CHEILOSKOPIA

Bardzo młoda metoda kryminalistyczna poświęcona badaniu identyfikacyjnemu śladów czerwieni wargowej.

Czerwień wargowa stanowi przejście między zewnętrzną, skórną a wewnętrzną, śluzową warstwą wargi. Brodawki skórne czerwieni wargowej układają się w liczne bruzdy tworzące charakterystyczny dla każdego człowieka rysunek. Taki rysunek pozostaje indywidualny i niezmienny, przez co najmniej 10 lat. Podobnie jak dłonie, czy stopy, wargi człowieka również posiadają indywidualny "rysunek". W tym przypadku do identyfikacji potrzebne jest, co najmniej 7 cech wspólnych pomiędzy materiałem dowodowym, a porównawczym. Ich waga dorównuje niemal badaniom daktyloskopijnym.
W Polsce podczas identyfikacji grupowej śladu cheiloskopijnego bierze się pod uwagę cztery wzory linii czerwieni wargowej - liniowe, rozwidlone, siateczkowate i nieokreślone. Identyfikacja indywidualna bazuje na katalogu 23 rodzajów cech indywidualnych.
Ilość cech indywidualnych linii czerwieni wargowej jest około 10 razy większa niż w przypadku linii papilarnych. Œlady cheiloskopijne ujawnia się najczęściej na naczyniach, szybach, papierosach, czasami na materiałach, czy ciele. Do zabezpieczania stosuje się proszki i folie daktyloskopijne.
Przy zabezpieczaniu niedopałków w celu ujawnienia na filtrach śladów czerwieni wargowej do papierowych kopert pakuje się zawartość każdej popielniczki oddzielnie. Można odtworzyć wzór czerwieni wargowej na podstawie kilku śladów.

Pierwszym krajem, który zaczął korzystał z dobrodziejstw cheiloskopii była Japonia.

   

---