1.

Podać ograniczenia naprężeń w cięgnach sprężających, w kolejnych etapach realizacji
konstrukcji.

Początkowa siła sprężająca- przy chwilowym przeciążeniu celem zmniejszenia strat od tarcia i
poślizgu z zakotwieniach

,

≤

0,8

0,9

,

Po stratach doraźnych

≤

0,75

0,85

,

Po uwzględnieniu strat całkowitych

σ

≤ 0,65

2.

Podać ograniczenia naprężeń w betonie w elementach strunobetonowych i
kablobetonowych.

Ograniczenia w betonie w sytuacji początkowej

•

w strunobetonie

przy sprężaniu osiowym

< 0,6

( )

przy sprężaniu mimośrodowym

< 0,7 ( )

•

w kablobetonie

przy sprężaniu osiowym

< 0,5 ( )

przy sprężaniu mimośrodowym

< 0,6 ( )

Przy projektowaniu można przyjmować

( ) = 0,85

.

!"

Dla EC:
- w strunobetonie: w chwili sprężenia

≤ 0,7 ( )

przy dodatkowym działaniu innych obc. w czasie

≤ 0,6 ( )

- Jeżeli naprężenie stałe ściskające

≥ 0,45 ( ) to należy uwzględnić nieliniowość pełzania

betonu
- Jeżeli sprężenie jest etapami, to wymaga się aby minimalna wartość

( ) > 50% wytrzymałości

przy stałym sprężeniu przy sile 30% z końcowej wartości siły sprężające
Z czego wynikają naprężenia w betonie:
Naprężenia w betonie wywołane są: zewnętrzną siła podłużna

σ

.cN, siłą sprężającą

σ

.cp,

sprężeniem (

σ

.cp0

–

początkowe napręzenie w betonie na poziomie środka ciężkość cięgien);

działaniem obciążeń wielokrotnie zmiennych (

σ

.cR

–

graniczne napreżenia w betonie); cieżarem

własnym i innymi obciążeniami (

σ

.cg

–

naprężenia w betonie na poziomie środka cięzkości cięgien)

3.

Przedstawić na oznaczeniach ogólnych analizę rozkładu siły sprężającej w cięgnach
obwodowych sprężających konstrukcję osiowo-symetryczne. (nie wiem czy o to chodzi..)

4.

Długość transmisji, długość dyspersji

Długość transmisji- l

pt

, na której siła sprężająca P

0

zostaje w pełni przekazana z cięgien na beton ; w

normie przyjmuje się, że naprężenie przyczepności, które powstaje po zwolnieniu cięgna jest stałe na
długości l

pt

i równe f

bpt

Długość transmisji = przekazanie sprężenia z cięgien na beton

Wartość f

bpt

zależy od wytrzymałości

betonu na rozciąganie, rodzaju cięgien i
warunków przyczepności.
Podstawowa długość transmisji zależy
ponadto od średnicy i rodzaju cięgien,
sposobu zwalniania naciągu (stopniowe
lub nagłe) i jest proporcjonalna do
naprężeń w cięgnie σ

pm0

, które powstanie

bezpośrednio po zwolnieniu naciągu.

Długość dyspersji- l

disp

; odległość od końca belki do przekroju normalnego, w którym naprężenia

normalne w betonie można uznać za rozłożone liniowo, jest większa od długości transmisji. W belce o

wysokości użytecznej d długość dyspersji można wyznaczyć ze wzoru:

(

)*+

= ,(

-

!

+ /

!

Długość dyspersji = długość odcinka
poza którym przyjmuje się, że
rozkład naprężeń normalnych w
betonie jest liniowy

5.

Przedstawić na rysunku rodzaj i miejsca występowania uszkodzeń w strefie zakotwień
elementów kablobetonowych.

Zakreskowane- naprężenia ściskające
Strefy naprężeń rozciągających:
Strefa 1- wgłębna
Strefa 2- przyczołowa
Strefa 3- narożna

Typowe uszkodzenia:
1. Rysy wgłębne (rozłupane)
2. Rozszczepienie
3. odspojenie naroży
4. zmiażdżenie

6.

Podać kiedy nie uwzględnia się strat siły sprężającej spowodowanych poślizgiem cięgien w
zakotwieniach.

Strat siły spowodowanej poślizgiem ( ΔPsl ) nie uwzględniamy gdy:
- odległość rozpatrywanego przekroju od punktu przyłożenia siłownika naciągowego (x) znajduje się
poza zasięgiem strefy poślizgu ( x0 ):

0 ≥ 0

- stosowany typ zakotwienia eliminuje możliwość poślizgu ( zakotwienia bezpoślizgowe np.
zakotwienie śrubowe, główkowe )
-gdy naciągamy jedno cięgno
-gdy naciągamy wszystkie cięgna jednocześnie

7.

Zakotwienie typu główkowego

Należy do zakotwienia biernego; BBRV do cięgien z drutu, każdy drut zakończony główką. Składa się
ze stalowego bloku zakotwienia w kształcie walca z szeregiem równoległych otworów przelotowych o
średnicy nieco większej niż średnica drutów w kablu. Otwory są rozfrezowane na końcach w postaci
gniazd, w których opierają się główki spęczniane na końcach drutów, działając jako bierne
zakotwienie. Powierzchnia pobocznicy walca jest gwintowana, a na niego jest nakręcona nakrętka
większej średnicy, która pozwala regulować siłę w cięgnie. Nakrętka utrzymująca stalowy blok opiera
się na płycie stalowej umieszczonej na czole sprężonej konstrukcji. Dzięki plastycznej obróbce na
zimno, umożliwiającej zachowanie niewielkich rozmiarów główek, głowice kotwiące cechują
stosunkowo niewielkie rozmiary.

(Znalazłem coś jeszcze takiego fajnie napisane)

Stosowane dla drutów grubszych ≥ 5 mm. Końcówki drutów w kablu są spęczane tworząc główki.
Naciąg jest realizowany poprzez uchwycenie całej głowicy (czyli: wszystkich drutów jednocześnie), a
kotwienie polega na zablokowaniu nagwintowanej głowicy za pomocą nakrętki, lub podłożenie pod
nią cylindrycznych podkładek. Zakotwienie stosowane także obecnie. Wadą jest konieczność
przygotowania kabla o dokładnej długości z wcześniej osadzona głowicą, ale bezsprzeczną zaletą jest
wysoka odporność na obciążenia dynamiczne, zwłaszcza w wantach mostowych.

8.

Iniekcja- co to jest i jakie sią wymagania dla iniekcji

Iniekcja- zabieg wypełniania (wstrzykiwanie zaczynu pod ciśnieniem); wypełnianie kanału kablowego
Sposób wykonania: wykonuje się iniektarką, zaczynając od najniższego punktu, aby wyprzeć
powietrze; substancję wtłacza się pod ciśnieniem poprzez otwór w bloku kotwiącym, albo przez
cienką rurkę połączoną z osłonką kabla; kanały muszą być przeczyszczone kompresorem, kanały
musza być poziomowane (prowadzone) geodezyjnie
Wymagania dla zaczynu:

1

≤ 0,4, CEM I 42,5 lub CEM I 32,5; płynność, niski skurcz, trwałość, brak

szkodliwych domieszek, wytrzymałość po stwardnieniu (ok. 27MPa po 27 dniach i 30MPa po 28 dn)
Cele iniekcji: ochrona kabli przed korozją, zapewnienie współpracy betonu i stali sprężającej,
dodatkowe zabezpieczenie przyczepności kabli
Materiały do iniekcji: zaczyny cementowo wodne z dodatkami do spienienia, masy bitumiczne,
tworzywa sztuczne chemoutwardzalne

9.

Pełzanie- co to jest, od czego zależy, rozkład odkształcenia od pełzania w czasie, kiedy
uwzględniamy liniowe a kiedy nie (chodzi o naprężenia)

Pełzanie- przyrost deformacji w czasie pod stale utrzymywanym naprężeniem. Zjawisko to zachodzi
w warunkach swobodnych odkształceń elementu przy długotrwałym działaniu obciążenia. W efekcie
narastają plastyczne deformacje, wzrost odkształceń przy stałych naprężeniach. Pełzanie jest
zjawiskiem częściowo odwracalnym, po zdjęciu obciążenia następuje natychmiastowe zmniejszenie
odkształceń, a potem w dłuższym okresie, ma miejsce powolna redukcja odkształceń
Pełzania maleje wraz z maleniem:

•

Ilości zaczynu cementowego

•

Współczynnika w/c

•

Zawartości powietrza

•

Temperatury otoczenia

Pełzanie maleje wraz ze wzrostem:

•

Wieku betonu w czasie dojrzewania

•

Wilgotności środowiska

•

Miarodajnego wymiaru przekroju

Wykresy odkształceń od pełzania betonu przy założeniu

σ

c

<0,45*f

ck

Pełzanie nieliniowe- Po przekroczeniu granicy naprężeń

σ

c

<0,45*f

ck

odkształcenia pełzania są

zależne nieliniowo (funkcja wykładnicza) i rosną szybciej. Uwzględnia się to w obliczeniach poprzez
zastosowanie współczynnika

23( , ) = 2( , ) ∙ 5

,6(

7

8 ,96)

zastępującego

2( , ), a po

przekroczeniu trwałej wytrzymałości betonu (

σ

c

=0,9*f

ck

) odkształcenia narastają gwałtownie aż do

zniszczenia betonu. Wpływ pełzania PN uwzględnia poprzez współczynnik pełzania betonu

Φ

(t,t0)

2( , ) = 2(∞, ) ∙ ;<( − )

t- wiek betonu w rozważanej chwili (dni)
t0- wiek betonu w chwili obciążenie (dni)

Φ

(

∞,t0)- końcowy współczynnik pełzania

;<( − )- przyrost pełzania po przyłożeniu obciążenia

2(∞, ) = 2

>?

∙ ;( @A) ∙ ;( 0)

2

>?

- czynnik określający wilgotność otoczenia

;( 0)- czynnik uwzględniający wpływ rodzaju cementu

RH- względna wilgotność powietrza
fcm- średnia wytrzymałość betonu po 28 dniach

10.

Skurcz (zachodzi od razu ale nie od razu uwzględniamy) + wykres

Skurcz betonu- wywołany jest zmniejszeniem objętości wskutek ubytku wilgoci; wyróżniamy:
Skurcz od wysychania- występuje gdy jest usuwana woda kapilarna; zachodzi powoli, wskutek
migracji wody w stwardniałym betonie. Zależy od wytrzymałości betonu, wilgotności względnej i
miarodajnego wymiaru przekroju
Skurcz autogeniczny- zachodzi w całym przekroju elementu, występuje gdy następuje wiązanie,
dlatego odkształcenia są mało istotne; jest liniową funkcją wytrzymałości betonu; należy go
uwzględnić szczególnie gdy świeży beton jest układany na betonie już stwardniałym

B

+

= B

)

+ B

B

+

- całkowite odkształcenie skurczowe

B

)

- odkształcenie spow. wysychaniem

B - odkształcenie skurczu autogenicznego

B

)

( ) = ;

)+

( ,

+

) ∙ 3

C

∙ B

).

;

)+

( ,

+

) =

−

+

∙

+

+ 0,04 ∙ ,ℎ

E

t

s

- wiek betonu na początku procesu wysychania

t- wiek betonu w rozważanej chwili
h0-miarodajny wymiar przekroju= 2Ac/u
Ac- pole przekroju betonu

u- obwód części przekroju wystawionej na wysychanie
kh- współczynnik zależny od miarodajnego wymiaru h0

B

+

( ) = ;

+

( ) ∙ B (∞)

B (∞) = 2,5 ∙ (

− 10) ∙ 10

8H

;

+

( ) = 1 − exp (−0,2 ∙

,6

)

Skurcz jest wprost proporcjonalny do:

•

Temperatury otoczenia

•

Zróżnicowania temperatury w elemncie

•

Współczynnika w/c

•

Zawartości cementu

Skurcz jest odwrotnie proporcjonalny do:

•

Wieku betonu w czasie początku wysychania

•

Wilgotności względnej

•

Stosunku objętości do pola powierzchni zewn. elementu

11.

Co to znaczy konstrukcja sprężona?, Jak działa sprężenie?

Konstrukcja sprężona to konstrukcja, do której w sposób świadomy i celowy wprowadzono
naprężenia ściskające w te strefy przekroju, które w stadium eksploatacyjnym pod wpływem
obciążeń zew są rozciągane

Sprężenie jest celowym i świadomym wprowadzeniem w konstrukcję sił, który wywołują przed jej
użytkowaniem stan naprężeń przeciwny do naprężeń wywołanych obciążeniami przenoszonymi przez
konstrukcję.

Strunobeton

Kablobeton

Naciąg cięgien

Przed betonowaniem

Po betonowaniu

Zakotwienie

Przez przyczepność

Dociskowe

Miejsce sprężenia

W wytwórni stałej

W wytwórni lub na budowie

Trasa cięgien

Prosta lub łamana wewnątrz obrysu
el.

Dowolnie zakrzywiona, może być na zewnątrz
elementu

Transport

W całości

W całości lub segmentach

Długości

Do 24m

Dowolna, najlepiej ponad 12m

Zastosowanie

Płyty pełne lub otworowe, stropowe
lub dachowe, belki dachowe,
stropowe i mostowe, podkłady
kolejowe, słupy trakcyjne

Mosty belkowe lub ramowe, zbiorniki, dźwigary
dachowe, powłoki jedno i dwukrzywiznowe,
obudowy reaktorów, ściany oporowe i zapory
wodne, kotwy gruntowe

12.

Co to jest torkret

Torkret- zabezpieczenie stali przed korozją; zaprawa narzucona pod ciśnieniem nakładana w kilku
warstwach, zawsze od dołu
Metoda „na mokro”- podawanie mieszanki betonowej przygotowanej w torkretnicy o ustalonej
konsystencji
Metoda „na sucho”- podawanie suchej mieszanki wężem ciśnieniowym, a mieszanie z wodą
następuje w dyszy; ilość wody określa operator na podstawie wizualnej oceny natryskiwanej
mieszanki

13.

Straty siły sprężającej

1. Straty przed zakotwieniem – wynikają z wykonawstwa i technicznych warunków naciągu,
uwzględnia się je w obliczeniach przy programowaniu naciągu lub bezpośrednio przy samej operacji
naciągu, natomiast nie rozważa się w konstrukcyjnym projektowaniu elementów

1.1 Straty od oporów ruchu

a) straty wewnętrzne w urządzeniach naciągowych
b) straty od tarcia w zakotwieniu i uchwytach
c) straty od tarcia w kanale kablowym

1.2 Straty technologiczne w strunobetonie

d) straty od poślizgu w uchwytach technologicznych
e) straty od częściowej relaksacji cięgien
f) straty od różnic temperatury

2. Straty po zakotwieniu – związane ze zmianami właściwości i cech sprężanych elementów,
uwzględnia się je w obliczeniach przy projektowaniu elementów

2.1 Straty doraźne

•

straty od poślizgu w zakotwieniu

•

straty od odkształceń sprężystych betonu

2.2 Straty opóźnione

straty od relaksacji stali

straty od skurczu i pełzania betonu

straty od opóźnionych odkształceń styków

Straty siły sprężającej w przekroju elementu

a) strunobetonowego
b) kablobetonowego

∆M

+N

- straty od poślizgu

∆M

*O

– straty częściowej relaksacji

∆M – straty sprężyste (spowodowane sprężystym stężeniem w czasie naciągu)

∆M

-

( ) – straty reologiczne (opóźnione)

∆M

P

(0)- strata spowodowana tarciem stali

a)

b)

14.

Co to jest trasa współbieżna.

Trasa współbieżna- trasa dla szczególnego położenia kabla wypadkowego, czyli dla szczególnej
funkcji mimośrodu e(x)=z.cp, kiedy momenty wzbudzone są równe zeru, pokrywają się z liniami
ciśnienia

15.

Zdefiniować długość zakotwienia, obliczeniową długość zakotwienia oraz efektywną
długość rozkładu w strefie zakotwień elementów strunobetonowych.

Długość zakotwienia- l

bpd

; długość umożliwiająca osiągnięcie całej siły zrywającej cięgno w stanie

granicznym nośności F

pd

. (długość na której następuje pełne przekazanie początkowej siły sprężającej

na beton)

(

)

= ; ∙ 2

;-współczynnik długości zakotwienia oka drutów, splotów i prętów, zależny od wytrzymałości betonu

f.ck(t0) w chwili przekazania siły sprężającej na beton; od rodzaju cięgien sprężających

Obliczeniowa długość zakotwienia-

(

)

= 0,8 ∙ ( ÷ 1,2 ∙ (

(

)

= R ∙ ( ∙

S

+.O T

S

+. OUV

≥ (

. *W

( - podstawowa długość zakotwienia

S

+.O T

- pole przekroju zbrojenia wymaganego zgodnie z obliczeniami

S

+. OUV

- pole przekroju zbrojenia zastosowanego

(

. *W

- minimalna długość zakotwienia

R - współczynnik efektywności zbrojenia

Efektywna długość rozkładu, poza którą naprężenia zmieniają sięliniowo

(

. XX

= ,(

)

!

+ Y/

!

16.

Przedstawić na oznaczeniach ogólnych analizę rozkładu siły sprężającej na długości cięgna
w wolnopodpartej płycie strunobetonowej (przedstawić odpowiedni rysunek).

( = ; ∙ 2

M

-

= M − ΔM′

-

( ) = M − ΔM

+N

− ΔM

*O

− ΔM − ΔM′

-

( )

M - wartość siły początkowej w czole elementu po uwzględnieniu strat własnych urządzeń

naciągowych

ΔM

+N

- strata spowodowana poślizgiem cięgien w zakotwieniach

ΔM

*O

- strata spowodowana częściową relaksacją stali sprężającej na torze naciągowym

ΔM - strata spowodowana odkształceniem sprężystym betonu

ΔM′

-

( ) = ΔM

-

( ) − ΔM

*O

17.

Wymienić rodzaje naprężeń w strefie zakotwień elementów kablobetonowych

Naprężenia ściskające i naprężenia rozciągające (wgłębne, przyczołowe, narożne) (rys. zad. 5)

18.

Kiedy nie uwzględniamy strat siły sprężającej w konstrukcjach kablobetonowych,
spowodowanych odkształceniem sprężystym betonu

Nie uwzględniamy gdy:

•

Jedno cięgno

•

Naciąg wszystkich cięgien jednocześnie

19.

Wymień typy konstrukcji realizowanych w technologii strunobetonu i kablobetonu

Strunobeton: podkłady kolejowe, belki stropów gęstożebrowych, płyty stropowe kanałowe, dźwigary
mostowe i stropowe, płyty dachowe TT, pale fundamentowe, słupy energetyczne
Kablobeton: mosty belkowe z przęsłami kablobetonowymi, mosty wiszące, dźwigary dachowe, belki
podsuwnicowe, zbiorniki, kopuły i silosy

20.

Podać najważniejsze wymagane cechy betonu do konstrukcji sprężonej

Wysoki moduł sprężystości z uwagi na ograniczenie doraźnych strat sprężeń i ugięć konstrukcji,
szczelność, odporność na wpływy chemiczne lub wpływ niskich temperatur.

21.

Wymienić rodzaje stali sprężającej stosowanej w konstrukcjach kablobetonowych i
strunobetonowych. Przypisać im wytrzymałość charakterystyczną na rozciąganie.

Stale stopowe- tzw. miękkie, walcowane na gorąco, nie poddawane późniejszej obróbce plastycznej
(pręty)
Stale węglowe- tzw. twarde, obróbka plastyczna na zimno tj przez przeciąganie lub walcowanie
(druty, sploty)
W podstawowych technologiach sprężania stosuje się obecnie przede wszystkim:
- w strunobetonie: sploty, rzadziej pręty profilowane, dawniej pojedyncze druty
- w kablobetonie: kable z drutów lub splotów, liny oraz pręty gładkie i profilowane
Druty zarówno pojedyncze jak i w splotach, w zależności od przekroju mają
charakterystyczną wytrzymałość na rozciąganie odpowiednio:
-

Φ

2,5mm : f

pk

=2160MPa

-

Φ

5mm : f

pk

=1670MPa

-

Φ

7mm : f

pk

=1470MPa

Pręty, naturalnie stygnące, z możliwością przeciągania i odpuszczania

Φ

od 15 do 50mm :

f

pk

=1030MPa do 1230MPa

Sploty:
- 6x2,5+1x2,8 : f

pk

=1940MPa

- Y 1860 S7 : f

pk

=1860MPa

- Y 1770 S7 : f

pk

=1770MPa

22.

Kiedy i w jaki sposób należy uwzględnić pełzanie nieliniowe betonu przy obliczaniu straty
reologicznej siły sprężającej

Jeżeli naprężenie stałe ściskające

≥ 0,45 ( ) to należy uwzględnić nieliniowość pełzania

betonu, poprzez współczynnik pełzania

\

-

= \ ∙ 5

,6∙(

7

8 ,96)

3

]

=

]

^

X

^_

(-)

23.

Przedstawić zasady zbrojenia poprzecznego strefy docisku. Wykonać stosowne rysunki.

Zbrojenie strefy docisku uwzględniane w obliczeniach powinno spełniać warunek:

0,2 ∙ R ≤

3 ∙ S ∙

`)

)

∙ S ≤ 1,75 − R

a/b cYdef5gh5 i jek l@h k dc5Aheg 3 = 1,5 a/b mcief5gh5 3 = 2

Pole powierzchni zbrojenia uzwojonego:

S =

n ∙ /

UO

∙ S

+-

k

W

/

UO

- średnica uzwojenia

k

W

- skok uzwojenia

S

+-

- pole przekroju drutów

Środek ciężkości całego zbrojenia (tych siatek) powinien się mieścić w przedziale

0,3l ÷ 0,5l

Natomiast odstęp

k

W

≤

80AA

0,2 ∙ √l ∙ Y

a,b- wymiary powierzchni rozdziałów

Pręty zbrojenia poprzecznego powinny być prawidłowo zakotwione a ich średnica:

2 ≤ q

12AA

E

Zbrojenie poprzeczne strefy docisku w postaci:
a) siatek zgrzewalnych
b) siatek wyginanych
c) uzwojenia

24.

Przedstawić na wykresie normową zależność sigma-epsilon dla stali sprężającej przy
sprawdzaniu stanu granicznego nośności.

25.

Przedstawić na wykresie normową zależność sigma-epsilon dla betonu przy sprawdzaniu
stanu granicznego nośności

26.

Przedstawić na oznaczeniach ogólnych analizę rozkładu siły sprężającej na długości cięgna
w wolnopodpartej belce kablobetonowej (przedstawić odpowiedni rysunek).

Rys przy założeniu, że naciąg dwustronny!
Tarcie nie istnieje, niezamierzone sfalowanie kabla; duża średnica kanału kablowego
X

0

-zasięg poślizgu (zazwyczaj wynosi 1/3 l)

0 =

d

r ∙ ln

1

1 − ul ∙ r ∙ v ∙ S

M ∙ d

ΔM =

g − 1

2 ∙ g ∙ R

∙ w ∙ (1 + c

!

∙

S

+

x

+

) ∙ M

W przypadku naciągu jednostronnego straty od poślizgu równe są 0!

27.

Przedstawić paraboliczno prostokątny wykres sigma-epsilon dla betonu przy sprawdzaniu
stanu granicznego nośności (podać zależność sigma.c=….)

28.

Wymień min. 4 założenia przyjmowane przy sprawdzaniu stanu granicznego nośności

zginanego przekroju sprężonego
- Zasada płaskich przekrojów Bernoulliego (PPB) przekroje będące płaskie przed przyłożeniem
obciążenia, pozostają płaskie po przyłożeniu obciążenia(wykres odkształceń przekroju jest liniowy)
- w analizie sił w przekroju pomija się wytrzymałość betonu na rozciąganie
- Warunki z szycia (założenie pełnej przyczepności) na styku materiałów składowych trwale
połączonych odkształcenia są jednakowe. Zbrojenie zwykłe połączone z betonem siłami
przyczepności oraz cięgna sprężające maja jednakowe odkształcenia jak otaczający je beton
- obliczając naprężenia w cięgnach sprężających, uwzględnia się początkowe odkształcenie tych
cięgien
- naprężenia ściskające w betonie wyznacza się na podstawie zależności naprężenie-odkształcenie

29.

Podać sposoby zabezpieczania przed korozją cięgien sprężających z przyczepnością i
warunki ich stosowania.

Do zabezpieczania cięgien przed korozją stosuje się iniekcję (pkt. 33) oraz torkret (pkt 42).

30.

Rodzaje zakotwień, do jakich wyrobów.

Zakotwienia czynne – rozwiązane w ten sposób aby umożliwiały naciąg kabli i ich zakotwienie.
Stosowane w konstrukcjach kablobetonowych, gdzie naciąg przeprowadzany jest po zabetonowaniu,
a siła przekazywana jest poprzez zakotwienia, które muszą cechować się odpowiednią trwałością i
niezawodnością w okresie eksploatacji konstrukcji (szczególnie gdy zastosowane są cięgna bez
przyczepności)

Zakotwienia bierne – umożliwiają zakotwienie cięgna bądź kabli. Mogą nie różnić się od zakotwień
czynnych. Można zastosować rozwiązanie prostsze, a tym samy tańsze.

31.

Granice plastyczności i jak ją wyznaczamy.

Stal sprężająca: umowna granica plastyczności jest przyjmowana jako wartość naprężeń przy których
odkształcenia trwałe wynoszą 0,2%. (dla betonu nie znalazłem)

32.

Strunobeton, kablobeton - wymagania, z czego to wynika

Do konstrukcji sprężonych stosujemy beton i stal, cechujące się wysokimi parametrami
wytrzymałościowymi.
Wynika to z:
- działania dużych sił ściskających,
- działania dużych sił skoncentrowanych przy zakotwieniach,
- potrzebą osiągnięcia wysokiego modułu sprężystości (ograniczenie strat doraźnych)
- wymogu wysokiej przyczepności stali do betonu
- wymogu szczelności.
Beton:
- cement: CEM I 32,5 , 42,5 lub 52,5; szybko twardniejące R
- kruszywo łamane ze skał magmowych: bazalt, granit
- dodatki: uplastyczniające, uszczelniające, przyspieszające lub opóźniające wiązanie, uodparniające

na wpływy chemiczne lub wpływ niskich temperatur

- minimalne klasy beton: C25/30 – kablobeton; C30/37 – strunobeton
Stal:
- wysokowęglowa przeciągana na zimno – druty, sploty
- stal stopowa walcowana na gorąco - pręty
- min fpk>1000MPa
Osłonki(kablobeton) :
- metalowe lub polietylenowe
- zabezpieczają przed wyciekaniem zaczynu iniekcyjnego
- wykonane z materiału chemicznie obojętnego
Zaczyn iniekcyjny(kablobeton):
- płynność
- niski skurcz
- trwałość
- brak szkodliwych domieszek

33.

Naciąg jednostronny i dwustronny

Naciąg jednostronny – stosuje się dla cięgien o trasach prostych lub mało zakrzywionych bądź dla
stosunkowo krótkich elementów
Naciąg dwustronny – stosowany w elementach z długimi oraz zakrzywionymi cięgnami.
Wybranie jednej z powyższych technologii sprężania wymusza na nas odpowiedni dobór systemu
zakotwienia.

34.

Wymień zalety konstrukcji prefabrykowanych z betonu w stosunku do konstrukcji
„wylewanych na mokro”

1.

szybkie w montażu

2.

sztywniejsze od konstrukcji monolitycznych

3.

mogę przenieść większe obciążenia

4.

np. w stropach zjawisko klawiszowania jest dużo rzadsze

5.

wysoka jakość wyrobów

6.

niższe koszty

7.

krótszy czas realizacji inwestycji

8.

gotowość obiektu do eksploatacji po zakończeniu budowy

9.

mniejszy ciężar objętościowy prefabrykatów

10.

większa wytrzymałość

35.

Wymień sytuacje obliczeniowe w których sprawdza się nośność zginanego elementu
sprężonego

Stany graniczne konstrukcji sprężonych sprawdzać należy:

•

w obliczeniowej sytuacji trwałej dla t = ∞

•

w sytuacji początkowej dla t = 0

•

w innych sytuacjach przejściowych

36.

Systemy rozwiązywania zbiorników prefabrykowanych (jest 5)

•

Do 1996 dominują cięgna z przyczepnością

•

Po 1996 bez przyczepności

I.

Element prefabrykowany żelbetowy „w łuku” o stałej grubości 0,16m lub 0,18m, cięgno bez
przyczepności wew. Styk niezbrojony, wypełniony zaczynem cementowym pod ciśnieniem z
kanałami kablowymi

II.

Element prefabrykowany żelbetowy wibrowany – styk pionowy niezbrojony wypełniony
betonem drobnoziarnistym, cięgno bez przyczepności, element liniowy

III.

Element prefabrykowany żelbetowy styk pionowy klejony, niezbrojony cięgno bez
przyczepności zewnętrzne

IV.

Element strunobetonowy, styk pionowy niezbrojony wypełniony zaczynem pionowym
ekspansywnym, cięgno wewnętrzne 3splotowe
3φ7mm 5m i sile 200kN

V.

Element strunobetonowy (podobny kształt do III) cięgno bez przyczepności, styki niezbrojone,
suche z taśmą uszczelniającą
B

el

<2,4m

37.

Obciążenie miejscowe, jak się definiuje docisk

Zasady ogólne:

Nośność przekrojów poddanych działaniu obciążeń miejscowych należy sprawdzać przy założeniu, że
wytrzymałość betonu na docisk f

cud

zależy od stosunku powierzchni docisku tj. powierzchni, na którą

przykładane jest obciążenie miejscowe, do powierzchni rozdziału, tj. powierzchni współpracującej
przy przenoszeniu tego obciążenia.

Wytrzymałość betonu na docisk należy obliczać wg wzorów:

•

w elemencie niezbrojonym na docisk

)

= y ∗

)

∗

, w którym:

y = { −

)

∗

({ − 1)

•

w elemencie zbrojonym na docisk

)

= y ∗

)

, w którym:

y = { −

)

({ − 1)

{ = u

S

S

A

c0

– pole powierzchni docisku

A

c1

– pole powierzchni rozdziału

Ϭ

cum

– średnie naprężenie ściskające na powierzchni rozdziału poza powierzchnią docisku

Przy równomiernym rozkładzie obciążenia na powierzchni A

c0

nośność na docisk można

obliczać ze wzoru:

F

Rdu

A

c0

f

cd

⋅

A

c1

A

co

⋅

:=

, lecz nie więcej niż

3 fcd

⋅

Ac0

⋅

w którym:
A

c0

– jest powierzchnią docisku

A

c1

– jest największą obliczeniową powierzchnią rozdziału

38.

Zasada konstruowania i obliczania połączenie słup-słup typu przegubowego. Zasady
ustalania mimośrodów w przekroju przez złącze i poza złączem. Wymiarowanie i rysunki
dla przekroju płaskiego betonowego.

Połączenie z blachą centrującą

wyznaczenie powierzchni docisku Ad i
powierzchni rozdziału Ar

Obliczenie to sprawdzenie czoła słupa na lokalny docisk
1.

W przypadku przekrojów niezbrojonych na docisk (nie spełniających warunku minimum
zbrojenia):

Nc ≤ m

b *

m

bd *

R

bd *

A

d

m

b

-współczynnik warunków pracy złącza m

b

=0,9

m

bd

– współczynnik zależny od obciążeń na powierzchni docisku

m

bd

= 1/3(2+σ

d.min/

σ

d.max

)

σ

d.min

, σ

d.max

- min i max naprężenia docisku

R

bd

– wytrzymałość obliczeniowa betonu niezbrojonego na docisk

A

d

- powierzchnia docisku A

d

=c

n *

c

b

A

r

-powierzchnia rozdziału A

r

= bz(c+2c

b

)

2.

W przypadku zastosowana zbrojenia na docisk obliczeniowa siła osiowa w słupie powinna
spełniać warunek:

Nc ≤ Ncr=m

b *

(

m

bd *

R

bd *

A

d

+ m

su *

R

su*

A

su

)

R

su

- wytrzymałość obliczeniowa zbrojenia poprzecznego

A

su

– pole powierzchni zbrojenia poprzecznego

A)

Przy zbrojeniu czoła słupa siatkami zgrzewanymi:
m

su

=1,5

A

su

= (n

h *

l

n *

A

s1

+ n

b *

l

b*

A

s1b

) / s

u

s

u

– odstęp między siatkami

n

h ,

l

n ,

A

s1

, n

b ,

l

b

, A

s1b

– liczba prętów, długość, pola przekrojów pojedynczych prętów dla

kierunków || do boków h

z

i b

z

A

su

- zbrojenie ograniczone obrysem powierzchni rozdziału A

r

B)

Zbrojąc czoło słupa za pomocą uzwojenia:
m

su

=2,5

A

su

= (

π

d

j *

A

s1u

) / s

u

A

s1u

- powierzchnia poprzecznego przekroju pręta zwojącego

Zbrojenie na docisk powinno spełniać warunek:
0,2m

bd

≤ (m

su

A

su

R

su)

/ ( R

bd

A

d)

≤ 375 - m

bd

WARUNKI KONSTRUKCYJNE
1.

Zbrojenie konstrukcyjne strefy docisku rozmieszone na głębokości d, nie mniejszej niż
większy wymiar powierzchni rozdziału i nie mniejszy niż 20Ø zbrojenia siatek lub
uzwojenia.

2.

Min. 3 siatki lub zwoje

3.

Środek ciężkości zbrojenia na głębokości 0,3 – 0,5 mniejszego boku pow. Rozdziału

4.

Siatki z prętów o średnicy 6-8 mm do 12 mm

5.

Pierwsza siatka nie dalej niż 20mm od powierzchni obc.

6.

Odstęp siatek lub skok linii śrubowej uzwojenia:
s

u

≤

80mm s

u

≤ 0,2 (a

*

b)^(1/2)

a, b – długości boków powierzchni rozdziału

Obliczanie mimośrodu w połączeniach słup – słup typu przegubowego

PRZEKRÓJ PRZEZ STYK:

A)

Przesunięcie a

z

przyjmuje się: złącze ustawione na sucho bez pośredniej warstwy betonu lub

zaprawy. a

z

=0,5 h

z

B)

Złącze z wypełniającą warstwą zaprawy lub betonu
a

z

= 0,03 h

z

a

z

= 0,015 h

z

(wypełnienie złącza za pomocą iniekcji ciśnieniowej)

C)

Złącze z podkładką usztywniającą

a

z

= 0,015 h

z

a

z

= 0,01 h

z

(wypełnienie złącza za pomocą iniekcji ciśnieniowej)

PRZEKRÓJ PRZYPADKOWY
e

a

>= a

z

+ 0,5 a

g

e

a

– obliczeniowy mimośród niezamierzony

a

g

– wzajemne przesunięcie łączonych słupów w rozpatrywanym kierunku

W zależności od przekroju przyjmujemy:

1)

Montaż wymuszony
a

g

= 6mm i nie mniej niż suma połowy luzu między tuleją a trzpieniem

2)

Montaż prowadzony na podstawie osi wyznaczonej geometrycznie
a

g

10mm

3)

Inny sposób montażu
a

g

= 15mm

Nc ≤ Ncr=m

b *

m

e *

(

m

bz *

R

b *

A

bj

+ m

su *

R

su*

A

su

)

m

b

- współczynnik warunków pracy złącza (w war. Normalnych m

b

= 1)

m

e

– współczynnik mimośrodu niezamierzonego e

a

m

e

=1 – 3

*

tz/lb

*

(1 – R

z

/R

b

) ; R

z

≤

R

b

R

z

– obliczeniowa wytrzymałość na ściskanie zaprawy lub betonu wypełniającego spoinę

A

bj

= l

n *

l

b

S

*|

= ( ∗ (

C

}

~)

≤ •

>)

= R R

(R

! )

S

*|

+ 3

`)

S )

R

= (1 −

!

€

N

•

) – współczynnik uwzględniający mimośród

niezamierzony

R

!

= 1 − 3

-

‚

N

•

(1 −

X

^ƒ„

X

^ƒ

) - można pominąć gdy

…

< 0,1(

39.

Prefabrykowane żelbetowe stopy fundamentowe. Podać warunki konstruowania kielicha o
ścianie gładkiej i dyblowanej. Przedstawić model obliczeniowy kielicha, wzory do
wyznaczania zbrojenia poziomego i pionowego oraz sposób rozmieszczenia zbrojenia (na
przekroju poziomym i pionowym)

Geometria:
-powierzchnia gładka:

-powierzchnia dyblowana

( = ( + l + l

!

+ k

( ≥ 1,2 ∙ Y

+

( ≤ 2 ∙ Y

+

s- odległość między zbrojeniem w słupie i stopie
l

0

- długość zakładu obliczona dla największej średnicy zbrojenia w połączeniu uwzględniając fakt czy

zbrojenie ściskane czy rozciągane
Równania równowagi:

†

)

≤ †

>)

= • − •

!

− ‡ ∙ •

E

•

V,ˆ)

≤ •

‰,>)

= ‡ ∙ • − ‡ ∙ •

!

+ •

E

Š

ˆ)

≤ Š

>)

= −†

ˆ)

∙ ( + 0,5 ∙ •

V,ˆ)

∙ Y

+

+ ‡ ∙ •

!

∙ Y

+ (( − 0,1 ∙ ( ) ∙ • − 0,1

∙ ( ∙ •

!

− 0,5 ∙ •

E

∙ 0

•

E

=

)

∙ 0 ∙ Y

+

Model obliczeniowy (momenty montażowe)

1.

Uderzenie słupa

Š

>+

= ‹ ∙ ℎ G- ciężar słupa

2.

Oparcie boczne słupa

Š

>+!

= (0,25 ÷ 0,5) ∙ ‹ ∙ (0,5 ∙ ℎ

+N

∙ ℎ )

3.

Parcie wiatru na słup

Š

>+!

= Œ ∙ 0,5 ∙ (ℎ

+N

+ ℎ ) W- parcie wiatru

Wyznaczenie zbrojenia pionowego

S

+

*UW

=

Š

5 ∙

`)

Wyznaczenie zbrojenia poziomego

†• =

Š

2

3 ∙ ℎ

+ Ž

S

+

U…

=

†•

2 ∙

`)

Zbrojenie:

40.

Przedstawić zasady konstruowania i obliczania stalowych połączeń sztywnych i wiotkich w
elementach prefabrykowanych (wzory, rysunek).

ŁĄCZNIKI WIOTKIE (płaskowniki)
1.

Określenie gubości blachy b[mm]
a)

Warunki spawalnicze

a ≥ 0,752 pręty spawane spoinami czołowymi

a ≥ 0,302 pręty spawane spoinami pachwinowymi

b)

Warunek wytrzymałościowy
a ≥ 0,252

X

•ƒ

X

••

`)

- wytrzymałość obliczeniowa na rozciąganie stali

`-

- wytrzymałość obliczeniowa na ścinanie stali

2.

Obliczenie powierzchni przekroju prętów w jednym rzędzie As

}

‘

=

}

g +

Š

c

Ž =

Ž

g

S

+

=

,}l

!

+ 3Ž

!

`)

g- liczba rzędów prętów

}l-siła rozciągająca przypadająca na jeden rząd prętów

Žl- siła ścinająca przyp na 1 rząd prętów

3.

Sprawdzenie naprężeń dociskowych w betonie

Ž ≤ 4 ∙ 2

!

∙

)

∙ A

m- liczba prętów łączna

4.

Obliczenie długości prętów kotwiących lbd

ŁACZNIKI SZTYWNE (profil stalowy)
Jedyna różnica występuje w sposobie obliczania z

c =

7

8 ℎ

41.

Przedstawić zasady obliczania nominalnej długości podparcia w elementach
prefabrykowanych. Podać stosowane wzory, warunki obliczeniowe, rysunek.

Należyte podparcie elementów należy uwzględnić poprzez:

•

Zbrojenie elementów przyległych

•

Ograniczenie naprężeń w podparciu

•

Środki uwzględniające przesuw lub zamocowanie

Gdy podparcie ogranicza przesuw lub obrót w obliczeniach przyległych elementów należy
uwzględniać:

•

Pełzanie

•

Skurcz

•

Temperaturę

•

Nie osiowe ustawienie

•

Odchylenie od poziomu

Może to wymagać zbrojenia poprzecznego w elementach i/lub ciągłości zbrojenia od powiązania
elementów.
Podparcia muszą zapewnić poprawne usytuowanie uwzględniające odchylenia w produkcji i
montażu.

ELEMENTY NIEWYDZIELONE

l = l + l

!

+ l

E

+ ,Δl

!

!

+ Δl

E!

l - nominalna długość oparcia

l =

’

“ƒ

„

∙X

”ƒ

Y -szerokość oparcia netto

Przy równomiernym nacisku na podporze (np. podkładki z zaprawy, neoprenu)

Y = kc5d. dc5@c. w innych wypadkach Y ≤ 600AA

•

ˆ)

- obliczeniowa wartość reakcji podporowej

>)

- obliczeniowa wartość wytrzymałości na docisk

>)

= 0,4

•)

- połączenie suche

>)

=

)

≤ 0,85

•)

- inne przypadki

)

- obliczeniowa wytrzymałość materiału warstwy wyrównującej

l

!

- odległość nieefektywna (poza zewnętrznym końcem elementu podpierającego)

l

E

- ta sama odl co wyżej ale w el podpieranym

Δl

!

- tolerancja odchyłki odległości między elementami podpierającymi

Δl

E

- poprawka ze względu na odchyłki długości elementu podpieranego

Δl

E

=

(

W

2500

(

W

- długość elementu

ELEMENTY WYDZIELONE

1.

Nominalna długość powinna być o 20mm większa niż w elemencie niewydzielonym

2.

Gdy jest możliwość przesunięcia podpory, długość podparcia netto należy zwiększyć żeby
uwzględnić możliwe przesunięcia

3.

Gdy element jest powiązany inaczej niż na poziomie podparcia podparcie netto należy
zwiększyć żeby uwzględnić możliwe przesunięcia

42.

PROJEKTOWANIE ZBIORNIKÓW PREFABRYKOWANYCH SPRĘŻONYCH
CIĘGNAMI BEZ PRZYCZEPNOŚCI

Zbiorniki o ścianie z elementów prefabrykowanych:
-żelbetowych, sprężonych w kierunku obwodowym wewnętrznym cięgnami stalowymi bez
przyczepności
-strunobetonowych
-żelbetowych użebrowanych w kierunku zew. cięgnami stalowymi bez przyczepności

Wykonanie ścian zbiorników:
1.

Wytyczenie położenia elementów na obwodzie płyty dennej

2.

Montaż elementów prefabrykowanych na podkładach stalowych lub z tworzyw sztucznych
oraz stabilizacja płyt za pomocą rozpór mocowanych do dna zbiornika

3.

Wciąganie cięgien sprężających i montaż zakotwień

4.

I etap sprężenia (20% siły docelowej w cięgnie)

5.

Zabetonowanie pierścienia fundamentowego

6.

Wypełnienie pionowych styków

7.

Zdjęcie rozpór

8.

II etap sprężenia (uzupełnienie do 100% siły docelowej)

Styk pionowy między elementami prefabrykowanymi:









Połączenie prefabrykowanej ściany z płytą denną:

σ

pmt

= σ

pm◦◦ + Δ

σ

p.ULS

σ

pmt

– naprężenie w cięgnie w stanie granicznym

σ

pm◦◦

- naprężenie w cięgnie sprężającym po wszystkich

stratach
σ

p.ULS

– zmiana naprężenie w cięgnie wywołana

dodatkowym obciążeniem



Przyjęcie zwiększonej grubości ścianki ze względu na:

- zapewnienie minimalnych naprężeń ściskających w betonie w kierunku równoleżnikowym
podczas eksploatacji (sprężenie i parcie cieczy)
-nieprzekraczanie max. wartości naprężeń ściskających w betonie w stadium początkowym
(sprężenie) i w stadium eksploatacyjnym (sprężenie i parcie gruntu)

Minimalna grubość prefabrykowanych elementów ściennych:
-0,125m (5cali) – prefabrykaty strunobetonowe sprężane zew. cięgnami w kierunku
obwodowym
-0,18m (7cali) - prefabrykaty strunobetonowe sprężane zew. cięgnami w kierunku obwodowym
-0,20m (8cali) - prefabrykaty strunobetonowe sprężane wew. cięgnami w kierunku obwodowym
oraz wew. Cięgnami w kierunku pionowym ze zbrojeniem zwykłym tylko w osi lub w pobliżu osi
ściany

Według EC2 min. Grubość ścian zbiorników ustala się w zależności od klasy wodoszczelności.
Należy także uwzględnić grubość otulenia prętów, która zapewnia:
-ochronę przed korozją
-ochronę przeciwpożarową
-pozwala na ułożenie i zagęszczenie betonu
OBLICZA SIĘ:
-moment rysujący Mcr = fctm * Vc
-wysokość użyteczną przekroju d
-wysokość strefy ściskanej przekroju zarysowanego



α

e

=

Es/Ecm

-efektywne pole przekroju strefy rozciąganej

-efektywny stopień zbrojenia



-średni rozstaw rys



-naprężenie w zbrojeniu rozciąganym przez rysę




-średnie odkształcenie zbrojenia rozciąganego



-obliczeniową szerokość rysy


SYSTEMY ZBIRONIKÓW PREFABRYKOWANYCH SPRĘŻANYCH CIĘGNAMI BEZ PRZYCZEPNOŚCI

A)

Ściana z elementów prefabrykowanych żelbetowych o stałej grubości sprężona cięgnami bez
przyczepności
-z lekkim pogrubieniem do styku, cięgna wew.

Osłonki kanałowe w łuku







Przestrzeń między osłonką a splotem:
-zaczyn cementowy w/c ≤ 0,4 CEM I 42,5
-wypełnia się przed sprężeniem

PILASTER

Element prefabrykowany po zamontowaniu

Sprężenie odbywa się w dwóch etapach:
I wstępne dociśnięcie prefabrykatów do siebie

Między podkładkami daje się klin
Płyta zsuwa się do środka
Ściągamy cięgna – nie wszystkie na raz
Wykonujemy płytę denną po odgięciu zbrojenia

43.

ŁĄCZNIKI Z BLACH I PROFILI WALCOWANYCH

•

Łączniki kotwione prętami zbrojeniowymi
- Grubość blach płaskich ≥6mm
- Grubość kątownika ≥5mm
- Łączniki konstrukcyjne – grubości o 1mm mniejsze
- Pręty kotwiące przyspawane czołowo przenoszą siły rozciągające i poprzeczne do ich osi .
Liczba prętów:

minimum 4

2, gdy łącznik przenosi tylko siły prostopadłe do osi

- Pręty kotwiące przyspawane na nakładkę (spoina pachwinowa)
Przenoszą siły działające wzdłuż osi. Stosujemy min 2 pręty, oprócz nich min 2 pręty
przyspawane czołowo.

- Zakotwienie prętów na nakładkę

Odgięcie α

o

= 15-30

o

α

o

= 30-60

o

promień odgięcia ≥ 10dn dn – średnica pręta

α

o

= 60-90

o

promień odgięcia ≥ 20dn

Odginanie pręta w odległości ≥ 2dn od końca spoiny

- Długość prętów spawanych czołowo liczy się od powierzchni blachy
Długość prętów spawanych na nakładkę od początku odgięcia lub krawędzi blachy łącznika
(wartość mniej korzystna)

- W elementach z zakładów prefabrykacji można zmniejszyć nominalną długość zakotwienia
l

sn

o 15% ale nie mniej niż do 20d i 250mm

- Rozciągane pręty ze zbrojenia gładkiego kończymy hakami

- Jeśli są tylko siły ścinające lub ściskające to długość l

sn

można zmniejszyć o 5d ale nie mniej

niż 20d i 250mm, do 15d gdy element z zakładu prefabrykacji

- Aby skrócić pręty, ale nie mniej niż 10d umieszcza się na ich końcach dodatkowe opory
(elementy kotwiące)

D ≥ 2d dla prętów kotwiących ze stali AI i AII

D ≥ 3d dla prętów kotwiących ze stali AIII

Wymiary poprzeczne z: Ϭ

c

= 2,5*f

cd

- Przyspawane poprzecznie pręty zbrojeniowe jako opory

d

1

≥ d

przy 1 pręcie poprzecznym

d

1

≥ 0,5d

przy 2 prętach poprzecznych

d

1

– średnica pręta

poprzecznego

•

Łączniki kotwione trzpieniami z główkami
- Są to BOLCE NELSONA

Średnica d=10-22mm

Długość l

sz

= 50-175mm

- Trzpienie łączy się z podłożem przez przyspawanie za pomocą uchwytów pistoletowych
- Trzpienie można przedłużać przez napawanie z zastosowaniem podkładki elastycznej pod
główkę trzpienia pierwszego
- Długość trzpień + główka w elemencie zginanym ≥ 2/3 wysokości elementu zginanego (dla
pojedynczych, przedłużonych)
- Zastosowanie ich zmniejsza zużycie stali na zakotwienia o 20-30%, obniża pracochłonność

•

Zasady umieszczania łączników w formach
- Odległość krawędzi łącznika od burty formy ≥ 5mm
- Aby umożliwić mechaniczne wyrównanie powierzchni prefabrykacji, elementy łącznika
muszą być zagłębione w stosunku do górnej jego krawędzi ≥ 5mm
- Nie umieszczamy łączników w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku betonowania –
powstaną pęcherze powietrza pod takim łącznikiem

44.

Połączenie słup-słup przegubowe czopowe

A-A- jak z blachą centrującą
B-B- jak betonowe płaskie z zaprawą
C-C- w przypadku czopów wysokich obciążonych siłą poprzeczną należy sprawdzić czop u nasady
(przekrój C-C) obliczjąc go jak zwykły słup żelbetowy obciążony mimośrodowo
Przy mocnym zbrojeniu poprzecznym czopa (siatki) można zwiększyć nośność przemnażając ją

przez współczynnik

R

!

= 1 +

∙X

•ƒ

∙‘

–

X

^ƒ

∙‘

^—

S

|

= ( ∙ (

C

Nośność słupa:

•

>)

= [0,53 ∙

)

+ 3,08 ∙

`)

∙

2

!

k

C

∙ k

W

∙ ™1 +

k

W

(

C

š] ∙ (

C

!

45.

PROJEKTOWANIE ZBIORNIKÓW MONOLITYCZNYCH Z UWAGI NA KRYTERIA
WODOSZCZELNOŚCI

Klasyfikacja zbiorników na ciecze w zależności od możliwego do zaakceptowania stopnia
zabezpieczenia przeciwko przeciekom:

KLASA SZCZELNOŚCI 0: dopuszcza się pewien stopień przecieków lub przecieki nie mają znaczenia.
Można przyjąć wymagania EC2-1-1

KLASA SZCZELNOŚCI 1: Przecieki ogranicza się do niewielkiej ilości. Powierzchniowe przemakanie lub
miejsca zawilgocenia są dopuszczalne. Szerokość rysy, która może wystąpić należy ograniczyć do
Wk1. Wymagania EC2-1-1 stosuje się gdy cały przekrój jest niezarysowany

KLASA SZCZELNOŚCI 2: przecieki powinny być minimalne. Przemakanie nie powinno pogarszać
wyglądu powierzchni. Należy eliminować powstanie rys na całej wysokości przekroju poprzecznego,
chyba że zostaną zastosowane specjalne rozwiązania np. okładziny lub taśmy uszczelniające.

KLASA SZCZELNOŚCI 3: przecieki są niedopuszczalne wymaga się zastosowania specjalnych rozwiązań
(okładzin lub sprężenia) celem zapewnienia szczelności.

Wk1 określono w funkcji ilorazu parcia hydrostatycznego hd na ścianę i grubości h konstrukcji ściany
Hd/h<=5 wki=0.2mm
Hd/h>=35 wk1=0.05mm
Dla wartości pośrednich stosujemy liniową interpolację.

UWAGI:

1.

W elementach kl.1, które nie są poddawane znaczącym zmianom obciążenia lub temperatury
to rysy mogą się samouszczelniać.

2.

Aby w kl. 2 i 3 rysy nie przecinały całej wysokości przekroju obliczeniowy zasięg strefy
ściskanej należy ograniczyć do x

min

dla quasi-stałej kombinacji oddziaływań. Efekty

oddziaływań można obliczyć dla liniow-sprężystego stanu. Naprężenie w przekroju oblicza
się zakładając pominięcie wytrzymałości betonu na rozciąganie.
X

min

=max(50mm;0,2h)

h-wysokość przekroju elementu

3.

Gdy wystąpienie samouszczelnienia rys nie jest prawdopodobne to każda rysa, która wystąpi
może powodować przecieki niezależnie od jej szerokości

4.

Silosy do składowania suchych materiałów sypkich zazwyczaj oblicza się w kl. 0, jednak
przypisujemy je kl. 1,2,3 kiedy materiał jest bardzo podatny na zawilgocenie.

KLASA 1
Tam gdzie trzeba zminimalizować rysy wywołane oporami stawianymi odkształceniom
wymuszonym wynikającym ze skurczu lub temp. Można to wykazać przez to, że:

Wypadkowe naprężeń rozciągających nie przekroczą f

ctk,0.05

odniesionej do dwuosiowego stanu

naprężeń

KLASA 2, 3
Dla których nie stosuje się okładzin przez zapewnienie, że cały przekrój jest ściskany,przez:
-ograniczenie wzrostu temp. Spowodowanego hydratacją betonu
-zlikwidowanie lub ograniczenie oporów
-zredukowanie skurczu betonu
-użycie betonu z niskim współczynnikiem rozszerzalności termicznej
-użycie betonu o wysokiej odkształcalności przy rozciąganiu
-zastosowanie sprężenia

Wystarczające będzie obliczenie naprężeń przy założeniu, że beton pracuje sprężyście, że efekty
pełzania zostaną uwzględnione przez zastosowanie efektywnego modułu sprężystości betonu.

Grubość ścian:
- klasa 0 –nie mniej niż t

1

= 120mm

- klasa 1,2 – nie mniej niż t

2

= 150mm

46.

Wpływ połączenia ściany z dnem na rozkład sił

Połączenie ściany z dnem:
- połączenie przesuwne ( z siłą tarcia)
- połączenie przegubowe
- utwierdzenie ściany w dnie (wyprowadzenie zbrojenia zwykłego ze ściany do dna lub przez
fundament)

47.

Płyty kanałowe

Płyty kanałowe – występują w postaci płyt żelbetowych, powoli zastępowane płytami sprężonymi

Umożliwiają przejecie znacznych obciążeń użytkowych. Skrajne boki płyty są specjalnie
wyprofilowane dla przejęcia lokalnych sił poprzecznych (po odpowiednim ich wypełnieniu). Płyty te
umożliwiają realizację stropów o smukłości od 1/40 do 1/45 (obiekty biurowe) i do 1/58 (obiekty
mieszkalne). Nie wymagają one podpierania w trakcie montażu – montaż wykonuje się za pomocą
dźwigu. Brak konieczności wykonywania nadlewki betonowej stropu. Płyty stropowe układać należy
na ścianach na warstwie zaprawy cementowej. Płyty wykonuje się za pomocą maszyn ciągłego
formowania metodą wibroprasowania w ślizgu na dużym torze naciągowym. Mają one
zminimalizowaną masę własną dzięki zastosowaniu w nich otworów w kierunku podłużnym. Praca ze
względu na przenoszenie obciążeń odbywa się w jednym kierunku (zbrojenie główne równoległe do
dłuższego boku). Podczas projektowania ważne jest by zaplanować w nich otwory.

Przykład płyty kanałowej:

Etapy montażu:
- układanie na ścianie na warstwie zaprawy cementowej
- zaślepić kanały
- ułożenie zgodnie z projektem
- zabetonowanie wieńców i podł. Styków między płytami

Oparcie płyty na podporze:

48.

Płyty dwużebrowe TT

Płyty dwużebrowe TT – umożliwiają realizację stropów pełnych (bez nadbetonu) oraz stropów
zespolonych (uzupełnianych na budowie betonem monolitycznym).
Wymiarowanie tej płyty odbywa się na zasadzie wymiarowania zespolonych żeber.
Elementy składowe stropu:

•

Płyta prefabrykowana – wykonywana jako żelbetowa lub strunobetonowa. Przekrój
poprzeczny płyty składa się z dwóch żeber, symetrycznie położonych względem środka
elementu, połączonych cienką płytą do zespolenia. Żebra wykonywane do wysokości 700mm.
Szerokość żeber 240-300mm (ze względu na zapewnienie odpowiedniej klasy odporności
ogniowej)

Płyta żelbetowa wykonana jest jako pełna o gr. 10cm lub o gr. 5cm dla zespolenia z
wykonywaną na budowie warstwą nadbetonu (min. gr. 7cm dla uzyskania warstwy
współpracującej statycznie). W przypadku płyt pełnych przewiduje się przejęcie poprzecznych
naprężeń ścinających między płytami na zasadzie zadyblowania lub zastosowania połączeń
skręconych lub spawanych.

•

- Dla oparcia płyt strunobetonowych przyjmuje się belki konstrukcyjne. W szczególnych
przypadkach można opierać płyty stropowe na ścianach żelbetowych lub dźwigarach
stalowych do późniejszego zespolenia.

•

- Metody oparcia płyt TT:

a)

oparcie płyty na górnej powierzchni podciągu – brak uwzględnienia szerokości
współpracującej płyty do współpracy z podciągiem, możliwość prowadzenia dużych kanałów
instalacyjnych w kierunku podłużnym przy stosowaniu dużej wysokości stropu.

b)

oparcie na górnej powierzchni podciągu przy podciętych żebrach – dzięki temu zmniejszamy
wysokość konstrukcyjną stropu (reszta tak jak wyżej)

c)

oparcie na ciągłym wsporniku liniowym podciągu – niska wysokość konstrukcji stropu,
konieczność uwzględnienia skręcania na montażu i eksploatacji (podciągi skrajne) (możliwość
uwzględnienia szerokości współpracującej płyty betonowej do współpracy z podciągiem)

d)

oparcie przy zastosowaniu podkładów stalowych – optymalna wysokość konstrukcji i
optymalne obciążenie podciągu (możliwość uwzględnienia szerokości współpracującej)

MONTAŻ: Płyty TT podnosimy za pomocą zawiesi linowych zaczepionych do haków montażowych
umieszczonych w prefabrykacie. Sam montaż przeważnie polega na opieraniu ich na ryglach na
podkładkach elastomerowych, które są dobierane w zależności od reakcji podporowych i geometrii
powierzchni podparcia. Można zamiast tych podkładek użyć do oparcia podkładek stalowych, aby
zapewnić tarczową prace półek poszczególnych płyt w płaszczyźnie poziomej oraz współprace płyty
TT między sobą, gdzie półki należy łączyć ze sobą za pomocą indywidualnych połączeń stalowych lub
zbrojenia umieszczonego w nadbetonie.

1

Połączenia słup – słup w konstrukcjach szkieletowych

1. Połączenia quasi-przegubowe

1.1 Połączenie z blachą centrującą

Najbardziej zbliżone do złączy przegubowych są złącza z tzw. blachą centrującą (rys. 1).

Rys. 1 Połączenie z blachą centrującą Rys. 2 Wyznaczanie powierzchni docisku A

d

i powierzchni rozdziału A

r

Obliczenie takiego złącza sprowadza się do sprawdzenia czoła słupa na lokalny docisk.
Ogólnie wymaga się aby w przypadku przekrojów niezbrojonych na docisk (nie spełniających
warunku minimum zbrojenia, wzór - 6) zachowany był warunek:

d

bd

bd

b

c

A

R

m

m

N



(1)

gdzie:
m

b

- współczynnik warunków pracy złącza (m

b

= 0.9),

m

bd

- współczynnik zależny od rodzaju obciążenia na powierzchni docisku



















max

,

min

,

2

3

1

d

d

bd

m





(2)



d,min

,



d,max

- minimalne i maksymalne naprężenia docisku,

R

bd

- wytrzymałość obliczeniowa betonu niezbrojonego na docisk,

A

d

- powierzchnia docisku (obciążenia), A

d

= c

h

× c

b

,

A

r

- powierzchnia rozdziału, w tym przypadku A

d

= b

z

(c+ 2c

b

).

W przypadku zastosowania zbrojenia na docisk obliczeniowa siła osiowa w słupie powinna
spełniać warunek:





su

su

su

d

bd

bd

b

cr

c

A

R

m

A

R

m

m

N

N







(3)

gdzie:
m

b

, m

bd

, A

d

- jak we wzorze (1),

R

bd

- wytrzymałość obliczeniowa betonu zbrojonego na docisk,

R

su

- wytrzymałość obliczeniowa zbrojenia poprzecznego,

2

Przy zbrojeniu czoła słupa siatkami zgrzewanymi (rys. 3):

5

.

1



su

m

;

u

b

s

b

b

s

h

h

su

s

A

l

n

A

l

n

A

1

1





(4)

gdzie:
s

u

– odstęp między siatkami, n

h

, n

b

, l

h

, l

b

, A

s1h

, A

s1b

– odpowiednio liczba prętów, ich długość,

pola przekrojów pojedynczych prętów zbrojenia dla kierunków równoległych do boków h

z

i b

z

.

Jako miarodajne dla określenia A

su

uważać należy wyłącznie zbrojenie ograniczone obrysem

powierzchni rozdziału A

r

. Sposób określenia powierzchni rozdziału przedstawiono na rys. 2.

W bardziej złożonych przypadkach powierzchnię tę należy ustalić według wytycznych
normowych.

Zbrojąc czoło słupa za pomocą uzwojenia (rys. 4) przyjmuje się:

5

.

2



su

m

;

u

u

s

j

su

s

A

d

A

1





(5)

gdzie A

s1u

– powierzchnia poprzecznego przekroju pręta zwojącego.

Wymaga się, aby zbrojenie czoła słupa na docisk spełniało warunek:

bd

d

bd

su

su

su

bd

m

A

R

R

A

m

m







75

.

1

2

.

0

(6)

Rys. 3 Zbrojenie płaskiej strefy docisku siatkami-
oznaczenia

Rys. 4 Zbrojenie płaskiej strefy docisku przez
uzwojenia -oznaczenia

3

gdzie m

bd

wg wzoru (2).

Wzory (3) do (6) są słuszne tylko w przypadku spełnienia podanych poniżej warunków
konstrukcyjnych.
Wymaga się, aby zbrojenie konstrukcyjne strefy docisku było rozmieszczone na głębokości d
nie mniejszej niż większy wymiar powierzchni rozdziału i nie mniejszej niż 20 średnic
zbrojenia zastosowanego na siatki lub uzwojenie. Powinno składać się minimum z trzech
siatek lub zwojów, środek ciężkości całego zbrojenia powinien znajdować się na głębokości
0.3 ÷ 0.5 mniejszego boku powierzchni rozdziału. Zaleca się przyjmowanie siatek z prętów
średnicy 6 – 8 mm i nie grubszych niż 12 mm. Pierwsza siatka powinna znajdować się nie
dalej niż 20 mm od powierzchni obciążenia.
Odstęp kolejnych siatek lub skok linii śrubowej uzwojenia powinien odpowiadać warunkom:

mm

s

u

80



;

ab

s

u

2

.

0



gdzie a, b są długościami boków powierzchni rozdziału.


1.2 Połączenia cylindryczne i sferyczne.

Traktowane jako przegubowe połączenia cylindryczne (rys. 5), a także połączenia sferyczne,
obliczać można za pomocą wzoru (3), przyjmując:

m

b

= 0.65, m

bd

= 1,

A

d

= A

r

= A

j

= l

h

l

j

Rys. 5 Połączenie cylindryczne zbrojone
siatkami-oznaczenia

Rys. 6 Połączenie z czopem zbrojone siatkami -
oznaczenia

4

1.3 Połączenia z czopem płaskim lub bliźniaczym.

Złącze z czopem sprawdza się zwykle w dwóch przekrojach (rys. 6):
- w przekroju pod płaszczyzną docisku (przekrój A-A), gdzie sprawdzenie przebiega w
sposób omówiony dla złącza z blachą centrującą.
- w przekroju przez czołową część czopa (przekrój B-B), gdzie sprawdzenie ma przebieg
analogiczny do omówionego dalej sprawdzenia złącza płaskiego.

W przypadku czopa wysokiego, szczególnie wtedy gdy połączenie obciążone jest siłą
poprzeczną niepomijalnej wartości, należy sprawdzić czop u nasady (przekrój C-C),
obliczając jak zwykły słupek żelbetowy obciążony mimośrodowo.


1.4 Połączenie płaskie betonowe.

Połączenie płaskie (rys. 7), w którym siła przekazuje się z czoła jednego słupa na czoło
drugiego za pośrednictwem warstwy zaprawy, rzadziej betonu, w przyłączowym przekroju
A-A powinno spełniać warunek:





su

su

su

bj

b

bz

e

b

cr

c

A

R

m

A

R

m

m

m

N

N







(7)

m

b

- współczynnik warunków pracy złącza (w warunkach normalnych m

b

= 1),

m

e

- współczynnik wpływu mimośrodu niezamierzonego e

n

(wg normy),

h

n

e

l

e

m

2

1





(8)

l

h

- wysokość jądra przekroju w rozpatrywanym kierunku,

m

bz

- współczynnik wpływu grubości t

z

i wytrzymałości R

z

zaprawy w złączu,

Rys. 7 Połączenie płaskie betonowe-oznaczenia

5



















b

z

b

z

bz

R

R

l

t

m

1

3

1

;

b

z

R

R



(9)

R

z

- obliczeniowa wytrzymałość na ściskanie zaprawy lub betonu wypełniającego spoinę,

b

h

bj

l

l

A



(10)

Pozostałe oznaczenia jak we wzorze (3).


1.5 Połączenie płaskie żelbetowe.

Połączenia żelbetowe, w których długość zakotwienia wkładek l

sz

jest mniejsza niż wymagana

przez normę długość zakotwienia l

sz

(l

bd

), należy sprawdzać w przekroju przez złącze

(przekrój A-A).
W celu sprawdzenia takich połączeń zaproponowano wzór, który można przedstawić
w postaci:

e

sn

sz

sc

sc

b

b

b

c

m

l

l

A

R

A

R

m

N































2

(11)

gdzie:

1



b

m

(m

b

= 0.9)

A

b

- powierzchnia przekroju złącza,

m

e

- współczynnik wg wzoru (8),

A

sc

- powierzchnia przekroju zbrojenia ściskanego, wyprowadzonego z jednego słupa.

1.6 Połączenie stalowe.

Połączenia stalowe, w których siła przenoszona jest zarówno przez blachę centrującą, jak
i przez spaw obwodowy, zdolne są również do przenoszenia momentu, który wprowadza
mimośród położenia siły e



0.2h (rys. 9a). Nośność połączenia stalowego sprawdza się w

przekroju przez styk (przekrój A-A), przyjmując, że: +
-

siła osiowa przejmowana jest zarówno przez podkładkę centrującą, jak i spaw obwodowy
w proporcjach określonych powierzchnią docisku,

Rys. 8 Połączenie płaskie żelbetowe-oznaczenia

6

-

moment przejmowany jest wyłącznie przez spoiny prostopadłe do płaszczyzny jego
działania.

Powierzchnię docisku pod blachą centrującą określa się, dodając z każdej jej strony pas
o szerokości 1.5t. Jako powierzchnię docisku spoiny krawędziowej przyjmuje się pas
szerokości 2.5t wzdłuż krawędzi (rys. 9b).
Określając jednostkową obliczeniową nośność ściskanej spoiny obwodowej przez U

s1

,

przenoszoną przez połączenie, siłę obliczeniową określić można wzorem

z

s

s

as

c

A

e

U

m

N

/

1

1







(12)

gdzie:
m

as

- współczynnik warunków pracy( ze względu na trudne warunki wykonania dla spoin
pachwinowych należy przyjmować m

as

= 0.7),

z

h

e

2

.

0



,

A

z

- powierzchnia efektywna złącza:

z

z

z

b

h

A



,

t

A

l

d

sp

s

5

.

2

/

1









(13)

A

d

- powierzchnia docisku płytki centrującej:







t

c

t

c

A

b

h

d

3

3







,

sp

l



- sumaryczny obwód spoiny:





z

z

sp

b

h

l







2

.

Rys. 9 Połączenie płaskie - stalowe

2. Połączenia ciągłe

2.1 Połączenie żelbetowe

Typowym żelbetowym połączeniem ciągłym jest złącze, w którym zbrojenie połączono na
zakład (rys. 10). Przy założeniu, że beton naniesiony na budowie wypełnia szczelnie
przestrzeń między prefabrykatami, połączenie takie wymiaruje się jak zwykły przekrój
żelbetowy.
Uwzględniając trudności wykonania połączenia, zaleca się aby wytrzymałość obliczeniową
betonu w połączeniu zmniejszyć mnożąc jej wartość przez współczynnik m

b

= 0.8.

Łącząc zbrojenie na zakład, zaleca się, aby wytrzymałość stali korygowana była
współczynnikem pracy m

s

, wynoszącym:

7

1.0

- gdy sumaryczny stopień zbrojenia ściskanego jest mniejszy niż 3 % oraz gdy długość

zakładu żebrowanych prętów rozciąganych jest mniejsza niż 1.5l

bd

,

0.8

- gdy sumaryczny stopień zbrojenia ściskanego jest większy niż 3 % oraz gdy długość

zakładu żebrowanych prętów rozciąganych wynosi l

bd

.

2.2 Połączenie żelbetowe czopowe.

Połączenia tego typu sprawdza się w dwóch stadiach:
-

w stadium montażu, gdy łączone za pomocą spawania zbrojenie nie jest otulone betonem,

- w stadium eksploatacji.

A. Stadium montażu.
W stadium tym siłę przenoszoną przez połączenie (rys. 11) określa się jak dla połączenia
z czopem, z tym ze nośność tę zwiększyć można o nośność ściskanych wkładek zbrojenia
(spawanych), zgodnie ze wzorem:

sc

sc

s

c

A

R

m

N







(14)

gdzie:
m

s

- współczynnik warunków pracy, uwzględniający m.in. mimośrodowość połączenia
prętów (dla spawów czołowych wykonywanych pod warstwą topiku m

s

= 0.8),



- współczynnik wyboczenia określany wg normy konstrukcji stalowych, przy

przyjęciu l i d dla prętów zbrojeniowych wg rys. 11.

B. Stadium eksploatacji.
Jeżeli zarówno czop, jak i beton uzupełniający złącze, zazbrojone są siatkami (rys. 12a), to
nośność połączenia sprawdzać można jak dla jednorodnego przekroju żelbetowego,
mimośrodowo ściskanego. W obliczeniach bierze się pod uwagę jedynie przekrój jądra
ograniczonego osiami skrajnych prętów siatek (A

bj

= l

h

l

b

) oraz zredukowane wytrzymałości

obliczeniowe betonu. Wynoszą one:

Rys. 10 Połączenie żelbetowe

Rys. 11 Połączenie ciągłe z
czopem płaskim w stadium
montażu

8

- dla czopa:

b

bdd

b

bred

R

m

m

R



(15)

-

dla betonu uzupełniającego

b

b

bdd

b

b

b

bred

b

R

m

m

R



(16)

gdzie:
m

b

= 0.9, m

b

b

= 0.8,

m

bdd

, m

b

bdd

- współczynniki wg wzoru

bj

b

su

su

su

bdd

A

R

A

R

m

m





1

(17)

odpowiednio dla czopa i betonu uzupełniającego.
R

b

, R

b

b

- wytrzymałości obliczeniowe betonu czopa i betonu uzupełniającego.

Przekrój l

h

l

b

modyfikuje się dla celów obliczeniowych, przemnażając szerokość betonu

uzupełniającego przez stosunek R

b

b red

/R

b red

(rys. 12b).

Jeżeli beton uzupełniający nie jest zazbrojony siatkami, to można uwzględnić go w
obliczeniach, pomijając ewentualne wzmocnienie czopa siatkami poprzecznymi.
Taki sposób obliczeń połączenia zaleca się także w przypadku betonu uzupełniającego
zbrojonego strzemionami (rys. 13a).

Rys. 12 Połączenie ciągłe z czopem w
stadium eksploatacji

Rys. 13 Połączenie ciągłe z czopem
wewnętrznym w stadium eksploatacji

9

2.3 Połączenie stalowe.

W połączeniu ciągłym stalowym (rys. 14) końce słupów okute są kątownikami, z którymi
połączone jest zbrojenie słupów. Połączenia dokonuje się poprzez wykonanie spoiny
obwodowej i wtłoczenie pod ciśnieniem zaprawy między czoła słupów. Złacza takie mogą
pracować poprawnie, jeżeli e



0.3h

z

.

Przy obliczaniu przyjmuje się, że strefa ściskana obejmuje co najmniej 0.6 wysokości złącza
h

z

przy naprężeniach w betonie równych R

b

. Ponadto pod podkładką centrującą oraz wzdłuż

obwodu na szerokości przekazania (2.5 grubości półki kątownika zwiększone o ewentualną
szerokość podkładki obwodowej) przyjmuje się naprężenia o wartości 2R

b

.

Dla tych założeń wyprowadzono wzór:

































































z

z

h

b

z

z

z

b

z

z

z

b

z

z

b

st

c

b

h

c

c

h

d

b

d

h

d

b

d

h

b

R

e

N

2

2

1

2

1

2

1

42

.

0

*

2

(18)

Źródło:

Włodzimierz Starosolski – Połączenia w żelbetowych konstrukcjach szkieletowych.
Arkady, Warszawa 1993 r.

Rys. 14 Połączenie płaskie stalowe
obciążone mimośrodowo

1. KATEGORIE RYSOODPORNOŚCI

Ustalenie kategorii rysoodporności konstrukcji sprężonych zależy od konsekwencji

pojawienia się rys.: -korozja stali sprężającej wskutek chemicznie agresywnego
środowiska; -skażenie środowiska zewnętrznego wskutek wycieku szkodliwych

substancji chemicznych lub promieniotwórczych; -niezdatność

eksploatacyjną

konstrukcji wskutek utraty szczelności; -redukcję sztywności, zwiększenie ugięć,

niebezpieczne przesunięcie częstości drgań własnych w stronę rezonansu.

PN uwzględnia tylko ten pierwszy aspekt - tablica 4, natomiast szerokość rys warunkuje

tablica 14.

Ajdukiewicz podaje 4 kategorie rysoodporności:

Kategoria 1a obejmuje konstrukcje w których pojawienie się rys trzeba uznać za stan

graniczny nośności groźny dla środowiska lub dla samej konstrukcji. Np. rury

wysokociśnieniowe, zbiorniki: na szkodliwe ciecze i gazy, obudowy reaktorów

jądrowych, itp.

Kategoria 1b zawiera te konstrukcje dla których zarysowanie jest stanem granicznym

użytkowalności, pogarszającym warunki normalnej eksploatacji lub zagrażającym

trwałości konstrukcji. Należą do niej zbiorniki na ciecze nieszkodliwe dla otoczenia, a

także wszelkie konstrukcje użytkowane w środowisku klasy XD1, XD2, XD3, XS1, XS2,

XS3 Pod krótkotrwałą kombinacją obciążeń dopuszcza się dla tej kategorii naprężenia

rozciągające, nie przekraczające średniej wytrzymałości betonu na rozciąganie f

ctm

, ale

nie dopuszcza się rys.

Kategoria 2a - grupuje konstrukcje użytkowane w korzystnych warunkach

środowiskowych (klasy XC2, XC3, XC4) ale sprężone stalą wrażliwą na korozję.

Warunkiem bezpieczeństwa jest ograniczenie szerokości rozwarcia rys w 0,2 mm pod

krótkotrwałą kombinacją obciążeń, pod warunkiem całkowitego zamknięcia rys dla

kombinacji długotrwałej (warunek dekompresji).

Kategoria 2b tym się różni od kategorii 2a, że zastosowana stal sprężająca jest mało

wrażliwa na korozję. Pozostaje w mocy ograniczenie rozwarcia rys w < 0,2 mm, ale

rezygnuje się z warunku dekompresji. Eurocode 2, a w ślad za nią PN-B-03264 : 02
określa dekompresję jako warunek, aby przy częstej kombinacji obciążeń wszystkie

cięgna i ich kanały znajdowały się w betonie

2.P

ODAĆ OGRANICZENIA NAPRĘŻEŃ W CIĘGNACH SPRĘŻAJĄCYCH

,

W KOLEJNYCH

ETAPACH REALIZACJI KONSTRUKCJI

σ

0max

≤ 0,8f

pk

oraz σ

0max

≤0,9f

p0,1k

- przy chwilowym przeciążeniu stosowanym w celu

zmniejszenia strat spowodowanych tarciem oraz poślizgiem w zakotwieniu

σ

pm0

≤0,75f

pk

oraz

σ

pm0

≤0,85f

p0,1k

– wstępnie po uwzględnieniu strat doraźnych

σ

pmt

≤0,65f

pk

- po uwzględnieniu wszystkich strat

Dla EC

- Początkowa siła sprężająca P

0

, max. naprężenia jakie można wprowadzić do cięgna:

σ

0max

≤0,8 f

pk

σ

0max

≤0,9 f

p,01k

f

p,01k

=0,85f

pk

- Siła po stratach doraźnych:

σ

pm0

≤0,75 f

pk

σ

pm0

≤0,85 f

p,01k

3.P

ODAĆ OGRANICZENIA NAPRĘŻEŃ W BETONIE W ELEMENTACH STRUNOBETONOWYCH I

KABLOBETONOWYCH

Ograniczenia naprężeń w betonie w sytuacji początkowej:

- w strunobetonie: przy sprężeniu osiowym -

σ

c

<0,6 f

cm

(t

0

)

przy sprężeniu mimośrodowym -

σ

c

<0,7 f

cm

(t

0

)

- w kablobetonie: przy sprężeniu osiowym -

σ

c

<0,5 f

cm

(t

0

)

przy sprężeniu mimośrodowym -

σ

c

<0,6 f

cm

(t

0

)

Przy projektowaniu średnią wytrzymałość betonu w chwili sprężenia można przyjąć

równą 0,85 założonej 28-dniowej wytrzymałości

f

cG,cube

Dla EC:

- w strunobetonie: w chwili sprężenia -

σ

c

≤0,7 f

ck

(t)

przy dodatkowym działaniu innych obc. w czasie

σ

c

≤0,6 f

ck

(t)

- Jeżeli naprężenie stałe ściskające

σ

c

≥0,45 f

ck

(t)

to należy uwzględnić nieliniowość

pełzania betonu

- Jeżeli sprężenie jest etapami, to wymaga się aby minimalna wartość

f

cm

(t)>50%

wytrzymałości przy stałym sprężeniu przy sile 30% z końcowej wartości siły sprężające

Z czego wynikają naprężenia w betonie

Naprężenia w betonie wywołane są: zewnętrzną siła podłużna σ.cN, siłą sprężającą

σ.cp, sprężeniem (σ.cp0 – początkowe napręzenie w betonie na poziomie środka
ciężkość cięgien); działaniem obciążeń wielokrotnie zmiennych (σ.cR – graniczne

napreżenia w betonie); cieżarem własnym i innymi obciążeniami (σ.cg – naprężenia w

betonie na poziomie środka cięzkości cięgien)

4.P

RZEDSTAWIĆ NA OZNACZENIACH OGÓLNYCH ANALIZĘ ROZKŁADU SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ W

CIĘGNACH OBWODOWYCH SPRĘŻAJĄCYCH KONSTRUKCJE OSIOWO

-

SYMETRYCZNE

5.Z

DEFINIOWAĆ DŁUGOŚĆ ZAKOTWIENIA

,

OBLICZENIOWĄ DŁUGOŚĆ ZAKOTWIENIA ORAZ

EFEKTYWNĄ DŁUGOŚĆ ROZKŁADU W STREFIE ZAKOTWIEŃ ELEMENTÓW

STRUNOBETONOWYCH

Długość zakotwienia

l

bp

jest to długość na której następuje pełne przekazanie

początkowej siły sprężającej na beton

Obliczeniowa długość zakotwienia -

l

bpd

= 0.8l

bp

lub 1.2l

bp

w zależności która z

wartości jest bardziej niekorzystna w danej sytuacji obliczeniowej

Efektywna długość rozkładu

l

p,eff

jest to długość poza którą naprężenia w przekroju

poprzecznym zmieniają się w sposób liniowy

l

p,eff

= √(l

bpd2

+ d

2

)

Długość zakotwienia określa się od przekroju. w którym bierze początek przyczepność

efektywna:

- odcinki końcowe cięgien pozbawione przyczepności

- odcinki końcowe cięgien, na których przyczepność została zerwana na skutek nagłego

zwolnienia naciągu

Graniczne obliczeniowe naprężenie przyczepności –

f

bpd

= η

p2*

η

1*

f

ctd

η

p2

–

współczynnik uwzględniający rodzaj cięgna : 1,4 – dla prętów żebrowanych

1,2 – dla 7-drutowych splotów

η

1

–

współczynnik:

1,0 – dla dobrych warunków przyczepności

0,7 – w pozostałych przypadkach

Całkowita długość zakotwienia przy naprężeniach w cięgnie równym

σ

pd

wynosi:

L

bpd

= l

pt2

+ α

2*

φ

*

(σ

pd

- σ

pm∞

)/f

bpd

l

pt2

– górna granica obliczeniowej długości przekazania

α

2

– 0,25 dla cięgien o przekroju kołowym i 0,19 dla splotów 7 drutowych

σ

pd

– naprężenia w cięgnie odpowiadające sile potrzebnej do przeniesienia rozciagań

w przekroju zarysowanym

σ

pm∞

– naprężenia od sprężania po wszystkich stratach

Rys – Uproszczony wykres naprężeń w splotach na długości zakotwienia

6.P

RZEDSTAWIĆ NA RYSUNKU RODZAJ I MIEJSCE WYSTĘPOWANIA USZKODZEŃ W STREFIE

ZAKOTWIEŃ ELEMENTÓW KABLOBETONOWYCH

Zakreskowane – naprężenia ściskające

Typowe uszkodzenia

Strefy naprężeń rozciągających

1 – rysy wgłębne (rozłupanie)

Strefa 1 – wgłębna

2 – rozszczepienie

Strefa 2 – przyczołowa

3 – odspojenie naroży

Strefa 3 – narożna

4 – zmiażdżenie

Rysy wgłębne (rozłupanie) – następuje w kierunku działania siły sprężającej,

rozbudowujące się wzdłuż lini przerywanych w miarę narastania obciążenia i w końcu

wydzielające pod zakotwieniem klin betonowy, rozsadzający końcowy odcinek belki.

Rozszczepienie – następuje na końcówce belki, zapoczątkowane na czole elementu i

rozbudowujące się w głąb, to uszkodzenie powstaje, gdy cięgna są podzielone

wyraźnie na grupę dolną i górną, obie usytuowane blisko krawędzi

7. WYMIENIĆ RODZAJE STALI SPRĘŻAJĄCEJ STOSOWANEJ W
KONSTRUKCJACH KABLOBETONOWYCH I STRUNOBETONOWYCH.
PRZYPISAĆ IM WYTRZYMAŁOŚĆ CHARAKTERYSTYCZNĄ NA ROZCIĄGANIE

Stal do konstrukcji sprężonych można podzielić na 2 główne grupy:

- stal wysokowęglowa przeciągana na zimno w postaci drutów, splotów

- stal stopowa walcowana na gorąco w postaci prętów

Postać zastosowanej stali zależy od rodzaju kotwienia i techniki naciągu.

Cięgna sprężające pod względem geometrii:

a) druty, sploty, liny

b) cięgna prętowe ze stali walcowanej

W podstawowych technologiach sprężania stosuje się obecnie przede wszystkim:

- w strunobetonie: sploty, rzadziej pręty profilowane, dawniej pojedyncze druty

- w kablobetonie: kable z drutów lub splotów, liny oraz pręty gładkie i profilowane

Druty zarówno pojedyncze jak i w splotach, w zależności od przekroju mają

charakterystyczną wytrzymałość na rozciąganie odpowiednio:

- Φ2,5mm : f

pk

=2160MPa

- Φ5mm : f

pk

=1670MPa

- Φ7mm : f

pk

=1470MPa

Pręty, naturalnie stygnące, z możliwością przeciągania i odpuszczania Φ od 15 do

50mm : f

pk

=1030MPa do 1230MPa

Sploty:

- 6x2,5+1x2,8 : f

pk

=1940MPa

- Y 1860 S7 : f

pk

=1860MPa

- Y 1770 S7 : f

pk

=1770MPa

8.PODAĆ KIEDY NIE UWZGLĘDNIA SIĘ STRAT SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ
SPOWODOWANYCH POŚLIZGIEM CIĘGIEN W ZAKOTWIENIACH

Strat siły spowodowanej poślizgiem ( ∆Psl ) nie uwzględniamy gdy:

- odległość rozpatrywanego przekroju od punktu przyłożenia siłownika naciągowego (x)

znajduje się poza zasięgiem strefy poślizgu ( x

0

):





- stosowany typ zakotwienia eliminuje możliwość poślizgu ( zakotwienia bezpoślizgowe

np. zakotwienie śrubowe, główkowe )

9. OD CZEGO ZALEŻY SKURCZ BETONU I OPISAĆ PROCEDURĘ OBLICZANIA.
PRZEDSTAWIĆ WYKRES ZMIAN ODKSZTAŁCEŃ SKURCZOWYCH W CZASIE.

Skurcz jest to zjawisko fizyko-chemiczne i zachodzi do w największej mierze do 28 dni

od betonowania, bez względu na fakt czy konstrukcja jest obciążona czy nie.

Wartość skurczu zależy od:

- temperatury

- ilości i rodzaju cementu (im wyższa klasa cementu tym skurcz większy)

- ilości wody

- rodzaju kruszywa

- wilgotności (RH)

Wartość ε

cs

=0 ( wartość skurczu ), można przyjmować dla konstrukcji w środowisku

wodnym z betonu na cemencie portlandzkim.

Procedura obliczania:

Norma PN dzieli odkształcenia skurczu na skurcz od wysychania ε

csd

oraz skurcz

autogeniczny ε

csa

.

1. Wyznaczenie skurczu od wysychania



 , 



,

 



  





gdzie:



,

 ń ł  !"  ##$ 





 %"#" !"!   



,

&160 * 



 90  ,

-

.  10

/0

 

12





 %ół#  4ż#  "6! 7!



12

 %ół#  4ż#   48ś 84ę6 % "

2. Wyznaczenie odkształcenia od skurczu autogenicznego



; 



;,

 

;





;,

 ń ł  !"! !8 8



;

  %"#" !"!

10. OD CZEGO ZALEŻY PEŁZANIE BETONU. PODAĆ NA WYKRESIE ZMIANĘ
ODKSZTAŁCENIA BETONU W CZASIE

Pełzanie betonu polega na przyroście odkształceń w wyniku stałego (w czasie)

naprężenia. Zjawisko to zachodzi w warunkach swobodnych odkształceń elementu przy

długotrwałym działaniu obciążenia. W efekcie narastają plastyczne deformacje, wzrost

odkształceń przy stałych naprężeniach. Pełzanie jest zjawiskiem częściowo

odwracalnym, po zdjęciu obciążenia (syt. na rys 2) następuje natychmiastowe

zmniejszenie odkształceń, a potem w dłuższym okresie, ma miejsce powolna redukcja

odkształceń

Pełzanie to rozluźnienie struktury betonu od obciążeń rozciągających oraz

zagęszczenie struktury od obciążeń ściskających

Zgodnie z PN zjawisko pełzania uzależnione jest od:

-wieku betonu w chwili obciążenia

-okres trwania obciążenia

-wilgotności względnej powietrza

-wytrzymałość betonu

-pole powierzchni przekroju

-stopień wystawienia powierzchni na bezpośredni kontakt z powietrzem

-rodzaj cementu

-temperatura , w której twardnieje beton

Efektem pełzania jest znaczący wzrost ugięcia w czasie, wywołany spadkiem wartości

modułu sprężystości betonu

Wykresy odkształceń od pełzania betonu przy założeniu σ

c

<0,45*f

ck

RYSUNEK ZMIAN ODKSZTAŁCEŃ W CZASIE DZIAŁANIA OBCIĄŻENIA I PRZY

ODCIĄŻENIU:

Po przekroczeniu granicy naprężeń σ

c

<0,45*f

ck

odkształcenia pełzania są zależne

nieliniowo (funkcja wykładnicza) i rosną szybciej.

Uwzględnia się to w obliczeniach poprzez zastosowanie współczynnika

<, 0 <, 0 ·

>.@AB/.C@

zastępującego

<, 0.

a po przekroczeniu trwałej wytrzymałości betonu (σ

c

=0,9*f

ck

) odkształcenia narastają

gwałtownie aż do zniszczenia betonu.

Wpływ pełzania PN uwzględnia poprzez współczynnik pełzania betonu Φ(t,t

0

)

<, 0 <∞, 0· E  0

 –   G!  "ż6 $ 4   $

0 –   G!  $ 4 G ąż    $

<∞, 0 – ń# %ół#  %ł 



I / 

 %"#" %ł  % %"#łż ! G ąż 

<∞, 0 <

12

· ,7 ·0

<

12

 #  "ś46ąć#  48ść  

0  #  !84ę 6ą# %ł# "6! 7!

KL – 84ę  48ść % "

,7 – ś"  #"#7łść G! % 28  $ O%

11. PRZEDSTAWIĆ NA WYKRESIE ZALEŻNOŚĆ σ-ε DLA STALI SPRĘŻAJĄCEJ
PRZY SPRAWDZANIU SGN

WYKRES RZECZYWISTY:

WYKRES NORMOWY

12. PRZEDSTAWIĆ NA WYKRESIE ZALEŻNOŚĆ σ-ε DLA BETONU PRZY
SPRAWDZANIU SGN

NORMOWY WYKRES ZALEŻNOŚCI NAPRĘŻANIE-ODKSZTAŁCENIE:

13. WYMIENIĆ JAKIE CZYNNIKI NALEŻY UWZGLĘDNIĆ PRZY OKREŚLANIU
ZALEŻNOŚCI σ-ε W PRÓBIE KONTROLOWANEGO BADANIA BETONU W
JEDNOOSIOWYM STANIE NAPRĘŻENIA PRZY ROZCIĄGANIU BETONU, PODAĆ
WYKRES

Wytrzymałość betonu na rozciąganie definiuje się jako maksymalne naprężenie

rozciągające, które jest w stanie przenieść beton w stanie jednoosiowego rozciągania.

Pomiar wytrzymałości na próbkach osiowo rozciąganych jest utrudniony ze względu

na wstępowanie mimośrodów przypadkowych, które nawet niewielkiej wartości dają

duży rozrzut wyników. Dlatego do badań tej cechy wykorzystuje się metody pośrednie.

Najczęściej stosowana jest tzw. metoda brazylijska - metoda ściskania próbki

walcowej wzdłuż tworzącej lub metoda rozłupywania kostki betonowej.

Dopuszcza się również badanie wytrzymałości na rozciąganie za pomocą zginania

betonowych pryzmatycznych beleczek o wysokości przekroju poprzecznego d i

rozpiętości l>3,5d. Badanie wykonuje się obciążając elementy próbne dwoma siłami

skupionymi przyłożonymi w 1/3 rozpiętości lub centrycznie – jedną siłą skupioną

Naprężenie rozciągające w tej metodzie określa się wykorzystując znany związek

między naprężeniem a momentem zginającym beleczkę o zadanym schemacie

statycznym i sposobie obciążenia:

,

 ,PQ

R  4

G  

S

Gdzie:

R   ł  ą, 4  "% ęść G4 , G   #7 "# G4

Zależność σ-ε w jednoosiowym stanie naprężenia:

Podczas badania osiowego rozciągania beton zachowuje się sprężyście do poziomu

naprężeń nie przekraczających 0,6 wytrzymałości na rozciąganie. Z badań wiemy, ze

wytrzymałość na rozciąganie to ok. 10% wytrzymałości betonu na ściskanie

Aspekty, na które należy zwrócić uwagę podczas próby rozciągania to:

-uziarnienie betonu – przy uziarnieniu do 8 mm można stosować próbki o przekroju do

50 mm, jeśli kruszywo ma 16 mm – 100mm, w przypadku próbek o większym

uziarnieniu przekroje powinny być odpowiednio większe oraz aparatura dostosowana

do przekroju

-na próbce powinny znajdować się nacięcia w środku wysokości próbki. o głębokości a

z każdej strony, łącznie 2a powinno wynosić 10-50% wymiaru poprzecznego belki

-błąd pomiaru przy nacięciu może wynosić do 3% ( przesunięcie osi)

-próbki pobierane do form lub jako odwierty z konstrukcji

- przechowywani próbek: po wyjęciu z formy powinny być dokładnie owinięte folią

-powierzchnia powinna zostać przeszlifowana aby usunąć mleczko cementowe lub

skrócić próbkę o 1 cm po naklejeniu głowic ( aby próbka nie została zniszczona przed

czasem)

-długości próbek nie powinny się różnić ( odchyłki do 1%)

-tempo obciążenia

-długość czujnika – baza pomiarowa nie mniej niż 30 mm ale nie więcej niż 50mm

14. WYMIENIĆ JAKIE CZYNNIKI NALEŻY UWZGLĘDNIĆ PRZY PROJEKTOWANIU
NAWIERZCHNI Z BETONU SPRĘŻONEGO

Przy projektowaniu nawierzchni sprężonych należy wziąć pod uwagę:

1) występowanie jednoczesne dużych i dowolnie zmiennych co do usytuowania

obciążeń na powierzchni

2) grubość nawierzchni

3) wpływ wilgoci

4) wpływ oporu tarcia

5) występowanie dużych obciążeń od wahań temperatury

6) poprzeczne sprężenie

7) straty sprężania

8) ruch styków

Zmienne projektowe przy projektowaniu:

1) wytrzymałość podbudowy i własności nasypu

2) grubość nawierzchni

3) sprężenie

4) długości i szerokości płyt

5) projektowanie sprężyste ze względu na obciążenia oraz ze względu na naprężenia

zmęczeniowe środowiskowe i obciążenia kołem

15.OD CZEGO ZALEŻY RELAKSACJA STALI SPRĘŻAJĄCEJ

Relaksacja jest to zachodzący w czasie spadek naprężeń w napiętych cięgnach

stalowych, przy zachowaniu niezmiennego wstępnego wydłużenia.

Zjawisko to zależy od:

-rodzaju stali

-poziomu naprężeń

-temperatury

Relaksacja jest zjawiskiem długotrwałym, można przyspieszyć wystąpienie części

relaksacji poprzez chwilowe przeciążenie cięgien do naprężeń wyższych niż

przewidywane. Badania wykazały że relaksacja po 50 latach może być 2 krotnie

większa niż po 1000 godzinach, co świadczy o długotrwałym charakterze tego zjawiska.

W PN na podstawie procentowej straty naprężeń w ciągu 1000h przy względnym

poziomie naprężeń σ

p

/f

pk

umownie wydzielono 3 klasy stali:

1 klasa – druty i sploty zwykłe ( straty po 1000h 8% przy σ

p

/f

pk=70%

)

2 klasa – druty i sploty o niskiej relaksacji ( 2,5% σ

p

/f

pk=70%

))

3 klasa – pręty ( 4% σ

p

/f

pk=70%

))

W konstrukcjach sprężonych kablobetonowych określa się całkowitą relaksacje jaka

zachodzi w konstrukcji, natomiast w strunobetonie bierze się pod uwagę tylko

relaksację pozostałą po odjęciu częściowej relaksacji na torze naciągowym:

∆U



V

∆U

  ∆U

WX

∆U

WX

∆Y

ZWX

 [

\

Gdzie:

∆Y

ZWX

 " %"ęż    ę8$ %"ęż6ą#$ %

"46ą 4      ą8!  ę8   %" 

 ł#  G 4 %ą8 % 7! %"ężń Y

\

Y

Z-]

W konstrukcjach strunobetonowych należy doliczyć straty od relaksacji z uwagi na

zastosowanie obróbki cieplnej przy produkcji elementów prefabrykowanych poprzez

wprowadzenie czasu zastępczego t

eq

jaki powinien być dodany do czasu t po sprężeniu



^_

1,14

abcd/S

e

-;f

 20 ge

∆ h

 20∆

W

i

Wj>

16.

POSOBY SPRĘŻANIA

1. sprężanie za pomocą cięgien, polegające na wzdłużnym naciągu wybranego typu

zbrojenia i kotwieniu tych cięgien na ich końcach

strunobeton – oparcie o silną konstr zewnętrzną

kablobeton – oparcie o stwardniały beton

2. sprężanie bez cięgien, polegające na wywołaniu reakcji pomiędzy masywnymi

zewnętrznymi oporami a sprężanym elementem za pomocą pras, klinów lub ekspansji

betonu

3. sprężenie przez zabiegi specjalne za pomocą cięgien naciąganych sposobami

odmiennymi niż wzdłużny naciąg w metodach grupy 1

17.C

O TO JEST TRASA WSPÓŁBIEŻNA

Jest to szczególna trasa cięgna wypadkowego, czyli dla szczególnej funkcji mimośrodu

e

p

(x)=f(x), kiedy momenty wzbudzone są równe zeru. Naciąg cięgna poprowadzonego

wzdłuż trasy współbieżnej nie wywołuje reakcji hiperstatycznych, a więc linia ciśnienia

od sprężenia pokrywa się z osią cięgna wypadkowego.

18.P

RZEDSTAWIĆ NA OZNACZENIACH OGÓLNYCH ANALIZĘ ROZKŁADU SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ

NA DŁUGOŚCI CIĘGNA W WOLNOPODPARTEJ BELCE KABLOBETONOWEJ

(

ODPOWIEDNI

RYSUNEK

)

19.P

RZEDSTAWIĆ NA OZNACZENIACH OGÓLNYCH ANALIZĘ ROZKŁADU SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ

NA DŁUGOŚCI CIĘGNA W WOLNOPODPARTEJ PŁYCIE STRUNOBETONOWEJ

(

ODPOWIEDNI

RYSUNEK

)

U

-

U

-]

 ∆U

V

 U



 ∆U

Q

 ∆U

WX

 ∆U



 ∆U

V



Gdzie:

U



- wartość siły początkowej w czole elementu po uwzględnieniu strat własnych

urządzeń naciągowych

∆U

Q

- strata spowodowana poślizgiem cięgien w zakotwieniach

∆U

WX

- strata spowodowana częściową relaksacją stali sprężającej na torze naciągowym

∆U



-strata spowodowana odkształceniem sprężystym betonu

∆U

V

 ∆U

  ∆U

WX

20.W

YMIENIĆ RODZAJE NAPRĘŻEŃ ROZCIĄGAJĄCYCH W STREFIE ZAKOTWIEŃ ELEMENTÓW

KABLOBETONOWYCH

Rzut powrót na pole nr 6

21.W

YMIENIĆ CZYNNIKI JAKIE NALEŻY UWZGLĘDNIĆ PRZY OKREŚLANIU ZALEŻNOŚCI

Σ

-

Ε

W PRÓBIE KONTROLOWANEGO BADANIA BETONU W JEDNOOSIOWYM STANIE NAPRĘŻENIA
PRZY ŚCISKANIU BETONU

.

P

ODAĆ WYKRES

.

Należy uwzględnić:

- prędkość przyrostu naprężenia

- liczbę cykli obciążenia

- wiek betonu od chwili wykonania

- czas trwania obciążenia

- zmianę temperatury oraz wilgotność środowiska

- klasę betonu

- rodzaj użytego kruszywa

Ze względów praktycznych zakłada się stałość czynników np. cieplno-wilgotnościowych

Wykres taki sam jak w pytaniu nr 13.

22.S

TRATY

23.Z

BROJENIE STREFY DOCISKU

Przypadek podstawowy przy analizie naprężeń rozciągających wgłębnych.

Na rys siła F

pky

przyłożona w osi bloku podporowego. Największe naprężenia

występują na osi działania tej siły a ich wartość zależy od stopnia koncentracji naprężeń

α=a/h. Do celów projektowych rozkład opisany jest siłą S

oblicza się ilość i miejsce zbrojenia

24.

R

OZCIĄGANIE PRZYCZOŁOWE W STREFIE ZAKOTWIEŃ

25.

O

BLICZENIE BELEK STATYCZNIE NIEWYZNACZALNYCH

1. Wyznacza się momenty wzbudzone (metoda sił)

Założenia:

- belka dwuprzęsłowa o stałych wymiarach

- sprężenie kablem prostoliniowym, tylko mimośród w jednym przęśle

- stały mimośród Zcp=const

Nd=const

- rozcinamy belkę nad podporami i przykładamy w miejscu rozcięcia niewiadome

momenty wzbudzone Mw

- poszczególne przęsła obciąża się momentami Mo od sprężenia o wartości jak dla

belki swobodnie podpartej oraz niewiadomym momentem wzbudzony

- wartość momentu niewiadomego Mw oblicza się z warunku nierozdzielności belki

nad podporami, czyli przez porównanie kątów obrotu obu przęseł nad badaną podporą

2. Wyznacza się trasę współbieżną:

- szczególne położenie kabla e(x)=Zcp, w tym

- trasy pokrywają się z liniami ciśnienia

- trasa jest umieszczona w obszarze obwiedni granicznych

Poszukiwanie trasy współbieżnej

Metoda obciążenia równoważnego

- wyznacza się obciążenie równoważne „q”

- nadaje się kablowi współbieżnemu postać krzywej sznurowej tego obciążenia i reakcji

podporowych belki ciągłej

Obwiednie graficzne (2 górne, 1 dolne)

1. górna obwiednia - z warunku nośności, jest skrajnym położeniem cięgna

wypadkowego ze względu nośność w sytuacji obliczeniow

2. górna obwiednia – z warunku rysoodporności w sytuacji obliczeniowej trwałej

1. dolna obwiednia – warunek nie przekraczania naprężeń ściskających

dopuszczalnych na dolnej krawędzi

W belce ciągłej o l1=l2=l3=…=l i stałej wysokości h=const typow

jest parabola której mimośród na podporach jest co do bezwzględnej wartości 2x

większy i przeciwnego znaku niż mimośród w środku przęsła

26.

W

YMAGANIA DLA BETONU

1.wysoka wytrzymałość na ściskanie

2. wysoki moduł sprężystości

3. małe odkształcenia opóźnione

4. dobra przyczepność betonu do stali

5. szczelność

Kablobeton – min B30

Strunobeton – min B37

Beton w chwili sprężenia powinien mieć min 70% wytrzymałości 28dniowej

Moduł sprężystości Ec

- ograniczenie ugięć, - zmniejszenie strat doraźnych w wyniku odkształceń sprężystych

Ocena doświadczalna wartości Ec – Ec zależy od rodzaju betonu, rodzaju i

właściwości użytego kruszywa i innych cech mieszanki betonowej

Zalecane:

σ1 = 0, σ2 = 0,4fcm

Początkowy moduł sprężystości
Eco = (dσ / dε) ε->0 Eco = tgα

Sieczny moduł sprężystości (średni

Ecm = (σ2 – σ1) / (ε2 – ε1) Ecm= tg tgα

Eco ≈ 1,1 Ecm Ecm = 11000(fck + 8)

Beton na kruszywie bazaltowym Ecm = 1,2Ecm (tab2

Beton na kruszywie żwirowym Ecm = 0,7Ecm (

Współczynnik Poissona

ν = 0,2 – dla niezarysowanej, ν = 0,0 – dla nzarysowanej

ν = 0,15 – 0,25

Zależy od rodzaju kruszywa i poziomu naprężeń

ν = 0,15 – 0,18 – kr. granitowe, ν = 0,17 – 0,18

ν = 0,20 – 0,21 – kr. Bazaltowe

Przypadek podstawowy przy analizie naprężeń rozciągających wgłębnych.

przyłożona w osi bloku podporowego. Największe naprężenia σ

y

występują na osi działania tej siły a ich wartość zależy od stopnia koncentracji naprężeń

ów projektowych rozkład opisany jest siłą S

t1y

=C

1

F

pky

, na podstawie której

oblicza się ilość i miejsce zbrojenia

1. Wyznacza się momenty wzbudzone (metoda sił)

belka dwuprzęsłowa o stałych wymiarach

sprężenie kablem prostoliniowym, tylko mimośród w jednym przęśle

stały mimośród Zcp=const

rozcinamy belkę nad podporami i przykładamy w miejscu rozcięcia niewiadome

poszczególne przęsła obciąża się momentami Mo od sprężenia o wartości jak dla

belki swobodnie podpartej oraz niewiadomym momentem wzbudzonym Mw

wartość momentu niewiadomego Mw oblicza się z warunku nierozdzielności belki

nad podporami, czyli przez porównanie kątów obrotu obu przęseł nad badaną podporą

2. Wyznacza się trasę współbieżną:

szczególne położenie kabla e(x)=Zcp, w tym położeniu kabla Mw=0

trasy pokrywają się z liniami ciśnienia

trasa jest umieszczona w obszarze obwiedni granicznych

Poszukiwanie trasy współbieżnej

Metoda obciążenia równoważnego

wyznacza się obciążenie równoważne „q”

półbieżnemu postać krzywej sznurowej tego obciążenia i reakcji

Obwiednie graficzne (2 górne, 1 dolne)

z warunku nośności, jest skrajnym położeniem cięgna

wypadkowego ze względu nośność w sytuacji obliczeniową trwałą

z warunku rysoodporności w sytuacji obliczeniowej trwałej

warunek nie przekraczania naprężeń ściskających

dopuszczalnych na dolnej krawędzi

o l1=l2=l3=…=l i stałej wysokości h=const typową trasą współbieżną

jest parabola której mimośród na podporach jest co do bezwzględnej wartości 2x

większy i przeciwnego znaku niż mimośród w środku przęsła

wysoka wytrzymałość na ściskanie

wysoki moduł sprężystości

e odkształcenia opóźnione

dobra przyczepność betonu do stali

powinien mieć min 70% wytrzymałości 28dniowej

strat doraźnych w wyniku odkształceń sprężystych

Ec zależy od rodzaju betonu, rodzaju i

właściwości użytego kruszywa i innych cech mieszanki betonowej

moduł sprężystości

>0 Eco = tgα

0

średni)

ε1) Ecm= tg tgα

m

≈ 1,1 Ecm Ecm = 11000(fck + 8)

0,3

Ecm = 1,2Ecm (tab2-PN)

Ecm = 0,7Ecm (tab2-PN)

dla nzarysowanej

od rodzaju kruszywa i poziomu naprężeń

0,18 – kr. żwirowe

azaltowe

28.

W

YJAŚNIĆ

,

DLACZEGO KABLE ZAKRZ

WZGLĘDU NA ŚCIANIE ELEMENTÓW SPRĘŻONYCH

Ponieważ składowa pionowa wektora siły sprężającej redukuje siłę poprzeczną w

29.

O

D CZEGO ZALEŻĄ STRATY SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ W

Straty siły sprężającej wywołane relaksacją stali zalezą od: czasu jaki nastąpi od

momętu sprężenia, klasy relaksacji stali sprężającej, wieku betonu w chwili sprężenia.

30.

Z

AŁOŻENIA METODY OGÓLNEJ SPRAWDZANIA

-zał zasady płaskich przekrojów -

analizie sił w przekrjoju

-przyjecie pełnej przyczepności zbrojenia pasywnego i stali sprezaj. do betonu

przyjecie zaleznosci σ-ε dla betonu, stali zbroj. i sprez.

odpowiadajacych rozkładowi odkszt. granicznych w bet. i zbrojenia ( reguła 3ptk obrotu)

31.

K

ONSEKWENCJE POJAWIENIA SIĘ RYS

Korozja stali sprężającej wskutek agresywnego środowiska zewnętrznego i

wewnętrznego, skażenie środowiska zewnętrznego wskutek wycieku szkodliwych

substancji, niezdatność eksploatacyjna konstrukcji wskutek utraty szczelności, redukcja

sztywności, zwiększenie ugięć, pogorszenie warunków estetycznych i zaniepokojenie

32.R

ODZAJE ZAKOTWIEŃ

Zakotwienia bierne:

- główkowe -

- pętlicowe - na końcu osłonki nakładany jest korek gumowy a wystająca część cięgna

rozplata się możliwie szeroko

- zaciski plastyczne - mają powszechne zastosowanie w przypadku lin i splotów; tuleja

zostaje zaciśnięta na splocie lub linie powodują

Zakotwienia czynne:

- stożkowe - składa się z bloku kotwiącego w postaci elementu stalowego oraz stożka;

zakotwienie stożkowe działa na zasadzie wtłaczania stożka między naciągnięte druty a

ostatecznie zaklinowanie się kabla następuje kiedy po zwolnieniu naciągu nastąpi

wsteczny wślizg stożka,

- śrubowe - siłę sprężającą wprowadza się tu przez nakręcanie śruby na gwintowane

- szczękowe - stosuje się przy zakotwieniu kabli składających się ze splotów; składaj

się z bloku kotwiącego oraz trójczęściowego stożka z wewnętrzną powierzchnią

- zakotwienie typu X - szczękowe

stosowane w kablach zewnętrznych

33.S

TRAT SPOWODOWANYCH ODKSZTAŁCENIEM SPRĘŻY

UWZGLĘDNIAMY GDY

:

- naciągamy wszystkie kable jednocześnie

- gdy mamy tylko jeden kabel

34.Z

ABEZPIECZENIE KABLI PRZED KOROZJĄ

Jednym ze sposobów zabezpieczenia cięgien sprężających z przyczepnością jest

iniekcja cementowa oraz właściwa otulina

- stosunek W/C = 40%

- kanały muszą być przeczyszczone kompresorem

- kanały musza być poziomowane (prowadzone) geodezyjnie

- stosujemy plastyfikatory

- cement czysty portlandzki CEM I 42,5

- iniekcję tłoczymy od

W zbiornikach cięgna zabezpiecza się betonem natryskowym na kruszywie

drobnym.

35.T

ECHNOLOGIE SPRĘŻANIA KONSTRUKCJI OSIOWO

Sprężanie przez nawijanie:

-Metoda polega na nawijaniu spiralnie drutów lub splotów

wykonaną w deskowaniu ślizgowym lub przestawnym, bądź zestawioną z

Sprężanie odcinkowe:

Sprężanie poprzez uzupełnianie cieczą w fazie początkowej:

36.

K

IEDY I W JAKI SPOSÓB NALEŻY UWZGLĘDNIAĆ P

OBLICZANIU STRATY REOLOGICZNEJ SIŁY SPRĘ

37.

P

ODAĆ SPOSÓB OKREŚLANIA STRAT SIŁY SPRĘŻA

RELAKSACJĄ STALI W KONSTRUKCJACH STRUNOB

38.

P

ODAĆ KRYTERIUM ZARYSOWANIA ZBIORNIKÓW

SPRĘŻONEGO NA CIECZE

.

P

ODAĆ WPŁYW SPOSOBU P

NAPRĘŻENIA W POWŁOCE

Zbiorniki na ciecze muszą spełniać następujące kryteria:

-Naprężenia na całej wysokości ścian

-Należy uwzględniać wpływ zbrojenia pasywnego na spadek naprężeń

-

DLACZEGO KABLE ZAKRZYWIONE

(

PARABOLICZNE

)

SĄ KORZYSTNE ZE

LEMENTÓW SPRĘŻONYCH

.

Ponieważ składowa pionowa wektora siły sprężającej redukuje siłę poprzeczną w

przekroju

Y SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ WYWOŁANE RELAKSACJĄ

Straty siły sprężającej wywołane relaksacją stali zalezą od: czasu jaki nastąpi od

momętu sprężenia, klasy relaksacji stali sprężającej, wieku betonu w chwili sprężenia.

NEJ SPRAWDZANIA

SGN

pominiecie wytrzymałości betonu rozciąganego w

analizie sił w przekrjoju

przyjecie pełnej przyczepności zbrojenia pasywnego i stali sprezaj. do betonu -

ε dla betonu, stali zbroj. i sprez. - przyjecie odksztalcen

ozkładowi odkszt. granicznych w bet. i zbrojenia ( reguła 3ptk obrotu)

IA SIĘ RYS

orozja stali sprężającej wskutek agresywnego środowiska zewnętrznego i

wewnętrznego, skażenie środowiska zewnętrznego wskutek wycieku szkodliwych

ubstancji, niezdatność eksploatacyjna konstrukcji wskutek utraty szczelności, redukcja
sztywności, zwiększenie ugięć, pogorszenie warunków estetycznych i zaniepokojenie

użytkownika

Zakotwienia bierne:

stosowane do cięgien z drutu

na końcu osłonki nakładany jest korek gumowy a wystająca część cięgna

rozplata się możliwie szeroko

mają powszechne zastosowanie w przypadku lin i splotów; tuleja

zostaje zaciśnięta na splocie lub linie powodując plastyczne wciśnięcie stali między

druty

Zakotwienia czynne:

składa się z bloku kotwiącego w postaci elementu stalowego oraz stożka;

zakotwienie stożkowe działa na zasadzie wtłaczania stożka między naciągnięte druty a

e się kabla następuje kiedy po zwolnieniu naciągu nastąpi

wsteczny wślizg stożka,

siłę sprężającą wprowadza się tu przez nakręcanie śruby na gwintowane

pręty,

stosuje się przy zakotwieniu kabli składających się ze splotów; składają

się z bloku kotwiącego oraz trójczęściowego stożka z wewnętrzną powierzchnią

karbowaną

Dodatkowo:

szczękowe - wzmacnianie mostów, zbiorników, silosów;

stosowane w kablach zewnętrznych

DKSZTAŁCENIEM SPRĘŻYSTYM BETONU NIE

naciągamy wszystkie kable jednocześnie

gdy mamy tylko jeden kabel

PRZED KOROZJĄ

Jednym ze sposobów zabezpieczenia cięgien sprężających z przyczepnością jest

oraz właściwa otulina warstwy betonu. Właściwości iniekcji:

stosunek W/C = 40%

kanały muszą być przeczyszczone kompresorem

kanały musza być poziomowane (prowadzone) geodezyjnie

stosujemy plastyfikatory

cement czysty portlandzki CEM I 42,5

iniekcję tłoczymy od najniższego miejsca kanału

W zbiornikach cięgna zabezpiecza się betonem natryskowym na kruszywie

drobnym.(Torkret)

KONSTRUKCJI OSIOWO

-

SYMETRCZNYCH

Sprężanie przez nawijanie:

Metoda polega na nawijaniu spiralnie drutów lub splotów na powłokę zbiornika,

wykonaną w deskowaniu ślizgowym lub przestawnym, bądź zestawioną z

prefabrykatów.

Sprężanie odcinkowe:

Sprężanie poprzez uzupełnianie cieczą w fazie początkowej:

NALEŻY UWZGLĘDNIAĆ PEŁZANIE NIELINIOWE BETONU PRZY

OLOGICZNEJ SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ

=>punkt 10

IA STRAT SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ SPOWODOWANYCH

ONSTRUKCJACH STRUNOBETONOWYCH I KABLOBETONOWYCH

=>PUNKT 16

OWANIA ZBIORNIKÓW ŻELBETOWYCH I Z BETONU

ODAĆ WPŁYW SPOSOBU POŁĄCZENIA ŚCIANY Z DNEM NA STAN

Zbiorniki na ciecze muszą spełniać następujące kryteria:

-trwałość:

-Klasa betonu co najmniej B30

Naprężenia na całej wysokości ściany zbiornika muszą być ściskające

Należy uwzględniać wpływ zbrojenia pasywnego na spadek naprężeń

ściskających

-wodoszczelność:

-ograniczenie zarysowania

Utwierdzenie ściany w dnie

uszczelniających) , musi zostać zachowana przerwa technologiczna między płytą a

Połączenie przesuwne ( występują

sprężonych. Na spód rowka fundamentowego umieszcza się wylewkę wraz z

Połączenie przesuwne ( bez udziału siła tarcia)

się podkładki neoprenowe klejone do podłoża. Po zabetonowaniu i sprężeniu

podkładka posiada zdolność do odkształceń większą niż przewidywane

Sam sposób zamocowania wpływa na charakter wykresu momentów zginających w

Połączenie ze swobodnym przesuwem ( c, d ) nie powoduje momentów południkowych

Dla konstrukcji sprężonych najbardziej niekorzystne jest połączenie monolityczne, które

uniemożliwia uzyskania rezerwy naprężeń ściskających podczas sprężania zbiornika.

ŚCIĄGA MATKA:

2.PODAĆ OGRANICZENIA

3.PODAĆ OGRANICZENIA

4.PRZEDSTAWIĆ NA OZN

SPRĘŻAJĄCEJ W CIĘGNA

5.ZDEFINIOWAĆ DŁUGOŚ

ZAKOTWIENIA ORAZ EFEKTYWN

6.PRZEDSTAWIĆ NA RYS

USZKODZEŃ W STREFIE

7. WYMIENIĆ RODZAJE

KONSTRUKCJACH KABLOBETONOWYC

IM WYTRZYMAŁOŚĆ CHAR

8.PODAĆ KIEDY NIE UW

SPOWODOWANYCH POŚLIZ

9. OD CZEGO ZALEŻY S

PRZEDSTAWIĆ WYKRES Z

10. OD CZEGO ZALEŻY

11. PRZEDSTAWIĆ NA W

12. PRZEDSTAWIĆ NA WYKRES

13. WYMIENIĆ JAKIE C

ZALEŻNOŚCI

JEDNOOSIOWYM STANIE

14. WYMIENIĆ JAKIE C

15.OD CZEGO ZALEŻY R

18.PRZEDSTAWIĆ NA OZ

SPRĘŻAJĄCEJ NA DŁUGO

19.PRZEDSTAWIĆ NA OZ

SPRĘŻAJĄCEJ NA DŁUGO

20.WYMIENIĆ RODZAJE

21.WYMIENIĆ CZYNNIKI

ZALEŻNOŚCI

JEDNOOSIOWYM STANIE

24. ROZCIĄGANIE PRZY
25. OBLICZENIE BELEK

28. WYJAŚNIĆ, DLACZE

KORZYSTNE ZE WZGL

29. OD CZEGO ZALEŻĄ

30. ZAŁOŻENIA METODY

33.STRAT SPOWODOWANY

35.TECHNOLOGIE SPRĘŻ

36. KIEDY I W JAKI S

BETONU PRZY OBLICZAN

37. PODAĆ SPOSÓ

SPOWODOWANYCH RELAKS

38. PODAĆ KRYTERIUM

BETONU SPRĘŻONEGO NA

Wersja wordowska u autorów

ograniczenie zarysowania – maksymalna szerokość rysy przelotowej nie może

przekroczyć w<0.1mnm

-grubość niezarysowanego betonu w przekroju musi wynosić co

najmniej 50mm

Rodzaje połączeń ściany z dnem zbiornika:

KONSTRUKCJE ŻELBETOWE

Utwierdzenie ściany w dnie – połączenie musi być szczelne (zastosowanie taśm

uszczelniających) , musi zostać zachowana przerwa technologiczna między płytą a

ścianą

Połączenie przegubowe ściany z dnem

KONSTRUKCJE SPRĘŻONE

Połączenie przesuwne ( występują siły tarcia) – najlepsze rozwiązanie w konstrukcjach

sprężonych. Na spód rowka fundamentowego umieszcza się wylewkę wraz z

warstwami poślizgowymi, następnie betonuje się ściany

Połączenie przesuwne ( bez udziału siła tarcia) – zamiast warstwy poślizgowej stosuje

się podkładki neoprenowe klejone do podłoża. Po zabetonowaniu i sprężeniu

podkładka posiada zdolność do odkształceń większą niż przewidywane

przemieszczenia ścian zbiornika

Sam sposób zamocowania wpływa na charakter wykresu momentów zginających w

ścianie zbiornika w pobliżu płyty dennej.

Połączenie ze swobodnym przesuwem ( c, d ) nie powoduje momentów południkowych

w ścianie wywołanych sprężeniem obwodowym.

Dla konstrukcji sprężonych najbardziej niekorzystne jest połączenie monolityczne, które

emożliwia uzyskania rezerwy naprężeń ściskających podczas sprężania zbiornika.

ŚCIĄGA MATKA:

1. KATEGORIE RYSOODPORNOŚCI

2.PODAĆ OGRANICZENIA NAPRĘŻEŃ W CIĘGNACH SPRĘŻAJĄCYCH, W

KOLEJNYCH ETAPACH REALIZACJI KONSTRUKCJI

3.PODAĆ OGRANICZENIA NAPRĘŻEŃ W BETONIE W ELEMENTACH

STRUNOBETONOWYCH I KABLOBETONOWYCH

4.PRZEDSTAWIĆ NA OZNACZENIACH OGÓLNYCH ANALIZĘ ROZKŁADU SIŁY

SPRĘŻAJĄCEJ W CIĘGNACH OBWODOWYCH SPRĘŻAJĄCYCH KONSTRUKCJE

OSIOWO-SYMETRYCZNE

5.ZDEFINIOWAĆ DŁUGOŚĆ ZAKOTWIENIA, OBLICZENIOWĄ DŁUGOŚĆ

WIENIA ORAZ EFEKTYWNĄ DŁUGOŚĆ ROZKŁADU W STREFIE

ZAKOTWIEŃ ELEMENTÓW STRUNOBETONOWYCH

6.PRZEDSTAWIĆ NA RYSUNKU RODZAJ I MIEJSCE WYSTĘPOWANIA

USZKODZEŃ W STREFIE ZAKOTWIEŃ ELEMENTÓW KABLOBETONOWYCH

7. WYMIENIĆ RODZAJE STALI SPRĘŻAJĄCEJ STOSOWANEJ W

CJACH KABLOBETONOWYCH I STRUNOBETONOWYCH. PRZYPISAĆ

IM WYTRZYMAŁOŚĆ CHARAKTERYSTYCZNĄ NA ROZCIĄGANIE

8.PODAĆ KIEDY NIE UWZGLĘDNIA SIĘ STRAT SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ

SPOWODOWANYCH POŚLIZGIEM CIĘGIEN W ZAKOTWIENIACH

9. OD CZEGO ZALEŻY SKURCZ BETONU I OPISAĆ PROCEDURĘ OBLICZANIA.

PRZEDSTAWIĆ WYKRES ZMIAN ODKSZTAŁCEŃ SKURCZOWYCH W CZASIE.

10. OD CZEGO ZALEŻY PEŁZANIE BETONU. PODAĆ NA WYKRESIE ZMIANĘ

ODKSZTAŁCENIA BETONU W CZASIE

11. PRZEDSTAWIĆ NA WYKRESIE ZALEŻNOŚĆ Σ-Ε DLA STALI SPRĘŻAJĄCEJ

PRZY SPRAWDZANIU SGN

RZEDSTAWIĆ NA WYKRESIE ZALEŻNOŚĆ Σ-Ε DLA BETONU PRZY

SPRAWDZANIU SGN

13. WYMIENIĆ JAKIE CZYNNIKI NALEŻY UWZGLĘDNIĆ PRZY OKREŚLANIU

ZALEŻNOŚCI Σ-Ε W PRÓBIE KONTROLOWANEGO BADANIA BETONU W

JEDNOOSIOWYM STANIE NAPRĘŻENIA PRZY ROZCIĄGANIU BETONU, PODA

WYKRES

14. WYMIENIĆ JAKIE CZYNNIKI NALEŻY UWZGLĘDNIĆ PRZY PROJEKTOWANIU

NAWIERZCHNI Z BETONU SPRĘŻONEGO

15.OD CZEGO ZALEŻY RELAKSACJA STALI SPRĘŻAJĄCEJ

16.SPOSOBY SPRĘŻANIA

17.CO TO JEST TRASA WSPÓŁBIEŻNA

18.PRZEDSTAWIĆ NA OZNACZENIACH OGÓLNYCH ANALIZĘ ROZKŁADU SIŁY

SPRĘŻAJĄCEJ NA DŁUGOŚCI CIĘGNA W WOLNOPODPARTEJ BELCE

KABLOBETONOWEJ (ODPOWIEDNI RYSUNEK)

19.PRZEDSTAWIĆ NA OZNACZENIACH OGÓLNYCH ANALIZĘ ROZKŁADU SIŁ

SPRĘŻAJĄCEJ NA DŁUGOŚCI CIĘGNA W WOLNOPODPARTEJ PŁYCIE

STRUNOBETONOWEJ (ODPOWIEDNI RYSUNEK)

20.WYMIENIĆ RODZAJE NAPRĘŻEŃ ROZCIĄGAJĄCYCH W STREFIE ZAKOTWIEŃ

ELEMENTÓW KABLOBETONOWYCH

21.WYMIENIĆ CZYNNIKI JAKIE NALEŻY UWZGLĘDNIĆ PRZY OKREŚLANIU

ZALEŻNOŚCI

Σ-Ε

W PRÓBIE KONTROLOWANEGO BADANIA BETONU W

JEDNOOSIOWYM STANIE NAPRĘŻENIA PRZY ŚCISKANIU BETONU. PODAĆ

WYKRES.

22.STRATY

23.ZBROJENIE STREFY DOCISKU

24. ROZCIĄGANIE PRZYCZOŁOWE W STREFIE ZAKOTWIEŃ
25. OBLICZENIE BELEK STATYCZNIE NIEWYZNACZALNYCH

26. WYMAGANIA DLA BETONU

28. WYJAŚNIĆ, DLACZEGO KABLE ZAKRZYWIONE (PARABOLICZNE) SĄ

KORZYSTNE ZE WZGLĘDU NA ŚCIANIE ELEMENTÓW SPRĘŻONYCH.

29. OD CZEGO ZALEŻĄ STRATY SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ WYWOŁANE RELAKSACJĄ

30. ZAŁOŻENIA METODY OGÓLNEJ SPRAWDZANIA SGN

31. KONSEKWENCJE POJAWIANIA SIĘ RYS

32.RODZAJE ZAKOTWIEŃ

33.STRAT SPOWODOWANYCH ODKSZTAŁCENIEM SPRĘŻYSTYM BETONU NIE

UWZGLĘDNIAMY

34.ZABEZPIECZENIE KABLI PRZED KOROZJĄ

35.TECHNOLOGIE SPRĘŻANIA KONSTRUKCJI OSIOWO-SYMETRCZNYCH

36. KIEDY I W JAKI SPOSÓB NALEŻY UWZGLĘDNIAĆ PEŁZANIE NIELINIOWE

BETONU PRZY OBLICZANIU STRATY REOLOGICZNEJ SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ

37. PODAĆ SPOSÓB OKREŚLANIA STRAT SIŁY SPRĘŻAJĄCEJ

SPOWODOWANYCH RELAKSACJĄ STALI W KONSTRUKCJACH

STRUNOBETONOWYCH I KABLOBETONOWYCH

38. PODAĆ KRYTERIUM ZARYSOWANIA ZBIORNIKÓW ŻELBETOWYCH I Z

BETONU SPRĘŻONEGO NA CIECZE. PODAĆ WPŁYW SPOSOBU POŁĄCZENIA

ŚCIANY Z DNEM NA STAN NAPRĘŻENIA W POWŁOCE

Wersja wordowska u autorów

maksymalna szerokość rysy przelotowej nie może

u w przekroju musi wynosić co

połączenie musi być szczelne (zastosowanie taśm

uszczelniających) , musi zostać zachowana przerwa technologiczna między płytą a

najlepsze rozwiązanie w konstrukcjach

tosuje

Sam sposób zamocowania wpływa na charakter wykresu momentów zginających w

Połączenie ze swobodnym przesuwem ( c, d ) nie powoduje momentów południkowych

Dla konstrukcji sprężonych najbardziej niekorzystne jest połączenie monolityczne, które

emożliwia uzyskania rezerwy naprężeń ściskających podczas sprężania zbiornika.

NALIZĘ ROZKŁADU SIŁY

JĄCYCH KONSTRUKCJE

KABLOBETONOWYCH

. PRZYPISAĆ

Ę OBLICZANIA.

RCZOWYCH W CZASIE.

Ę

CEJ

U

IĄGANIU BETONU, PODAĆ

ANIU

IŁY

ANALIZĘ ROZKŁADU SIŁY

IEŃ

NIĆ PRZY OKREŚLANIU

ONU. PODAĆ

CJĄ

ONU NIE

IOWE

ÓW ŻELBETOWYCH I Z

SPOSOBU POŁĄCZENIA