TYDZIEŃ 4. RUCH DROGOWY

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.

2. „Znaki drogowe" - praca z obrazkiem. Zapoznanie ze znakami: nakazu, zakazu, ostrzegawczymi,

informacyjnymi. Rozumienie oznaczeń symbolicznych. Dzielenie się własnymi spostrzeżeniami
i doświadczeniami.

3. Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II 4. Znak dla jeżyka - słuchanie opowiadania L. Bardijewskiej połączone z zabawą oraz śpiewem pio­

senki Idzie zuch. Uważne słuchanie utworu. Poznanie znaków: nakazu, zakazu, ostrzegawczych
i informacyjnych. Rozumienie oznaczeń symbolicznych. Doskonalenie orientacji w schemacie
własnego ciała - prawa / lewa strona. Rozwijanie poczucia rytmu.

5. „Przeszkody na drodze" - zabawa bieżna.

6. „Moja droga do przedszkola" - wypowiedzi dzieci połączone z wykonaniem ćwiczenia graficz­

nego „Droga do przedszkola" w ZG 7. Budowanie wypowiedzi na określony temat. Dzielenie się
własnymi doświadczeniami i spostrzeżeniami. Rysowanie linii pionowych po śladzie i prowadze­
nie linii na zawężonej powierzchni. Rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej.

7. „Kręta droga" - zabawa z elementem równowagi w ogrodzie.

III 8. „Piesek odprowadza mnie do przedszkola" - zabawa z elementem czworakowania.

9. Kolorowe znaki - słuchanie wiersza K. Wiśniewskiego połączone z wykonaniem zadania „Znaki

drogowe" z WŚ. Utrwalanie wiadomości o znakach drogowych. Rozwijanie spostrzegawczości
wzrokowej, sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo-ruchowej.

10. Zabawy dowolne w ogrodzie - przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: CD; obrazki znaków do przygotowania przez N.: informacyjne - przejście
dla pieszych, przejazd dla rowerzystów, przystanek autobusowy, stacja paliw; nakazu - nakaz skrę­

tu w prawo, nakaz skrętu w lewo, nakaz jazdy prosto, droga dla pieszych; zakazu - zakaz ruchu,
zakaz używania sygnałów dźwiękowych, zakaz wjazdu rowerów, zakaz skręcania w lewo ostrzegaw­
cze - skrzyżowanie dróg, przejście dla pieszych, zwierzęta leśne, roboty drogowe; frotka dla każde­
go dziecka, krążki, woreczki, szarfy po 5, 6 sztuk; ZG, oiówki, kredki ołówkowe; kreda; szarfa dla
każdego dziecka; WŚ, nożyczki, klej

Rodzaj zajęć:

» Znak dla jeżyka

- słuchanie opowiadania Liliany Bardijewskiej połączone z za­

bawą oraz śpiewem piosenki Idzie zuch.

« „Moja droga do przedszkola" - wypowiedzi dzieci połączone z wykonaniem ćwi­

czenia graficznego „Droga do przedszkola" w ZG 7.

Przebieg dnia:

I
• Zabawy dowolne przy łagodnej muzyce w kącikach tematycznych - szanowanie CD

wytworów pracy kolegów.

• „Znaki drogowe" - praca z obrazkiem. Zapoznanie ze znakami: nakazu, zakazu, obrazki znaków

ostrzegawczymi, informacyjnymi. Próby odczytywania znaczenia niektórych drogowych

63

Tydzień 4. RUCH DROGOWY

64

z nich. Wyszukiwanie wśród znaków drogowych tych, które dzieci znają - odwo­
łanie się do spostrzeżeń i doświadczeń.

• Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).
il
• Znak dla jeżyka

- słuchanie opowiadania Liliany Bardijewskiej. obrazki znaków:

Znak dla jeżyka informacyjne -

Liliana Bardiiewska

przejście a

pieszych, przejazd

Julcia i Maksio szybko wypili swoje kubki mleka i jak strzały pomknęli do ^ rowerzystów,

drzwi. Jeszcze tylko krótka walka z butami - który lewy, który prawy, i już byli przystanek
gotowi do wyjścia. autobusowy,

- Prawdziwe z was starszaki! - pochwaliła ich babcia, bo zwykle musiała stacja paliw;

na nich czekać. nakazu - nakaz

- Dzisiaj jeżyk po raz pierwszy idzie do przedszkola! - przypomniała jej skrętu w prawo,

Julcia. nakaz skrętu

- Musimy mu pokazać drogę! - dodał przejęty Maksio. w lewo, nakaz
Najpierw szli alejką wzdłuż ścieżki rowerowej. jazdy prosto,
- Ile tu rysunków! - nie mógł się nadziwić Gutek, widząc narysowane droga dla

na tablicach różnokolorowe obrazki. pieszych; zakazu

- To są znaki drogowe - poprawił go Maksio. - Te okrągłe niebieskie, ~

z a

'

< a z r u c

h u ,

to znaki nakazu. Widzisz, tamtędy mogą jechać tylko rowery, a tędy chodzić

z a

^

a z

używania

ludzie. sygnałów

- A te niebieskie kwadraty, to znaki informacyjne - pospieszyła z wyja- dźwiękowych,

śnieniem Julcia, bo właśnie stanęli przy przejściu dla pieszych. ' zakaz

- Wygląda zupełnie jak zebra! - zaśmiał się jeżyk na widok pasków ^

a n

j

a

'

w

|

e w o

na jezdni.

^ • ^ ostrzegawcze

- Bo to jest zebra. Drogowa - przytaknął Maksio. _

s k r z y z o w a n i e

Teraz główki obu bliźniąt jak na k o m e n d ę obróciły się w lewo, p o t e m ^ przejście

w prawo, potem znowu w lewo - nic nie jechało i można było przejść. ^ p |

e s Z

y

c r i

- Dlaczego znów stoimy? - zdziwił się Gutek, kiedy znaleźli się po drugiej zwierzęta leśne

stronie ulicy. roboty drogowe

Julcia nie zdążyła odpowiedzieć, bo na przystanku zatrzymał się autobus

i wskoczyli do środka.

- Tam jest nasze przedszkole - Maksio pokazał mały biały domek stojący

w oddali po lewej stronie.

- To dlaczego jedziemy w prawo? - znów zdziwi! się jeżyk.
- Bo tu jest zakaz skrętu w lewo - wyjaśniła mu Julcia. - Widzisz ten okrą­

gły biały znak z czerwoną obwódką? Tak wyglądają znaki zakazu.

- A te żółte trójkąty? - zapytał zaciekawiony Gutek.
- To znaki ostrzegawcze - uśmiechnęła się babcia. - Ten ostrzega, żeby

samochody uważały na przechodzące po pasach dzieci. Tutaj wysiadamy!

Przedszkole było po drugiej stronie ulicy. Gutek spojrzał w lewo, w prawo

i w lewo - nic nie jechało.

- Dlaczego znowu stoimy? - zapytał zniecierpliwiony.
- Bo mamy czerwone światło - Julcia pokazała mu uliczny semafor z czer­

wonym ludzikiem. - Przejdziemy, kiedy zapali się zielone.

- Dlaczego znaki są tylko dla samochodów i dla ludzi, a nie ma znaków

dla jeży? - westchnął rozżalony jeżyk.

Dzień 1. | Moja droga do przedszkola

- Jest taki jeden znak! Potem ci go narysuję! - roześmiał się Maksio, a zie­

lony ludzik pokazał im, że można już bezpiecznie przejść na drugą stronę.

Kiedy stanęli na progu przedszkola, otoczył ich gwar wesołych dziecięcych

głosów. Wszyscy chcieli poznać jeżyka Gutka!

Rozmowa kierowana pytaniami N.: Komu Julcia z Maksiem pokazywali drogę

do przedszkola?; Jakie znaki drogowe widzieli w drodze do przedszkola?

Ogląda­

nie znaków drogowych na obrazkach. Omawianie wyglądu i znaczenia zna­
ków:

• Idzie zuch

- zabawa ruchowa ze śpiewem. Przed rozpoczęciem zabawy dzieci frotka dla każdego

zakładają frotki na prawe ręce i wskazują prawą rękę / nogę; lewą rękę / nogę. dziecka

Idzie zuch

sl. i muz. popularne

Przygotował zuch dwie nogi Dzieci stoją w kole zwrócone twarzami
do dalekiej, ciężkiej drogi. do środka.
Noga lewa, noga prawa, Wystawiają lewą, później prawą nogę.
dla nas, zuchów, to zabawa.
Ref.: Idzie zuch, wicher dmucha Maszerują jedno za drugim po kole.

i do tyłu ciągnie zucha. Łapią kolegę przed sobą w pasie i wszyscy

się cofają.

Ale zuch się nie przejmuje Maszerują jedno za drugim po kole.

i do przodu maszeruje.

Przygotował zuch dwie ręce, Dzieci stoją w kole zwrócone twarzami
tylko dwie, bo nie miał więcej. do środka.
ręka lewa, ręka prawa, Wyciągają przed siebie lewą, później prawą

rękę.

dla nas praca to zabawa.
Ref.: Idzie zuch, wicher dmucha

• „Przeszkody na d r o d z e " - zabawa bieżna. N. rozkłada w bezpiecznej odległości krążki, woreczki,

krążki, worki, szarfy. Dzieci biegają swobodnie między rozłożonymi przybora- szarfy po 5, 6
mi tak, aby żadnego nie n a d e p n ą ć . Na hasło: Przeskocz przez kamyk! dzieci

s z t u

k

przeskakują przez woreczki, na hasło: Przeskocz przez kałużę! - przeskakują
przez krążki, a na hasło: Przeskocz przez patyk! przeskakują przez szarfy ułożo­
ne w deseczkę.

• „Moja droga do przedszkola" - wypowiedzi dzieci. Opowiadanie, kto mnie przypro­

wadza do przedszkola. Czy w drodze do przedszkola przechodzę przez ulicę? Jakie
jest przejście dla pieszych - sygnalizacja świetlna, podziemne, kładka, bez sygnaliza­
cji, z wysepką? Jakie znaki drogowe dzieci mijają w drodze do przedszkola?

• „Droga do przedszkola" - wykonanie ćwiczenia graficznego w ZG 7. Kończenie ZG 7, ołówki,

rysunku. Prowadzenie linii według strzałek (z góry na dół). Zaznaczanie linią kredki ołówkowe
drogi, którą dojdzie dziecko z mamą do przedszkola.

• „Kręta droga" - zabawa z elementem równowagi w ogrodzie. N. rysuje kredą kreda

krętą linię. Dzieci, idąc stopkami, kolejno poruszają się po drodze. Kto wypad­
nie z drogi, idzie na koniec kolejki.

III
• „Piesek odprowadza mnie do przedszkola" - zabawa z elementem czworakowa- szarfa dla

nia. Dzieci dobierają się parami, j e d n o jest pieskiem. Dziecko-piesek zakłada każdego dziecka
szarfę przez brzuch i ustawia się na czworakach. Drugie dziecko przekłada swo-

65

Tydzień 4. RUCH DROGOWY

66

ją szarfę przez szarfę pieska i prowadzi go jak na smyczy. Piesek idzie przodem,

po chwili biegnie, szczeka. Dzieci pełnią rolę pieska na zmianę.

* Kolorowe znaki

- słuchanie wiersza Krzysztofa Wiśniewskiego.

Kolorowe znaki

Krzysztof Wiśniewski

Idąc na spacer ze swoim tatą,
mały przedszkolak był nieswój taki,
nie wiedział bowiem dlaczego stoją
na wszystkich drogach te dziwne znaki.

Na jednej nóżce, tak jak bociany:
trójkąty, koła, romby, kwadraty...
Każdy z nich barwnie pomalowany,

więc postanowi! spytać się taty.

Tatusiu, powiedz czemu na drogach
po obu stronach są ustawione
te dziwne znaki w różnych kolorach:
żółte, niebieskie, białe, czerwone?

Widzisz, mój synku - słyszy odpowiedź -
znaki dla Ciebie tak zagadkowe

wszyscy kierowcy znają na pamięć,
bo są to właśnie Z N A K I D R O G O W E .

Ich kształt i barwa oraz rysunek
namalowany na znaku tarczy
na wszystkich drogach całego świata
zawsze i wszędzie to samo znaczy.
Trójkąty żółte z brzegiem czerwonym,
z rysunkiem czarnym jak pióra kawcze
mówią: „Uważaj na mój rysunek!"
I są to Z N A K I O S T R Z E G A W C Z E .

Te duże koła z brzegiem czerwonym,
które z daleka widać od razu,

„Nie wolno!" - krzyczą głosem donośnym,

bo są to właśnie Z N A K I Z A K A Z U .

Mniejsze zaś koła, z niebieską twarzą
i białą strzałą jak ptasi pazur
mówią stanowczo: „Jedź, jak ci każę!"
Dlatego są to Z N A K I N A K A Z U .

A prostokąty oraz kwadraty,
te z tłem niebieskim, stojące z gracją,
I N F O R M A C Y J N E są to Z N A K I ,
bo zawsze służą informacją. .

Wiesz już, dlaczego duzi i mali
znaki drogowe widują co dzień?
Żeby bezpiecznie z dróg korzystali:
każdy kierowca i każdy przechodzień.

Dzień 2. | Bezpieczne przejście przez jezdnię

67

Rozmowa kierowana pytaniami N.: Jakie znaki drogowe zobaczył chłopiec na

ulicy?; Jaki kształt miały znaki ostrzegawcze I zakazu I nakazu ?

» „Znaki drogowe" - wykonanie zadania z WŚ. Oglądanie znaków drogowych na WŚ, kredki

obrazkach przedstawionych na górze strony. Określanie, jakie to znaki i co wy- ołówkowe,
rażają. Wskazywanie znaku, o którym nie było mowy w wierszu - konkretny nożyczki, klej
znak informacyjny. Kolorowanie według wzoru znaków na dole strony, wycina­
nie i naklejanie pod takimi samymi obrazkami.

• Zabawy dowolne w ogrodzie - zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad doty­

czących bezpieczeństwa.

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.

2. Piosenka sygnalizatora - słuchanie piosenki. Zapoznanie ze słowami i melodią. Podejmowanie

prób wspólnego śpiewania refrenu.

3. Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II 4. Ulica - słuchanie wiersza I. Buczkowskiej połączone z wykonaniem ćwiczenia „Sygnalizatory

świetlne" w KI., 10. Uważne słuchanie utworu. Tworzenie regularności (rytmów), w których po­
wtarzają się sekwencje 2-elementowe. Poznanie liczby dwa i jej znaku graficznego - cyfry 2.
Swobodne prowadzenie linii nieregularnych i linii prostych, pionowych po śladzie.

5. Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2. Kształtowanie zręczności i zwinności. Coraz sprawniejsze

wykonywanie skoków.

6. „Zgaduj-zgadula" - zabawa z rymowanką w ogrodzie. Wdrażanie do przestrzegania reguł zabawy.

Spokojne oczekiwanie na swoją kolej.

7. „Samochody na autostradzie" - zabawa bieżna w ogrodzie.

III 8. „Światła na skrzyżowaniu" - zabawa orientacyjno-porządkowa.

9. Zebra na ulicy - słuchanie opowiadania M. Terlikowskiej połączone z wykonaniem ćwiczenia

„To zebra i to zebra" w KI., 11. Uważne słuchanie utworu. Poznanie zasad bezpiecznego przecho­
dzenia przez ulicę. Rozumienie wieloznaczności wyrazu zebra. Rozwijanie sprawności manualnej.
Globalne czytanie napisu To zebra i to zebra.

10. „Ukryty rysunek" - wykonanie ćwiczenia w KI., 12. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej

i umiejętności kolorowania wskazanej powierzchni. Utrwalanie wyglądu cyfry 2.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: CD; okrągłe kartoniki czerwone i zielone; K I , kredki ołówkowe; WM;
mala szklana kulka; małe obręcze, po dwa krążki: czerwony, żółty, zielony

Rodzaj zajęć:

• Ulica

- słuchanie wiersza Iwonny Buczkowskiej połączone z wykonaniem ćwi­

czenia „Sygnalizatory świetlne" w K I . , 10.

• Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2.

Tydzień 4. RUCH DROGOWY

68

Przebieg dnia:
I

• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.
• Piosenka sygnalizatora -

słuchanie piosenki.

Piosenka sygnalizatora

sl. Urszula Piotrowska
muz. Magdalena Melnicka-Sypko

Maszerują buty po chodniku
prawą stroną, grzecznie, w równym szyku
i pytają sygnalizatora,
czy przez jezdnię już przechodzić pora.
Ref.
Jestem z tego dobrze znany,
że wciąż migam światełkami.
Kiedy światło m a m zielone,
możesz przejść na drugą stronę.
I spokojnie idź po pasach,
bo na pasach się nie hasa.
A gdy błysnę na czerwono,
stój, nie przechodź, zabroniono!

Pan sygnalizator mruga okiem:
czy są jezdnie wąskie, czy szerokie,
stoję dla was co dzień jak na warcie,

więc zasady moje pamiętajcie:

Ref.
Jestem z tego dobrze znany,
że wciąż migam światełkami.
Kiedy światło m a m zielone,
możesz przejść na drugą stronę.
I spokojnie idź po pasach,
bo na pasach się nie hasa.

A gdy błysnę na czerwono,

stój, nie przechodź, zabroniono!

Rozmowa kierowana pytaniami N.: Po której stronie chodnika poruszają się pie­

si?; Co oznacza zapalone na sygnalizatorze światło zielone I czerwone?; Jak należy
zachowywać się na przejściu dla pieszych?

• Ponowne słuchanie piosenki - próby wspólnego śpiewania refrenu. CD
• Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).
II
• Ulica -

słuchanie wiersza Iwonny Buczkowskiej. okrągłe kartoniki

I T 1

. czerwone

Ulica • .

z i e

|

o n e

Iwonna Buczkowska

Dwa pasy ruchu miała,
w środku podwójne tory,
a przejścia przez nią strzegły
dwa sygnalizatory.

Dzień 2. | Bezpieczne przejście przez jezdnię

69

Po bokach dwa chodniki,
na których stali grzecznie
dwaj chłopcy i czekali,
by mogli przejść bezpiecznie.
Gdy sygnalizatory

włączyły już „zielone",
to wtedy każdy z chłopców
na drugą przeszedł stronę.

Rozmowa kierowana pytaniami N.: Ile pasów ruchu miała ulica?; Ile sygnalizato­

rów było przy ulicy?; Ilu chłopców czekało na przejście przez ulicę?

Omawianie

pracy sygnalizatora dla pieszych: koloru świateł i ich naprzemienności. Najpierw
werbalnie: czerwone, zielone, czerwone, zielone itd. Tworzenie szlaczka zmie­
niających się świateł za pomocą okrągłych kartoników w kolorze czerwonym
i zielonym. Powstanie regularność wzrokowa, w której powtarza się sekwencja
2-wyrazowa.

• „Sygnalizatory świetlne" - wykonanie ćwiczenia w KI., 10. Udzielanie odpowie- KI., 10, kredki

dzi na pytania: Czy wszystkie sygnalizatory są takie same?; Jakiego koloru jest świa- ołówkowe; WM
tło na górze I dole sygnalizatora ?; Jakiego koloru jest światło pośrodku sygnalizato­

ra dla kierowców?; Ile świateł ma sygnalizator dla pieszych?

1. Kolorowanie cyfry 2, oznaczającej liczbę dwa. Liczenie, ile jest klocków

w okienku.

2. Kolorowanie dwóch dowolnych figur.
3. Kończenie rysowania i kolorowania. Łączenie linią sygnalizatorów dla pie­

szych z cyfrą 2. Udzielanie odpowiedzi na pytanie: Ile jest sygnalizatorów dla

kierowców?

Zadanie dodatkowe: Wypychanie cyfry 2 z WM, kolorowanie jej według własne­
go pomysłu. Cyfrę przestrzenną można wykorzystać poczas różnych zabaw dy­
daktycznych.

• Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2 (s. 32).
• „Zgaduj-zgadula" - zabawa z rymowanką w ogrodzie. mata szklana kulka

Zgaduj-zgadula

popularna rymowanka

Zgaduj-zgadula,

w której ręce złota kula?
Ence-pence, w której ręce?

N. mówi rymowankę i za plecami chowa w jednej dłoni małą szklaną kulkę. Wy­
ciąga przed siebie zaciśnięte pięści, a wybrane dziecko wskazuje, w której dłoni
(prawej / lewej) jest kulka. Jeśli zgadnie, dostaje kulkę i kontynuuje zabawę.

Jeśli nie zgadnie, to wykonuje zadanie, które wyznacza N., np. podskakuje, robi
przysiady, staje na jednej nodze, skacze jak pajacyk...

• „Samochody na autostradzie" - zabawa bieżna w ogrodzie. N. wyznacza w ogro- małe obręcze,

dzie miejsce do zabawy (najlepiej na miękkim terenie). Dzieci trzymają obręcze krążki: czerwony,

jak kierownice. N. podnosi kolejno kolorowe krążki: czerwony - samochody żółty, zielony

stoją, żółty - przygotowują się do jazdy, zielony - jadą (wolniej, szybciej, mogą
się wyprzedzać), znowu żółty - jadą wolniej, czerwony - zatrzymują się. N zwra­
ca uwagę na to, aby dzieci wymijały się ostrożnie.

Tydzień 4. RUCH DROGOWY

III

• „Światła na skrzyżowaniu" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci ustawio- dwa krążki -

ne w gromadkę patrzą, jaki krążek uniesie N. Kiedy podniesie zielony - mogą czerwony
swobodnie biegać, kiedy czerwony - muszą się zatrzymać. Kto nie zatrzyma się ' zielony
na czerwony sygnał, odchodzi na bok i czeka aż N. znowu zaprosi go do zabawy.

* Zebra na ulicy

- słuchanie opowiadania Marii Terlikowskiej.

Zebra na ulicy

Maria Terlikowska

- Dziadku! - zawołał Tomek, wkładając kurtkę. - Już jestem gotowy!

Idziemy do parku!

- A co byś powiedział na to, żebyśmy dziś wybrali się do zoo? - spytał

dziadek z uśmiechem.

- Do zoo? - ucieszył się Tomek. -1 zobaczymy słonia?
- Nie tylko słonia. Zobaczymy lwy, tygrysy, wielbłądy, zebry...
Już po chwili byli gotowi do wyjścia. Tomek zbiegł p ę d e m po schodach

i wybiegł na ulicę.

- Nie tak prędko, Tomku! - wolał za nim dziadek. - To nie wyścigi!
Ale Tomkowi było tak pilno do zoo, że nie słyszał wołania dziadka. Prze­

biegi chodnik i już chciał wyskoczyć na jezdnię...

Na szczęście dziadek dopadł go w ostatniej chwili i złapał za kołnierz kurtki.
- Ty głuptasie! - krzyknął zdenerwowany. - Ile razy mówiłem, że nie wol­

no ci samemu wchodzić na jezdnię? Do tego przy czerwonym świetle?!

- Ale dziadku, tramwaj n a m uciekł... - tłumaczył się Tomek, trochę za­

wstydzony.

- Po pierwsze, to nie ten tramwaj, który jedzie do zoo. A po drugie - le­

piej, żeby uciekło n a m dziesięć tramwajów, niż żebyś wpadł pod tramwaj albo
samochód! Jak się pali czerwone światło, to trzeba stać i czekać, aż...

- Aż się zapali zielone! - zawołał Tomek.
- No, widzisz! Wiedziałeś, a mimo to chciałeś przebiec przy czerwonym

świetle.

- Już więcej tego nie zrobię, dziadku - powiedział Tomek. - To tylko dla­

tego, że chciałem prędzej zobaczyć słonia i... i zebry. Słowo honoru!

Dziadek spojrzał na Tomka trochę łagodniej.
- No, tym razem ci daruję. Ale pamiętaj, że to było ostatni raz - powiedział.
- Przecież dałem słowo honoru! - zawołał Tomek. - A... a czy teraz już

pojedziemy zobaczyć słonia i zebry?

- Dobrze - odparł dziadek. - Ale zanim pojedziemy do zebry w zoo, po­

każę ci zebrę na ulicy.

Tomek spojrzał na dziadka ze zdziwieniem:
- To zebra uciekła z zoo? Skąd dziadek wie?
Dziadek uśmiechnął się.
- Nie, nie uciekła. Zaraz ci ją pokażę. O, widzisz te białe pasy na jezdni?
- Widzę.
- A wiesz, co to jest?
Tomek kiwnął głową.
- Wiem. Po tych pasach przechodzi się na drugą stronę ulicy. Dziadku,

to zebra jest po drugiej stronie? Ale ja tam widzę tylko łaciatego psa!

- A zebra nie jest łaciata? - spytał dziadek.
- Nie! Z e b r a jest pasiasta! - zawołał Tomek.

70

Dzień 3. | Policjant

71

- Wiaśnie! - powiedział dziadek. - Z e b r a jest w biaio-czarne pasy. Dlate­

go białe pasy na jezdni nazywamy zebrą. I pamiętaj, że na drugą stronę trze­
ba zawsze przechodzić po zebrze! - powiedział dziadek.

- No, to przechodźmy! - zawołał Tomek, ciągnąc dziadka za rękę.
- Przy czerwonym świetle? Musimy poczekać na zielone światło. Zielone

- jak trawa.

- Już będę wiedział dziadku! Idziemy zebrą do zielonej trawy, bo zebry

jedzą trawę, prawda?

Rozmowa kierowana pytaniami N.: Gdzie wybierał się Tomek z dziadkiem ?; Dlacze­

go dziadek zdenerwował się na Tomka?; Jaką zebrę pokazał chłopcu dziadek?

Roz­

mowa o tym, jak należy się zachowywać na ulicy. Zwracanie uwagi na bezpieczeń­
stwo - chodzimy po chodnikach z dorosłym za rękę; przez ulicę przechodzimy
tylko w wyznaczonym do tego miejscu - pasy. Omawianie zasad związanych z prze­
chodzeniem przez jezdnię po pasach bez sygnalizacji świetlnej. Zwrócenie uwagi,
iż kładka nad ulicą i przejście podziemne to bezpieczne przejścia przez jezdnię.

• „To zebra i to zebra" - wykonanie ćwiczenia w KI., 11. Opowiadanie, co dzieje się KI., 11, kredki

na obrazku. Wskazywanie zebry na ulicy i zebry w zoo. Odczytanie przez N. napi- ołówkowe
su To zebra i to zebra. Wprowadzenie go do globalnego czytania Zwrócenie uwa­
gi na wieloznaczność wyrazu zebra. Kolorowanie zebry, dziadka i chłopca.

• „Ukryty rysunek" - wykonanie ćwiczenia w KI., 12. Dowolne kolorowanie pól KI., 12, kredki

oznaczonych kółeczkiem. ołówkowe

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.

2. „Na skrzyżowaniu" - praca z obrazkiem. Rozróżnianie uczestników ruchu drogowego: piesi, kie­

rowcy, pasażerowie. Posługiwanie się określeniami: pasy, zebra, sygnalizator. Zapoznanie z pracą
policjanta oraz wyglądem munduru.

3. Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II 4. „Zebra na ulicy" - zajęcia plastyczne. Rozwijanie procesu percepcji poprzez analizę dzieła sztu­

ki ze szczególnym uwzględnieniem kompozycji i wzajemnych relacji przestrzennych. Rozwijanie
twórczej wyobraźni dzieci w trakcie analizy dzieła sztuki, ilustracji i tekstu. Zastosowanie zdobytej
wiedzy we własnej działalności twórczej z zastosowaniem określonych środków ekspresji pla­
stycznej (z zastosowaniem układów przestrzennych charakterystycznych dla tego okresu rozwo­

ju twórczości plastycznej). Dostrzeganie podwójnego znaczenia słowa (znak, symbol).

5. „Kto podskoczy wyżej?" - zabawa z elementem podskoku.

6. „Na ulicy ruchem kieruje policjant" - ćwiczenia z zakresu profilaktyki logopedycznej w oparciu

o tekst P. Siewiera-Kozłowskiej. Usprawnianie ruchomych narządów artykulacyjnych - języka,
warg, policzków. Kształtowanie i utrwalanie prawidłowego toru oddechowego.

7. „Szukamy zagubionego pieska" - zabawa z tropieniem w ogrodzie.

III 8. „Znaki" - zabawa orientacyjno-porządkowa.

9. „Policjant" - praca z obrazkiem połączona z wykonaniem ćwiczenia „Narzędzia pracy policjanta"

w KI., 13. Poznanie zakresu pracy policjanta, narzędzi pracy oraz numerów alarmowych 997 i 112.
Rozwijanie analizy sylabowej. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej i koordynacji wzrokowo-
-ruchowej.

10. Zabawy dowolne w ogrodzie - przestrzeganie zasad dotyczących bezpieczeństwa.

Tydzień 4. RUCH DROGOWY

72

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: obrazek „Na skrzyżowaniu" do przygotowania przez N.; WSz, czarne
i białe kartki A4, biała, gęsta farba, kawałki gąbki, papiery, czarno-białe zdjęcia, klej, nożyczki,

zielone elementy do wykonania oczu (cekiny, guziczki); krążek, pluszowy piesek, nitka w kolorze
sierści psa, torebka cukierków; obrazki przedstawiające kolo, linię i dwie linie; KI; kredki ołów­
kowe

Rodzaj zajęć:

• „Zebra na ulicy" - zajęcia plastyczne.
• „Na ulicy ruchem kieruje policjant" - ćwiczenia z zakresu profilaktyki logope­

dycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-Kozłowskiej.

Przebieg dnia:

I

• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.
• „Na skrzyżowaniu" - praca z obrazkiem. Opowiadanie, co dzieje się na obrazku, obrazek „Na

Jak zachowują się przechodnie chcący przejść przez ulicę?; Jak nazywa się miejsce

skrzyżowaniu"

przeznaczone do przechodzenia na drugą stronę ulicy?; Jaką rolę pełni sygnalizator

świetlny i jak działa?; Jak wygląda znak informujący o przejściu dla pieszych?; Kto
kieruje samochodami? (kierowcy); Kto jeździ w autobusach i tramwajach? (pasa­
żerowie); Co robi na skrzyżowaniu policjant?

• Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).

II

• „Zebra na ulicy" - zajęcia plastyczne. WSz, czarne

Opowiadanie o obrazie - dla dziecka i rodziców i białe kartki A4,
To miasto to Warszawa, stolica Polski. Wita nas kolorowymi domami, strze- biała, gęsta farba,

listymi wieżami kościołów, zabytkowymi budynkami i nowoczesnymi biurow- kawałki gąbki,
carni. Uliczny ruch, zgiełk i gwar, tramwaje, pociąg, pędzące samochody oraz P

a

P

i e r

y. czarno-

spieszący dokądś ludzie. To wszystko przedstawia obraz znanego malarza ^iałe ujęcia, klej,
Edwarda Dwurnika. Zobaczcie, ile szczegółów możemy na nim odnaleźć. nożyczki, zielone

elementy do

Zielone światło wykonania oczu

Tadeusz Sliwiak

(cekiny, guziczki)

Ulicami spieszą ludzie,
każdy gdzieś przed siebie gna.
Idą grubi, idą chudzi.
Ktoś na smyczy wiedzie psa.

Jadą auta i tramwaje.
Dyliżansów tylko brak...
Ale oto wszystko staje,
pan milicjant daje znak.
Światło zielone,
światło zielone,
można przechodzić
na drugą stronę.
Pojazdów szereg
posłusznie czeka.

Dzień 3. | Policjant

73

Krzywda nie spotka
tutaj człowieka.
Póki zielone
światło jak liść

— bezpiecznie można iść.

Tyle domów, tyle wystaw,
tu apteka, fryzjer tam.
Tu ma sklep filatelista.
Obok salon mód dla dam.

Jak w pasiece — w naszym mieście.

Rojno, gwarno, wielki tłum.
Sto neonów równocześnie
kokietuje miejski tłum.

Światło zielone,
światło zielone,
można przechodzić
na drugą stronę!

Uliczne sygnały

Maria Szypowska

Raz na jezdnię wlazła gapa
taka gapa, że aż strach!
Ktoś za kołnierz gapę złapał
Ktoś za gapą krzyknął - Ach!

Ach ty gapo, co ty robisz!
Tu jest jezdnia, chyba wiesz?
Autobusy, samochody
Motocykle pędzą też.

Jezdnia nie jest do spacerów,
do zabawy także nie.
Ciężarówki, sto skuterów
i tramwaje spieszą się.
Nie bądź gapą, nie bądź gapą,
gapa może skończyć źle!
Popatrz w lewo, potem w prawo
Jezdnia wolna? Śmiało przejdź!

Część I - zasilanie percepcyjne
Zanim przystąpimy do działalności plastycznej, warto podsumować w dowolnej
formie efekty zasilania percepcyjnego (analizy obrazu, opisu ilustracji, aktywne­
go słuchania tekstów).Możemy to uczynić w formie rebusu lub krzyżówki roz­

wiązywanych przez całą grupę. Zaproponujmy krótką zabawę ruchową ade­
kwatną do tematu. Przed przystąpieniem do pracy przypominamy podwójne
znaczenie słowa zebra, np. pokazując zdjęcia.

Część II - aktywność twórcza
Zadaniem dziecka będzie wykonanie dwóch prac. Pierwsza to drukowanie farbą
za pomocą gąbki przez przygotowany przez N. szablon białych pasów na czarnym
tle - czyli malowanie przejścia dla pieszych.

Tydzień 4. RUCH D R O G O W Y

• „Kto podskoczy wyżej?" - zabawa z elementem podskoku. Dzieci ustawione krążek

w rzędzie przed N. N. trzyma w ręku krążek i podnosi go do góry. Dzieci po

kolei podskakują i starają się uderzyć dłonią w krążek. N. dostosowuje wysokość
trzymanego krążka do wzrostu dziecka: wyższym - podnosi, niższym - obniża

wysokość.

• „Na ulicy ruchem kieruje policjant" - ćwiczenia z zakresu profilaktyki logope­

dycznej w oparciu o tekst Patrycji Siewiera-Kozlowskiej.

Na ulicy ruchem kieruje policjant

Patrycja Siewiera-Kozłowska

Wrrrrum, wrrrrrum (dziecipowtarzają onomatopeję, N. przypomina - górne

zęby leżą na dolnej wardze przy artykulacji pierwszego dźwięku ,w") -

zawarczał

silnik samochodu - czy wszyscy gotowi do przejażdżki? Policjant, który stoi
na skrzyżowaniu (wargi otwarte szeroko, język uniesiony do góry stoi wyprosto­
wany jak policjant)

właśnie dał znak, że droga wolna. Dzieci oczywiście zaję­

ły miejsca w swoich fotelikach (język lekko uniesiony i lekko wysunięty, szeroki,

z uniesionymi bokami i czubkiem przyjmuje kształt „fotelika - łyżeczki".

Klik -

klik (powtarzamy onomatopeję) - to pasy bezpieczeństwa właśnie zostały za­
pięte! Brrrrum, brrrrum - samochód ruszył ulicą. Zaraz jednak musiał przy­
stanąć, bo z oddali dało się słyszeć głośne e - o , e - o , e - o (dzieci powtarza­

ją: [e] - wargi szeroko rozciągnięte; [o] - wargi okrągłe).

To spieszący komuś

na pomoc wóz policyjny - trzeba zrobić miejsce na jezdni! Wszystkie auta

74

Druga będzie wyklejanką przedstawiającą zebrę - zwierzę z zielonymi oczami
(mają przypominać o kolorze światła pozwalającego bezpiecznie przejść przez

jezdnię). Dzieci niech same zadecydują, czy będą wklejały zebrę na białym, czy

na czarnym tle. Mogą p o m ó c sobie w uszczegółowieniu zwierzęcia białą lub
czarną kredką.

Część III - omówienie i prezentacja
Po wykonaniu prac możemy prezentować zebry naprzemiennie lub pokazać całe
stado razem.
Ważnym elementem jest rozmowa z dziećmi na temat tego, co wydarzyło się na
zajęciach. W ten sposób sprawdzimy, czy osiągnęliśmy zamierzone cele. Rozmo­

wa powinna dotyczyć konkretnych zagadnień (ujętych w przewidywanych osią­
gnięciach dziecka).
Bardzo cennym podsumowaniem całego tygodniowego cyklu będzie wernisaż
prac, który dzieci mogą uświetnić recytacjami wykorzystanych wierszy, śpiewa­
niem piosenek lub wizytą policjanta.

Dzień 3. I Policjant

75

stają blisko prawej strony ulicy! (język niczym samochód „przytula się" w za­

mkniętej buzi do prawego policzka i robi miejsce).

Droga wolna, można jechać

dalej - brrr (oblizujemy wargi i wprowadzamy je w drgania). Ale co to? Zerwał
się straszny wiatr (wciągamy powietrze przez nos, mocno dmuchamy wypusz­

czając je przez usta)!

Ten wiatr przyniósł deszcz - kap, kap, kap (dzieci powta­

rzają onomatopeję).

Na szczęście w samochodzie mamy wycieraczki (język

wyciągnięty jak najwyżej porusza się po górnej wardze raz w prawą, raz w lewą
stronę; usta szeroko otwarte).

Uwaga! Będziemy skręcać w lewo (język niczym

kierunkowskaz w zamkniętej buzi trzy razy mocno wypycha lewy policzek).

A te­

raz skręcamy w prawo (język w zamkniętej buzi trzy razy mocno wypycha prawy

policzek).

Przed najbliższym skrzyżowaniem patrzymy na policjanta, który

kieruje ruchem. Teraz podnosi wysoko lizak (wargi szeroko otwarte, język unie­

siony) -

to znak, że trzeba się zatrzymać.

• „Szukamy zagubionego pieska" - zabawa z tropieniem w ogrodzie. N. wybiera pluszowy piesek,

pluszowego pieska, którego dzieci będą szukać. Chowa go w ogrodzie, w jakimś nitka w kolorze
trudno dostępnym miejscu, np. na drzewie, na dachu ogrodowego domku, sierści psa,

w gęstych krzakach itp. Na drodze do zabawki przyczepia w różnych miejscach torebka

strzępki nitek w kolorze sierści pieska. N. opowiada dzieciom historię o Piotru- cukierków
siu, któremu zagubił się ulubiony piesek. Rodzice Piotrusia zgłosili zaginięcie
psa na policji, ale policjanci mają dużo innej pracy i na razie nie mogą go szu­

kać. Może my pomożemy Piotrusiowi i poszukamy jego psa. Rodzice Piotra
obiecali znalazcy nagrodę. Ale jak my się do tego zabierzemy? Wiemy tylko, że
piesek był mały i miał szarą / brązową sierść. Dzieci wychodzą z N. do ogrodu
i szukają strzępków nitek. Kto pierwszy coś znajdzie, woła resztę kolegów i da­
lej wszyscy idą razem. Po znalezieniu pieska dzieci wydają okrzyk radości -

hura!,

N. zdejmuje zabawkę, jeżeli była umieszczona wysoko i częstuje wszyst­

kich cukierkami.

III

• „Znaki" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Określanie, co przedstawiają ob- obrazki

razki: koło, linię, dwie linie. N. umawia się z dziećmi, że kiedy pokaże: koło - przedstawiające
ustawią się w kole; linię - ustawią się w szeregu; dwie linie - ustawią się w pa- koto, linię i dwie
rach, jedna z drugą. Dzieci biegają swobodnie, kiedy N. pokazuje obrazki, usta- '

i n i e

wiają się w umówiony sposób.

• „Policjant" - praca z obrazkiem w KI., 13. Omawianie zakresu pracy policjanta: KI., 13

kieruje ruchem, dba o bezpieczeństwo, przyjeżdża do wypadków, poszukuje za­
ginionych osób... - odwołanie się do spostrzeżeń i doświadczeń dzieci. Wyjaśnie­
nie, że 997 lub 112 to numery alarmowe, pod które możemy dzwonić, kiedy
dzieje się coś złego.

« „Narzędzia pracy policjanta" - wykonanie ćwiczenia w KI., 13. Opowiadanie, co KI., 13, kredki

jest przedstawione na obrazku. Wyjaśnienie, kiedy dzwonimy na numer alarmo- ołówkowe

wy 997 (lub 112). Nazywanie rzeczy, które znajdują się na dole kartki i dzielenie
ich nazw na sylaby. Wyszukiwanie na obrazku narzędzi pracy policjanta, okre­
ślanie do czego są potrzebne. Kolorowanie narzędzi pracy policjanta.

• Zabawy dowolne w ogrodzie - zwracanie uwagi na przestrzeganie zasad doty­

czących bezpieczeństwa.

Tydzień 4. RUCH D R O G O W Y

76

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.

2. „Pitka w tunelu" - ćwiczenia oddechowe. Rozwijanie wydolności oddechowej. Wdrażanie do za­

chowywania prawidłowego toru oddechowego.

3. Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II 4. „Na ulicy i w metrze" - praca z obrazkami połączona z wykonaniem zadania „Ulica i metro" z WŚ.

Budowanie wypowiedzi poprawnej gramatycznie. Utrwalanie znajomości zasad ruchu drogowe­

go. Nazywanie środków transportu miejskiego. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej i ko­
ordynacji wzrokowo-ruchowej.

5. „Metro" - zabawa z elementem czworakowania.

6. „Kolorowe światła" - zabawa muzyczna do utworu Piosenka sygnalizatora połączona z zabawą

ruchową „Ruchliwa ulica". Uwrażliwienie na frazę, ćwiczenie poczucia rytmu. Reagowanie na sy­
gnał. Ćwiczenie poczucia rytmu i tempa.

7. „Celuj do obręczy" - zabawa z elementem celowania w ogrodzie.

III 8. Jadą samochody" - zabawa bieżna.

9. „Ulica" - konstruowanie gry planszowej. Wdrażanie do przestrzegania reguł gry. Rozumienie zasa­

dy, że raz się wygrywa, a raz przegrywa - ważna jest zabawa.

10. „Na ulicy" - zabawy konstrukcyjne. Poznanie sposobów łączenia różnych rodzajów klocków.

Poruszanie zabawek samochodów w ograniczonej przestrzeni. Wdrażanie do zgodnej zabawy
w zespole.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE klocki, piłeczki pingpongowe; obrazki „Na ulicy" i „W m e t r z e " do przygo­
towania przez N; WŚ, kartki papieru, nożyczki, klej, kilka bramek, koce lub tunel; dwie tarcze

w kolorach czerwonym i zielonym lub lizak konduktorski o dwóch kolorach, nagranie Piosenki sy­

gnalizatora;

CD - nagranie muzyki do chodzenia i biegania: „muzyki pieszych", „muzyki samocho­

dów", „muzyki tramwajów"; małe piłeczki, duża obręcz; duży karton, kredki, pionki, WM - kostki
do gry; klocki różnego rodzaju, małe samochody

Rodzaj zajęć:
• „Na ulicy i w m e t r z e " - praca z obrazkami połączona z wykonaniem zadania

„Ulica i m e t r o " z WŚ.

• „Kolorowe światła" - zabawa muzyczna do utworu Piosenka sygnalizatora połą­

czona z zabawą ruchową „Ruchliwa ulica".

Przebieg dnia:
I
• Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy ko­

legów.

• „Piłka w tunelu" - ćwiczenia oddechowe. Przemieszczanie piłeczek pingpongo- klocki, piłeczki

wych w tunelu zbudowanym z klocków. Umiarkowane dmuchanie na piłeczki pingpongowe

(wdech - nosem, wydech - ustami).

• Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).
II
• „Na ulicy i w m e t r z e " - praca z obrazkami. Zwrócenie uwagi, że ulica znajduje obrazki „Na ulicy",

się nad ziemią, a metro pod ziemią. ,.W metrze"

Dzień 4. | Ulica i metro

„Na ulicy" - opowiadanie, co dzieje się na obrazku. Omawianie sposobu poru­
szania się na ulicy - piesi chodzą po chodniku prawą stroną; rowerzyści jeżdżą

po ścieżkach rowerowych; po ulicach jeżdżą samochody osobowe, ciężarowe,
autobusy; po torach jeżdżą tramwaje. Tramwajem kieruje motorniczy, a samo­
chodem kierowca.

„W metrze" - opowiadanie, co dzieje się na obrazku. Omawianie wyglądu stacji

metra. Wyjaśnienie, że m e t r o to podziemna kolej, która pozwala na szybkie
poruszanie się w mieście. Pociąg metra prowadzi maszynista. Wyjaśnienie, że
każda stacja metra ma swoją nazwę, która informuje pasażerów, w jakim punk­
cie miasta się znajdują.

• „Ulica i m e t r o " - wykonanie ćwiczenia z WŚ. Wycinanie elementów układanki. WS, kartki papieru,

Układanie obrazka z części na kartonie. Naklejanie elementów. nożyczki, klej

• „ M e t r o " - zabawa z elementem czworakowania. N. ustawia bramki i przykrywa kilka bramek,

je kocami lub ustawia gotowy tunel. Dzieci ustawione w pociąg poruszają się koce lub tunel
w tempie podanym na instrumencie perkusyjnym. Na hasło: Jedzie metro! pod­

chodzą do tunelu i przechodzą po kolei na czworakach. Po przejściu znów robią
pociąg i jadą dalej.

• „Kolorowe światła" - zabawa muzyczna do utworu Piosenka sygnalizatora. dwie tarcze

- Dzieci śpiewają Piosenkę sygnalizatora wraz z nagraniem. Reagują na znaki w kolorach

dawane przez N. za pomocą tarcz lub lizaka: czerwonym

• kolor zielony - dzieci śpiewają piosenkę, ' zielonym lub
• kolor czerwony - milczą i słuchają. '

i z a

'

<

konduktorski

- Dzieci klaszczą rytm piosenki równolegle z odtwarzanym nagraniem. Reagu- ° dwóch

ją na znaki dawane przez N. za pomocą tarcz lub lizaka: kolorach, CD

• kolor zielony - dzieci klaszczą rytm piosenki,
• kolor czerwony - nie klaszczą.

- Dzieci na zmianę śpiewają i klaszczą przy piosence. Reagują na znaki dawane

przez N. za pomocą tarcz lub lizaka:

• kolor zielony - dzieci śpiewają piosenkę,
• kolor czerwony - dzieci milczą i klaszczą rytm piosenki.

• „Ruchliwa ulica" - zabawa ruchowa. Dzieci poruszają się do muzyki. Słysząc CD - nagranie „muzyka

„muzykę pieszych", naśladują przechodniów, przy „muzyce samochodów" bie- pieszych" „muzyka

gają, imitując samochody, a przy muzyce tramwajów, łączą się w pary: stają samochodów" „muzyka

jedno za drugim i podają sobie ręce, tworząc tramwaje złożone z dwóch wago- tramwajów

nów. Tramwaje poruszają się spokojnym truchtem.

• „Celuj do obręczy" - zabawa z elementem celowania w ogrodzie. Dzieci usta- maté piłeczki,

wionę w rzędzie, N. trzyma obręcz. Dziecko celuje i rzuca piłeczką tak, aby prze- duża obręcz

leciała przez obręcz, po czym wraca na koniec kolejki. Po oddaniu wszystkich
rzutów dzieci podnoszą piłeczki i zabawa zaczyna się na nowo.

III
• „Jadą samochody" - zabawa bieżna. Dzieci podzielone na dwie grupy. J e d n a

grupa ustawia się parami i tworzy samochody, druga - to pasażerowie (samo­
chodów musi być tyle, żeby każdy mógł przyjąć pasażera). Dzieci w parach bie­
gają po obwodzie koła, podróżni czekają, aż N. da sygnał do zatrzymania się.
Gdy samochody staną, pasażerowie szybko zajmują miejsca w środku. Pojazdy
z pasażerami poruszają się ostrożnie, aby nikt z nikim się nie zderzył. Po chwili

jazdy dzieci zamieniają się miejscami i rolami tak, aby każdy po kolei mógł być

kierowcą i pasażerem.

77

Tydzień 4. RUCH D R O G O W Y

78

* „Ulica" - konstruowanie gry planszowej. N. pokazuje dzieciom sposób rysowa- duży karton,

nia planszy-ulicy: zaznacza start i metę oraz dzieli kartkę na pola. Objaśnia, jak kredki, pionki,
można urozmaicić grę: sygnalizatory świetlne: zielone światło - dodatkowy rzut WM - kostki do
kostką, czerwone - stoisz kolejkę; znaki drogowe: informacja o robotach drogo- 8

r

y

wych - jedziesz objazdem (narysowane dodatkowe pola, które wydłużają trasę);
nakaz skrętu w prawo, w lewo - dorysowane elementy wydłużające lub skraca­

jące drogę itd. Wygrywa ten, kto pierwszy dojedzie do mety, przestrzegając za­

sad ruchu drogowego. N. dzieli dzieci na cztery grupy. Każdy zespół tworzy

własną grę. Następnie dzieci kolejno rzucają kostką i przesuwają pionek-samo-

chód o odpowiednią liczbę pól. Z a d a n i e m zawodników jest jak najszybsze do­
tarcie do mety.

• „Na ulicy" - zabawy konstrukcyjne. Budowanie ulic z różnego rodzaju klocków klocki różnego

według własnych pomysłów. Współdziałanie w planowaniu i wznoszeniu budów- rodzaju, małe
li, wspomaganie swoich działań urządzeniami ułatwiającymi pracę, np. samo- samochody
chód wywrotka do przewożenia klocków. Poruszanie małych samochodów
w uliczkach.

Propozycja zapisu w dzienniku zajęć:

I 1. Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.

2. Gdy zamierzasz przejść ulicę - ilustrowanie ruchem fragmentu wiersza W. Chotomskiej połączo­

ne z zabawą słowną „Sucha szosa". Utrwalanie zasad bezpiecznego przechodzenia przez ulicę.
Nabieranie wiary we własne możliwości i znajdowanie przyjemności w przezwyciężaniu chwilo­
wych kłopotów językowych.

3. Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2.

II 4. Lekkomyślna zabawa - słuchanie utworu J. Wasilewskiej połączone z wykonaniem zadania

„Wiem, jak zachować się na ulicy" z WŚ. Uważne słuchanie utworu. Wyjaśnienie pojęć: lekko­
myślny, kraksa. Próba oceny postępowania chłopców i wyłonienie myśli przewodniej opowiada­
nia. Dostrzeganie sytuacji zagrażających zdrowiu i bezpieczeństwu na drodze. Globalne czytanie
wyrazów: tak, nie.

5. Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2. Kształtowanie zręczności i zwinności. Coraz sprawniejsze

wykonywanie skoków.

6. „Ulica" - zabawy w ogrodzie.

7. „Rzuć piłkę do kolegi" - zabawa z elementem rzutu w ogrodzie.

III 8. „Figurki" - zabawa orientacyjno-porządkowa.

9. „Na ulicy" - rozwiązywanie zagadek E. Stadtmuller połączone z ćwiczeniami słuchowymi

„Co to za odgłosy?". Rozwijanie logicznego myślenia. Doskonalenie spostrzegawczości słuchowej.
Dzielenie się własnymi spostrzeżeniami i doświadczeniami.

10. „Figury" - wykonanie ćwiczenia graficznego w ZG 8. Doskonalenie spostrzegawczości wzrokowej.

Nabywanie sprawności w swobodnym prowadzeniu linii nieregularnych.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE: WŚ - wyrazy tak, nie; klej, kartki podzielone linią na pół; obrazki; kolo­
rowa kreda, małe samochodziki; duże piłki dla połowy grupy; CD z nagraniami odgłosów, obrazki
do przygotowania przez N: samochód (warkot silnika, klakson na kierownicy, odgłos alarmu i ha­
mowania), policjant z gwizdkiem, ulica, dworzec kolejowy, lotnisko, port; ZG, kredki ołówkowe,
nożyczki

Dzień 5. | Wiem, jak zachować się na ulicy

Rodzaj zajęć:

* Lekkomyślna zabawa -

słuchanie utworu Joanny Wasilewskiej połączone z wy­

konaniem zadania „Wiem, jak zachować się na ulicy" z WŚ.

* Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2.

Przebieg dnia:
I

* Zabawy dowolne w kącikach tematycznych - szanowanie wytworów pracy kolegów.
* Gdy zamierzasz przejść ulicę -

ilustrowanie ruchem fragmentu wiersza Wandy

Cho tomskiej.

Gdy zamierzasz przejść ulicę
Wanda Chotomska
Na chodniku przystań bokiem.
Popatrz w lewo bystrym wzrokiem.
Skieruj w prawo wzrok sokoli.
Znów na lewo spójrz powoli.
Jezdnia wolna - więc swobodnie mogą
przez nią przejść przechodnie. (...)

Omówienie zasad przechodzenia przez ulicę w miejscu bez sygnalizacji świetlnej.
Wyznaczenie ulicy. N. ponownie recytuje wiersz, a dzieci ilustrują jego treść ruchem.

* „Sucha szosa" - zabawa słowna. Wyraziste wypowiadanie zdania W czasie suszy

szosa sucha.

* Ćwiczenia poranne - zestaw nr 2 (s. 29).

II

* Lekkomyślna zabawa -

słuchanie utworu Joanny Wasilewskiej.

Lekkomyślna zabawa

Joanna Wasilewska

Był piękny, słoneczny dzień. Karol wrócił wcześnie ze szkoły, odrobił lek­

cje i miał dużo wolnego czasu.

- Może zagramy w piłkę - pomyślał.
Wybiegł na podwórko i zagwizdał głośno. Z okna na drugim piętrze wyj­

rzał Marcin.

- Zagramy mecz? - krzyknął Karol.
- Jasne, że zagramy - odpowiedział Marcin. - Musimy tylko zebrać naszą

drużynę. Już do ciebie idę!

Marcin w mgnieniu oka zjawił się na dole. Koledzy podali sobie ręce na

powitanie i od razu zaczęli kopać piłkę.

- Uważajcie trochę! - oburzyła się jakaś kobieta, niosąca zakupy, kiedy

kopnięta przez Karola piłka wpadła jej pod nogi.

- Przepraszamy bardzo! - zawołali chłopcy, ale nie zwrócili na to większej

uwagi i dalej kopali piłkę do siebie.

Piotr i Krzyś, koledzy Marcina i- Karola, mieszkali na innym podwórku.

Trzeba było wyjść na ulicę i przejść przez dwa skrzyżowania. Marcin i Karol
myśleli już tylko o tym, jak będą strzelać gole do bramki. Na ulicy też cały
czas kopali do siebie piłkę. Chodnik był prawie pusty, przechodniów niewie­
lu, więc mieli dla siebie dużo miejsca. Odbijali piłkę coraz mocniej.

79

Tydzień 4. RUCH D R O G O W Y

80

- Teraz strzelę ci gola! - zawołał Karol i z całej siły kopnął. Ale piłka nie

trafiła do Marcina, tylko wypadła na jezdnię tuż pod koła jadącego samocho­
du. Kierowca mocno zahamował, samochód skręcił w bok i zderzył się z ja­
dącą obok ciężarówką. Chłopcy usłyszeli pisk opon, brzęk tłukącego się szkła
i krzyk przechodniów. Kiedy zobaczyli, co się stało, przestraszeni schowali się

w pobliskiej bramie. Widzieli, jak nadjeżdża karetka pogotowia, policja i co­
raz bardziej się bali.

- Co się tam stało? Może ktoś jest ranny?
Karol chciał uciekać do domu.
- Biegniemy, przecież nikt nie widział, że to nasza piłka.
- Nikt nie widział? - Marcin popatrzył na Karola z wyrzutem. - A my?
Karol zaczerwienił się i nagle podjął decyzję.
- Pójdziemy i powiemy, że to nasza piłka, że to przez naszą piłkę wydarzył

się wypadek.

Karol i Marcin podeszli do grupy ludzi stojącej przy stłuczonym samocho­

dzie i z wielką ulgą dowiedzieli się, że nikt nie został ranny. Podeszli do poli­
cjanta, który trzyma! w ręku ich piłkę i cicho powiedzieli:

- Proszę pana, to jest nasza piłka, to my wykopaliśmy ją na jezdnię.

Rozmowa kierowana pytaniami N.: Gdzie chłopcy grali w piłkę?; Co spowodowa­

ło wypadek?; Jakie skutki mógł mieć ten wypadek?; Jak oceniam postępowanie
chłopców?

(Przed i po kraksie)

• „Wiem, jak zachować się na ulicy" - wykonanie zadania z WŚ. Opowiadanie WŚ, klej, kartki

treści obrazków i ocenianie czy zachowanie dziecka jest prawidłowe / nieprawi- podzielone linią
dłowe. Wprowadzenie do globalnego czytania wyrazów tak, nie. Wypychanie

n a

pół. nożyczki

elementów z WŚ. Po lewej stronie kartki naklejanie na górze wyrazu tak a po
prawej nie. Naklejanie po lewej stronie obrazków przedstawiających prawidło­

we zachowanie, a po prawej nieprawidłowe.

« Ćwiczenia gimnastyczne - zestaw nr 2 (s. 32).
• „Ulica" - zabawy w ogrodzie. Rysowanie trasy, po której będą poruszały się kolorowa kreda,

zabawki - m a ł e samochodziki oraz garaży, parkingów, znaków drogowych, małe samochodziki
Wdrażanie do swobodnego operowania różnego rodzaju liniami.

• „Rzuć piłkę do kolegi" - zabawa z elementem rzutu w ogrodzie. Dzieci stoją duże piłki dla

w parach ustawione naprzeciwko siebie w odległości kilku kroków. Rzucają potowy grupy

do siebie piłki i starają się je łapać. N. zwraca uwagę na rzuty i chwyt piłki
oburącz.

ill
• „Figurki" - zabawa orientacyjno-porządkowa. Dzieci swobodnie poruszają się

po sali: bieg, marsz, podskoki. Na hasło: Figurki! dzieci zatrzymują się i stają
w wymyślonej pozie.

• „Na ulicy" - rozwiązywanie zagadek Ewy Stadtmuller.

Tę pierwszą w zoo zobaczyć możesz,
druga przez jezdnię przejść ci pomoże.
(zebra)

Jedzie szybko po torach,
wesoło podzwania.
Spieszy się na pętlę,
bo go czas pogania.
(tramwaj)

Dzień 5. | Wiem, jak zachować się na ulicy

Podziemnym szlakiem

jak strzała mknie.

Zaraz na stacji
zatrzyma się.
(metro)

Auta nią jadą rozpędzone.
Chcesz przejść,
to popatrz
w każdą stronę.

(ulica)

Jedne zakazują, inne ostrzegają,
kierowcom bezpiecznie jeździć pomagają.

(znaki drogowe)
Dotrzesz do przedszkola

bezpiecznie i zdrowo,
kiedy spojrzysz, kto na ciebie
mruga kolorowo.

Gdy łypie okiem czerwonym

- stoisz nieporuszony.

Gdy puszcza oczko zielone - przechodzisz na drugą stronę.
(sygnalizator)

CD z nagraniami odgłosów;

« „Co to za odgłosy?" - ćwiczenia słuchowe. Rozpoznawanie i nazywanie dźwię- obrazki: samochód, policjant

ków: warkot silnika, klakson, alarm w samochodzie, gwizdek policjanta. Opo- z gwizdkiem, ulica, dworzec
wiadanie, w jakich sytuacjach dzieci słyszały te odgłosy. kolejowy, lotnisko, port

• „Figury" - wykonanie ćwiczenia graficznego w ZG 8. Łączenie ze sobą liniami ZG 8, kredki

takich samych figur. Linie mogą się przecinać. ołówkowe

TYDZIEŃ 4. RUCH DROGOWY

Wszystkiego, co naprawdę trzeba wiedzieć

o tym, jak żyć, co robić i jak postępować,
nauczyłem się w przedszkolu...
Robert Fulghum

Drodzy Rodzice!
Z a r ó w n o pięciolatek jak i sześciolatek są na etapie intensywnego rozwoju emocjonalnego i społecz­
nego, jednakże czeka ich jeszcze długa droga do osiągnięcia dojrzałości emocjonalnej. G r u p a rówie­
śnicza i różnorodne sytuacje podczas wspólnych zajęć niosą nieustannie nowe wyzwania i pozwalają

zdobywać doświadczenia, które przyczyniają się do kształtowania odporności psychicznej dziecka na
sytuacje trudne. Takimi sytuacjami są dla przedszkolaka chwile przegranej podczas gier zespołowych.
Jednakże sytuacje te są jednocześnie okazją do zrozumienia, że „raz wygrywam ja, a raz wygrywa ktoś
inny", oraz nabywania odporności na takie sytuacje. To niezwykle ważne, aby dziecko tej odporności
nabywało. Niebawem stanie w nowej roli społecznej - ucznia. Im bardziej okrzepnie emocjonalnie
w sytuacjach, które wiążą się z pewnym napięciem psychicznym, tym lepiej poradzi sobie w nowymi
wyzwaniami.
Wprowadzamy w świat wartości: szacunek, praca, zgodność, bezpieczeństwo, odpowiedzialność.

Uczymy tego, co najważniejsze:

• Doświadczenia emocjonalno-społeczne:

- rozwijanie postawy poszanowania pracy własnej i innych poprzez prezentowanie i oglądanie

wytworów;

- wdrażanie do przestrzegania reguł obowiązujących w zabawach i grach grupowych oraz oczeki­

wania na swoją kolej;

- oswajanie emocji w sytuacjach przegranej i rozwijanie poczucia własnej wartości poprzez budo­

wanie wiary we własne możliwości, oraz postawy podejmowania kolejnych prób i przezwycięża­
nia chwilowych niepowodzeń;

- budowanie poczucia bezpieczeństwa i odpowiedzialności m.in. poprzez zapamiętanie numerów

alarmowych i omówienie przykładowych sytuacji korzystania z nich, identyfikowanie właściwe­
go i niewłaściwego zachowania na ulicy.

• Doświadczenia sensoryczno-motoryczne i poznawcze:

- rozwijanie sprawności ruchowej, zwinności i zręczności, koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz

poczucia rytmu;

- wdrażanie do rozumienia znaczenia symbolu m.in. poprzez rozpoznawanie znaków drogowych,

odczytywanie różnych znaków informacyjnych (np. żółta linia - granica bezpiecznego podcho­
dzenia do metra);

- wzbogacanie słownika o wyrazy związane z tematem zajęć i rozumienia wieloznaczności wyra­

zów (np. zebra);

- rozwijanie myślenia analityczno-syntetycznego m.in. poprzez rozcinanie i składanie obrazka;
- rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej m.in. poprzez odwzorowywanie znaków, sprawności

manualnej i koordynacji ręki i oka poprzez ćwiczenia rysowania po śladzie i rysowania linii w za­

wężonej powierzchni;

- rozwijanie spostrzegawczości słuchowej poprzez identyfikowanie dźwięków i sytuacji, w których

można je usłyszeć;

- doskonalenie orientacji w schemacie własnego ciała (prawa i lewa strona); rozwijanie orientacji

na kartce;

- wdrażanie do rozumienia pojęcia liczby 2 i jej znaku graficznego.

82

Listy do Rodziców |

Jak wspierać dziecko?
Warto grać z dzieckiem w różne gry, podczas których będzie miało ono okazję i wygrywać, i przegry­
wać. Jeśli ma trudności z osiągnięciem wygranej, trzeba mu pozwolić jej doświadczyć. Podczas prze­
granej niejednokrotnie dzieci złoszczą się i obrażają. Postawa dorosłego podczas przegranej, kiedy to
okazuje szacunek dla zwycięzcy, a jednocześnie wyraża wiarę, że następnym razem może wygrać,
zdziała wiele dobrego.
Warto wykorzystać codzienne sytuacje, na przykład wyjazd po zakupy czy spacer, by przećwiczyć pod­
stawowe zasady bezpiecznego poruszania się na drodze oraz odczytywania informacji zakodowanych

w postaci symboli, na przykład podstawowych znaków drogowych, oznaczeń na budynkach (np.poczta).

Warto porozmawiać o... złości!

Zamiast zakazywać dziecku złości lub reagować na złość dziecka zbyt impulsywnie, należy zacząć je
uczyć reakcji bardziej prawidłowych. Poprzez własną reakcję złości na złość dziecka, lekceważenie
dziecka i jego potrzeb, wyśmiewanie czy drażnienie, dorośli mogą wywoływać u dziecka bierną agresję.
Należy więc wysłuchać dziecka i porozmawiać na temat sytuacji, która wywołała złość. Omówić ją
i wesprzeć dziecko w znalezieniu rozwiązania. Wreszcie, można porozmawiać o tym, jak powinno

wyglądać właściwe zachowanie. Oczywiście, rozmowa z pięciolatkiem podczas wybuchu złości niewie­

le da, skutek może być raczej odwrotny do zamierzonego. O złości trzeba z dzieckiem rozmawiać po
„ataku", a nie w trakcie. I jak mawiają niektórzy psychologowie i pedagodzy, jeśli chodzi o złość, ni­
czego nie należy przyspieszać.

Warto poczytać...
Wojciech Kołyszko, Smok Lubomił i tajemnice złości, G W P

W następnym tygodniu potrzebne będą: owoce: jabłko, gruszka, śliwki (węgierka, renkloda, mirabel-
ka), morela, cytryna, pomarańcza, winogrona, melon, porzeczki, a także jabłka zielone duże i czerwo­

ne mniejsze, banan; przetwory owocowe np.: sok, dżem, kompot, konfitury; orzechy: włoskie, laskowe,
ziemne; wykałaczki, dziadek do orzechów, patyczki do szaszłyków, fartuszek, chusteczka na głowę,
nożyk, deska do krojenia, miseczka.