Opracowanie wyników

Zależności U_H = f(U_C)

Kierunek „-„

Kierunek „+”

Zależność U_H = f(U_R)

Kierunek „-„

Kierunek „+”

Zależność U_H(Bz)

Zależność U_R = f(U_C)

Wykres obowiązuje dla obu kierunków ponieważ rozbieżności są pomijalne.

Średnie nachylenia prostych (dla ujemnych biorę wartość bezwzględna):

Uh(Uc) - a = 0,0428

Uh(Ur) - a = 0,0005

Ur(Uc) - a = 67,72

Ruchliwość μ:

= 0,39 [1/T]

Stała Halla R_H:

= 0,0031 [m^3/C]

Przewodność właściwa σ:

123,74 [S/m]

Koncentracja nośników w próbce:

2,01 * 10²¹ ,gdzie e - ładunek nośnika

Rachunek błędów:

Przyjmuję błędy maksymalne dla poszczególnych wielkości:

Δl = 0,2 mm Δb = 0,1 mm Δh = 0,1 mm ΔU_H = 0,2 mV ΔU_R = 0,2 V ΔU_C = 0,2 mV

ΔB_Z = 0,01 T

Błędy obliczam metodą różniczki zupełnej

Δσ = 9,75

ΔR_H = 0,0015

Δμ = 0,09

Δn = 0,58 * 10²¹

Obliczone wielkości z uwzględnieniem błędów:

σ = (123,74 ± 9,75 ) [S/m]

R_H = (0,0031 ± 0,0015) [m^3/C]

μ = (0,39 ± 0,09) [1/T]

n = (2,01 ± 0,43) * 10²¹ [1/m^3]

Wnioski:

Na podstawie ćwiczenia można stwierdzić że kierunek przepływu prądu przez badaną próbkę nie ma wpływu na zjawisko Halla. Z wykresu U_H(Bz) widać że napięcie Halla rośnie liniowo wraz ze wzrostem indukcji.