Uzbrojenie charakterystyczne dla kawalerii

1. Taczanka była dwuosiowym pojazdem konnym z zamontowanym ciężkim karabinem maszynowym.
   Po pierwszej wojnie światowej na uzbrojeniu znalazło się wiele typów taczanek - były uzbrojone głownie w ckm Schwarzlose wz. 07/12 lub Maxim wz. 08.
   W 1929 roku wprowadzono taczankę wz. 28. Była ona uzbrojona w ckm Maxim wz. 08. 07/12. Ostatecznie zastąpiono ją wzorem 36, który był lżejszy i uzbrojony w ckm wz. 30 - umożliwiał on także strzelanie przeciwlotnicze.
   W Wojsku Polskim taczanki używane były w 1939 w szwadronach ckm brygad kawalerii i kompaniach ckm dywizji piechoty.
   Obsługę stanowił woźnica oraz dwóch żołnierzy obsługujących ckm. Każda z osi taczanki stanowiła oddzielny człon połączony przegubem. Stosowano zaprzęg trzykonny.

2. W latach trzydziestych używano lanc francuskich, niemieckich oraz polskich, te ostatnie głównie do celów szkoleniowych. W 1939 r. posiadano ok. 9910 lanc francuskich wz. 1913 i ok. 1330 niemieckich (używane głównie przez pułki wywodzące się z Wielkopolski). We wrześniu 1939 roku nie używano już lanc do walki, choć są źródła, które podają, że w 2-3 szarżach użyto lanc.

Lanca francuska wykonana była ze stalowej rurki, u góry zakończonej trójkątnym grotem. Pod grotem przymocowany był proporczyk o barwach narodowych lub w kolorach danego pułku. Lance wożono wkładając prawą stopę w pętlę przy tylcu broni i prawą ręką w temblak umocowany pośrodku lancy. Lanca niemiecka wz. 1893. składała się z rury stalowej o długości 3220mm i średnicy na całej długości wynoszącej 28mm, zakończona była grotem stalowym czworograniastym i stalową kulą poniżej - ograniczającą głębokość penetracji ostrza. Uchwyt był opleciony parcianym sznurkiem.

3. W latach 1934 i 35 w Instytucie Technicznym Uzbrojenia opracowano szablę wz. 1934. W marcu 1936 roku rozpoczęto jej seryjną produkcję w Hucie Ludwików w Kielcach, a następnie wprowadzano ją do pułków kawalerii w miejsce poprzednio używanych (we wrześniu 1939 roku była używana prawie we wszystkich pułkach).
   Wprowadzono też sposób noszenia szabel na żabkach zamiast na rapciach, w szyku konnym zawieszano je przy tylnym łęku siodła po lewej stronie. Z chwilą otrzymania nowych rzędów wierzchowych polskich wz. 1925, a potem wz. 1936, szable troczono pod tybinką, z lewej strony siodła.

Taczanka wz.36

---