2. Określenie wyporu w oparciu o przekroje wręgowe

gdzie:

ρ - gęstość wody

g- przysp. Ziemskie

 - objętość części zanurzonej

Gdzie;

Ax(x)- pole powierzchni zanurzonego wręgu

3) Związek między krzywą ramion prostujących, a wysokością metacentryczną GM₀

 - kąt przechyłu

GM_{0 -} wysokość metacentryczna

Krzywa 1 charakteryzuje tzw. statek `twardy' a krzywa 2 `miękki'. Statek twardy wykonuje przechyły o dużej prędkości obrotowej, przy małych kątach przechyłu. Efektem tego są duże przyspieszenia i obciążenia dynamiczne działające na elementy wyposażenia i ładunek. Statki miękkie charakteryzują się łagodnymi , dużymi przechyłami , które nie wywołują znaczących obciążeń dynamicznych.

Zależność między przebiegiem krzywej ramion a wysokością metacentryczną wynikają ze wzoru:

[rys.2,1]

A określona jest wzorem:

[EXTRA DODATEK] Pochodna krzywej l po kącie przechyłu ma postać:

Jeśli kąt przechyłu zmierza do 0, punkt GM_ zmierza do punktu GM_0, wartość tej pochodnej wyniesie więc:

Styczna do krzywej ramion przy zerowym kącie przechyłu umożliwia określenie wysokości metacentrycznej z zależności:

'

Rys 2.1 [ dla zobrazowania co jest czym i gdzie]