Metodyka pracy z rodziną ( wykład)

Wykład 25.02.2010.

Postawy : Def. Ziemskiej

Charakter emocjonalnego stosunku rodziców do dziecka określamy postawę rodzicielską.

Postawy:

• Prawidłowe ( właściwe)

1. Akceptacja dziecka

2. Współdziałanie z dzieckiem

3. Dawanie dziecku właściwej dla jego wieku właściwej rozumnej swobody

4. Uznanie praw dziecka

• Nieprawidłowe ( niewłaściwe)

1. Postawa odtrącająca

2. Postawa nadmiernie chroniąca

3. Postawa unikająca

„DYNAMIKA NERWIC”

Irena Obuchowska wyodrębniła 6 typów osobowości:

1. Matka autokratyczna wymaga od dziecka bezwzględnego posłuszeństwa, podporządkowania się , narzuca mu swoją wolę , bezustannie nim steruje. Hamuje aktywności i samodzielności dziecka . Dziecko boi się matki za wszelką cenę chce pełnić jej oczekiwania , czuje się od niej zależnym

2. Matka pedantyczna jest drobiazgowa, nieustępliwa , korygująca , narzuca dziecku zbyt wysokie wymagania.

3. Matka lękowa jest niezmiernie skrupulatna i opiekuńcza. Nie docenia możliwości dziecka. Chroni je przed rówieśnikami , rozwiązuje za nie wszelkie problemy.

4. Matka niezrównoważona , nerwowa najczęściej przemęczona pracą, nie znajduje czasu dla siebie i rodziny co wiąże się z jej wybuchowością zmiennością i drażliwością

5. Matka nie kochająca nie troszczy się o dziecko podrzuca je pod byle pretekstem krewnym , często je biją lub upokarzają.

6. Matka nieszczęśliwa to na ogół kobieta rozczarowana pożyciem małżeńskim , smutna , zgorzkniała, niekiedy przelewa wszystkie uczucia na dziecko , stając się nadmiernie opiekuńczą, często odrzuca je zwłaszcza gdy jest podobne do ojca. W obu przypadkach niekorzystnie wpływa na wrażliwość emocjonalną dziecka.

Wg. Niemieckiej psycholog Sybilii Weber typów ojców można sklasyfikować i scharakteryzować następująco:

1. Ojciec niedojrzały- to szczególnie niepokojący typ ojca. Nieodpowiedzialny, nieprzygotowany do swej roli egoistą, który w przypadkach krańcowych nie liczy się z interesami rodziny w zaspokajaniu własnych indywidualnych potrzeb, pragnień

2. Ojciec tradycyjny- to wymagający pan domu m który oczekuje dla siebie wiele od życia rodzinnego , sam jednak niewiele do niego wnosi. Jest oschły w stosunku do najbliższych. Nie jest to łagodny i opiekuńczy małżonek.

3. Ojciec zabawowy - to ojciec , który wraca z pomocy i już od progu „ rzuca się do zabawy” z dzieckiem. Podrzuca je biega, udaje Indianina , robi fikołki itp., wyzwala w dziecku radość życia, najlepiej jak umie.

4. Kumpel gorliwiec to typ ojca bardzo zbliżony do ojca zabawowego . Ciągle coś urządza, planuje, organizuje życie na każdą godzinę i rocznym wydarzeniem . Nie bardzo liczy się ze zdaniem rodziny.

5. Ojciec ofiarny - to ojciec , który wszystko robi za dziecko. W imię dobra dziecka nieświadomie pozbawia je okazji do nabycia umiejętności koniecznych do samodzielnego życia

6. Ojciec pantoflarz 0 dzieci traktują go jako dodatkowe dziecko w rodzinie. Z takim ojcem miło jest spędzać czas, ale rozwiązywać problemy lepiej z matką.

7. Ojciec podróżnik - to ojciec , który jest wiecznie w drodze, w podróży , co jest związane z brakiem czasu dla rodziny, dzieci. Wypływa z tego niewiedza ojca o życiu i problemach żony , dzieci, nieumiejętność nawiązywania bliskości z dziećmi.

8. Ojciec niedzielny - to najbardziej rozpowszechniony typ ojca, który ten dzień tygodnia rezerwuje wyłącznie dla rodziny

9. Ojciec kochający- dobry, życzliwy budzący zaufanie

10. Ojciec pan domu i władca - nie potrafi nawiązać kontaktu z dzieckiem, nie budzący zaufania, nie lubi sprzeciwu, rozkazuje, sam wybiera przyjaciół dla dziecka.

11. Ojciec karierowicz zasłania się gazetą od rzeczywistości . Nie ma czasu dla dziecka i rekompensuje to pieniędzmi , prezentami dla dziecka.

12. Ojciec samotny- ojciec, który radzi sobie z wychowaniem dzieci nad podziw dobrze.

WYKŁAD 2

1. Krzywdzenie ( maltretowanie ) fizyczne - to fizyczne działanie na szkodę, wykorzystywanie seksualne, zaniedbywanie lub maltretowanie dziecka przez osobę odpowiedzialną za pomyślny jego rozwój oraz działania, które pomyślny jego rozwój oraz działania, które stanowią zagrożenia dla jego rozwoju, np. nadawanie fizycznych ran takich jak: stłuczenia, poparzenia, pręgi, cięcia, a także doprowadzanie do sytuacji, w której dziecko może doznać urazów poprzez bicie postrzeganie szarpanie , kopanie , wykręcanie kończyn , naumyślne głodzenie, krępowanie

2. Krzywdzenie psychiczne ( emocjonalne) to zachowanie dorosłego względem dziecka , które prowadzą do zniszczenia pozytywnego obrazu własnej osoby: psychiczne znęcanie się , odrzucanie brak wsparcia i zainteresowania dzieckiem , izolowanie, wywieranie presji psychicznej , groźby, szantaże, krzyk , poniżanie, obelgi, powtarzanie, że jest małowartościowe, złe wzbudzanie poczucia winy, nieposzanowanie godności i prywatności dziecka.

3. Wykorzystywanie seksualne dziecka przez osoby dorosłe do zaspakajania potrzeb seksualnych - to każde zachowanie osoby dorosłej wobec dziecka , które motywowane jest seksualnie i służy podnieceniu się zaspokojeniu popędu seksualnego obejmującego dotyk ( stosunek lub próba odbycia stosunku pochwowego, oralnego , dotykania genitaliów) oraz nadużycia bez dotyku ( rozmowy o seksie, ekshibicjonizm, zmuszanie do rozbierania się)

4. Zaniedbywanie - to poważny lub nieustanny brak

Krzywdzenie rozpoznać można także obserwując bacznie relacje między rodzicami a dzieckiem. Warto zwrócić uwagę zwłaszcza na:

• Zwlekanie w przypadku urazu choroby dziecka

• Niewystarczające lub nieprawdopodobne wyjaśnienia obrażeń brak jakichkolwiek wyjaśnień, wyjaśnienia różne u różnych osób.

• Obrażenia powstałe w różnym czasie o podobnym charakterze

• Wcześniejsze występowanie w rodzinie przypadków krzywdzenia dzieci

• Niewystarczająca troska rodziców ( większość rodziców obarcza winą siebie)

• Duża suwerenność i krytycyzm nierealistyczne oczekiwania wobec dziecka

• Zamiana ról w domu , dziecko przejmuje obowiązki rodzica

• Matka jest bardzo często lub stale nieobecna w domu.

• Rodzina , w której nie ma granic międzypokoleniowych

• Rodzina oddzielona fizycznie i psychicznie od społeczności lokalnej

• Rodzice alkoholicy , narkotyzujący się chorzy psychicznie.

DIAGNOZA I KONSEKWENCJE KRZYWDZENIA DZIECI

KRZYWDZENIE

FIZYCZNE EMOCJONALNE SEKUALNE

ZANIEDBANIE

Funkcje społeczne seksualność Rozwój fizyczny

Rozwój intelektualny

Rozwój emocjonalny

Panowanie nad stanami emocjonalnymi

Dzieci krzywdzone

Zmniejszona ekspresja emocjonalna Zwiększona ekspresja emocjonalna

Wahania ekspresji

Emocjonalnej

Nie zrównoważenie afektu

Dziecko zaniedbywane:

Niska ekspresja emocjonalna

Nastroje depresyjne

Dziecko krzywdzone fizycznie

Negatywizm

Brutalność

Silne wzbudzanie

Przewaga negatywnych stanów emocjonalnych

Blokowanie uczuć pozytywnych

• Ataki paniki

• Kłopoty ze snem

• Osamotnienie Dziecko wykorzystywane emocjonalnie i seksualnie

• Poczucie niskiej wartości Brak umiejętności i ujawniania uczuć

• Myśli samobójcze

Przywiązanie do osób sprawujących opiekę

Kontakt między rodzicem a dzieckiem

Lęk Niepokój Wrogość Zależności Obojętność Unikanie

Przyswojony model reakcji dziecko- rodzic implikuje sposób reagowania na inne ważne dorosłe osoby.

Im wcześniej doświadczenie opuszczenie w sensie psychicznym i fizycznym dziecko- ofiara nadużyć staje się bardziej uzależnione od innych. Stale poszukuje opieki , wsparcia sygnalizując inne potrzeby i domagających się pomocy.

Skrajna zależność

Rodzice niedostępni Rodzice nieprzewidywalni

Ambiwalencja - utrudnienie -

pragnienie przekonania

uczuć że dobro łączy

lęk przed się z destrukcją

przywiązaniem

AUTONOMIA

Przeżycie przez dziecko ataku na własną osobę, a także obrażenia cielesne rodzą poczucie , że własne Ja zostało uszkodzone ofiary wykonują symptomy depresji

Negatywny obraz własnej osoby:

• Jestem nieposłuszny

• Robię różne złe rzeczy

• Nigdy nic mi się nie udaje

• Nikt mnie nie lubi

• Mam pecha

• Nie zasługuje na nic dobrego

Rzadkie przeżywanie pozytywnych emocji. - wszystko jest nudne

• Nie pamiętam nic przyjemnego, co mi się zdarzyło ( brak nadziei )

• Moje życie jest pozbawione ciekawych przeżyć

• U mnie nic ciekawego nie słychać

Autoagresja :

• Samobójstwa i próby samobójcze

• Wyrywanie włosów

• Uderzanie głową lub ręką w ściany

Skargi na dolegliwości cielesne:

• Wędrujące bóle

• Bóle głowy i brzucha

• Uczucie ciężkości i braku władzy w rękach i nogach

Objawy sugerujące fizyczne krzywdzenie dziecka :

1. objawy somatyczne:

• objawy urazów tkanek miękkich na twarzy policzkach , pośladkach wargach , karku, udach, tułowiu , zadrapania , siniaki , spuchlizny

• Liczne uszkodzenia skóry o charakterystycznym kształcie i układane w zależności od rodzaju urazu

• Wygląd uszkodzeń nieadekwatny do opisywanego wypadku ( rodzaju urazu)

• Siniaki pręgi po uderzeniach

• Złamania , skręcenia niezgodne z opisywanym wypadkiem ( urazu)

• Skaleczenia ust , warg, dziąseł i oczu

2. Zachowanie

Objawy wskazujące na psychiczne ( emocjonalne) krzywdzenie dziecka.

1. objawy somatyczne

• Zwykle nie występują żadne specyficzne objawy somatyczne, ale mogą występować opóźnienia w rozwoju

• Zaburzenia mowy wynikają z napięcia nerwowego

• Dolegliwości psychosomatyczne : bóle brzucha, mdłości , mimowolne ruchy, bóle głowy

• Objawy fizycznego maltretowania

2. Zachowanie

• Niska samoocena

• Ssanie palca , kołysanie się moczenie nocne

• Zachowania dorosłe ( opiekowanie się rodzeństwem)

• Zachowanie antyspołeczne destrukcyjne

Objawy wskazujące na zaniedbanie dziecka :

1. Objawy somatyczne

• Głód , odwodnienie

• Zaniedbanie w zakresie higieny ciała

• Próchnica zębów , zły stan higieny jamy ustnej

• Nieodpowiednie do pogody i rozmiarów ciała dziecka ubrania

2. Zachowanie

• Wczesne przychodzenie i późne wychodzenie ze szkoły

• Częste zasypianie w klasie

• Proszenie o jedzenie lub jego kradzież

• Zachowania zbliżone do dorosłych pseudo-dojrzałość ( opiekowanie się rodzeństwem)

• Nieuczestniczenie w imprezach wycieczkach szkolnych

• Zachowania przestępcze

• Używanie alkoholu i narkotyków

Wykorzystywanie seksualne:

1. objawy somatyczne

• dyskomfort w czasie chodzenia i siedzenia

• objawy urazów i uszkodzeń w okolicy ust

• obecności wydzieliny w pochwie lub jej stan zapalny

• zasinienia, obrzęk, otarcia naskórka w okolicy narządów płciowych i na wewnętrznej powierzchni

• zaburzenia w oddawaniu moczu

• objawy chorób przenoszonych drogą płciową

• ciąża

2. Zachowanie

• Niska samoocena

• Zmiany w sposobie jedzenia ( bulimia, anoreksja, obżarstwo

• Nieuzasadnione nocne lęki

• Zaburzenia snu

• Zmiany osobowości ( wrogość , agresja)

• Depresja

• Niepowodzenia w szkole

• Wycofania się z kontraktów społ. Złe relacje z rówieśników

• Poziom wiedzy o seksie wyszukiwany i nieadekwatny do wieku

• Wyzywające ubranie

Dysfunkcja rodzinna , której skutki dotykają dzieci może przybierać różne formy:

• Alkoholizm , inne uzależnienia lub choroba psychiczna w rodzinie

• Przemoc fizyczna lub psychiczna , maltretowanie i wykorzystywanie seksualne

• Psych. Opuszczenie dzieci ( nieobecność , emocji rodziców) chłód emocjonalny

• Czynne odrzucenie

• Nadużycia emocjonalne , czyli używanie dziecka przez dorosłego do zaspokojenia swoich potrzeb emocji ( czynienia z niego powierzchnia spraw dorosłych)

• Stawianie nieadekwatnych do rozwoju i możliwości dziecka wymagań - infantylizowania dziecka lub żądanie pełnienia nadmiernych oczekiwań

• Przerost sztywnych wymagań nad okazywaniem miłości i czułości

• Nadopiekuńczość i nadmierna kontrola

Przyczyny dysfunkcjonalności - tkwiące wewnątrz rodziny itp. :

• Brak jednego z rodziców - najczęściej ojca

• Brak obojga rodziców , a dziecko jest wychowywane w rodzinie zastępczej niewygodnej wychowawczo

• Rodzina zrekonstruowana, ale współżycie niezgodne, brak akceptacji ze strony dziecka dla ojczyma, macochy

• Wielodzietność

• Zjawiska patologiczne najczęściej alkoholizm

• Długotrwała choroba lub inwalidztwo jednego lub obojga rodziców.

Przyczyny wyrastające z szerszych uwarunkowań np. :

• Stała praca z jednego z rodziców poza miejscem zamieszkania , poza granicami kraju

• Praca obojga rodziców w systemie 3-zmianowym , 4-brygadowym lub 12 godzinnym

• Niechęć do podjęcia pracy przez jednego lub obojga rodziców ( a więc pasożytniczy tryb życia z nieuczciwych dochodów)

• Bezrobocie jednego lub obojga rodziców

• Negatywny wpływ środków masowego przekazu na rozwój dzieci i młodzieży

• Przynależność młodocianych np. grup subkulturowych ruchów i sekt

Choroba psychiczna jednego z rodziców:

Charakterystyczne cechy dziecka :

• Częste popadanie w depresji , lęk a nawet sam może przejawiać symptomy choroby psychicznej

• Unikanie domu

• Skłonność do różnego rodzaju patologii społeczne np. alkohol, narkotyki

• Osamotnienie, zagubienie

• Agresja , ucieczka, odizolowanie

• Niedojrzałość emocjonalna

• Odchylenia osobowościowe

• Niepewność , lękliwość, przewrażliwienia, uległość

• Trudności w dostosowaniu się do zmian i nowych sytuacji

• Ucieczka we własny świat

• Tworzenie własnego negatywnego systemu wartości

• Nieuzewnętrznianie własnych problemów przed innymi

Przemoc fizyczna

Charakterystyka cech dziecka:

• Trudny kontakt z rodzicami

• Często opuszcza szkołę

• Nie chce ćwiczyć na zajęciach wych. Fiz. Lub nie chce przebrać się w strój sportowy w grupie rówieśniczej

• W upalne dni chodzi w ubraniu zakrywającym całe ciało

• Przejaw nadmiernej czystości

Przemoc psychiczna:

Charakterystyka cechy dziecka:

• Brak akceptacji własnej osoby, niska samoocena

• Źle układają się mu kontakty z rówieśnikami

• Próby samobójcze

• Trudności w kontrolowaniu emocji

• Zaburzenia koncentracji uwagi

• Nieufność , fobie, zaburzenia snu

• Ucieczki z domu

• Uzależnienie od alkoholu i narkotyków

• Następstwa somatyczne i biegunki uporczywe bóle i nawroty głowy, bóle żołądka i bóle mięśni, drżenie m nadmierna potliwość , nieotrzymanie moczu i kału , wymioty oraz bóle w okolicy serca

• Nieustannie stara się wszystko robić dobrze , stale się obserwuje dąży do perfekcjonizmu

Wykorzystywanie seksualne :

Charakterystyka cech dziecka:

• Urazy fizyczne możliwe do zdiagnozowania jedynie przez służby medyczne

• Erotyzacja dziecka - poznaje ono zachowania seksualne charakter dla osób dorosłych

• Prowokacyjne zachowania seksualne dziecka

• Zachowania masturbacyjne

• Izolowanie się

• Zachowania agresywne

• Nadpobudliwość ruchowa

• Poczucie winy i krzywdy

• Przygnębienie

• Strach przed rodzicem danej płci

• Ucieczki z domu ze szkoły przed konfliktami czy problemami.

Nadopiekuńczość

Charakteryzuje się tym , że :

• Rodzice winę za kłopoty w funkcjonowaniu dziecka obarcza nauczycieli , rówieśników , nieżyczliwych ludzi

• Najdrobniejsza niedyspozycja dziecka wywołuje u rodzica panikę i chaotyczne działania pomocnicze

• Rodzic chroni dziecko przed zupełnie niegroźnymi eksperymentami , zabawami, zadaniami, ograniczając tym samym rozwój ruchowy i poznawczy dziecka

• Dzieci wykonują postawę roszczeniową , pojawiają się próby manipulacji otoczeniem, żądają pomocy przy najmniejszych trudnościach

• Dzieci mają utrudnienia kontaktu koleżeńskie , brak akceptacji w grupie szkolnej pogłębia samotność , nasila egocentryzm

• Niemożność działania na własną rękę , zdobywania doświadczeń w sukcesach i porażkach prowadzi do…

• Dziecko stosuje system „ podwójnego życia” w domu pozostaje nadal uległym , posłusznym dzieckiem , korzystającym ze wszystkich przywilejów ,poza…..

Zaniedbywanie dziecka:

Charakteryzuje się tym , że:

• Widoczne są oznaki zewn. Dzieci te są niedożywione, ubrane nieodpowiednio do pogody , pozostawione same sobie, wałęsają się po ulicach sprawiają wrażenie , nikt się nimi nie interesuje

• Pojawiają się konsekwencje somatyczne: nieadekwatne do wieku waga i wzrost, opóźnienia rozwoju fiz. Psychomotorycznego

• Rozwija się poczucie wstydu , inności w stosunku do otoczenia

• Pojawiają się problemy w nawiązywaniu kontaktów

• Dzieci nie wykonują nawyków czystości , nie dbają ani o prządek wokół własnej osoby ani o higienę osobistą

• Dzieci są bierne i apatyczne

Do podstawowych zasad współpracy z rodziną dysfunkcyjną należą:

• Podmiotowe traktowanie rodziców - samo to, że tworzą i funkcjonują w rodzinie dysfunkcyjnej.

• Jawność wszelkich działań dotyczących dzieci

• Miejscem pracy z rodziną powinien być dom

• Wizyty domowe powinny być wcześniej zapowiadane

• Nie należy wyręczać rodziców z

• Współpraca musi być systematyczna

• Praca z najbardziej umotywowanymi członkami rodziny

• Uaktywnienie poszczególnych członków rodziny

• Zrozumiałe metody pracy i współpracy

• Znalezienie pozytywnych i mocnych stron rodziny

• Respektowanie odrębności i inności rodziny w szerokim kontekście

Pierwszy kontakt z rodzicem na co zwrócić uwagę?

• Efekt pierwszego wrażenia

• Efekt uprzedzenia i samospełniającego się proroctwa - powinno się oddzielać fakty od opinii . Jeśli wiadomo , że rodzic jest alkoholikiem nie można nastawiać się przed spotkaniem na scenariusze typu: Z pewnością przyjdzie pod wpływem alkoholu m nie będę mieli ochotę na rozmowę itd.

• Otwartość na zmianę

Komunikacja niewerbalna

• Miejsca przy stole ( pod kątem 90 stopni, a gdy rozmowa dyscyplinująca - naprzeciwko)

• Postawa ciała ( preferowana otwarta)

• Wyraz twarzy

• Gestykulacja

• Wygląd , ubiór podkreślający status

• Pojęcie przestrzeni personalnej ( intymna 15-45 cm , osobista 45-120 cm. Społeczna 120-350 cm)

Komunikacja werbalna :

• Ton głosu

• Pytania w zależności od potrzeb otwarte , gdy potrzeba otwartych informacji , zamknięta- gdy trzeba coś doprecyzować ( pytania zamknięte dyscyplinują)

• Polecenie ogólne lub szczegółowe inf. Ważne powinny zostać zapisane

• Parafrazowanie- nie należy uzupełniać wypowiedzi rodziców, nie dodano swojej wersji nie wtrącać innej wersji danego wydarzenia

Pułapki komunikacji werbalnej:

• Ograniczenia związane ze zdolnościami odbiorcy

• Rozproszenie

• Niewyrażone założenia

• Postrzeganie spraw z własnego punktu widzenia

• Używanie specjalistycznych terminów

• Wpływ nieuświadomionych niekiedy uprzedzeń

• Nadinterpretacja przekonań

Sposoby konstruktywnego wyrażenia krytyki:

• Nie należy wypowiadać swoich zarzutów w obecności osób trzecich

• Nie porównywać zachowania osoby, która krytykujemy z zachowaniem innych osób.

• Nie formułować zarzutów w poniżający sposób

• Krytykować tylko te zachowania, na które dana osoba ma wpływ i które można zmienić

• Krytykować zachowania, a nie osoby

• Nie okazywać własnej satysfakcji

• Wyrażać niezadowolenia słowami , nie zaś wyrazem tworzący gestami

• Nie usprawiedliwiać się , gdy zwraca się komuś uwagę

• Dobrze jest docenić najpierw to , co uległo poprawie

Praktyczne wskazówki :

• Ustalić, co było bezpieczna przyczyną kryzysu

• Ustalić czy wcześniej podejmowano próby rozwiązywania problemu, jak te próby się kończyły

• Starać się organizować wspólne spotkania ze wszystkimi członkami rodziny

• Poznać oczekiwania każdej osoby w rodzinie

• Wyznaczając zadanie wskazać konkretne osoby i terminy ich wykonania

• Używać zrozumiałego języka

• Upewnić się każdy rozumie przedstawione my zadania.

• Spisać ustalone punkty i rzetelne podpisy zainteresowanych stron

• Jeśli zamierza się poruszyć ważne tematy, trzeba ustalić wcześniej konkretny termin spotkania i zadbać o odpowiednie do tego miejsce

• Podtrzymać dążenie klienta do kontaktu

• Jasno określić zadania i wymagać reprezentowania instytucji

• Podczas rozmowy okazywać zaangażowanie i w miarę możliwości nie pozwolić aby ktokolwiek przerywał rozmowę

• Sprawdzić jakie rozwiązania widzę poszczególne osoby w rodzinie

• Nie używać słów „ nigdy” i „zawsze”

FORMY WSPÓŁPRACY INDYWIDUALNEJ Z RODZICAMI TO:

1.Rozmowy indywidualne:

Dla przebiegu rozmowy duże znaczenie mają też:

• Zachowania przestrzenne uczestników - odległość między nimi oraz zorientowanie się w przestrzeni, czyli wzajemne usytuowanie

• Mała odległość ( poniżej 50 cm między osobami)

• Zbył duża odległość pow. 2m. zwłaszcza gdy jedna siedzi za biurkiem - dystans fizyczny oraz bariera w postaci masywnego mebla tworzą

• Zajęcia miejsc naprzeciw siebie sprzyja rywalizacji, konfrontacji , obstawaniu przy swoim zdaniu

• Najbardziej korzystne jest zajęcie miejsc obok siebie ułatwia to współpracę

• Zajęcie miejsc przy sąsiednich bokach stołu tworzy najbardziej korzystne warunki do swobodnej rozmowy oraz dysfunkcji

Temat: Działanie domu dziecka na rzecz reintegracji rodzin.

Powinniśmy opierać się na takich wartościach jak :

• Rodzina

• Personalizm

• Prawda

• Obowiązek pracy nad sobą

• Współpraca i interdyscyplinarność

Główne cele personelu pedagogicznej placówki z rodziną naturalną:

• Wyposażenie rodziców w wiedzę i umiejętności wychowawcze

• Podjęcie prób uzdrowienie sytuacji w rodzinie niewydolnej pod względem opiekuńczym i wychowawczym

• Pomoc w wydźwignięciu się z kryzysu i w ponownym przyjęciu dziecka do rodziny

• Wzmocnienie więzi z dzieckiem

W pracy z rodzicami ważne jest:

• Uzyskiwanie szczegółowych rzetelnych informacji o rodzinie i jej członkach ; o sytuacji materialnej i planach, trudnościach i problemach

• Wnikliwa obserwacja kontaktów rodziców z dzieckiem w celu określenia więzi emocjonalnej

• Fachowości - zdobycie autorytetu

• Zdobycie zaufania

Uzyskiwanie pożądanych rezultatów sprzyja przestrzeganiu w grupie z rodziną następujących zasad:

• Umówienie przychodzenia z adekwatną do potrzeb pomocą

• Wytrwałość w działaniu

• Traktowanie rodziny jako jednostki suwerennej

• Nienarzucanie rodzinie rozwiązań, ale pomaganie jej w podejmowaniu decyzji

• Uznanie prawa rodziny do własnego sposobu rozwiązywania spraw

• Zachowanie właściwego stosunku do „ osób destruktywnych”

• Poszanowanie godności ludzkiej

• Zachowanie rozumnego dystansu

• Dyskrecja

• Kultura zachowania

Ramowy plan pracy z rodziną dziecka obejmują problematykę:

• Nawiązanie kontaktu i zawarcie kontaktu z rodziną

• Zapoznanie ze specyfiką placówki i regulaminem odwiedzin oraz określenie zasad wzajemnej współpracy

• Wieloaspektowa diagnoza rodziny z uwzględnieniem jej aktualnej sytuacji życiowej, problemów i trudności, oczekiwań i potrzeb , prezentowanych postaw wychowawczych i kontaktów z otoczeniem

• Wspólne ustalenie warunków, jakie powinny być spełnione przez rodzinę , aby dziecko mogło powrócić do domu rodzinnego- wstępny kontakt

PEDAGOGIZACJA RODZICÓW:

• Wdrażanie rodziny do opieki nad własnym dzieckiem

• Przekazywanie rodzinom bieżących informacji na temat rozwoju , stanu zdrowia i innych problemów dotyczących dziecka, wspólne z nim rozwojem tych problemów ( choroba dziecka)

• Uczenie współpracy z różnymi instytucjami wspierającymi rodzinę

PRACA TERAPEUTYCZNA:

• Stymulowanie do zmiany niewłaściwych postaw życiowych, np. mobilizowanie ich do podjęcia leczenia

Podejmowanie prób wydobycia tzw. mocnych stron osobowości rodziców, które mogą stanowić podstawę pozytywnych zmian

• Zachęcanie do aktywności zawodowej np. zmiany kwalifikacji zawodowej

• Pomoc w poprawie relacji i więzi rodzinnych oraz postaw wychowawczych.

EDUKACJA PROZDROWOTNA:

• Uczenie rodzin właściwej opieki oraz pielęgnacji dziecka

• Włączenie rodziców do zapobiegania chorobom dziecka

• Bieżące dokładne informowanie rodziców o aktualnym stanie zdrowia dziecka i ustalenie postępowania

• Zwracanie uwagi na stan zdrowia oraz higienę osobistą rodziców

REINTEGRACJA:

• Planowy proces odbudowywania więzi umownych lub nadwyrężonych na skutek kryzysu - od udzielania informacji , nawiązywania i podtrzymywania kontaktu do faktycznego powrotu do rodziny biologicznej

Cel:

• Umożliwienie i utrzymanie w odniesieniu do każdego dziecka i rodziny stosowanie do sytuacji , optymalnego poziomu kontaktów od pełnego włączenia w system rodziny poprzez inne formy tj. wizyty czy kontakty telefoniczne, potwierdzające przynależność dziecka do rodziny

Praca w warunkach domu dziecka może przebiegać a trzech poziomach:

• Przywrócenie dziecku poczucia przynależności, korzeni i takiego obrazu rodziców , który leczy rany traumatycznych doświadczeń związanych z opuszczeniem i rozłąką

• Pracy z rodzicami

• Oddziaływań terapeutycznych i edukacyjnych skierowanych a system rodzinny, które docelowo mają doprowadzić do przywrócenia rodzinie możliwości wywiązywania się ze swoich funkcji opiekuńczych i wychowawczych

Etapy oddziaływań wobec rodziny nowo przyjętego wychowanka:

1. analiza dokumentów

2. wywiad

3. spotkanie z rodziną dotyczące możliwości współpracy

4. opracowywanie planu pracy z rodziną

5. oddziaływania korekcyjne

• motywowanie do leczenia w przypadku alkoholizmu

• edukacja

• terapia małżeńska

• terapia rodzinna

• pomoc socjalna

Celem oddziaływań jest powrót dziecka do domu rodzinnego z możliwością rozłączenia go na etapy:

• status „ wychowanka dochodzącego”

• urlopowanie

• powrót pod całkowitą opieką rodziców

---