 | Pobierz cały dokument techniki.wytwarzania.2.agh.imir.materialy.mix.doc Rozmiar 565 KB |
Techniki Wytwarzania 2
Temat: Model walcarki Assela, charakterystyka i zastosowanie.
Walcarkę Assela zaliczamy do walcarek skośnych trójwalcowych, wykorzystywanych do wydłużania walcowania na cylindrycznym trzpieniu swobodnym grubościennych tulei. Pomysłodawcą tego modelu walcarki jest amerykański inżynier Walter J. Assel (1932) w odpowiedzi na rosnący popyt na rury łożyskowane (głównie przez szybko rozwijający się w ówczesnych czasach przemysł motoryzacyjny i lotniczy). Przez te wszystkie lata model ten podlegał stopniowym modyfikacją co spowodowało, że w dzisiejszym przemyśle rozróżniamy kilka wersji:
konwencjonalna walcarka Assela;
walcarka CAM - (Convergent Assel Mill);
walcarka Transwal;
współczesne walcarki Assela;
W celu objaśnienia zasady działania omówiona zostanie konwencjonalna walcarka Assela.
Klasyczna (konwencjonalna) walcarka Assela (wykorzystywana w 1960 - 1980) stosowana była głównie do produkcji grubościennych rur ze stali łożyskowych i węglowych konstrukcyjnych. Walcowany materiał jest odkształcany przy pomocy trzech walców, rozmieszczonych symetrycznie w przestrzeni co 120°. Cylindryczny trzpień ogranicza odkształcenie rury wewnątrz. Podczas odkształcenia tuleja, obracająca się wokół osi, porusza się osiowo, wynika to z ukosowania walca, a także z faktu, iż walce obracają się w tym samym kierunku, co pozwala na uzyskanie składowej równoległej prędkości obwodowej walców w kierunku walcownia.
Rys. 1. Przekrój poprzeczny trójścianu powstającego na końcu rury.
Pozwala to na wprowadzenie materiału między walce. W czasie walcownia punkty na powierzchni zewnętrznej walcowanego materiału porusza się ruchem śrubowym. W rezultacie tego ruchu następuje redukcja na średnicy i grubości ścianki walcowanej rury. Ustawienie walców w tego typu walcarkach charakteryzują kąty zukosowania β=3° ÷ 10° i rozwalcowania α = 3° ÷ 9°.
 | Pobierz cały dokument techniki.wytwarzania.2.agh.imir.materialy.mix.doc rozmiar 565 KB |