Systemy medialne na świecie
Nowe podejście systemowe: D. Hallin, P. Mancini:
Rozwój systemów medialnych ze szczególny uwzględnieniem stopnia rozwoju prasy.
Stopień i charakter powiązań między mediami a partiami politycznymi.
Stopień i charakter interwencji państwa w system medialny.
Modele systemów medialnych:
Demokratyczny korporacjonizm
Państwa o długich tradycjach demokratycznych
Mechanizmy czysto …, które dyktują sposób rozwoju mediów
Umiarkowany pluralizm polityczny (np. dwupartyjność) - nie ma rozproszenia uwagi mediów
Wskaźnik rozwoju prasy osadzony w 18 w. - jest przejawem rozwoju wartości liberalnych i idei wolnościowych - szybki rozwój prasy masowej.
Najwyższy pluralizm polityczny - prasa opiera się o zyski, a nie o współpracę z partiami.
Wysoki profesjonalizm w zarządzaniu mediami publicznymi, w związku z tym wysoki profesjonalizm dziennikarski(ograniczony dostęp do zawodu)
Niski interwencjonizm państwowy - opiera się na ustalaniu ogólnych granic działania.
Model demokratycznego korporacjonizmu
Państwa wysokorozwinięte, zaawansowane technologicznie
Mały wskaźnik zaludnienia
Długie tradycje demokratyczne, dobrze rozwinięta sfera publiczna i socjalna
Umiarkowany pluralizm polityczny
czytelnictwa (750 egz na 1000 osób) prasa pełniła funkcje wspomagające społeczeństwo - integrowała je.
Duże powiązania mediów z państwami, teraz słabnie.
Dziennikarstwo pozostało sferą autonomiczną, wysoki poziom profesjonalizmu, regulacje w dostępie do zawodu
Powszechne subsydia dla prasy
Regulacje państwa -> mocna ingerencja w funkcjonowanie mediów
Prasa nie ma dużej roli w historii państwa
Zróżnicowanie ideologiczne - dużo małych partii
Dopiero w latach 70 te państwa weszły na drogę demokracji
Wysoki paralelizm polityczny
Dziennikarstwo zorientowane nie wokół newsów, tylko..
Niski profesjonalizm zawodu
Silny interwencjonizm państwowy (Grecja, Włochy)
Niskie wskaźniki czytelnictwa
1789 - 1 dziennik - „Evening post”
1833 - „The New York Sun”
1853 - “The New York Herald (?)” sensacyjny
1851 - The New York Daily Times” - dziś - “NY Times”
Koniec XIX wieku - “Yellow Papers” - bulwarówka
1926 - powstaje NBC - National Broadcasting Company -> 1 sieć radiowa -> dziś są tylko stacje regionalne
1927 - powstaje CBS - Columbia Broadcasting System
Lata 40-te - ABC - American Broadcasting Company
1934 - powołanie FCC - Federal Communication Commission - instytucji reglamentacyjnej, organu niezależnego.
Największe stacje telewizyjne:
Najwięksi nadawcy telewizyjni:
Viacom - sieć CBS, MTV, VH1 itd.
Walt Disney Corp. - sieć ABC
News Corporation - Fox, National Geographic itd.
Nadawca publiczny - PBC - Public Broadcasting System ( zrzeszenie kilkudziesięciu nadawców prywatnych
1785 - „the Times” - do dziś niewiele się zmienił
1855 - 1 „penny paers” - „The Daily Telegraph”
Poważne - “The Times”, “Daily Telegraph”(konserwatywny), “The Independent”, “The Guardian” (lewicowy), “Financial Times”.
Popularne ( typu “Middle press” i tabloidy) - “the Sun”, “The Daily Mail”, “The Daily mirror”
Poważne - “The Sunday times”, Independent on Sunday, The Observer.
Lekkie - news of the world(od 1843), The Sunday mirror, The mail on Sunday.
Tygodniki - “The economist.
BBC - British Broadcasting Company przekształcone w 1926 roku w nadawcę publicznego - British Broadcasting Corporation (John Reith - idea mediów publicznych - informować, edukować, bawić + abonament)
1933 - I program TV - 1 w Europie, 2 na Swiecie.
Lata 80-te - 3 koncesje - Classic FM, Capital Radio, Virgin.
1954 - powstanie Independent Television Authority (ITV) - finansowana komercyjnie, 1 kanał ogólnokrajowy
1962/3 - powstaje BBC 2 - kanał rozrywkowy
1982 - Channel 4 - publiczny
1590 - 1 tytuły prasowe, wydawane stosunkowo długo
XIX w - wiosna ludów - prasa nie była bardzo elitarna.
-//- ustawa prasowa - wolność słowa itp.
1876 - tzw. Ustawa Stulecia - w niezmienionym kształcie przetrwała 100 lat.
XIX wiek - nowe tytuły prasowe - rozwój taniej prasy, do 4.5 tys. tytułów prasowych.
1934 - ograniczenie liczby tytułów do ok. 1 tys., pod wpływem NSDAP, 20 % prasy to prasa polityczna.
Zrzeszenia wydawców prasy - długoletnia tradycja.
1930+ - podporządkowanie prasy interesom propagandy (Goebbels)
1944 - przywrócenie wolności słowa (ale w obecności propagandy)
Amerykańska - 3 kategorie licencji wydawniczych (A, B i C) - A- wpływy USA, C-niezależność. Rozwój prasy lokalnej.
Brytyjska - ostrożne przyznawanie licencji(tylko 35 tytułów)
Francuska - selekcja prasy, system stopniowania licencji(200 tytułów)
Radziecka - w niej pierwszej zmniejszono (rzekomo) cenzurę, największy system kontroli.
1949 - alianci wprowadzili ustawy prasowe (w ramach ustawy federalnej) - wolność słowa, poszczególne landy musiały samodzielnie rządzić prasą.
1950 - ok. 300 tys. tytułów prasowych
Lata 60-te - proces koncentracji kapitału.
Powołanie specjalnych komisji do walki z koncentracją kap. I do kontroli majątku.
Lata 70/80 - telewizja, prasa - własność prywatna, radio i TV - własność publiczna.
Strefa radziecka - centralizacja mediów, własność partii - do dziś został tylko „Junge Welt”. Rynek limitowany odgórnie (limity papieru). Kontrola treści, ostra cenzura.
1990 - zmiany i szczególnie w części wschodniej - znikają tytuły partyjne, zalew prasy zachodnioniemieckiej (ARD, Axel Springer, Bauer itd.)
Dziś - wolność słowa, „cenzura nie istnieje” - dosłowny zapis.
Alianci dbali o rozwój mediów elektronicznych, na początku głównie prywatnie.
Powołanie ARD - zniesienie nadawców lokalnych, wspólne nadawanie radia i TV.
Dziś ARD tworzy 9 spółek lokalnych reprezentujących interes wielu podmiotów.
1 kanał ogólnokrajowy - dziś.
ARD i ZDF utrzymują się z abonamentu (ZDF 30 % abonamentu, ARD - 70%), mają też swoje programy radiowe.
Kontrola mediów niemieckich - na czele stoją Rada Radiowo-Telewizyjna z Radą Administracyjną.
Lata 80-te - powstaje wiele stacji komercyjnych.
Leo Kirch - PRO 7 Sat (Prosieben Sat 1)
Dziś - 400 tytułów gazet codziennych
Bild - największa gazeta, bulwarówka, założona w 1952 roku w Hamburgu, nakład 3,8 mln egzemplarzy.
Suddeutsche Zeitug, Fraukfuter Hlgneire Zeitug, Dieweit, Die Zeit -> od 1946 pisze dużo o Polsce.
Prosieben Sat -> N24, Pro7
RTL group - należy do Bertelsmana, RTL itd.
1791 - Deklaracja praw - gwarancją wolności słowa.
2 wojna światowa - podporządkowanie prasy wpływom niemieckim, zamknięcie większości tytułów, działały tylko gazety partyjne.
Prasa drugiego obiegu: powstały wtedy działające do dziś: L. Humanite, Liberation - od 1940 - ruch oporu - 7 egz., koniec wojny - 50 tys. egzemplarzy.
Narodowa rada prasowa - regulowała prasę podziemną, koordynowała kolportaż, wymianę informacji itp.
1944 - gen. De Gaulle - rozwój prasy podziemnej.
1945 - zniesienie cenzury, ale nie autoryzacji tekstów - ograniczenie wolności publikacji.
Ustawa - propozycja walki z prasą kolaboracyjną - likwidacja tytułów, możliwość wpływania rządu na prasę.
1946 - ustawa, która zabroniła funkcjonowania prasy kolaboracyjnej - brutalne posunięcie - zamknięto masę tytułów, które czasem były apolityczne.
Gen. De Gaulle nie wspierał prasy informacyjnej, tylko polityczną.
1947 - nie ma de Gaulle'a - zniesienie autoryzacji - rozkwit prasy; odrodzenie tytułów sprzed 2 wojny światowej, np. Le Figano, nowe tytuły, np. Le Made.
Ale prasa nadal była kontrolowana przez mało liberalne ustawy - wymuszenie pewnych pozycji politycznych. Bezrobocie + zniszczenie wojenne - brak społecznego zainteresowania prasą.
1951 - trudna sytuacja prasy - strajk dziennikarzy Le Monde - powstało 1 stowarzyszenie dziennikarzy, które miało wspierać niezależność dziennikarzy. Powstało Le Press, dziennikarze byli właścicielami Le Monde.
Po 2 wojnie światowej - monopol na nadawanie radiowe i TV
1945 - 1 państwowa instytucja nadawcza - RTF.
1 korporacja publiczna - dysponowała ogromnym budżetem, ale nie mogła im zarządzać - robiło to ministerstwo i tylko nadawała - sprzęt też do niej nie należał. -> duża ingerencja państwa.
Rząd Francji wspierał nadawców Francuskich(prywatnych) nadających z-za granicy.
Lata 60-te - powrót De Gaulle'a do polityki. Konstytucja - wolność słowa, gwarantuje prezydentowi możliwość zamykania tytułów prasowych w sytuacjach zagrożenia państwa. Próby łagodzenie spięć na linii rząd - prasa, ale brak reform.
1967 - De Gaulle odchodzi z życia politycznego na dobre - próby reform.
RTF - zarządzanie własnymi finansami z dobrym zapleczem technologicznym
Pocz. lat 70 - RTF - 2 kanały ogólnokrajowe: France 1, France 2nadawane w kolorze.
Radio: Fance Juter, France Kultura, itp.
1972 - ustawa -> polityka nadawcy RTF - otwarta polityka pluralizmu politycznego i zróżnicowanej opinii publicznej. Odpolitycznienie i demonopolizacja RTF TV
1982 - demokratyzacja mediów, powołanie Rady Narodowej Komunikacji Wizualnej, ORTF - podzielony na stowarzyszenia niezależnych nadawców publicznych.
Dywersyfikacja źródeł finansowania nadawców publicznych - abonament, reklamy + ewentualnie, państwo.
1983 - 1 ustawa reglamentacyjna HACA (hasa) - w 1988 r. w jej miejsce powstaje nowa instytucja reglamentacyjna - CSA - komisja nadzwyczajna do spraw audiowizualnych (składała się z 9 członków). Powstał demokratyczny system medialny, podobny dziś do niemieckiego.
Francuskie koncerny prasowe:
Harlette-Filipachi (1826)
Le Figaro - wydawany od 1826 r. nakład 321 500 egz. Dziennik prawicowy, kompetentna publicystyka, różnorodna tematyka, opiniotwórczy.
L'Humanite - od 1904 r. nakład 52 800, finansowany przez partię komunistyczną, dziennik.
Liberation - od 1940, nakład 134 800, dziennik
Le Monde - od 1944, nakład 314 000, właściciel Le Monde SA, dziennik. Wydaje też miesięcznik Le Made Diplomatione (od 1954)
Le Journal De Paris - od 1777 - sprawy Paryża.
Inne: Les Echos, La Groix, La Tribune.
Ponad 100 czasopism sportowych.
L'Expres, Le noyvel observateur, Le Point
1700 nadawców radiowych - dużo mniejszości, stacje tematyczne.
Radio France - nadawca publiczny, 3 programy, 60 % słuchaczy.
Reszta - lokalne i regionalne stacje prywatne.
Lata 80 - Canal+ - 1 nadawca komercyjny.
Pytania jakie mialam na tescie u Borowika:
-w pierwszym pytaniu trzeba bylo wymienić 4 głowne kryteria periodyzacji (tzn nie pamiętam jak to sie dokladnie zwie, w kazdym razie chodzi o ten paralelizm, profesjonalizm itd)
-w drugim opisac model demokratycznego korporacjonizmu (na podstawie tych 4 kryteriow)
-czy "the time" jest dziennikiem prestizowym czy tabloidowym i napisac, w ktorym wieku powstal
-podac dwa tytuly dziennikow francuskich le Monde, la figarro
-nazwa najwiekszej medialnej korporacji w wielkiej brytanii -news corporation
-czy "the economist" jest dziennikiem, tygodnikiem czy czyms tam jeszcze i w ktorych latach powstal
-w ktorym roku powstal "newsweek" 1933
-czy "time" jest gazetą amerykanską czy brytyjską amerykańska
-podac skrot amerykanskiej telewizji publicznej(byly podane dwa a trzecia odpowiedz to "zaden z nich" ale nie wiem jaka byla poprawna odp) PBS
-wybrac pierwsze trzy sieci telewizyjno-radiowe w usa (to tez bylo a,b,c; pytanie brzmialo mniej wiecej ABC< NBC, CNN ???tak...nie pamietam dokladnie ale mam nadzieje ze wiecie o co chodzi
)
-jeszcze bylo cos w stylu... hmm, ze w kilku panstwach europejskich gazety nie są subsydiowane i trzeba bylo zaznaczyc, w ilu (do wyboru 2,3 lub 4) i wymienic je
-i bylo cos jeszcze o.. drugim okresie periodyzacji w usa (zabijcie ale nie pamietam czy to jest dobrze napisane
), trzeba bylo napisac jak sie on nazywal i w jakich latach trwal
bylo 13 pytan ale z tego co widzę mam 12.nie mogę sobie przypomniec tego jednego
ale to chyba cos latwego,dlatego nie pamiętam. zeby miec 3 trzeba zdobyc 7pkt
powodzenia
!