Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Środowiska
Projekt stacji uzdatniania wody powierzchniowej z przedmiotu
„Urządzenia do uzdatniania wody i oczyszczania ścieków”
Ćwiczenie nr 2
Projekt ciągu technologicznego SUW składający się z mieszalników, klarowników, filtrów pośpiesznych grawitacyjnych
Wykonała: Prowadzący:
Iwona Nietubyć dr inż. Ryszard Wenda
Gr. ISiW-1
Rok akademicki: 2006/2007
Warszawa dn. 17.01.2007 r.
Dane do projektu
średnia dobowa wydajność stacji uzdatniania wody
Qdśr = 55 000 m3/d
maksymalna dobowa wydajność stacji uzdatniania wody
Qdmax = 65 000 m3/d
rodzaj stosowanego reagentu: siarczan glinu, produkt uwodniony, gatunek I
przewidywane dawki reagentu w przeliczeniu na produkt bezwodny, chemicznie czysty oraz w przeliczeniu na CaO:
Liczba dni |
Lato |
Jesień |
Zima |
Wiosna |
|
90 |
93 |
85 |
97 |
Dawka siarczanu glinu [g/m3] Dawka wapna [g/m3] |
50 |
60 |
45 |
65 |
|
10 |
12 |
9 |
13 |
magazynowanie siarczanu glinu: „na mokro”
stężenie zawiesin w ujmowanej wodzie:
lato Z = 290 g/m3
zima Z'= 400 g/m3
barwa ujmowanej wody:
lato B = 30 g Pt/m3
zima B'= 65 g Pt/m3
Mieszalnik pionowo-wirowy
Przyjęto cztery mieszalniki pionowo - wirowe.
1. Objętość czynna jednego mieszalnika
![]()
gdzie Q - maksymalne natężenie wody przez jeden mieszalnik (2708/4 = 677 m3/h)
T - czas , t = 120 s,
![]()
2. Powierzchnia górnej (cylindrycznej ) części mieszalnika

gdzie: vg - prędkość pionowa w górnej części mieszalnika
(na poziomie koryt zbiorczych ), przyjęto vg = 0,025 m/s
![]()
3. Średnica górnej części mieszalnika

4. Wysokość dolnej (stożkowej) części mieszalnika
![]()
gdzie : d - średnica przewodu doprowadzającego wodę do mieszalnika , przy założeniu utrzymania prędkości dopływowej vd=1÷1,2 m/s, przyjęto vd =1,2m/s
α - kąt rozwarcia stożka; α = 30 ÷ 40 ˚; przyjęto α = 40 ˚,

![]()
5. Objętość dolnej stożkowej części mieszalnika

,

6. Wysokość górnej części mieszalnika

![]()
7. Całkowita wysokość mieszalnika
![]()
gdzie : hk = 0,3 ÷ 0,5 m - wzniesienie krawędzi mieszalnika ponad zwierciadło wody,
przyjęto hk = 0,5 m
![]()
8. Koryta zbiorcze
Przekrój poprzeczny koryta

gdzie : vk - prędkość przepływu wody w korycie zbiorczym , przyjęto vk = 0,6 m/s
![]()
Przy założeniu szerokości koryta równej ![]()
wysokość słupa wody wyniesie
![]()
Powierzchnia otworów

gdzie: v0 - prędkość przepływu wody przez otwory , przyjęto v0 = 1 m/s
![]()
,
Liczba otworów

,
gdzie : d0 = 0,06÷ 0,12 m - średnica otworu, przyjęto d0 = 0,1 m
![]()
otwory
Odległość między otworami

![]()
Odprowadzenie wody z mieszalnika
Woda z mieszalnika pionowo - wirowego odprowadzana jest przewodem kołowym, przy zachowaniu prędkości v = 0,8 ÷ 1,2 m/s przy czym czas przebywania wody w przewodzie nie powinien przekraczać 2 minut .
Dla przepływu 677 m3/h = 0,19 m3/s , przyjęto przewód o średnicy d = 0,45 m co zapewnia prędkość przepływu v =1,2 m/s.
Mieszalnik pionowo - wirowy
Doprowadzenie wody; 2. Doprowadzenie reagentu; 3. Otwory; 4. Koryto zbiorcze; 5. Odprowadzenie wody
II. Klarowniki
Klarowniki z zawieszonym osadem są urządzeniami służącymi do klarowania i odbarwiania wody w drodze stosowania koagulacji i sedymentacji. Uzdatniana woda, po wymieszaniu z koagulantem oraz z innymi reagentami, doprowadzana jest do klarownika z zawieszonym osadem, gdzie zachodzi zarówno proces koagulacji i sedymentacji. Zaprojektowano klarowniki z zawieszonym osadem o jednostajnym przepływie.
1. Dane wyjściowe
Qu - wymagana użyteczna wydajność klarownika w okresie letnim Qu = 2708 m3/h
Qu' - wymagana użyteczna wydajność klarownika w okresie zimowym Qu'= 2292 m3/h
Z - maksymalna zawartość zawiesin w wodzie surowej w okresie letnim Z = 290 g/m3
Z' - minimalna zawartość zawiesin w wodzie surowej w okresie zimowym Z' = 400 g/m3
B - barwa wody surowej w okresie letnim B = 30 gPt/m3
B' - barwa wody surowej w okresie zimowym B = 65 gPt/m3
Dk - dawka koagulantu w okresie letnim Dk = 65 g/m3
Dk' - dawka koagulantu w okresie zimowym Dk = 45 g/m3
Dw - dawka wapnia w okresie letnim Dw = 13 g/m3
Dw' - dawka wapnia w okresie zimowym Dw = 9 g/m3
2. Obliczeniowa wydajność klarowników
Koncentracja zawiesin w wodzie dopływającej do klarownika
w okresie letnim
![]()
![]()
w okresie zimowym
![]()
![]()
gdzie: K - przyjęto K = 0,55
Średnią koncentrację zawiesin w usuwanym osadzie przyjęto przy czasie zagęszczania T = 6h
dla okresu letniego Cos = 27000 g/m3
dla okresu zimowego Cos' = 24000 g/m3
Obliczeniowa wydajność klarowników
Przy założeniu koncentracji zawiesin w wodzie odpływającej z klarownika
Co = C`o = 12 g/m3, obliczeniowa wydajność klarowników
dla okresu letniego

dla okresu zimowego

3. Powierzchnia strefy klarowania
Dane uzupełniające
- współczynnik rozdziału
dla okresu letniego K = 0,65
dla okresu zimowego K' = 0,7
- pionowa prędkość przepływu
dla okresu letniego v = 1,1 mm/s
dla okresu zimowego v' = 0,8 mm/s
Strefa klarowania powinna posiadać powierzchnię
dla okresu letniego
![]()

![]()
dla okresu zimowego

![]()
4. Powierzchnia komory zagęszczacza
Powierzchnię komory zagęszczacza oblicza się po uwzględnieniu poprzednich danych oraz współczynnika α = 0,9
dla okresu letniego

![]()
dla okresu zimowego

![]()
5. Liczba i wymiary klarowników
Łączna powierzchnia klarowników
dla okresu letniego
F = Fk + Fzg = 450 + 269 = 719 m2
dla okresu zimowego
F' = Fk' + Fzg' = 567 + 270 = 837 m2
Do dalszych obliczeń przyjęto większe powierzchnie, czyli dla okresu zimowego F' = 837 m2
Powierzchnia 1 klarownika
Przy założeniu, że powierzchnia 1 klarownika nie powinna przekraczać 100 m2, przyjęto
n = 10 klarowników, o powierzchni każdego z nich
F1' = F' : n = 837 : 10 = 83,7 m2
Powierzchnia każdej z 2 części strefy klarowania ponad zawieszonym osadem, w jednym klarowniku
![]()
Przy założeniu szerokość sfery klarowania bk = 3 m, długość klarownika
lk = fk : bk = 28,4 : 3 = 9,5 m
6. Powierzchnia zagęszczacza w jednym klarowniku
![]()
,
Przy długości klarownika lk = 9,5 m, szerokość zagęszczacza
bzg = fzg : lk = 27 : 9,5 = 2,8 m
7. Doprowadzenie wody do strefy klarowania
![]()
Woda do strefy klarowania doprowadzana będzie przewodami perforowanymi ułożonymi
na dnie.
Maksymalny dopływ wody do jednego przewodu
![]()
,
Ponieważ prędkość przepływu wody na początku przewodu powinna być utrzymana w granicach od 0,4 ÷ 0,6 m/s przyjęto przewód o zmiennej średnicy.
Poszczególne odcinki przewodu mają następujące długości i średnice oraz na początku każdego z nich panuje prędkość
Nr odcinka przewodu |
Długość [m] |
Średnica [mm] |
Prędkość [m/s] |
1 |
3,1 |
300 |
0,44 |
2 |
3,1 |
250 |
0,43 |
3 |
3,0 |
200 |
0,57 |
Przy założonej prędkości v0 = 1,8 m/s oraz średnicy otworu d0 = 0,02 m wymagana liczba otworów wynosi
![]()
Odległość między osiami otworów
![]()
8. Odprowadzenie wody sklarowanej na zewnątrz klarownika
Woda sklarowana gromadząca się ponad warstwą zawieszonego osadu odprowadzana będzie za pomocą koryt zbiorczych umieszczonych przy ścianach strefy klarowania wzdłuż całej długości klarownika.
Ponieważ z jednej strefy klarowania odprowadzana będzie woda w ilości qk = 0,0318 m3/s, to przy zachowaniu prędkości przepływu wody w korycie vk = 0,6 m/s, wymagany przekrój koryta
![]()
Wymiary koryta
szerokość b = 0,2 m, maksymalne napełnienie h = 0,135 m.
Woda sklarowana do koryta zbiorczego dopływać będzie przez przelewy Thomsona.
Przy łącznej długości koryt w jednej strefie klarowania 2 ∙ lk = 2 ∙ 9,5 = 19 m
oraz ilości wody odprowadzanej: 0,0318 ∙ 3600 = 114,5 m3/h, obciążenie krawędzi przelewu
q = 114,5 : 19 = 6,03 m3/(h ∙ m) będzie mniejsze od wartości krytycznej wynoszącej
qkr = 16,7 m3/(h ∙ m).
Dla q = 6,03 m3/(h ∙ m) napełnienie przelewów wynosi około 4cm.
Przyjęto całkowitą wysokość koryta h = 0,260 m.
9. Odprowadzenie nadmiaru osadu do zagęszczacza
Nadmiar osadu zawieszonego, ze strefy klarowania do komory zagęszczacza, odpływać będzie przez otwory umieszczone w ścianie pionowej rozdzielającej klarownik na te dwie części.
Ilość odpływającego przez otwory nadmiernego osadu
![]()
Prędkość przepływu osadu przez otwory powinna być utrzymana w granicach
vot = 36 ÷ 54 m/h. Przy założeniu prędkości vot = 42 m/h. Powierzchnia otworów
![]()
Przyjmuję otwory o przekroju prostokątnym i wysokości hot = 0,3 m.
Całkowita długość otworów
![]()
Przyjęto 10 otworów o szerokości jednego bot = 0,27 m i odległości miedzy osiami
eot = lk : 10 = 9,5 : 10 = 0,95 m.
10. Odprowadzenie wody z komory zagęszczacza
Woda sklarowana z komory zagęszczacza odprowadzana jest za pomocą perforowanych przewodów ułożonych na głębokości 0,3 m poniżej zwierciadła wody. Odległość od osi tych przewodów do górnej krawędzi otworów między strefą klarowania i komorą zagęszczacza nie może być mniejsza niż 1,5 m. Woda sklarowana odprowadzana będzie dwoma przewodami.
Ilość wody odprowadzanej każdym przewodem, przy uwzględnieniu strat wody przy usuwaniu osadu

gdzie: Kr - współczynnik uwzględniający rozcieńczenie usuwanego osadu,
przyjęto Kr = 1,2
n - liczba klarowników w stacji, n = 10
![]()
Przy utrzymaniu warunku, że prędkość wypływu wody z przewodu nie może przekraczać prędkości voz = 0,6 m/s, przyjęto średnicę przewodu doz = 0,15m, co odpowiada prędkości wypływu wody z przewodu voz = 0,51 m/s.
Woda dopływa do przewodów przez otwory o osiach odchylonych od osi pionowej przewodu o 45°, umieszczone w dolnej jego części.
Przy założeniu średnicy otworu d0 = 0,018 m oraz prędkości przepływu wody przez otwór
V0 = 1,5 m/s liczba otworów o jednym przewodzie
![]()
Przy długości klarownika lk = 9,5 m odległość między osiami otworów
![]()
11. Wysokość klarownika
Wysokość klarownika liczona od osi przewodu doprowadzającego wodę do strefy klarowania do górnej krawędzi koryt zbiorczych w strefie klarowania

gdzie: bk - szerokość jednej części strefy klarowania, przyjęto bk = 3,0 m
b - szerokość koryta odprowadzającego wodę sklarowaną ze strefy klarowania, przyjęto b = 0,2 m
α - kąt zawarty między prostymi przeprowadzanymi od osi przewodu doprowadzającego wodę do górnej krawędzi koryt zbiorczych,
przyjęto α = 25°

Wysokość warstwy wody ponad zawieszonym osadem przyjęto hw = 1,7 m.
Wysokość dolnej części klarownika o ścianach odchylonych od pionu

gdzie: a - szerokość dna dolnej części strefy klarowania, przyjęto a = 0,4 m
β - kąt nachylenia ścianek względem poziomu, przyjęto β = 70°

Przy uwzględnieniu powyższych wymiarów oraz wysokości otworów prostokątnych do odprowadzania nadmiaru osadu hot = 0,3 m, wysokość warstwy zawieszonego osadu w klarowniku
![]()
Spełniony zostaje warunek: 1,5 m ≤ hz ≤ 2,5 m
12. Sprawdzenie czasu przebywania osadu w komorze zagęszczacza
Objętość zagęszczacza

gdzie: bzg - szerokość całkowita zagęszczacza, przyjęto bzg = 2,85 m

Ilość osadu dopływającego w ciągu godziny do zagęszczacza
w okresie letnim
![]()
w okresie zimowym
![]()
Czas zagęszczania osadu
w okresie letnim

w okresie zimowym

Ponieważ w obu przypadkach czas zagęszczania przekracza 12h należy przewidzieć konieczność usuwania osadu dwukrotnie w ciągu doby (1 raz na 12h).
13. Odprowadzenie osadu z komory zagęszczacza
Osad z zagęszczacza odprowadzany jest dwoma przewodami perforowanymi.
Czas przepływu osadu przez przewód przyjęto tp = 0,33 h.. Prędkość przepływu osadu na końcu przewodu: v1 ≥ 1,0 m/s. Prędkość przepływu osadu w otworach: v2 ≥ 3,0 m/s.
Biorąc pod uwagę najniekorzystniejsze warunki (wypełnienie całej objętości zagęszczacza), wymagana przepustowość przewodu odprowadzającego

Przyjęto przewód o średnicy dp = 0,2 m. Przy tej średnicy, prędkość przepływu na końcu przewodu v1 = 1,39 m/s. Przy założonej prędkości przepływu wody w otworach v2 = 4 m/s i przy średnicy otworu d0 = 0,02 m, wymagana liczba otworów w jednym przewodzie:

Przy długości klarownika lk = 9,5 m, odległość między osiami otworów
![]()
Klarownik korytarzowy z zawieszonym osadem
1. Doprowadzenie wody; 2. Koryta zbiorcze wody sklarowanej; 3. Odprowadzenie wody;
4. Odprowadzenie wody ze strefy zagęszczania; 5. Odprowadzenie osadu zagęszczonego
III. Filtr pospieszny dwuwarstwowy
Zaprojektowano filtry pospieszne dwuwarstwowe otwarte (grawitacyjne) wypełnione złożem filtracyjnym z piasku kwarcowego i antracytu.
Maksymalna dobowa przepustowość Q = 65000 m3/d.
1. Charakterystyka złoża filtracyjnego
Przyjęto filtr pospieszny grawitacyjny dwuwarstwowy.
Średnice uziarnienia piasku kwarcowego
- minimalna średnica ziaren dmin ≤ 0,4 mm
- maksymalna średnica ziaren dmax = 1,2 mm
- średnica miarodajna (wymiar czynny) d10 = dm = 0,455 mm
- średnica przeciętna d60 = dśr = 0,76 mm
- średnica przeciętna, wg normatywów radzieckich d80 = dśr = 0,87 mm
- współczynnik nierównomierności uziarnienia K = 1,91
Wysokość warstwy Hp = 0,8 m
Założenia dla piasku antracytowego
- minimalna średnica ziaren dmin ≤ 0,85 mm,
- maksymalna średnica ziaren dmax = 1,8 mm,
średnica miarodajna (wymiar czynny) d10 = dm = 0,95 mm,
efektywna średnica ziaren antracytu de = 1,23 mm,
współczynnik nierównomierności uziarnienia antracytu K = 1,7.
Wysokość warstwy Ha = 0,5 m
Całkowita wysokość warstwy H = Hp + Ha = 1,3 m
Żwirowa warstwa podtrzymująca
Przyjęto warstwę filtracyjną o wysokości Hp = 0,35 m ze żwiru o uziarnieniu 2 ÷ 40 mm.
2. Powierzchnia całkowita i liczba filtrów

gdzie: vf - obliczeniowa prędkość filtracji: przyjęto vf = 10 m/h
Q - wymagana maksymalna dobowa wielkość dostawy wody do sieci wodociągowej
Q = 65000 m3/d
T - nominalny czas pracy filtru w ciągu doby; przyjęto T = 24 h
n - liczba płukań każdego filtru na dobę; przyjęto n = 2 d-1
t1 - średni czas wyłączenia filtru z efektywnego działania w związku z jego płukaniem,
przyjęto t1 = 20 min = 0,33 h
t2 - średni czas płukania filtru; przyjęto t2 = 6 min = 0,1 h
q - intensywność płukania wodą i powietrzem filtru ustalana dla danego uziarnienia i wymaganego stopnia ekspansji złoża stosownie do sposobu płukania:
przyjęto q = 13,24 l/s·m2
![]()
Uwzględniając zalecenia dotyczące powierzchni pojedynczego filtru oraz ich liczby ze względu na utrzymanie odpowiednich parametrów pracy przyjęto N = 12 filtrów.
3. Wymiary filtrów
Powierzchnia 1 filtru wynosi
![]()
Przyjęto filtry o wymiarach: szerokość B = 5 m, długość L = 5 m, co odpowiada powierzchni każdego filtru 25 m2. Powierzchnia łączna filtrów wynosi F = 25 ·12 = 300 m2.
4. Prędkość filtracji w warunkach przeciążenia filtrów
Zakładając, że płukaniu poddawany jest tylko jeden filtr oraz, że jeden filtr wyłączony jest do remontu, prędkość filtracji w warunkach przeciążenia filtrów wyniesie
![]()
gdzie: vf - obliczeniowa prędkość filtracji; przyjęto vf = 10 m/h
N - liczba wszystkich filtrów na stacji o sumarycznej powierzchni F: przyjęto N = 12
N1 - liczba filtrów wyłączonych do remontu; przyjęto N1 = 2
![]()
5. Drenaż filtru
Przyjęto drenaż płytowy z dyszami filtracyjnymi.
Ustalenie rodzaju dysz filtracyjnych
Przyjęto dysze grzybkowe z polistyrenu produkcji ZM „Elwo” w Pszczynie.
Czasza dyszy posiada 36 szczelin o wymiarach 0,8 x 10 mm.
Łączna powierzchnia szczelin w 1 dyszy wynosi
![]()
Obliczenie liczby dysz
Sumaryczna powierzchnia wszystkich otworów w dyszach
![]()
gdzie: F - powierzchnia filtru; przyjęto F = 26 m2
p - procentowy stosunek powierzchni otworów w dyszach do powierzchni
filtru: przyjęto p = 1,2 %
![]()
Liczba dysz
![]()
Rozmieszczenie dysz
Projektuje się płyty drenażowe o wymiarach 1×1 m w osi. Liczba płyt wynosi 24. W każdej z płyt powinno być n1 = 1007/24 = 42 dysze (przyjmuje się n1 = 42 dysz rozstawionych równomiernie w układzie 6 ×7 sztuk). Stąd dysze powinny być rozstawione w odstępach
![]()
Łączna liczba dysz
![]()
6. Wysokość strat ciśnienia przy płukaniu filtru
Przepływ przez 1 dyszę
![]()
gdzie: q- intensywność płukania filtru [l/s]: przyjęto 13,24 l/s
Strata wysokości ciśnienia w drenażu
![]()
gdzie: α, β - współczynniki zależne od rodzaju dyszy, dla dysz nie zatkanych: przyjęto α = 1120, β = 2,00
![]()
Strata wysokości ciśnienia w warstwach podtrzymujących
![]()
gdzie : Hp- wysokość warstwy podtrzymującej,![]()
Strata wysokości ciśnienia we właściwej warstwie filtracyjnej
Przy założeniu ρz = 2,65 g/m3, ρw = 1 g/m3 oraz porowatości mo = 40 % strata wysokości ciśnienia we właściwej warstwie filtracyjnej wynosi

Suma wysokości strat ciśnienia
h = hd + hp + hf = 1,15 + 0,37 + 1,29 = 2,81 m
7. Koryta zbiorcze
Przyjęto koryta zbiorcze o przekroju złożonym:
w górnej części o ścianach pionowych, a w dolnej o kształcie trójkąta.
Przy długości filtru L = 5 m, przyjęto nk = 2 koryta zbiorcze, o długości między osiami
2,5 m.
Jednym korytem zbiorczym odprowadzana będzie woda po płukaniu w ilości

gdzie: qpl - ilość wody niezbędna do płukania filtru [m3/s]
![]()
gdzie: qmax - maksymalna intensywność płukania przy temp. wody 200C
qmax = 15,29 l/s·m2
f − powierzchnia jednego filtru: przyjęto f = 24,2 m2
![]()

Szerokość koryta zbiorczego
Wykorzystując zależności przedstawione w nomogramie do określenia wymiarów koryt zbiorczych filtrów pospiesznych przy zbiorczego = 1,5, szerokość koryta zbiorczego wyniesie Bk = 0,45 m
Wysokość prostokątnej części koryta
![]()
Całkowita wysokość koryta
![]()
Wzniesienie krawędzi koryt zbiorczych ponad powierzchnię złoża filtracyjnego:
Do obliczenia wzniesienia krawędzi koryt zbiorczych ponad powierzchnię złoża filtracyjnego przyjęto e = 45 % i H =1,20 m
![]()
Ponieważ ∆hk > hk przyjęto ostatecznie hk = 0,89 m
Kanał zbiorczy
Przyjęto kanał zbiorczy o szerokości Bkz = 1,0m.
Wysokość kanału zbiorczego mierzona od dna koryt zbiorczych

8. Średnice przewodów doprowadzających i odprowadzających wodę
Przewód doprowadzający wodę uzdatnioną
- przepływ wody
![]()
.
- prędkość przepływu v1 = 1,2 m/s
- średnica przewodu:

Przyjęto d1 = 900 mm
Przewód doprowadzający wodę do każdego z filtrów
- przepływ wody
![]()
- prędkość przepływu v2 = 1,2 m/s
- średnica przewodu

Przyjęto d2 = 260 mm
Przewody odprowadzające wodę przefiltrowaną
- z każdego filtru - 260 mm
ze wszystkich filtrów - 900 mm
Przewód doprowadzający wodę do płukania
Przyjęto średnicę jak głównego przewodu drenażowego, czyli 900 mm
Przewód odprowadzający wodę do płukania
- przepływ wody qpl = 0,37 m3/s
- prędkość przepływu v > 0,8 m/s
- średnica przewodu 900 mm
Całkowita strata wysokości ciśnienia przy przepływie wody przez filtr w czasie płukania
![]()
gdzie: ![]()
- ustalone poprzednio
![]()
- wysokość geometryczna od dna komory do krawędzi koryta zbiorczego[m]
![]()
Filtr pospieszny dwuwarstwowy grawitacyjny


![]()
![]()
![]()
![]()
![]()