XII 1
Omów na przykładzie literatury średniowiecznej heroiczny i groteskowy obraz śmierci.
heroiczny ( Pieśń o Rolandzie ) W tym utworze spotykamy wizerunek śmierci jako dopełnienia życia bohaterskiego rycerza, umierającego w obronie ojczyzny. Prosi Boga, by zabrał dusze zmarłych towarzyszy do nieba, czuje się winny śmierci współtowarzyszy. Roland umiera na wzgórzu, pod sosną, zwracając twarz ku Hiszpanii (ku wrogom) . Łamie swój miecz by nie dostał się w ręce Saracenów. Przypomina sobie życie, waleczny udział w bitwach, zwycięstwa . Modli się do Boga o przebaczenie grzechów. Powierza Mu swoją prawą rękawicę. Ten symboliczny gest wyraża oddanie swojego życia jako bożego lenna. Rękawicę z jego rąk odbiera Archanioł Gabriel. Roland umiera, jego głowa opada na ramię co wyraźnie nawiązuje do śmierci Chrystusa . Bóg zsyła po duszę hrabiego trzech aniołów. Jego dusza trafia do raju. Śmierć w tym utworze nie ma nic z grozy danse macabre. Jest uwieńczeniem rycerskiego, godnego życia.
(Rozmowa Mistrza Polikarpa ze śmiercią ) . Wiersz ma formę dialogu, a przedstawienie wyglądu śmierci stanowi pokaźną część utworu. Jest obraz odrażający, makabryczny - jakby z lubością eksponowany przez autora. Czytelnik ulega uczuciu grozy i wstrętu. Śmierć jest makabryczna, przerażająca, wstrętna i straszna. Cechuje się dużym temperamentem i energią. W zależności od nastroju zmienia swoje zachowanie. Tymczasem autor dowodzi dalej, że śmierć - choć okrutna - jest nieprzekupna i sprawiedliwa, to a przy tym nieuchronna. Z wypowiedzi śmierci wynika, że zajęcie swoje wykonuje z pasją. Śmierć przedstawiona jest w sposób alegoryczny groteskowy - motyw kobiety z kosą, w znaczeniu dosłownym - ciało rozkładającej się kobiety - w przenośni - śmierć.
„Legenda o Świętym Aleksym” - Po śmierci Aleksego miały miejsce niesamowite wydarzenia. Dzwony same dzwoniły we wszystkich kościołach co zwracało uwagę i dziwiło mieszkańców miasta. Mały chłopiec powiadomił ludzi o śmierci Aleksego i do ciała zmarłego zaczęły wyruszać pielgrzymki. Ktokolwiek z chorych zbliżył się do ciała, natychmiast wracał do zdrowia. Zmarły trzymał w ręku zwiniętą kartkę, której nikt nie mógł wyjąć. Dopiero żonie Aleksego udało się to zrobić i wówczas zebrani dowiedzieli się kim był żebrak..