TYDZIEŃ 2. MOJA GRUPA

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1.

Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.

2. „Co to znaczy?" - zabawa dydaktyczna. Odbieranie, rozumienie i wyrażanie treści przekazywa­

nych przez niewerbalne środki wyrazu.

3.

Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II

4. „Wspólne zabawy" - historyjka obrazkowa połączona z wykonaniem zadania „Wspólne zabawy"

z WŚ. Opowiadanie treści obrazków z uwzględnieniem następstwa zdarzeń. Używanie określeń:
najpierw, potem, później, na końcu.

Nazywanie przeżyć i uczuć postaci na obrazkach.

5. „Śmieszka - Śmieszek" - zabawa integracyjna.

6. „Miny i minki" - zabawa dydaktyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia „Twarze smutne i we­

sołe" w

KI., 4. Zainteresowanie dzieci mimiką twarzy. Dostrzeganie i nazywanie uczuć wyrażanych

mimiką. Rysowanie twarzy z uwzględnieniem szczegółów. Wprowadzenie do globalnego czytania
wyrazu

miny.

7. „Kolory" - zabawa ruchowa w ogrodzie.

III

8. „Szukaj kolegi do zabawy" - zabawa orientacyjno-porządkowa.

9. „Micziganka" - zabawa ze śpiewem. Ilustrowanie ruchem treści piosenki. Czerpanie radości ze

wspólnej zabawy.

10. Zabawy dowolne w ogrodzie - przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

instrument perkusyjny, WŚ; małe lusterko (dla każdego dziecka), obrazki

przedstawiające emocje do przygotowania przez N.: smutek, radość, złość, zdziwienie; K I ; szarfy
w kolorach: żółty, niebieski, czerwony, zielony; CD

Rodzaj zajęć:
• „Wspólne zabawy" - historyjka obrazkowa połączona z wykonaniem zadania

„Wspólne zabawy" z WŚ.

• „Miny i minki" - zabawa dydaktyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia „Twa­

rze smutne i wesołe" w K I , 4.

Przebieg dnia:
I

• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.
• „Co to znaczy?" - zabawa dydaktyczna. Odbieranie, rozumienie i wyrażanie tre­

ści przekazywanych przez niewerbalne środki wyrazu: ruch ciała, gest, mimikę,
spojrzenie, np. kręcenie głową jako wyraz zaprzeczenia (niezgody na coś);
zmarszczenie czoła jako wyraz zamyślenia (zastanawianie się); podanie ręki

jako wyraz pojednania lub przywitania; pogłaskanie jako wyraz pocieszenia,

sympatii itd. Uświadamianie, że nie tylko słowa przekazują nam informacje na
temat tego, co czują inni. Odgrywanie scenek, np.: N. podaje wybranym dzie­
ciom prawą rękę - wita się; wybrana dwójka dzieci odgrywa scenkę: jedno pła­
cze, a drugie pociesza go, np. przytula, głaszcze po głowie, uśmiecha się do nie­
go. Pozostałe dzieci określają, co oznaczały wykonane gesty, wyraz twarzy itp.

28

D z i e ń 1. | R a z e m bawić się weselej

• Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

- „Zapraszam do zabawy" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci poru­

szają się w tempie podanym przez N. na instrumencie perkusyjnym. N. mówi:

Zapraszam do zabawy

i wymienia imię jakiegoś dziecka. Teraz wybrane dziec­

ko podaje na instrumencie tempo do biegania, podskakiwania lub maszero­
wania. Po chwili następuje zmiana i wybór nowego prowadzącego.

- „Kto silniejszy?" - ćwiczenie tułowia. Dzieci dobierają się parami i siadają

skrzyżnie naprzeciwko siebie, trzymając się za ręce. Przeciągają się lekko, kole­
ga ciągnie kolegę, aż sam położy się na plecach. Potem sam daje się pociągnąć.

- „Dogoń m n i e ! " - zabawa bieżna. Dzieci dobierają się parami, puszczają ręce

i swobodnie biegają. Na hasło: Dogoń mnie! dzieci starają się szybko złapać
swoją parę.

- „Pod mostkiem" - zabawa z elementem czworakowania. Dzieci ustawione

w parach jedno za drugim. Pierwsze stoi w rozkroku, drugie przechodzi na
czworakach pomiędzy nogami kolegi. Dzieci ćwiczą na zmianę.

- „Skaczemy razem" - ćwiczenie nóg. Dzieci stoją w parach naprzeciwko sie­

bie, unoszą jedną nogę. Jedną ręką chwytają pod kolanem uniesioną nogę
kolegi. Druga ręka leży na ramieniu kolegi. Dzieci wykonują w parach nie­
wielkie podskoki na jednej nodze, starając się utrzymać równowagę.

- Maszerowanie parami po obwodzie koła.

instrument
perkusyjny

II

* „Wspólne zabawy" - historyjka obrazkowa. Nadawanie imion postaciom i posłu­

giwanie się nimi w czasie opowiadania historyjki. Opowiadanie treści obrazków
- wiązanie przyczyn i skutków według chronologii wydarzeń, używanie określeń:
najpierw, potem, później, na końcu.

Zastanawianie się, co mogą myśleć i czuć

postacie historyjki. Odwoływanie się do własnych doświadczeń w czasie wypo­
wiedzi na temat: Jak dzieci dzielą się zabawkami z kolegami i koleżankami?; Jak
wygląda ich wspólna zabawa?

obrazki do
historyjki
obrazkowej

• „Wspólne zabawy" - wykonanie zadania z WŚ. Wycinanie obrazków i układanie

w ramkach w prawidłowej kolejności - od lewej do prawej strony (kropki na

kostce sugerują kolejność obrazków), naklejanie. Próby samodzielnego opowia­
dania historyjki przez chętne dzieci.

• „Śmieszka - Śmieszek" - zabawa integracyjna. Dzieci siedzą w kole. Wybrana

Śmieszka (lub Śmieszek) chodzi od dziecka do dziecka i, strojąc śmieszne miny,
próbuje rozbawić kolegów. Jeżeli uda się kogoś rozśmieszyć, dzieci zamieniają
sie rolami.

WŚ, klej, nożyczki

• „Miny i minki" - zabawa dydaktyczna. Określanie uczuć osób przedstawionych

na obrazkach: smutny, wesoły, zdziwiony itd. N. zwraca uwagę na to, jak ułożo­
ne są brwi, usta, w jaki sposób wyglądają oczy, czoło. Wręczenie dzieciom ma­
łych lusterek. N. prosi o zrobienie do lusterka miny wesołej, smutnej itd. - dzie­
ci obserwują, jak układają się ich usta, brwi, czoło w czasie robienia miny weso­
łej, smutnej i nastermvch.

małe lusterka, obrazki
przedstawiające
emocje

• „Mina smutna i wesoła" - wykonanie'ćwiczenia w

KI., 4. Określanie, która

z twarzy na rysunkach ma minę wesołą, a która smutną - zwrócenie uwagi na
układ brwi, oczu, ust. Wprowadzenie do globalnego czytania wyrazu miny. Do­
rysowywanie elementów twarzy tak, aby po prawej stronie powstała mina weso­
ła, a po lewej smutna. Dorysowywanie samodzielnie wymyślonej fryzury.

KI., 4, kredki
otówkowe

29

Tydzień 2. M O J A G R U P A

• „Kolory" - zabawa ruchowa w ogrodzie. Dzieci zakładają na siebie szarfy i stoją

w kole. N. pokazuje, np. krążek w kolorze niebieskim i mówi nazwę koloru. Dzieci,

które mają na sobie szarfę niebieską, biegną wokół koła i wracają na swoje miejsca.

szarfy w kolorach:
żółty, niebieski,
czerwony, zielony

III
• „Szukaj kolegi do zabawy" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci biegają

swobodnie w różnych kierunkach. Na hasło: Szukaj kolegi do zabawy! dzieci
szybko szukają sobie pary. W parach bawią się przez chwilę w popularną zabawę

^K&TO&t^cajjtet., nożyce" (lub iana^. Po chwili zabawy znowu bie^aiaj na kolei­

ny sygnał szukają sobie innej pary.

» „Micziganka" - zabawa ze śpiewem.

Micziganka

sł. i muz. popularne

Taka mała Micziganka
mi się spodobała,

Zbliżamy dłonie do siebie -prawa na górze,
lewa na dole.

takie wielkie pióro miała, Rozszerzamy ręce - prawa do góry, lewa na dół.
ona taka mała,

Dłonie zbliżone - prawa na górze, lewa na dole.

taka mała,

Obracamy dłonie - prawa na dole, lewa na górze.

takie pióro,

Rozszerzamy ręce - prawa do góry, lewa na dół.

takie pióro,

Zamieniamy ręce - lewa do góry, prawa na dół.

taka mała,

Dłonie zbliżone.

taka mała,

Obracamy dłonie.

takie pióro,

Rozszerzamy ręce.

takie pióro,

Zamieniamy ręce.

taka mała.

Dłonie zbliżone.

• Zabawy dowolne w ogrodzie - zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad doty­

czących bezpieczeństwa.

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I

1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.

2. Grzeczne słówka - słuchanie piosenki. Zapoznanie ze słowami i melodią. Wdrażanie do kultural­

nego zwracania się do siebie, właściwego używania zwrotów grzecznościowych.

3.

Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II

4. „Magiczne rytmy" - zabawa matematyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia „Magiczne ryt­

my" w

KI., 5. Tworzenie regularności (rytmów), w których powtarzają się sekwencje 2- oraz 3-sy-

labowe.

5.

Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2. Kształtowanie zręczności i zwinności. Coraz sprawniejsze

wykonywanie skoków.

6. „Kolorowe wzory" - rysowanie kolorową kredą w ogrodzie. Tworzenie dowolnych wzorów z róż­

norodnych linii.

7. „Magiczny berek" - zabawa ruchowa w ogrodzie.

III

8. „Magnesy" - zabawa integracyjna.

9. „Budujemy, układamy" - zabawy konstrukcyjne. Wznoszenie budowli i tworzenie kompozycji

według własnych pomysłów. Wdrażanie do używania zwrotów grzecznościowych oraz zgodnej
zabawy na ograniczonej przestrzeni. Posługiwanie się nazwami figur geometrycznych.

10. Zabawy dowolne w ogrodzie - przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.

30

Dzień 2. | Z n a m y magiczne słowa

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

CD; instrument perkusyjny, kolorowe kartoniki (albo klocki) tego samego

kształtu (minimum trzy różne kolory), kartoniki jednobarwne w minimum trzech różnych kształ­
tach; WM - figury geometryczne / zabawki; KI, kredki ołówkowe; duże obręcze; kolorowa kreda;
kołatka; klocki, mozaika geometryczna

Rodzaj zajęć:
• „Magiczne rytmy" - zabawa matematyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia

„Magiczne rytmy" w KI., 5.

* Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2.

Przebieg dnia:
I

• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.
* Grzeczne słówka -

słuchanie piosenki. CD

Grzeczne słówka

sł. Agnieszka Galica
muz. Tadeusz Pabisiak

Dziękuję, przepraszam i proszę.
Trzy słówka za trzy małe grosze.
I grzeczny królewicz
I grzeczna królewna
Znają te słówka, na pewno.
Ref. Trzy słówka za małe trzy grosze.

Dziękuję, przepraszam i proszę.

To przecież niewiele kosztuje,
Gdy powiesz uprzejmie dziękuję.
Korona ci z głowy
Nie spadnie na pewno.
Nawet, gdy jesteś królewną.

Ref. Trzy słówka za małe trzy grosze.

Dziękuję, przepraszam i proszę.

Rozmowa na temat zasad kulturalnego zwracania się do siebie nawzajem, wła­
ściwego stosowania zwrotów grzecznościowych, np. umiejętne zachowanie się

w sytuacji, kiedy trzeba komuś przerwać rozmowę; kulturalnego włączania się

do zabaw kolegów; dziękowania za pomoc itp.

» Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).

II
• „Magiczne rytmy" - zabawa matematyczna. Tworzenie regularności (rytmów),

w których powtarzają się sekwencje 2- oraz 3-sylabowe. Dzieci za pomocą

kształtów lub kolorów tworzą rytmy - szlaczki matematyczne. Dzieci siedzą

w kręgu. Jakie znacie magiczne słowa? Podziel słowo proszę na sylaby. Ile jest sy­
lab! Teraz będziemy wymawiać rytmicznie słowo proszę sylabami, ale tak, że każdy

powie tylko jedną sylabę. Będziemy mówić po kolei.

N. zaczyna i mówi pro, dziec­

ko obok mówi szę, następne mówi znowu pro i kolejne szę itd., aż wszyscy powie­
dzą jedną z sylab. Tworzy się regularność dźwiękowa. N. proponuje, aby to po­

wtórzyć, ale teraz wypowiadaniu sylaby ma towarzyszyć gest. Zawsze tej samej

instrument
perkusyjny
kolorowe kartoniki

(albo klocki) tego
samego kształtu
(minimum trzy różne
kolory), kartoniki

jednobarwne
w minimum 3 różnych

kształtach lub

WM -

figury geometnryczne/
zabawki

31

Tydzień 2. M O J A G R U P A

sylabie - taki sam gest. Np. osoba wypowiadająca pro musi jednocześnie pod­
nieść obie ręce w górę i opuścić, a każdy, kto mówi szę - uderza obiema dłońmi

w uda (można oczywiście wymyślić inny układ). Dzieci wykonują zadanie. Two­
rzy się w ten sposób również - oprócz dźwiękowej - regularność ruchowa.
N. proponuje, aby ten rytm zilustrować kolorowymi karteczkami. W pudełkach
są przygotowane kwadratowe kartoniki (lub klocki) o jednakowych wymiarach,
w każdym pudełku inny kolor kartoników (by łatwo było je wybierać). N. pyta,

jak można jeszcze inaczej, np. za pomocą takich kartoników (klocków) przed­

stawić rytm wielokrotnego wypowiadania słowa proszę. Ważne, by tej samej
sylabie towarzyszył ten sam znak (symbol). Można przy sylabie pro układać
czerwony kartonik, a przy sylabie szę - niebieski. Podczas wykonywania zadania
tworzy się szlaczek kartoników naprzemiennie czerwonych i niebieskich. Jest to
szlaczek, w którym powtarza się sekwencja 2-sylabowa (regularność wzrokowa).
Warto ten szlaczek „przeczytać": czerwony, niebieski, czerwony, niebieski itd.
albo matematycznie: jeden, dwa, jeden, dwa,...

Analogicznie postępujemy ze słowem przepraszam albo słowem dziękuję (wy­
starczy jedno z nich). Tym razem tworzymy rytmy (szlaczki), w których powtarza
się sekwencja 3-sylabowa. Przy tworzeniu regularności wzrokowej posłużmy się
kształtem ( a nie jak poprzednio kolorem). Można n a przemian układać A B *

itd. albo jakiekolwiek inne elementy (wedle uznania N. i pomysło­

wości dzieci). A jak będzie wyglądał szlaczek dla słowa mama? (ciąg jednako­
wych obiektów; rytm 1-sylabowy).

* „Magiczne rytmy" - wykonanie ćwiczenia w KI., 5.

1. Kończenie kolorowania szlaczka.

KI., 5, kredki
ołówkowe

2. Dorysowywanie brakujących elementów szlaczka.
3. Określanie Co tu nie pasuje? Poprawianie szlaczka - nalepianie właściwych figur.

* Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2.

duże obręcze

- „Wskocz do obręczy" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci otrzymują

obręcze i układają je na podłodze w oddaleniu od siebie. Na sygnał N. dzieci
biegają ostrożnie między obręczami. Na hasło: Wskocz do obręczy! szybko
biegną do swojej. Wskakują do środka i siadają skrzyżnie z prostymi plecami.
Powtarzamy 2, 3 razy.

- „Ukłoń się" - ćwiczenie wyprostne i oddechowe. Dzieci stoją w małym roz­

kroku przed obręczą. Wznoszą ramiona w górę i wykonują skłon. W skłonie
ułożenie dłoni na podłodze w środku obręczy. R a m i o n a w górę - wdech,
skłon - wydech.

- „Piłeczki" - ćwiczenie nóg. Dzieci trzymają obręcz w obu dłoniach przed

sobą, opierając ją o podłogę. Wykonują serię rytmicznych podskoków, odpo­
czywają i podskakują dalej.

- „Tunel" - ćwiczenie wzmacniające mięśnie obręczy barkowej. Dzieci podzie­

lone na dwie grupy. Jedna grupa odkłada obręcze na bok. Druga grupa robi
z obręczy tunel (dzieci siedzą skrzyżnie trzymają oburącz obręcze i opierają

je o podłogę). Dzieci z pierwszej grupy przechodzą przez tunel na czwora­

kach. Starają się iść tak, aby nie dotykać obręczy. Powrót we wspięciu na
palcach. Przejście 2, 3 razy, po czym następuje zmiana.

- „Kołyska" - ćwiczenie mięśni brzucha. Każde dziecko trzyma obręcz i usta­

wia się w pozycji siadu prostego. Palce stóp zawinięte na obręczy. Przejście
do leżenia tyłem, nogi z obręczą w górze. Następnie przejście z powrotem do
siadu prostego, kolana cały czas wyprostowane.

32

Dzień 3. | D y ż u r n y w grupie

- „Wiatraczki" - ćwiczenie rozciągające mięśnie klatki piersiowej. Każde

dziecko siedzi skrzyżnie w swojej obręczy, plecy wyprostowane. Krążenie
ugiętych i na zmianę wyprostowanych w stawach łokciowych ramion. Ra­
miona krążą w tył, w jak najdalszym odwodzeniu z jednoczesnym ściągnię­
ciem łopatek.

- „Lusterka" - ćwiczenie wzmacniające mięśnie grzbietu. W leżeniu przodem

chwyt obręczy wyprostowanymi rękami, broda zaciśnięta na obręczy. Unie­
sienie obręczy lekko nad podłogę i zaglądanie jak do lusterka. Liczenie do
dziesięciu i odpoczynek z rękami ułożonymi pod brodą.

- „Wskocz i wyskocz z obręczy" - ćwiczenie nóg. Dzieci wskakują i wyskakują

z obręczy, robiąc przy tym w górze półobrót. Powtarzamy kilka razy.

- „Po obręczy" - ćwiczenie stóp. Dzieci trzymają obręcz przed sobą, chwytają

ją palcami stóp. Przesuwają palce po obręczy, chwytając ją i puszczając. Prze­

suwają obręcz raz w jedną, raz w drugą stronę.

- „Bączek" - ćwiczenie zręcznościowe. Dzieci próbują zakręcić obręczą tak,

aby kręciła się jak bączek. Kiedy obręcz kołysze się już nad podłogą, próbują
do niej wskakiwać.

- Spokojny marsz i odkładanie przyborów.

* „Kolorowe wzory" - rysowanie kolorową kredą w ogrodzie. Tworzenie dowol­

nych wzorów z różnorodnych linii: proste, faliste, grube, cienkie, krótkie, długie.

• „Magiczny berek" - zabawa ruchowa w ogrodzie. Wybrane wyliczanką dziecko-

-berek gania kolegów. Kogo dotknie, ten stoi i nie może się poruszyć. Koledzy
mogą go odczarować, wykrzykując magiczne słowa: proszę, dziękuję, przepra­

szam.

Gdy zaczarowany usłyszy któreś z tych słów, może biegać dalej. Po chwili

biegania N. wybiera inne dziecko na berka.

III

kolorowa kreda

• „Magnesy" - zabawa integracyjna. Dzieci poruszają się po sali w rytm wygrywa­

ny na kołatce: marsz, bieg, poskoki, na przerwę w grze N. wydaje polecenie, np.

przyklejają się nasze: dłonie, głowy, plecy, kolana, prawe dłonie, lewe stopy...

Dzie­

ci w parach dotykają się wymienionymi częściami ciała.

kołatka

• „Budujemy, układamy" - zabawy konstrukcyjne. Budowanie z klocków i ukła­

danie mozaiki geometrycznej według własnych pomysłów. Przypominanie nazw
figur geometrycznych, kolorów - szanowanie wytworów pracy swoich kolegów.
Zwracanie uwagi na używanie w czasie zabawy zwrotów grzecznościowych.

* Zabawy dowolne w ogrodzie - zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad doty­

czących bezpieczeństwa.

klocki, mozaika
geometryczna

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I

1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.

2. O co dbają dyżurni - słuchanie wiersza Cz. Janczarskiego. Uważne słuchanie utworu. Ustalenie

zasad pełnienia dyżurów. Wybranie dyżurnych.

3.

Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II

4. Ja w grupie" - zajęcia plastyczne. Rozwijanie procesu percepcji poprzez analizę dzieła sztu­

ki ze szczególnym uwzględnieniem cech charakterystycznych dla portretowanych osób.
Zastosowanie zdobytej wiedzy we własnej działalności twórczej z zastosowaniem określonych

33

Tydzień 2. M O J A G R U P A

34

środków ekspresji plastycznej (z uwzględnieniem cech charakterystycznych dla portretu - fi­
zycznych i psychicznych). Wzbogacanie języka wypowiedzi plastycznej - rozwijanie umiejęt­
ności uszczegóławiania rysunku, prawidłowej kompozycji (umieszczenia elementów ikonogra­

ficznych na płaszczyźnie).

5. „Nasi dyżurni" - zabawa orientacyjno-porządkowa.

6. Język - dyżurny" - ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu o tekst P. Siewiera-

-Kozłowskiej. Kształtowanie świadomości ciała w obrębie aparatu artykulacyjnego, budowanie
świadomości precyzyjnych ruchów, wprowadzenie nazw najważniejszych narządów artykula-
cyjnych (język, wargi, zęby, podniebienie), orientacyjna ocena sprawności ruchomych narządów
mowy dzieci.

7. „Gonitwa" - zabawa ruchowa w ogrodzie.

III

8. „Przejdź po ławce z przeszkodami" - zabawa z elementem równowagi.

9. „Porządkujemy kąciki zabaw" - działanie dzieci. Wdrażanie do utrzymania porządku w najbliż­

szym otoczeniu i zgodnej współpracy w zespole. Wykonywanie prac na rzecz całej grupy.

10. Zabawy dowolne w ogrodzie - przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

znaczki dyżurnych, intrument perkusyjny; WSz - Tadeusz Makowski Ka­

pela dziecięca,

reprodukcje dzieł malarskich do przytotowania przez N. - najlepiej portretów dzie­

ci, na których możemy odnaleźć różne emocje, archiwalne fotografie grupowe, ilustracje książko­

we, duże kartony (mogą być kolorowe), czarny marker lub kredka do obrysowania, dowolne paste­

le, kolorowa kreda, lakier do włosów (środek do konserwacji), kolorowe papierowe figury
geometryczne (dużo), klej; trzy różne opaski dla dyżurnych; małe lusterko dla każdego dziecka;
opaska z kolorowymi wstążkami; ławka gimnastyczna, cztery woreczki; taśma klejąca

Rodzaj zajęć:

• ,Ja w grupie" - zajęcia plastyczne.
• „Język - dyżurny" - ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu

o tekst Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Przebieg dnia:
I

• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.
• O co dbają dyżurni

- słuchanie wiersza Czesława Janczarskiego.

0 co dbają dyżurni
Czesław Janczarski
Dbają, by kwiatkom nie zabrakło wody,
by srebrne rybki nie były głodne.

A po zabawie, żeby od razu

Każdy samochód mknął do garażu.
Czyszczą futerka misiom wesołym,
niesforną piłkę znajdą pod stołem.
Dbają o świeże ziarno w karmniku
1 o porządek w każdym kąciku.
Znajdą zgubiony kapeć malucha.

Naszych dyżurnych musimy słuchać.

Dzień 3. | D y ż u r n y w grupie

• Omawianie zakresu czynności dyżurnych i zasad dokonywania oceny dyżuru.

znaczki dyżurnych

- Dyżur przy nakrywaniu stoiów - rozkładanie cerat, ustawianie serwetników,

talerzy i kubków, rozkładanie sztućców.

- Dyżur w kącikach: plastycznym, gier i układanek, zabawek, klocków, książek

- pilnowanie porządku, sprawdzanie, co wymaga naprawy.

- W kąciku przyrody - karmienie rybek, podlewanie kwiatów, pilnowanie po­

rządku w koszyczkach z okazami przyrodniczymi.

- W łazience - pilnowanie, żeby dzieci wycierały ręce we własny ręcznik, po

wyjściu kolegów z łazienki sprawdzenie, czy ręczniki wiszą przy swoich znacz­

kach i wycieranie podłogi mopem.

Oglądanie znaczków dyżurnych - określanie, gdzie będzie miało dyżur dziecko

z tym znaczkiem. Wyjaśnienie, że dyżury będą trwały jeden dzień, a na koniec dnia
dzieci ocenią, czy dyżurny wywiązał się ze swoich obowiązków. Wybranie dyżurnych.
Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).

II

instrument
perkusyjny

• „Ja w grupie" - zajęcia plastyczne.

Opowiadanie o obrazie dla dziecka i rodziców
Przyjaciele muzycy patrzą na nas z obrazu Tadeusza Makowskiego. Zza okna
spogląda na nich z zazdrością troje dzieci. To mali muzycy są bohaterami tego
obrazu, łączą ich wspólne zainteresowania, ale także, jak w każdym dobrym ze­
spole, zrozumienie i umiejętność wspólnego działania. Czasem któryś z nich
kieruje grą i jest wtedy bardziej słyszalny. Ale to dzięki wspólnemu celowi jed­
noczą się w grze, aby muzyka zabrzmiała czystymi tonami dźwięków.

Obowiązki dyżurnych

Bożena Forma

Dyżurny ma obowiązków wiele
podczas obiadu, podczas śniadania.
Rozdaje sztućce, kubki, talerze,
to są naprawdę trudne zadania.
Sprawdza, czy klocki są w pojemnikach,
podlewa kwiatki, książki układa.

W sali porządek zawsze być musi,
taka dyżurnych ważna zasada.

Część I - zasilanie percepcyjne
W tej części następuje przybliżenie dzieciom tematu i kluczowych pojęć. N. po­

winien dokonać z dziećmi analizy tekstu, ilustracji i dzieła sztuki, uwzględniając
zagadnienia ważne dla realizacji zajęć, posługując się wybranymi przez siebie

metodami.
Część II - aktywność twórcza
Przed przystąpieniem do pracy możemy, jeśli uznamy to za stosowne, pokazać
dzieciom, jak ułożyć się na kartonie, jakie pozy przyjmować i w jaki sposób ob­
rysować postać. Możemy również zasugerować dzieciom, że na sylwecie nie mu­
simy malować ubrania, a całą powierzchnię wypełnić dowolnymi wzorami w wy­

brany przez siebie sposób. Dzieci dobierają się w pary, otrzymują po dwa arku­
sze kartonu, na tyle dużego, aby zmieściło się na nim leżące dziecko. Pracując

w parach, dzieci po kolei kładą się na kartonie, a partner odrysowuje kontur

sylwetki grubym pisakiem lub kredką (dobrze jest wykonać to najpierw jasnym

WSz, reprodukcje
dzieł malarskich,
archiwalne
fotografie
grupowe, ilustracje
książkowe, duże
kartony (mogą być
kolorowe), czarny
marker lub kredka
do obrysowania,
dowolne pastele,
kolorowa kreda,
lakier do włosów
(środek do
konserwacji),
kolorowe
papierowe figury

geometryczne
(dużo), klej

35

Tydzień 2. M O J A G R U P A

kolorem i dopiero po korekcie poprawić na czarno). Dziecko leżące stara się nie
poruszać, a kolega który obrysowuje, trzyma pionowo narzędzie i stara się nie
rysować po ubraniu osoby leżącej. Następnie prosimy dzieci pracujące w parach,
aby usiadły naprzeciwko siebie i zadawały sobie pytania pozwalające im zdobyć
dodatkowe informacje o upodobaniach, zainteresowaniach, planach na przy­
szłość, ulubionych grach i filmach rysowanej osoby. Po rozmowie dzieci zajmują
się wypełnieniem sylwetki w dowolny wybrany przez siebie sposób, na przykład
zamalowując ją suchymi lub tłustymi pastelami, wyklejając wcześniej przygoto­

wanymi figurami geometrycznymi lub eksperymentując w dowolny sposób. Pod­
czas pracy zwracamy uwagę, aby dzieci dobierały sposób wypełnienia sylwety
tak, aby określić charakter i temperament osoby rysowanej.
Po wykonaniu sylwety, jeśli była rysowana na kartonie, możemy ją wyciąć i umo­
cować na przykład na ścianie. Każdą podpisujemy imieniem dziecka.

Część III - omówienie i prezentacja
N. organizuje wystawę, np. na korytarzu przedszkolnym, ogrodzeniu czy sali
gimnastycznej. Spróbujmy porozmawiać z dziećmi o różnorodności przedsta­

wień postaci stanowiących jedną grupę. Warto zrobić zdjęcie grupowe, na któ­
rym każdy trzyma przed sobą własną sylwetkę.

Na kolejnych zajęciach możemy przygotować nakrycia głowy poszczególnym oso­

bom, wykonać odpowiedniej wielkości uszczegółowione rysunki twarzy do przy­
klejenia oraz dodatki (kwiaty, torby, telefony), które umieścimy na sylwetkach.
A może podpisane przedstawienia np. aktualnie dyżurujących osób będziemy
eksponować w klasie na ścianie z wizytówką dyżurnego.

> „Nasi dyżurni" - zabawa orientacyjno-porządkowa. N. wybiera dzieci, które będą

w zabawie dyżurnymi i zakłada im opaski. Dyżurni ustawiają się w różnych miej­

scach sali. Dzieci biegają swobodnie w różnych kierunkach. Na hasło: Idziemy umyć

ręce!

dzieci ustawiają się przed dyżurnym od łazienki. Na hasło: Zapraszam do

stołu!

i na hasło Idziemy na spacer! dzieci ustawiają się kolejno przed odpowiednimi

dyżurnymi. Następnie N. wybiera inne dzieci pełniące w zabawie role dyżurnych.

• „Język - dyżurny" - ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu

o tekst Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Język - dyżurny
Patrycja Siewiera-Kozłowska

Dziś naszym dyżurnym będzie język - spójrzmy w lusterka i zobaczmy, czy

każdy dyżurny jest gotowy, by sprawdzić, czy wszystko w buzi jest na swoim
miejscu (dzieci w lusterkach oglądają swój język). Najpierw dyżurny sprawdza
nasze wargi - jedna jest dolna (dotykamy ją językiem), a druga górna (język

oblizuje górną wargę).

Wargi mogą zamienić się w ryjek (ściśnięte wargi wysuń

doprzodu)

lub w piękny uśmiech (uśmiechamy się szeroko). Za wargami mają

swoje miejsce zęby - górne - proszę, żeby dyżurny sprawdził, czy są wszystkie

(dotykamy językiem górnych zębów)

i dolne - te także dyżurny sprawdza, do­

tykając (także przesuwamy język po dolnych zębach, dzieci cały czas mają przed

sobą lusterka, wzrokiem kontrolują wszystkie ruchy).

Bardzo ważne są zęby,

które mają swoje miejsce z tyłu - nazywają się trzonowe (dotykamy językiem

dolnych zębów trzonowych z prawej strony i z lewej, następnie górnych - z obu
stron).

Sufit w naszej buzi to podniebienie twarde - dyżurny język powinien

sprawdzić, czy podniebienie jest dość gładkie (język ślizga się od przodu do tyłu

i z powrotem).

Na podniebieniu, zaraz za górnymi zębami ma swoje miejsce

trzy różne opaski
dla dyżurnych

maté lusterko dla
każdego dziecka

36

Dzień 4. | Prawa d z i e c k a

wałeczek - spróbujcie sprawić, by dyżurny sprawdził, czy znajduje się on na

swoim miejscu (czubek języka dotyka do wałeczka dziąsłowegoj. Język też ma
swoje miejsce w buzi - najwygodniej mu jest, gdy przykleja się do podniebie­
nia (przyklejamy język do podniebienia, wargi otwarte). W taki sposób dyżurny,
gdy nie ma już nic do zrobienia może odpocząć (jeszcze raz przyklejamy język

do podniebienia, wargi otwarte, dzieci obserwują się w lusterkach).

Teraz za­

mkniemy nasze buzie i pozwolimy dyżurnemu chwilę odpocząć (dzieci zamy­

kają usta, język pozostaje przyklejony do podniebienia).

• „Gonitwa" - zabawa ruchowa w ogrodzie. Wyznaczenie terenu zabawy. Dzieci

podzielone na 3, 4 grupy. Zabawę przeprowadzamy z każdą grupą oddzielnie.
Jedno z dzieci zakłada na ramię opaskę z przymocowanymi kolorowymi wstążka­
mi. Biegnie, a pozostali go gonią. Kto je złapie - dotknie w ramię, dostaje opaskę
i ucieka. Pozostałe dzieci tworzą z dłoni lornetki i obserwują przebieg zabawy.

III
• „Przejdź po ławce z przeszkodami" - zabawa z elementem równowagi. N. usta­

wia ławkę i układa na niej woreczki w równej odległości od siebie. Dzieci usta­
wione przed ławką jedno za drugim, wchodzą na ławkę i przechodzą po niej,
przekraczając przeszkody (woreczki). Na końcu ławki zatrzymują się i robią
zeskok na ugięte kolana. Powtarzamy 3, 4 razy (N. stoi przy ławce).

* „Porządkujemy kąciki zabaw" - działanie dzieci. Segregowanie klocków, po­

rządkowanie zabawek, układanek itd. Sprawdzanie, co wymaga naprawy w ką­
cikach: książek, gier i układanek - wspólnie z N. sklejanie pudełek i podklejanie
kartek w książkach.

* Zabawy dowolne w ogrodzie - zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad doty­

czących bezpieczeństwa.

opaska
z kolorowymi
wstążkami

ławka
gimnastyczna,
cztery woreczki

klej, taśma klejąca

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1.

Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.

2. „Nie jesteśmy tacy sami" - zabawa dydaktyczna w oparciu o tekst wiersza M. Przewoźniaka.

Uważne słuchanie utworu. Zwrócenie uwagi na podobieństwa i różnice pomiędzy ludźmi.

3.

Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II

4. „Prawa dziecka - prawa przedszkolaka" - słuchanie tekstu napisanego na podstawie Konwencji o pra­

wach dziecka

przez P. Siewiera-Kozłowską połączone z wykonaniem zadania „Prawa dziecka" z

WŚ.

Uświadomienie, że dzieci mają swoje prawa. Rozumienie określeń: prawa, prywatność, godność oso­

bista, tożsamość, swoboda, szacunek

itp. Globalne czytanie napisu

Prawa dziecka.

5. „Tak - nie" - zabawa orientacyjno-porządkowa.

6. Grzeczne słówka - instrumentacja do piosenki połączona z zabawą słuchową „Trzy słówka".

Rozwijanie poczucia rytmu i czasu w muzyce, uwrażliwienie na frazę. Rozpoznawanie słuchem
różnych wzorów rytmicznych. Reagowanie na sygnał.

7. „Kto dalej rzuci" - zabawa z elementem rzutu w ogrodzie.

III

8. „Szukaj pary" - zabawa z elementem biegu.

9. „Co zniknęło?" - zabawa dydaktyczna. Rozwijanie pamięci i spostrzegawczości wzrokowej.

Doskonalenie analizy sylabowej.

10. Zabawy dowolne w ogrodzie - przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.

37

Tydzień 2. M O J A G R U P A

Rodzaj zajęć:
• Prawa dziecka - prawa przedszkolaka -

słuchanie tekstu napisanego na podsta­

wie Konwencji o prawach dziecka przez Patrycję Siewiera-Kozłowską połączone
z wykonaniem zadania „Prawa dziecka" z WŚ.

* Grzeczne stówka -

instrumentacja do piosenki połączona z zabawą słuchową

„Trzy słówka".

Przebieg dnia:
I
• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.
• „Nie jesteśmy tacy sami" - zabawa dydaktyczna w oparciu o tekst wiersza Mar­

cina Przewoźniaka.

Nie jesteśmy tacy sami

Marcin Przewoźniak

Wszyscy mamy głowy, włosy,
Ręce, nogi, oczy, nosy,
Uszy, zęby... czy faktycznie
Wyglądamy identycznie?
Ależ skądże! O co chodzi?
Każdy z nas się inny rodzi!
Umie, lubi to lub owo.
Każdy inny - daję słowo!
Od natury mamy w darze
Różny wzrost i inne twarze.
Barwy oczu, kolor włosów
Nawet inne dźwięki głosów.
Więc pomylić nas - nie sposób!

Zwrócenie uwagi na to, że chociaż jesteśmy podobni, bo każdy ma głowę, ręce
i nogi, to jednak różnimy się wyglądem, upodobaniami oraz umiejętnościami.
Dzieci stoją w kręgu. N. prosi, aby dzieci które: lubią lody - pomachały ręką;
mają niebieskie oczy - podskoczyły; lubią rysować - stanęły na jednej nodze;
mają ciemne włosy - zrobiły dwa przysiady itd.

• Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29). instrument

|| perkusyjny
• Prawa dziecka - prawa przedszkolaka -

słuchanie tekstu napisanego na podsta­

wie Konwencji o prawach dziecka przez Patrycję Siewiera-Kozłowską.
Prawa dziecka - prawa przedszkolaka
Patrycja Siewiera-Kozlowska

1. M a m prawo do życia i rozwoju - oznacza to, że mogę rosnąć, uczyć się, po­

znawać świat, a dorośli muszą zadbać o to, żebym był zdrowy, piękny i mądry.

2. M a m prawo do życia w rodzinie - to znaczy, że m a m prawo być kochany

przez m a m ę i tatę.

38

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

kartony, klej, WŚ; CD; nagranie rytmów towarzyszących stówom: proszę,

przepraszam, dziękuję;

instrumenty: bębenek, tamburyn, klawesy (po jednym); obrazki do „Praw

dziecka"; mala piłka dla każdego dziecka; dzwonek; przedmioty, np. miś, kredka, gumka, kubek,
flamaster, nożyczki

Dzień 4. | Prawa d z i e c k a

3. M a m prawo do tożsamości - jestem jedyny, niepowtarzalny, m a m swoje

imię i nazwisko oraz własną historię i nikt nie może tego zmienić.

4. M a m prawo do swobody myśli i wypowiedzi - znaczy to, że mogę mieć swo­

je myśli i mogę je głośno wypowiadać - pod warunkiem, że swoją wypowie­

dzią nie sprawię nikomu przykrości.

5. M a m prawo do prywatności - czyli do własnych tajemnic, swoich ważnych

spraw i sekretów, o których nie wszyscy muszą wiedzieć i mówić głośno.

6. M a m prawo do życia bez przemocy - oznacza to, że nikt nie może mnie bić,

gryźć, kopać, szarpać ani popychać.

7. M a m prawo do szacunku i godności osobistej - to znaczy, że nikomu nie

wolno mnie poniżać, obrażać, wyśmiewać się z tego, że czegoś nie umiem,

ani z tego, że jestem taki, jaki jestem, ani w żaden inny sposób mi dokuczać.

8. Mam prawo do równego traktowania - to znaczy, że nie ma dzieci lepszych

ani gorszych - wszyscy mamy takie same prawa i obowiązki, wszyscy prze­
strzegamy tych samych umów.

9. M a m prawo do informacji - czyli do tego, żeby poznać swoje prawa i obo­

wiązki, zasady i umowy panujące w mojej grupie i w przedszkolu; mogę też
pytać dorosłych o wszystko, czego nie wiem.

10. M a m prawo do swojego wyznania, wolności religii i przekonań - to znaczy,

że nikt nie może mnie źle traktować z tego powodu, że wierzę w coś innego
niż wszyscy.

11. M a m prawo do wypoczynku i do czasu wolnego - to znaczy, że mogę odpo­

cząć, gdy jestem zmęczony i wykorzystać swój wolny czas na zabawę i roz­
rywkę.

12. M a m też ważny obowiązek - muszę pamiętać, że takie same prawa mają też

wszystkie inne dzieci chodzące razem ze mną do przedszkola. Oznacza to,
że i ja muszę przestrzegać tych praw wobec wszystkich dzieci.

Rozmowa kierowana pytaniami N.: Co to są prawa?; Co się dzieje, kiedy nie prze­

strzegamy praw innych dzieci?; Czy tylko dzieci mają swoje prawa?

* „Prawa dziecka" - praca z obrazkami. Opowiadanie treści obrazków i określa­

nie, o czym mówią nam obrazki. N. wprowadza do globalnego czytania napis
Prawa dziecka. Następnie odczytuje kolejne prawa, a dzieci wskazują odpo­

wiedni obrazek.

* „Prawa dziecka" - wykonanie zadania z WŚ. Wycinanie obrazków oraz napisu.

Naklejanie na górze k a r t o n u napisu Prawa dziecka, a pod nim obrazków.
Dzieci zabierają prace do domu, aby opowiedzieć rodzicom o swoich prawach.

* „Tak - nie" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci biegają w tempie poda­

nym na instrumencie perkusyjnym - bębenku. Na mocne uderzenie w instru­
ment zatrzymują się i dobierają parami. Na hasło: Tak! biorą się za ręce i obra­
cają w małych kółeczkach. Na hasło: Nie! odwracają się do siebie plecami i od­
chodzą. Po chwili biegają i szukają sobie innej pary.

* Grzeczne słówka -

instrumentacja do piosenki (s. 31). Wspólne śpiewanie pio­

senki - przypomnienie słów i melodii. N. dzieli dzieci na trzy grupy, każda z nich
otrzymuje inne instrumenty, np.: I - klawesy (drewienka), II - bębenki, III -
tamburyna. Klawesy grają w refrenie na słowo przepraszam, bębenki na słowo

dziękuję,

a tamburyna na i proszę - na każdą sylabę przypada jeden dźwięk (każ­

da grupa gra więc trzy ósemki w rytmie muzyki). Dzieci śpiewają piosenkę, włą­
czając się z grą w odpowiednich momentach.

obrazki do „Praw
dziecka"

kartony, klej, WŚ

bębenek

CD, klawesy,
bębenki
i tamburyna

39

Tydzień 2. M O J A G R U P A

WARIANT: w każdej grupie wybierany jest solista. Wszystkie dzieci grają rytm
piosenki podczas refrenu, a przepraszam, dziękuję, i proszę tylko soliści - każdy
swoje „słówko".

• „Trzy siówka" - zabawa słuchowa. Każde z „grzecznych słówek" mówione jest

w innym rytmie przedstawionym na nagraniu. Na słowo i rytm proszę dzieci
wyciągają przed siebie otwarte dłonie tak, jakby chciały coś ofiarować, na słowo

i rytm przepraszam biegną do wybranego kąta sali, a na słowo i rytm dziękuję
dobierają się w pary, chwytają za ręce tworząc małe kółeczko i obracają chwilę
do rytmu.

- N. słucha z dziećmi przykładów rytmów z nagrania, wyjaśniając im, jakie ge­

sty i czynności odpowiadają każdemu ze „słówek";

- N. gra (i na początku też mówi) wybrany rytm na instrumencie perkusyjnym

(bębenku, tamburynie, klawesach), dzieci odpowiednio reagują. Krótkie

wzory rytmiczne należy grać w sposób ciągły, powtarzając je „w kółko", aż do
decyzji o zmianie słowa / rytmu.

nagranie rytmów
towarzyszących
słowom proszę,

przepraszam,
dziękuję;

instrumenty:
bębenek,

tamburyn,
klawesy
(po jednym)

« „Kto dalej rzuci?" - zabawa z elementem rzutu w ogrodzie. N. wyznacza linię,

na której ustawiają się dzieci. Dzieci stoją na linii, trzymają w jednej ręce małe
piłki. Na sygnał N. wszyscy jednocześnie rzucają piłki jak najdalej potrafią. Po
wykonaniu rzutu biegną po swoje piłki i wracają na linię. Dzieci rzucają piłkami
raz jedną, raz drugą ręką.

III
• „Szukaj pary" - zabawa z elementem biegu. Dzieci swobodnie poruszają się po

sali. Na sygnał dzwonka dobierają się w pary i porównują swój wzrost, kolor
oczu, włosów. Dźwięk dzwonka zaprasza do ponownego biegu. Za każdym ra­
zem dzieci zmieniają partnera w parze.

• „Co zniknęło?" - zabawa dydaktyczna. Dzieci siedzą w kole na dywanie. Nazy­

wają przedmioty, np. miś, kredka, gumka, kubek, flamaster, nożyczki i dzielą ich

nazwy na sylaby. Następnie jedno z dzieci odwraca się tyłem, a N. chowa jeden
przedmiot. Po odwróceniu się dziecko odgaduje, co zniknęło i dzieli nazwę tego
przedmiotu na sylaby.

• Zabawy dowolne w ogrodzie - zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad doty­

czących bezpieczeństwa.

mata pitka dla
każdego dziecka

dzwonek

przedmioty,
np. miś, kredka,
gumka, kubek,

flamaster,
nożyczki

4 0

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.

2. „Kodeks przedszkolaka" - ustalenie zasad dotyczących zgodnego współżycia w grupie. Budowanie

wypowiedzi na określony temat. Wdrażanie do przestrzegania zasad dotyczących właściwego
funkcjonowania w grupie.

3.

Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II 4. „Zdania i wyrazy" - zabawa dydaktyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia graficznego

„Zabawki" w ZG 4. Wyodrębnianie wyrazów w krótkich zdaniach. Przeliczanie wyrazów i odzwier­
ciedlanie ich liczby poprzez układanie liczmanów. Wdrażanie do uważnego patrzenia i porządko­
wania otoczenia. Swobodne prowadzenie linii nieregularnych.

5.

Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2. Kształtowanie zręczności i zwinności. Coraz sprawniejsze

wykonywanie skoków.

6. „Gra w Chłopka" - zabawa w ogrodzie. Wdrażanie do przestrzegania ustalonych zasad: spokojne

oczekiwanie na swoją kolej, zgodna zabawa.

7. „Piłka do bramki" - zabawa z elementem toczenia w ogrodzie.

III 8. „Zapraszam do zabawy" - zabawa orientacyjno-porządkowa.

9. „Zwroty grzecznościowe" - rozwiązywanie zagadek E. Stadtmuller połączone ze wspólnym

śpiewaniem piosenki Grzeczne stówka. Rozwijanie logicznego myślenia. Wdrażanie do używa­
nia zwrotów grzecznościowych. Utrwalanie słów i melodii piosenki. Pokonywanie nieśmiałości
w czasie występów na forum grupy.

10. Zabawy dowolne w ogrodzie - przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE-

instrument perkusyjny, karton, farba plakatowa, obrazki do kodeksu przygo­

towane przez N.; sześć zabawek (lalka, piłka, samochód...), liczmany; Z G , kredki ołówkowe; kreda,
kamyk; średniej wielkości piłki dla połowy grupy; CD

Rodzaj zajęć:
• „Zdania i wyrazy" - zabawa dydaktyczna połączona z wykonaniem ćwiczenia

graficznego „Zabawki" w ZG 4.

• Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2.

Przebieg dnia:
I

• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - wdrażanie do zgodnej zabawy.
« „Kodeks przedszkolaka" - ustalenie zasad dotyczących zgodnego współżycia

w grupie. N. umieszcza na tablicy kolejne obrazki, a dzieci określają przedsta­
wione na nich zasady postępowania:
- szanujemy innych i ich potrzeby, np. chęć zabawy samotnie lub we dwójkę,
- zabawki odkładamy na swoje miejsce,
- rozmawiamy, nie krzyczymy,
- używamy zwrotów grzecznościowych,
- okazujemy współczucie i pocieszamy, kiedy ktoś się przewróci, uderzy, za­

choruje, a także wtedy, kiedy się komuś coś nie uda i jest mu przykro,

karton, farba
plakatowa,
obrazki
do kodeksu

41

Tydzień 2. M O J A G R U P A

- bawimy się zgodnie - nie popychamy, nie bijemy, nie szarpiemy kolegów,
- szanujemy pracę innych - rysunki, budowle, układanki,
- podczas rozmowy czekamy na swoją kolej.

Zawarcie kontraktu grupowego. Pod obrazkami N. umieszcza karton, na którym
dzieci potwierdzają chęć stosowania się do ustalonych zasad własnoręcznym
podpisem - odciśnięcie na papierze kciuka umoczonego w farbie plakatowej
(dzieci, które potrafią napisać własne imię, piszą je obok „stempla").

• Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).

II

• „Zdania i wyrazy" - zabawa dydaktyczna. N. mówi coś o każdej z zabawek le­

żących na dywanie, np.: Lalka ma loki. Piłka jest okrągła. Samochód ma cztery
kola. itp.
Powiedziałam o każdej zabawce zdanie. Teraz powtórzę te zdania, policzymy, ile
każde z nich ma wyrazów i ułożymy obok zabawek tyle patyczków (lub innych
liczmanów), ile słychać w tym zdaniu wyrazów. Po pokazie dzieci same układają
zdania i przedstawiają liczbę zawartych w nich wyrazów za pomocą liczmanów.

» „Zabawki" - wykonanie ćwiczenia graficznego w ZG 4. Nazywanie rzeczy i łą­

czenie ich liniami tak, aby zrobić porządek.

• Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2.
• „ G r a w C h ł o p k a " - zabawa w ogrodzie. N. rysuje kredą na chodniku figurę

Chłopka: głowa - duże koło przedzielone linią na dwie równe części; ręce - dwa
złączone prostokąty; tułów - trzy kwadraty. Dzieci ustawiają się przed Chłop­
kiem w rzędzie jedno za drugim. Skaczą, wykonując skoki zwarte. Rozkroczne
tam, gdzie figury są połączone lub rozdzielone linią. Dzieci skaczą w jedną stro­
nę i wracają na koniec rzędu.

» „Piłka do bramki" - zabawa z elementem toczenia w ogrodzie. Dzieci ustawione

w dwóch rzędach naprzeciwko siebie. Jeden rząd trzyma piłki, a dzieci z drugie­

go rzędu stoją w rozkroku. Dzieci z piłką na sygnał N. toczą ją w stronę kolegi
tak, aby przeturlała się między jego nogami jak przez bramkę, po czym następu­

je zmiana ról. Powtarzamy kilka razy. Dzieci liczą swoje celne trafienia. Wszyscy

oklaskują najlepszych.

III

• „Zapraszam do zabawy" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci siedzą

skrzyżnie w rozsypce. Na sygnał N. wybrane dziecko chodzi między innymi, staje
przed kolegą i mówi: Zapraszam cię do zabawy. Zaproszone dziecko wstaje i ra­
zem z kolegą idą dalej. Każde z nich staje przed innym kolegą i wypowiada te
słowa: Zapraszam cię do zabawy. Kto został zaproszony do zabawy, również kogoś

zaprasza. Kiedy wszyscy zostaną zaproszeni, biegają razem przez chwilę, po czym
znowu siadają w rozsypce, a N. wybiera inne dziecko do rozpoczęcia zabawy.

• „Zwroty grzecznościowe" - rozwiązywanie zagadek Ewy Stadtmuller. Określa­

nie, w jakich sytuacjach używamy zwrotów: dzień dobry, do widzenia, przepra­

szam, dziękuję, proszę.

Gdy się rankiem spotkają
nad rzeczką dwa bobry,
kłaniają się sobie
i mówią
(dzień dobry)

sześć zabawek
(lalka, piłka,
samochód...),
liczmany

ZG 4, kredki
ołówkowe

kreda, kamyk

średniej wielkości
piłki dla połowy
grupy

42

Dzień 5. | K o d e k s przedszkolaka

Gdy papużki nieroztączki
mają coś do załatwienia
i pożegnać im się przyjdzie,
mówią sobie
(do widzenia)
Krzyś ma smutną minę,
to wina Łukasza.
Ktoś tu komuś powinien

powiedzieć

(przepraszam)

Milenka z radości

w górę podskakuje.

Cieszy się z prezentu
i mówi
(dziękuję)

Masz ochotę na lody
lub zielony groszek?
Pamiętaj o magicznym,
ślicznym słówku
(proszę)

• Grzeczne słówka

- wspólne śpiewanie piosenki. Podejmowanie przez chętne CD

dzieci solowego śpiewania refrenu (s. 31).

* Zabawy dowolne w ogrodzie - zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad doty­

czących bezpieczeństwa.

TYDZIEŃ 2. MOJA GRUPA

Wszystkiego, co naprawdę trzeba wiedzieć

o tym, jak żyć, co robić i jak postępować,
nauczyłem się w przedszkolu...

Robert Fulghum

Drodzy Rodzice!
Zycie w grupie przedszkolnej to wielka frajda, wspólne przygody i... wielkie wyzwania! To radość

wspólnych zabaw i prac, radość dzielenia z drugim małym człowiekiem przeżyć. To także liczne sytu­

acje, w których dziecko musi nauczyć się godzić z tym, że poza nim są inni, że inne dziecko może być
bardziej docenione w jakiejś sytuacji niż ono, że nie zawsze można robić to, na co ma się ochotę,
że czasem to „ja proponuję", a czasem „ja muszę się dostosować", i że czasem... można dostać kloc­
kiem po głowie. Nie należy się tych sytuacji obawiać. Są one okazjami, by dziecko dojrzewało emocjo­
nalnie i społecznie, by uczyło się coraz więcej o sobie samym i o innych, by uczyło się skutecznego
komunikowania z otoczeniem, współdziałania i solidarności, umiejętności wyrażania siebie, życzliwo­
ści, wybaczania, radości życia z innymi...

Wprowadzamy w świat wartości: szacunek, życzliwość, empatia, odpowiedzialność...

Uczymy tego, co najważniejsze:

• Doświadczenia emocjonalno-społeczne:

- uświadamianie, że w różnych sytuacjach odczuwamy różne emocje i wdrażanie do bezpiecznego

wyrażania emocji;

- budowanie poczucia tożsamości indywidualnej i grupowej, m.in. poprzez określanie uczuć wła­

snych i innych osób;

- rozwijanie umiejętności odczytywania komunikatów niewerbalnych i reagowania stosownie do nich;
- rozwijanie umiejętności budowania dobrych relacji m.in. poprzez okazywanie życzliwości w co­

dziennych sytuacjach i stosowanie form grzecznościowych, ustalanie zasad kulturalnego zacho­

wania w sytuacjach włączania się do zabawy;

- rozwijanie poczucia odpowiedzialności m.in. poprzez ustalanie zasad pełnienia dyżurów i wywią­

zywanie się z obowiązków dyżurnego, utrzymywanie porządku w sali i w swojej szafce - wdraża­
nie do rozumienia praw i obowiązków.

• Doświadczenia sensoryczno-motoryczne i poznawcze:

- rozwijanie sprawności ruchowej i koordynacji wzrokowo-ruchowej i słuchowo-ruchowej;
- rozwijanie umiejętności słuchania i oglądania ze zrozumieniem m.in. poprzez udzielanie odpo­

wiedzi na pytania dotyczące wysłuchanego tekstu, odczytywanie sytuacji przedstawionych na ilu­
stracjach;

- rozwijanie umiejętności wypowiadania się m.in. poprzez nazywanie przeżyć i uczuć postaci

na ilustracjach;

- rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej, sprawności manualnej oraz orientacji na kartce;
- rozwijanie analizy i syntezy słuchowej m.in. poprzez wysłuchiwanie zdań i określanie liczby słów

w zdaniach;

- rozwijanie myślenia logicznego m.in. poprzez dostrzeganie regularności i kontynuowanie do­

strzeżonego rytmu, rozwijanie umiejętności klasyfikowania wg określonej cechy;

- rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego m.in. poprzez opowiadanie historyjek zgodnie

z kolejnością wydarzeń z użyciem określeń: najpierw, potem, na końcu, wiązanie przyczyny
ze skutkiem;

- rozwijanie świadomości własnego ciała m.in. poprzez nazywanie niektórych narządów artykula-

cyjnych.

44

Listy do Rodziców |

Jak wspierać dziecko?
Aby w przyszłości dzieci były odpowiedzialnymi członkami społeczności, najpierw muszą doświadczyć
odpowiedzialności za sprawy i rzeczy na miarę ich dziecięcego świata. Warto zadbać o to, aby zdawa­
ły sobie sprawę, że ich obowiązkiem jest dbanie o czystość w kąciku zabawy czy podlanie roślinki w ich
pokoju. To właśnie są pierwsze lekcje odpowiedzialności! Trzeba też pamiętać o prostym poinstruowa­
niu dziecka o jego obowiązkach i o tym, jak należy się z nich wywiązywać, zanim zaczniemy wyciągać
konsekwencje. Najlepiej oczywiście pokazać, o co chodzi, czasem przypomnieć, a czasem wykonać

wspólnie, ale nie wyręczać! Warto wykorzystać zwykłe codzienne sytuacje, by wspomagać umiejętność

dostrzegania regularności w otoczeniu i bawić się z dziećmi w układanie rytmów dźwiękowych, rucho­

wych lub wzrokowych np. układać zdania, w których powtarza się jakiś zabawny wyraz łub sylaba.

Warto porozmawiać o... tym, co czujemy!
Warto zachęcać (nie zmuszać) dzieci, by opowiadając o codziennych wydarzeniach, nazywały - tak jak
potrafią - to, co one czują / czuły, lub co mogli czuć inni. W tym celu należy zadawać dzieciom pytania
naprowadzające, a także pozwolić, by dzieci zadawały pytania i... odpowiadać na nie. D o b r z e też,
by dzieci słyszały i widziały, że dorośli nazywają i wyrażają swoje emocje w bezpieczny sposób.

Warto poczytać...

Z. Stanecka, Basia i plac zabaw, Lektor Klett
R. Jędrzejewska-Wróbel, Co jest najważniejsze w kłótni, WSiP

W następnym tygodniu potrzebne będą: pamiątka / pamiątki z wakacji, łupiny orzecha włoskiego

(połówki), muszelki, kamyki, patyki, liście, szyszki, oscypek, sweter, rękawice, skarpety z owczej wełny,

wykałaczki, mąka, sól, małe piłki dla każdego dziecka.