1. Zdefiniuj pojęcie problemu kryminalnego.
Problem kryminalny to wiele powiązanych ze sobą wydarzeń nie znikających samoistnie. Według Krzysztofa Łojek, problem kryminalny to wymagająca określonej reakcji sytuacja, w której dany podmiot lub grupa podmiotów, ponosi szkodę na skutek popełniania czynów przestępczych lub występowania zachowań antyspołecznych.
Wpływ na problem kryminalny ma wiele osób, które mają szansę wspólnego działania w celu zlikwidowania go przy użyciu dostępnych środków.
Charakter problemu kryminalnego
Dla lepszego rozwiązania problemu kryminalnego, ważne jest określenie pozycji, jaką dany problem zajmuje w istniejących klasyfikacjach:
Problem potoczny - zadanie wymagające rozwiązania, załatwienia sprawy, często natychmiastowego rozstrzygnięcia, gdyż wymaga tego sytuacja lub okoliczności. Załatwienie sprawy, jej rozstrzygnięcie lub rozwiązanie zależy od wiedzy lub kompetencji podmiotu odpowiedzialnego za rozwiązanie problemu.
Problemy związane ze zjawiskiem przestępczości rozwiązuje się zwykle poprzez kryminalizację (uznanie zjawiska jako kryminalnego) i penalizację (wskazanie czynu jako prawnie zabronionego czynu karalnego) takich zjawisk oraz przyznawanie podmiotom zwalczających przestępczość kolejnych uprawnień.
Problem dydaktyczny - istnieje wówczas, kiedy wiedza obiektywnie istnieje, lecz my jej nie posiadamy. Aby rozwiązać problem musimy mieć odpowiednią wiedzę oraz umiejętności.
Problem kryminalny (sklasyfikowany jako problem dydaktyczny) jest często wynikiem braku wiedzy o istniejących sposobach eliminacji lub kontrolowaniu czynników sprzyjających rozwoju przestępczości. Wówczas wystarczy tą wiedzę poznać i ukształtować umiejętności. Sposoby: przedsięwzięcia szkoleniowe, propagandowe, strategie szkoleniowe, bank dobrych praktyk.
Problem naukowy (badawczy) - to niewiedza, którą należy usunąć za pomocą badań naukowych. Problemy przestępczości są bardzo często przedmiotem badań naukowych. Od nauki oczekuje się nowych metod przeciwdziałania przestępczości, dochodzenia sprawców przestępstw, oceny efektywności prowadzonych przedsięwzięć.
Rozróżniamy dwa sposoby rozwiązywania problemów kryminalnych:
Model reaktywny - polega na reakcji na zdarzenie, które traktowane są jako jednorazowe zapotrzebowanie na usługę policyjną. W tym modelu nie mieści się precyzyjne rozpoznanie przyczyn problemu i poznania kontekstu zdarzeń, które umożliwiły by konstruktywne podejście do problemu.
Model proaktywny - model policji zorientowanej na problem. Istotny staje się kontekst zdarzeń, który umożliwia łączenie pozornie niepowiązanych zdarzeń w jeden problem. Rozpoznanie kontekstu zdarzeń pozwala na:
powiązanie przyczynowo - skutkowe różnych zdarzeń
wyabstrahowanie z tych różnych zdarzeń problemu z określoną specyfiką.
Elementy definiowania problemu kryminalnego - metoda CHEERS (fon. CZIRS):
Community - publiczny, społeczny, lokalny (kogo w danej społeczności dotyczy problem)
Harm - szkoda (jakie szkody wyrządza problem)
Expectation - oczekiwanie (jakiej reakcji policji oczekują mieszkańcy)
Events - zdarzenia (jakie zdarzenia towarzyszą problemowi)
Recurring - nawracający, chroniczny (jak często problem występuje)
Similarity - podobny (na czym polega podobieństwo zdarzeń)
Definiując problem kryminalny poszukuje się pewnych cech, które mogą sugerować, iż określone zjawisko lub zdarzenia mają przedmiotowy charakter:
są to pewne zdarzenia, które nie mają charakteru jednostkowego.
zdarzenia te mają miejsce w pewnej lokalnej społeczności i ich skutki są odczuwalne dla tej społeczności.
wyrządzają szkodę, która jest odczuwalna przez lokalną społeczność lub instytucje (np. brak poczucia bezpieczeństwa, lęk, konkretne szkody materialne lub utracone mienie).
podobieństwo zdarzeń, których cechą wspólną może być miejsce, sprawca (sprawcy), grupa ofiar lub ich typ, modus operandi (sposób działania sprawców) oraz czas.
chroniczność zjawiska świadczy o tym, iż nie zaniknie ono samoistnie, długo trwa lub nieustannie powraca.
poszkodowane osoby lub instytucje oczekują reakcji i adekwatnych działań, które powinna podjąć policja lub właściwe rzeczowo instytucje.
2. Co to jest patrol, prewencja oraz patrol prewencyjny?
Patrol to forma pełnienia służby przez jednego lub kilku policjantów w celu realizacji zadań stałych i doraźnych.
Patrol reaktywny to działanie ukierunkowane na skutek, a nie na przyczynę niekorzystnego zdarzenia.
Patrol proaktywny to poszukiwanie niekorzystnych przyczyn danego zjawiska (w obszarze działania nie doszło do złamania praw).
Prewencja to forma interwencji społecznej i kontroli przestępczości, polegająca na wyszukiwaniu bezpośrednich przyczyn powstania zjawisk niepożądanych (przestępstw, wykroczeń i zjawisk patologii społecznej) i prowadzeniu działań mających na celu zapobieganie i niedopuszczanie do ich powstania.
Patrol prewencyjny to forma pełnienia służby przez jednego lub kilku policjantów w celu wyszukiwania bezpośrednich przyczyn powstania zjawisk niepożądanych i przeciwdziałania im.
3. Przedstaw koncepcję hierarchii potrzeb w piramidzie Maslowa?
Naturalna droga rozwojowa człowieka wiedzie od zaspokajania potrzeb podstawowych do coraz wyższych. Hierarchia potrzeb:
- potrzeby fizjologiczne: głód, pragnienie, wypoczynek, unikanie bólu, popęd seksualny
- potrzeby bezpieczeństwa: ochrona przed nieprzyjaznym otoczeniem dzięki domowi i ubraniu, ochrona przed przestępczością i kłopotami finansowymi
- potrzeby przynależności i miłości
- potrzeby szacunku i dowartościowania: osiągnięcia, kompetencje, aprobata innych
- potrzeby samorealizacji.
4. Omów koncepcję trójkąta kryminalnego przestępstwa.
Trójkąt kryminalny znajduje szerokie zastosowanie w analizie problemu kryminalnego. Jednak jego istota powinna się odnosić do istoty profilaktyki - znalezienia przyczyny niekorzystnych zjawisk, czyli odpowiedzi na pytanie: Jakie przyczyny leżały u podłoża działania sprawcy? Jak zachowywała się ofiara? Czemu przestępstwa dokonano w tym, a nie innym miejscu?
Definicja:
Warunkiem do zaistnienia przestępstwa są trzy elementy (boki trójkąta kryminalnego): sprawca, ofiara i miejsce. W jednym czasie spotykają się:
Sprawca, który jest zdecydowany do popełnienia przestępstwa. Planuje jego popełnienie lub podejmuje decyzję o jego popełnieniu pod wpływem korzystnych z jego punktu widzenia okoliczności:
- skuteczność ataku przestępczego (atak przynosi zysk w postaci skradzionego mienia, rozładowuje napięcie seksualne sprawcy, złość itp.)
- atak minimalizuje ryzyko, że podczas dokonywania przestępstwa zostanie zatrzymany lub rozpoznany.
Ofiara, która jest atrakcyjna dla sprawcy:
- ze względu na swoje cechy fizyczne (słabsza fizycznie, chora, nietrzeźwa)
- roztargniona
- atrakcyjna fizycznie
- posiada atrakcyjne dla sprawcy mienie, itd.
Miejsce, które pozwala sprawcy na podjęcie działania przestępczego minimalizujące możliwość zostania rozpoznanym lub zatrzymanym. Dlatego prawdopodobnie sprawca wybierze miejsce odludne, zaciemnione, z dogodnymi wielowariantowymi drogami dojścia na miejsce i oddalenia się z tego miejsca (lub miejsce, gdzie jest tylko jedna droga dojścia i wyjścia, na przykład klatka schodowa lub winda, w której sprawca wykorzysta brak możliwości ucieczki ofiary lub zaskoczenie).
Wykorzystanie trójkąta kryminalnego w analizie kryminalnej:
Aby była możliwa efektywna analiza problemu kryminalnego, należy szczegółowo opisać boki trójkąta przez odpowiedź na następujące pytania:
SPRAWCA. Można posuszyć się pytaniami, które ułatwiają znalezienie przyczyn takich zachowań sprawców, które określamy problemem kryminalnym, a w efekcie zapobiegać niepożądanym społecznie zachowaniom:
Kto jest sprawcom?
Ile przestępstw popełnił?
Czy działał samotnie?
Czy działał w grupie?
Jaki jest stopień zorganizowania tej grupy?
Jakie miejsce zajmuje sprawca w grupie?
Jaka jest płeć sprawcy?
Jaki jest jego wiek?
Jaki jest stopień wyspecjalizowania?
Z jakich narzędzi korzystał?
Czy posługiwał się pojazdem?
Gdzie mieszka?
Jakie motywy mu przyświecały (przestępstwo popełnione dla zysku, z zemsty, z głupoty, wykorzystujące okazję itp.)?
Czy stosował wywiad przestępczy?
Czy znał ofiarę?
Czy zbywa przedmioty pochodzące z przestępstwa?
Gdzie zbywa te przedmioty?
OFIARA.
Jaki jest wiek ofiary?
Jakie były jej cechy fizyczne? (ofiara nieletnia, nietrzeźwa, kaleka - łatwiej ją fizycznie pokonać)
Czy ofiara przyczyniła się do popełnienia przestępstwa? W jaki sposób? (zostawiła otwarte drzwi do domu, zostawiła aparat cyfrowy w samochodzie zaparkowanym w ciemnym miejscu)
Czy pracuje zawodowo?
Czy prowadzi usystematyzowany tryb życia? (opuszcza mieszkanie w określonych godzinach, zostawia samochód w określonym miejscu, przenosi cyklicznie gotówkę do banku itp.)
Czy miejsce, w którym przebywa jest chronione? (alarm, pies, broń palna, firma ochrony)
Czy można ofiarę zaskoczyć? W jaki sposób można to zrobic?
Jak można ofiarę szkolić, aby uniknęła zagrożenia?
MIEJSCE
Jakie cechy miejsca ułatwiają popełnienie przestępstwa?
Czy miejsce jest oświetlone?
Jakie są drogi dojścia i odejścia?
Czy można ominąć to miejsce?
Jakie są stosowane zabezpieczenia? (alarm, monitoring wizyjny)
Jaka jest możliwość obserwowania miejsca (przez sprawcę, ofiarę, sąsiadów, funkcjonariuszy policji)
Jaki jest czas potrzebny na dotarcie pomocy do miejsca?
Czy i kiedy następowały w przeszłości przestępstwa w tym miejscu? (dzień tygodnia, miesiąc, pora dnia)
Przykładami przestępstw, w których brakuje jednego boku trójkąta kryminalnego (brak miejsca, w którym w jednym czasie fizycznie spotyka się sprawca i ofiara) są przestępstwa popełnianie w sieciach komputerowych i oszustwa związane z poszukiwaniem pracy za granicą.
Inny aspekt postrzegania problemu z perspektywy boków trójkąta to diagnoza występowania czynników ochronnych. Dzięki niej poznajemy elementy, które mogą ograniczać występowanie problemu. Tu także należy określić konkretne zadania badawcze, realizacja których dostarcza szczegółowych informacji o osobach i warunkach mogących korzystnie zmienić problem.
5. Przedstaw rolę koncepcji więzi społecznych i społecznych oczu w zapewnianiu
bezpieczeństwa.
Więzi społeczne to relacje instytucjonalne i osobowe w grupie ludzi pozwalające zachowywać ich trwałość. Więzi społeczne są tym elementem, który pozwala społecznościom na pohamowanie egoistycznych zachowań człowieka i kontrolę zachowań jednostki przez większość. Celem tej kontroli jest zmuszenie jednostki do postępowania zgodnego z normami przyjętymi przez społeczeństwo.
„Społeczne oczy” to osoby nadzorujące znaczna część życia społeczności lokalnej.
6. Wymień zadania własne gminy związane z bezpieczeństwem.
- zapewnienie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej
- zapewnienie bezpieczeństwa gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego
- uporządkowanie i zabezpieczenie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz
- zabezpieczenie lokalnego transportu drogowego
- zapewnienie ochrony zdrowia
- stworzenie sprawnego aparatu pomocy społecznej (ośrodki zdrowia, zakłady opiekuńcze), zapewnienie bezpieczeństwa socjalnego, bezpieczeństwa osób starych, usprawnienie działalności hospicjów i domów starców
- zapewnienie edukacji publicznej
- rozwój ośrodków kultury (biblioteki gminne)
- stworzenie ośrodków kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych
- zabezpieczenie targowisk i hal targowych
- zapewnienie porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej
- utrzymanie gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych
- promowanie gminy osiągnięciami na płaszczyźnie bezpieczeństwa
- współpraca z organizacjami pozarządowymi w sferze zadań publicznych związanych z pomocą społeczną
7. Scharakteryzuj Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii.
- możliwe powołanie pełnomocnika ds. przeciwdziałania narkomanii
Program w zakresie przeciwdziałania narkomanii obejmuje (zgodnie z ustawą o zapobieganiu narkomani):
1) zwiększenie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych i osób zagrożonych uzależnieniem
2) udzielanie pomocy psychospołecznej i prawnej rodzinom z problemami narkomanii
3) prowadzenie działalności profilaktycznej, edukacyjnej i szkoleniowej w zakresie rozwiązywania problemów narkomanii
4) wspomaganie działań instytucji, organizacji pozarządowych i osób fizycznych w zakresie rozwiązywania problemów narkomanii
5) pomoc społeczna dla osób uzależnionych i ich rodzinom
Zapobieganie przestępczości narkotykowej obejmuje: produkcję, handel, zażywanie
Kompetencje wójta, burmistrza, prezydenta miasta:
Wydawanie zezwoleń na uprawę maku lub konopi włóknistych
Wejście na grunty, na których są uprawiane mak lub konopie włókniste oraz dojście do nich przez inne grunty
Kontrola dokumentów uprawniających do prowadzenia upraw
żądania wyjaśnień od prowadzącego uprawy
8. Jakie są zadania wójta, burmistrza, prezydenta miasta związane z prowadzeniem działań związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych?
zwiększenie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzależnionych od alkoholu
udzielanie pomocy rodzinom z problemami alkoholowymi (pomoc psychospołeczna i prawna)
działalność profilaktyczna (informacyjna, edukacyjna)
wspomaganie instytucji, stowarzyszeń, osób fizycznych w działalności służącej rozwiązywaniu problemów alkoholowych
podejmowanie interwencji w związku z naruszeniem przepisów dotyczących reklamy i promocji napojów alkoholowych, sprzedaży i spożywania oraz występowanie w charakterze oskarżyciela publicznego
wspieranie zatrudnienia socjalnego poprzez organizowanie i finansowanie centrów integracji społecznej
9. Wymień zadania własne powiatu związane z bezpieczeństwem.
edukacja społeczna
promocja i ochrona zdrowia
pomoc społeczna
polityka prorodzinna
wspieranie osób niepełnosprawnych
transport zbiorowy i drogi publiczne
kultura, ochrona i opieka nad zabytkami
kultura fizyczna i turystyka
geodezja, kartografia i kataster (publiczny rejestr o gruntach, budynkach i ich właścicielach)
gospodarka nieruchomościami
administracja architektoniczno - budowlana
gospodarka wodna
ochrona środowiska i przyrody
rolnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego
porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli
ochrony przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania powiatowego magazynu przeciwpowodziowego, ochrony przeciwpożarowej i zapobieganie innym nadzwyczajnym zagrożeniom życia i zdrowia ludzi i środowiska.
przeciwdziałanie bezrobociu oraz aktywizacja lokalnego rynku pracy
ochrona praw konsumenta
utrzymywanie powiatowych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych
obronność
promocja powiatu
współpraca z organizacjami pozarządowymi
10. Jaki jest skład komisji do spraw bezpieczeństwa i porządku?
starosta - przewodniczący
dwóch radnych delegowanych przez radę powiatu
trzy osoby powołane przez starostę spośród ekspertów z zakresu bezpieczeństwa oraz cieszących się autorytetem i zaufaniem społeczności lokalnej
dwóch przedstawicieli delegowanych przez komendanta powiatowego
prokurator wskazany przez właściwego prokuratora okręgowego
powołani przez starostę przedstawiciele innych powiatowych służb, inspekcji, straży oraz innych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania z zakresu porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.
11. Jakie są zadania komisji do spraw bezpieczeństwa i porządku?
ocena zagrożeń porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli na terenie powiatu
opiniowanie pracy policji i innych powiatowych służb, inspekcji i straży, a także jednostek organizacyjnych, które wykonują na terenie powiatu zadania w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli
przygotowywanie projektu powiatowego programu zapobiegania przestępczości oraz porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli
opiniowanie projektów i innych programów współdziałania policji i innych powiatowych służb, inspekcji, straży oraz innych jednostek organizacyjnych wykonujących zadania z zakresu porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli.
opiniowanie projektu budżetu powiatu w zakresie porządku publicznego i bezpieczeństwa.
opiniowanie projektów aktów prawa miejscowego
12. Przedstaw podstawowe zadania Policji.
1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra,
2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach
publicznych oraz w smrodkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania,
3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i
wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami
państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi,
4) wykrywanie przestępstw i wykroczę oraz ściganie ich sprawców,
5) nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) oraz nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami
ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach,
6) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością
Publiczna lub obowiązujących w miejscach publicznych,
7) współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie
umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów,
8) gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych,
9) prowadzenie bazy danych zawierającej informacje o wynikach analizy kwasu
dezoksyrybonukleinowego (DNA)
13. Wymień organy administracji rządowej na obszarze województwa w sprawach
ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego.
a) wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego policji działającego w jego imieniu albo komendant wojewódzki policji działający w imieniu własnym w sprawach:
- wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i czynności z zakresu ścigania wykroczeń;
- wydawania indywidualnych aktów administracyjnych, jeżeli ustawy tak stanowią;
b) komendant powiatowy (miejski) policji;
c) komendant komisariatu policji
14. Jaki jest zakres współdziałania Policji z samorządem terytorialnym
rozpoznanie stanu zagrożenie i sytuacji w danym rejonie
ścisłe współdziałanie z administracją samorządową
informowanie o faktycznym stanie zagrożenie i porównywanie go z odczuciami społecznymi
doradztwo w zakresie rozwiązań organizacyjno - technicznym zwiększających stopień bezpieczeństwa
organizowanie działań zapobiegawczych w sferze technicznej i organizacyjnej oraz w sferze budowy klimatu i zainteresowania społeczeństwa problematyką bezpieczeństwa
współdziałanie ze środkami masowego przekazu w zakresie bezpieczeństwa sytuacyjnego
Zadania samorządu terytorialnego:
koordynacja działań związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa na danym terenie w określonym czasie
zapewnienie bezpieczeństwa organizacji życia społecznego i jego warunków, by nie powstały sytuacje niebezpieczne, czy też prowokujące zagrożenie.
Zapewnienie dobrej współpracy ze środkami masowego przekazu w przypadku wystąpienie potencjalnych zagrożeń
Pełnienie roli koordynatora i organizatora w zakresie wypełnienia czasu wolnego młodzieży.
15. Co rozumiesz pod pojęciem strategii zapobiegania i zwalczania przestępczości? Wymień jej cechy.
Strategia jest to kompleksowe działanie mające na celu wytyczenie celów i ich osiąganie.
Strategia zapobiegania i zwalczania przestępczości powinna być rozumiana jako planowane działania, których celem jest wyeliminowanie lub ograniczenie zjawisk przestępczych.
Pięć głównych cech strategii:
Horyzont czasowy - określony czas wykonania poszczególnych czynności oraz przewidywany czas wystąpienia efektów działań.
Efekty - powinny zostać określone efekty, które są spodziewane po wprowadzeniu działań w życie.
Skupienie wysiłków - wskazanie działań, na które należy położyć szczególny nacisk ze względu na ich najlepszą skuteczność.
Układ decyzji - wskazanie konkretnego procesu decyzyjnego, wzajemnego układu, płaszczyzn wsparcia.
Wszechobecność - strategia dotyczy wszystkich pracowników organizacji oraz działań tych codziennych, jak i rzadko podejmowanych.
16. Jakie są metody strategii kreatywnych, a jakie destruktywnej oraz neutralizującej?
Strategia kreatywna - rozwijanie zjawisk pożądanych w taki sposób, aby wypierały zjawiska negatywne lub nie pozostawiały dla nich miejsca (np. organizacja zajęć pozalekcyjnych dla młodzieży gimnazjalnej).
Metody:
szkolenie - świadome wpajanie wiedzy i umiejętności w określonych dziedzinach;
przekonywanie - wskazywanie argumentów przemawiających za wyborem określonego zachowania;
propaganda - oddziaływanie na zachowanie poprzez sferę emocji oraz podświadomość;
informowanie - przekazywanie wiadomości uzupełniających wiedzę;
przetwarzanie - zmian w środowisku, które sprzyjają zachowaniom poprawnym.
Strategia destruktywna - wyszukiwanie i niszczenie zjawisk niepożądanych (np. izolacja sprawców przestępstw, relegowanie ucznia ze szkoły, wyrzucenie z klubu sportowego).
Metody:
uniemożliwianie - odcinanie możliwości lub utrudnianie podejmowania określonych zachowań;
wytłumianie - reagowanie sankcją negatywną na zachowanie przestępcze;
zagrażanie - zapowiadanie reakcji negatywnej na określone zachowanie.
Strategia neutralizująca - niszczenie zjawisk niepożądanych przy pomocy metod strategii kreatywnej (np. metadonowe programy redukcji szkód - podawanie metadonu narkomanom, nie w celu ich leczenia, lecz aby zmniejszyć potrzebę użycia narkotyków przez osoby uzależnione, które nie mają wystarczającej motywacji do podjęcia leczenia)
Strategie działań profilaktycznych (kreatywna, destruktywna oraz neutralizująca) tworzą pewną ciągłość. Trudno w praktyce podjąć skuteczne działania zapobiegawcze stosując „czystą” postać tylko jednej ze strategii. Skuteczne strategie w praktyce się uzupełniają i ciągle ewoluują.
17. Wymień etapy działań zapobiegawczych.
Etap działań pierwotnych (prewencja I stopnia, pierwszorzędna lub prewencyjna) - takie kształtowanie polityki społecznej, aby eliminować warunki sprzyjające popełnianiu przestępstw. Głownie środki wchodzące w ramy strategii kreatywnej (np. redukcja nierówności kształcenia, polityka gospodarcza umożliwiająca rozwijanie własnej inicjatywy, właściwe planowanie przestrzenne, dobra organizacja ruchu drogowego). Adresat - ogół społeczeństwa.
Etap działań wtórnych (prewencja II stopnia, drugorzędowa lub lecznicza) - usuwanie warunków sprzyjających popełnianiu przestępstw oraz tworzenie utrudnień ich popełniania (np. wyposażenie domów w urządzenia utrudniające do nich dostęp włamywaczom, organizowanie sąsiedzkiej czujności, eliminowanie czarnych punktów w ruchu drogowym, policyjne rozpoznanie środowisk przestępczych, kontrola zdradzających braki socjalizacyjne środowisk młodzieżowych). Adresat - potencjalni sprawcy.
Etap działań następczych (prewencja III stopnia, trzeciorzędowa lub recydywy) - reakcje na popełnione przestępstwa, nastawienie na zapobieganie ponownemu popełnieniu przestępstwa przez tego samego sprawcę lub inne osoby (np. działania sformalizowanych agent kontroli społecznej, policji i innych służb oraz prokuratury i sądów - stosowanie np. stosowanie środków karnych). Adresat - sprawcy przestępstwa.
18. Jakie są główne typy podejść do działań zapobiegawczych?
programy informacyjne - dostarczanie prawdziwych i aktualnych informacji ułatwiających podjęcie właściwej decyzji i unikniecie patologii
programy edukacyjne
programy alternatyw - stwarzają możliwości rozszerzenia doświadczeń życiowych, potwierdzenia własnej wartości, uzyskania satysfakcji z pozytywnego reagowania
programy interwencyjne - pomagają jednostkom identyfikować problemy i poszukują możliwości rozwiązywania problemów przez wsparcie w krytycznych okresach życia
program zmian środowiskowych - polega na identyfikowaniu i zmianie tych czynników środowiska, które przyczyniają się do powstania i rozwoju przestępczości
programy zmian przepisów - wyposażone są w określone sankcje karne
19. Omów zakres działania Centrum Monitorowania Inicjatyw Obywatelskich na rzecz
Poprawy Bezpieczeństwa Społeczności Lokalnych.
Wspomaganie merytoryczne jednostek organizacyjnych policji oraz instytucji pozapolicyjnych w zakresie budowania programów profilaktycznych oraz oceny ich skuteczności
Ustalenie źródeł zjawiska przestępczości i patologii społecznej w celu wypracowania mechanizmów redukcji poczucia zagrożenia
Zdiagnozowanie źródeł braku poparcia i zaangażowania społecznego w realizację działań na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego w Polsce na poziomie społeczności lokalnych, samorządowych, regionalnych oraz na poziomie państwowym
Określenie charakterystycznych cech obywatelskich inicjatyw oraz poziomu zaangażowania społecznego w dziedzinie wspomagania działań policji w Polsce oraz w wybranych krajach
Propagowanie działalności profilaktycznej w środkach masowego przekazu
Zidentyfikowanie czynników warunkujących wzrost poczucia bezpieczeństwa obywateli na poziomie społeczności lokalnych, samorządowych, regionalnym oraz państwowym.
20. Trzy funkcje profilaktycznej działalności policji:
Funkcja operatywna - najszerzej stosowana. Są to działania operacyjno - rozpoznawcze, dochodzeniowo - śledcze i administracyjno - porządkowe policji, których celem są:
- zebranie podstawowych informacji związanych z działalnością osób podejrzewanych o prowadzenie działalności przestępczej,
- określenie miejsc szczególnie narażonych na działalność przestępczą,
- typowanie potencjalnych ofiar.
Przykłady:
- patrolowanie miejsc zagrożonych
- tworzenie atlasów przestępczości
- działalność policyjna związana z niejawnym zbieraniem informacji o miejscach, osobach i okolicznościach związanych z działalnością przestępczą
Funkcja badawcza - prowadzenie badań na potrzeby działań policyjnych. Na przykład na potrzeby działań profilaktycznych (dyslokacji służb prewencyjnych, prowadzonego postępowania przygotowawczego, typowania sprawców). Również wykorzystanie najnowszych osiągnięć naukowych (coraz szersze stosowanie badań DNA, daktyloskopii, analizy kryminalnej).
Funkcja instruktażowa - oddziaływanie na ogół obywateli, aby wszyscy mieli świadomość uniemożliwiania lub utrudniania popełniania przestępstw.
Przykłady (przejawy) działań w ramach tej funkcji:
- propagowanie haseł typu: „zamknij drzwi unikniesz włamania”, „uwaga kieszonkowcy”
- wzajemna sąsiedzka czujność na niewłaściwe zachowania czy dbałość o zapewnienie wzajemnie bezpieczeństwa
- programy telewizyjne, artykuły prasowe i inne przedsięwzięcia pokazujące klasyczne metody postępowania przestępców (pokazywanie tego sprzyja wzrostowi wiedzy o sposobach dokonywania przestępstw wśród ogółu społeczeństwa)
21. Omów system zapobiegania przestępczości.
Polityka społeczna: szeroko pojęte przedsięwzięcia o charakterze ekonomicznym, politycznym, ideologicznym i organizacyjnym. Polityką społeczną można nazwać wszystkie działania, których celem jest zaspokojenie potrzeb określonej grupy ludzi.
$ polityka w skali makro to:
- obowiązkowa nauka do 18. roku życia
- zapewnienie bezpłatnej opieki lekarskiej
$ polityka w skali mikro to:
- określenie profilu szkoły średniej działającej na terenie powiatu
- strategia dystrybucji koncesji na alkohol
Polityka kryminalna: całokształt zagadnień zapobiegania przestępczości, system zapobiegania specjalnego
Jakie są główne cele programu „Razem Bezpieczniej”?
wzrost realnego bezpieczeństwa w Polsce;
wzrost poczucia bezpieczeństwa wśród Polaków;
zapobieganie przestępczości i aspołecznym zachowaniom przez zaktywizowanie i zdynamizowanie działań administracji rządowej na rzecz współpracy z administracją samorządowa, organizacjami pozarządowymi i społecznością lokalną;
poprawa wizerunku i wzrost zaufania społecznego do Policji i innych służb działających na rzecz poprawy bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Kto ponosi odpowiedzialność za realizację programu „Razem Bezpieczniej” na terenie gminy, powiatu i województwa?
Na terenie gminy odpowiedzialność ponosi: wójt (burmistrz, prezydent miasta) oraz właściwa komisja rady gminy (miasta).
Na terenie powiatu odpowiedzialność ponosi: starosta, przewodniczący komisji bezpieczeństwa i porządku z przedstawicielami policji, straży pożarnej, prokuratury i przedstawicielami służb powiatowych
Na terenie województwa odpowiedzialność ponosi: wojewoda przy pomocy zespołu, w którego skład wchodzą przedstawiciele administracji samorządowej, policji, straży pożarnej i straży granicznej
Podaj przykład zachowania aspołecznego i antyspołecznego
Aspołeczny - nie angażujący się w sprawy innych ludzi, nie uczestniczący w życiu społecznym, świadczący o takiej postawie.
Antyspołeczny - sprzeczny z interesem społecznym.
Zachowania aspołeczne to nieuczestniczenie w wyborach
Zachowania antyspołeczne to: włamanie, kradzież, bójka, niszczenie przyrody, alkoholizm, żebractwo
Przedstaw przykładową typologię zachowań przestępczych.
Niewłaściwe użytkowanie przestrzeni publicznej |
Spożywanie alkoholu na ulicy |
|
Żebractwo |
|
Prostytucja |
|
Wałęsanie się |
|
Akty seksualne |
|
Niedogodności powodowane niewłaściwym używaniem pojazdów |
Naruszenia społecznego (osobistego) komfortu |
Nadmierny hałas |
|
Awanturnicze zachowania |
|
Uciążliwe zachowania |
|
Fałszywe wezwania policji i innych służb |
|
Problemy ze zwierzętami |
Niszczenie fizycznej przestrzeni |
Niszczenie mienia (wandalizm) |
|
Zaśmiecanie |
Zachowania przeciwko ludziom |
Zastraszanie - nękanie |
|
Na tle religijnym lub innym |
Wyjaśnij pojęcie partycypacji na rzecz bezpieczeństwa.
Partycypacja na rzecz bezpieczeństwa to udział pojedynczych obywateli lub całych wspólnot w działaniach na rzecz poprawy bezpieczeństwa oraz współpracy z podmiotami odpowiedzialnymi za stan bezpieczeństwa.
Zdefiniuj i omów stan wyższej konieczności
Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone przedstawia wartość niższą od dobra ratowanego.
Scharakteryzuj pojęcie obrony koniecznej
Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem.
Omów cechy zatrzymania obywatelskiego
To sytuacja kiedy każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa. Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce policji.
Przedstaw cele grupy sąsiedzkiej czujności.
- zmniejszenie przestępczości
- wzmocnienie poczucia wspólnoty w sąsiedztwie
- redukcja strachu przed przestępczością
- poprawa warunków życia w określonym sąsiedztwie
- poprawa kontaktów między mieszkańcami a policją
31. Omów zasadę organizowania patroli obywatelskich na konkretnym przykładzie
Patrole obywatelskie tworzy się np. po serii włamań do domków letniskowych.
Patrole obywatelskie składają się z ochotników, którzy regularnie nadzorują - pieszo lub w samochodzie rejon sąsiedztwa, który jest zagrożony przestępczością. Widzialna obecność patroli na ulicy zdecydowanie wpływa odstraszająco na działalność przestępczą. Patrole obywatelskie nie posiadają na swoim wyposażeniu broni i zawsze koordynują swoje inicjatywy z Policją i Strażą Miejską. Patrole obywatelskie pokrywają swoimi działaniami obszar sąsiedztwa, bloku mieszkalnego, sieci zakładów, parków i placów zabaw.
Przedstaw teorię wybitych szyb
Teoria wybitych szyb mówi, że przestępstwo jest skutkiem nieporządku. Jeśli na przykład jedna szyba zostaje wybita i przez pewien czas nie zostaje naprawiona, ludzie przechodzący obok, dochodzą do wniosku, że nikogo to nie obchodzi i nikt nie jest za to odpowiedzialny. Wkrótce wszystkie szyby w takim budynku zostają wybite. Przechodnie dojdą do wniosku, że również ulicą nikt się nie interesuje i zaczną ja omijać, a w to miejsce mogą pojawić się przestępcy. Jeżeli natomiast wybita szyba zostanie wstawiona, przechodnie stwierdzą, że budynek taki ma właściciela, który będzie dbał o stan budynku. Estetyczne otoczenie będzie zachęcało do spacerów po takiej okolicy, która będzie mało atrakcyjna dla przestępców.
Przedstaw modele funkcjonowania policji zaproponowane przez badaczy tego problemu
Model wg. Andrzeja Wiśniewskiego to:
- Professional model, doskonalenie policyjnego zarządzania powoduje kontrolę przestępczości i przestrzeganie prawa
- Community policing model, wpływ społeczności lokalnej na poziom kontroli przestępczości i efektywności prewencji kryminalnej
- Problem-oriented model, większa efektywność policji im bardziej rozwinięta zdolność organizacji do zbierania i analizowania danych dot. skuteczności policyjnych operacji
- Security-oriented model, blokowanie lub zapobieganie tworzeniu się sposobności ma istotny wpływ na ograniczenie przestępstw
Model wg. Schneidera to:
- podejście marksistowskie, policja jako środek ucisku klasy robotniczej
- niewykonalne zadania, zapobieganie przestępczości i wykrywanie sprawców przestępstwa mimo nie posiadania żadnej kontroli nad jej głównymi przyczynami
- podwójny system kontroli
- przemoc i natychmiastowa reakcja
- pojednawcze interwencje
-zbieranie i przetwarzanie informacji
- autorytatywna interwencja i symboliczna sprawiedliwość, interweniowanie w sytuacji zagrożenia oraz karanie sprawców
- kontrola przestępczości przez utrzymanie porządku publicznego
- policja i społeczeństwo partnerami w zapewnieniu bezpieczeństwa - community policing
Omów model community policing. Przedstaw jego elementy oraz cechy konstytutywne
Community policing to polityka i strategia nastawiona na osiągnięcie skutecznej kontroli przestępczości, zmniejszenie poczucia zagrożenia przestępczością, poprawienie jakości życia, usprawnienia pracy i podniesienie autorytetu policji poprzez proaktywny wykorzystywanie środków społecznych do zmiany warunków stanowiących podłoże działań przestępnych
Elementy modelu:
Community partnership - długotrwała partnerska współpraca policjanta z mieszkańcami, kościołem, szkołą, lokalnym biznesem, szpitalem, stowarzyszeniami itp. Zadania policjanta to:
Tworzenie sieci osób i instytucji współdziałających w celu poprawy bezpieczeństwa społeczności lokalnych.
Zyskiwanie zaufania grup społecznych poprzez próby rozwiązywania ich drobnych problemów (policjant musi mieć wpływ na dyslokację służby w swoim rejonie).
Poprzez działania włącza takie grupy w działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa.
Problem solving - wspólne rozwiązywanie problemów przy współpracy policji z administracją miasta. Jest to bardzo istotne, gdyż przyczyny przestępczości często leżą poza obszarem działania policji. Przykład: związek pomiędzy siecią sprzedaży alkoholu a poziomem przestępczości (koncesje na sprzedaż wydają władze samorządowe).
Konstruktywne cechy Community Policing
Konsultacje, systematyczne badania na temat określonych potrzeb mieszkańców oraz ich oczekiwań w stosunku do policji.
Adaptacja, rozumiana jako zmiana sposobu dowodzenia siłami i środkami policji w taki sposób, aby w małych jednostkach możliwe było podjęcie decyzji w celu zaspokojenia potrzeb lokalnych społeczności.
Mobilizacja, zaangażowanie ludzi i instytucji spoza policji w rozwiązywania problemów związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa.
Rozwiązywanie problemów, eliminowanie problemów, które wywołują przestępczość i strach przed staniem się ofiarą przestępstwa, a w konsekwencji skoncentrowanie się na powstrzymaniu przestępstw.
Przedstaw zyski uzyskiwane ze stosowania community policing.
ZYSKI COMMUNITY POLICING |
Zyski ze strony policji:
|
Zyski ze strony społeczeństwa:
|
Zyski ze strony społeczeństwa i policji:
|
|
Strategia jest miękka wobec przestępców - skoro policjanci będą pracowali w społeczności lokalnej z praworządnymi obywatelami, to kto zatrzyma przestępców |
Upolitycznienie pracy policji - kontakty z lokalnymi politykami, obawa włączania się policji w działania, które są popierane przez lokalne władze i ignorowanie tych, które takiego poparcia nie mają. |
Wszechwiedza policjantów - policjant zyskuje olbrzymią wiedzę o wszystkich aspektach życia danej społeczności lokalnej, ta wiedza może zostać wykorzystana przeciwko tej społeczności
|
Przedstaw zasady skutecznego policyjnego działania wg. Roberta Peela.
- podstawową misją policji jest zapobieganie przestępczości i naruszeniom porządku prawnego
- zdolność policji do wypełnienia zadań zależy od stopnia akceptacji społecznej jej obecności
- policja musi sprawić, że obywatele sami z siebie bez przymusu będą przestrzegali prawa
- im lepsza współprac policji ze społeczeństwem tym rzadziej zachodzi potrzeba stosowania siły
- policja winna używać siły fizycznej w razie potrzeby zapewnienia przestrzegania prawa lub przywrócenia porządku
- policja nie powinna nigdy przekraczać swoich uprawnień
- dowodem skuteczności policji jest zmniejszenie liczby przestępstw.
Omów istotę cyklu Deminga
Cykl Deminga, zwany cyklem poprawy PDCA jest wykorzystywany we wszystkich metodach rozwiązywania problemów kryminalnych. Akronim PDCA pochodzi od angielskich słów:
P - plan (plan)
D - do (wykonanie)
C - check (kontrola)
A - act (poprawa)
Istotą cyklu Deminga (PDCA) jest ciągłe udoskonalanie działań. Po zaplanowaniu działań, przystępujemy do ich realizacji, sprawdzamy rezultaty, poprawiamy założenia i w efekcie znowu planujemy działania. Ten cykl za każdym obrotem powinien doskonalić działanie.
Przykładowe kroki w działaniach zapobiegawczych (zastosowanie cyklu Deminga):
Planowanie: identyfikacja i gromadzenie informacji o przyczynach występowania problemu kryminalnego, przygotowanie szczegółowych harmonogramów.
Wykonanie: przeprowadzenie zaplanowanych czynności.
Sprawdzenie: włączenie kierownictwa i nadzoru do właściwego systemu szkolenia, komunikowania się, identyfikowanie problemów pojawiających się w wykonaniu zaplanowanych działań, troska o właściwą, wysoką jakość wykonywanych czynności.
Poprawianie: wnioski wyciągnięte z poprzednich kroków służą jako pomysły i rozwiązania w tworzeniu kolejnego planu.
39. Scharakteryzuj metodę SARA
Jest stosowana do rozwiązywania problemów kryminalnych w Wielkiej Brytanii. Jej nazwa pochodzi od angielskich wyrazów:
S - scanning - identyfikacja - wybór najważniejszego problemu związanego z bezpieczeństwem, a istotnego dla społeczności lokalnej.
A - analysis - analiza przyczyn zjawiska - problemu kryminalnego, który został uznany za niepożądany przez społeczność lokalną.
R - response - działanie oraz opracowanie i wdrożenie projektu profilaktycznego.
A - assessment - ocena podjętych działań.
40. Jakie cechy wyróżniają metodę CAPRA?
Jest stosowana przez policje kanadyjską. Większe znaczenie w tej metodzie przypisuje się współpracy ze społecznościami lokalnymi. Metoda obejmuje:
C - clients, klienci, których identyfikujemy jako osoby, dla których realizowany będzie projekt profilaktyczny;
A - analysi, analiza przyczyn zjawiska - problemu kryminalnego, który został uznany za niepożądany przez społeczność lokalną;
P - partnership, partnerstwo wielu instytucji w celu rozwiązania istniejącego problemu kryminalnego;
R - response, działanie oraz opracowanie i wdrożenie projektu profilaktycznego;
5. A - assessment, ocena podjętych działań
41. Jakie działania kryją się w metodzie PROCTOR?
Pro - problem, - problem kryminalny istotny dla społeczności lokalnych;
C - cause, - przyczyna wystąpienia problemu kryminalnego;
T - tactic/treatment - taktyka / działanie związane z rozwiązaniem problemu;
O - output, - stwierdzenie wyniku podjętych działań;
R - result, - rezultaty uzyskane w wyniku podjętych działań zapobiegawczych.
42. Jakie elementy działań kryją się w metodzie 51?
I (intelligance) - wywiad, czyli zbieranie informacji o problemach;
I (intervention) - interwencja, czyli określenie form działania;
I (implementiation) - implementacja, czyli wdrożenie w życie działań;
I (involvement) - zaangażowanie osób i instytucji w działanie;
I (impact) - wpływ podjętych działań na problem.
43. Przedstaw elementy wspólne metod SARA, CAPRA, PROCTOR, 51
SARA |
CAPRA |
PROCTOR |
5 I |
S - identyfikacja problemu |
C - klienci projektu profilaktycznego |
Pro - problem kryminalny |
I - wywiad |
A - analiza przyczyn |
A - analiza przyczyn |
C - przyczyna problemu |
I - interwencja |
R - działanie |
P - partnerstwo instytucji |
T - taktyka, działanie |
I - wdrożenie działań |
A - ocena działań |
R - działanie |
O - stwierdzenie wyników działań |
I - zaangażowanie osób i instytucji w działanie |
|
A - ocena działań |
R - rezultaty działań |
I - wpływ działań na problem |
CECHY WSPÓLNE METOD (SARA, CAPRA, PROCTOR, 5 I)
WSZYSTKIE POTRZEBUJĄ LIDERA - osoba posiadająca wiedzę o sposobach rozwiązywania problemów kryminalnych, rodzaju prowadzonych analiz, wiedzę o strukturze i geografii przestępczości, metodach stosowanych przez przestępców.
IDENTYFIKOWANIE PROBLEMÓW - przy aktywnym udziale społeczności lokalnej np. poprzez badania ankietowe, kontakty ze społecznością lokalną w formie spotkań. Jest to pierwszy etap włączania mieszkańców w proces rozwiązywania z ich punktu widzenia najbardziej uciążliwych problemów kryminalnych. Uwzględnienie wskazanych przez społeczność lokalną problemów w strategii działań miejscowego szefa policji oraz ich rozwiązanie, w efekcie doprowadzi do wzrostu aktywności społecznej w przyszłości.
USTALENIE KLIENTA - czyli osoby, osób, grupy, instytucji, do której będą adresowane działania zapobiegawcze. Ustalenie klienta jest bardzo istotne z punktu widzenia skuteczności prowadzonych działań (źle ustalony klient to nieskuteczne działania). Wyróżniamy klientów bezpośrednich (do nich są skierowane nasze działania w pierwszej kolejności) oraz pośrednich (na tych nie oddziaływujemy w sposób bezpośredni, ale również odczuwają efekty naszych działań).
ANALIZA PROBLEMU KRYMINALNEGO - powinna sprowadzać się do rozłożenia problemu na elementy i analizowaniu każdego z nich z osobna. Przy analizie problemu należy pamiętać o zasadzie Pareto.
44. Omów zasadę Pareto
Zasada Pareto: 20 % przyczyn wywołuje 80 % skutków. Niewielka liczba osób, przyczyn, zdarzeń odpowiada za większość występujących zdarzeń. Podjęcie odpowiednich działań korygujących, które zlikwidują te 20 % niekorzystnych czynników może znacznie poprawić, ograniczyć lub zlikwidować problem.
Rodzaje analiz wykorzystywanych do zdiagnozowania problemu:
Analiza kryminalna - metodyczne wyszukiwanie i wykazywanie związków pomiędzy samymi przestępstwami oraz innymi informacjami. Cel - przygotowanie wniosków policyjnych i sądowych, jest to narzędzie wspomagające procesy decyzyjne.
Analiza operacyjna (taktyczna) - jej celem jest osiągnięcie w krótkim czasie zamierzonego celu, np. zatrzymanie sprawcy.
Analiza strategiczna - proces którego przedmiotem są problemy i długotrwałe cele, ustalenie priorytetów i zwalczania przestępczości kryminalnej na podstawie dogłębnych badań oraz prognozowanie jej rozwoju.
Analiza SWOT - polega na określeniu mocnych oraz słabych stron organizacji, szans oraz zagrożeń.
Burza mózgów - twórcza metoda rozwiązywania problemów składająca się z trzech etapów: przygotowania, pomysłowości oraz oceniania.
Metoda Ishikawy (przyczynowo - skutkowa, rybiej ości) - polega na graficznym zobrazowaniu związków przyczynowo - skutkowych pomiędzy problemem a czynnikami, które generują jego występowanie.
45. Scharakteryzuj analizę SWOT
S- strengths- mocne strony, atutu, walory organizacji, które wyróżniają ją otoczeniu i spośród konkurencji
W- weaknesses- słabe strony, są konsekwencją ograniczeń zasobów i niedostatecznych kwalifikacji, ograniczają one jej sprawność; szybie obiektywne rozpoznanie ich oraz zdefiniowanie może ograniczyć ich negatywny wpływ
O- opportunities- szanse, zjawiska i tendencje zewnętrzne, które odpowiednio wykorzystane staną się impulsem do rozwoju oraz osłabią zagrożenia;
T- threats- zagrożenia, bariery dla rozwoju firmy, utrudnienia dodatkowe koszty działania
Analiza SWOT najczęściej jest wykorzystywana do diagnozy działania organizacji.
46. Omów kolejne kroki w metodzie CAPS
CAPS - Chicago Alternative Policing Strategy (Alternatywna Strategia Policji Chicagowskiej), zakończyła się sukcesem. Obecnie jest rozumiana jako metoda rozwiązywania problemów, a nie tylko jako strategia pracy policji w Chicago.
Pięć kroków umożliwiających zidentyfikowanie różnych problemów przy udziale społeczności lokalnej:
KROK PIERWSZY - OKREŚLENIE PROBLEMÓW I USTALENIE KOLEJNOŚCI ICH ROZWIĄZYWANIA.
Najczęściej odbywa się to podczas spotkań z mieszkańcami. To oni podają najważniejsze z ich punktu widzenia problemy. Tworzone są listy problemów, z których zostają wyłonione te najistotniejsze.
KROK DRUGI - ANALIZA PRZYCZYN ZJAWISKA, KTÓRE ZOSTAŁO UZNANE ZA NIEPOŻĄDANE PRZEZ SPOŁECZNOŚĆ LOKALNĄ.
Odpowiedź na 7 pytań: co, gdzie, kiedy, jak, czym, dlaczego oraz kto?
Przy metodzie CAPS do zdiagnozowania problemu kryminalnego wykorzystuje się metodę trójkąta kryminalnego (sprawca, ofiara i miejsce).
KROK TRZECI - USTALENIE STRATEGII DZIAŁANIA.
Strategia działania powinna być ukierunkowana na wszystkie trzy boki trójkąta kryminalnego. Musi wynikać z przeprowadzonej analizy (której w żaden sposób nie należy pomijać - bo nic z tego nie wyjdzie). Powinna być:
zgodna z prawem
wskazywać podmioty odpowiedzialne za poszczególne działania
określać stan, który podczas działań ma zostać osiągnięty
określać czas, w którym poszczególne działania powinny zostać wykonane oraz ich kolejność
wskazywać mierniki oceny efektów działań
KROK CZWARTY - WPROWADZENIE STRATEGII W ŻYCIE.
Ten etap sprowadza się do wykonywania zaplanowanych w poprzednim kroku działań.
KROK PIĄTY - OCENA I UROCZYSTOŚCI
Ocena działań jest elementem ciągłym, który powinien występować na każdym etapie działań. W ostatnim etapie metody CAPS ocena działań powinna obejmować całość zrealizowanej strategii. Po ocenie rezultatów można świętować to, co się udało zrealizować. Ważne jest zorganizowanie spotkania z mieszkańcami w celu omówienia efektów przeprowadzonych działań oraz wykorzystać go do integracji ze społecznością lokalną.
BŁĘDY W ROZWIĄZYWANIU PROBLEMÓW:
Nie jasno sprecyzowany problem lub nie zrozumiany
Problem jest potraktowany zbyt wąsko
Rozwiązanie przyjęto za wcześnie
Ignorowanie przeszkód w rozwiązywaniu problemu
Preferowanie tradycyjnych metod rozwiązywania problemów pomimo ich nieskuteczności
Nie określone priorytety
Brak analizy koszty - efekty
Monitorowanie i ewaluacja nie są uwzględnione w strategii (brak wiedzy o postępie i efaktach)
47. Przedstaw zasady działań profilaktycznych
a) Zasada wychodzenia naprzeciw zapotrzebowaniu społeczności lokalnych- działania profilaktyczne powinny obejmować swoim działaniem te aspekty bezpieczeństwa społeczności lokalnej, które są dla tej społeczności najbardziej uciążliwe;
b) Zasada prawnego obowiązku zapobiegania przestępczości- to nie dobra wola a konkretne przepisy zobowiązują instytucje i konkretne osoby do działań związanych z zapobieganiem przestępczości i patologiom społecznym;
c) Działania programowe powinny być poprzedzone dokonaniem rzetelnej analizy, na
podstawie różnych źródeł- źródła policyjne- statystyka policyjna jednak obciążona jest ona dużym błędem tzw. Ciemnej liczby przestępstw, znakomitym źródłem inf o przestępczości mogą być badania opinii społecznej, wiedzę można czerpać również z lokalnych mediów, Internetu, sadów itd
d) Precyzyjne określenie adresata, do którego chcemy kierować działania profilaktyczne;
e) Program powinien być tworzony w konkretnej społeczności;
f) Ważną zasadą jest, aby pozyskiwać autorytety w społecznościach lokalnych do działań
związanych z lobowaniem na rzecz programu;
g) Pozyskiwanie osób, które ze względu na zajmowane stanowisko, sytuację materialną i
wiedzę mogą pomóc, wspierając program finansowo lub własnym autorytetem
h)Zasada planowania działań profilaktycznych- planować należy wszystkie działania, które są możliwe do wykonania w ramach działań programowych
i) Zasada nadrzędności działań kreatywnych nad represyjnymi- polega na takim kierunku planowanych działań zapobiegawczych, zgodnie z którymi działania wyprzedzające pojawienie się przestępstwa są niezbędne nad represjonowaniem sprawców przestępstw już popełnionych;
j) Zasada wykorzystania nowoczesnych metod zabezpieczenia osób i mienia
k) Typując realizatorów do poszczególnych działań należy brać pod uwagę zainteresowania, wiedzę, doświadczenie poszczególnych osób.
l) Określając czas realizacji całego programu lub poszczególnych zadań w tym programie należy precyzyjnie go podawać;
ł) Zasada współpracy wielu podmiotów
m) Zasada systematyczności i wielopłaszczyznowości działań profilaktycznych sprowadza się do aktywności w wielu kierunkach. Powinna być ona zgodna z wynikami z analizy potrzeb działań zapobiegawczych
n) Zasada adekwatności podjętych działań zapobiegawczych do zagrożenia przestępczością.
48. Omów diagram Ishkawy
Jest to analiza prowadzona metodą przyczynowo-skutkową, nazywaną też rybiej ości. Służy określaniu przyczyn negatywnych zjawisk w celu ich wyeliminowania. Istotą wykresu jest graficzne zobrazowanie związków przyczynowo-skutkowych. Podział przyczyn:
M- man, człowiek
M- material, materiał
M- machine, maszyna
M- metod, metoda
M- management, kierownictwo
E- environment, otoczenie
Główny problem kryminalny stanowi „głowę szkieletu ryby”, poszczególne zaś przyczyny są kolejnymi ośćmi
49. Holenderski program certyfikowania znakiem jakości.
W Holandii funkcjonuje policyjny znak jakości "Bezpieczne mieszkanie" Certyfikat ten jest nadawany przez policjantów mieszkaniom, które spełniają określone normy w zakresie ukształtowania przestrzeni. Efektem otrzymania certyfikatu był spadek liczby włamań.
50. Fenomen osiedla Prut-Igoe
osiedle mieszkaniowe w St. Louis, zaprojektowane przez Minoru Yamasakiego zgodnie z ideałami Międzynarodowego Kongresu Architektury Nowoczesnej CIAM (Międzynarodowy Kongres Architektury Nowoczesnej, zrealizowane w latach 1952-1955. Składało się z 11-piętrowych betonowych bloków z wielkiej płyty. Problemem osiedla szybko stały się przestępczość, wandalizm i brak chętnych do zamieszkania. Próby rewitalizacji osiedla okazały się nieopłacalne i zakończyły się niepowodzeniem. Wobec tego podjęto decyzję o jego likwidacji. 15 lipca 1972 r. osiedle Pruitt-Igoe zostało wysadzone, datę tę uważa się za symboliczny koniec epoki CIAM.
51. Strategia CPTED- koncepcja projektowania bezpiecznej przestrzeni fizycznej. która koncentruje naszą uwagę na właściwych rozwiązaniach architektonicznych (np. korzystny układ architektoniczny miast). Obecnie strategia CPTED uznawana jest za narzędzie, które, w połączeniu z innymi metodami, jest w stanie skutecznie eliminować niepożądane zjawiska, w tym przestępczość. CPTED może być wykorzystywane w różny sposób — zarówno w przestrzeni wewnętrznej i zewnętrznej, jak też w indywidualnych budynkach lub całych osiedlach. Włączenie CPTED we wczesny proces projektowania zapobiega konieczności dokonywania późniejszych kosztownych zmian (rewitalizacji). Zapewnia możliwość lepszego korzystania z przestrzeni oraz wzmacnia pożądane relacje między obywatelami, które są wykorzystywane w procesie zapobiegania przestępczości.
Strategia ta opiera się na następujących elementach:
— Naturalna obserwacja. Rozmieszczenie urządzeń, oświetlenia budynków, w taki sposób, aby zmaksymalizować możliwość obserwowania tego, co się dzieje; zwiększenie prawdopodobieństwa tego, że intruz zostanie zauważony.
— Naturalna kontrola dostępu. Rozmieszczenie wejść, wyjść, ogrodzenia, właściwe zaprojektowanie zieleni oraz innych elementów fizycznej przestrzeni w celu ograniczenia dostępu osób niepowołanych oraz zapewnienia poczucia bezpieczeństwa osobom uprawnionym. Limitowanie możliwości wejścia i wyjścia osiąga się przez właściwe rozmieszczenie np. miejsc parkingowych, urządzeń, a także odpowiednie usytuowanie budynku oraz kanalizowanie ruchu pieszego i kołowego. Takie ukształtowanie otoczenia stwarza dodatkową możliwość obserwowania ludzi przez innych ludzi, co prowadzi do ograniczenia możliwości popełnienia przestępstwa.
— Wyodrębnienie terenu. Odpowiednie usytuowanie budynków, płotów, chodników, znaków i napisów, ławek ulicznych, odpowiedni kolor farby, zaprojektowanie właściwej zieleni w celu ustanowienia jednoznacznej granicy informującej o przynależności danego terenu do kogoś i oddzielenie od siebie czterech rodzajów przestrzeni: publicznej, niepublicznej, semipublicznej, semiprywatnej. Jasne określenie granicy umacnia przekonanie o przynależności danego obszaru do właściciela. Ludzie nabierają respektu dla cudzej własności, jeśli granica obszaru chronionego jest precyzyjnie zdefiniowana.
— Zarządzanie i konserwacja. Słaby stan techniczny lub niewłaściwe utrzymanie wyraża brak troski o własność i stwarza okazje do popełniania czynów zabronionych. Konieczność dokonywania konserwacji i napraw powinna być uwzględniona w procesie projektowania. Na przykład sadzonki roślin powinny być dobrane z uwzględnieniem ich postaci dorosłej — minimalizuje to potrzebę przycinania. Użycie materiałów i konstrukcji dobrej jakości, odpornych na zniszczenie3, redukuje konieczność wykonywania dodatkowych czynności.
52. Rodzaje terytoriów (pierwotne, wtórne, publiczne)
Terytoria pierwotne- są własnością lub są użytkowane przez określone jednostki grupy i tylko przez nie;
-znajdują się stale pod ich kontrolą;
-odgrywają centralną role w życiu ich użytkowników (wlasny dom, własne łóżko, własny kraj itd.);
-naruszenie granic pierwotnego terytorium jest prawnie karne;
-mieszkańcy pierwotnego terytorium mają prawo do obrony terytorium;
-społecznie negatywna ocena osób nie mających swojego prywatnego terytorium (bezdomni, emigraci itd.);
-dobrostan ludzi zależy od posiadania pierwotnego terytorium
Terytoria wtórne
Cechy:
mniejsze prawo wyłączności użytkowników
mniejsza kontrola nad terytorium
mniejsza centralność psychologiczna
Przykłady:
bary i kluby, w których się bywa
pokój hotelowy
stolik dla pracowników w bufecie
miejsca postojów taksówek mafijnych (Dworzec Centralny, Okęcie)
często miejsce pracy gdzie jedno biurko lub jeden komputer służy wielu osobom
międzynarodowe łowiska ryb
Terytoria wtórne
Terytoria wtórne - pomiędzy pierwotnymi (niedostępnymi dla obcych) i publicznymi (dostępnymi dla niemal każdego) → potencjalna możliwość konfliktu
np. korzystanie z ogródka wydziałowego przez młodzież z innych szkół
studenci siadający przy stoliku dla „kadry”
przypadkowe wejście na teren cudzego osiedla (dwuznaczność zachęca do kradzieży o rabunków)
konflikty o nieuprawnione wejście na cudze łowisko ryb, wyłowienie za wielu ryb itd.
Naznaczanie terytoriów wtórnych
Zwiększenie jednoznaczności:
płoty
tabliczki („Teren Uniwersytetu”, „stolik zarezerwowany dla kadry” itd.)
Terytoria publiczne
Terytoria wykorzystywane przez nas ale do których każdy ma jednakowy dostęp
Przykłady:
ławka w parku
miejsce w kolejce
stolik w restauracji
miejsce w autobusie lub tramwaju
53. Problematyka mikrosąsiadów
54. Klasyfikacja specyfiki problemu (wilk, kaczka, melina)
KLASYFIKACJA SPECYFIKI PROBLEMU |
||
PROBLEM „WILKA” |
PROBLEM „KACZKI” |
PROBLEM „MELINY” |
- ten sam sprawca |
- te same ofiary |
- to samo miejsce |
- różne cele (ofiary) |
- różni sprawcy |
- różne cele (ofiary) |
- różne miejsca |
- różne miejsca |
- różni sprawcy |
Klasyfikacja problemów i świadomości istnienia zjawiska przewidywalnej nierównowagi - pozwala na dokonanie logicznego i adekwatnego wyboru przyszłej strategii działania.
Problem wilka - pozwala na przyjęcie taktyki skierowaną na identyfikacji sprawcy (sprawców) i ich zatrzymaniu.
Problem kaczki - charakteryzuje się podobieństwem ofiar pokrzywdzonych przez różnych sprawców, w różnych miejscach. Przyjęta taktyka to zidentyfikowanie takich osób i poprawienie ich zdolności obronnej.
Problem meliny - przestępstwa występują w tych samych miejscach (są one atrakcyjne dla sprawców, np. brak dozoru, ustronne miejsce, itp.) - działania skierowane na pozbawienie atrakcyjności takich miejsc z punktu widzenia sprawców
55. Metoda oceny przestrzeni
Praktyka kształtowania bezpiecznej przestrzeni wykształciła prostą metodę diagnozowania, która umożliwia rozpoczęcie procesu poprawy bezpieczeństwa miejsca. Metoda ta jest określana jako 3D i odnosi się do trzech aspektów przestrzeni:
przeznaczenia
zdefiniowania poszczególnych obszarów
zdefiniowania stanu ukształtowania fizycznej przestrzeni
celem tej analizy jest zidentyfikowanie konfliktów zachodzących pomiędzy konstytutywnymi (główny, zasadniczy, podstawowy) cechami danej przestrzeni. Jeżeli przestrzeń nie ma określonego przeznaczenia, jest niewłaściwie zdefiniowana lub jej ukształtowanie nie wspiera i nie wymusza utrzymania pierwotnej funkcji, może ona generować problemy przestępczości oraz poczucie zagrożenia.
56. Dyfuzja odpowiedzialności.- samotny obserwator sytuacji niecodziennej, wymagającej udzielenia pomocy zareaguje częściej niż w przypadku grupy obserwatorów. Jest to brak aktywności w sferze bezpieczeństwa, brak współdziałalności za poziom bezpieczeństwa.
3. design - cel
3.1 W jaki sposób fizyczne ukształtowanie przestrzeni umożliwia użytkowanie zgodnie z przeznaczeniem
3.2 W jaki sposób fizyczne atrybuty przestrzeni definiują użytkownika?
2. definition - hierarchia przestrzeni
2.1 W jaki sposób przestrzeń jest zdefiniowana?
2.2 Czy obszary są jednoznacznie rozgraniczone?
2.3 Czy istnieją oznaczenia administratora i przeznaczenia terenu?
1. designation - przeznaczenie
1.1 Jakie było pierwotne przeznaczenie przestrzeni?
1.2 Jak przestrzeń jest aktualnie użytkowana?
1.3. Ile i jakie formy aktywności dopuszczono na danym obszarze?
1.4 Czy istnieje konflikt pomiędzy różnymi formami aktywności?
1.5 Czy aktywność wymagającą bezpieczeństwa zaplanowano w miejscach bezpiecznych?
3 D