NR 3 (104)

MARZEC 2002

9

EKOŒCI¥GA

Postêpujmy wszyscy globalnie.

Podczas mego wydobycia

Dochodzi do du¿ego zu¿ycia

Energii elektrycznej-

To wielka strata.

Takiej energetycznej dziury

Nikt ju¿ nie za³ata.

Dlaczego nikt nie rozumie,

¯e w tym œmieci t³umie

S¹ skarby nieocenione?

Puszki aluminiowe

musz¹ byæ przetworzone!

Dlatego tu¿ obok, na parkingu,

Oddajcie mnie do recyklingu.

Osoba I:

Duszo przeklêta czy b³oga,

Opuszczaj œwiête obrzêdy.

Oto dla ciebie pojemnik.

Prêdko, prêdko wchodŸ¿e têdy.

Osoba I wskazuje ¿ó³ty pojemnik dla puszki.

Osoba I:

Ach, utrapione straszyd³o,

Jak stanê³o, tak i stoi.

Niemo, g³ucho, nieruchomo,

Jak kamieñ poœród œmietniska.

Cicho wszêdzie, ciemno wszêdzie,

Co to bêdzie, co to bêdzie?

Butelka

: (pojawia siê z ty³u sceny)

Jam jest butelka szklana,

Wina pe³na i szampana.

Niedawno ceniona

i droga.

Teraz ju¿ tylko ¿al

i trwoga.

Ongiœ pito z mego

naczynia.

Teraz wokó³ brud tylko

i ruina.

Przyjdzie

mi d³ugo

po œwiecie

siê b³¹kaæ.

P³akaæ, skar¿yæ siê,

nudziæ i krz¹taæ.

Ju¿ nigdy nie zaznam

spokoju,

Nikt ze mnie nie

wypije napoju.

Och, ¿ywot mój bêdzie okrutny,

Los ju¿ mój ciê¿ki i smutny.

Osoba II:

A czegó¿ potrzeba dla duszy,

Aby unikn¹æ katuszy?

Czy prosisz o chwa³ê nieba?

Czegó¿ ci duszo potrzeba?

Butelka:

Chcê, aby ze mnie powsta³a

Nowa butelka wspania³a.

Niech ktoœ mnie jeszcze u¿yje.

Niech s³odki nektar we mnie skryje.

Dlatego, tu¿ obok, na parkingu,

Oddajcie mnie do recyklingu!

Osoba I:

Duszo przeklêta czy b³oga,

Opuszczaj œwiête obrzêdy.

Oto dla ciebie pojemnik.

Prêdko, prêdko wchodŸ¿e têdy.

Osoba I wskazuje butelce niebieski po-

jemnik.

Osoba II:

Przybywajcie dusze ciemne.

Naprzód wy, z lekkimi duchy,

Coœcie œród tego pado³u

Ciemnoty i zawieruchy,

Nêdzy, p³aczu i mozo³u,

Kto z was wietrznym b³¹dzi szlakiem?

Kogo wiatr przepêdza ¿wawy,

Kto nie mo¿e ¿yæ spokojnie?

Kogo mêcz¹ senne mary,

Przyzywamy, zaklinamy.

Mówcie, komu czego braknie,

Kto z was pragnie, kto z was ³aknie?

Osoba I:

Cicho wszêdzie ciemno wszêdzie,

Co to bêdzie, co to bêdzie?

Karton

: (wychodzi ze sceny)

Mnie przywia³y do was wiatry,

Mnie przepêdza wiatr po œmieciach.

Dusza moja cierpi wiecznie.

Ach odpocznê przy tych œwiecach.

Kartonem by³em papierowym,

Mleko przepyszne nosi³em,

Troszczy³em siê o jego jakoœæ,

Œwie¿oœci te¿ gwarancj¹ by³em.

Nie chcê b³¹kaæ siê po polach,

£¹kach, skwerach czy œmietniskach.

Chcê rozkoszy zaznaæ œwiata,

Niech siê szczêœcie znowu splata.

Niech siê soki przelewaj¹,

W mych podwojach siê chowaj¹.

Niech raz jeszcze stanê w sklepie.

Niech siê znów poczujê lepiej.

Obroñcy œrodowiska:

Darmo ¿ebrze, darmo p³acze.

My tu czarnym korowodem,

Sowy, kruki i puchacze,

My obroñcy œrodowiska.

Dobrze wiemy – winny z³ego,

Nic nie mo¿na zrobiæ z niego.

Ni to plastik, ni to folia.

Z wierzchu laminat. Nic dobrego.

Zrezygnujmy lepiej z niego.

Twoje miejsce tutaj. bratku,

Poœród œmieci, poœród brudu.

Tu dokoñczysz sam ¿ywota,

Nie trzeba naszego trudu.

Osoba I:

(przechodzi do przodu)

Cicho wszêdzie, g³ucho wszêdzie,

Co to bêdzie, co to bêdzie?

Nieprzyjemnie tu i pusto.

Woñ przebrzyd³a, jakieœ gus³o

Unosi siê nad œmietniskiem.

ChodŸmy st¹d – to wysypisko.

Wszyscy z wyj¹tkiem kartonu k³aniaj¹ siê

i schodz¹ ze sceny.

Opracowa³a

TAMARA DEBLESSEM

nauczycielka biologii w Publicznym

Gimnazjum nr 1 w Opolu

Scenariusz ten zachwyci³ i roz-

bawi³ ca³¹ nasz¹ redakcjê. Jego

Autorce nale¿¹ siê szczególne s³o-

wa pochwa³y. Zainspirowa³a nas

ona do zorganizowania konkursu

na scenariusz ekolekcji. Wkrótce

go og³osimy. Ten ma ju¿ w nim wy-

soko punktowane miejsce.

ekologiczne

o recyklingu

ekologiczne

o recyklingu