Zbiór mieszanin z różnych źródeł sklejony w całość przez MaGxxx (www.magxxx.wordpress.com)
KNO3/Cukier
Prawie wszystkie zabawy pirotechniczne mają początek w wykorzystaniu ,mieszanki SALETRY POTASOWEJ i CUKRU. Jest najbardziej znaną i najczęściej wykorzystywaną mieszanką. Nie posiada właściwości wybuchowych, dopóki nie zamkniemy jej w szczelnym pojemniku.
Spala się energicznie, lecz wolniej od prochu czarnego. Pali się jaskrawo niebiesko-pomarańczowym płomieniem. Wykorzystywana jest do produkcji różnego rodzaju rakietek, petard i bączków.
Do jej sporządzenia potrzebować będziemy saletry i cukru. Cukier kupimy w każdym sklepie, tak samo jak saletrę. Gdy zdobędziemy składniki przystępujemy do produkcji.
Składniki : ( wagowo )
Saletra potasowa: 60%.
Cukier: 40%.
Sposób przyrządzenia:
suszymy saletrę i cukier na słoneczku.
odmierzamy jednakowe ilości składników (objętościowo, stosunek 1:1, najlepiej po kieliszku ;P).
składniki wsypujemy do moździerza (jak nie mamy, możemy użyć filiżanki).
mieszamy składniki aż do uzyskania jednolitej masy.
powstałą mieszankę przechowujemy w ciepłym pomieszczeniu.
THE END
Proch Czarny
Składniki:
Saletra potasowa : 75g.
Węgiel drzewny : 15g.
Siarka : 10g.
Sposób przyrządzenia:
suszymy substraty (składniki), najlepiej wkładając je do piecyka na pół godziny, oczywiście osobno.
wszystkie substraty mielimy w mączkę (bardzo drobno), mielenie jest dość istotne, gdyż od tego zależeć będzie jakość wykonanej mieszanki, pamiętamy, aby nigdy nie mielić razem !!!
odważamy kolejno : 10g siarki, 15g węgla drzewnego i 75g saletry potasowej.
mieszamy wszystkie składniki (możemy razem ;)), bardzo dokładnie, aż do uzyskania jednolitego koloru.
powstała mieszanka to tzw. mączka przed prochowa. Można by na tym poprzestać, jeśli jednak zależy nam na bardzo dobrej jakości, czytamy dalej.
otrzymaną mieszankę zalewamy spirytusem (96-88%), aż do uzyskania konsystencji błotka.
błotko wylewamy na folię i suszymy na słoneczku (dopóki nie odparuje woda) przez 2-3 dni.
powstałą w ten sposób masę (stałą) wkładamy do młynka (ręcznego) i mielimy w drobny proszek.
mały metalowy kubek, najlepiej z drewnianą rączką.
drewniana łyżeczka, lub patyk ( do mieszania ).
palnik acetylotlenowy, lub małe ognisko ;)
jakaś foremka.
KMnO4 ( Nadmanganian Potasu ) - 50%
S ( Siarka ) - 25%
Mg/Al ( pył magnezowy ) - 25%
Mieszankę odpalamy od lontu ( długiego ), nie od zapałki !
Nie przechowujemy dłużej niż 2 dni !
Nie można zapalać od zapałki większych ilości mieszanki fotobłyskowej niż 3 gram.
Ja powiem tak... tydzień temu odpaliłem bez problemu od zapałki 5 gram tej mieszaniny... i nie widzę żadnych problemów... właściwie do tej pory nic nie widzę... a tak na poważnie to nie odpalamy dużych ilości tej mieszaniny, szczególnie w nocy, gdyż błysk może spowodować uszkodzenie wzroku !!!
węgiel drzewny (nie brykiet) - 20%
KNO3 - 80%
Woda
Szczelny słoik.
Staraj się robić tyle prochu czekoladowego ile jest Ci potrzebne w danej chwili. Jak najszybciej zużywaj !
Glin: 40g ( pył ).
Chloran potasu: 45g (pył).
Azotan potasu: 10g.
Siarka: 5g.
Woda destylowana ( Można zakupić na stacji benzynowej )
Jedzenia. :-p
Miotania z moździerza - rozrywa na strzępy nawet rurki PCV!
Odpalania w cienkim, miękkim korpusie - to nie jest FB, że nie potrzebuje kumulacji gazów!!
Chloran potasu
Nafta
Siarka
Węgiel drzewny
Petardy, wypełnienie pocisków do moździerza i wszelkie ładunki rozrywające.
Nie nadaje się do miotania!
Mieszanina jest czuła na bodźce mechaniczne.
Tlenek Żelaza: 35g.
Nadmanganian Potasu: 50g.
Nadchloran Potasu: 15g.
Nafta, lub benzyna (opcjonalnie).
sód - żółty
potas - fioletowy, liliowy
miedź - niebieski
stront - karminowo-czerwony
wapń - ceglastoczerwony lub pomarańczowy
bar - zielony, jasnozielony, biały
lit - różowoczerwony, ciemnoliliowy, fioletowy (inny niż potas)
bor - zielony
rubid - żółtofioletowy
cez - fioletowoniebieski
Sznurek konopny lub bawełniany, najlepiej cienki (0,5mm-1mm),
KNO3,
Węgiel drzewny,
Siarka,
Skrobia ziemniaczana,
Woda,
Plastikowe naczynie,
Garnek,
Sporo cierpliwości.
Odważamy
15g KNO3 (saletra potasowa),
3g Węgla
2g siarki
Tania
Prosta i szybka
Łatwo zapalna i pewna (nie gaśnie, nie przygasa)
Ciasno owinięta nie przyspiesza
Łamliwa
Czuła na wilgoć
Produkcja chwilę trwa
Sznurek konopny lub bawełniany, najlepiej cienki (0,5mm-1mm),
KNO3,
Węgiel drzewny,
Siarka,
Skrobia ziemniaczana,
Woda,
Rama drewniana (opis niżej)
Woda w atomizerze (n.p. spryskiwacz do szyb pełen wody, liczy sie żeby dawał w miarę równą mgiełkę wody.
Trochę cierpliwości.
Odważamy:
15g KNO3 (saletra potasowa),
3g Węgla
2g siarki
1g skrobii.
Łatwiej i czyściej sie robi
Szybsza w produkcji
Mniej łamliwa niż chińska, właściwie bardziej ale jest na złamania odporniejsza
Można robić dłuższe odcinki bez trudu (wyobraźcie sobie wieszanie mokrej chińskiej o długości np. 10m. Tej można przecież 10m obsypać bardzo łatwo.
Bardziej ją lubię :P
Ciasno owinięta nadal przyspiesza więc nie nadaje sie na lont z oplotem zewnętrznym
Trochę się pyli przy produkcji
Jest mniej łamliwa ale też łatwiej sie wykrusza (np. od tarcia).
Wymaga wykonania ramki i atomizera.
Azotan baru-20g
Proszek Mg-10g
Proszek PCV-10g
Chloran potasu - 60%
Siarka - 20%
Węglan miedzi - 20%
Azotan strontu 55 %
Magnez 25 %
Pył PCV 20 %
Chloran potasu - 40%
Cukier puder - 35%
Węglan wapnia (Kreda biała szkolna ;-p)- 20%
Pył Al/Mg (Mg lepszy)- 5%
Chloran potasu-50%
Siarka-25%
Magnez-25%
Proch Czarny 75 %
Pył Aluminium lub Magnezu 25 %
Azotan potasu (86,00 %)
Siarka (14,00 %)
proch czarny 60%
opiłki żelaza 40%
azotan potasu 50 %
cukier 30 %
magnez 20 %
dwuchromian amonu 100 %
azotan potasu 50%
siarka 20%
aluminium 30%
azotan potasu 65%
opiłki aluminium 25%
węgiel 10%
azotan potasu 70%
opiłki aluminium 30%
azotan potasu 50%
cukier 25%
węgiel 25%
azotan potasu
pył aluminium (barwi ogień)
cukier (zmielony)
opiłki magnezu lub Al (kolor biały) lub miedzi (kolor niebieski)
KMnO4 50%
siarka 25%
mieszanka pyłu Al jak i trochę grubszych opiłków 25%
KClO3 65%
C 45%
Cynk (Zn) - 2,04,
Siarka (S) - 1.
benzoesan sodu (E-211) 50%
saletra potasowa 50%
Polimer (żywica epoksydowa)......................20 %
Aluminium - pył.............................................10 %
KNO3............................................................35 %
KClO3...........................................................35 %
Polimer (żywica epoksydowa).....................20 %
Aluminium - pył............................................5 %
KNO3...........................................................35 %
KClO3...........................................................40 %
Siarka....................................................10%
KNO3 (saletra potasowa).....................63%
Żywica epoksydowa.............................17%
Pierwszym krokiem jest wysuszenie wszystkich składników. Następnie odważamy dokładnie podane ilości substratów. Kolejnym etapem jest maksymalne rozdrobnienie wszystkich składników, oczywiście osobno!! Najlepszym rozwiązaniem byłoby użycie do tego celu młyna kulowego, jeśli nie posiadamy, cóż... moździerz w rękę i do dzieła! ;-p
Następnym elementem jest przygotowanie lepiszcza. Mieszamy naszą żywicę z utwardzaczem i kolejno dodajemy składniki prochowe. Mieszamy aż do uzyskania jednolitego koloru i konsystencji lekko lepiącej się masy. Ugniatamy najlepiej w rękawiczkach gumowych.
Gotową masę przenosimy, małymi porcjami do komory silnika i ugniatamy, aby pozbyć się wszelkich pęcherzyków powietrza, które podczas pracy silnika mogłoby spowodować pęknięcie ziarna paliwa, a w konsekwencji doprowadzić do wybuchu.
Ostatnim elementem jest uformowanie kanału w paliwie.
Nie jest konieczne rozdrabnianie azotanu amonu, granulat też detonuje, aczkolwiek trudniej. Jeśli już mielimy to niekoniecznie musimy przesiewać całość przez sitko czy pończochę.
Dodawanie do azotanu amonu wody i następnie suszenie, aby saletra amonowa była bardziej porowata, też nie jest konieczne, ale wskazane
Dodawanie środka osuszającego np. CaCl2 jest ogólnie pomijane i zapomniane, ale jego dodanie daje bardzo dobre rezultaty
Tak zwane ”przegryzanie” jest niekonieczne, ale jest jedną z najbardziej przydatnych czynności. Różnica łatwości detonacji nieprzegryzanego i przegryzanego anfo jest ogromna, więc lepiej poczekać :)
Wiadomo że osuszanie rozpuszczalnika organicznego możemy pominąć, ale w takim wypadku po co suszyliśmy saletrę amonową, skoro dolejemy do niej coś co zawiera trochę (ale jednak) wody?
Stosowanie korpusów czy też zakopywanie pod ziemię nie jest konieczne, ale jeśli to pominiemy to detonacja może być nie pełna, tzn. może "urwać się"
Nitrogliceryna (C3H5(ONO2)3),
Trotyl (CH3-C6H2-(NO2)3) i Dinitrotoulen (2,4 - (O2N)2-C6H3-CH3),
Chlorek sodu (NaCl),
Mączka drzewna.
Nazwa |
% KNO3 |
% NaNO3 |
% C |
% S |
Amerykański wybuchowy |
- |
72,92 |
15,63 |
11,46 |
Amidowya |
44,94 |
- |
15,73 |
- |
Angielski kakaowy |
79 |
- |
18b |
2 |
Armatni |
75 |
- |
12,5 |
12,5 |
Bez siarki |
80 |
- |
20 |
- |
Bobinitc |
64,58 |
- |
17,71 |
1,56 |
Czarny wybuchowy |
- |
78,65 |
11,24 |
10,11 |
Francuski |
72 |
- |
15 |
13 |
Sportowy |
78 |
- |
12 |
10 |
Tradycyjny |
75 |
- |
15 |
10 |
a) Oprócz podanych składników - 39,33% NH4NO3
b) Węgiel drzewny brązowy
c) Oprócz podanych składników - 2,60% parafiny, 13,54% (NH4)2SO4 i CuSO4 (łącznie)
Karmelek
Karmelek jest zwyczajną mieszaniną saletry potasowej i cukru najlepiej w stosunku 66/34 ( wagowo ). Nie jest to jak mówi większość stron wyższa szkoła jazdy, lecz jego uzyskanie wiąże się z dość dużym ryzykiem. Otrzymanie karmelku polega bowiem na roztopieniu mieszanki KNO3/Cukier w proporcjach podanych powyżej. Jeśli chcesz wiedzieć jak wykonać wszystko bezpiecznie, czytaj dalej ;) ...
Co będzie potrzebne:
Sposób przyrządzania :
Przygotowujemy mieszankę KNO3/Cukier 60/40. Nie robimy tego w domu, więc gdy mieszanka jest gotowa, udajemy się w ustronne miejsce, gdzie nikt nam nie będzie przeszkadzał. Jeśli posiadamy palnik to wszystko OK., jeśli nie to rozpalamy sobie małe ognisko. Gdy posiadamy już źródło ognia stawiamy nasz kubeczek, z mieszanką w środku, nad płomień. Jedynym niebezpieczeństwem podczas procesu karmelizacji jest możliwość zapłonu karmelki, dlatego też od razu rozpoczynamy mieszanie naszą łyżeczką, lub patykiem, mieszać musimy przez cały proces karmelizacji, nie spuszczamy z oczu naszej mieszanki !!! Gdy zacznie przybierać kolor karmelu ( jasno brązowy ) odciągamy kubek na bok i wylewamy karmel z kubka do jakiejś foremki. Karmel wylewamy dosyć szybko, gdyż bardzo szybko twardnieje, a jego wyskrobywanie z kubka nie jest niczym przyjemnym. I tak oto mamy karmelek !
THE END.
Proch Fotobłyskowy
Mieszanina fotobłyskowa, jest to mieszanina, która podczas swojego spalania wytwarza krótkotrwały i bardzo ostry błysk. Poniżej zostanie zaprezentowana jedna z nich, która świetnie nadaje się do petard. Niektórzy mówią, że do petard nadaje się lepiej niż Proch Czarny ja osobiście przyłączam się do tej opinii. Okej przystępujemy do produkcji.
Będzie nam potrzebne ( proporcje wagowe ):
Sposób przyrządzenia:
Nadmanganian Potasu czasami jest sprzedawany w pastylkach, i jeśli taki właśnie posiadamy należy go najpierw rozetrzeć. To samo tyczy się innych substratów. Należy je maksymalnie rozdrobnić. Oczywiście każdy z osobna !!!
Gdy wszystkie odczynniki mamy bardzo dobrze rozdrobnione przystępujemy do mieszania. Nie radzę robić tego w domu. Mieszając pamiętamy o tym, że mieszaniny fotobłyskowe są wrażliwe na uderzenia i tarcie! Tak więc nie ucieramy, a do mieszania nie używamy żadnych metalowych mieszadeł! Ja używam drewnianego kijka, i porcelanowej filiżanki i jak na razie wszystko gra. Podczas mieszania zalecane jest posiadanie jakiejś maski przeciwpyłowej, a na oczy jakieś gogle, w razie zapłonu mieszanki może być nieprzyjemnie. Mieszamy aż do uzyskania jednolitej masy. Mieszanina jest gotowa do użycia, najlepiej zużyj ją jak najszybciej !
Uwagi:
Proch Czekoladowy( bez-siarkowy )
Bardzo dobry proch, który świetnie nadaje się do użytku domowego. Jego największa zaletą jest to, że składniki potrzebne do jego produkcji znajdziemy prawie wszędzie. Na dodatek jest to najtańszy w produkcji proch prezentowany na stronie.
Potrzebne będą: ( proporcje wagowe )
Opis produkcji:
Zaczynamy od bardzo dokładnego rozdrobnienia węgla. Jeśli posiadamy możemy w tym celu użyć młynka kulowego, jeśli nie pozostaje nam młotek. Następnie do porcelanowej filiżanki wsypujemy w proporcjach wagowych 20/80 węgiel drzewny oraz KNO3, skuteczne proporcje domowe (objętościowo) to 1:1. Dolewamy odrobinę wody i mieszamy, aby powstało jednolite błotko. Gdy tak się stanie przelewamy błotko do słoika i odstawiamy na 1-2 dni. Po tym czasie wyciągamy mieszaninę i przekładamy na kawałek folii. Całość wystawiamy na słoneczko. Czekamy do całkowitego wyschnięcia mieszaniny. I tak oto otrzymujemy dobrej jakości proch czekoladowy, który świetnie nadaje się do petard.
Uwagi:
Custom 1
Oczywiście widząc skład, myślisz, że jest to kolejny mocny FB, jednak się mylisz :-p Mieszanka jest mocniejsza od komercyjnego PCZ, jednak do FB mocą jej jeszcze daleko.
Taka mieszanka może znaleźć zastosowanie w petardach z mocnym korpusem, głowicach rakiet (daje bardzo ładny jasny błysk, podobny jak przy FB, jednak widzialnie wolniejszy - spala się z podobną prędkością jak H3).
Składniki : ( Poniżej zaprezentowane proporcje wagowe! Nie mylić z objętościowymi! )
Sposób przyrządzenia:
Mieszamy wszystko razem i przegryzamy z wodą. (postępujemy tak jak w przypadku prochu czarnego).
Proch NIE nadaje się do:
Dlaczego ta mieszanka?
Właściwie jedynym powodem, który by nam kazał zrobić tę mieszankę, a nie FB, jest to, że możemy ją przechowywać znacznie dłużej niż FB, jest bezpieczna i stabilna, moje ulubione zastosowanie dla niej to petardy.
Custom 2
Mieszanka nosi nazwę H5, jest przeróbką mieszanki H3, co robi z niej pseudo MWK, jednak ja trzymam się nazwy MWM.
Sposób przyrządzenia:
Zmieszać siarkę z chloranem potasu w stosunku objętościowym, ok. 1:3. Następnie w stosunku do całej mieszanki dodać węgiel drzewny: 40%-węgiel 60%- powstała mieszanka. Całość nasączyć lekko spirytusem, dobrze wymieszać i odstawić na kaloryfer, na okres co najmniej 6 godzin.
Następnie całą mieszankę rozkruszyć mieszając i dodać odrobinę nafty, tak aby mieszanka była nieznacznie wilgotna, po całym procesie wszystko dokładnie wymieszać i odstawić na 5 min odkrytą mieszankę, aby nadmiar nafty, który nie wsiąkł w chloran wyparował.
Tak przygotowaną mieszaninę przechowywać w szczelnym zamkniętym pojemniku.
Zastosowanie:
Uwaga:
Custom 3
Doskonały pseudo-FB, spala się dość jasnym pomarańczowym płomieniem.
Co będzie potrzebne:( Proporcje wagowe na 100g mieszanki)
Sposób przyrządzania :
Tym razem nic skomplikowanego. Nadchloran potasu możemy zwilżyć naftą, bądź też benzyną, lecz nieznacznie, daje ognisty efekt, jednak opóźnia spalanie.
Wszystkie składniki po prostu delikatnie mieszamy ze sobą. Staramy się zużyć jak każdy FB, czyli jak najszybciej ;-p
Mieszaniny dymotwórcze
W skład mieszanek dymotwórczych wchodzą różne substancje, w zależności od koloru uzyskiwanego dymu. Do otrzymywania barwnych dymów zwykle używa się mieszanin zawierających chloran potasu, laktozę (lub ew. mąkę pszenną, cukier) i barwnik(i) np. auraminę, rodaminę, błękit metylenowy, indygo czy oranż metylowy. W przypadku dymu szarego często stosuje się mieszaniny metalochloroorganiczne składające się z metalu (cynku, aluminium) tlenku metalu (cynku, tytanu, magnezu) i chlorowcopochodnej (np. heksachloroetan, tetrachloroetylen czy słynny czterochlorek węgla z mieszanki Sękowskiego). W przypadku dymów białych stosuje się mieszaniny chloranu potasu, antracenu (lub naftalenu) oraz chlorku amonu lub cynku (sublimują po wprowadzeniu do atmosfery). Uzyskanie dobrego efektu jest zależne od tego jak mieszanka będzie się palić. Widoczne to jest zwłaszcza w przypadku dymów barwnych: jeżeli mieszanka zapali się zbyt gorącym płomieniem, zawarty w niej barwnik spali się zamiast sublimować. Mieszanina chloranu potasu i laktozy, która jest najczęściej używana jako mieszanka wprowadzająca kolorowy dym do atmosfery ma stosunkowo niską temperaturę palenia, dzięki czemu barwnik ma możliwość wysublimować bez spalenia. Najbardziej znaną mieszanką dymotwórczą jest mieszanina saletry z cukrem, z przewagą cukru, który po wprowadzeniu do atmosfery tworzy gęsty biały dym. Jednym z wyjść na obniżenie temperatury gazów wylatujących ze świecy dymnych jest wydłużenie drogi, jaką musi on przebyć. Najprostszy sposób polega na tym, aby rurki z mieszanką nie wypełniać po sam brzeg, tylko zostawić od góry trochę wolnego miejsca.
dym biały PFP (Becher) |
|
chloran potasu |
40.00 |
chlorek amonu |
45.00 |
wosk montanowy |
12.00 |
kieselguhr |
3.00 |
dym biały PFP (Shidlovsky) |
|
chloran potasu |
18.18 |
chlorek amonu |
45.45 |
naftalen |
18.18 |
węgiel |
18.18 |
dym biały PFP (Shimizu) |
||
heksachloroetan |
50.00 |
|
cynk |
28.00 |
|
tlenek cynku |
22.00 |
|
|
||
|
||
|
||
|
||
dym brązowy PFP (Faber) |
|
azotan potasu |
47.40 |
siarka |
3.90 |
piasek |
4.00 |
węglan wapnia |
4.90 |
czteroboran sodu |
10.60 |
smoła |
29.20 |
|
|
|
|
|
|
|
|
dym czarny PFP (Lancaster) |
||
heksachloroetan |
60.00 |
|
antracen |
20.00 |
|
magnez |
20.00 |
|
|
||
|
||
|
||
|
||
dym czarny PFP (Shimizu) |
|
nadchloran potasu |
56.00 |
antracen |
33.00 |
siarka |
11.00 |
dym czarny PFP (Shimizu) |
|
heksachloroetan |
62.00 |
naftalen |
23.00 |
magnez |
15.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
dym czerwony PFP (Pihko) |
|
chloran potasu |
27.91 |
laktoza |
18.60 |
rodamina B |
46.51 |
wodorowęglan sodu |
4.65 |
dekstryna |
2.33 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dym fioletowy PFP (Shimizu) |
|
chloran potasu |
26.00 |
mąka pszenna |
15.00 |
rodamina B |
16.00 |
czerwień para |
21.00 |
indygo |
22.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dym niebieski PFP (Shimizu) |
|
chloran potasu |
28.00 |
mąka pszenna |
15.00 |
błękit metylenowy |
17.00 |
indygo |
40.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
dym szary PFP (Izzo) |
|
azotan potasu |
10.00 |
heksachloroetan |
50.00 |
cynk |
25.00 |
tlenek cynku |
10.00 |
żywica Colophony (?) |
5.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
dym żółty PFP (Shimizu) |
|
azotan potasu |
43.00 |
siarka |
10.00 |
realgar |
37.00 |
węgiel drzewny |
4.00 |
dekstryna |
6.00 |
Mieszaniny oświetlające
Mieszaniny oświetlające służą do wyrobu kolorowych pochodni, rac sygnalizacyjnych, gwiazdek do wulkanów oraz rzymskich świec i w wielu innych efektach. Składają się one z mieszaniny dającej silne światło podczas spalania oraz - w zależności od potrzeb - składników, które wprowadzone do płomienia zabarwiają go na specyficzny kolor. Skład mieszanki determinuje czy otrzymany płomień będzie "metaliczny" czy "żywy" ("organiczny"). W skład mieszanin oświetlających może wchodzić: magnez, aluminium, magnalium, cyrkon w mieszankach "metalicznych" oraz szelak, czerwona guma, siarka w mieszankach "organicznych". Najważniejszą cechą paliwa powinno być to, aby jego spalanie nie wpływało na jakość koloru jakim ma palić się mieszanka. Należy także zwrócić uwagę na czystość odczynników, gdyż w przypadku niedostatecznej ich czystości, przewidywany kolor może nie zostać uzyskany, za sprawa wszędobylskiego sodu, którego nikła nawet zawartość może zniweczyć całą pracę. Rolę utleniaczy pełnią zwykle azotany, chlorany, nadchlorany i ew. nadtlenki. Do barwienia płomienia służą sole następujących pierwiastków:
inne pierwiastki barwiące płomień (ale rzadko /lub wcale/ wykorzystywane) to:
Kolor biały uzyskuje się wykorzystując jako paliwo metal, albo na drodze zastosowania odpowiedniej kompozycji niemetalicznej.
Podane kolory są odczuciami dość subiektywnymi, gdyż kolor uzyskany za pomocą soli np. strontu może dla jednego być karminowy, a dla drugiego czerwony. Na uzyskany kolor ma także duży wpływ skład mieszanki oraz ewentualne zanieczyszczenia.
Warto wspomnieć, iż do mieszanin palących się płomieniem niebieskim, zielonym i czerwonym, dodaje się często substancje będące tzw. donorami chloru. są to np: polichlorek winylu itp. substancje. W podwyższonej temperaturze rozkładają się one z wydzieleniem chloru, który reaguje z solami pierwiastków i tworzy chlorki, które są substancjami najłatwiej rozkładającymi się w płomieniu, co wpływa na polepszenie i zwiększenie intensywności płomienia.
Bardzo często łączy się funkcje barwienia płomienia i utleniacza. I tak w mieszankach palących się na czerwono stosowany jest azotan strontu, a w mieszankach palących się na zielono: azotan baru, chloran baru lub nadtlenek baru.
Mieszaniny do wyrobu gwiazdek
Gwiazdki ...
biała, ciemna F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan potasu |
66.37 |
nadchloran potasu |
6.19 |
siarczek antymonu |
2.65 |
węgiel drzewny AF |
14.16 |
czerwona guma |
1.77 |
dekstryna |
8.85 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
biała, elektryczna F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan potasu |
64.22 |
siarczek antymonu |
13.76 |
siarka |
18.35 |
dekstryna |
3.67 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
magenta, elektryczna F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
7.14 |
azotan strontu |
33.93 |
węglan miedzi |
8.93 |
siarka |
4.46 |
węgiel drzewny AF |
4.46 |
magnalium 200 mesh |
10.71 |
parlon |
16.07 |
czerwona guma |
10.71 |
dekstryna |
3.57 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
mrugająca, złota F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan potasu |
55.00 |
aluminium 12u atom |
5.00 |
wodorowęglan sodu |
7.00 |
węgiel drzewny AF |
11.00 |
siarka |
17.00 |
dekstryna |
5.00 |
mrugająca, żółta F&T (Tom H. Ridell) |
|
proch czarny 75/15/10 |
70.00 |
szczawian sodu |
10.00 |
aluminium Bright |
7.00 |
siarka |
8.00 |
dekstryna |
5.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
niebieska PGI F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
65.00 |
tlenek miedzi [czarny] |
14.00 |
parlon |
5.00 |
dechloran |
4.00 |
czerwona guma |
7.00 |
dekstryna |
5.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
pomarańczowa F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
69.39 |
szczawian sodu |
3.06 |
węglan wapnia |
9.18 |
czerwona guma |
13.27 |
dekstryna |
5.10 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
różowa F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
70.00 |
węglan strontu |
15.00 |
węgiel drzewny AF |
2.00 |
czerwona guma |
9.00 |
dekstryna |
4.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
stroboskopowa, różowa F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan stront |
49.04 |
azotan potasu |
6.73 |
magnalium 200 mesh |
17.31 |
siarka |
18.27 |
dechloran |
3.85 |
dekstryna |
4.81 |
stroboskopowa, zielona F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan baru |
48.11 |
azotan potasu |
6.60 |
magnalium 200 mesh |
16.98 |
siarka |
17.92 |
dechloran |
5.66 |
dekstryna |
4.72 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
trzeszcząca, niebieska F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
53.11 |
węglan miedzi |
10.79 |
magnez 20ł50 mesh atom |
12.45 |
parlon |
11.62 |
czerwona guma |
7.88 |
dekstryna |
4.15 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
trzeszcząca, zielona F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
41.04 |
azotan baru |
24.61 |
magnez 20ł50 mesh atom |
13.04 |
parlon |
4.61 |
czerwona guma |
12.35 |
dekstryna |
4.35 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
zielona, limonka F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
47.48 |
azotan baru |
28.47 |
parlon |
4.73 |
czerwona guma |
14.29 |
dekstryna |
5.03 |
złota F&T (Tom H. Ridell) |
|
proch czarny 75/15/10 |
66.00 |
węgiel drzewny AF |
23.00 |
siarka |
8.00 |
czerwona guma |
3.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
złota F&T (Tom H. Ridell) |
|
proch czarny 75/15/10 |
66.00 |
sadza |
23.00 |
siarka |
8.00 |
czerwona guma |
3.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
żółta F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
70.00 |
szczawian sodu |
14.00 |
szelak 80 mesh |
6.00 |
czerwona guma |
6.00 |
dekstryna |
4.00 |
Mieszaniny podpałowe (tzw. primer-y)
Mieszaniny podpałowe służą do przekazywania ognia do mieszanin trudniej zapalnych. Aby dobrze spełniać swoją rolę muszą łatwo się zapalać i dawać duży płomień. Najpopularniejsza mieszaniną podpałową jest proch czarny, a także inne mieszaniny składające się z azotanu potasu i węgla drzewnego oraz czasem siarki.
Prochy
Prochy ...
1560 r. PFP |
|
azotan potasu |
75.00 |
węgiel drzewny |
15.62 |
siarka |
9.38 |
|
|
|
|
|
|
|
|
1249 r. PFP (Bacon) |
|
azotan potasu |
41.00 |
węgiel drzewny |
29.50 |
siarka |
29.50 |
|
|
|
|
|
|
|
|
1635 r. PFP (Rząd Brytyjski) |
|
azotan potasu |
75.00 |
węgiel drzewny |
12.50 |
siarka |
12.50 |
|
|
|
|
|
|
|
|
1560 r. PFP (Whitehorne) |
|
azotan potasu |
50.04 |
węgiel drzewny |
33.35 |
siarka |
16.61 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Amerykański wybuchowy PFP (Urbański) |
|
azotan sodu |
72.92 |
węgiel drzewny |
15.63 |
siarka |
11.46 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Angielski Kakaowy I PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
79.00 |
węgiel drzewny (brązowy) |
18.00 |
siarka |
3.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Armatni PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
75.00 |
węgiel drzewny |
12.50 |
siarka |
12.50 |
|
|
|
|
|
|
|
|
bez siarki, stechiometryczny PFP (Noble) |
|
azotan potasu |
87.10 |
węgiel drzewny |
12.90 |
|
|
|
|
|
|
bez siarki PFP (Noble) |
|
azotan potasu |
80.00 |
węgiel drzewny |
20.00 |
|
|
|
|
|
|
Bobinit nr 2 PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
70.00 |
węgiel drzewny |
20.56 |
siarka |
1.67 |
krochmal |
7.78 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Brugera PFP (Brugere) |
|
azotan potasu |
57.00 |
pikrynian amonu |
43.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
czarny wybuchowy nr 2 PFP (Urbański) |
|
azotan sodu |
78.65 |
węgiel drzewny ł lignit |
11.24 |
siarka |
10.11 |
czarny wybuchowy nr 1 PFP (Urbański) |
|
azotan sodu |
78.65 |
węgiel drzewny |
11.24 |
siarka |
10.11 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Francuski Kakaowy PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
80.00 |
węgiel drzewny (brązowy) |
20.00 |
Francuski Ordinaire PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
62.00 |
węgiel drzewny |
18.00 |
siarka |
20.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Kakaowy PFP (Noble, Abel) |
|
azotan potasu |
80.00 |
węgiel drzewny (brązowy) |
18.00 |
siarka |
2.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Niemiecki Amonowy (Ammonpulver) PFP |
|
azotan amonu |
85.00 |
węgiel drzewny |
15.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Niemiecki Kakaowy II PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
80.00 |
węgiel drzewny (brązowy) |
20.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Nr 1 wybuchowy PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
80.22 |
węgiel drzewny |
10.99 |
siarka |
8.79 |
Silny wybuchowy PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
75.00 |
węgiel drzewny |
15.00 |
siarka |
10.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
standardowy, klasyczny PFP (Watson) |
|
azotan potasu |
75.00 |
węgiel drzewny |
15.00 |
siarka |
10.00 |
|
|
|
|
|
|
|
|
VIII wiek PFP (Graecus) |
|
azotan potasu |
69.23 |
węgiel drzewny |
23.08 |
siarka |
7.69 |
Złoty pył PFP (Starke) |
|
pikrynian amonu |
55.00 |
pikrynian potasu |
25.00 |
dwuchromian amonu |
20.00 |
Paliwa rakietowe
Paliwa rakietowe ...
czerwone, magnezowe F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan strontu |
55.00 |
magnez 150ł200 mesh |
28.00 |
pvc |
7.00 |
parlon |
10.00 |
tytan |
5.00 |
|
|
|
|
|
|
stroboskopowe, białe F&T (Tom H. Ridell) |
||
nadchloran amonu |
57.14 |
|
siarczan baru |
14.29 |
|
magnalium 200 mesh |
23.81 |
|
dwuchromian potasu |
4.76 |
|
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
|
||
świszczące F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
73.79 |
salicylan sodu |
22.33 |
dwutlenek uranu |
0.97 |
wazelina |
2.91 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
świszczące F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
67.31 |
benzoesan sodu |
28.85 |
tlenek żelaza |
0.96 |
wazelina |
2.88 |
Mieszaniny świszczące
Mieszaniny świszczące są mieszaninami o bardzo silnych własnościach wybuchowych. Zapalone, wybuchają nawet jeżeli nie są szczelnie zamknięte. Wprowadzone (mała ilość) do płomienia "buchają" na tyle, że potrafią zgasić świeczkę. Z mieszaninami tymi należy się obchodzić bardzo ostrożnie, gdyż są zazwyczaj bardzo wrażliwe na bodźce mechaniczne. W ich skład wchodzą zazwyczaj nadchlorany oraz sole sodowe lub potasowe kwasów benzoesowego lub salicylowego, a także kwas galusowy lub rezorcynowy. Innymi substancjami, które mogą być wykorzystywane do wyrobu tego typu mieszanin są pikryniany.
Efekt świszczenia uzyskuje się upychając mieszaninę świszczącą bardzo mocno w rurce (pod prasą lub ręcznie - nie wolno ubijać bo wybuchnie !!!). W przypadku źle upchanej mieszanki - rurka prawdopodobnie wybuchnie po zapaleniu. Mieszanina świszcząca może być tez używana jako paliwo rakietowe. Dodatkowym efektem podczas lotu rakiety będzie wtedy oczywiście świst.
PFP (Chemical formulary) |
|
chloran potasu |
67.00 |
chloran baru |
5.00 |
kwas galusowy |
28.00 |
|
|
|
|
|
|
PFP (Ellern) |
|
nadchloran potasu |
73.00 |
kwas galusowy |
24.00 |
czerwona guma |
3.00 |
|
|
|
|
|
|
PFP (Ellern) |
|
nadchloran potasu |
72.50 |
salicylan sodu |
27.50 |
|
|
|
|
|
|
PFP (Lancaster) |
|
nadchloran potasu |
75.00 |
salicylan sodu |
25.00 |
|
|
|
|
|
|
PFP (Oztap) |
|
azotan potasu |
30.00 |
chloran potasu |
40.00 |
chloran sodu |
10.00 |
salicylan sodu |
10.00 |
olej parafinowy |
10.00 |
tlenek żelaza |
0.20 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
PFP (Oztap) |
|
chloran potasu |
72.73 |
chloran sodu |
9.09 |
salicylan sodu |
8.18 |
wazelina |
9.09 |
tlenek żelaza |
0.91 |
PFP (Oztap) |
|
azotan potasu |
10.00 |
chloran potasu |
60.00 |
chloran sodu |
10.00 |
salicylan sodu |
10.00 |
olej parafinowy |
10.00 |
tlenek żelaza |
0.20 |
|
|
|
|
|
|
PFP (Shimizu) |
|
chloran potasu |
75.00 |
kwas galusowy |
25.00 |
|
|
|
|
|
|
PFP (Shimizu) |
|
nadchloran potasu |
70.00 |
benzoesan potasu |
30.00 |
Stopiny
1. Stopina Chińska:
Jak nazwa wskazuje powstała w Chinach. Jest banalnie prosta ale jej wykonanie wymaga wprawy.
Potrzebne będą:
Wszystkie odczynniki oczywiście zmielone muszą być na pył.
Przygotowanie:
Mieszamy na sucho do uzyskania jednolitego koloru bez grud (polecam przesiać kilka razy przez sitko. Teraz łyżeczkę skrobii sypiemy do garnka i zalewamy pół szklanki wody. Mieszamy cały czas aż sie zagotuje i zgęstnieje. Wlewamy to do pojemnika i wsypujemy w to proch. Stopiny tworzymy poprzez zanurzenie kawałka sznurka w mieszance (cały musi sie zatopić) i wyciągnięcie go po kilkunastu sekundach. Powinien być grubo pokryty mieszanką. Zwykle stopina taka schnie do 24h. Polecam robić co najmniej metrowe kawałki.
Plusy:
Minusy:
To by było na tyle, na dole strony opis jak przerobić ją na lont w oplocie (okrywie).
2. Stopina Włoska
LMimo że to kraj z dość homoseksualną przeszłością, stopina jest git.
Potrzebne będą:
Wszystkie odczynniki oczywiście zmielone muszą być na pył.
Ramka - Zwykła drewniana rama z niezagrubych listew, 2x2cm wystarczą. Wymiary to wymagana długość stopiny + 10cm, szerokość to ilość stopin robionych na raz x 1cm + 5cm, czyli dla wyrobu 20 stopin o długości metra ramka musi mieć wymiary 110cm na 25cm.
Przygotowanie:
Mieszamy na sucho do uzyskania jednolitego koloru bez grud (polecam przesiać kilka razy przez sitko).
Sznurek owijamy na ramce oczywiście wzdłuż, tak by kolejne linki przechodziły ok. 1cm od siebie, część będzie niżej ale w niczym to nie przeszkadza. Po owinięciu spryskujemy linki wodą (można też nawijać już mokre) i przez sitko obsypujemy całe prochem (pod ramką radzę ułożyć folię i robić to na małej wysokości. 5-10cm od ziemi optimum zakładając że folia leży na ziemi. Po obsypaniu (jak sie już więcej prochu nie klei) podnosimy ramkę, obracamy do góry nogami, pryskamy (nie nad folią z prochem), znów stawiamy nad folią i obsypujemy. Powtarzamy aż stopinki będą conajmniej podwójnej grubości samego sznurka. Odstawiamy do wyschnięcia. Trwa to około 6-12h.
Plusy:
Minusy:
Quick Match lont szybkopalny (n.p. bardzo popularny w szelkach i pirotechnice profesjonalnej)
Bierzemy conajmniej jedną stopinę (powyżej jak je wykonać), najlepiej dwie i kładziemy na rozwiniętej taśmie malarskiej (żółta papierowa taśma maskująca). Zaklejamy krawędzie taśmy zostawiając nieco luzu stopinie (musi mieć luz). Można użyć pojedynczą stopinę ale jeśli taśma sie na niej zaciśnie to będzie zwalniać. Jak da się dwie i najlepiej lekko ze sobą skręci, nie ma szans na zwolnienie. Prędkość palenia sięga kilkunastu metrów na sekundę.
UWAGA stopina musi wystawać z obu stron taśmy na conajmniej 2cm. Łączyć stopiny można poprzez wsunięcie wystającego kawałka w drugą rurkę ze stopiną i owinięcie miejsca połączenia papierową taśmą. Stopina po oklejeniu dodatkowo taśmą do kartonów (szeroka plastikowa taśma) staje się odporna na deszcz i wilgoć.
Slow match - Stopinowy lont wolnopalny. (by Tomash)
Jak w przepisie na Quick Match, układamy stopinę na taśmie. Jednak nie na papierowej a izolacyjnej gumowej taśmie (taka do przewodów elektrycznych). Zaklejamy bardzo ciasno i najlepiej na koniec owijamy ciasno nicią (nie trzeba gęsto. Tak rzadko jak się da żeby tylko sie nie zwijała stopina). Taki lont jest odporny na deszcz i wilgoć, złamania, nawet po odpaleniu rzadko gaśnie pod wodą. Jego największy minus to pracochłonność i fakt że słabo sprawdza się w nim stopina Włoska (przyspiesza i robi się quick match, a nie chcemy przecież by petardy wybuchały w rękach prawda?).
Informacje dodatkowe
Można stopin używać do odpalania petard. Polecam część wchodzącą w korpus okleić taśmą na odcinku conajmniej 3cm. Reszta stopiny zostaje nieowinięta. Pozwala to na bezpieczne oddalenie się nawet w razie przyspieszenia stopiny w owiniętej części.
Stopina pali się trochę ponad 1cm/s do maks 2cm/s.
Jest bardzo tania więc można jej robić ile się zechce i nie należy jej żałować. Lepiej zrobić nową niż stracić palce.
Gwiazdki
Gwiazdki
Gwiazdka jest to mieszanina połączona lepiszczem spalająca się na określony kolor...
Mieszaniny na gwiazdki, kolor do wyboru:
ZIELONE
NIEBIESKIE
CZERWONE
CZERWONO - RÓŻOWE
BIAŁE
BIAŁE#2
BIAŁE#3
Składniki należy OSOBNO zmielić i ostrożnie zmieszać. Mieszanka pali się dość wolno płonąc oślepiającym białym płomieniem. Ze względu, na to, iż jest ona dość trudno zapalna, trzeba ja odpalać prochem lub jakąś inną łatwiej zapalną mieszanką (nie zapala się od zapałki).MNieszanina jest bezpieczna. Można długo przechowywać.
Opis produkcji:
Wszystko jak najdrobniej (osobno) zmielone, nie koniecznie suche. Bierzemy do małego garnuszka 1 łyżeczkę mąki ziemniaczanej, odrobinkę wody i wstawiamy na jak najmniejszy ogień. Po chwili zrobi się delikatnie glutowate. wsypujemy to do 11 łyżeczek wcześniej przygotowanej mieszanki i dokładnie mieszamy. Po jakimś czasie mieszania uzyskujemy ciasto. Teraz przyda się strzykawka o średnicy 1 - 1,5cm. odcinamy przód, zaznaczamy 1-1,5cm. do tej odległości przesuwamy tłoczek i nakładamy ciasto. gwiazdki odciskamy mocno na papierze. Po godzince obtocz gwiazdki delikatnie w P.Cz lub S/c. Pozostaw 24 godziny do wyschnięcia. to tego czasu powinny wyschnąć. Wyjdź na dwór, rozkrusz sobie jedną i odpal. Jeżeli jest sucha i nie ma problemów z jej zapaleniem, masz wypasione gwiazdki palące się określonym kolorem. Jeżeli nie, to susz dalej. Jeżeli schną tak jak mi (za pierwszym razem) 4 dni, to coś nie tak... spróbuj ponownie.
Wulkany
Wulkan 1:
Jednym z prostszych wulkanów, które można przygotować, to wulkan walcowaty, oparty na mieszance prochu czarnego, i opiłkach Fe (żelaza). Po prostu do walcowatego korpusu wsypujemy jakieś 60% Prochu czarnego i 40% Fe wtedy efekt jest najlepszy. Zamiast Fe może być aluminium wtedy iskry mają barwę białą i prędzej znikają. Wulkan ten daje piękne, czerwono-pomarańczowe iskry, które spadają niemalże na ziemię.
Wulkan 2:
Saletrę i cukier drobno zmielić. Magnez należy zmielić, lecz nie jest to taka łatwa sprawa. Odpowiednie do wulkanu rozdrobnienie można uzyskać mieląc przez jakiś czas wióry w młynku do kawy. Po zmieleniu magnezu na drobne opiłki, należy dosypać je do reszty mieszanki. Bardzo dokładnie wymieszać. Z kartonu lub tektury zwinąć rurkę o średnicy ok. 1-2 cm i długości ok. 10-15 cm. Skleić ja całą taśma i zalepić (również taśmą) od dołu. Do rurki wsypać mieszankę, na samą górę nasypać prochu czarnego (ułatwi zapalenie). Na koniec przykleić lont. Po zapaleniu wulkan powinien zapalić się i jasno płonąć sypiąc na boki drobnymi, ale jaskrawymi iskrami.
Wulkan 3: ( http://www.myzlab.pl/abc_pirotechniki/ )
Kupny dwuchromian amonu ma postać drobnych pomarańczowych kryształków, więc nie trzeba go mielić. Substancje należy wsypać do papierowej rurki lub dowolnego innego pojemnika, w ostateczności nawet wysypać "luzem" na kartce lub pokrywce od słoika. Od strony, gdzie wulkan będzie zapalany, należy nasypać trochę prochu czarnego. Czysty dwuchromian amonu zapala się nawet od zapałki, ale chwile to trwa, więc proch operacje te po prostu przyspieszy. Po zapaleniu, dwuchromian amonu zacznie się rozkładać. Procesowi temu towarzyszą trzaskające iskry, lekki syk oraz bardzo duże ilości zielonego "popiołu" - trójtlenku chromu, tworzącego się w wyniku rozkładu dwuchromianu amonu. Ilości te są kilkakrotnie większe od ilości samego dwuchromianu amonu, całość więc eksperymentu najlepiej przeprowadzić na dworze lub balkonie, gdyż "popiół" ten jest podczas spalania dość intensywnie rozrzucany na boki.
Mieszanina 1: ( wagowo )
Mieszanina 2: ( wagowo )
Mieszanina 3: ( wagowo )
W korpusie stożkowym z rurki po papierze toaletowym obłożonej gipsem. Białe, oślepiające iskry wylatują na wysokość około 4-5m jak będzie dobry stożek, jak jest kiepska budowa to na jakieś 1-2m.
Mieszanina 4: ( wagowo )
Mieszanina 5: ( wagowo )
Cukier i KNO3 mieszamy w proporcjach 50:50 (może być trochę więcej KNO3 zwiększy to ciśnienie) i dosypujemy do tego trochę pyłu Al, na koniec wsypujemy trochę kawałeczków magnezu lub Al. Można zmieniać kolor ognia dając zamiast pyłu Al (kolor biały) Ca (kolor czerwony), miedź (niebieski) - wszystko sproszkowane.
Mieszanina 6:
Daje ona bardzo ładny efekt pali się oślepiająco jasnym światłem dając dużo iskier. Uwaga : mieszanka wrażliwa na uderzenia, nie przechowywać dłużej niż 2 dni !!!
Mieszanina 7: ( wagowo )
Węgiel ma dużo mniejszą gęstość więc trzeba go sporo dać. Ładne iskry i jasnofioletowy kolor. Jednak wytwarza się sporo dymu, dosyć szybko się spala.
Paliwa RAKIETOWE2
KNO3/Cukier (Karmelka)
KNO3/Cukier w zwykłej sproszkowanej postaci, nie bardzo nadaje się na paliwo rakietowe. Jednak proszek ten możemy skarmelizować, otrzymamy wtedy całkiem niezłe paliwo rakietowe, o stałym ziarnie. Jak je wykonać, opisane w dziale mieszaniny. Dozwolone są oczywiście różne modyfikacje z proszkami metali.
Proch Czarny
Wytwarza większą ilość produktów gazowych, także dużo lepiej nadaje się na paliwo rakietowe. Ładując do komory silnikowej możemy dodać 4-5% oleju, który zespoli nasze paliwo w jeden blok. W podstawowej formie Pcz nie jest niczym nadzwyczajnym, ale od czego są przeróżne modyfikacje ;-p. Pcz modyfikowany, jest w stanie wynieść nasze rakiety naprawdę wysoko. Jak wykonać, zobacz w dziale mieszaniny.
Paliwo Zn/S
Używane coraz rzadziej. Kiedyś służyło do napędzania większych silników amatorskich. Sproszkowana mieszanina cynku z siarką, tworzy związek chemiczny - siarczek cynkowy. Sprawność tego paliwa w dużej mierze zależy od zastosowanej dyszy, wilgotności i temperatury.
Proporcje wagowe:
Oba składniki muszą być wysuszone i zmielone na pył. Mieszanie powinno odbywać się w naczyniach drewnianych, w żadnym wypadku metalowych! Naczynia wprawiamy w ruch obrotowy. Po wymieszaniu składników przystępujemy do załadunku paliwa do komory spalania. Przy załadunku obowiązuje jak najdalej idąca ostrożność!
Mieszaninę cynku z siarką zapala się zapłonnikiem elektrycznym. Jest odporna na uderzenia. Pył mieszaniny unosząc się w powietrzu powoduje podrażnienia śluzówek nosa i oczu. Także podczas produkcji i nasypywania proszku do komory spalania należy mieć założoną maskę przeciwpyłową.
Inne paliwa:( Nie testowane )
PR 00:
E-211 dostaniesz w każdej przetwórni art. spożywczych lub sklepie chemicznym. Mieszanina musi być ubita! jeśli nie to wybuchnie. Ubijać na mokro. Jest spotykana w rakietkach za 10 groszy.
Przykładowe paliwa żywiczne:
KLASYK-1 (ISP=135):
KLASYK-2
Paliwo na bazie siarki:
Produkcja paliw żywicznych
Produkcja większości paliw żywicznych, odbywa się według jednego schematu.
Masy fotobłyskowe,
Na bazie KMnO4
- KMnO4 (nadmanganian potasu) 50%
- Al. lub Mg (pyłek lub drobny proszek) 50%
Lub, jeśli fotobłysk ma być używany w petardach to dodaje się siarki w celu wytworzenia więcej produktów gazowych, np.:
- KMnO4 (nadmanganian potasu) 50%
- Al. lub Mg (pyłek lub drobny proszek) 25%
- Siarka 25%
Na bazie KClO3:
- KClO3 65%
- Al. lub Mg (pyłek lub drobny proszek) 35%
Tak jak w powyższym przypadku na, można użyć siarki w celu wytworzenia większej ilości produktów gazowych:
- KClO3 60%
- Al. lub Mg (pyłek lub drobny proszek) 30%
- Siarka 10%
Na bazie Ba(NO3)2:
- Ba(NO3)265%
- Al. lub Mg 35%
I znowu, aby wytworzyć więcej produktów gazowych wykorzystujemy w tym celu siarkę:
- Ba(NO3)2 60%
- Al. lub Mg 25%
- Siarka 15%
Na bazie NaNO3:
- NaNO3 60%
- Mg 40%
Jeśli dodamy siarkę otrzymamy więcej produktów gazowych:
- NaNO3 60%
- Mg 30%
- Siarka 10%
Masy smugowe wytwarzają widoczny ślad toru, po którym przebyło drogę jakieś ciało. Utrzymują się one przez dłuższy czas. Zwykle jest to kolor biały, ale można oczywiście barwić powstający dym. Znalazłem niestety tyko jeden przepis w książce i oto podaje go niżej:
Smugacz oparty na azotanie strontu:
- Sr(NO3)2 (azotan strontu) 69%
- Mg (pyłek lub proszek) 25%
- Żywiczan wapnia 6%
Masy dymne
Dym biały (oparty na azotanie):
- Saletra potasowa (KNO3) 50%
- Sacharoza (cukier) 50%
Mieszamy je ze sobą i mamy gotową masę dymną, można jeszcze mieszankę kermalizaować, czyli na małą patelnie ostrożnie rozpuścić z malutkim dodatkiem wody.
Dym biały również oparty na azotanie:
- Azotan amonu (NH4NO3)
- Woda
Rozpuszczamy tyle azotanu amonu w wodzie ile się zmieści, a następnie nasączamy nim gazety (papier musi być podobny jak np.: Trybuna Śląska) i suszymy dokładnie, a następnie upychamy do jakieś tubki, np.: rolka po srajtaśmie. Odpalamy tak, aby nie było ognia, tylko żeby wszystko się delikatnie tliło.
Dym żółty (oparty na chloranie):
- Chloran potasu (KClO3) 60%
- Dermatol (zasadowy galusan bizmutawy) 40%
Dym niebieski:
- Chloran potasu (KClO3) 35%
- Cukier 15%
- Błękit ftalowy lub ostatecznie metylowy 45%
- Indygo 40%
ANFO
ANFO - Ammonium Nitrate - Fuel Oil. Jego głównym składnikiem jest azotan amonu i rozpuszczalnik organiczny. Dzięki działaniu rozpuszczalnika organicznego na azotan amonu wytwarzają się nie poznane dotąd (a przynajmniej nieznane środowisku pirotechnicznemu) związki. Prędkość detonacji typowego ANFO na oleju napędowym wynosi 3000-4000 m/s. W celu zwiększenia podatności na detonację azotan amonu przegryza się z rozpuszczalnikiem organicznym - miesza się w odpowiednich proporcjach azotan amonu i rozpuszczalnik, zamyka się szczelnie i czeka około 1 miesiąca lub dłużej. Im dłużej poczekamy tym większa będzie podatność na detonację, oczywiście nie będzie ona rosła w nieskończoność.
Zdetonować anfo od samej spłonki jest trudno, ale jest to osiągalne. Wszystko polega na bardzo dobrym i skrupulatnym przygotowaniu azotanu amonu.
Azotan amonu nie powinien mieć żadnych dodatków, być w miarę czysty. Gdy mamy go ze sklepu ogrodniczego i zawiera on dodatki, to oczyszczamy go przez krystalizację. Przygotowanie azotanu amonu zaczynamy od rozdrobnienia granulek (zwykle w takiej postaci jest sprzedawany), najlepiej na pył. Teraz rozdrobniony azotan amonu przesiewamy przez drobne sitko, albo nawet pończochę! Nasz azotan amonu mocno zwilżamy wodą w celu wytworzenia bardziej porowatego azotanu amonu. Po tym zabiegu czas na jedną z ważniejszych czynności... Mianowicie suszenie. Azotan amonu jest jak już wcześniej wspomniałem bardzo higroskopijnym związkiem, tzn. absorbuje wodę z otoczenia, więc musimy się owej wilgoci z niego pozbyć. W tym celu stosuje się różne metody. Można suszyć go w eksykatorach, lub po prostu piekarniku. Piekarnik jest bardzo dobrym rozwiązaniem, więc włączamy go na temperaturę około 50-70°C i suszymy przez około 4-5 godzin w celu całkowitego pozbycia się wody (jeśli nasz azotan amonu dalej będzie wilgotny to suszymy go oczywiście dłużej). Po tym czasie szukamy jakiegoś suchego i szczelnego pojemnika. Przesypujemy jeszcze ciepły, wysuszony azotan amonu do tego pojemnika i wrzucamy trochę środka osuszającego, np. bezwodnego CaCl2. Dodajemy go około 1% do całości (czyli około 10gram na kilogram azotanu amonu). Czas na dodanie rozpuszczalnika organicznego do azotanu amonu. Możemy użyć np.: nafty, oleju napędowego, acetonu, ksylenu, toluenu itd. Skład procentowy ładunku ANFO wynosi około 94% azotanu amonu i 6% rozpuszczalnika organicznego. Należy pamiętać, że rozpuszczalniki organiczne, zwłaszcza aceton, mogą zawierać także wodę w sobie, a jest to bardzo niepożądane przy sporządzaniu ładunku. Najlepiej osuszyć taki rozpuszczalnik dodając np. bezwodnego chlorku wapnia. Rozpuszczalnik najlepiej dodawać do zimnej saletry amonowej. Teraz już tak spreparowane anfo wkładamy do szczelnego pojemnika i zostawiamy na okres około 1 miesiąca w celu "przegryzienia". Dokładny przebieg procesu przegryzania nie jest opisany w literaturze.Temperatura otoczenia może być pokojowa lub nieco wyższa, do 35°C - rozpuszczalnik wtedy paruje i lepiej miesza się z azotanem amonu. Po tym czasie przekładamy całość do twardszego pojemnika (w celu detonacji), najlepiej papierowego lub z tworzywa sztucznego. Na tym etapie możemy dodać inne dodatki, np. pył Al, pył węglowy, magnez. Nie zaleca się dodawania ich przed przegryzaniem, gdyż mogą one powoli reaguować z AA. Kształt pojemnika powinien być kulisty, ale można też z powodzeniem używać pojemników w kształcie podłużnych rur. Jeśli korpus jest w kształcie kuli, spłonkę najlepiej umieścić w geometrycznym środku ładunku. Jeśli w kształcie rury, to nie ma takiej potrzeby, można umieścić ją na jednym z końców rury, ale spłonka powinna być być całkowicie "zasypana" anfo. Nie prasujemy. Ładunek najlepiej zakopać dodatkowo pod ziemią, ponieważ stanowi ona dodatkowy "korpus".
Uwagi odnośnie ANFO
Nie musimy robić wszystkich powyższych czynności z azotanem amonu, ponieważ przepis ten jest na przygotowanie ANFO dużo łatwiej detonującego - od około 1 gram HMTD a przy wprawie mniej. Mniej starannie przyrządzone ANFO również detonuje, ale potrzebny jest detonator lub bardzo duża spłonka. Nieobowiązkowymi czynnościami są:
Amonity
Amonity są to mieszaniny azotanu amonu z nitroestrem i paliwem, np. pył aluminiowy, mączka drzewna, ziemia okrzemkowa. Wykonuje się je po prostu poprzez zmieszanie tych składników. Ich prędkość detonacji wacha się w granicach 4000-6000 m/s. Nitroestry stanowią około 4-6% do całości. Oczywiście ich procent może być większy, ale trzeba pamiętać że wtedy nasz nitroester może wyciekać z ładunku więc trzeba dodać mączki drzewnej czy ziemi okrzemkowej. Typowym składem może być:
80% azotanu amonu + 10% nitroestru + 10% mączki drzewnej
Przygotowanie takiego ładunku polega na podobnym sporządzeniu azotanu amonu tak jak w przypadku anfo. Drugim krokiem jest dodanie nitroestru, wymieszanie i dodanie mączki drzewnej. Taki ładunek jest gotowy do zdetonowania. Amonity detonują się dosyć łatwo, na skutek obecnych tam nitroestów, które są przeważanie łatwo detonujące. Ładunki umieszcza się w korpusach podobnych do anfo.
Amonale
Amonal jest to topliwy materia wybuchowy, składający się z azotanu amonu, pyłu aluminiowego i nitrozwiązku aromatycznego. Znany również pod nazwą ”alumatol”. Zawartość pyłu aluminiowego powoduje zwiększenie temperatury gazów wybuchowych, zmniejszenie ilości wydzielanego tlenu, a trotyl ułatwia detonacje oraz polepsza parametry tego materiału wybuchowego. Amonale, jak już nadmieniłem, są to topliwe materiały wybuchowe, tzn. ich składniki topi się razem, po czym odlewa w formach. Składy amonali są różne, jednak zawierają się w granicach:
45-78% azotanu amonu, 8-30% trotylu i 7-25% pyłu aluminium
Po odważeniu odpowiednich ilości składników wrzucamy do garnka azotan amonu (musi być oczywiście wysuszony) oraz trotyl. Kiedy stopią się (ciągle mieszamy!) dodajemy pyłu aluminiowego. Po dokładnym wymieszaniu płynną jeszcze mieszaninę przelewamy do formy. Detonujemy albo w postaci odlewów, albo delikatnie kruszymy otrzymaną mieszankę i następnie odpalamy.
Amatole
Amatole są to również topliwe materiały wybuchowe, składające się z azotanu amonu i trotylu. Łatwość detonacji jest tu większa od samego trotylu. Prędkość detonacji, gęstość oraz zdolność do wykonanie pracy jest zależna jak się łatwo domyślić od składu amatolu, przykładowo (nazwa amatolu pochodzi od składu amatolu, tzn. np. Amatol 50/50 - 50% azotanu amonu / 50% trotylu):
Proporcje |
Vdet [m/s] |
d [g/cm3] |
Siła działania [cm3] |
Amatol 40/60 |
6470-7440 |
1,54-1,59 |
320-350 |
Amatol 45/55 |
7020 |
1,56 |
340-360 |
Amatol 50/50 |
5850 |
1,60 |
bd. |
Amatol 60/40 |
6060-5600 |
1,5-1,6 |
350-370 cm |
Amatol 70/30 |
5080-5920 m/s |
1,46-1,60 |
370-400 |
Zależnie od składu amatole mogą mieć dodatni bilans tlenowy (np. Amatol 80/20 - +0,2%)) lub ujemny bilans tlenowy (np. Amatol 30/70 - -46%). Amatole przygotowujemy podobnie jak inne materiały topliwe, tzn wysuszony azotan amonu topimy z trotylem w garnku i odlewamy. Możemy go pokruszyć lub nie.
Karbonity
Karbonit jest to materiał wybuchowy kruszący amonowo-saletrzany, bezpieczny w użyciu w kopalniach. Bezpieczny, ponieważ podczas wybuchu/detonacji karbonitu nie następuje wtórny zapłon zapłon pyłu węglowego (sadzy) wydzielonego podczas wybuchu, a co za tym idzie rawdopodobieństwo wybuchu metanu znajdującego się w kopalniach jest niewielkie. Karbonity są wodoodporne. Prędkość detonacji jest zależna od składu, ale wynosi ona około 2924 m/s. Wrażliwość karbonitu nie jest zbyt wysoka, ponieważ wybucha on od uderzenia wykonującego pracę 246,9 N. Bilans tlenowy karbonitu jest dodatni i wynosi +2,04%. "Oryginalny" karbonit kopalniany ma wygląd lasek o kolorze jasnoszarym. Laski są owinięte w papier.
Produkcja:
Sama produkcja jest dosyć prosta. Polega ona na wymieszaniu w odpowiedniej kolejności wybranych substancji wchodzących w skład karbonitu. Tak, więc głównym składnikiem karbonitu jest azotan amonu i nitrogliceryna (można nitroglicerynę zastępować nitroglikolem w domowych warunkach). Jest wiele sposobów na produkcje karbonitu, oto jeden z nich:
Odczynniki:
Na początek zaczynamy od odważenia 72 gramów, wysuszenia i dokładnego rozdrobnienia azotanu amonu. Następnie dodajemy do niego 6 gram trotylu i dinitrotoulenu, wcześniej razem ze sobą zmieszanych. Teraz do powstałej mieszanki dodajemy 15 gram chlorku sodowego. Powstałą mieszaninę odstawiamy. Odmierzamy 3 gram drobnej przesianej przez drobne sito mączki drzewnej, wsypujemy do osobnego pojemnika i dodajemy do niej bardzo ostrożnie 4 gram nitrogliceryny (można użyć nitroglikolu). Całość bardzo delikatnie i dokładnie mieszamy bagietką. Po zmieszaniu całość nie jest już zbyt czuła na bodźce mechaniczne jak nitrogliceryna w ”czystej” postaci, ale i tak należy się z nią ostrożnie obchodzić. Następuje ostatni efekt, czyli zmieszania mączki drzewnej połączonej z nitrogliceryną z mieszarnią azotan amonu, trotylu, dinitrotoulenu i chlorku sodu. Robimy to oczywiście, ostrożnie. Wszystko dokładnie mieszamy i formujemy w laski o żądanej długości i średnicy. Laski obwijamy w papier.
Dynamony
Dynamonami nazywane są mechaniczne mieszaniny saletry amonowej z łatwo utleniającymi się substancjami palnymi (mączka roślinna, mączka z kory sosnowej, torf) bez udziału innych materiałów wybuchowych. Przykładowo dynamon z AA i węgla składa się w 87-88% z saletry i 12-13% prażonego węgla.
Zasadniczo właściwości dynamonów niewiele różnią się od amonitów. W odróżnieniu od nich, dynamony są bardziej odporne na wilgoć i dlatego słabiej się skawalają (zbrylają). Są wrażliwe na zapalenie i palą się spokojnie, lecz intensywnie, należy więc je strzec przed ogniem.
Prędkośc detonacji dynamonów waha się od 2100 do 2800 m/s, temperatura wybuchu od 1900 do 2750°C. Siłą działania zbliżone są do amonitów. Mają takie samo zastosowanie jak amonity.
Dynamon K
Skład: 90% azotan amonu, 10% mączka drzewna
Prędkość detonacji= 2800-3100 m/s, próba Trauzla: 320 cm3
Do wykonania dynamonu typu K będzie nam potrzebny azotan amonu oraz mączka drzewna. Na początku odważamy 100 g azotanu amonu, rozdrabniamy go i suszymy (może zawierać nieco wilgoci, czym różni się od znacząco od ANFO). Następnie dodajemy 11 g suchej mączki drzewnej, mieszamy i całość jest gotowa do użycia.
Oto zdjęcie i film z wybuchu 100 g tej mieszanki:
Zbiór mieszanin z różnych źródeł sklejony w całość przez MaGxxx (www.magxxx.wordpress.com)
dym biały PFP (Lancaster) |
|
chloran potasu |
29.00 |
kwas cynamonowy |
27.00 |
laktoza |
29.00 |
kaolin |
15.00 |
dym biały PFP (Shimizu) |
|
azotan potasu |
66.00 |
realgar |
13.00 |
węgiel drzewny |
5.00 |
sadza |
5.00 |
dekstryna |
11.00 |
dym biały PFP (Shimizu) |
|
azotan potasu |
48.50 |
siarka |
48.50 |
realgar |
3.00 |
dym czarny PFP (Lancaster) |
|
azotan potasu |
67.42 |
siarka |
3.37 |
trociny |
29.21 |
dym czarny PFP (Shimizu) |
|
nadchloran potasu |
58.76 |
antracen |
41.24 |
dym czarny PFP (Shimizu) |
|
chloran potasu |
46.81 |
naftalen |
27.66 |
trójsiarczek antymonu |
25.53 |
dym czarny PFP (Shimizu) |
|
heksachloroetan |
62.00 |
antracen |
23.00 |
magnez |
15.00 |
dym czerwony PFP (Shimizu) |
|
chloran potasu |
25.00 |
mąka pszenna |
15.00 |
rodamina B |
24.00 |
czerwień para |
36.00 |
dym niebieski PFP (Pihko) |
|
chloran potasu |
36.67 |
laktoza |
16.67 |
błękit ftalowy |
44.44 |
dekstryna |
2.22 |
dym szary PFP (Ellern) |
|
heksachloroetan |
45.50 |
tlenek cynku |
45.50 |
krzemek wapnia |
9.00 |
dym zielony PFP (Shimizu) |
|
chloran potasu |
28.00 |
mąka pszenna |
15.00 |
błękit metylenowy |
17.00 |
indygo |
30.00 |
auramina |
10.00 |
dym żółty PFP (Pihko) |
|
chloran potasu |
26.37 |
laktoza |
17.58 |
żółcień quinolinowa |
47.25 |
wodorowęglan sodu |
6.59 |
dekstryna |
2.20 |
dym żółty PFP (Shimizu) |
|
azotan potasu |
25.25 |
siarka |
15.15 |
realgar |
59.60 |
biała, elektryczna F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan potasu |
10.00 |
azotan baru |
54.00 |
aluminium dark |
20.00 |
kwas borowy |
2.00 |
siarka |
8.00 |
dekstryna |
6.00 |
czerwona, elektryczna F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
53.00 |
węglan strontu |
14.00 |
magnalium 200 mesh |
6.00 |
parlon |
14.00 |
czerwona guma |
9.00 |
dekstryna |
4.00 |
mrugająca, biała F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan potasu |
56.70 |
aluminium 12u atom |
7.22 |
siarczek antymonu |
5.15 |
węglan strontu |
3.09 |
węgiel drzewny AF |
11.34 |
siarka |
8.25 |
dekstryna |
8.25 |
niebieska F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
61.17 |
węglan miedzi |
12.37 |
parlon |
13.23 |
czerwona guma |
9.11 |
dekstryna |
4.12 |
pomarańczowa, elektryczna F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
53.00 |
węglan wapnia |
14.00 |
magnalium 200 mesh |
6.00 |
parlon |
14.00 |
czerwona guma |
9.00 |
dekstryna |
4.00 |
purpurowa F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
61.30 |
węglan strontu |
7.40 |
węglan miedzi |
5.00 |
parlon |
12.40 |
czerwona guma |
9.10 |
dekstryna |
4.80 |
stroboskopowa, biała F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan baru |
51.00 |
azotan potasu |
7.00 |
magnalium 200 mesh |
18.00 |
siarka |
19.00 |
dekstryna |
5.00 |
trzeszcząca, czerwona F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
54.70 |
węglan strontu |
11.11 |
magnez 20ł50 mesh atom |
12.82 |
parlon |
8.55 |
czerwona guma |
8.55 |
dekstryna |
4.27 |
trzeszcząca, purpurowa F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
53.56 |
węglan miedzi |
4.18 |
węglan strontu |
6.69 |
magnez 20ł50 mesh atom |
12.55 |
parlon |
10.88 |
czerwona guma |
7.95 |
dekstryna |
4.18 |
zielona, elektryczna F&T (Tom H. Ridell) |
|
azotan baru |
61.54 |
aluminium 12u atom |
9.89 |
kwas borowy |
1.10 |
siarka 4 |
0.00 |
magnalium |
4.40 |
parlon |
15.38 |
czerwona guma |
3.30 |
dekstryna |
4.40 |
złota F&T (Tom H. Ridell) |
|
proch czarny 75/15/10 |
64.71 |
węgiel drzewny AF |
22.55 |
siarka |
7.84 |
aluminium płatki |
1.96 |
czerwona guma |
2.94 |
żółta, elektryczna F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
45.00 |
magnalium 200 mesh |
30.00 |
kriolit |
13.00 |
węgiel drzewny AF |
2.00 |
pvc |
5.00 |
dekstryna |
5.00 |
1350 r. PFP (Arderne) |
|
azotan potasu |
66.67 |
węgiel drzewny |
22.22 |
siarka |
11.11 |
1251 r. PFP (Bacon) |
|
azotan potasu |
37.50 |
węgiel drzewny |
31.25 |
siarka |
31.25 |
1253 r. PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
67.00 |
węgiel drzewny |
16.50 |
siarka |
16.50 |
"wyrzucający" (Lift specific powder) PFP (PGI) |
|
azotan potasu |
74.00 |
węgiel drzewny |
14.00 |
siarka |
12.00 |
Amidowy PFP (Geens) |
|
azotan amonu |
39.33 |
azotan potasu |
44.94 |
węgiel drzewny |
15.73 |
Angielski Kakaowy II PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
77.40 |
węgiel drzewny (brązowy) |
17.60 |
siarka |
5.00 |
Armatni zmodyfikowany PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
78.00 |
węgiel drzewny |
19.00 |
siarka |
3.00 |
bez siarki PFP (Lancaster) |
|
azotan potasu |
70.50 |
węgiel drzewny |
29.50 |
bez siarki SFG.12 PFP (Noble) |
|
azotan potasu |
70.00 |
węgiel drzewny |
30.00 |
Bobinit nr 1 PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
64.58 |
węgiel drzewny |
17.71 |
siarka |
1.56 |
parafina |
2.60 |
siarczan amonu i siarczan miedzi |
13.54 |
czarny wybuchowy nr 3, Petroklastyt, Holoklastyt PFP (Urbański) |
|
azotan sodu |
74.74 |
węgiel drzewny |
15.79 |
siarka |
9.47 |
Francuski Forte PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
72.00 |
węgiel drzewny |
15.00 |
siarka |
13.00 |
Francuski Lente PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
40.00 |
węgiel drzewny |
30.00 |
siarka |
30.00 |
Ignis Volatilis PFP (Graecus) |
|
azotan potasu |
50.00 |
Şżywica |
25.00 |
siarka |
25.00 |
Lontowy PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
76.53 |
węgiel drzewny |
13.27 |
siarka |
10.20 |
Niemiecki Kakaowy I PFP (Davis) |
|
azotan potasu |
78.00 |
węgiel drzewny (brązowy) |
19.00 |
siarka |
3.00 |
Normalny PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
75.00 |
węgiel drzewny |
15.00 |
siarka |
10.00 |
Sportowy PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
78.00 |
węgiel drzewny |
12.00 |
siarka |
10.00 |
VIII wiek PFP (Graecus) |
|
azotan potasu |
66.67 |
węgiel drzewny |
22.22 |
siarka |
11.11 |
Wolny wybuchowy PFP (Urbański) |
|
azotan potasu |
40.00 |
węgiel drzewny |
30.00 |
siarka |
30.00 |
prochowe, wodoodporne F&T (Tom H. Ridell) |
|
proch czarny 75/15/10 |
100.00 |
olej |
4.50 |
stroboskopowe, niebieskie, F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran amonu |
63.00 |
tlenek miedzi [czarny] |
5.00 |
miedź <150 mesh |
5.00 |
klej silikonowy GE II |
22.00 |
pvc |
5.00 |
świszczące F&T (Tom H. Ridell) |
|
nadchloran potasu |
73.79 |
salicylan sodu |
22.33 |
dwutlenek manganu |
0.97 |
wazelina |
2.91 |
PFP (Chemical formulary) |
|
chloran potasu |
66.50 |
kwas galusowy |
33.50 |
PFP (Ellern) |
|
pikrynian potasu |
50.00 |
azotan potasu |
50.00 |
PFP (Ellern) |
|
nadchloran potasu |
70.00 |
dwunitrofenolan potasu |
30.00 |
PFP (Lancaster) |
|
nadchloran potasu |
71.43 |
wodorotereptalan potasu (?) |
28.57 |
PFP (Oztap) |
|
azotan potasu |
20.00 |
chloran potasu |
50.00 |
chloran sodu |
10.00 |
salicylan sodu |
10.00 |
olej parafinowy |
10.00 |
tlenek żelaza |
0.20 |
PFP (Shimizu) |
|
pikrynian potasu |
63.00 |
azotan potasu |
37.00 |
PFP (Shimizu) |
|
nadchloran potasu |
70.00 |
benzoesan sodu |
30.00 |
Wyszukiwarka