fizy2 sprawozdanie15 wersja2, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siatki dyfrakcyjnej i spektrometru


LABORATORIUM FIZYKI II

Ćwiczenie nr:

15

Wydział:

VIP

Grupa:

Zespół:

3

Data wykonania:

Nazwisko i imię:

Ocena

Przygotowanie:

Sprawozdanie przyjęto:

Data:

Podpis:

Zaliczenie

Prowadzący:

Wykonanie ćwiczenia miało na celu zapoznanie nas z własnościami światła spójnego i niespójnego. W trakcie ćwiczenia badaliśmy rozkłady natężenia światła wiązek emitowanych przez laser helowo-neonowy oraz diodę elektroluminescencyjną.

  1. Laser helowo-neonowy emituje w sposób ciągły wiązkę światła spójnego. Ośrodkiem czynnym jest mieszanina helu i neonu. W szklanej rurze są dwie elektrody dołączone do zasilacza wysokiego napięcia. Rura zakończona jest dwiema płytkami szklanymi ustawionymi pod kątem Brewstera do wiązki świetlnej. Zastosowanie płytek ustawionych pod kątem Brewstera powoduje otrzymanie wiązki spolaryzowanej liniowo i eliminuje straty powstające przy przechodzeniu światła od rury do zwierciadeł.

  1. Dioda elektroluminescencyjna wykonana jest z półprzewodnika, w którym zachodzą przejścia promieniste, po spolaryzowaniu w kierunku przewodnika emituje światło. Promieniowanie diod elektroluminescencyjnych nie jest spójne, ale zawarte w pewnym paśmie, które jest tym większe im większy jest udział promieniowania wymuszonego. Emitowane na zewnątrz diody światło tworzy wiązkę, której kształt zależy od budowy diody, wartości płynącego prądu i stosunku emisji spontanicznej do wymuszonej. Wiązka jest dodatkowo formowana za pomocą soczewki.

I. W pierwszej części ćwiczenia badaliśmy rozkład natężenia wiązki światła laserowego. Stanowisko pomiarowe składało się z następujących części:

L - laser helowo-neonowy wraz z zasilaczem ZL

M - modulator światła

F - fotodioda

VS - woltomierz selektywny

VC - woltomierz cyfrowy

Przy pomocy stolika mikrometrycznego sterowaliśmy położeniem fotodiody, co umożliwiło nam badanie natężenia światła wiązki po dwóch jej średnicach: pionowej (x) i poziomej (y). Odczytu wiązki światła dokonywaliśmy co: ∆=0,15 mm dla osi x i ∆=0,14 mm dla osi y.

Wyniki pomiarów natężenia światła podane są w tabeli poniżej :

Gdzie y jest stałą niezmienną wartością y=13,1:

U[V]

6

17

110

157

192

213

220

203

171

130

38

x[mm]

10,82

10,97

11,12

11,27

11,42

11,57

11,72

11,87

12,02

12,17

12,32

Gdzie x jest stałą niezmienną wartością x=11,8:

U[V]

6

18

82

151

182

205

212

204

183

155

85

12

y[mm]

12,23

12,37

12,51

12,65

12,79

12,93

13,07

13,21

13,35

13,49

13,63

13,77

0x01 graphic

Wykres U=f(x) dla wiązki emitowanej przez laser.

0x01 graphic

Wykres U=f(y)dla wiązki emitowanej przez laser.

Średnice wiązki w dwóch płaszczyznach możemy wyznaczyć bezpośrednio z definicji, która mówi, że średnicą wiązki określamy odległość pomiędzy punktami leżącymi w płaszczyźnie prostopadłej do osi z w których natężenie zmniejsza się do 1/e2 swojej wartości maksymalnej.

Punkt o współrzędnych (x0,y0) - środek wiązki dla lasera: x0=11,8

y0=13,1

Dla x:

UMAX= 220V e=2,71

Vk=VMAX/e2 Vk= 30 V

Ф = 1,3 ± 0,15 [mm]

Dla y:

UMAX=212V e=2,71

Vk=VMAX/e2 Vk=29 V

Ф = 1,4 ± 0,16 [mm]

0x01 graphic

Wykres zależności ln[V(x)/V0] w funkcji (x-x0)2

0x01 graphic

Wykres zależności ln[V(x)/V0] w funkcji (y-y0)2

Wykresy dla ln[V(x)/V0] w funkcji (x-x0)2 i ln[V(x)/V0] w funkcji (y-y0)2 powinny być liniami prostymi.

II. W drugiej części ćwiczenia zajmowaliśmy się badaniem natężenia wiązki światła diody elektroluminescencyjnej. Pomiar wyglądał analogicznie do pomiaru lasera. Odczytu natężenia wiązki dokonywaliśmy co: ∆=0,18 mm dla osi x i ∆=0,17 mm dla osi y.

0x01 graphic

Powyżej przedstawiony schemat układu pomiarowego:

Poniżej tabela z wynikami pomiarów :

Gdzie y jest stałą niezmienną wartością y=6,81:

U[V]

54

66

70

86

101

139

188

191

189

188

217

250

x[mm]

4,05

4,23

4,41

4,59

4,77

4,95

5,13

5,31

5,49

5,67

5,85

6,03

U[V]

276

304

329

353

366

373

365

355

354

355

372

392

x[mm]

6,21

6,39

6,57

6,75

6,93

7,11

7,29

7,47

7,65

7,83

8,01

8,19

U[V]

423

391

330

279

258

226

196

138

103

82

62

61

x[mm]

8,37

8,55

8,73

8,91

9,09

9,27

9,45

9,63

9,81

9,99

10,17

10,35

U[V]

56

53

54

54

x[mm]

10,53

10,71

10,89

11,87

Gdzie x jest stałą niezmienną wartością x=8,26:

U[V]

50

51

52

53

55

61

67

77

103

136

192

224

y[mm]

2,15

2,32

2,49

2,66

2,83

3

3,17

3,34

3,51

3,68

3,85

4,02

U[V]

216

228

256

294

353

402

421

371

355

346

339

356

y[mm]

4,19

4,36

4,53

4,7

4,87

5,04

5,21

5,38

5,55

5,72

5,89

6,06

U[V]

369

402

405

348

292

244

217

216

197

156

103

88

y[mm]

6,23

6,4

6,57

6,74

6,91

7,08

7,25

7,42

7,54

7,76

7,93

8,1

U[V]

63

55

56

56

53

54

52

y[mm]

8,27

8,44

8,61

8,78

8,95

9,12

9,29

0x01 graphic

Wykres U=f(x) dla wiązki świetlnej emitowanej przez diodę elektroluminescencyjna.

0x01 graphic

Wykres U=f(y) dla wiązki świetlnej emitowanej przez diodę elektroluminescencyjną.

Średnicę wiązki w tym przypadku wyznacza się, dzieląc maksymalne wartości napięcia Vmax przez e2, a następnie odczytując odpowiadające tym wartościom współrzędne.

Zatem średnica wiązki w kierunku osi X:

U max=423 V

Ud =U max /e2 = 57 V

Ф = 6,1 ± 0,18 [mm]

Średnica wiązki w kierunku osi Y:

U max =421 V

Ud =Umax/e2 = 57 V

Ф = 5,1 ± 0,17 [mm]

Błędy podczas doświadczeń:

Przyrządy używane przez nas do prowadzenia doświadczeń były rozregulowane, bądź wyeksploatowane podczas doświadczeń poprzednich grup. Wskazania na woltomierzu cyfrowym skakały w przedziale do 10 jednostek przy badaniach wiązki światła lasera, przy diodzie elektroluminescencyjnej nawet powyżej 10 jednostek, co utrudniało dokładne odczytanie wyników, a także sporządzenia odpowiednich wykresów.

Wnioski:

W przypadku lasera helowo-neonowego mieliśmy do czynienia z rozkładem bardzo przybliżonym do rozkładu Gaussowskiego, podczas gdy dla diody elektroluminescencyjnej rozkład taki nie miał miejsca , jest bardzo nieregularny (pojawiły się dwa maksima pomiarów ).

W przypadku wiązki laserowej otrzymany rozkład napięcia ,w zależności od współrzędnych x i y był raczej wąski i wysoki co świadczy o tym, że wiązka światła była spójna. Za tym faktem przemawia również sam sposób tworzenia się wiązki laserowej tj. wiązki powstającej na skutek emisji wymuszonej, dla której natężenie, częstotliwość, faza i polaryzacja są ściśle określone.

W przypadku diody elektroluminescencyjnej wykres posiadał schodki ( dwa maxima). Rozkład był raczej szeroki i niski, co świadczy o tym, że wiązka ta nie posiada już tak dobrej spójności jak wiązka światła lasera. Emisja ma charakter spontaniczny i wiązka formowana jest jedynie przez soczewkę, która jest odlewem z tworzywa. Wiązka rozszerza się znacznie w funkcji odległości od źródła, co jednocześnie jest powodem, aby twierdzić, że w miarę oddalania się od diody elektroluminescencyjnej maleje jej moc i natężenie.

7

wip.siek.net



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Lab 24, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siatk
CW 79, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siatki
POPRAWA, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 24-Wyznaczanie długości fali światła za pomocą siat
lab19, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 53-Badanie własnosci cząstek alfa za pomoca detektora
Wyznaczanie długości fali światlnej za pomocą siatki dyfrakcyjnej, Uczelnia, sem I, fiza, LABORATORI
Sprawozdanie nr 1, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 50-Charakterystyka licznika Geigera-Mulle
sprawozdanie-fizy11, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gam
Sprawozdanie35 RG, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 35-Badanie pętli histerezy magnetycznej f
sprawoad[1].betti, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 50-Charakterystyka licznika Geigera-Mulle
sprawozadanie 11, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 51-Badanie własności promieniowania gamma
34, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 34-Wyznaczanie podatności magnetycznej paramagnetyków i
fks lab1, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 26-Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą
LabFiz05, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 26-Wyznaczanie dyspersji optycznej pryzmatu metodą
Lab 21, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 21-Wyznaczanie pracy wyjścia elektronów z metalu met
Lab 34, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 34-Wyznaczanie podatności magnetycznej paramagnetykó
LABC9C10, MIBM WIP PW, fizyka 2, laborki fiza(2), 32-Wyznaczanie modułu piezoelektrycznego d metodą

więcej podobnych podstron