System szkolnictwa osób upośledzonych w stopniu lekkim.

System kształcenia:

1. Publiczne szkoły specjalne z internatami i bez internatów:

• Realizują program nauczania opierający się na wszechstronnym rozwijaniu uczniów, przysposobieniu ich do pracy i udziału w życiu społecznym.

• Przygotowują do dalszej nauki w szkole zawodowej specjalnej.

• Wychowują uczniów w poczuciu obowiązku i dyscypliny.

2. Klasy specjalne przy szkołach ogólnodostępnych

• Osobne klasy dla dzieci w normie rozwojowej i niepełnosprawnych intelektualnie w obrębie tej samej szkoły.

• Jest to przykład integracji częściowej

• Wymaga zaistnienia w szkole odpowiednich pomieszczeń i wyposażenia klas

• Wymaga zatrudnienia nauczycieli z specjalistycznymi kwalifikacjami

• Nauczyciele i dyrektor w szkole masowej z klasami specjalnymi powinni być przeszkoleni w zakresie podstawowej wiedzy z pedagogiki specjalnej.

3. Klasy i szkoły integracyjne

• Klasy, w których są zarówno osoby w normie rozwojowej, jak i upośledzone, czy niedostosowane społecznie,

4. Nauczanie indywidualne w środowisku rodzinnym

• Występują trudności organizacyjne (dojazdy nauczycieli do uczniów), metodyczne (brak instruktażu prowadzenia i planowania zajęć indywidualnych), emocjonalne (zniechęcenie związane z brakiem chęci do nauki, brakiem efektów).

• Kryterium powinny być wady fizyczne, nie stopień upośledzenia

• Powinno się umożliwić dziecku kontakt z różnymi nauczycielami, by uniknąć przywiązania do jednego nauczyciela.

5. Szkoły zawodowe specjalne

• Ma zapewnić uczniom wykształcenie niezbędne do wykonywania zawodu,

• Zapewnia wszechstronny rozwój i rewalidację

• Najbardziej popularne typy zawodów:

• Mechaniczny

• Odzieżowy

• Budowlany

• Ogrodniczy

• Krawiecki

• Absolwenci specjalnych szkół zawodowych mają wysoką przydatność zawodową - większość pracuje zgodnie z wyuczonym zawodem