stron
do zrealizowania transakcji kupna – sprzedaży pewnej
liczby instrumentu podstawowego po określonej cenie w
ustalonym okresie.

Transakcja terminowa prawie zawsze zawiera w sobie element
spekulacji.

Sprzedawca spodziewa się że kurs dobra spadnie poniżej
wyznaczonego, co przyniesie mu zysk.

Z kolei kupujący spodziewa się wzrostu ceny dzięki czemu
będzie mógł odsprzedać kontrakt z zyskiem.

Kontrakty terminowe możemy podzielić na:

 bezwarunkowe, w których to kontrahenci w dniu

realizacji kontraktu muszą bezwarunkowo wykonać
zobowiązanie wynikające z zawartej umowy np.
kontrakty forward i futures

 warunkowe, w których nabywca może odstąpić od

jej wykonania jeśli uzna że realizacja kontraktu jest
nieopłacalna finansowo np. opcje

Podstawowe terminy związane

z kontraktami terminowymi:

•Kwota i waluta kontraktu lub kredytu czy depozytu

•Data transakcji - data zawarcia kontraktu

•Termin ustalenia stopy rozliczenia - 2 dni robocze przed dniem
rozpoczęcia kontraktu.

• Termin rozliczenia - data rozpoczęcia okresu kontraktu i
dokonywania płatności za kontrakt

•Termin zapadalności - termin wygaśnięcia kontraktu

•Okres kontraktu - okres od terminu rozpoczęcia do terminu
zapadalności

•Cena wykonania - uzgodniona przyszła cena lub stopa
procentowa

Kontrakt forward

Kontrakt terminowy forward jest umową zobowiązującą jedną
ze stron do dostawy, a drugą do przyjęcia określonego dobra w
ustalonym terminie w przyszłości, w określonej ilości oraz
określonej jakości po cenie wyznaczonej w momencie zawierania
umowy.

Kontrakt forward jest kontraktem niestandardowym, ustalanym w
procesie
negocjacji, dostosowanym do potrzeb stron transakcji.

Gdy z kimś umawiamy się na zakup np. kociąt i ustalamy że
zapłacimy za nie x PLN gdy tylko będzie można je zabrać matce to
jest to kontrakt forward ponieważ zobowiązujemy się zapłacić dziś
ustaloną cenę za towar który odbierzemy w przyszłości.

Podczas ustalania ceny kontraktu wartość rynkowa musi być równa
zero.

W czasie trwania kontraktu wartość ta może ulegać zmianie. Jeżeli
wystąpi sytuacja, w której ceny dobra są wyższe niż w przypadku
kontraktu zawartego wcześniej wówczas nowe kontrakty zawierane są
dla wyższej ceny niż poprzednio.

Kontrakty forward mogą przybierać wartości ujemne gdy cena
gwarantowana jest niższa od rynkowej lub dodatnie gdy cena
zagwarantowana jest wyższa.

Należy nadmienić, że kontrakty forward nie podlegają codziennej
procesowi korygowania cen. Strony kontraktu uzgadniają rozliczenie
transakcji w dniu dostawy.

Wartość rynkowa kontraktu forward

Przedmiot kontraktów

forward:

dobra przemysłowe lub rolne np.: miedź lub pszenica,
metale szlachetne

waluty, wówczas mamy do czynienia z walutowymi
kontraktami forward,

obligacje lub stopa procentowa, wówczas mamy do
czynienia z procentowymi kontraktami forward.

Zalety kontraktu forward:

rzeczywista dostawa towaru- zbycie określonego w kontrakcie
dobra po wcześniej określonej cenie]

brak instytucji pośredniczących powodujących dodatkowe oplaty

jeśli zachodzi taka konieczność, możliwe jest samodzielne
ustalenie między stronami rodzaju zabezpieczenia transakcji

dokonywanie rozliczeń dopiero po dostawie,

Kontrakty futures

Kontrakty terminowe futures to typowe, pochodne
instrumenty finansowe. Zawierane są między dwiema stronami,
dla których stanowią zobowiązanie do sprzedaży(wystawca) lub
kupna (nabywca) w określonym w umowie terminie w przyszłości
i po określonej cenie.

W przypadku kontraktu terminowego futures obie strony, tzn.
kupujący i sprzedający, mają dwie możliwości:
• czekać do terminu wygaśnięcia;
• zamknąć pozycję przed terminem wygaśnięcia.

W pierwszym przypadku następuje dostawa instrumentu

podstawowego i zapłata za ten instrument ceny kontraktu (ustalonej
w momencie zawarcia kontraktu) lub rozliczenie pieniężne kontraktu.

W drugim przypadku zamknięcie pozycji polega na dokonaniu

przez stronę
kontraktu transakcji odwrotnej. W odniesieniu do strony długiej
(kupującego) oznacza to sprzedanie tego kontraktu (poprzez złożenie
zlecenia sprzedaży).

W odniesieniu do strony krótkiej (sprzedającego) oznacza to

zakup tego kontraktu (poprzez złożenie zlecenia zakupu). Należy
dodać, że zamknięcie pozycji następuje po aktualnej cenie kontraktu,
a zatem każda ze stron może zyskać lub stracić zamykając pozycję
przed terminem wygaśnięcia.

Kontrakty futures

Najczęściej uczestnikami transakcji kontraktów są maklerzy,
specjaliści banków
inwestycyjnych i instytucji finansowych. Zawierają oni transakcje w
imieniu własnym lub na zlecenie klienta.

Istnieją dwa sposoby na zawieranie kontraktów futures na
giełdach:

 open outcry – transakcje zawierane przez maklerów na zasadzie

wykrzykiwania cen w pomieszczeniach giełdowych,

 korzystanie z systemów skomputeryzowanych – transakcje

zawierane są przy
pomocy nowoczesnych urządzeń i programów,

Rynek spot

Na rynku kapitałowym większe znaczenie maja kontrakty futures,
które są oferowane na giełdach terminowych.

Przy kontraktach futures występują dwie ceny:

cena futures czyli cena rynkowa kontraktu

cena spot czyli cena instrumentu podstawowego,

rynkiem spot , rynek na którym dostawa przedmiotu kontraktu
następuje bezpośrednio po zawarciu kontraktu.

W praktyce cena futures informuje oczekiwania co do
kształtowania się ceny spot w momencie określonym jako termin
dostawy w konkretnym kontrakcie terminowym.

Zależność między
ceną futures i spot w
miarę zbliżania się
terminu realizacji
kontraktu

Rozliczanie kontraktu

futures

W przypadku kontraktów terminowych futures na giełdzie występuje
procedura codziennego rozliczania kontraktu marking to market.
Polega ona na tym, że:

• w momencie zawarcia transakcji (otwarcia pozycji) obie strony,

długa i krótka, wpłacają na swoje rachunki w domach maklerskich
depozyt, będący pewnym niewielkim procentem wartości kontraktu;

• na koniec dnia roboczego salda rachunków obu stron są

korygowane w zależności od zmiany ceny kontraktu w ciągu dnia; jeśli
cena wzrosła, wówczas zwiększane jest saldo strony długiej, zaś
zmniejszane saldo strony krótkiej; jeśli cena spadła, wówczas
zwiększane jest saldo strony krótkiej, zaś zmniejszane saldo strony
długiej;

• gdy saldo którejkolwiek ze stron spadnie poniżej pewnego

ustalonego dopuszczalnego poziomu, wówczas strona musi je
uzupełnić do poziomu depozytu początkowego.

Różnice miedzy kontraktami

futures i forward:

Kontrakty forward:

występują w obrocie
pozagiełdowym

są kontraktami
niestandaryzowanymi
zawieranymi na zamówienie

termin dostawy to konkretny
dzień

prawie zawsze dochodzi do
dostawy przedmiotu kontraktu

zawarcie kontraktu nie
wymaga wniesienia depozytu

płatność następuje po
dostawie

ryzyko ponoszą obie strony
kontraktu

Kontrakty futures:

występują na giełdzie

są standaryzowane

termin dostawy określony jako
cały miesiąc

często dostawa przedmiotu nie
występuje

obie strony kontraktu wnoszą
depozyt

kontrakty rozliczane codziennie

ryzyko w większości przejmuje
giełda

Zasady stosowania kontraktów

terminowych:

• zakup kontraktu terminowego zabezpiecza przed

wzrostem ceny instrumentu podstawowego, na który kontrakt
jest wystawiony.

• sprzedaż kontraktu terminowego zabezpiecza przed

spadkiem ceny instrumentu podstawowego, na który kontrakt
jest wystawiony.

Podstawowe zasady stosowania kontraktów terminowych w
przypadku spekulacji są następujące:

• zakupu kontraktu terminowego dokonuje się w

oczekiwaniu wzrostu ceny instrumentu podstawowego, na
który kontrakt jest wystawiony.

• sprzedaży kontraktu terminowego dokonuje się w

oczekiwaniu spadku ceny instrumentu podstawowego, na który
kontrakt jest wystawiony.

Opcje

OPCJA -umowa między nabywcą (posiadaczem), a sprzedawcą
(wystawcą) dająca prawo nabywcy do kupna (opcja kupna) lub
sprzedaży (opcja sprzedaży) instrumentu bazowego przed lub w
ustalonym dniu w przyszłości po określonej cenie w zamian za
opłatę.

Pod koniec okresu na jaki wystawiono opcję prawo związane z opcją
kończy się w terminie wygaśnięcia. Opcja jest kontraktem
terminowym warunkowym.

posiadacz opcji nabywa prawo kupna lub sprzedaży

wystawca opcji podmiot sprzedający prawo kupna lub sprzedaży

instrument bazowy – instrument finansowy

termin wygaśnięcia opcji- termin w którym opcja musi zostać wykonana

termin wykonania opcji- okres w którym opcja jest wykonana

cena wykonania opcji – cena bazowa, cena rozliczeniowa- centa realizacji
umowy

cena minimalna wymagana za opcje

cena rynkowa (koszt) opcji – premia opcyjna,

cena instrumentu bazowego – wartość instrumentu finansowego

na rynku nie handluje się pojedynczymi opcjami ale pakietami składającymi siez z
1000 akcji

Podstawowe terminy związane

z opcjami:

Rodzaje opcji

opcja kupna- posiadacz ma prawo kupna instrumentu bazowego

opcja sprzedaży -posiadacz ma prawo sprzedaży instrumentu
bazowego

w obu przypadkach wystawca ma obowiązek sprzedaży instrumentu
bazowego (opcja kupna) i kupna instrumentu bazowego(opcja
sprzedazy), jeśli posiadacz opcji zdecyduje się ja zrealizować.

opcja europejska- może zostać wykonana tylko w dniu jej
wygaśnięcia

opcja amerykańska – wykonanie jej można dokonać przez cały
okres jej ważności

opcja bez pokrycia- jest wtedy gdy wystawiający opcje kupna nie
posiada aktywów bazowych

opcja z pokryciem- opcja która ma pokrycie w aktywach
bazowych

Uczestnicy rynku opcji

•kupujący opcje kupna

•sprzedający opcje kupna

•kupujący opcje sprzedaży

•sprzedający opcje sprzedaży

Kupujący zajmują pozycję długą ,a sprzedający opcje zajmują tak
zwaną krótką pozycję

Rodzaj opcji

Pozycja kontraktowa stron

NABWCA:
 płaci cenę opcji(premie)
 zyskuje aktywne prawo

wyboru(prawo decyzji)

SPRZDAWCA:
 otrzymuje premie opcyjną
 obejmuje pasywne

zobowiązania

KUPNA

prawo zakupu pakietu akcji ma pakiet akcji, jest gotowy

do sprzedaży

SPRZEDAŻ

Y

prawo sprzedaży pakietu
akcji

ma pieniądze, jest gotowy

do zakupu

Typy opcji:

Opcja jest w cenie -in the money

 Opcja zakupu jest in the money jeżeli

• kurs realizacji opcji < kurs natychmiastowy

• realizując taką opcję osiągniemy zysk (kupimy taniej)

 Opcja sprzedaży jest in the money jeżeli

• kurs realizacji opcji > kurs natychmiastowy

• realizując taką opcję osiągniemy zysk (sprzedamy drożej)

Opcja nie jest w cenie- out of the money

 Opcja zakupu jest out of the money jeżeli

• kurs realizacji opcji > kurs natychmiastowy

• realizacja takiej opcji naraża na straty i jest nieopłacalna (kupimy

drożej).

 Opcja sprzedaży jest out of the money jeżeli

• kurs realizacji opcji < kurs natychmiastowy

• nieopłacalne (sprzedamy taniej)

Opcja jest po cenie- at the money

Podstawowe rodzaje transakcji:

 zakup opcji kupna
 zakup opcji sprzedaży
 sprzedaż opcji kupna
 sprzedaż opcji sprzedaży

Przykład opcji kupna:

Inwestor kupił europejską walutową opcję kupna 1000 USD z ceną
wykonania 3,4 PLN i terminem wygaśnięcia 1.09.1997 płacąc za nią 50
PLN. Ma on prawo w dniu 1.09.1997 kupić 1000 USD po jednostkowym
kursie 3,4 PLN. Jeśli w tym dniu kurs dolara względem złotego wynosić
będzie na przykład 3,48 PLN, inwestor wykona opcję, płacąc za każdego
dolara 3,4 PLN. Następnie sprzeda kupione dolary na rynku walutowym
po kursie dnia, czyli po 3,48 PLN. jego dochód wyniesie:
+ 3480 PLN (przychód ze sprzedaży dolarów)
- 3400 PLN (koszt zakupu dolarów przy wykonaniu opcji)
- 50 PLN (koszt zakupu opcji)
= 30 PLN.
Jeśli zaś w tym dniu kurs dolara wynosić będzie na przykład 3,35 PLN,
wówczas inwestor nie wykona opcji, gdyż dolary są tańsze na rynku
walutowym. Opcja (prawo) straci ważność, a inwestor straci 50 PLN
(koszt zakupu opcji).
Jak widać, opcja kupna zabezpieczyła inwestora przed wzrostem kursu
dolara, jednakże przy drugim wariancie inwestor tracąc 50 PLN stracił
wszystko, co przeznaczył na inwestycję.

Zakup opcji kupna

(długa pozycja):

Zakup opcji kuna daje nabywcy opcji następujące
korzyści:

 ograniczona strata

 nie ograniczony zysk

 niewielka inwestycja

 efekt dźwigni

SPRZEDAŻ OPCJI KUPNA

(krótka pozycja)

W przypadku sprzedaży opcji kupna wzrost kursu wymiany
wiąże się z możliwością poniesienia przez sprzedającego
nieograniczonych strat.

ZALETY sprzedaży

opcji kupna:

• otrzymanie premii,
• upływ czasu

WADY sprzedaży

opcji kupna :

• konieczność

wykonania

• nieograniczone

straty

Przykład opcji sprzedaży:

Inwestor kupił amerykańską (akcyjną) opcję sprzedaży 100 akcji
spółki X z ceną wykonania 24 PLN i terminem wygaśnięcia
1.09.1997 płacąc za nią 20 PLN. Inwestor ma prawo w dowolnym
dniu (roboczym) do dnia 1.09.1997 sprzedać 100 akcji spółki X po
cenie 24 PLN. Jeśli np. w dniu 25.08.1997 cena akcji spółki wynosi
23 PLN i inwestor zdecyduje się wykonać opcję, wówczas kupi 100
akcji spółki X na giełdzie po 23 PLN, a następnie wykona opcję, czyli
sprzeda te akcje po cenie 24 PLN. Jego dochód wyniesie:
+ 2400 PLN (przychód ze sprzedaży akcji przy wykonaniu opcji)
- 2300 PLN (koszt zakupu akcji)
- 20 PLN (koszt zakupu opcji)
= 80 PLN.
Jeśli zaś codziennie do 1.09.1997 cena akcji spółki będzie wyższa
od ceny wykonania, czyli od 24 PLN, wówczas inwestor nie wykona
opcji, gdyż bardziej opłaca się sprzedać akcje na giełdzie. Opcja
(prawo) straci ważność, a inwestor straci 20 PLN (koszt zakupu
opcji). Jak widać, opcja sprzedaży zabezpieczyła inwestora przed
spadkiem ceny akcji.

ZAKUP OPCJI SPRZEDAŻY

(długa pozycja)

Zakup opcji sprzedaży daje nabywcy następujące
korzyści:

ograniczenie straty ,

nieograniczone zyski,

możliwość uzyskania zysku na spadkowym rynku,

efekt dźwigni

SPRZEDAŻ OPCJI SPRZEDAŻY

(krótka pozycja)

ZALETY sprzedaży

opcji kupna:

• otrzymanie premii,
• upływ czasu

WADY sprzedaży

opcji kupna :

• konieczność

wykonania

• nieograniczone

straty

Kupowanie opcji kupna jest zawsze mniej ryzykowne od
wystawiania opcji kupna.

Opłacalność transakcji, a zmiana

ceny:

Zmiana ceny instrumentu

bazowego

Transakcja

wzrost

kupno opcji kupna

stabilizacja lub lekki wzrost

wystawienie opcji sprzedaży

stabilizacja lub lekki spadek

wystawienie opcji kupna

spadek

kupno opcji sprzedaży

Transakcja, ryzyko i zysk:

Pozycja

Ryzyko

Zysk

długa opcja kupna

zapłacona premia

nieograniczony

długa opcja

sprzedaży

zapłacona premia

nieograniczony

krótka opcja kupna

nieograniczone

otrzymana premia

krótka opcja

sprzedaży

nieograniczone

otrzymana premia

Obrót opcjami

Opcjami można obracać na rynku wtórnym. Są dwa segmenty
tego rynku. Pierwszy stanowią giełdy opcji (na których obraca
się również kontraktami terminowymi).
Drugim segmentem na którym można obracać opcjami jest
rynek pozagiełdowy (są to tzw. opcje OTC).

Reguły stosowane przy zabezpieczaniu się przed zmianami cen
za pomocą opcji.

w celu zabezpieczenia się przed wzrostem ceny instrumentu
podstawowego należy kupić opcję kupna.

w celu zabezpieczenia się przed spadkiem ceny instrumentu
podstawowego należy kupić opcję sprzedaży

Transakcje opcyjne rozliczane są przez dostarczenie nabywcy
opcji instrumentu
bazowego po określonej cenie lub gotówki, będącej
równowartością różnicy miedzy cena realizacji opcji, a rynkowa
cena instrumentu.

Zasady stosowania opcji:

• W przypadku zabezpieczania

się przed ryzykiem :
1. Zakup opcji kupna
zabezpiecza przed wzrostem
ceny instrumentu
podstawowego, na który
opcja jest wystawiona.

2. Zakup opcji sprzedaży
zabezpiecza przed spadkiem
ceny instrumentu
podstawowego, na który
opcja jest wystawiona.

• W przypadku spekulacji :

1. Zakup opcji sprzedaży
zabezpiecza przed
spadkiem ceny
instrumentu
podstawowego, na który
opcja jest wystawiona.

2. Zakupu opcji sprzedaży
dokonuje się w oczekiwaniu
spadku ceny instrumentu
podstawowego, na który
opcja jest wystawiona.

Opcje walutowe a kryzys 2008-2009

Podczas kryzysu finansowego w roku 2008 liczne polskie
przedsiębiorstwa popadły w trudności finansowe na skutek
nieudanej inwestycji w opcje walutowe. W większości
inwestycje te polegały na zawarciu z bankiem umowy na
złożone instrumenty pochodne nazwane "zerokosztowymi".
Przedsiębiorstwo stawało się nabywcą opcji typu PUT i
jednocześnie wystawcą opcji typu CALL. Obie opcje były
zawierane na innym kursie EUR/PLN i nie były symetryczne.
Opcja CALL, w większości wypadków, opiewała na 2 razy
większą pozycję ni opcja PUT. Silne osłabienie złotego
spowodowało, że inwestorzy ponieśli straty, co w niektórych
przypadkach doprowadziłoich do upadłości m.in.

• Odlewnie Polskie,

• Elwo z Pszczyny,

• Polskie Odlewnie i Huta Szkła Krosno (Krośnieńskie Huty
Szkła KROSNO S.A.)

Strategie inwestowania

1.Strategie dla portfela obligacji:

• Zarządzanie pasywne

• Zarządzanie aktywne

2.Strategie dla portfela akcji:

• Zarządzanie pasywne

• Zarządzanie aktywne

3.Metody alokacji aktywów:

• Metoda alokacji bezpiecznej

• Metoda alokacji strategicznej

Zarządzanie pasywne portfelem

obligacji

Istnieją dwie podstawowe strategie pasywnego
zarządzania portfelem obligacji.
Pierwsza z nich polega na odpowiednim, czyli
zgodnym z oczekiwaniami i ograniczeniami,
doborze obligacji do portfela, a następnie
przetrzymaniu ich do dnia wykupu.
Druga – strategia indeksowa – polega na takim
skonstruowaniu portfela obligacji, aby
odpowiadał wybranemu indeksowi rynku
obligacji, na przykład JP Morgan Goverment Bond
Index Broad Poland (GBI Broad Poland).

Zarządzanie aktywne portfelem

obligacji

Istnieje kilka głównych strategii aktywnego zarządzania portfelem obligacji.

• Pierwsza z nich opiera się na prognozowaniu przyszłego poziomu stóp
procentowych. W przypadku, kiedy spodziewany jest wzrost stóp
procentowych, zarządzający stara się zachować zgromadzony kapitał na nie
zmienionym poziomie, natomiast w przypadku spodziewanej obniżki stóp
procentowych zarządzający stara się osiągnąć atrakcyjne zyskikapitałowe.

• Inna strategia aktywnego zarządzania portfelem obligacji opiera się na
analizie kredytowej. Związane jest to ze szczegółową analizą sytuacji
ekonomicznej emitenta obligacji. Głównym celem przeprowadzonych analiz
jest zidentyfikowanie emitentów obligacji, których sytuacja finansowa się
znacząco pogorszy lub poprawi w takim stopniu, że agencja ratingowa
obniży lub podwyższy rating kredytowy wyemitowanych obligacji. Przy czym
istotne jest, aby przeprowadzona analiza oraz związane z nią decyzje
inwestycyjne wyprzedzały oficjalne ogłoszenie ratingu kredytowego.

• Kolejną strategią aktywnego zarządzania portfelem obligacji opiera się na
badaniu premii za ryzyko kredytowe obligacji emitentów z różnych sektorów
gospodarki. Podejście to zakłada, że premia za ryzyko kredytowe z nisko i
wysoko sklasyfikowanych obligacji przedsiębiorstw lub z obligacji
skarbowych i obligacji
przedsiębiorstw różnią się o pewną wartość, która zmienia się w czasie.
Przyjmuje się, że w okresach
gospodarczego wzrostu różnice te maleją, natomiast w okresach zastoju,
czy recesji wzrastają.

Zarządzanie pasywne portfelem

akcji

Głównym celem pasywnego zarządzania portfelem
akcji jest tzw. replikacja wybranego indeksu
giełdowego.
Replikacja jest to odwzorowanie składu specyficznego
portfela akcji jakim jest indeks giełdowy, w skali
konkretnego portfela inwestycyjnego.
W tym przypadku decyzja o wyborze indeksu
giełdowego, który będzie replikowany, określa
preferencje, potrzeby oraz poziom ryzyka związany z
inwestowaniem w akcje.
Dużą zaletą tej strategii są niższe koszty zarządzania.

Zarządzanie aktywne portfelem

akcji

Podstawowym celem aktywnego
zarządzania portfelem akcji jest próba
takiego zbudowania portfela akcji, aby w
relatywnie krótkim okresie czasu
wygenerował ponadprzeciętną stopę
zwrotu.
Do porównań może być użyty jako
wzorcowy portfel wybrany indeks
giełdowy, skorygowany kosztami
transakcji oraz premiami za ryzyko.
W tej strategii istotny jest właściwy dobór
papierów wartościowych do portfela.

Metoda alokacji bezpiecznej

W metodzie tej ustala się racjonalną
strukturę kapitałową w taki sposób, aby
oczekiwana stopa zwrotu oraz
prognozowany wskaźnik ryzyka były stale
utrzymywane na wybranym poziomie. Na
podstawie tej strategii podejmowane są
decyzje sprzedaży/zakupu obligacji i akcji w
danym czasie.

Metoda alokacji

strategicznej

Metoda ta jest stosowana w podejmowaniu
decyzji długoterminowych. Wyznaczany jest
taki portfel, który jest w stanie zapewnić
osiągnięcie założonych stóp zwrotu przy
założonym poziomie ryzyka. Do wyznaczenia
optymalnej struktury oraz do prognozy
przyszłych wyników inwestycyjnych na rynku
kapitałowym konieczne są wskaźniki
rentowności oraz miary statystyczne takie jak
odchylenia standardowe, współczynniki
korelacji itp.
Do wyznaczenia efektywnego portfela używane
są dane historyczne, a do samodzielnej decyzji
pozostaje wybór, które aktywa w portfelu
zapewnią utrzymanie lub poprawę rezultatów w
przyszłych okresach