LEKI PRZECIWPADACZKOWE NOWEJ GENERACJI

SKUTECZNOŚĆ NOWYCH LEKÓW PRZECIWPADACZKOWYCH

Typ napadów	Fel-bamat	Gaba-pentyna	Lamo-trygina	Lewe-tiracetam	Oks-karbazepina	Tiagabina	To-piramat	Wiga-batryna	Zonisamid
częściowe	+	+	+	+	+	+	+	+	+
wtórnie uogólnione	+	+	+	+	+	+	+	+	+
toniczno- kloniczne	?+	?+	+	+	+	?	+	?+	+
nieświadomości	?+	-	+	?+	-	?	?	-	?+
miokloniczne	?	-	+	?+	-	?	+	-	?+
Lennoxa-Gastauta	+	?	+	?	0	?	+	?	?+
Napady zgięciowe	?	?	?+	?	0	?+	?+	+	?+

+ udowodniona skuteczność, ?+ prawdopodobnie skuteczny, 0 nieskuteczny,

- pogarsza kontrolę napadów, ? nieznana skuteczność

DAWKOWANIE NOWYCH LEKÓW PRZECIWPADACZKOWYCH U DOROSŁYCH

Lek	Dawka początkowa (mg)	Najczęstsza dawka dobowa (mg)	Zakres dawek podtrzymujących (mg)	Sposób dawkowania
Felbamat	1200	2400	1800-4800	3 x dziennie
Gabapentyba	300-400	2400	1200-4800	3 x dziennie
Lamotrygina	12.5-50*	200-400	100-800	1-2 x dziennie
Lewetiracetam	1000	2000-3000	1000-4000	2 x dziennie
Okskarbazepina	150-600	900-1800	900-2700	2-3 x dziennie
Tiagabina	4-10	40	20-60	2-4 x dziennie
Topiramat	25-50	200-400	100-1000	2 x dziennie
Wigabatryna	500-1000	3000	2000-4000	1-2 x dziennie
Zonisamid	100	400	400-600	1-2 x dziennie

* 12.5 mg z walproinianem sodu; 25 mg w monoterapii

DAWKOWANIE NOWYCH LEKÓW PRZECIWPADACZKOWYCH U DZIECI

Lek	Dawka początkowa (mg/kg/d)	Zakres dawek podtrzymujących (mg/kg/d)	Sposób dawkowania
Felbamat	15	30-45	3-4 x dziennie
Gabapentyba	obecnie nie zalecana u dzieci poniżej 12 rż
Lamotrygina	0.2-2*	1.5-15	1-2 x dziennie
Lewetiracetam	obecnie nie zalecana u dzieci poniżej 12 rż
Okskarbazepina	10	10-50	2-3 x dziennie
Tiagabina	obecnie nie zalecana u dzieci poniżej 12 rż
Topiramat	0.5-1 (1 raz/d)	6-9	2 x dziennie
Wigabatryna	40	50-150	1-2 x dziennie
Zonisamid	2-4	4-8	2 x dziennie

* 0.2 mg z walproinianem sodu

GABAPENTYNA (GBP)

Neurontin kaps. 100, 300 i 400 mg

Mechanizm działania

Pochodna GABA, jednak nie wykazuje powinowactwa do receptorów GABA. Wykazuje powinowactwo do podjednostek alfa2delta kanałów wapniowych zależnych od potencjału. Moduluje aktywność dekarboksylazy kwasu glutaminowego, zwiększa syntezę GABA w mózgu człowieka.

Zastosowanie

• Lek II-giego wyboru w leczeniu napadów częściowych oraz napadów częściowych wtórnie uogólnionych. Takźe jako lek pierwszego rzutu.

• Ból neuropatyczny u dorosłych (polineuropatia cukrzycowa, neuralgia po przebytym półpaścu)

Dawkowanie

W leczeniu padaczki: Max. dawka dobowa 2400 mg/dobę. Rozpoczynamy od 300-400 mg/dobę, codziennie zwiększamy dochodząc do dawki dobowej 900-1200 mg (niektórzy preferują wolniejsze zwiększanie dawki co tydzień zamiast codziennie). Powinna być podawana 3 x dziennie, niektórzy podają 2 x dziennie.

W leczeniu bólu neuropatycznego: 1 dzień 300 mg, 2 dzień 600 mg/d, 3 dzień 900 mg/d. W razie potrzeby można zwiększać do 1800 mg/d, max 3600 mg

Farmakokinetyka

Lek nie jest metabolizowany, nie wypiera innych leków z połączeń z białkami, nie jest induktorem enzymów wątrobowych - nie opisano do tej pory istotnych klinicznie interakcji gabapentyny z pozostałymi lekami przeciwpadaczkowymi ani z innymi lekami. Nie ma potrzeby oznaczania stężenia leku w surowicy w trakcie leczenia.

Objawy uboczne

• Generalnie jest dobrze tolerowana

• Senność, zawroty głowy, podwójne widzenie, ataksja, bóle głowy.

• Cenny lek uzupełniający u chorych z dużym ryzykiem interakcji lekowych (osoby starsze, dzieci z upośledzeniem umysłowym - nie wpływa niekorzystnie na funkcje poznawcze).

• Moźe spowodować zwiększenie glikemii, oznaczyć cukier

LAMOTRYGINA (LTG)

Lamitrin tabl. 25, 50 i 100 mg;

Lamitrin S tabl. do przygotowania zaw. doustnej 2, 5, 25, 100 mg

Mechanizm działania

Główny mechanizm działania jest jednak związany z:

• blokowaniem napięciozależnych kanałów sodowych przez co zapobiega uwalnianiu glutaminianu i asparaginianu

Zastosowanie

Początkowo jako lek drugiego rzutu w leczeniu opornej padaczki, obecnie jako lek pierwszego wyboru w leczeniu napadów:

• uogólnionych toniczno-klonicznych

• częściowych prostych i złożonych

• częściowych wtórnie uogólnionych

• w zespole Lennoxa-Gastauta

Skuteczność lamotryginy moźe być wzmocniona przez połączenie z VPA.

Dawkowanie

W monoterapii rozpoczynamy od dawki początkowej 1 x 25 mg (u dzieci 0.5 mg/kg) przez pierwsze 2 tygodnie. W 3 i 4 tygodniu podajemy 2 x dziennie 25 mg lub 1 x 50 mg (dzieci 1 mg/dobę). Monoterapia podtrzymująca : 50-100 mg 2 x dziennie w przypadku gdy utrzymują sie napady a pacjent dobrze toleruje lek (dzieci 2-8 mg/kg)

Jako lek dodany do walproinianu:

Tydzień 1 i 2 - 12.5 mg co drugi dzień (dzieci 0.15 mg/kg)

Tydzień 3 i 4 - 25 mg/d (dzieci 0.3 mg/d)

Podtrzymująca 50-100 mg 2 x dziennie w przypadku gdy utrzymują sie napady a pacjent dobrze toleruje lek (dzieci 1- 5 mg/kg)

Jako lek dodany do innych leków przeciwpadaczkowych:

Tydzień 1 i 2 - 50 mg/d (dzieci 0.6 mg/kg)

Tydzień 3 i 4 - 50 mg 2 x dziennie (dzieci 1.2 mg/d)

Podtrzymująca 100-200 mg 2 x dziennie w przypadku gdy utrzymują sie napady a pacjent dobrze toleruje lek (dzieci 5- 15 mg/kg)

Farmakokinetyka

• Nie wchodzi w interakcje z innymi jednocześnie stosowanymi lekami przeciwpadaczkowymi

• Nie wchodzi w interacje z środkami antykoncepcyjnymi

• Leki o właściwościach induktorów enzymatycznych przyspieszają metabolizm lamotryginy (konieczność stosowania wyższych dawek lamotryginy przy równoczesnym stosowaniu fenytoiny i karbamazepiny)

• Leki o właściwościach inhibitorów enzymów wątrobowych hamują metabolizm lamotryginy (konieczność stosowania niższych dawek lamotryginy przy równoczesnym stosowaniu walproinianu)

Objawy uboczne

1. Senność, ataksja, podwójne widzenie, bóle głowy

2. Idiosynkrazja (indywidualna nadwrażliwość): wysypka skórna u 8-10% leczonych plamisto-grudkowa

3. Choroba ukłądowa ze złym samopoczuciem, gorączką, bólmi stawów, bólami mięśni, limfadenopatią i eozynofilią

4. Kilka przypadków: zespół rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, ostra niewydolność wątroby

TIAGABINA (TGB)

Gabitril tabl. 5, 10 i 15 mg)

Mechanizm działania

Inhibitor wychwytu zwrotnego GABA w komórkach glejowych i zakończeniach nerwowych

Zastosowanie

Jako lek II-go rzutu (politerapia) w napadach częściowych i częściowych wtórnie uogólnionych.

Dawkowanie

Rozpoczynamy od dawki 7.5-15 mg/dobę w trzech dawkach podzielonych, zwiększamy stopniowo o 5-15 mg co tydzień do osiągnięcia dawki skutecznej 30 mg (obserwowano tolerancję dawki 70 mg/dobę)

Farmakokinetyka

• Wchłania się szybko po podaniu doustnym. Wykazuje liniową farmakokinetykę.

• Okres półtrwania (5-13 godzin) może ulec skróceniu do 2-3 godz. u chorych przyjmujących równocześnie leki przeciwpadaczkowe o właściwościach induktorów enzymatycznych.

• Lek podajemy 3 x dziennie.

• Nie wpływa na poziom karbamazepiny i fenytoiny w osoczu.

• Obniża osoczowe stężenie walproinianu o około 10%.

• Brak interakcji z doustnymi lekami antykoncepcyjnymi.

Objawy uboczne

Senność, bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia

Drżenia, biegunki i obniżony nastrój

TOPIRAMAT (TPM)

Topamax tabl. 25, 50 i 100 mg

Mechanizm działania

1. Bloker aktywowanych napięciem kanałów sodowych

2. Aktywacja układu GABA-ergicznego poprzez wpływ na receptory GABA

3. Bloker receptorów glutaminergicznych typu AMPA

4. Silny inhibitor anhydrazy węglanowej

Zastosowanie

Lek II-go rzutu u chorych z napadami częściowymi i częściowymi wtórnie uogólnionymi.

Dawkowanie

Stosowany w dawkach 200-600 mg.

Rozpoczynamy od jednorazowej dawki dobowej 50 mg, którą zwiękaszamy o 50 mg/dobę co tydzień aż do osiągnięcia dawki dobowej 200 mg podawanej w 2-ch dawkach podzielonych.

Od tego momentu dawkę dobową należy zwiększać o 100 mg co tydzień do osiągnięcia kontroli napadów lub wystąpienia objawów ubocznych.

Farmakokinetyka

• Topiramat wykazuje liniową farmakokinetykę. W niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza.

• Leki o właściwościach induktorów enzymatycznych przyspieszają metabolizm topiramatu (fenytoina i karbamazepina zmniejszają stężenie topiramatu w surowicy o 40-50%). Z kolei topiramat zwiększa o około 25% stężenie fenytoiny.

• Możliwość interakcji topiramatu z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi: kobiety powinny stosować pigułki o zwiększonej zawartości estrogenów.

Objawy uboczne

• Senność, zawroty głowy, nadpobudliwość nerwowa, utrudnienie koncentracji, zmęczenie.

• Parestezje, kamica nerkowa (1.5% chorych)

• Jadłowstret, zmniejszenie wagi ciała

• Wykazano teratogenne działanie leku u zwierząt: stosować ostrożnie u kobiet w wieku rozrodczym.

WIGABATRYNA (VGB)

Sabril tabl. 500 mg

Mechanizm działania

Nieodwracalny inhibitor transaminazy GABA (wzrost stężenia GABA w płynie m.-rdz. o prawie 150% w kilka dni po rozpoczęciu leczenia)

Zastosowanie

• Lek II-go rzutu w chorych z napadami częściowymi ulegającymi lub nie wtórnemu uogólnieniu.

• Lek z wyboru w leczenie kurczów dziecięcych (napady zgięciowe Westa)

• Lek może pogorszyć przebieg napadów mioklonicznych.

Dawkowanie

Dawka dobowa u dorosłych 1000-2000 mg, max 4000 mg w 2-ch dawkach podzielonych.

Leczenie zaczynamy od dawki 250-500 mg i bardzo powoli zwiększamy na przestrzeni kilku tygodni do osiągnięcia odpowiedzi terapeutycznej (objawy toksyczne przy zbyt szybkim zwiększaniu dawki!!!!)

U 1/3 chorych obserwowano tolerancję na lek.

Farmakokinetyka

• Wigabatryna obniża stężenie fenytoiny w osoczu o około 25% (zmniejszenie wchłaniania fenytoiny?)

• Po odstawieniu wigabatryny stężenie fenytoiny rośnie o około 25%.

• Poza tym wigabatryna nie wchodzi w interakcje z innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Nie ma potrzeby monitorowania poziomu leku podczas dobierania dawek

Objawy uboczne

• Senność, bóle i zawroty głowy, uczucie zmęczenia

• Zmiany nastroju u około 10% leczonych (nadpobudliwość, drażliwość, zab. zachowania, depresja, zespół paranoidalny)

• Uszkodzenie siatkówki u ok. 40% leczonych długotrwale (koncentryczne ubytki w polu widzenia (widzenie lunetowate), przez długi czas bezobjawowe - kontrolne badania perymetryczne)

OKSKARBAZEPINA (OXC)

Trileptal tabl. 150, 300 I 600 mg

Mechanizm działania

10-ketoanalog CBZ, blokowanie wrażliwych na napięcie kanałów sodowych, moduluje także przepływ wapnia i potasu

Zastosowanie

Napady częściowe i toniczno-kloniczne

Dawkowanie

Dawka początkowa 150-600 mg/d w 2-ch dawkach podzielonych. Można zwiększać do 3000-4000 mg/d

Farmakokinetyka

• Powoduje przyśpieszenie eliminacji hormonalnych doustnych środków antykoncepcyjnych

• OXC (po zastąpieniu CBZ) w politerapii z walproininanem lub fenytoiną zwiększa ich stężenie we krwi.

• Nie stosować łącznie z lekami moczopędnymi i niestereoidowymi przeciwzapalnymi.

Objawy uboczne

Jest lepiej tolerowana jak CBZ

Senność, zawroty i bóle głowy, podwójne widzenie, nudności wymioty

Wysypka pojawia się rzadziej niż przy CBZ

Nie powoduje zaburzeń obrazu krwi i toksycznego uszkodzenia wątroby.

FELBAMAT (FBM)

Taloxa tabl. 400 i 600 mg, zawiesina 120 mg/ml

Mechanizm działania

• Nasila działanie GABA

• Blokuje zależne od napięcia kanały sodowe

• Blokuje kanały jonowe receptora NMDA

Zastosowanie

U osób powyżej 14 roku życia: napady częściowe proste, napady toniczno-kloniczne

Jako lek uzupełniający w zespole Lennoxa-Gastauta (tylko!!!!!!!!)

Dawkowanie

Leczenie rozpoczynać powoli i zwiększać dawkę przez kilka miesięcy. Dawka dobowa 1800-4800 mg/d u dorosłych (początkowo 0.6-1.2 g/d), u dzieci 15-45 mg/kg/d w 2-3 dawkach (początkowo 7.5-15 mg/kg/d)

Farmakokinetyka

Powoduje wzrost osoczowego stężenia PHT, VPA oraz epoksydu CBZ

Objawy uboczne

Bezsenność, bóle głowy, nudbości, anoreksja, senność

Znaczna częstość występowania niedokrwistości aplastycznej

Toksyczny wpływ na wątrobę

Zaleca się rutynowe monitorowanie czynności wątroby i szpiku kostnego

LEWETIRACETAM (LEV)

Keppra tabl. 250, 500 i 1000 mg

Mechanizm działania

• nieznany

Zastosowanie

Skuteczny w terapi opornych na leczenie napadów częściowych. Również skuteczny w napadach uogólnionych (nieświadomości, mioklonicznych)

Dawkowanie

Rozpoczynamy od 2 x 500 mg, następnie zwiększamy dawkę o 1000 mg co 2 tygodnie. Dawka max 4000 mg, przeciętnie 1000-3000 mg/d. W terapii skojarzonej.

Farmakokinetyka

Nie wpływa na stężenie w surowicy krwi innych leków przeciwpadaczkowych, wymienione leki nie zmieniają farmakokinetyki lewetiracetamu. Nie wpływa na farmakokinetykę doustnych środków antykoncepcyjnych.

Objawy uboczne

Bezsenność, bóle głowy, nudbości, anoreksja, senność

ZONISAMID (ZNS)

Mechanizm działania

• blokuje zależne od napięcia kanały sodowe oraz kanały wapniowe typu T

• hamuje uwalnianie neurotransmiterów pobudzających

• hamuje w małym stopniu czynność anhydrazy węglanowej

• możliwy wpływ neuroprotekcyjny

Zastosowanie

Skuteczny w terapi opornych na leczenie napadów częściowych. Również skuteczny w napadach uogólnionych (nieświadomości, mioklonicznych, toniczno-klonicznych, zgięciowych)

Dawkowanie

Rozpoczynamy od 100 mg/d w 2-ch dawkach podzielonych, następnie zwiększamy dawkę co 2 tygodnie. Dawka podtrzymująca 400-600 mg/d. W terapii skojarzonej. Monitorowanie syężenia leku może być przydatne

Farmakokinetyka

Leki indukujące enzymy wątrobowe PHT, CBZ i PB skracają okres półtrwania ZNS o około 50%

Objawy uboczne

Bezsenność, bóle głowy, nudbości, anoreksja, senność

Kamica nerkowa

WYBÓR LEKU W PRZYPADKU NOWO ROZPOZNANEJ PADACZKI (DOROŚLI I MŁODZIEŻ - od 14 rż)

Rodzaj napadów	Pierwszy rzut	Drugi rzut
Toniczno-kloniczne	walproinian sodu karbamazepina fenytoina	lamotrygina* okskarbazepina*
Nieświadomości	Walproinian sodu	Etosuksymid lamotrygina*
Miokloniczne	walproinina sodu	lamotrygina*
Częściowe	karbamazepina fenytoina	lamotrygina* okskarbazepina* walproinian sodu
Niesklasyfikowane	walproinina sodu	lamotrygina*

* w niektórych krajach leki te uwaźa się za leki pierwszego rzutu

WYBÓR LEKU W PRZYPADKU NOWO ROZPOZNANEJ PADACZKI U DZIECI (4-14 rż)

Rodzaj napadów	Pierwszy rzut	Drugi rzut	Trzeci rzut
Toniczno-kloniczne	walproinian sodu karbamazepina	lamotrygina* okskarbazepina*	fenytoina
Nieświadomości	Walproinian sodu	Etosuksymid lamotrygina*	klobazam
Miokloniczne	walproinina sodu	lamotrygina*	klobazam fenobarbital
Częściowe	karbamazepina fenytoina	walproinian sodu gabapentyna okskarbazepina*	lamotrygina wigabatryna klobazam topiramat
Toniczne	walproinina sodu	lamotrygina* etosuksymid	klobazam
Napady zgięciowe	wigabatryna kortykosterydy	walproinian sodu nitrazepam	lamotrygina
Zespół Lennoxa-Gastauta	walproinian sodu	lamotrygina* topiramat	klobazam felbamat

* w niektórych krajach leki te uwaźa się za leki pierwszego rzutu

POŁĄCZENIA LEKÓW W PADACZCE LEKOOPORNEJ

Wskazanie	Połączenie
Uogólnione napady nieświadomości	walproinian sodu + etosuksymid
Napady częściowe złożone	karbamazepina + walproinian sodu
Napady częściowe/uogólnione	walproinian sodu + lamotrygina
Napady częściowe	wigabatryna + lamotrygina
Napady częściowe	wigabatryna + tiagabina
Padaczka lekooporna	topiramat + lamotrygina

DZIESIĘĆ PRZYKAZAŃ

1. Wybierz lek właściwy dla danego rodzaju napadów lub zespołu padaczkowego

2. Zacznij od małych dawek i zwiększaj je stopniowo

3. Zwiększaj dawkę powoli, aby umożliwić pojawienie się tolerancji na objawy uboczne ze strony OUN

4. Stosuj prosty schemat leczenia z dawkowaniem 1 lub 2 razy dziennie, jeżeli to możliwe

5. Oznaczaj stężenie leku, kiedy napady są kontrolowane lub kiedy trudno jest osiągnąć tę kontrolę (jeżeli to możliwe)

6. Na samym początku poinformuj pacjenta o konsekwencjach rozpoznania i profilaktycznym charakterze leczenia

7. Wypróbuj dwa możliwe do zastosowania leki w monoterapii, zanimdodasz drugi lek

8. Jeśli napady utrzymują się, połącz najlepiej tolerowany lek pierwsszego rzutu z jednym z nowszych, uzależniając wybór od rodzaju napadów i mechanizmów działania

9. U pacjentów poddanych leczeniu skojarzonemu upraszczaj schematy dawkowania i zalecenia, tak jak to tylko możliwe

10. Przyjmij za cel osoiągnięcie najlepszej kontroli napadów, jednoznacznej z optymalną kjakością życia pacjentów z padaczką lekoooporną

LECZENIE STANU PADACZKOWEGO

Powtarzające się napady padaczkowe pomiędzy którymi chory nie odzyskuje przytomności.

0-5 min

• potwierdzić rozpoznanie stanu padaczkowego (obserwacja drgawek, jeden dodatkowy napad)

• tlen, kontrolować ułożenie głowy i drożność dróg oddechowych, jeśli konieczne jest wspomaganie wentylacji rozważyć możliwość wykonania intubacji

• ocena podstawowych czynności życiowych

• uzyskać dostęp żylny + 0.9% NaCl; oznaczyć glikemię + podstawowe badania biochemiczne, morfologię, testy toksykologiczne, oznaczenie stężenia leków przeciwpadaczkowych we krwi

• kardiomonitor + pulsoksymetr

6-9 min

• w razie hipoglikemii lub gdy nie można oznaczyć stężenia glukozy - 100 mg tiaminy i.v. (zapobieżenie encefalopatii Wernickego) + 60 ml 40% glukozy i.v. w szybkim wlewie u dorosłych; u dzieci tylko 2 ml/kg 25% glukozy

10-20 min

• lorazepam 0.1 mg/kg i.v. z szybkością 2 mg/min, max 4 mg

• lub diazepam 0.2 mg/kg i.v. z szybkością 5 mg/min, max 20 mg

• jeśłi drgawki się utrzymują , dawkę diazepamu można powtórzyć po 5 min.

• po zastosowaniu diazepamu podać nasycającą dawkę fenytoiny

20+ min

• nasycająca dawka fenytoiny 20 mg/kg i.v., nie szybciej niż 50 mg/min u dorosłych i 1 mg/kg/min u dzieci;

• w czasie wlewu monitorować EKG i RR; jedynym podawanym dożylnie płynem jest 0.9% NaCl

• zamiast fenytoiny można bezpiecznie podawać i.v. fosfenytoinę z szybkością 150 równoważników fenytoiny na minutę

• pewną alternatywą dla fenytoiny jest sól sodowa kwasu walproinowego (Depakine amp. 400 mg) - dawka nasycająca 15 mg/kg powoli w ciągu 3-5 min, następnie po 30 minutach dawka podtrzymująca 1-2 mg/kg/godzine

> 60 min

• jeśli stan padaczkowy utrzymuje się po podaniu fenytoiny w dawce 20 mg/kg - podać dodatkowo 5 mg/kg fenytoiny lub fosfenytoiny do dawki max 30 mg/kg

• jeśli stan padaczkowy nadal się utrzymuje - fenobarbital w dawce 20 mg/kg i.v. z szybkością 60 mg/min

• spodziewać się zatrzymania oddechu, szczególnie jeśli chory otrzymał benzodiazepinę

• wentylacja wspomagana; będzie potrzebna intubacja

• jeśli stan padaczkowy nie ustępuje - znieczulenie ogólne za pomocą pentobarbitalu, midazolamu lub propofonu; Koniecznie - intubacja, sztuczna wentylacja, leki zwężające naczynia

LECZENIE LEKOOPORNEGO STANU PADACZKOWEGO

• OIOM, zaintubowany, podłączony do respiratora, monitorowanie czynności życiowych pacjenta, wskazane uzyskanie dostępu dotętniczego, założenie cewnika do pęcherza

• dostęp żylny z użyciem cewnika trójkanałowego lub cewnika o dużym kalibrze w celu szybkiego podawania płynów lub dopaminy

• midazolam - dawka nasycająca 0.2 mg/kg w wolnym wstrzyknięciu i.v., dawka podtrzymująca 0.75-10 mikrograma/kg/min

• propofol - dawka początkowa 1-2 mg/kg, dawka podtrzymująca 2-10 mg/kg/h

• pentobarbital - (wprowadzenie pacjenta w stan śpiączki musi się odbywać pod kontrolą EEG). Dawka nasycająca 10-15 mg/kg i.v. z szybkością 50 mg/min do chwili gdy w EEG wystąpi zahamowanie wyładowań lub kiedy zapis stanie się płaski. Podawanie leku można przerwać jeśli wyładowania trwają 1-2 sekundy a zahamowanie utrzymuje się przez 5-10 sekund. Po podaniu początkowej lub nasycającej dawki należy oznaczyć stężenie leku w surowicy. Dawka podtrzymująca pentobarbitalu 0.5-1 mg/kg/h.

• W razie spadku RR zwolnić podanie dawki nasycającej do 25 mg/min, dawki podtrzymującej do 0.5 mg/kg/h. Poza tym płyny + dopamina. Stężenie pentobarbitalu we krwi powinno mieścić się w granicach 10-20 mikrogram/ml.

• Chory powinien pozostać w znieczuleniu ogólnym przez pierwsze 12 godzin, a potem przynajmniej raz na dobę należy kontrolować czy aktywność drgawkowa nadal się utrzymuje.

• W czasie śpiączki wywołanej pentobarbitalem chory powinien nadal otrzymywać wszystkie dotychczasowe leki przeciwpadaczkowe

• Stopniowo odstawiać anestetyk uważnie kontrolując stan kliniczny chorego.

11

---