STANDARDY PRZYGOTOWYWANIA PRAC DYPLOMOWYCH W WSH, Zajęcia WSH, semestr letni, rok 2014-2015, seminarium licencjackie


Załącznik nr 1

do Uchwały nr 1/62 Senatu WSH w Radomiu

z dnia 6 czerwca 2014 r.

STANDARDY PRZYGOTOWANIA PRAC DYPLOMOWYCH

W WYŻSZEJ SZKOLE HANDLOWEJ W RADOMIU

  1. Wstęp

Studenci kończący studia I stopnia w WSH piszą pracę licencjacką lub inżynierską,
zaś studenci kończący studia II stopnia pracę magisterską. Praca licencjacka, inżynierska oraz magisterska stanowi samodzielne, pisemne opracowanie przez studenta tematu, nad realizacją którego sprawuje opiekę naukową promotor. Promotorem może być pracownik naukowo-dydaktyczny Uczelni, posiadający co najmniej stopień naukowy doktora.

Promotor zatwierdza wszystkie elementy pracy, zarówno na etapie zapoznawania się
z literaturą przedmiotu, jak i prowadzenia badań. Student nigdy nie prowadzi badań bez uzgodnienia ich z promotorem pracy, w szczególności dotyczy to zastosowania narzędzi badawczych. Student informuje promotora o wszystkich problemach związanych z pracą
i sposobach pozyskiwania danych do pracy. Za nadużycie cudzych wytworów, które mogą być podstawą posądzenia o plagiat, odpowiada autor pracy.

Na kierunkach inżynierskich jeden pracownik naukowo-dydaktyczny może być promotorem co najwyżej 10 prac inżynierskich, łącznie na studiach stacjonarnych
i niestacjonarnych.

II. Wymogi regulaminowe

Praca inżynierska, licencjacka i magisterska jest pracą:

III. Wymogi merytoryczne

Praca dyplomowa (licencjacka, inżynierska, magisterska) powinna:

IV. Wymogi warsztatowe

Przygotowanie pracy inżynierskiej, licencjackiej i magisterskiej powinno wykształcić u jej autora umiejętności:

V. Standardy pisania pracy inżynierskiej, licencjackiej i magisterskiej

  1. Wymogi ogólne:

2. Charakter pracy:

Praca licencjacka może być opracowaniem o charakterze:

- projektowym (np. projekt systemu informacyjnego, biznesplan, plan marketingowy, kapitałowego, pozyskiwania kapitału finansowego, projekt organizacji, projekt systemu zarządzania),

- analitycznym (np. rozwiązanie problemu praktycznego),

Praca dyplomowa inżynierska może być opracowaniem o charakterze:

- opracowania rozwiązań sprzętowych,

- badania systemów sprzętowych,

- analizy działań określonych aplikacji,

- opracowania programu,

Praca magisterska może mieć charakter:

- badawczy,

- diagnostyczny,

- systematyzujący,

- projektowy.

  1. Spis treści:

  1. Wstęp (1-4 strony) powinien zawierać:.

- celów poznawczych i kształcących lub naukowych,

- możliwości wykorzystania pracy z ewentualnym wskazaniem odbiorców,

Wstęp do pracy stanowi wprowadzenie do badanych i analizowanych zagadnień. Wstęp zazwyczaj traktuje się jako list „promujący” problematykę dla potencjalnego czytelnika od autora.

  1. Część zasadnicza pracy:

.

  1. Zakończenie (3-4 strony):

Powinno zawierać wnioski wynikające z pracy i obejmować:

7. Załączniki:

  1. Objętość pracy:


9. Ocena pracy:

Ocenie podlega:

  1. Zadania studenta:

VI. Wykaz literatury i przypisy:

- książki

Nazwisko(-a) autora(-rów), inicjały imienia (jeżeli jest więcej niż dwóch autorów, to pisze się “i inni”); przecinek; tytuł książki (kursywą), wydawca; miejsce publikacji oraz rok wydania. Należy pamiętać, że autorem może być osoba lub organizacja.

Np.: 

Institute of Personnel Management, Executive Redundancy, wyd. Macmillan, London 1990.

Postkowski K., Wesołowski A., Zachowania organizacyjne, wyd. KWS, Kielce 2001. 

- rozdziały w książkach

Nazwisko(-a) autora(-rów) rozdziału, inicjały imienia, przecinek, tytuł rozdziału,
w: inicjały imienia (imion) i nazwisko(-a) redaktora(-ów), książki z zaznaczeniem
w nawiasie (red.), tytuł książki (kursywą), wydawnictwo, miejsce publikacji, data publikacji

Np.:

Wilczyński L., Społeczne aspekty badań marketingowych, [w:] Tylkowski M. (red.), Podręcznik Marketingu, PWN, Warszawa 2000, s. …-… .

Jeżeli dana publikacja nie ma nazwiska autora to stawia się pierwsze słowo tytułu dużymi literami, tak, aby później zapisać odnośnik w porządku alfabetycznym między autorami wymienionymi w bibliografii.  

- artykuły z czasopism

Nazwisko(-a) autora(ów), następnie inicjały imienia (tak jak w przypadku książek), tytuł artykułu kursywą, nazwa czasopisma w cudzysłowie, bez stosowania skrótów, rocznik
i numer oraz strony

Np.:

Piekara A., Obywatel wobec administracji publicznej, „Master of Business Administration” 2003, nr 3(62), s. 3-10. 

- raporty, materiały firmowe, teksty niepublikowane, itp.

Podobnie jak w przypadku książek, ale dodatkowo lub zamiast wydawnictwa wstawia
się miejsce, w którym przechowywana jest praca lub gdzie była przygotowywana. Np.:

Cotton J. D., Empowerment and the Role of the Licensed House Manager. Unpublished MBA Management Project, University of Bradford. 

- materiały ze stron www

Należy uwzględniać tylko materiały, których źródła (autor lub publikująca je instytucja) są znane. Porządek danych jest następujący: autor (jeśli jest znany), tytuł, data dostępu
i adres. 

W przypisach mogą znaleźć się komentarze, wyjaśnienia, opisy od autora etc., które
w zasadniczym tekście pracy nie zostały zamieszczone, np. ze względu na ich poboczny charakter, jednak stanowią uzupełnienie lub poszerzenie pewnych wątków występujących
w całym opracowaniu.

W przypadku porównywania, analizowania itp. informacji pochodzących z kilku źródeł odsyła się do nich pisząc np.: Por. H. Batowski, Między dwiema wojnami 1918 - 1939. Zarys historii dyplomatycznej, Kraków 2002, s. 237; W. Dobrzycki, Historia stosunków międzynarodowych w czasach nowożytnych 1815 - 1945, Warszawa 2001, s. 318.

W przypisach, w przypadku powoływania się na ten sam tytuł lub różne prace tego samego autora, stosowane są skróty (polskie lub łacińskie).

- Jeżeli np. mamy przypis

1) H. Batowski, Między dwiema wojnami 1918 - 1939. Zarys historii dyplomatycznej, Kraków 2002, s. 68 i w następnym przypisie powołujemy się na to samo opracowanie, piszemy:

2) Tamże, (lub łaciński skrót Ibidem) s. 73.

- Jeżeli przypisy te nie następują po sobie bezpośrednio, wtedy piszemy:

1) H. Batowski, Między dwiema wojnami 1918 - 1939. Zarys historii dyplomatycznej, Kraków 2002, s. 68.

2) W. Dobrzycki, Historia stosunków międzynarodowych w czasach nowożytnych 1815 - 1945, Warszawa 2001, s. 318.

3) H. Batowski, dz. cyt. (lub skrót łaciński op. cit.), s. 91.

- Jeżeli powołujemy się na kilka prac tego samego autora używamy następujących skrótów:

1) W. Dobrzycki,, Historia stosunków międzynarodowych w czasach nowożytnych 1815 - 1945, Warszawa 2001, s. 318.

2) Tenże (lub skrót łaciński Idem), Stosunki międzynarodowe w Ameryce Łacińskiej. Historia i współczesność, Warszawa 2000, s. 137.

Pozycje wykorzystane w pracy powinny znaleźć się w wykazie literatury uporządkowane alfabetycznie według nazwisk autorów. Jeśli jest kilka prac tego samego autora, poszczególne pozycje powinny być uporządkowane wg roku wydania

Każda pozycja literatury powinna być zapisana w nowym wierszu, a odstęp między pozycjami powinien wynosić 1,5 wiersza;

Wykaz literatury umieszcza się na końcu pracy (po tekście głównym i zakończeniu).
W wykazie literatury można wydzielić opracowania i artykuły naukowe, dokumenty (materiały firmowe, źródła prawa, akta) oraz źródła internetowe, recenzowane lub podpisane, czyli tzw. autorskie. Przy źródłach drukowanych (opublikowanych) stosujemy układ alfabetyczny od nazwiska lub tytułu pracy zbiorowej. Zatem o miejscu w wykazie literatury decyduje pierwsza litera nazwiska autora, lub (w wypadku pracy zbiorowej) pierwsza litera tytułu. W wykazie literatury nie podaje się stron. Przykład:

Ablewicz K., Hermeneutvka i fenomenologia w badaniach pedagogicznych, [w:] Orientacje w metodologii badań pedagogicznych, (red.), S. Palka, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1998.

Konarzewski K., Jak uprawiać badania oświatowe. Metodologia praktyczna, WSiP, Warszawa 2000.

Krajewski M., Vademecum autora i wydawcy prac naukowych, Wyd. 2., Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna, Włocławek 2001.

Ostrowska U., Dialog w pedagogicznym badaniu jakościowym, Oficyna WydawniczaImpuls, Kraków 2000.

Uwaga:

Tytuły czasopism pisze się wielkimi literami, np. Wychowanie na Co Dzień, Wychowanie w Przedszkolu. NIE zaś: Wychowanie na co dzień, czy Wychowanie
w przedszkolu, natomiast tytuły monografii, artykułów podaje się przy pomocy czcionki pochyłej - kursywy, bez zastosowania cudzysłowu.

8. Wymogi formalno - techniczne