kolos ewa, 2 semestr, Materiały budowlane


1.Dodatki mineralne do cementu i betonu

>5%

Pucolana przemysłowa Q

•Uzyskiwana w wyniku aktywacji termicznej skałosadowych głównie glinów i łupków

PUCOLANA:

Przeciętny skład chemiczny przeciętnej pucolany:

-SiO2 50-70%

-Al2O3 10-20%

-Fe2O 33-9%

-CaO 2-9%

-MgO 1-6%

-Na2O 1-3%

-K2O 2-7

Pył krzemionkowy

-2-4% poprawia urabialnoścmieszanki betonowej

-4-10% poprawia własności fizyczne i chemiczne betonu

-10-15% podwyższa trwałośćbetonu z kruszywem małoodpornymna alkalia

CEMENTY:

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

NOTATKI KTÓRE BYŁY CZYTANE:

Popiół lotny.

Co to jest?

Popiół lotny jest odpadem przemysłowym. A jeśli chodzi o jego wygląd to jest to drobno uziarniony pył o kolorze od jasno- do ciemnoszarego oraz jasnobrązowy, który składa się z kulistych zeszkliwionych ziaren. Powstaje on w procesie spalania pyłu węglowego. Pozyskuje się go poprzez elektrostatyczne lub mechaniczne wytrącanie się cząstek ze strumienia spalin. Jego skład uzależniony jest w znacznym stopniu od składu chemicznego skały płonnej oraz warunkom w jakich zachodzi spalanie.

Popiół lotny krzemionkowy to po względem chemicznym przede wszystkim

Mieszanina SiO2 i Al2O3, o zawartości reaktywnej krzemionki większej niż 25 % oraz zawiera także Fe2 O3.Cechuje się on właściwościami pucolanowymi.

Pucolanowosć- zjawisko wiązania wolnego wapna wobec wody z utworzeniem związków hydraulicznych podobnych do powstających w wyniku hydratacji cementu.

Popiół lotny wapienny jest to również drobnoziarnisty pył którego skład chemiczny to: reaktywne tlenki CaO, SiO2 i Al2O3 oraz podobnie jak w przypadku pyłu krzemionkowego niewielkie ilości Fe2 O3 oraz inne związki chemiczne. Popiół wapienny wykazuje właściwości pucolanowe oraz w odróżnieniu do popiołu krzemionkowego posiada właściwości hydrauliczne.

Hydrauliczność - zdolność do wiązania po wymieszaniu z wodą.

Popiół ten stosuje się jako dodatek do cementu oraz jako dodatek do betonu.

Działanie.

-Poprawia urabialność. Ma to związek z kulistością ziaren popiołów, co powoduje że działają one jak łożysko. Efekt ten pozwala obniżyć ilość cementu, w sytuacji gdy beton może mieć niską wytrzymałość a wymagana jest dobra urabialność. Doświadczenie jednak mówi że po okresie ok. 3 miesięcy wytrzymałość takiego betonu zrównuje się z wytrzymałością betonu bez popiołów. Ciekawostką jest że ta wytrzymałość ta potem jeszcze rośnie, dzięki reakcją pucolanowym które zachodzą takim betonie, tak że w końcu beton z dodatkiem popiołów osiąga większą wytrzymałość niż beton z cementu portlandzkiego bez dodatków. Stwierdzono, że jeszcze po okresie jednego roku około 50% związków z popiołów nie weszło w reakcję. Opóźnienie wiązania i spowolnienie twardnienia betonu przyczynia się z drugiej strony do zmniejszenia efektów termicznych hydratacji składników  mieszanki.

Tabela 14.1z Jamroży

-Przyjmuje się że skurcz betonu maleje proporcjonalnie do ilości cementu zastąpionego popiołem lotnym, np. zastąpienie 20% cementu popiołem obniża skurcz o 10-20%, a zastąpienie 30% procent cementu zmniejsz skurcz o15-30%

-Poprawia odporność betonu na działanie agresywnego środowiska siarczanowego. Własność pozwala wykorzystać ten beton do budowy np. kominów spalinowych.

-Przy zamianie cementu na popiół następuje obniżenie wodoszczelności, natomiast dodając popiół do betonu nie zmniejszając ilości cementu, wodoszczelność wzrasta. Maleje również nasiąkliwość jeśli beton zawiera nie mniej niż 200kg cementu na m³ betonu.

-Zwalnia twardnienie betonu.

-Podwyższa odporność na temperaturę z 400 do 600°C.

-Powoduje zmniejszenie mrozoodporności dlatego w sytuacji gdy zależy nam na mrozoodporości należy stosować popioły wraz z dodatkami plastyfikującymi.

-Zmiany modułu sprężystości beton z dodatkiem popiołu są proporcjonalne do zmian wytrzymałości na ściskanie.

Wymaganie wobec popiołów lotnych.

Popiół lotny krzemionkowy: udział reaktywnego CaO powinien być mniejszy od 10%, zawartość wolnego CaO mniejsza od 1%

Popiół lotny wapienny:udział reaktywnego CaO większe od 10%, zawartość reaktywnego SiO2 większa od 25%

Zastosowanie w praktyce:

-cementy(oznaczenia)

- jako odpad przemysłowy nadaje się do bezpośredniego wykorzystania bez specjalnego przygotowania np. w drogownictwie do wykonywania podbudów stabilizowanych popiołem, jako materiał nasypowy i wypełniający oraz materiał do polepszania gruntów budowlanych.

Stabilizacje takie wykonano z powodzeniem między innymi na budowanej wówczas drodze szybkiego ruchu z Poznania do Konina (obecnie fragment autostrady A2) wykorzystując popioły z rejonu Konina i Pątnowa

-w początku lat 90 zainteresowanie popiołem było niewielkie, dlatego cześć polskiego popiołu było eksportowane do Niemczech, na polskim popiel lotnym powstał Postdamer Platz w Berlinie

-szczególnie zalecany jest do betonów na fundamenty i konstrukcje o maswnych przekrojach

- w produkcji galanterii betonowej: wibroprasowanej kostki brukowej, cegły, pustaków

-dodatek popiołu ułatwia wykańczanie betonu

-poprawia walory estetyczne betonu

-oszczędność

Wapień

Wapienie jako dodatki do betonów pełnią głównie funkcje wypełniaczy. Historycznie najpierw były to zaprawy murarskie tj. mieszaniny wapna i cementu w stosunku 3:1 z dodatkiem piasku. Z czasem zaczęto zastępować je cementem murarski czyli cementem z dodatkiem mielonych wapieni oraz dodatkami środka napowietrzającego. Beton taki wyróżnia się dobrą plastycznością i urabialnością oraz wykazują zmniejszony skurcz.

Działanie wypełniaczy polega na:

- rozproszeniu ziaren klinkieru i wypełnianiu wolnych objętości między nimi

- wpływają na poprawną krystalizację fazy C-S-H

- reakcji chemicznej z glinianami z utworzeniem uwodnionych węglano­glinianów.

Ważne jest aby wapień jako wypełniacz nie zawierał związków organicznych. Cementy z wapieniem jako wypełniaczem cechują się dużą powierzchnią właściwą. Cementy te nie ustępują w tradycyjnych zastosowaniach odpowiednim klasom cementów portlandzkich bez dodatków. Nie ustępują one nawet innym cementom w warunkach agresywnego działania wody morskiej.

Wymagania jakie powinna spełniać mączka wapienna to:

-zawartość CaO3 większa niż 75% masy wapienia

-odpowiednia mała zawartość minerałów ilastych

-całkowita zawartość węgla organicznego w wapieniu LL nie powinna być większa niż 0,2%, a w wapieniu L - 0,5% masy wapienia.

Zastosowanie

-cementy:

* CEM II/A L 6-20%

* CEM II/B L 21-35%

* CEM II/A LL 6-20%

* CEM II/B LL 21-35%

-wysokie ciepło hydratacji

- bardzo dobra urabialność mieszanek betonowych

-produkcja zapraw murarskich i tynkarskich

- zaprawy murarskie do murowania ścian nadziemnych, oraz fundamentów ścian budynków w gruntach suchych,

-"chudy" beton na podbudowy konstrukcji nośnych

-produkcja betonów wysokiej trwałości i wytrzymałości

-produkcja dachówki cementowej

-wykonywanie betonów posadzkowych

-wykonywanie konstrukcji i elementów sprężonych

Mączka wapienna

Uzyskuje się przez zmielenie

Wypełniacze - Jako wypełniacze stosowane są przede wszystkim wapienie. Ma to swoje stare tradycje w wielu krajach, w których wytwarzano cement murarski. Do wykonywania zapraw i wypraw stosuje się mieszaninę wapna i cementu w stosunku od 3:1 do 2:1, z dodatkiem piasku. W wielu krajach zastąpiono ją cementem murarskim, zawierającym mielony wapień oraz dodatek środka napowietrzającego. Zawartość wapienia wynosi: w Szwecji maksymalnie 60%, w USA, Kanadzie i we Francji około 50%, w Anglii 25% . Cement murarski wyróżnia się dobrą plastycznością i urabialnością, powinien dobrze zatrzymywać wodę oraz wykazywać zmniejszony skurcz. Zasadniczym celem wprowadzenia wypełniaczy jest, dzięki ich właściwościom fizycznym i znacznemu rozdrobnieniu, poprawa urabialności betonu, wzrost zwarto­ści, a więc zmniejszenie przepuszczalności betonu, przede wszystkim w wyniku zmniejszenia zawartości porów kapilarnych, zmniejszenie tendencji do tworzenia mikropęknięć. Wbrew swojej nazwie wypełniacze nie są całkowicie obojętne, a ich wpływ na właściwości zaczynu sprowadza się do trzech mechanizmów (wapień) :

Rozdrobnienie wypełniacza powinno zapewnić udział frakcji grubszej od 80 mm mniejszy od 3%. Ze względu na znacznie lepszą mielność wapienia od klinkieru cementy z tym wypełniaczem mają większą powierzchnię właściwą. Wapień lokuje się głównie w drobnych frakcjach. Udział wapienia w zaczynie przyspiesza hydratację C3A w związku z powstawaniem węglanoglinianów. Także hydratacja C3S ulega przyśpieszeniu. Wieloletnie doświadczenie ze stosowaniem cementów zawierających ok. 30% wapienia pozwoliły na poznanie właściwości betonów wytwarzanych z tych cemen­tów. Cementy te nie ustępują w tradycyjnych zastosowaniach odpowiednim klasom cementów portlandzkich bez dodatków. Beton ma taką samą odporność na zamrażanie i odmrażanie, jeżeli tylko pamięta się, że cement wymaga innego dodatku środka napowietrzającego. ,,Krytyczny wskaźnik odległości� jest w tym przypadku znacznie niższy i wynosi ok. 200 mm, podczas gdy w betonach z cementów bez dodatków ok. 400 mm. Także trwałość tych cementów jest dobra. Nie ustępują one nawet innym cementom w warunkach agresywnego działania wody morskiej. W tym ostatnim klinkier odpowiadał wymaganiom norm francuskich dla cementów stosowanych w robotach morskich, to znaczy zawartość C3A była mniejsza od 10%, a suma (C3A ą 0,27C3S) mniejsza od 23,5%

Autor: prof. Kurdowskiego
Chemia cementu (PWN, Warszawa 1991), rozdziały: 6.4-6.7    

/wymagania wobec popiołu krzemionkowego/

/oznaczenie V/

Jako odpad przemysłowy nadaje się do bezpośredniego wykorzystania bez specjalnego przygotowania.

Stabilizacje takie wykonano z powodzeniem między innymi na budowanej wówczas drodze szybkiego ruchu z Poznania do Konina (obecnie fragment autostrady A2) wykorzystując popioły z rejonu Konina i Pątnowa.

W 1991 r. powstała firma KE Dolna Odra, która od początku swego istnienia sprzedawała popiół producentom betonu, którzy używali go jako dodatek do betonów. W pierwszych latach istnienia KE Dolna Odra niemal wyłącznym odbiorcą popiołów lotnych był rynek niemiecki. Olbrzymie ilości popiołów z Dolnej Odry zostały wbudowane np. w berliński Potzdamerplatz.

Zastosowanie

Popiół lotny jako pucolana umożliwia redukcję udziału cementu. Dzięki swoim cennym właściwościom oraz konkurencyjnej cenie może być używany zarówno jako dodatek do betonu i cementu, dodatek w procesie produkcji galanterii betonowej (wibroprasowanej kostki brukowej itp.), cegły, pustaków, jako materiał nasypowy i wypełniający oraz materiał do polepszania gruntów budowlanych.

Popiół lotny do betonu oferowany przez VKN Polska odpowiada w pełni wymogom normy PN-EN 450-1:2005 Popiół lotny do betonu i jest oznakowany symbolem CE, zgodnie z

PO CO DODAWAĆ POPIÓŁ LOTNY DO BETONU?

Trudno jest przecenić ważności popiołów lotnych, nie jest to tani substytut cementu, ani wypełniacz, ani dodatek do mieszanki. Popioły lotne nadają ważne dodatnie cechy betonom i dlatego istotne jest zrozumienie ich roli i wpływu na kształtowanie się właściwości użytkowych betonu...”

Wpływ popiołów lotnych na właściwości betonu świeżego.

Podstawowe zmiany jakie niesie ze sobą zastosowanie popiołów lotnych to zapotrzebowanie na wodę oraz urabialność. Przy stałej urabialności obniżenie zapotrzebowania na wodę wynosi zwykle 5 - 15 % w porównaniu z mieszanką o takiej samej zawartości materiału wiążącego zawierająca tylko cement portlandzki. Mieszanka betonowa zawierająca popioły lotne jest spoista i wykazuje obniżone tendencje do odsączania. Mieszanka może być pompowana i formowana metoda ślizgu, a operacje wykańczania betonu  z popiołami lotnymi są łatwiejsze. Wpływ popiołów na właściwości świeżego betonu związany jest z kształtem popiołów lotnych. Większość ziaren jest kulista i przypisano tej właściwości efekt „kulek łożyskowych” poprawiający urabialność. Popiół lotny wpływa na opóźnienie wiązania mieszanki.

Wpływ popiołów lotnych na trwałość betonu

Popiół lotny wpływa na zwiększenie szczelności betonu, a dzięki temu poprawia się odporność na agresje chemiczną. Ponadto dodatek popiołu wpływa na ograniczenie reakcji alkalia - krzemionka. Na podstawie dotychczasowych doświadczeń stosowania popiołów lotnych do betonów wiadomo, że popiół powoduje obniżenie wytrzymałości betonu dojrzewającego w okresie 28 dni. Po okresie trzech miesięcy następuje najczęściej wyrównanie wytrzymałości betonów z dodatkiem popiołu z wytrzymałością takich samych betonów, lecz wykonanych przy wyłącznym użyciu cementu. W późniejszych terminach, po dłuższym okresie dojrzewania, wytrzymałość betonów z dodatkiem popiołów jest zwykle wyższa od wytrzymałości betonów porównawczych. Zjawisko to jest efektem reakcji pucolanowych, które są procesami długotrwałymi, a stwierdzono, że jeszcze po okresie jednego roku około 50% nie weszło w reakcję. Opóźnienie wiązania i spowolnienie twardnienia betonu przyczynia się z drugiej strony do zmniejszenia efektów termicznych hydratacji składników  mieszanki.

Zastosowanie popiołu lotnego:

Korzyści wynikające ze stosowania popiołu lotnego:

2.Domieszki chemiczne i woda zarobowa

DOMIESZKA - materiał dodawany podczas wykonywania mieszanki betonowej w ilości nie przekraczającej 5% masy cementu w betonie, w celu zmodyfikowania właściwości mieszanki betonowej i/lub betonu

Domieszki modyfikujące cechy reologiczne mieszanki betonowej :

Domieszki uplastyczniające - zastosowanie:

Dodawane są do wody zarobowej.

Domieszki upłynniające-zastosowanie:

-posadzki przemysłowe

-betony towarowe

-betony sprężane

-prefabrykaty

Zastosowania domieszek napowietrzających:

-Nawierzchnie drogowe i lotniskowe

-Zaprawy tynkarskie

-Okładziny zewnętrzne

- Budowle hydrotechniczne

Rozprowadzić w części wody zarobowej!

Domieszki przyspieszające twardnienie -zastosowanie:

-prefabrykacja

Domieszki opóźniające wiązanie

Dodawane z wodą zarobową Po zapoczątkowaniu hydratacji

Zastosowanie:

-betony architektoniczne

-ścianki szczelinowe w gruncie

-pompowanie mieszanki betonowej

-niedopuszczenie do nieszczelności w miejscach styków roboczych

-betonowanie w czasie upałów

Domieszki zwiększające objętość betonu

Ilość wody w betonie:

Efektywna zawartość wody

w/c= Zawartość cementu

Przydatność wody:

Badania :

!nie można zwiększać urabialności dodając wody!

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

NOTATKI KTÓRE BYŁY CZYTANE:

Chociaż domieszki, w odróżnieniu od cementu, kruszywa i wody nie są zasadniczym składnikiem mieszani betonowej, to jednak odgrywają ważna role i są stosowane coraz częściej, tak że w wielu krajach mieszanka betonowa bez domieszek jest obecnie czymś wyjątkowym. Zadaniem domieszek jest poprawa wlaściwości mieszanki betonowej i/lub betonu. Moga być susbt. Organicznymi i nieorganicznymi, działającymi chem., fiz. Bądź fizykochemicznie. Działać mogą już podczas mieszasnia skłądników lub dopiero w betonie dojrzałym. Mogą modyfikować jedną lub kilka cech, pzry czym możliwe jest, że poprawiając jedną pogarszją ionna włąściwość. Niektóre domiesszki stosować można jedncześnie bez uszczerbku spodzieanego efektu, a niektórych nie można wspólnie stosować.

Mnogość tych zagadnień, a przede wszystkim skala wykorzystania betonów zaw. domieszki znalazły odzwierciedlenie w działalności normalizacyjnej. I tak domieszki są przedmiotem norm: oczywiście PN-EN 206-1, jednak podstawowym dokumentem dot. domieszek jest powołana tam PN-EN 934-2 zawierająca odpowiednie definicje i formułująca wymagania. Jeżeli chodzi o metody badań to są one przedmiotem serii norm PN-EN 480.

PN-EN 934-2 podaje następującą definicję:

domieszka - materiał dodawany podczas wykonywania mieszanki betonowej w ilości nie przekraczającej 5% masy cementu w betonie, w celu zmodyfikowania właściwości mieszanki betonowej i/lub betonu.

Większe zawartości to dodatki (o których mówili koledzy:). Do domieszek nie zalicza się substancji dodawanych w czasie mielenia klinkieru portlandzkiego.

Domieszki klasyfikuje się ze względu na skutki modyfikacji - decyduje główny kierunek oddziaływania. W przypadku, gdy dana domieszka oddziałuje na więcej niż jedną cechę, jest ona traktowana jako wielofunkcyjna (kompleksowa). Podział domieszek jest następujący (8.1)

Najliczniejszą grupę stanowią domieszki modyfikujące cechy reologiczne mieszanki betonowej. Wyróżnić można dwie grupy:

Domieszki uplastyczniające to substancje organiczne, których działanie dyspergujące - zwiększjące ruchliwość ziaren - zwiększa płynność zaczynu. Ich składnikiem są związki kwasu lignosulfonowego o b. Silnie wydłużonych cząsteczkach o właściwościach hydrofilnych (silnie przyciągają wodę a jednocześnie energicznie adsorbują na powierzchni ziaren cementu i kruszywa. W wyniku tego procesu ziarna cementu zostają oddzielone od siebie (zdyspergowane) i dokłądnei otulone wodą. Lepiej zdyspergowany) wynikiem zastosowania jest większa jednorodność zaczynu, który wykazuje lepszą urabialność. (rys. 13.1; 13.2)(Ponieważ cz. l. Są sklębione, ich dział jest ograniczone) Stosowanie takich preparatów jest b. Korzystne w przypadku mieszanek transportowanych, mieszane o konsystencji plastycznej i przy betonowaniu większych masywów. Domieszki uplastyczniające dodawane są do wody zarobowej w niewielkich ilościach (0.2-0.5% w stosunku do masy cementu). Ważna jest dokładność dozowania. Nadmiar domieszki jest niekorzystny, gdyż może opóźnić wiązanie i twardnienie betonu (wydłużają czas wiązania o ok. 20-50%).

Domieszki upłynniające zwiększają ciekłość mieszanek betonowych w sposób bardziej intensywny. Umożliwiają wytwarzanie betonów o bardzo niskim w/c i niemal dowolnej urabialności. Mechanizm ich działania jest złożony i zależy od natury chemicznej domieszki (rys. 8.2):

Efekty zastosowania domieszek upłynniających:

Domieszki upłynniające znajdują zastosowanie w: betonach towarowych, w prefabrykacji, w betonach sprężonych, natryskiwanych, pompowanych, architektonicznych, w betonach specjalnych np.fibrobetonach, przy wykonywaniu posadzek przemysłowych, przy elementach cienkościennych i zbrojonych. Domieszki nowej generacji pozwalają uzyskać BWW i BBWW oraz betony i zaprawy samozagęszczone.

Niedogodnością stosowania tych domieszek jest ograniczony czas ich właściwości upłynniania (60-90min.). Wydłużenie czasu upłynniania można uzyskać ustalając etapowanie dodawania domieszki, np. W węźle betoniarskim i bezpośrednio przed układaniem i zagęszczaniem mieszanki (13.6)

Domieszkami napowietrzającymi są substancje wytwarzające w czasie mieszania duża liczbę (rzędu 10^9 w m3 mieszanki betonowej) bardzo drobnych pęcherzyków powietrza, o kształcie kulistym równomierne rozmieszczonych w świeżej mieszance i pozostających po jej stwardnieniu.

Substancjami napowietrzającymi są związki powierzchniowo-czynne o działaniu hydrobowym, zwłąszca sole kwasów organicznych, np. Abietyniany, lignosulfoniany, oleinianiy, sterayniany...cząsteczki maą dluga nitkową budowę o układie biegunowym. Są wypychane z wody i gromadzą sie na jej powierzchni, poważnei obniżając napięcie powierzchniowe.(13.7) W czasie mieszania składników betonu domieszka działa spieniająco. W czasie twardnienia betonu pęcherzyki ulegają mineralizacji stając się jakby trwałym składnikiem betonu.(13.8)

Pęcherzyki te przerywają ciągłość kapilar. Utrudnia to podciąganie kapilarne wody w materiale i zmniejsza nasiąkliwość oraz podatność betonu na działanie mrozu (8.5); woda zamarzając w kapilarach, przy zwiększaniu swej objętości może wciskać się do pustych pęcherzyków, co zapobiega rozsadzaniu betonu. W rezultacie następuje znaczna poprawa mrozoodporności (może ona wzrosnąć nawet kilkudziesięciokrotnie). Dodatkowo, w czasie zagęszczania mieszanki pęcherzyki działają jak amortyzatory polepszając jej urabialność i podnosząc ciekłość.

Domieszki napowietrzające stosowane są głownie do betonów do budowli hydrotechnicznych i do wykonywania nawierzchni drogowych i lotniskowych, a także zapraw tynkarskich i okładzin zewnętrznych oraz wykonywanie betonu w okresie zimowym.

Napowietrzanie może spowodować spadek wytrzymałości(13.10). Niewskazane jest nadmierne dozowanie mieszanki. Z drugiej strony, przy zachowaniu stałej zawartości cementu i konsystencji, można zrekompensować utratę wytrzymałości prze zmniejszenie w/c.

Domieszki przyspieszające wiązanie skracają czas do rozpoczęcia przechodzenia mieszanki betonowej ze stanu plastycznego w stan sztywny. Ich działanie polega przede wszystkim na zwiększeniu początkowej szybkości reakcji zachodzących między składnikami cementu a wodą w zaczynie cementowym. (są też domieszki, np. Szkło wodne, które wywołują prawie natychmiastowe wiązanie, ale poważnie obniżają wytrzymałość.)(8.7)

W przeszłości główną taką domieszką był chlorek wapnia. Ze względu na korozję stali zbrojeniowej są one eliminowane z użycia (PN dopuszcza max 1% zawartości jonów chlorkowych w stosunku do masy cementu w betonie niezbrojonym, 0.2 w żelbecie, 0.1 w elementach sprężanych) i obecnie znaczenie praktyczne mają prawie wyłącznie domieszki bezchlorkowe (azotany, azotyny, fluorki gliniany, zwłaszcza sodu). Znajdują one zastosowanie zwłaszcza przy betonowaniu natryskowym. Przyspieszenie wiązania jest także istotne w sytuacjach powstrzymywania wycieku wody podciśnieniem (tamponaż) lub dokonywania szybkich, doraźnych napraw.

Niedogodności związane z tymi domieszkami to zagrożenie dla zdrowia, możliwość zakłóceń w przebiegu wiązania i twardnienia betonu, niekiedy szkodliwe działanie na elementy metalowe.

Domieszki przyspieszające twardnienie zwiększają szybkość narastania wytrzymałości, (13.11) mogą także skracać czas wiązania. (nierozpuszczalne sole nieorganiczne, np. mrówczan wapniowy) stosowanie domieszek przyspieszających twardnienie przynosi efekty ekonomiczne, zwłaszcza w prefabrykacji, eliminując konieczność obróbki cieplnej.

Domieszki opóźniające przedłużają czas do rozpoczęcia przechodzenia mieszanki betonowej ze stanu plastycznego w stan sztywny. Zmniejszają one początkową szybkość wiązania cementu (zneijszając rozpuszczalność jego składników). Właściwości takie mają przede wszystkim fosforany i niektóre związki organiczne.

Opóźnienie początku wiązania uzyskiwane przy użyciu różnych domieszek jest zróżnicowane i zależy w duuzej mierze od temperatury (8.8). domieszki te dodaje się w czasie wykonywania betonu, najczęściej równocześnie z wodą zarobową, najlepsze efekty osiąga się dodając modyfikator po zapoczątkowaniu hydratacji cementu. Można tez użyć go np. przy awarii betoniarki samochodowej…

Zakres stosowania domieszek opóźniających obejmuje: betonowanie w czasie upałów, transport mieszanki betonowej, układanie betonu w sposób ciągły na dużych powierzchniach i przy dużych objętościach, pompowanie mieszanki betonowej, wykonywanie betony architektonicznego, ścianek szczelinowych w gruncie, niedopuszczenie do nieszczelności w miejscach styków roboczych, itp.

Domieszki przeciwmrozowe umożliwiają przebieg reakcji cementu z woda w temp.ujemnych (nawet poniżej -10C) poprzez:

- obniżenie temperatury zamarzania wody w mieszance betonowej;

- pzryspeiszeni hydratacji cementu i wydzielanie ciepła hydratacji;

- obniżenie ilości wody zarobowej.

Zasadniczo są to związki stosowane jako środki przyspieszające, za najskuteczniejszą uważa się rodanek sodowy - skuteczny przyspieszacz nie stwarzający zagrożenia dla stali.

domieszki zwiększające wodoodporność zmniejszają absorpcje kapilarną stwardniałego betonu, w ten sposób utrudniając penetracje i przepływ wody w materiale. Działają one głównie fizycznie, np. wypełniając pustki i kanaliki kapilarne, ale też chemicznie np. nadając hydrofobowość wgłębną. Substancjami stosowanymi jako uszczelniacze są proszki o dużym rozdrobnieniu, które jednak wykazują dużą wodożądność. Konieczne jest zatem stosowanie ich ze środkami upłynniającymi. (13.12)

celem stosowania domieszek zwiększających objętość betonu, jest bądź pzreciwdziałąnie skurczowi podczas utwardzania, bądź uzyskanie specjalnej struktury betonu. Dotakich modyfikatorów można zaliczyć:

- domieszki ekspansywne powodujące podczas hydratacji cementu pęcznienie zaprawy/betonu, np. związki reagujące z C3A. znajdują one zastosowanie w preparatch iniekcyjnych (umożliwiają szczelne wypełnieni pustek), zaprawach naprawczych i przeznaczonych do zakotwień.

- wytwarzające gaz powodujący pęcznienie betonu, głownie sproszkowany glin. Zakres stosowania: obudpwan tuneli, wypełnienie kanałów w konstrukcjach kablobetonowych (13.14)

Domieszki - inhibitory korozji stali to związki organiczne lub nieorganiczne o różnorodnym działaniu pasywującym żelazo lub innym utrudniającym korozję. W tym zakesie ciekawostka są migrujące inhibitory korozji, któ®e mogą też być stosowane do utwardzonego tworzywa.

Wśród innych, rzadziej stosowanych domieszek wymienić można:

- zwiększające odporność chemiczną betonu, odporność na agresję biologiczna

- zwiększające więźliwość wody w mieszance betonowej

- zapobiegające wymywaniu cementu podczas betonowania pod woda

- zwiększające przyczepność betonu

- domieszki barwiące - pigmenty naturalne Kub sztuczne

W wielu przypadkach zastosowanie tylko jednego rodzaju domieszki jest neiwysarczające. Znacznym ułatwieniem jest wówczas możliwość użycia mieszanki kompleksowej. Są to preparaty o kombinowanym działaniu 2- lub nawet 3funkcyjnym: uplastycznienie/upłynnienie - przyspieszenie/opóźnienie - napowietrznie/uszczelnienie. (8.9)

Główną ich wadą są niezmienne proporcje wchodzących w ich skład domieszek jednofunkcyjnych. Rozwiązaniem może być oferta dwóch wariantów tej samej domieszki kompleksowej (np. zimowa i letnia).

Skuteczność działania domieszki może zależeć od wielu czynników (8.10). wiele domieszek wpływa na więcej niż jedną cechę betonu, czasem powodując zmiany ważnych właściwości. Dlatego wymagane jest każdorazowe sparzeni oddziaływanai domieszki na beton w konkretnych warunkach (PN-EN 480). Pamiętać należy o tym, że 2 lub więcej domieszek może być niekompatybilne. Wprowadzanie ich do domieszek wymaga więc specjalistycznej wiedzy.

3.Kruszywa

KRUSZYWO

Kruszywo może być pochodzenia naturalnego, sztucznego lub
z recyklingu.

Kruszywo budowlane

Podstawową rolą kruszyw jest uzyskanie,
w oparciu o ich parametry jakościowe, zaprojektowanej wytrzymałości i trwałości betonu.

PODZIAŁ KRUSZYW

Ze względu na pochodzenie, kruszywa budowlane dzieli się na:

Kruszywa naturalne

Kruszywa łamane

Kruszywa sztuczne

Ze względu na wymiary, kruszywa budowlane dzieli się na:

Wymiar kruszywa

Ze względu na uziarnienie, kruszywa budowlane dzieli się na:

Do najważniejszych cech kruszyw, mających wpływ na parametry końcowe betonu należą:

Wymagania geometryczne kruszywa budowlanego

Uziarnienie - kruszywa

Uziarnienie - rozkład wymiarów ziaren, wyrażony
w procentach masy przechodzącej przez określony zestaw sit.

Przy doborze kruszywa ważne jest osiągnięcie właściwych proporcji pomiędzy kruszywem drobnym i grubym, oraz uzyskanie mieszanki dobrze urabialnej, przy jednoczesnym jej zagęszczeniu do maksymalnej gęstości.

Kształt kruszywa grubego

Kształt kruszywa grubego należy oznaczać za pomocą wskaźnika płaskości wg EN 933-3. Badaniem wzorcowym oznaczania kształtu kruszyw grubych powinno być badanie wskaźnika płaskości. Wskaźnik płaskości powinien być deklarowany zgodnie z odpowiednią kategorią, właściwą dla danego zastosowania.

Wymagania fizyczne

Mrozoodporność kruszywa grubego

Do podstawowych właściwości fizycznych kruszywa wpływających na trwałość betonu w aspekcie mrozoodporności należą:

Wymagania chemiczne

Produkcja kruszyw z odpadów powęglowych

Przedmiotem działań zmierzających
do wyprodukowania kruszyw naturalnych są wszystkie odpady powęglowe o pełnym przedziale uziarnienia za wyjątkiem odpadów poflotacyjnych.

Surowce te są rozpoznawane pod kątem jakości oraz zmienności dla potrzeb opracowania właściwej technologii przeróbczej

Uproszczony podział obejmuje trzy grupy odpadów:

Odpady powęglowe z różnych kopalń różnią się między sobą udziałem ww.skał oraz zawartością części palnych

Wykorzystanie kruszywa z kopalń

Pozostałe odpady:

Wykorzystanie surowców skalnych zawierających minerały azbestonośne

Azbest - krzemianowe minerały włókniste
z grupy serpentynu lub amfibolu.

Włókna azbestowe stanowią agregaty długich,
cienkich i elastycznych włókien tzw. fibryli

Wykorzystanie surowców skalnych zawierających minerały azbestonośne

Charakterystyka włókien azbestowych:

Wykorzystanie surowców skalnych zawierających minerały azbestonośne

Najczęściej spotykanymi odmianami krystalograficznymi azbestu jest chryzol, krokidolit oraz amozyt. Odmiany te różnią się od siebie barwą, gęstością, budową a przede wszystkim zawartością procentową składników: SiO2, FeO3, FeO, MgO, CaO, CaO2, K2O.

Surowce skalne zawierające minerały azbestowe mogą ujemnie oddziaływać na ludzi podczas ich stosowania w budownictwie.

Wykorzystanie surowców skalnych zawierających minerały azbestonośne

Przepisy Unii Europejskiej zakazują stosowania do wierzchnich warstw dróg kruszyw zawierających w swym składzie 2% włókien azbestowych.

Dopuszczenie do stosowania pozostałych grup asortymentowych kruszyw mogących zawierać minerały azbestowe, uwarunkowane są rygorystycznymi przepisami dot. postępowania
w zakresie ich bezpiecznego produkowania, obrotu i stosowania.

5.Cechy świeżej mieszanki betonowej i stwardniałego betonu

CECHY MIESZANKI BETONOWEJ

Mieszanka betonowa-woda+cement+kruszywo

0x08 graphic
1.Urabialność - stosunek szczelności mieszanki po zagęszczeniu S do pracy włożonej dla uzyskania tego zagęszczenia L

Sposoby regulacji urabialności:

2.Konsystencja mieszanki

- jest to jej stan ciekłości, który określa zdolność do odkształceń (rozpływu) przy danym obciążeniu, jakim może być ciężar własny mieszanki lub obciążenie zewnętrzne (w zależności od metody badania).

Sposoby regulacji:

BADANIE KONSYSTENCJI:

METODA Ve-Be - polega na pomiarze czasu potrzebnego do wypłynięcia zaczynu cementowego na powierzchnię mieszanki betonowej podczas wibrowania

METODA STOŻKA OPADOWEGO - polega na pomiarze różnicy wysokości formy stożkowej i wysokości stożka utworzonego przez mieszankę betonową po zdjęciu formy

Rodzaje konsystencji:

-wilgotna

-gęstoplastyczna

-plastyczna,

-półciekła

-ciekła

3.zagęszczenie-zmniejszanie objętości porów powietrznych

BETON= CEMENT+KRUSZYWO GRUBE+ KRUSZYWO DROBNE +WODA+ DOMIESZKI , DODATKI

Podział betonów w zależności od gęstości pozornej:

Wyróżniamy:

CECHY STWARDNIAŁEGO BETONU

1.GĘSTOŚĆ - to stosunek masy materiału do jego objętości łącznie z porami

Gęstość zależy od:

Metody badania:

2.POROWATOŚĆ-to zawartość wolnych przestrzeni w jednostce objętości materiału.

BETONY ZWYKŁE: 8-12 %

Rozróżnia się pory:

3.NASIĄKLIWOŚĆ-oznacza zdolność betonu do wchłaniania stykającej się z nim wody lub pochłanianie wilgoci z powietrza

Nasiąkliwość betonu nie powinna być większa niż:

- 5% dla betonów narażonych na bezpośrednie działanie czynników zewnętrznych,

- 9% dla betonów osłoniętych przed bezpośrednie działanie czynników zewnętrznych.

- 20% dla betonu zabezpieczonego i narażonego na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych,

- 25% dla betonu zabezpieczonego przed bezpośrednim działaniem czynników atmosferycznych.

4.PRZESIĄKLIWOŚĆ- to podatność betonu na przepuszczanie wody pod ciśnieniem.

Przesiąkliwości zależy od warunków,

w jakich będzie pracował beton.

Ze zjawiskiem tym mamy do czynienia np.:

5.PRZEWODNOŚĆ CIEPLNA- to zdolność materiału do przewodzenia strumienia cieplnego powstającego na skutek różnicy temperatur na jego powierzchniach

Podział betonów w zależności od izolacyjności :

- do B50

- BWW B50÷B100,

- BBWW >B100.

B3-B10, λ = 0,175÷0,3 W/mK

λ < 0,175 W/Mk

Wartość współczynnika przewodności cieplnej jest zależna od:

- zawartości i rodzaju kruszywa, ilości piasku

- współczynnik rośnie wraz ze zwiększaniem się gęstości objętościowej

- współczynnik  rośnie wraz ze zwiększaniem się wilgotności

Jeżeli materiał nasycony woda nie wykazuje podczas wielokrotnego zamrażania i odmrażania widocznych oznak rozpadu lub znacznego obniżenia wytrzymałości,
to beton jest odporny na zamarzanie.

ZAMARZANIE BETONU NIEODPORNEGO NA DZIAŁANIE MROZU MOŻE POWODOWAĆ:

6. SKURCZ I PĘCZNIENIE

- to zmiany objętości betonu wywołane twardnieniem zaczynu cementowego (skurcz) lub zmianą wilgotności (pęcznienie)

Co wpływa na skurcz?

Klasy wytrzymałości

B7.5, B10, B12.5, B15, B17.5, B20, B25, B30, B35, B40, B50.

WYTRZYMAŁOŚĆ NA ŚCISKANIE ZALEŻY OD:

PRZYCZEPNOŚć DO ZBROJENIA

Przyczepność jest zależna od :

Właściwości chemiczne

Beton jest materiałem nieodpornym na środowiska o działaniu chemicznym

Powoduje to KOROZJĘ BETONU.

Uszkodzeniom ulega spoiwo cementowe oraz kruszywo

6.Beton towarowy

Beton towarowy

jest to świeżo zmieszany zestaw komponentów (cement, kruszywo, dodatki, domieszki oraz woda), który w zadanym stanie skupienia począwszy od wilgotnej masy sypkiej po konsystencję ciekłą dostarczany jest od producenta na plac budowy.

Beton towarowy RMC

Pojęcie to norma europejska tłumaczy jako beton dostarczony jako mieszanka betonowa przez osobę lub jednostkę nie będącą wykonawca lub:

Specyfikacja

Specyfikacja betonu projektowanego

a)Wymagania podstawowe

b) Wymagania dodatkowe

( np. min. zawartość powietrza)

Specyfikacja betonu recepturowego

a)wymagania podstawowe

-wymaganie zgodności z PN-EN 206-1

-zawartość cementu

-rodzaj i klasę wytrzymałości cementu

-współczynnik w/c albo klasę konsystencji lub jej założona wartość

-rodzaj, asortyment kruszywa oraz maksymalną zawartość chlorków w kruszywie; w przypadku betonu lekkiego lub ciężkiego odpowiednio maksymalną lub minimalna gęstość kruszywa

b) wymagania dodatkowe

-pochodzenie niektórych lub wszystkich składników betonu

-dodatkowe wymagania dla kruszywa

-wymagania dotyczące temperatury mieszanki betonowej

- inne wymaganie techniczne

Trwałość właściwie zaprojektowanej konstrukcji betonowej zależy w pierwszej kolejności od jakości materiałów oraz od przestrzegania kilku prostych zasad:

Technologia produkcji betonu

Warunki dojrzewania:

Wytrzymałość betonu

Wytrzymałość betonu na ściskanie wyrażana jest wytrzymałością charakterystyczną zdefiniowaną jako wartość, poniżej której może się znaleźć nie więcej niż 5% wyników wszystkich pomiarów wytrzymałości danego betonu.

Wytrzymałość charakterystyczna

Mieszanie składników

Mieszanie składników ma być tak prowadzone, aby w możliwie krótkim czasie uzyskać maksymalnie jednorodne ich rozmieszczenie w mieszance.

Wyróżniamy trzy zasadnicze typy mieszania mechanicznego:

Betoniarki o pracy cyklicznej dzieli się w zależności od sposobu mieszania na:

Wydajność betoniarki na godzinę Q dla konkretnych warunków pracy można ustalić wg rachunku:

0x08 graphic
gdzie:

Vm- pojemność zasypowa betoniarki w dm3,

α - współczynnik zagęszczenia Vb/Vm,

n=3600/t - liczba zarobów/godz.,

t - czas wyprodukowania jednego zarobu, s.

Dostawa betonu

Przepisy nowej normy PN - EN 206-1:2003 betonowej wymagają ścisłej współpracy pomiędzy wykonawcą, a producentem betonu. Kładzie się tu szczególny nacisk na wymianę niezbędnych informacji, dotyczących zarówno właściwości betonu, jego załadunku, czasu transportu ze strony producenta, jak też na precyzyjnym określeniu terminu dostawy, jej wielkości oraz specjalnych warunków transportu na budowę ze strony wykonawcy.

Dowód dostawy

Podstawowym dokumentem, jaki producent betonu załącza do dostawy jest Dowód Dostawy. Dokument ten zawiera istotne informacje dla wykonawcy (odbiorcy betonu), ale też i dla producenta, służące w przyszłości do wzajemnych rozliczeń finansowych oraz rozstrzygania ewentualnych spraw spornych.

Dowód dostawy powinien zawierać:

Transport drogowy mieszanki betonowej

Do transportu dalekiego mieszanek betonowych należy stosować betoniarki samochodowe o powolnych obrotach, aby nie dopuścić do segregacji składników. Jest to najpopularniejszy i najkorzystniejszy sposób transportu.

W szczególnych przypadkach można używać także:

Transport pompowy

Obecnie stan techniki przewiduje stosowanie transportu pompowego tylko na terenie budowy.

W transporcie pompowym mieszarka przesuwa się ruchem laminarnym, a więc nie ulega mieszaniu wewnątrz przewodów. Obecne urządzenia pozwalają na transport pompowy do kilku set metrów w poziome

i do 200 m w pionie.

Ocena wykonania i jakości betonu

W celu zapewnienia wymaganego bezpieczeństwa, przepisy normowe nakazują systematyczne bieżące kontrole jakości wykonywanego betonu poprzez sprawdzanie:

Kontrola zgodności betonu projektowanego obejmuje:

Kontrola zgodności betonu recepturowego obejmuje:

Kontrola sprzętu do produkcji mieszanek obejmuje:

Wymaga się aby system kontroli produkcji został udokumentowany w tzw. Księdze Kontroli Produkcji

7.Trwałość betonu

Trwałość

Trwałość betonu w środowisku odpowiadającym danej klasie ekspozycji zależy od:

Podstawowe zalecenie w związku z doborem składników betonu:

2. Kruszywo dobiera się biorąc pod uwagę:

3. Właściwy dobór domieszek

Oddziaływanie środowiska sklasyfikowano jako klasy ekspozycji.
Ze względu na agresywne oddziaływanie środowiska wyróżniamy 7 klas:

Rodzaje korozji:

Korozja ługowania

Karbonatyzacja betonu

Korozja siarczanowa

Korozja chlorkowa

Korozja powodowana mrozem

Erozja betonu

Kawitacja betonu

Wyróżnia się trzy sposoby zapewnienia trwałości w zależności
od oddziaływań środowiskowych:

Na trwałość betonu ma również wpływ sposób pielęgnacji i czas dojrzewania

Sposób produkcji betonu wpływa bezpośrednio na jakość i trwałość wytwarzanych elementów

8.Korozja stali: problemy karbonatyzacji otuliny

Co to jest korozja betonu???

Jest to skażenie betonu w wyniku przeniknięcia ze środowiska w głąb betonu substancji agresywnych chemicznie, które mogą reagować ze składnikami betonu powodując jego zniszczenie oraz obniżenie właściwości ochronnych betonu wobec zbrojenia .

Środowisko z którym styka się element betonowy i w którym zachodzi korozja to:

Rodzaje korozji:

Karbonatyzacja betonu elektrochemiczna korozja betonu

Beton z upływem czasu ulega karbonatyzacji w wyniku oddziaływania dwutlenku węgla CO2 zawartego (<0,1% obj.) w powietrzu. W obecności wilgoci różne składniki zhydratyzowanego cementu mogą reagować z CO2. Podstawowa ,o wielkim znaczeniu praktycznym, jest reakcja z zawartym w stwardniałym zaczynie cementowym mocno zasadowym zasadowym wodorotlenkiem wapnia.

0x08 graphic
0x08 graphic

Szybkość karbonatyzacji zależy od:

Pozytywne cechy karbonatyzacji

Powstający węglan wapnia CaCO3 ma objętość o około 11% większą od objętości kryształów wodorotlenku wapniowego

( portlandytu), które przereagowały .

Od czego zależy głębokość karbonatyzacji?

Negatywne cechy karbonatyzacji

Zdecydowanie negatywnym skutkiem karbonatyzacji jest obniżenie alkaliczności (zobojętnienie) betonu, a w konsenkwencji obniżenie zdolności ochronnych otuliny betonowej ,aż do całkowitej utraty ochrony zbrojenia .W wyniku karbonatyzacji następuje istotne obniżenie wartości wykładników jonów wodorowych w cieczy w porach betonu.

Korozja chlorkowa

Chlorki zawarte m.in. w wodzie morskiej, wodach kopalnianych wywołują korozję chlorkową.

Działanie chlorków jest podwójnie niebezpieczne: następuje niszczenie betonu w wyniku reakcji jonów chlorkowych z produktami hydratacji cementu, a dodatkowo, znacznemu przyspieszeniu ulegają procesy korozyjne stali zbrojeniowej. Ma to szczególne znaczenie w przypadku konstrukcji żelbetowych (mosty, wiadukty). Powstanie wżerów na powierzchni prętów stalowych powoduje znaczne zmniejszenie wytrzymałości całej konstrukcji żelbetowej, a w konsekwencji może doprowadzić do jej zniszczenia.

Co groźniejsze karbonatyzacja czy korozja chlorkowa ???

Wnikanie chlorków w głąb betonu zachodzi szybciej, niż dyfuzja CO2 .Proces zależy zasadniczo od tych samych czynników co karbonatyzacja , z tą różnicą ,że odbywa się bardzo szybko w porach wypełnionych wodą, a ustaje w betonie wysuszonym. Tak więc w przypadku elementów okresowo zawilżanych może przemiennie zachodzić intensyfikacja procesów transportu CO2 i Cl. Korozja żelbetu wywołana chlorkami jest tym niebezpieczniejsza ,że przez długi okres przebiega bezobjawowo. Poprzez miejscowe oddziaływanie- korozja wżerowa, zniszczenie może mieć gwałtowny charakter.

Korozja stali zbrojeniowej w betonie

Przy omawianiu problematyki korozji betonu nie można pominąć uszkodzeń konstrukcji żelbetowych wskutek korozji stali zbrojeniowej. Stwierdzono bowiem, że nawet w żelbecie, poddanym tylko wpływom atmosferycznym, korozja stali może wystąpić. Proces ten oczywiście ulega znacznemu przyspieszeniu przy oddziaływaniu środowisk agresywnych.

Obecnie stosuje się konstrukcje o mniejszych przekrojach, cieńsze otuliny betonowe nie chronią nie chronią dostatecznie stali przed korozją. Zagrożenie zwiększa stosowanie nowych materiałów (mieszanych cementów, dodatków, kruszyw lekkich) lub specjalnych technik technologicznych (naparzania, autoklawizacji). Szczególnie zagrożone są konstrukcje sprężone, zwłaszcza kablobetonowe, zbrojone stalą o dużej wrażliwości na korozję

Warstwa pasywacyjna

W silnie alkaicznym środowisku jakim jest beton nieskarbonatyzowany na powierzchni zbrojenia powstaje szczelna warstwa ochronna zwana pasywacyjną.

Przyjmuje się ze jest to warstwa tlenkowa

FeO x Fe2O3

Bądź tworzy się żelazian wapnia:

2Fe(OH)3+Ca(OH)2 →Ca(FeO2)2+H2O

Utrata stanu pasywacji (rozpuszczanie warstwy ochronnej) rozpoczyna się przy wartości pH=11,8 (swobodny dostęp powietrza) , bądź pH=11,0 (ograniczony dostęp powietrza). Są to wartości orientacyjne a zapoczątkowanie procesów korozji stali zależy od wielu inny czynników , na przykład zawilgocenia betonu.

Korozja żelbetu wywołana chlorkami

jest tym niebezpieczniejsza , że przez długi okres przebiega bezobjawowo. Poprzez miejscowe oddziaływanie korozja wżerowa , zniszczenie może mieć gwałtowny charakter.

W zależności od warunków , w szczególności obecności tlenu , wilgoci i chlorków oraz alkaiczności środowiska reakcje korozyjne mają różny przebieg i intensywność.

Szybkość korozji stali zbrojeniowej jest największa w betonie okresowo zwilżonym.

Takie warunki sprzyjają wnikaniu w głąb betonu CO2 (beton suchy) i Cl- (beton zawilgocony).

Postęp korozji w obszarze anodowym zmniejsza pole przekroju stali , obniżając jej nośność.

Powstawanie rys

Stanowią one znaczący sygnał o procesach

niszczenia konstrukcji żelbetowej, jak również stan graniczny używalności.

Przyczynami powstania rys mogą być:

Rysy ze względu na ich kształt geometryczny można podzielić na:

Są to rysy powstałe w elementach zginanych i wynikają z przyłożonego obciążenia.

W przypadku rys zapoczątkowanych korozją zbrojenia biegną one promieniowo wzdłuż pręta zbrojeniowego (zwężając się) ku powierzchni betonu.

Po utworzeniu rysy obserwuje się jej wypełnienie produktami korozji zbrojenia krystalizującymi we wnętrzu rysy rozpuszczalnymi składnikami betonu i nie całkowicie skarbonatyzowanego betonu. Następuje na ogół czasowe samo zaleczenie rysy.

Czas wystąpienia rysy na powierzchni betonu zależy przede wszystkim od szybkości korozji stali i szerokości powstałej rysy. Proces ten może trwać od kilku miesięcy do dziesięciu lat. W przypadku rys powstałych w wyniku oddziaływania CO2 i chlorków pochodzenia z mieszanki betonowej (domieszka) - po utworzeniu rysy nie zmienia się chemiczna agresywność środowiska. Zwiększa się dostęp tlenu ale równoważony jest on przez zwiększoną w rysie podatność na suszenie i nawilżanie.

Tylko w przypadku korozji chlorkowej ze środowiska otwarcie rysy powoduje wzrost stężenia Cl- wokół zbrojenia i dalszą korozję.

W czasie korozji zbrojenia następuje zmniejszenie przyczepności zbrojenia do otuliny betonowej co prowadzi do zmniejszenia nośności elementu, zwłaszcza w strefie rozciąganej.

Co przedstawia poniższy wykres:

Naprężenia a korozja

Naprężenia wywołane obciążeniami mechanicznymi mają istotny wpływ na przebieg korozji żelbetu.

Naprężenia rozciągające powodujące początkowo rozwarcie, a następnie propagację rys, przyspieszają procesy korozyjne. Intensyfikacja tych procesów wzrasta wraz z poziomem naprężenia.

Niewielkie naprężenia ściskające powodują opóźnienie procesów korozji przez zamykanie rys.

Naprężenia ściskające nie przekraczające 0,5 naprężenia niszczącego, zwiększają zwiększają trwałość elementu betonowego w warunkach korozji siarczanowej.

Naprężenia mechaniczne mogą powodować lub przyczynić się do niszczenia warstw pasywnych na powierzchni zbrojenia stalowego.

Ochrona stali zbrojeniowej

Magazynowanie stali

Na stali składowanej w nieodpowiednich warunkach powstaje rdza, która może pogorszyć ochronę stali w betonie, ponadto podczas takiego składowania mogą wystąpić inne uszkodzenia stali.

Magazynowanie stali

Stal należy przechowywać w pomieszczeniach suchych w których wilgotność powietrza nie przekracza 60%

Powłoki ochronne

Substancje nanoszone na stal zbrojeniową w celu zapewnienia jej ochrony przed czynnikami agresywnymi.

Inhibitory zbrojenia

Inhibitory korozji to substancje, które już w niewielkim stężeniu powodują spowolnienie lub zatrzymanie korozji.

Stosowane inhibitory:

azotyny, azotany, chromian sodu, fosforany metali ziem alkalicznych.

9.Tynki i suche zaprawy PYTLIK

Podstawowe definicje:

Tynki

Tynk - warstwa z zaprawy lub gipsu pokrywająca powierzchnie ścian, sufitów, kolumn, filarów itp. wewnątrz i na zewnątrz budynku inaczej nazywana wyprawą.

Tradycyjne tynki wykonuje się jako jednowarstwowe (surowe), dwu lub trójwarstwowe.

Zastosowania tynków:

Podział tynków:

- zewnętrzne

- wewnętrzne;

- tynki zwykłe,

- szlachetne,

- tynki z zapraw plastycznych,

- tynki specjalne;

- ręcznie

- mechanicznie;

- tynki cementowe,

- cementowo - wapienne,

- wapienne,

- gipsowe.

- surowe,

- pospolite,

- doborowe,

- wypalane

Rodzaj użytego materiału:


Klasyfikacja mieszanek tynkarskich

I - 0,4do 2,5 N/mm2

II - 1,5 do 5 N/mm2

III - 3,5 do 7,5 N/mm2

IV - powyżej 6,0 N/mm2

- o wartości λ <=0,1 W/mK

- o wartości λ z przedziału 0,1 do ,02 W/mK

Składniki zapraw tynkarskich

- mineralne

- organiczne

Spoiwa mineralne

Wapno suchogaszone (hydratyzowane)

Ciasto wapienne (CaO)

wprowadzane jest do wcześniej przygotowanych dołów.

Gips budowlany

Gips, monokryształ, Polska, Dobrzyń

Cement portlandzki

Spoiwa organiczne

winylowo-akrylowe

Polioctan winylu

Żywice akrylowe i kopolimery
winylowo-akrylowe

Żywice metasilikonowe

Żywice butadienowo-styrenowe

Wypełniacze

Składniki barwiące

Retentory i dodatki modyfikujące wiązania

Składniki hydrofobizujące

Technologia robót tynkarskich - fazy

Bardzo istotną operacją jest przygotowanie zapraw tynkarskich.

Przygotowanie zapraw tynkarskich.

- dodajemy do wody dodatki (przyspieszacze, retentory, barwniki)

- mieszamy do uzyskania jednorodnej cieczy

- dodajemy makro i mikrowypełniacze

- na końcu dodajemy spoiwo

Przygotowanie podłoża

Nakładanie wypraw powłokowych

- za pomocą agregatów tynkarskich

- zacieranie tzw. pacami ( faktury gładkie )

- przez narzut miotełką ( faktura baranka )

- przez zacieranie zacieraczką lub listwą ( faktura gładka )

- przez nałożenie wyprawy futrzanymi walkami malarskimi

Suche zaprawy

Ze względu na rodzaj spoiwa rozróżnia się obecnie następujące rodzaje zapraw:

Metody badań zapraw i wypraw tynkarskich

Najistotniejsze właściwości mechaniczne powłok tynkarskich

Przyczepność do podłoża betonowego

Dopuszczalna grubość warstwy

Opór dyfuzyjny

Trwałość barwy

Odporność na działanie czynników atmosferycznych

4.Projektowanie betonu GIENIEC ALBERT

10.Masy poszdzkowe/pdkłady podłogowe PAŁYGA PAWEŁ???

11.Tworzywa sztuczne w budownictwie KUTYBA MICHAŁ

12.Hydroizolacja ŚWIERZ MATEUSZ

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

9

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic


Wyszukiwarka