OPISY PREPARATÓW, Stomatologia, Histologia w stomatologii


1. Srebrzone komórki nerwowe zwoju międzykręgowego

zwój międzykręgowy otoczony jest 2 torebkami - zewnętrzną (zbudowaną z włókien kolagenowych) i wewnętrzną (utworzoną przez 2-3 warstwy płaskich fibroblastów)

masę zwoju tworzy łącznotkankowy zrąb, utworzony z tkanki łącznej właściwej luźnej oraz skupiska komórek pseudo jednobiegunowych, poprzedzielanych pęczkami włókien nerwowych

każda komórka nerwowa pseudo jednobiegunowa oddaje jedną wypustkę w kształcie litery T, dzielącą się następnie na akson i dendryt

preparat specyficznie barwiony (metodą srebrzenia AgNO3), co pozwala na uwidocznienie aparatu Golgiego (widocznego w postaci zygzaków, haczyków, wężyków), układającego się tutaj obwodowo, w układzie wianuszkowym), rozbudowany (zbudowany ze spłaszczonych woreczków, tworzących diktiosomy, wykazujące spłaszczenia w części środkowej i poszerzenia na obwodzie, polaryzacja układu - powierzchnia cis i trans)

aparat Golgiego otacza duże, pęcherzykowate jądro komórki zwojowej, w której dodatkowo można zidentyfikować drobnoziarnisty tigroid

każda komórka zwojowa otoczona jest pojedynczą warstwą komórek satelitarnych o gwiaździstym kształcie, od których ograniczona jest przez szparę obkurczeniową

komórki satelitarne mają zwarte jądra i na zewnątrz pokryte są wytworzoną przez siebie blaszką podstawną

liczne naczynia włosowate

2. Mitoza w komórkach roślinnych

widoczne są grupy komórek o wyraźnych ścianach komórkowych, co jednoznacznie wskazuje na to, iż są to komórki roślinne (komórki pochodzące ze stożka wzrostu)

w komórkach tych widoczne są jądra komórkowe w różnych stadiach podziału - jest to mitoza, stanowiąca kulminację cyklu komórkowego i składająca się z 2 etapów: podziału jądra (kariokinezy, którą możemy obserwować pod mikroskopem) i podziału cytoplazmy (cytokinezy, niewidocznej pod mikroskopem świetlnym)

● mitoza składa się z interfazy i 4 faz właściwych - w stadium interfazy widzimy komórki z typowym interfazowym jądrem - widoczna otoczka jądrowa, jądro, jąderka, chromatyna o strukturze cienkich, delikatnych nici

wyróżniamy 4 fazy kariokinezy: profazę, metafazę, anafazę i telofazę

w profazie następuje kondensacja chromosomów, zanika otoczka jądrowa i jąderko, centriole rozsuwają się, wyznaczając przyszłe bieguny komórki

w metafazie chromosomy są najlepiej widoczne, układają się w płaszczyźnie równikowej, tworząc płytkę metafazową; każdy chromosom składa się z 2 chromatyd

w anafazie następuje ruch chromosomów w kierunku biegunów, wydłużenie wrzeciona podziałowego i oddalenie się od siebie biegunów, siostrzane chromatydy się rozłączają

w telofazie następuje odtwarzanie struktury jąder, jąderka i otoczki jądrowej

3. Komórki tłuszczowe barwione Sudanem III

rodzaj tkanki łącznej o szczególnie małej masie istoty międzykomórkowej

główną masę tkanki stanowią komórki tłuszczowe (adipocyty), różnej wielkości i średnicy

układają się (gromadzą) wokół naczyń

komórki owalne, występują w zgrupowaniach, które mają budowę płacikową, zrazikową

grupy komórek oddzielone są od innych grup komórek pasmami tkanki łącznej właściwej, w której znajdują się liczne naczynia krwionośne i nerwy

komórka zawiera jedną dużą wakuolę tłuszczową, która wypełnia prawie całą objętość komórki - kropla ta ujawniona jest dzięki specyficznemu barwieniu Sudanem III - wybarwione na kolor pomarańczowy, (w barwieniu normalnym, podczas odwodnienia przy pomocy rozpuszczalników kropla tłuszczowa zostałaby wypłukana)

zewnętrzną granicę komórki tłuszczowej stanowi niezwykle wąski rąbek cytoplazmy, ściśniętej przez centralnie położoną kroplę lipidową - w miejscach, gdzie sporadycznie widoczne są płaskie jądra komórkowe, cytoplazma jest nieco grubsza, tam też znajdują się pozostałe organelle (jądro i organelle mają w komórce położenie biegunowe), obecność nitkowatych mitochondriów

ciasne upakowanie komórek, niewiele istoty międzykomórkowej

lipoliza, lipogeneza, produkcja hormonów (np. leptyny)

4. Kosmki łożyska

makroskopowo widać płytę łożyskową z odchodzącymi od niej kosmkami

kosmki są palczastymi wypustkami łożyska, na przekroju mają owalny kształt

wyraźnie widoczny dwuwarstwowy nabłonek

wolna powierzchnia kosmka pokryta syncytiotrofoblastem, którego komórki pochodzą z niżej leżących cytotrofoblastów

zrąb kosmka (z mezenchymy pozazarodkowej z gwiaździstymi komórkami) nazywany płytą kosmówkową, w której występują liczne naczynia, niekiedy wypełnione erytrocytami

w tkance łącznej zrębu kosmka występują komórki mezenchymalne kształtu gwiaździstego i duże makrofagi, zwane komórkami Hofbauera; okrągłe lub owalne, kwasochłonne, piankowata cytoplazma, lizosomy i okrągłe, ekscentrycznie położonym jądrze

w przestrzeniach międzykosmkowych wyraźne złogi fibrynoidu - kwasochłonne, na pograniczu tkanek matczynych i płodowych

kosmki biegnące od blaszki kosmówki do doczesnej podstawnej to kosmki palowe (czepne), od ich bocznych powierzchni odchodzą kosmki końcowe (wolne)

w I trymestrze ciąży kosmek pokryty jest podwójną warstwą trofoblastu, który składa się z syncytiotrofoblastu i cytotrofoblastu kosmkowego

syncytiotrofoblast: ciągła warstwa cytoplazmatyczna, w której umieszczone są dziesiątki tysięcy jąder komórkowych; cytoplazma barwi się lekko zasadochłonnie w okolicy przypodstawnej (jądra komórkowe), natomiast wyraźnie kwasochłonnie w części szczytowej, na pow. obecne mikrokosmki przypominające brzeżek szczoteczkowy

cytotrofoblast kosmkowy: duże euchromatyczne jądra i zasadochłonna cytoplazma

5. Pępowina

narząd kształtu owalnego, makroskopowo widać 3 struktury - 2 tętnice i 1 żyłę

rozwija się z szypuły łączącej

po zarośnięciu przewodu żółtkowego i omoczniowego zawiera:

2 tętnice z krwią żylną (brak blaszek sprężystych wew. i zew., zapadnięte światło przez skurcz grubej warstwy środkowej z miocytów gładkich)

1 żyłę z krwią tętniczą (największe naczynie w pępowinie, gruby pokład mięśniówki gładkiej o skośnym i okrężnym przebiegu)

powierzchnia pokryta jest nabłonkiem jednowarstwowym sześciennym omoczni

wnętrze pępowiny stanowi nieunaczyniona tkanka galaretowata (galareta Whartona), w której zatopione są jedna żyła pępkowa i dwie tętnice pępkowe (po porodzie silnie obkurczone) - specyficzna konsystencja tej tkanki związana jest z wysoką zawartością kwasu hialurunowego

i bogactwem proteoglikanów siarczanowych

galareta Whartona zawiera komórki mezenchymatyczne o różnym kształcie (gwiaździste lub wydłużone komórki mezenchymatyczne gromadzące duże ilości glikogenu)

ściana naczyń tętniczych o charakterystycznej budowie - gruba błona wewnętrzna, błona mięśniowa z metachromatyczną substancją podstawową, brak błony sprężystej, zamiast przydanki występują tkanka łączna śluzowa; na preparacie światło jest zapadnięte na skutek skurczu mięśniówki

żyła zawiera dużo włókien mięśniowych o różnym układzie - podłużnym, okrężnym, skośnym

rola to wymiana krwi płód/ łożysko

6. Plemniki

jasny preparat, na którym to - na największym powiększeniu - widoczne są plemniki z zasadochłonnie zabarwioną główką i kwasochłonnie zabarwioną witką

główka ma kształt owalny, zawiera jądro (skondensowane, w formie jednorodnej chromatyny jądrowej) i akrosom, pokrywający przedni biegun jądra (2/3 powierzchni, w formie czapeczki)

witkę (zdecydowanie dłuższa od główki - ok. 60 mikrometrów, podczas gdy cały plemnik ma ok. 62-65) można podzielić na 4 części: szyjkę, wstawkę, odcinek główny i odcinek końcowy

obok plemników prawidłowo wykształconych wyróżnić można plemniki o budowie nieprawidłowej (posiadające zbyt krótką witkę, witkę złamaną, mające wady w budowie główki itp.)

w przednim biegunie akrosom (przekształcony aparat Golgiego zawierający enzymy służące plemnikowi do przeniknięcia osłonki przejrzystej oocytu)

7. Nabłonek jednowarstwowy płaski z krezki

preparat wysrebrzony, oglądany od góry

rząd płaskich, zwartych komórek, leżących na błonie podstawnej

składa się z komórek, których granice są pozazębiane - czarno-brązowa sieć odpowiada granicom międzykomórkowym

komórki duże, jasne, brak przestrzeni międzykomórkowych lub bardzo niewielka jej ilość

jądra komórkowe owalne, leżące równolegle do błony podstawnej, w centralnym punkcie komórki, mogą być grubsze niż cytoplazma

komórki nie wykazują biegunowości ułożenia składników komórkowych

widoczna błona podstawna

funkcja filtracyjna, odbywa się w nich transcytoza i bierny transport substancji

8. Tkanka łączna siateczkowata

utworzona przez delikatną sieć włókien srebrochłonnych (argentofilnych, retikulinowych), na której rozpięte są komórki gwiaździste (otaczające całkowicie włókna, na kształt mankietu) - komórki te, o kwasochłonnej cytoplazmie zaopatrzone są w liczne wypustki, tworzące ów sieć

w oczkach tkanki okrągłe jądra limfocytów

makrofagi, komórki dendrytyczne i splatające się uczestniczą w indukcji odpowiedzi immunologicznej

liczne grudki chłonne

liczne włókna srebrochłonne (kolagen typu III)

włókna otoczone komórkami tkanki łącznej (komórki niezróżnicowane, fibrocyty, makrofagi, komórki dendrytyczne -> odpowiedź immunologiczna)

tkanka obecna w narządach chłonnych, szpiku, zrębie błony śluzowej żołądka i jelit

pochodzenia mezenchymatycznego

9. Tkanka łączna włóknista wiotka z krezki

tkanka zbudowana z: komórek, włókien i istoty podstawowej

obecność substancji podstawowej, w której spoczywają komórki, włókna i naczynia

dużo płynu tkankowego, którego nadmiar może powodować obrzęk

● zawiera wszystkie rodzaje włókien łącznotkankowych: kolagenowe, sprężyste, retikulinowe

zawiera również wszystkie typy komórek: fibroblasty, fibrocyty, komórki plazmatyczne, komórki tuczne, tłuszczowe, napływowe, histiocyty - są one trudne do odróżnienia, widoczne jądra tych komórek

substancja podstawowa zbudowana z obfitej, silnie uwodnionej macierzy o niskim stopniu agregacji makrocząsteczek, w której to właśnie luźno są rozrzucone pęczki włókien kolagenowych i sieć włókien sprężystych

luźne utkanie włókien i komórek

10. Tkanka łączna zwarta o układzie regularnym włókien kolagenowych

występująca np. w ścięgnie

zbudowana z równolegle ułożonych pęczków włókien kolagenowych (kolagen typ I), zatopionych w skąpej istocie podstawowej

układ pęczków włókien nadaje tkance charakter uporządkowany

między pęczkami włókien leżą nieliczne fibrocyty układające się w szeregi, nazywane szeregami Ranviera

fibrocyty posiadają skrzydełkowate wypustki, którymi wypełniają wolne przestrzenie pomiędzy włóknami klejodajnymi - wyglądają one jak ciemniejsze linie na powierzchni fibrocytów, rozmieszczone wzdłuż całego szeregu Ranviera w postaci grzebieni

poszczególne pęczki włókien kolagenowych otoczone są luźniejszą tkanką łączną, całe ścięgno otaczają pęczki włókien kolagenowych o przebiegu okrężnym

równoległe pęczki włókien kolagenu typu I

skąpa istota podstawowa, dominują włókna, komórki nieliczne

całe ścięgno otoczone okrężnymi włóknami kolagenowymi -> pochewka ścięgna

tkanka obecna w ścięgnach i więzadłach

pochodzenie mezenchymatyczne

11. Chrząstka szklista

pokryta ochrzęstną z tkanki łącznej zbitej o układzie regularnym, w której znajdują się fibroblasty, a na granicy komórki niezróżnicowane; ponadto w ochrzęstnej występują też naczynia odżywiające chondrocyty i komórki mezenchymalne różnicujące się w chondroblasty

ochrzęstna kwasochłonna, istota podstawowa pod ochrzęstną zasadochłonna - im głębiej, tym bardziej zasadochłonna

istota międzykomórkowa zbudowana z istoty podstawowej chrząstki barwiącej się zasadochłonnie oraz z włókien kolagenowych typu II ułożonych nieregularnie, biegnących w różnych kierunkach (niewidoczne na preparacie ze względu na inny współczynnik załamania światła); istota międzykomórkowa skupia się wokół komórek, tworząc zasadochłonnie wybarwione obszary - kule

chondrytowe

komórki - chondrocyty i zewnętrzne chondroblasty - występują pojedynczo lub po kika jako grupa izogeniczna (powstała z podziału jednej komórki) - leżą w jamkach ochrzęstnych

chondrocyty o kształcie owalnym lub kulistym, z 1 lub 2 pęcherzykowatymi jądrami, mniejsze na obwodzie (chrząstka młoda) i większe w środku (chrząstka stara)

12. Chrząstka włóknista z tarczki międzykręgowej

charakterystyczne „jodełkowate” uporządkowanie włókien kolagenowych - włókna zawsze są dobrze widoczne („nie zamaskowane”), ułożone w regularne pęczki

ubogokomórkowa - typowa jest dla tej tkanki niewielka liczba małych komórek - pojedynczych chondrocytów, które umieszczone są w jamkach, biegnących zgodnie z przebiegiem włókien

chondrocyty rozproszone w różowo zabarwionej macierzy; komórki o kształcie kulistym lub owalnym, z 1 lub 2 pęcherzykowatymi jądrami

praktycznie brak grup izogenicznych

13. Chrząstka sprężysta z nagłośni

widoczna gęsta sieć zbudowana z licznych włókien elastycznych i sprężystych , otaczająca bardzo liczne jamki chrzęstne, w których znajdują się grupy izogeniczne chondrocytów

chondrocyty w jamkach ochrzęstnych i istota międzykomórkowa słabiej rozwinięte

słabo widoczne chondrocyty, wyraźne jamki

chondrony najczęściej dwukomórkowe

sieć włókien sprężystych wybarwionych na niebiesko rezorcyno-fuksyną i na wiśniowo orseiną

14. Tkanka kostna zwarta blaszkowata

obecne są blaszki kostne, ułożone koncentrycznie wokół kanałów naczyniowych - osteony - blaszki te, zbudowane z kolagenu typu I wypełniają objętość tkanki, zapewniając jej dużą wytrzymałość

w środku osteonu tzw. kanał osteonu (dawniej kanała Haversa), zawierające przyżyciowo włosowate naczynia krwionośne i nerw

naczynia krwionośne poszczególnych osteonów łączą się dzięki bocznym odgałęzieniom, które biegną w poprzek kości w kanałach Volkmanna

na granicach przylegających do siebie blaszek kostnych znajdują się jamki kostne, zawierające osteocyty

między osteonami znajdują się blaszki kostne międzysystemowe

od strony zewnętrznej pokryta blaszkami podstawowymi zewnętrznymi, a od strony jamy szpikowej blaszkami podstawowymi wewnętrznymi

kość pokryta jest okostną, zbudowaną z 2 warstw - zewnętrznej (tkanki łącznej zbitej, od której odchodzą włókna zakotwiczające Sharpeya) i wewnętrznej (luźniejszej, z naczyniami i komórkami osteogennymi, mogącymi różnicować się w osteoblasty)

15. Krew - rozmaz

komórki morfotyczne zanurzone w bezpostaciowym płynie - osoczu

rozróżnić możemy:

erytrocyty - okrągłe lub owalne komórki z centralnym przejaśnieniem, brak jądra, na rozmazie wybarwione na czerwono, najliczniejsze; czasem mogą wykazywać odchylenia w zakresie wielkości (anizocytoza) lub kształtu (pokilocytoza)

leukocyty, w skład których wchodzą granulocyty obojętno-, kwaso- i zasadochłonne oraz limfocyty i monocyty

granulocyty obojętnochłonne - młode o jądrze pałeczkowatym, starsze o jądrze segmentowanym; najliczniej występują 3 lub 4-segmentowe; charakteryzują się obecnością wielu zasadochłonnych ziarnistości w kwasochłonnej cytoplaźmie, są najliczniejsze z leukocytów (50-75%)

granulocyty kwasochłonne - inaczej eozynofile, posiadają jedno, dwupłatowe, „okularowate” jądro, rzadkie (2-4%)

granulocyty zasadochłonne - inaczej bazofile, z jądrem 2- lub 3-płatowym; obecność licznych zasadochłonnych ziarnistości obejmujących całą komórkę; najrzadsze (0,5-1%)

limfocyty - posiadają 1 jądro, obejmujące całą komórkę i cytoplazmę w postaci zasadochłonnego rąbka w pobliżu jądra

monocyty - największy element morfotyczny (2x większy od granulocytów), z 1 fasolowatego lub nerkowatego kształtu jądrem, zasadochłonną cytoplazmą z licznymi azurofilnymi lub kwasochłonnymi ziarenkami

między erytrocytami znaleźć można fragmenty cytoplazmy megakariocytów - trombocyty, których zadaniem jest zaczopowanie uszkodzonej ściany naczynia i zahamowanie krwawienia w przypadku krwotoku

16. Szpik czerwony - skrawek

liczne komórki tłuszczowe

dzielimy szpik na przedział naczyniowy i hemopoetyczny - szpik naczyniowy tworzą nieliczne tętnice i liczniejsze żyły, główne szerokie naczynia zatokowe szpiku; szpik hemopoetyczny tworzy zaś tkanka łączna z różnymi formami rozwojowymi elementów morfotycznych krwi

pasma komórek tkanki łącznej siateczkowatej, zawierające gęsto upakowane, różnorodne formy rozwojowe erytrocytów i granulocytów, pomiędzy którymi spotyka się liczne komórki tłuszczowe

licznie występujące, możliwe do jednoznacznego zróżnicowania megakariocyty - duże komórki, wielojądrzaste, których kuliste jądra ułożone są w kształcie obręczy lub wieńca - są to komórki macierzyste trombocytów powstających poprzez oderwanie się fragmentów cytoplazmy

również możliwe do zróżnicowania wśród różnych form erytro- i granulopoetycznych, dzięki okrągłym, ciemno zabarwionym jądrom - normoblasty

liczne naczynia włosowate szpiku są bardzo szerokie, mają postać zatok, ich śródbłonek zbudowany jest z komórek płaskich, wytwarzających pory

17. Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa w przekroju podłużnym

zbudowana z długich, cylindrycznych, nierozgałęzionych i wielojądrowych (!) włókien mięśniowych o zróżnicowanej średnicy, barwiących się silnie kwasochłonnie

jądra leżą w obwodowej części sarkoplazmy, pod sarkolemą, okół włókien tkanka łączna (śródmięsna) towarzyszy im tkanka łączna z licznymi naczyniami włosowatymi

barwienie hematoksyliną żelazistą uwidacznia prążkowanie, które jest wynikiem tego, że miofibryla zbudowana jest z równoległe ułożonych miofilamentów cienkich i grubych układających się w naprzemiennie powtarzające się prążki jasne I (izotropowe) i ciemne A (anizotropowe)

na sarkolemmie, znajdują się komórki satelitowe, dzięki którym włókna mają zdolność do regeneracji

18. Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana szkieletowa w przekroju poprzecznym

włókna mięśnia widoczne są jako nierówne, wieloboczne pole ze spłaszczonymi bokami, którymi łączą się sąsiadujące ze sobą włókna

jądra zgrupowane pod sarkolem

brak wstawek

we włóknach widoczne są wyraźne miofibryle, układające się pola miofibryli (pola Conheima) - składnik cytoplazmatyczny

między pęczkami włókieni znajduje się tkanka łącznotkana, która zawiera naczynia krwionośne:

namięsna - otacza cały mięsień

omięsna - otacza pęczki mięśniowe

śródmięsna - otacza włókna mięśniowe

19. Tkanka mięśniowa poprzecznie prążkowana serca

istota międzykomórkowa, w skład której wchodzi tkanka łączna właściwa i blaszki podstawne, otaczające miokardiocyty

duża ilość naczyń krwionośnych w przestrzeni międzykomórkowej

miokardiocyty ułożone zdecydowanie bardziej chaotycznie, mniej regularnie niż w mięśniu szkieletowym

komórki mięśnia sercowego są widlasto rozgałęzione, łączą się z sąsiednimi komórkami za pośrednictwem bocznych anastomoz - wstawek, specyficznych dla serca (na preparacie w przekroju podłużnym są to elementy ciemniejsze)

linia połączenia wstawkowego na przekroju jest zygzakowata, gdyż w tym rejonie błony komórkowe tworzą palczaste, zazębiające się wypustki

obecną są 1-2 jądra, położone centralnie

widoczne prążkowanie, które jest wynikiem tego, że miofibryla zbudowana jest z równoległe ułożonych miofilamentów cienkich i grubych układających się w naprzemiennie powtarzające się prążki jasne I (izotropowe) i ciemne A (anizotropowe); wewnątrz prążka I wyraźne linie Z; mimo wszystko prążkowanie zdecydowanie mniej widoczne niż w mięśniu szkieletowym

20. Włókna nerwowe izolowane

preparat niebarwiony, utrwalony i wyczerniony osmem

wybarwione na czarno nawinięte błony komórkowe lemmocytów - osłonki mielinowe

wyraźne przewężenia Ranviera (przerwy w osłonce mielinowej neurytów)

możliwe do zauważenia, delikatne wcięcia Schmidta-Lantermanna, biegnące skośnie do osi długiej neurytu - nacięcia te odpowiadają rozluźnieniom w systemie koncentrycznie ułożonych blaszek białkowo-lipidowych, które nie przerywają ciągłości komórek Schwanna

włókno nerwowe funkcjonuje jako wypustka neurony (aksony)

21. Izolowane komórki nerwowe wielobiegunowe

komórki o charakterystycznym nieregularnym gwiazdkowatym kształcie z bardzo licznymi długimi wypustkami - cecha wskazująca na to, iż jest to komórka nerwowa wielobiegunowa

w obrębie komórki nerwowej wyróżniamy ciało komórkowe zawierające jądro (którego w tym barwieniu nie widać) i znaczną część cytoplazmy, bardzo długie wypustki cytoplazmatyczne (dendryty i akson)

miejsce odejścia aksonu od ciała komórkowego to podstawa aksonu.

22. Zwój nerwowy rdzeniowy

zwojem nerwowym nazywamy skupisko neuronów poza centralnym układem nerwowym

otoczony łącznotkankową torebką (odpowiednik onerwia i nanerwia nerwów rdzeniowych)

zrąb zwoju stanowi tkanka łączna wiotka (odpowiednik śródnerwia nerwów rdzeniowych), otaczająca grupy zwojowych komórek nerwowych, będące neuronami rzekomojednobiegunowymi poprzedzielanymi pęczkami włókien nerwowych

ciała komórkowe neuronów leżą głównie w części obwodowej, pod torebką łącznotkankową; każde z nich oddaje jedną wypustkę ku środkowi zwoju, która następnie rozdziela się na kształt litery T (na akson - włókno dośrodkowe i dendryt - włókno odśrodkowe)

ciało komórki zwojowej ma wyraźne, pęcherzykowate jądro, w cytoplaźmie widoczne są zaś liczne zasadochłonne ziarnistości

ciało komórki zwojowej otoczone pojedynczą warstwą spłaszczonych komórek satelitarnych (amficytów) o gwiaździstym kształcie i przeplatających się wypustkach - komórki te mają zwarte jądra, od zewnątrz otoczone są wytworzoną przez siebie blaszką podstawną

komórki satelitarne oddzielone są od komórek zwojowych szparą obkurczeniową

w zwoju spotyka się też naczynia włosowate i fibrocyty

komórki nerwowe skupione w grupach

23. Zwój nerwowy współczulny

otoczone torebką łącznotkankową

zrąb zwoju stanowi tkanka łączna wiotka, podtrzymująca komórki zwojowe

komórki zwojowe mają wyraźne pęcherzykowe jądra i w znacznej ilości ciałka Nissla - są komórkami gwiaździstymi, wielobiegunowymi, mają liczne denryty i jeden akson; otoczone są komórkami glejowymi, zwane satelitarnymi

komórki zwojowe w odróżnieniu od komórek w zwoju rdzeniowym nie leżą obwodowo, są rozrzucone

oprócz komórek zwojowych w zwoju współczulnym znajdują się też komórki nerwowe pająkowate - mniejsze od zwojowych, niecałkowicie pokryte komórkami satelitarnymi, oddają liczne wypustki, tworzące synapsy z innymi komórkami pająkowatymi i z komórkami zwojowymi

24. Pień nerwowy

pień nerwowy - inaczej nerw obwodowy

otoczony włóknistym nanerwiem

składa się z równolegle ułożonych pęczków włókien nerwowych - przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia onerwie, utworzone również przez tkankę łączną, zawierającą również liczne naczynia krwionośne

osłonki mielinowe wybarwione są czterotlenkiem osmu na czarno

wewnątrz pęczka, poszczególne włókna poprzedzielnae są siecią włókien kratkowych, która nosi nazwę śródnerwia

jądra fibrocytów, tworzących śródnerwie są ciemniejszego koloru

25. Kora móżdżku = móżdżek

ARBOR VITAE! - istota szara (kora móżdżku) i biała

wyraźnie, charakterystycznie pofałdowana struktura; składa się z 3 warstw: drobinowej, zwojowej i ziarnistej

warstwa drobinowa składa się z komórek gwiaździstych małych (leżą na powierzchownej części kory móżdżku, komórki wielowypustkowe, o charakterystycznych ciemnych jądrach i wyraźnych ciałkach Nissla) i komórek gwiaździstych dużych (koszyczkowych - komórki duże, dające wiele wypustek i leżące w wewnętrznej cześci warstwy drobinowej)

warstwa zwojowa składa się z dużych komórek nerwowych (komórek zwojowych, Purkiniego (!), gruszkowatych), pomiędzy którymi leżą liczne astrocyty, oddające wypustki biegnące przez warstwę drobinową ku powierzchni kory móżdżku, gdzie tworzą graniczną błonę glejową

warstwa ziarnista obecna jest bardzo charakterystyczna na preparatach HE ze względu na duże nagromadzenie się okrągłych, leżących blisko siebie komórek nerwowych - w warstwie tej wyróżniamy komórki ziarniste małe, komórki ziarniste duże (Golgiego) i komórki poziome

wewnątrz istota biała móżdżku

26. Naczynia włosowate, tętniczki i żyłki

widoczne naczynia przed- i pozawłosowate łączą system tętniczo-żylny i naczynia włosowate

naczynia włosowate mają ścianę złożoną z komórek śródbłonka położonych na blaszce podstawnej i perycytów - komórek przydanki o gwiaździstym kształcie

tętniczka (arteriola) ma trójwarstwową budowę ściany - błonę środkową stanowi pojedyncza warstwa mięśniówki gładkiej

naczynia przedwłosowate (prekapilary) mają cienką ścianę zbudowaną z komórek śródbłonka, położonych na błonie podstawnej - charakterystyczną cechą tych naczyń są leżące na zewnątrz od błony podstawnej komórki mięśniowe gładkie o okrężnym przebiegu, co daje efekt „krzyżowania się jąder” miocytów gładkich z jądrami komórek śródbłonka leżącymi wzdłuż długiej osi naczynia

naczynia pozawłosowate (postkapilary) posiadają ciągłą warstwę perycytów i delikatny, grubiejący łącznotkankowy mankiet

w momencie, gdy łącznotkankowy mankiet staje się już wyraźny i pojawiają się w nim miocyty gładkie, postkapilara przechodzi w żyłkę

śródbłonek żyłek jest porowaty, blaszka podstawna nieciągła

27. Tętnica i żyła typu mięśniowego

tętnica typu mięśniowego (średniego kalibru) ma średnicę 0,3-1 mm

ściana tętnicy ma 3 warstwy: błonę zewnętrzną, środkową i wewnętrzną

błona wewnętrzna - składa się z śródbłonka położonego na błonie podstawnej (komórki śródbłonka oddają tutaj wypustki dochodzące do miocytów gładkich błony środkowej - połączenie neksus), warstwy pośredniej (złożonej z włókien kolagenowych i miocytów gładkich) i blaszki sprężystej wewnętrznej (najgrubsza warstwa błony, złożona z włókien sprężystych, które po utrwaleniu dają obraz pofałdowania powierzchni tętnicy - brak tego w żyle)

błona środkowa złożona jest z kilkudziesięciu warstw komórek mięśniowych gładkich, ułożonych okrężnie; jest to najgrubsza warstwa ściany tętnicy; na styku tej błony z błoną zewnętrzną występuje blaszka sprężysta zewnętrzna

błona zewnętrzna, utworzona z tkanki łącznej właściwej luźnej z włóknami kolagenowymi; zawiera naczynia naczyń

żyła (o szerszym świetle niż tętnica) ma cienką ścianę, składają się również z 3 warstw:

błona wewnętrzna - słabo wykształcona, blaszka sprężysta nie powoduje pofałdowania lub jest ono zdecydowanie słabsze

błona środkowa zdecydowanie cieńsza niż w tętnicach, o luźniejszym utkaniu, zbudowana z kilku pokładów włókien mięśniowych ułożonych w pęczki, przeplatane włóknami kolagenowymi i sprężystymi

błona zewnętrzna jest najlepiej wykształconą warstwą, złożoną z tkanki łącznej właściwej

kryterium diagnostycznym jest budowa błony środkowej - w tętnicy występują gęste pokłady mięśniówki gładkiej, podczas gdy w żyle pokłady te są luźniejsze, występuje więcej elementów łącznotkankowych takich jak włókna kolagenowe czy sprężyste

dodatkowym kryterium diagnostycznym jest wyraźność błony sprężystej wewnętrznej - jej pofałdowanie po utrwaleniu jest zdecydowanie wyraźniejsze w tętnicy

28. Aorta

aorta zaliczana jest do tętnic typu sprężystego, czyli o dużym kalibrze (powyżej 1 mm)

makroskopowo widać preparat o kształcie koła, koloru czerwonego, z bardzo wyraźnym światłem

mikroskopowo możemy rozpoznać 3 ściany, od strony zewnętrznej:

łącznotkankowa przydanka (znajdować się mogą w niej naczynia naczyń)

najgrubsza błona środkowa, w której skład wchodzą błony sprężyste zbudowane z elastyny i w której widoczne są otworki - błony okienkowate, pomiędzy którymi znajdują się miofibroblasty

błona wewnętrzna, składająca się z wyściełającego śródbłonka, położonego na błonie podstawnej

charakterystyczne dla aorty, jak i ogólnie wszystkich tętnic typu sprężystego jest zasadniczo brak mięśniówki

specyficzne barwienie fuksyną ma na celu uwidocznić szczególnie włókna sprężyste

29. Węzeł chłonny

makroskopowo preparat o kształcie fasolowatym, koloru fioletowego, o pełnej, pozbawionej światła strukturze

węzeł otoczony jest łącznotkankową torebką, w której znaleźć można miejsca, gdzie znajdowały się naczynia limfatyczne doprowadzające; torebka wnika w miąższ w postaci beleczek, dzieląc węzeł na nisze

zrąb narządu zbudowany z tkanki łącznej siateczkowatej, w dużej części gęsto zasiedlonej przez limfocyty - obszary nie zasiedlone przez limfocyty tworzą zatoki limfatyczne, czyli drogi przepływu chłonki (na preparacie widoczne jako różowe pola, otoczone przez fioletowo zabarwione limfocyty)

możliwe do rozróżnienia są 3 warstwy węzła chłonnego - kora, część przykorowa i rdzeń

w warstwie korowej charakterystyczne są grudki limfatyczne pierwotne i wtórne z środkiem namnażania (jaśniejsza część grudki) i środkiem zagęszczenia (ciemniejsza, obwodowa część grudki)

pomiędzy warstwą korową i przykorową nie ma wyraźnej granicy - wyznaczają ją właśnie grudki chłonne

pas przykorowy tworzy utkanie limfatyczne rozproszone (brak grudek chłonnych!)

środkową część zrębu stanowi rdzeń, do którego we wnęce powinny dochodzić naczynia - odprowadzające, tętnica oraz żyła

w części rdzennej znajdują się charakterystyczne plazmocyty

30. Migdałek podniebienny

pokryty nabłonkiem wielowarstwowym płaskim nierogowaciejącym, który zagłębia się, wytwarzając charakterystyczne, rozgałęzione krypty z licznymi grudkami chłonnymi wtórnymi

nabłonek migdałka w następstwie przenikania limfocytów zredukowany do 2 lub 3 warstw - w wyniku tego podstawne warstwy nabłonka są rozluźnione i zmieniają się w siateczkowate pasmo (siateczkę nabłonkową)

krypty migdałka i utkanie limfatyczne w postaci pojedynczej warstwy grudek chłonnych tworzy mieszek - migdałek podniebienny zbudowany jest właśnie z 10-20 mieszków oddzielonych odchodzącymi od torebki łącznotkankowej przegrodami łącznotkankowymi (migdałek ten jako jedyny zawiera torebkę łącznotkankową)

zrąb migdałka tworzy tkanka łączna siateczkowata - brak w niej naczyń krwionośnych, występują jednak naczynia limfatyczne, otaczające grudki chłonne

poniżej utkania limfatycznego migdałka znajdować się może pasmo mięśniówki szkieletowej, otaczającej zagłębienie migdałka

w odróżnieniu od pozostałych migdałków występuje tutaj torebka łącznotkankowa, w odróżnieniu zaś od pozostałych narządów limfatycznych występują tutaj struktura nabłonkowa i krypty

31. Śledziona

pokryta torebką łącznotkankową, która wnika do narządu w postaci beleczek, które tworzą rusztowanie narządu

pod torebką grudki chłonne - ciałka Malphiniego - z wyraźnym centrum namnażania, w którym zlokalizowane są limfocyty B

wnętrze narządu zajmuje tkanka łączna siateczkowata

2 typy utkania w obrębie zrębu - miazga czerwona i biała

miazgę czerwoną tworzy sieć komórek o typie fibrocytów, rozpiętych na licznych włóknach oraz osiadłe makrofagi; w oczkach tkanki siateczkowatej występują wszystkie elementy morfotyczne krwi; podstawowym składnikiem miazgi czerwonej są zatoki śledzionowe, których anastamozy nadają miazdze czerwonej strukturę gąbczastą (stąd na przekroju miazga czerwona widoczna jest w formie pasm zwanych sznurami śledzionowymi)

zatoki śledzionowe zbudowane są z komórek pręcikowych, których jądra wpuklają się do ściany zatoki

miazga biała skupiona jest wokół tętnic centralnych, które na całej długości otoczone są pochewką limfoidalną typu rozproszonego (okołonaczyniowa pochewka limfatyczna PALS); z pochewkami limfoidalnymi związane są grudki chłonne uwypuklające się bocznie w stosunku do tętnicy centralnej

najistotniejsze diagnostyczne są: brak podziału na część korową i rdzenną, brak zatok brzeżnych oraz występowanie miazgi białej i czerwonej.

32. Grasica

otoczona torebką łącznotkankową, która wnika w głąb miąższu, oddając przegrody łącznotkankowe

przegrody łącznotkankowe dzielą narząd, jednak dzieje się to tylko w części zewnętrznej - stąd budowa grasicy jest pseudozrazikowa; wspólna dla całego narządu część centralna nosi nazwę pnia grasicy

w każdym zraziku występuje część korowa (silnie się barwiąca, ze względu na bogactwo limfocytów, a konkretniej tymocytów - im głębiej w korę, tym limfocyty mniejsze), otaczająca centralnie położoną część rdzenną (zawiera ona znacznie mniej limfocytów, zdecydowanie więcej zaś słabo barwliwych komórek nabłonkowych)

brak grudek chłonnych

zrąb grasicy zbudowany jest z komórek nabłonkowych rozciągniętych na kształt sieci (stąd grasica nazywana jest narządem limfatyczno-nabłonkowym)

wyróżniamy następujące komórki nabłonkowe:

gwiaździste (nabłonkowo-siateczkowe) - najliczniejsze, tworzące sieć desmosomalną

barierowe - spłaszczone, oddzielające tkankę łącznąi naczynia krwionośne od utkania nabłonkowo-limfatycznego

ciałka Hassala - struktury charakterystyczne, występujące tylko w części rdzennej, zbudowane z koncentrycznie ułożonych, spłaszczonych komórek nabłonkowych

w okresie adolescencencyjnym u człowieka grasica ulega inwolucji czyli zastąpieniu części komórek przez tkankę tłuszczową

33. Migdałek gardłowy

pokryty nabłonkiem wielorzędowym walcowatym urzęsionym z widocznymi komórkami kubkowymi (jaśniejsze pola)

w nabłonku znajdują się ponadto komórki M (pofałdowane na powierzchni), które są miejscem przenikania wirusów

zrąb migdałka stanowi tkanka łączna siateczkowata

miąższ zbudowany z grudek limfatycznych i limfocytów, leżących między nimi

nie posiada torebki, ani krypt - wpuklenia nabłonka tworzą jedynie rowki

brak naczyń chłonnych doprowadzających

34. Przysadka mózgowa

pokryta łącznotkankową torebką z tkanki łącznej luźnej

składa się z części gruczołowej i nerwowej

część gruczołową (płat przedni) różnicujemy na część przednią, pośrednią i guzową

część przednia - jej zrąb zbudowany jest z tkanki łącznej właściwej wiotkiej, zawierającej liczne włókna srebrnochłonne oraz naczynia włosowate typu okienkowego; składa się z kilku rodzajów komórek: chromofobnych (drobne komórki o niewybarwionej i pozbawionej ziarnistości cytoplaźmie, z okrągłymi jądrami), chromofilnych (mają okrągłe jądro, położone ekscentrycznie - wyróżniamy w zależności od ziarnistości komórki kwasochłonne barwiące się na czerwono, takie jak somatotropy czy mammotropy oraz komórki zasadochłonne barwiące się na niebiesko, jak gonadotropy, kortykotropy i tyreotropy)

część pośrednia - o zwartej strukturze, brak naczyń krwionośnych, zbudowana w pewnej części z cyst wypełnionych koloidem (cysty Rathkiego); ponadto występują w niej komórki zrębowe i nieliczne komórki mukoidalne zawierające peptydy

część guzowa - otacza na kształt kołnierza trzon lejka, dobrze ukrwiona, tu również występują grupy komórek chromofilnych i -fobnych

część nerwowa - stanowi część podwzgórza mózgowego; zbudowana z bezmielinowych aksonów komórek nrwowych i komórek glejowych - pituicytów (odmiana astrocytów); można w niej wyróżnić:

wyrostek lejkowaty - zawiera zakończenia aksonów komórek nerwowych (komórki neurosekretoryczne) z jądra nadwzrokowego i przykomorowego podwzgórza, z ziarnami wydzielniczymi - zakończenia te mają na preparatach wygląd zasadochłonnych wysp, nazywanych ciałkami Herringa

szypuła - podobnie jak wyrostek lejkowaty, zbudowana z aksonów, zawiera ciałka Herringa

wyniosłość pośrodkowa

35. Nadnercze

charakterystyczny kształt wydłużonego trójkąta (czapki napoleońskiej, trójlistnej koniczyny)

narząd pokryty torebką łącznotkankową

2 główne części narządu: żółto zabarwiona kora i czerwono-brunatny rdzeń

w korze występują 3 warstwy:

kłębkowata - wstępują w niej komórki, zgrupowane w gniazda, arkady; komórki położone bliżej torebki słabo zróżnicowane

pasmowata - komórki układają się w równoległe pasma

siatkowata - warstwa najsilniej wybarwiona, komórki tworzą krzyżujące się pasma między nimi (przeplatająca się sieć), występują tutaj też szerokie naczynia krwionośne

w rdzeniu znajdują się komórki chromochłonne i zwojowe, widoczne są też przekroje żył z grubymi naczyniami

36.Tarczyca

gruczoł o budowie pęcherzykowej, objęty torebką łącznotkankową

zrąb narządu stanowi tkanka łączna luźna

miąższ składa się z pęcherzyków i leżących obwodowo komórek C

pęcherzyki utworzone przez nabłonek jednowarstwowy sześcienny zbudowany z tyreocytów (pęcherzyki aktywne)i nabłonek jednowarstwowy płaski (tkanka spoczynkowa) - w szczytowej części nabłonka znajdują się kwasochłonne pęcherzyki wydzielnicze

w pęcherzykach znajduje się żel koloidowy, w którego skład wchodzi tyreoglobulina

w zrębie liczne naczynia włosowate typu zatokowego

brak dróg wyprowadzających

37.Skóra nieowłosiona

składa się z naskórka i skóry właściwej leżącej na tkance podskórnej

naskórek zbudowany z nabłonka wielowarstwowego rogowaciejącego utworzonego przez keratynocyty układające się w 5 warstw: podstawną (1 warstwa komórek, barwi się zasadochłonnie ze względu na rybosomy), kolczystą (kilka warstw komórek wielobocznych, również barwi się zasadochłonnie), ziarnistą (3-5 pokładów spłaszczonych komórek), jasną i zrogowaciałą

między keratynocytami warstwy podstawnej występują melanocyty (o kształcie gwiaździstym) i komórki dendrytyczne (Langerhansa)

zrogowaciała część nabłonka silnie kwasochłonna

na wolnej powierzchni naskórka odrywające się łuseczki rogowe

skóra właściwa zbudowana z tkanki łącznej właściwej, składa się z dwóch warstw: brodawkowej (tworzącej wpuklenia do naskórka) i siateczkowatej

zawiera liczne naczynia krwionośne, gruczoły oraz receptory czuciowe

brak gruczołów łojowych ,występują za to gruczoły potowe

38. Skóra owłosiona

składa się z cienkiej warstwy zrogowaciałego naskórka (nabłonek wielowarstwowy płaski rogowaciejący), skóry właściwej i tkanki podskórnej

naskórek tworzy wpuklenia do skóry właściwej i tkanki podskórnej tworząc mieszki włosowe

obecne są mniej lub bardziej widoczne włosy, składające się z łodygi wystającej ponad naskórek i korzenia umieszczonego w nabłonkowym mieszku włosowym (w kształcie mieszek podobny jest do próbówki)

w skórze właściwej przebiegają włókna miocytów gładkich tworzące mięsień przywłośny

gruczoł łojowy znajdujący się kącie mięśnia przywłośnego (skurcz tego mięśnia powoduje wyciśnięcie wydzieliny)

liczne gruczoły potowe oraz naczynia krwionośne

39. Język - budowa ogólna

narząd o budowie mięśniowo-łącznotkankowej

pokryty na górnej powierzchni błoną śluzową, tworzącą liczne uwypuklenia - tzw. brodawki

widoczne brodawki nitkowate, charakterystycznie spiczasto zakończone i wygięte w stronę gardłową

pod warstwą błony śluzowej przeciska się warstwa łącznotkankowa

pod warstwą łącznotkankową znajduje się charakterystyczna mięśniówka szkieletowa języka, na którą składają się 4 mięśnie - mięsień górny podłużny; mięsień poprzeczny, mięsień pionowy i mięsień podłużny dolny - pomiędzy mięśniami również przeciska się tkanka łączna luźna śródmięsnej i omięsnej

na dolnej powierzchni błona śluzowa gładka, mająca wielowarstwowy nabłonek nierogowaciejący

w tkance łącznej znaleźć można naczynia krwionośne

40. Język - brodawki liściaste

uwypuklenia błony śluzowej pokryte nabłonkiem wielowarstwowym płaskim nierogowaciejącym (z cienką warstwą rogową)

boczne powierzchnie brodawek obfitują w wypustki, będące kubkami smakowymi

charakterystyczny kształt brodawek w przekroju poprzecznym - w każdej brodawce pierwotnej znajdują się 3 brodawki wtórne, przybierające kształt trójpłatkowego liścia (stąd nazwa)

poszczególnie brodawki oddzielają rowki

mogą im towarzyszyć leżące pod nimi gruczoły produkujące wydzielinę surowiczą

41. Slinianka podżuchwowa

gruczoł o budowie pęcherzykowo-cewkowej

torebka i zrąb utworzony z tkanki łącznej

w zrębie liczne limfocyty i naczynia krwionośne

miąższ składa się z komórek surowiczych (80% masy narządu) i komórek śluzowych (5% masy narządu) oraz przewodów wyprowadzających

komórki surowicze tworzą pęcherzyki, zaś komórki śluzowe cewki

ściana pęcherzyków surowiczych zbudowana jest z 1 warstwy piramidalnych komórek surowiczych z kulistym jądrem położonym centralnie i zasadochłonną cytoplazmą, w wierzchołkowych częściach komórek znajdują się kwasochłonne ziarna zymogenu - pęcherzyki mają nieregularne, szczelinowate światło

ściana cewek zbudowana jest z 1 warstwy komórek sześciennych, o szerokim świetle - cytoplazma komórek jest bardzo jasna, ziarna wydzielnicze mucynogenu są bardzo liczne w części przyszczytowej, spychają jądro ku podstawie, które z tego powodu jest owalne

przewody wyprowadzające składają się z wstawki (nabłonek sześcienny) i przewodów prążkowanych (nabłonek sześcienny bądź częściej walcowaty)

dookoła części wydzielniczych komórki mioepitelialne

42. Ślinianka przyuszna

gruczoł surowiczy o budowie pęcherzykowej

torebka i zrąb utworzony z tkanki łącznej

w zrębie dużo limfocytów i komórek plazmatycznych, naczynia krwionośne

bardzo charakterystyczne, liczne komórki tłuszczowe

miąższ utworzony z części wydzielniczych gruczołów (pęcherzyków surowiczych) i przewodów wyprowadzających

ściana pęcherzyków surowiczych zbudowana jest z 1 warstwy piramidalnych komórek surowiczych z kulistym jądrem położonym centralnie i zasadochłonną cytoplazmą, w wierzchołkowych częściach komórek znajdują się kwasochłonne ziarna zymogenu - pęcherzyki mają nieregularne, szczelinowate światło

pęcherzyki otoczone są komórkami mioepitelialnymi

przewody wyprowadzające składają się z wstawki (nabłonek sześcienny) i przewodów prążkowanych (nabłonek sześcienny bądź częściej walcowaty) - przeważają przewody prążkowane

43. Ślinianka podjęzykowa

gruczoł o budowie cewkowo-pęcherzykowej

w preparacie widoczne nagromadzenia komórek śluzowych (cewki) oraz surowiczych (pęcherzyki) oraz przekroje przewodów wyprowadzających

ściana cewek zbudowana jest z 1 warstwy komórek sześciennych, o szerokim świetle - cytoplazma komórek jest bardzo jasna, ziarna wydzielnicze mucynogenu są bardzo liczne w części przyszczytowej, spychają jądro ku podstawie, które z tego powodu jest owalne

ściana pęcherzyków surowiczych zbudowana jest z 1 warstwy piramidalnych komórek surowiczych z kulistym jądrem położonym centralnie i zasadochłonną cytoplazmą, w wierzchołkowych częściach komórek znajdują się kwasochłonne ziarna zymogenu - pęcherzyki mają nieregularne, szczelinowate światło

przewody wyprowadzające zbudowane z komórek nabłonka jednowarstwowego sześciennego, typowe komórki pompujące jony - kwasochłonna cytoplazma

w preparacie widoczne także pierścienie Gianuzziego - komórki surowicze nakładające się na cewki

widoczna, zdecydowana przewaga cewek nad pęcherzykami w całym preparacie pozwala wnioskować, iż jest to gruczoł o charakterze mieszanym śluzowo- surowiczym, co wskazuje jednoznacznie na śliniankę podjęzykową

44. Przełyk

widoczny przekrój przez narząd rurowy

łatwo dostrzegalna czterowarstwowość ściany, którą budują - błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa oraz przydanka - budowa taka charakterystyczna jest dla przewodu pokarmowego

błona śluzowa zbudowana jest z nabłonka wielowarstwowego płaskiego nierogowaciejącego oraz łącznotkankowej błony śluzowej - nabłonek ten w przewodzie pokarmowym występuje jedynie w przełyku i dalszej części odbytnicy

błona śluzowa wyraźnie pofałdowana, światło tego narządu rurowego jest dość szczelinowate, charakterystycznie gwiazdkowate

na granicy błony śluzowej i podśluzowej znajduje się cienkiej grubości pokład komórek mięśniowych gładkich - blaszka mięśniowa śluzówki

w błonie podśluzowej widoczne są gruczoły śluzowe, z komórkami o spłaszczonych jądrach położonych w podstawnych częściach komórki

błona mięśniowa gruba, dostrzegalne 2 warstwy mięśni- wewnętrznie warstwa jest najczęściej ułożona okrężnie, zewnętrzna warstwa zaś - podłużnie

w górnej części przełyku mięśniówka mięśni poprzecznie prążkowanych - cecha charakterystyczna dla przełyku

najbardziej zewnętrznie dostrzegalna jest warstwa tkanki łącznej właściwej, budująca przydankę

45. Gruczoły dna żołądka

łatwo dostrzegalna czterowarstwowość ściany, którą budują - błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa oraz błona surowicza - budowa taka charakterystyczna jest dla przewodu pokarmowego

w błonie śluzowej widoczne są widoczne są bardzo liczne cewkowe gruczoły - widoczne są także dołki na szczytowej powierzchni błony śluzowe (widoczna jest tutaj tym samym charakterystyczna cecha pofałdowania żołądka)

bardzo liczne (zwłaszcza w szyjce i dnie gruczołów) komórki o zasadochłonnej cytoplaźmie, owalnych jądrach i licznych pęcherzykach wydzielniczych - komórki główne gruczołów żołądka (zajmują szczególnie dolną 1 - 1/3 gruczołu)

występujące w szyjce gruczołów komórki o kwasochłonnej cytoplaźmie (typowe komórki pompujące jony) - komórki okładzinowe

obecne są także komórki śluzowe

charakterystyczny skład komórkowych gruczołów pozwala stwierdzić, iż są to gruczoły dnia żołądka

widoczne przy gruczołach dołki, zajmujące od 1/5 do 1/4 błony śluzowej są dołkami żołądkowymi, na których ujście mają właśnie te przewody - nabłonek pokrywający dołki żołądkowe jest nabłonkiem walcowatym śluzowo zmienionym

46. Dwunastnica

łatwo dostrzegalna czterowarstwowość ściany, którą budują - błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa oraz przydanka - budowa taka charakterystyczna jest dla przewodu pokarmowego

w błonie śluzowej widoczne, wyraźnie wykształcone uwypuklenia - kosmki, oraz wgłobienia nabłonka do błony śluzowej właściwej - krypty

kosmki są charakterystycznym elementem części przewodu pokarmowego, jakim jest jelito cienkie

komórki Panetha na dnie krypt - kontrolują one florę bakteryjną

nabłonek charakterystyczny dla przewodu pokarmowego - jednowarstwowy walcowaty

w błonie podśluzowej liczne gruczoły (gruczoły Brunnera) składające się z komórek śluzowych (jasna cytoplazma, spłaszczone jądro w podstawnej części komórki) i pewnej liczby komórek surowiczych (zasadochłonna cytoplazma, okrągłe jądro w środkowej części komórki), rozrzucone w tkance łącznej właściwej - obecność gruczołów w podśluzówce jest charakterystyczna dla dwunastnicy

błona mięśniowa układająca się charakterystycznie dla układu pokarmowego - wewnętrzna warstwa okrężnie, zewnętrzna podłużnie

najbardziej zewnętrzną częścią warstwą ściany jest przydanka, zbudowana z tkanki łącznej właściwej

47. Jelito czcze

łatwo dostrzegalna czterowarstwowość ściany, którą budują - błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa oraz przydanka - budowa taka charakterystyczna jest dla przewodu pokarmowego

w błonie śluzowej widoczne, wyraźnie wykształcone uwypuklenia - kosmki, oraz wgłobienia nabłonka do błony śluzowej właściwej - krypty; kosmki są jednak tutaj niższe, bardziej smukłe

kosmki są charakterystycznym elementem części przewodu pokarmowego, jakim jest jelito cienkie

nabłonek charakterystyczny dla przewodu pokarmowego - jednowarstwowy walcowaty

błona podśluzowa - zbudowana z tkanki łącznej właściwej, brak w niej gruczołów typowych dla dwunastnicy

błona śluzowa i podśluzowa tworzą okrężne uwypuklenia, zwane fałdami Kertringa

błona mięśniowa układająca się charakterystycznie dla układu pokarmowego - wewnętrzna warstwa okrężnie, zewnętrzna podłużnie

najbardziej zewnętrzną część ściany stanowi błona surowicza zbudowana z tkanki łącznej właściwej, pokrytej nabłonkiem surowiczym - mesothelium

brak obfitego utkania limfoidalnego GALT (brak licznych limfocytów naciekających błonę śluzową i podśluzową), charakteryzującego jelito kręte

jedynym fragmentem jelita, który charakteryzuje się tymi czynnikami jest jelito czcze

48. Jelito kręte

łatwo dostrzegalna czterowarstwowość ściany, którą budują - błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa oraz przydanka - budowa taka charakterystyczna jest dla przewodu pokarmowego

w błonie śluzowej widoczne, wyraźnie wykształcone uwypuklenia - kosmki, oraz wgłobienia nabłonka do błony śluzowej właściwej - krypty; kosmki są tutaj rzadkie, niskie, szerokie

kosmki są charakterystycznym elementem części przewodu pokarmowego, jakim jest jelito cienkie

nabłonek charakterystyczny dla przewodu pokarmowego - jednowarstwowy walcowaty

w błonie śluzowej widoczne liczne limfocyty rozproszone w nabłonku i tkance łącznej właściwej

w błonie podśluzowej tkanka łączna właściwa luźna

wyraźnie widoczne grudki limfatyczne tworzące kępki Peyera

nacieczenie limfoidalne błony śluzowej i podśluzowej - utkanie limfoidalne jelita GALT - jednoznacznie wskazuje na jelito kręte

błona mięśniowa układająca się charakterystycznie dla układu pokarmowego - wewnętrzna warstwa okrężnie, zewnętrzna podłużnie

najbardziej zewnętrzną część ściany stanowi błona surowicza zbudowana z tkanki łącznej właściwej, pokrytej nabłonkiem surowiczym - mesothelium

49. Listewka zębowa

widoczne zgrubienie ektodermy powstałe z rozplenienia nabłonka ektodermalnego (pod względem morfologicznym jest to nabłonek wielowarstwowy płaski) - zgrubienie to wpukla się w podścielisko mezenchymatyczne

widoczny fałd zwany pierwotną listewką zębową - preparat przedstawia zatem listewkę zębową

w bezpośrednim sąsiedztwie komórek ektodermalnych widoczne zagęszczenie mezenchymy, z którego powstanie brodawka zębowa

50. Dziąsło

jest to część błony śluzowej jamy ustnej pokrywającej wyrostki zębodołowe i otaczającej szyjkę zęba

błona śluzowa pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim rogowaciejącym (na wysokości szyjki zęba styka się on ze szkliwem tworząc szczelne połączenia - komórki nabłonka mają liczne hemidesmosomy)

w warstwie właściwej błony śluzowej utkanie limfatyczne MALT, liczne włókna kolagenowe pochodzące od ozębnej

charakterystyczna bladość dziąsła spowodowana brakiem błony podśluzowej i słabym unaczynieniem blaszki właściwej błony śluzowej

51. Ząb - przekrój podłużny

zbudowany z korony oraz korzenia zęba, granicą jest szyjka zęba; wewnątrz korony znajduje się komora zęba, przechodząca w obrębie korzenia w kanał zęba - całość to jama zębowa

większość korony oraz korzenia zbudowana jest z zębiny, wybarwionej hematoksyliną

część koronowa zębiny pokryta szkliwem, którego brak na preparacie, ze względu na jego wypłukanie i odwapnienie

część korzeniowa pokrywa cementem bezkomórkowym, w dolnej części komórkowym

główną masę zęba stanowi zębina (twardy, zmineralizowany składnik zęba z licznymi włóknami kolagenowymi ułożonymi równolegle do powierzchni zębiny)

miazgę stanowi tkanka łączna galaretowata, której na preparacie również brak

52. Jelito grube

łatwo dostrzegalna czterowarstwowość ściany, którą budują - błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa oraz błona surowicza - budowa taka charakterystyczna jest dla cewy pokarmowej

cechą charakterystyczną dla tego preparatu jest zanik kosmków i fałdów okrężnych, co jednoznacznie wskazuje na jelito grube

obecne długie krypty jelitowe

nabłonek charakterystyczny dla przewodu pokarmowego - jednowarstwowy walcowaty (za wyjątkiem części odbytniczej z nabłonkiem wielowarstwowym płaskim)

bardzo liczne komórki kubkowe i dokrewne

zewnętrzna warstwa błony śluzowej (podłużna) traci ciągłość - tworzy ona 3 taśmy jelita grubego

występują pojedyncze grudki chłonne, pojedyncze limfocyty śródnabłonkowe i limfocyty tkanki łącznej w błonie śluzowej i podśluzowej - utkanie limfoidalne GALT

w błonie surowiczej występują wysepki tłuszczowe - przyczepki sieciowe

53. Wyrostek robaczkowy

makroskopowo widzimy preparat o kształcie rurowatym, z delikatnie widocznym, szczelinowatym światłem

łatwo dostrzegalna czterowarstwowość ściany, którą budują - błona śluzowa, podśluzowa, mięśniowa (zbudowana z warstwy okrężnej i podłużnej) oraz błona zewnętrzna - budowa taka charakterystyczna jest dla cewy pokarmowej

błonę śluzową i podśluzową wypełnia utkanie limfatyczne GALT

granica pomiędzy błoną śluzową i podśluzową zatarta ze względu na nacieki chłonne

bardzo liczne limfocyty naciekające nabłonek wyściełający jelito oraz nabłonek krypt, tkankę łączną błony śluzowej właściwej i błonę podśluzową

w skład nabłonka wchodzą komórki absorpcyjne i komórki kubkowe

brak kosmków

obecność krypt (mniej regularnie ułożonych niż w jelicie grubym)

obecność komórek tłuszczowych w błonie podśluzowej

nieliczne gruczoły śluzowe

54. Wątroba

wątroba człowieka - mało tkanki łącznej - budowa pseudozrazikowa

otoczona torebką łącznotkankową, zawierającą liczne komórki tuczne

zrośnięta z błoną surowicza pokrytą nabłonkiem surowiczym

tkanka łączna wnika wgłąb narządu, rozgałęziając się na wiele odnóg i dzieląc narząd na zraziki

w odnogach tkanki łącznej występują naczynia krwionośne i limfatyczne, przewody żółciowe i nerwy, a także liczne włókna kolagenowe

zraziki zbudowane z hepatocytów układających się w beleczki wątrobowe promieniście ułożone w kierunku żyły centralnej

żyła centralna ułożona centralnie w hepatocycie

w narożach zrazików anatomicznych przestrzenie bramno-żółciowe (tetrady wątrobowe), w skład których wchodzi tętnica międyzrazikowa, żyła międzyzrazikowa, przewód żółciowy międzyzrazikowy i przewód limfatyczny

oprócz zrazika anatomicznego wyróżnić możemy gronko wątrobowe (zespół 2 hepatocytów, kształtu romboidalnego, w którym wierzchołki stanowią 2 przestrzenie bramnożółciowe i 2 żyły centralne) oraz zrazik portalny (składa się z 3 sąsiadujących zrazików klasycznych, środek zrazika portalnego stanowi przestrzeń bramnożółciowa, granicę zaś 3 żyły centralne)

po obu stronach beleczek znajdują się naczynia włosowate typu zatokowego (sinusoidy), których śródbłonek nie ma blaszki podstawnej, a jego komórki wspierają się jedynie na mikrokosmkach hepatocytów i delikatnej sieci włókien siateczkowych - w ich świetle znajdują się duże komórki Browicza-Kupffera

hepatocyty są wielokątnymi komórkami z dobrze rozwiniętymi organellami komórkowymi i jednym lub dwoma kulistymi jądrami

między hepatocytami a komórkami śródbłonka znajdują się przestrzenie Dissego, w znajdują się których komórki tłuszczowe okołozatokowe (lipocyty) , zawierające krople tłuszczu z witaminą A

55. Trzustka

gruczoł zewnętrz- i wewnętrzwydzielniczy otoczony niewyraźną torebką łącznotkankową

miąższ trzustki podzielony na płaciki (zraziki) pomiędzy którymi znajduje się tkanka łączna właściwa - daje to charakterystyczny wygląd trzustki (jak potrzaskane szkło)

tkanka łączna właściwa tworzy zrąb podtrzymujący liczne naczynia krwionośne oraz miąższ składający się z pęcherzyków wydzielniczych (wykazujących dwubarwliwość) oraz przewodów wyprowadzających, wstawek, a także rozproszonych grup komórek endokrynowych (tworzących wyspy trzustkowe)

w pęcherzykach wydzielniczych bazofilna cytoplazma, duże jądro i przyszczytowo liczne ziarna wydzielnicze zabarwione na czerwono - w świetle niektórych pęcherzyków komórki śródpęcherzykowe

w świetle niektórych pęcherzyków komórki wstawkowe śródpęcherzykowe (wstawka - śródpęcherzykowy przewód wyprowadzający)

przewody wyprowadzające wysłane są jednowarstwowym nabłonkiem walcowatym, w skład którego wchodzą komórki kubkowe i endokrynowe

brak komórek mioepitelialnych

wśród ciemnych struktur zewnątrzwydzielniczych znajdują się jasne, okrągłe struktury - wyspy trzustkowe, w których znaleźć można i rozróżnić naczynia włosowate

56. Tchawica

narząd rurowaty, charakterystycnego kształtu podkowy, z trójwarstwową ścianą, na którą składa się błona śluzowa, podśluzowa i przydanka

w błonie śluzowej nabłonek wielorzędowy walcowaty urzęsiony (nabłonek dróg oddechowych), blaszka właściwa (występuje w niej dużo włókien sprężystych, które w dolnej części blaszki tworzą rodzaj błony sprężystej; ponadto występuje utkanie limfatyczne błony śluzowej MALT)

w błonie podśluzowej obecne są śluzowe gruczoły tchawicze z nielicznymi komórkami surowiczymi

podkowiaste chrząstki szkliste

pomiędzy wolnymi końcami chrząstek występuje tkanka łączna właściwa oraz podłużne i poprzeczne mięśnie gładkie - jest to tzw. część błoniasta tchawicy z mięśniem tchawiczym

najbardziej zewnętrzną warstwę stanowi przydanka łącznotkankowa

57. Płuco

narząd miąższowy o wyglądzie siateczki

miąższ stanowią pęcherzyki płucne i przegrody międzypęcherzykowe

ściany pęcherzyków zbudowane z nabłonka oddechowego, na który składają się pneumocyty typu I (komórki bardzo płaskie), pneumocyty typu II i III (o kształcie sześciennym)

zrąb pęcherzyków zbudowany z tkanki łącznej właściwej, podtrzymuje włosowate naczynia krwionośne -w zrębie dużo włókien sprężystych

na preparacie widoczne są poszczególne odcinki dróg oddechowych - oskrzela (wysłane błoną śluzową, pokrytą nabłonkiem wielorzędowym walcowatym, pod nabłonkiem blaszka właściwa błony śluzowej, zawierająca tkankę limfatyczną oskrzeli, włókna sprężyste, pod nią występuje błona Reisessena, czyli warstwa miocytów gładkich o spiralnym przebiegu), oskrzeliki (o mniejszej

średnicy, z dobrze rozwiniętą warstwą miocytów gładkich - nabłonek stopniowo przechodzi w jednowarstwowy walcowaty, a następnie sześcienny urzęsiony; nie mają chrząstki i gruczołów; w nabłonku widoczne swoiste komórki oskrzelikowi Clary) i przewody oddechowe (wysłane nabłonkiem oddechowym, pod nim nieliczne pęczki miocytów gładkich)

58. Nerka

narząd miąższowy , składający się z nefronów, otoczony torebką łącznotkankową

na przekroju wyróżniamy korę (barwy różowej, struktura ziarnista) i rdzeń nerki (barwy żółtawej, struktura pasmowata)

w korze wyróżnia się leżącą obwodowo korę kory oraz leżącą przyśrodkowo korę właściwą

w korze kory brak ciałek nerkowych

w korze właściwej widoczne są ciałka nerkowe, czyli kłębuszki naczyniowe zawieszone w mezangium, otoczone dwulistkową torebką Bosmana

w ciałku nerkowym wyróżnia się biegun naczyniowy, w którym znajdują się tętniczka doprowadzająca i odprowadzająca oraz biegun kanalikowy, w którym rozpoczyna się kanalik I rzędu, część kręta.

w pobliżu ciałka nerkowego widoczny kanalik I rzędu, kanalik II rzędu i plamka gęsta (w jej obrębie nabłonek sześcienny zamienia się w walcowaty).

kora nerki wnika do rdzenia w postaci słupów nerkowych

rdzeń nerki w postaci piramid, których boczne i zewnętrzne powierzchnie stykają się z korą - stożki piramid to brodawki nerkowe, zaś od podstawy piramid biegną promienie rdzenne, wnikające do kory; każdy promień rdzenny jest kanalikiem zbiorczym

zrąb nerki zbudowany jest z tkanki łącznej właściwej luźnej, która podtrzymuje naczynia krwionośne, limfatyczne, miąższ nerki oraz komórki śródmiąższowe.

komórki śródmiąższowe obecne w korze i rdzeniu - w korze są to komórki podobne do fibroblastów oraz limfocytów, w rdzeniu występują jako komórki śródmiąższowe typu I, II, III

59. Moczowód

narząd o przekroju rurowatym, z charakterystycznym gwiaździsto-wężowym światłem (spowodowanym skurczem mięśniówki)

ściana zbudowana z błony śluzowej, mięśniowej i przydanki

błona śluzowa pokryta nabłonkiem przejściowym, którego charakterystycznym elementem jest obecność komórek baldaszkowatych, z których niektóre mają po 2 jądra - na ich wolnej powierzchni znajdują się białkowe plamki, liczne fałdy i wgłobienia

błona śluzowa właściwa pokryta tkanką łączną właściwą luźną, zawierającą dużo włókien kolagenowych i nieliczne włókna sprężyste

błona śluzowa ułożona w podłużne fałdy

błona mięśniowa składa się z 3 warstw miocytów gładkich - wewnętrzna podłużna, środkowa okrężna, zewnętrzna podłużna - granice pomiędzy poszczególnymi granicami zatarte ze względu na spiralny przebieg mięśniówki

przydanka złożona z tkanki łącznej właściwej luźnej, zawierającej liczne włókna sprężyste

60. Pęcherz moczowy

ściana zbudowana z błony śluzowej, mięśniowej i błony surowiczej

błona śluzowa wykazuje liczne fałdy, pokryta jest nabłonkiem przejściowym, którego charakterystycznym elementem jest obecność komórek baldaszkowatych, z których niektóre mają po 2 jądra - na ich wolnej powierzchni znajdują się białkowe

plamki, liczne fałdy i wgłobienia (rezerwa błony komórkowej dla wypełniającego się pęcherza)

błona mięśniowa składa się z 3 nieciągłych warstw miocytów gładkich, które się wzajemnie przenikają - warstwa zewnętrzna i wewnętrzna o podłużnym przebiegu oraz środkowa o przebiegu okrężnym

przydanka czyli tkanka łączna właściwa pokrywa większość powierzchni zewnętrznej pęcherza - górna powierzchnia jest pokryta błoną surowiczą z nabłonkiem surowiczym na powierzchni.

61. Jądro ludzkie

narząd podzielony na płaciki przez pasma tkanki łącznej właściwej

w płacikach znajduje się łącznotkankowy zrąb podtrzymujący składniki miąższu jądra, czyli kanaliki plemnikotwórcze i komórki gruczołów śródmiąższowych

na przekroju widoczne ściany kanalików plemnikotwórczych zbudowane z nabłonka plemnikotwórczego (błona podstawna, 3-5 warstw komórek mioidalnych podobnych do miocytów gładkich) i tkanki łącznej właściwej luźnej

nabłonek plemnikotwórczy to rodzaj nabłonka wielowarstwowego, składającego się z komórek podporowych Sertoliego (duże, wysokie komórki, rozciągające się od błony podstawnej do światła kanalika, posiadające owalne lub trójkątne jądra i jasną cytoplazmę) i komórek szeregu spermatogenezy (spermatogonie Ad z ciemnymi jądrami, spermatogonie Ap z jasnymi jądrami, spermatogonie B z jądrami okrągłymi i grudkowatą chromatyną, spermatocyty I rzędu, spermatocyty II rzędu, spermatydy i plemniki) - mniej zróżnicowane komórki szeregu spermatogenezy znajdują się bliżej warstwy podstawnej, w miarę różnicowania się przesuwają się ku światłu kanalika

pomiędzy kanalikami komórki śródmiąższowe jądra (komórki Leydiga), występujące w grupach w tkance łącznej międzykanalikowej - są to dużej komórki o pęcherzykowatych jądrach i kwasochłonnej cytoplaźmie, tworzące gruczoł śródmiąższowy jądra

62. Najądrze

zbudowane z głowy, trzonu i ogona

głowa składa się z pozwijanych przewodzików odprowadzających, wysłanych jednowarstwowym nabłonkiem sześciennym - komórki tego nabłonka mają różną wysokość, naprzemiennie są wysokie i niskie stwarzając pofałdowania (charakterystyczne światło przypominające zęby piły); ponadto obecna jest ściana łącznotkankowa, zawierająca liczne komórki mięśniowe gładkie

głównymi składniki trzonu i ogona jest przewód najądrza - na przekroju widoczne są wielokrotne przekroju tego przewodu, wysłanego nabłonkiem dwurzędowym walcowatym, na którego powierzchni znajdują się stereocilia - nabłonek leży na błonie podstawnej, pod nią tkanka właściwa luźna i liczne miocyty gładkie

przewód najądrza, w odróżnieniu od przewodzików odprowadzających ma wszędzie gładkie światło

zrąb najądrza zbudowany z tkanki łącznej

63. Nasieniowód

narząd rurowaty, o nieregularnym świetle

ściana nasieniowodu zbudowana jest z błony śluzowej, mięśniowej i przydanki

błona śluzowa wytwarza 4-5 fałdów podłużnych, wysłana jest nabłonkiem wielorzędowym walcowatym, część komórek posiada stereocilia

pomiędzy komórkami nabłonka znajdują się limfocyty.

pod nabłonkiem znajduje się właściwa błona śluzowa zawierająca liczne włókna sprężyste.

błona mięśniowa z 3 warstwami miocytów gładkich: wewnętrzna i zewnętrzna podłużna, środkowa - okrężna

przydanka składa się z tkanki łącznej właściwej włóknistej

w bańce nasieniowodu wyższe fałdy oraz cieńsza błona mięśniowa

64. Gruczoł krokowy

gruczoł cewkowo-pęcherzykowy otoczony torebką włóknistą

słabo zaznaczony podział na płaciki

obecne są duże, nieregularnie uformowane, często wielokrotnie wpuklające się odcinki wydzielnicze - odcinki wydzielnicze charakteryzuje duże światło i nierówny zarys wewnętrzny nabłonka

brak dróg wyprowadzających

nabłonek walcowaty o zmiennej wysokości, wyściełający fałdy odcinków końcowych; cytoplazma kwasochłonna, mikrokosmki na powierzchni

szczególnie charakterystyczna jest obecność miocytów gładkich w przegrodach łącznotkankowych prostaty, tworzących zrąb

niekiedy w świetle widoczne kamyki sterczowe

65. Jajnik

narząd pokryty torebką łącznotkankową (błona biaława), pod którą znajduje się nabłonek jednowarstwowy sześcienny

korę jajnika stanowią pęcherzyki jajnikowe w różnych stadiach rozwojowych oraz miocyty gładkie

w okolicach pęcherzyków widać tkankę łaczną bogatą w komórki wrzecionowate

pęcherzyki jajnikowe pierwotne znajdują się na obwodzie kory jajnika, w pobliżu błony białawej, składają się z pierwotnych oocytów i otaczającego komórkę rozrodzą jednowarstwowego płaskiego nabłonka; są najliczniejsze, jądro położone ekscentrycznie

pęcherzyk jajnikowy wzrastający z wysokim, sześciennym a później walcowatym nabłonkiem oraz mukopolisacharydową osłonką przejrzystą pomiędzy nabłonkiem a komórką rozrodczą - w zewnętrznej części cytoplazmy widoczne ziarna korowe

pęcherzyk dojrzały Graffa z sierpowatą jamą pęcherzykową w przypadku młodego pęcherzyka i z tworzącym się wzgórkiem jajonośnym - wielowarstwowy nabłonek pęcherzykowy tworzy ścianę jamy pęcherzyka, zwaną warstwą ziarnistą

rdzeń jajnika (część naczyniowa) stanowią liczną liczne, pozwijane naczynia krwionośne, limfatyczne i nerwy

zrębem jajnika jest tkanka łączna właściwa luźna

66. Jajowód

narząd rurowy z 3warstwową ścianą - błona śluzowa, mięśniowa i surowicza

błona śluzowa pofałdowana (charakterystyczne, delikatnie, rozgałęzione fałdy - labirynt), z nabłonkiem jednowarstwowym walcowatym pokrytym migawkami i komórkami urzęsionymi, wydzielniczymi, klinowatymi i śródnabłonkowymi limfocytami

w błonie śluzowej znajdują się charakterystyczne tętnice spiralne

nabłonek spoczywa na blaszce właściwej zbudowanej z tkanki łącznej luźnej z włóknami retykulinowymi

błona mięśniowa jest najgrubszą warstwą ściany jajowodu, składa się z 2 warstw - wewnętrznej, w której miocyty układają się okrężnie i zewnętrznej, w której miocyty układają się podłużnie; charakterystyczne w tej warstwie jest to, iż jest luźno utkana, granice pomiędzy warstwami są dość zatarte

błona surowicza pokryta jest nabłonkiem surowiczym (mesothelium)

występuje krezka jajowodu, w pobliżu której znajdują się liczne naczynia tętnicze

67. Błona śluzowa macicy

jednowarstwowy nabłonek walcowaty z pojedynczymi komórkami urzęsionymi

pod nabłonkiem występuje blaszka właściwa błony śluzowej, w której występują 2 warstwy - czynnościowa i podstawowa

warstwa czynnościowa jest warstwą o zmiennej budowie w zależności od fazy cyklu menstruacyjnego - w fazie złuszczająco regeneracyjnej następuje oderwanie części czynnościowej i regeneracji nabłonka; w fazie proliferacyjnej część czynnościowa wzrasta; w fazie sekrecyjnej gruczoły cewkowe błony śluzowej zaczynają się silnie skręcać, dając charakterystyczny obraz „zębów piły”

warstwa podstawowa składa się z tkanki łącznej właściwej (z komórkami macierzystymi, poprzebijana gruczołami cewkowymi), zakończeń gruczołów macicznych i licznych naczyń krwionośnych

68. Rogówka oka

na przekroju widoczne jest 5 warstw rogówki: nabłonek przedni, blaszka graniczna przednia, istota właściwa, blaszka graniczna tylna i śródbłonek rogówkowy

nabłonek przedni rogówki jest nabłonkiem wielowarstwowym płaskim - komórki tej warstwy mają na powierzchni drobne fałdy, między którymi gromadzą się łzy, co utrudnia ich odparowanie

blaszka graniczna przednia (Bowmana) zbudowana jest z włókien kolagenowych tkanki łącznej, nie ma w niej w żadnym wypadku komórek - w barwieniu HE ma kolor jasnoróżowy

istota właściwa rogówki - najgrubsza warstwa (ok. 90%), złożona z pęczków włókien kolagenowych (ułożonych równolegle) i fibroblastów; pomiędzy wiązkami włókien kolagenowych widoczne są jedynie jądra silnie rozgałęzionych komórek tkanki łącznej (ciałek rogówki)

blaszka graniczna tylna (Descemeta) - budowa analogiczna do blaszki granicznej przedniej

śródbłonek zbudowany z nabłonka jednowarstwowego płaskiego

rogówkę charakteryzuje całkowity brak naczyń krwionośnych

69. Siatkówka

na przekroju widoczne jest 10 warstw siatkówki: warstwa barwnikowa, pręcików i czopków, graniczna zewnętrzna, ziarnista zewnętrzna, splotowata zewnętrzna, ziarnista wewnętrzna, splotowata wewnętrzna, komórek zwojowych, włókien nerwowych i graniczna wewnętrzna

warstwa barwnikowa - nabłonek barwnikowy, jednowarstwowy sześcienny

warstwa pręcików i czopków - warstwa pierwszych neuronów wzrokowych

błona graniczna zewnętrzna - znajdują się tutaj zewnętrzne zakończenia komórek glejowych podporowych

warstwa ziarnista zewnętrzna - znajdują się tutaj jądra komórek pręciko- i czopkonośnych

warstwa splotowata zewnętrzna - aksony komórek pręciko- i czopkonośnych

warstwa ziarnista wewnętrzna - jądra komórek dwubiegunowych, amakrynowych i poziomych

warstwa splotowata wewnętrzna - aksony komórek dwubiegunowych i poziomych

warstwa komórek zwojowych - szereg komórek zwojowych o dużych jądrach, z widocznymi jąderkami

warstwa włókien nerwowych - aksony komórek zwojowych

warstwa graniczna wewnętrzna - wewnętrzne zakończenia komórek glejowych podporowych



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Preparaty, Stomatologia UM Łódź, ROK 1, Biologia, Biologia praktyczny
Preparaty stomatologiczne
Opisy preparatów do zdjęć z folderu szkiełka własne semestr III, Lekarski WLK SUM, lekarski, Histolo
morfa.preparaty, Stomatologia, Inne, Patomorfologia
Preparaty stomatologiczne
Praktyk opisy preparatów
egzamin praktyczny-opisy preparatow
OPISY PREPARATÓW KOŁO II - POPRAWIONE, Lekarski, I, PIERWSZY ROK MEDYCYNA MATERIAŁY, Zebrane przez t
Opisy preparatów do zdjęć z folderu szkiełka własne semestr III
Egzamin praktyczny opisy preparatów
Histologia - preparaty - koło 1, Histologia
Histolotek'05, UMED Łódź, Stomatologia, I rok, Histologia, giełdy
egzamin 2008 od Konrada, stomatologia, Histologia, Histologia by Ambiii, Histologia test, Histologia
kolo 3, UMED Łódź, Stomatologia, I rok, Histologia, giełdy

więcej podobnych podstron