Marcin Menke	Kierunek: Technologie ochrony środowiska		Wydział: Technologii chemicznej
Prowadząca: dr Agnieszka Zgoła-Grześkowiak		Ocena:		Grupa laboratoryjna: 5	22.04.2006r.

Temat: Rozkład przez strącenie.

Wykonanie ćwiczenia:

1) Strącanie soli jako funkcja Ir.

1.
po dodaniu
wytrącił się biały osad

2.
żółto mleczny roztwór, z wolno wytrącającym się osadem

jasno żółty roztwór, wytrąca się jasno żółty osad

Podobne doświadczenie wykonaliśmy dla 0,01 M roztworu
. W pierwszej próbówce obserwujemy pomarańczowy kolor do góry i bezbarwny na dole, osad nie wytrącił się z powodu obecności kwasu octowego w roztworze. W drugiej próbówce otrzymaliśmy natomiast jasno żółty roztwór i wytrącił się osad.

Iloczyn rozpuszczalności
wynosi 9,67, natomiast
jest równy 4,65.

3. Przygotowaliśmy dwie próbówki z ok.. 2 cm³ bezbarwnego roztworu jonów
. Dodaliśmy do nich kolejno:

I) białe kryształki stałego
roztwór pozostał bezbarwny wytrącił się biały osad.

Węglan sodu i węglan potasu tworzą ze wszystkimi kationami grup analitycznych trudno rozpuszczalne osady. Ponieważ roztwory węglany sodu i potasu są silnie alkaiczne, niektóre z powstających osadów stanowią mieszaniny węglanów, hydroksywęglanów i wodorotlenków.

II) bezbarwnego roztworu
roztwór pozostał bezbarwny.

W analizie chemicznej reakcje kompleksowania często współdziałają z reakcjami strącenia trudno rozpuszczalnych osadów. Najważniejsze są trzy kierunki tej współpracy: strącenie jonu w obecności czynnika kompleksującego, rozpuszczenie trudno rozpuszczalnego osadu za pomocą czynnika kompleksującego oraz zapobieganie strąceniu składnika towarzyszącego temu, który należy strącić(czyli maskowanie).

2) Reakcje kompleksowania a strącenie osadów.

1.kompleksy amoniakalne.

osad brunatny (miedziany)

roztwór gęstnieje, kolor maślany, lekki osad

osad mleczno pomarańczowy

roztwór bezbarwny z białym osadem

roztwór gęstnieje z niebieskim osadem

niebieska zawiesina

3) Amfoteryczność a reakcje strącenia.

Po dodaniu do
małej ilości
wytrącił się osad, w miarę dodawania rozpuszcza się. Identycznie reagują metale:

4) Zmiana stopnia utlenienia a strącanie osadów.

1. Strącenie osadów
w wyniku reakcji redoks.

- po dodaniu NaOH osad mleczno pomarańczowy, roztwór zgęstniał, po dodaniu
no powierzchni pojawiła się brązowa zawiesina.

roztwór staje się klarowny i wytrąca się ciemno brązowy osad.

2. Do próbówki wprowadziliśmy roztwór
, a następnie dodaliśmy parę kropli roztworu 2M HCl i brązowego roztworu
. Otrzymaliśmy roztwór o czarnym zabarwieniu na dole próbówki i bardzo ciemno niebieskim na jej górze. Jest to trudno rozpuszczalny związek zwany błękitem pruskim.

Następnie do otrzymanej mieszaniny dodaliśmy świeżo przygotowany roztwór soli cynowej. Otrzymaliśmy roztwór o barwie ciemnoniebieskiej, prawie granatowej na górze i bardzo ciemno zielonej na dole. Do góry utworzył się błękit pruski z kolei na dole próbówki żelazocyjanki utworzyły barwny osad z jonami cyny (II).

Reakcje barwne dla
i

• siarczki tworzą z żelazem czarne siarczki żelaza II i III; po rozcięczeniu przechodzą w zielony koloidy roztworu siarczku żelaza II i brunatny wodorotlenek żelaza III.

• W roztworach wodnych bez dostępu powietrza tworzy się biały osad wodorotlenku żelaza II; pod wpływem powietrza osad zielenieje , przechodząc po czasie w brunatny osad
  .

• W reakcjach z amoniakiem tworzy się zielono brunatny kompleks
  

• Węglany metali alkaicznych tworzą biały osad węglanu żelaza III.

• W reakcjach z fosforanami żelazo II tworzy biały bez postaciowy osad, stanowiący mieszaninę
  :
  , który z czasem przyjmuje zabarwienie niebieskozielone, żelazo III tworzy żółtawy osad
  

• Żelazo II w reakcjach z cyjankami tworzy żółtobrunatny osad
  , który przy nadmiarze jonów cyjankowych przechodzi w kompleks
  ; żelazocyjanki można utlenić do żelazo cyjanków
  .

• Rodanki reagują z jonami żelaza III tworzą krwistoczerwono zabarwione kompleksy

• żelazocyjanki tworzą z żelazem ciemno niebieski związek zwany błękitem pruskim.

• Fenoloftaleina tworzy z jonami żelaza II pomarańczowo czerwony kompleks

• Dimetylogliksyn z jonami żelaza II twoży czerwony kompeks.

• Kwas sulfosalicylowy tworzy z jonami żelaza III, fioletowo czerwony kompleks, który ze wzrostem pH przechodzi przez pomarańczowo-czerwony, do żółtego kompleksu.

• Jony
  można redukować do
  w środowisku kwaśnym za pomocą siarkowodoru, chlorku cyny II, siarczków, tiosiarczanów.