Ludwik II, Ludwig Friedrich Wilhelm von Wittelsbach, znany również jako Ludwik Szalony (ur. 25 sierpnia 1845, zm. 13 czerwca 1886) był królem Bawarii od 1864 do swej śmierci.
Ludwik II urodził się w pałacu Nymphenburg, nieopodal Monachium, jako pierwsze dziecko Maksymiliana II i księżniczki pruskiej Marii. Wstąpił na tron po śmierci ojca, w wieku 18 lat. Za jego panowania Bawaria została włączona do Rzeszy Niemieckiej.
Ludwik był ekscentryczną osobą. Jego dziwactwo (przez niektórych uznawane za chorobę psychiczną) postępowało wraz z kolejnymi niepowodzeniami w polityce zagranicznej i wewnętrznej. Pod koniec rządów praktycznie odseparował się od świata, spędzając czas w swoich baśniowych pałacach w Alpach.
Najsłynniejszy z nich, Neuschwanstein, nigdy nie został ukończony, lecz mimo to jest jedną z najpopularniejszych niemieckich atrakcji turystycznych i symbolem Bawarii.Wielu współczesnych badaczy uważa, że "nietypowe" zachowania bawarskiego króla nie wynikały z obłędu, lecz stresu i problemów nieodłącznie związanych ze sprawowaniem władzy przez wrażliwą jednostkę.
Ludwik II był nie tylko wielkim budowniczym niesamowitych pałaców "ze snu". Zasłynął również jako mecenas Ryszarda Wagnera. Jest wielce prawdopodobne, że gdyby nie królewskie wsparcie pieniężne, nigdy nie powstałby Pierścień Nibelunga.
Ludwik nigdy się nie ożenił, choć był zaręczony z księżniczką bawarską Sophie Charlotte, jego kuzynką i siostrą cesarzowej Elżbiety. Zaręczyny ogłoszono 22 stycznia 1867 r., ale po licznych zmianach daty ślubu, Ludwik wycofał się z danego słowa w październiku tego samego roku, Sophie zaś poślubiła Ferdynanda d'Alençon, wnuka Ludwika Filipa. Wydarzenia roku 1867 utwierdziły króla w przekonaniu o własnym homoseksualizmie, co, jako że Ludwik był gorliwym katolikiem, nie pozostało bez wpływu na jego i tak chwiejną psychikę.
10 lipca 1886 r. Ludwik II został oficjalnie uznany za niepoczytalnego i pozbawiony tronu w wyniku spisku zawiązanego przez wrogich mu ministrów z jego wujem, księciem Lutipoldem, na czele. Następnie został uwięziony w zamku Berg nad jeziorem Starnberg, na południe od Monachium.
Mgła tajemnicy spowija jego zagadkową śmierć w wodach jeziora Starnberg. Na jej temat powstało wiele teorii mówiących o samobójstwie czy morderstwie.
Ludwik jest jednym z najbardziej charakterystycznych władców w całej historii Niemiec. Jego postać wciąż budzi żywe emocje i spory.W pamięci swoich poddanych zapisał się jako król-pacyfista (starał się uniknać konfliktu zbrojnego z Prusami, a później z Francją), król-budowniczy, król-marzyciel.
Wilhelm Conrad Röntgen (ur. 27 marca 1845 w Lennep (obecnie część Remscheid), zm. 10 lutego 1923 w Monachium) - fizyk niemiecki, laureat Nagrody Nobla.
Studiował inżynierię w Holandii, w roku 1888 został profesorem w Instytucie Fizyki w Würzburgu w Bawarii (obecnie Niemcy). 8 listopada 1895 odkrył nowy typ promieniowania, które sam nazwał promieniowaniem X (x - ponieważ "X" oznacza niewiadomą). Za to odkrycie w roku 1901 został uhonorowany pierwszą Nagrodą Nobla z dziedziny fizyki. Innymi tematami jego prac były krystalografia i fizyka płynów.
Nazwa promieniowanie X lub promienie X jest używana w większości krajów (w tym anglosaskich - X-rays), jednak m.in. w Polsce i Niemczech nazywane są promieniowaniem rentgenowskim (promieniowaniem Röntgena lub Roentgena).
Na jego cześć jednostkę dawki promieniowania jonizującego nazwano rentgenem. Również przyrządy do prześwietleń wykorzystujące promieniowanie rentgenowskie nazywa się po prostu rentgen.
Od 1 listopada 2004 jego nazwisko znalazło się również w nazwie pierwiastka chemicznego roentgen (l.a. 111), znanego dotychczas jako unununium.
Czerwony Krzyż (Red Cross), międzynarodowa organizacja humanitarna i charytatywna, założona w 1864 z inicjatywy Szwajcara H. Dunanta, w celu niesienia pomocy rannym żołnierzom. Organizacja obejmuje Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża, Ligę Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, Czerwonego Półksiężyca oraz Czerwonego Lwa i Słońca.
MKCK składa się wyłącznie z obywateli szwajcarskich, jego symbolem od 1980 jest czerwony krzyż na białym tle (zamienione barwy Szwajcarii). Stanowi on centrum informacji o jeńcach, osobach zaginionych, interweniuje w ich sprawach, udziela pomocy ofiarom międzynarodowych konfliktów, współuczestniczy w opracowywaniu nowych konwencji humanitarnych, może być mediatorem. Za swe zasługi otrzymał pokojową Nagrodę Nobla w 1917, 1944 i 1963.
Liga Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża zrzesza krajowe organizacje z całego świata (występujące pod nazwą Czerwony Półksiężyc w krajach islamu, Czerwony Lew w Iranie, Czerwona Gwiazda w Izraelu). Jej dewizą jest per humanitatem ad pacem (przez humanitaryzm do pokoju), hasło przyjęte w 1961 na praskim spotkaniu - Konferencji Rady Pełnomocników. Jej zadaniem jest rozwój krajowych Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża, podnoszenie poziomu sanitarnego, ochrony zdrowia ludności, udzielanie pomocy społecznej. Również otrzymała pokojową Nagrodę Nobla w 1963.
Karl Friedrich Benz (Carl Friedrich Benz) (ur. 25 listopada 1844, zm. 4 kwietnia 1929), niemiecki inżynier, pionier motoryzacji.
Urodził się 25 listopada 1844 w Mühlburgu (obecnie dzielnica Karlsruhe) w Niemczech. Używane są dwie formy imienia Benza: w akcie urodzenia otrzymał wpisane imię Karl, pod takim imieniem otrzymał też patent w 1880 roku. W późniejszym okresie jednak, zgodnie z francuską modą pisowni w języku niemieckim, zaczął używać imienia w formie Carl; pod takim imieniem został mu wydany patent w 1882 roku, a swoją firmę nazwał Carl Benz Söhne KG (Carl Benz i synowie).
W 1878 Benz opracował konstrukcję dwusuwowego silnika spalinowego, a następnie lekkiego silnika czterosuwowego.
Zastosował mechanizm różnicowy, oraz skonstruował inne zespoły pojazdu mechanicznego, jak świeca zapłonowa, sprzęgło, gaźnik, chłodnica wodna oraz skrzynia biegów.
W 1885 zbudował pierwszy "automobil", trzykołowy pojazd z silnikiem spalinowym i elektrycznym zapłonem, który to automobil zaprezentowano po raz pierwszy w roku 1886 w Mannheim. Na ten pojazd Carl Benz uzyskał patent niemiecki nr 37435, a pojazd nazwany został Benz Patent-Motorwagen Nummer 1.
Jednak opinia publiczna wynalazku nie zaakceptowała, spotkały go drwiny i szyderstwo. Gawiedź, przyzwyczajona do furmanek 4-kołowych z obrotowym przodkiem, nie zrozumiała zalet pojazdu 3-kołowego. Benz pomimo tego kontynuował prace nad nowymi modelami swego samochodu.
1883 założył spółkę „Benz & Cie. Rheinische Gasmotorenfabrik Mannheim“ wytwarzającą stacjonarne silniki spalinowe na gaz miejski.
Ta firma po połączeniu w roku 1926 ze spółką Daimler-Motoren-Gesellschaft przekształciła się w spółkę akcyjną Daimler-Benz AG.
Haribo - niemiecka firma spożywcza produkująca słodycze.W 1920 r. cukiernik Hans Riegel zarejestrował firmę. Jej nazwę utworzył od pierwszych liter swojego imienia, nazwiska i rodzinnego miasta: Hans Riegel Bonn. W 1930 roku firma zatrudniała 160 osób, w 1950 r. - ponad 1000 pracowników. Od początku lat 60. firma inwestuje poza granicami Niemiec. "Haribo" posiada pięć fabryk na terenie Niemiec, a także trzynaście hal produkcyjnych w innych krajach Europy. Firma produkuje głównie żelki, z których najbardziej znane to Goldbären (złote misie), które są produkowane od 1922 r. Oryginalne misie mają wysokość 2 cm, wagę 2,3 g i rozciągają się nawet do 7 cm
Marcin Luter Niemiecki reformator religijny, inicjator i teoretyk reformacji. Do nauki Lutra odwołuje się Kościół ewangelicko - augsburski, zwany potocznie Kościołem luterańskim.
Urodził się 10 listopada 1483 r. w Eisleben, gdzie zmarł 18 lutego 1546 r.
w 1505 r. po studiach na uniwersytecie w Erfurcie wstąpił do zakonu augustianów. W 1507 r. przyjął święcenia kapłańskie, w 1512 r. - uzyskał doktorat teologii. Od 1508 r. wykładał na uniwersytecie w Wittenberdze.
Tam właśnie 31 października 1517 r. ogłosił swoje słynne 95 tez krytykujących zainicjowaną przez papieża Leona X akcję sprzedaży odpustów, z której dochód miał być w znacznej części przeznaczony na budowę bazyliki św. Piotra. Ogłoszenie tez, które wg. utrwalonego przekazu Luter przybił na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze, uważa się za symboliczny początek reformacji.
Tezy, a także dalsza nauka Lutra, m.in. nawoływanie do gruntownej reformy Kościoła i podkreślanie, że jedynym autorytetem dla chrześcijanina jest Pismo św., spotkały się z potępieniem papieskim w 1520 r. a następnie z klątwą i uchwałą sejmu wormackiego o banicji Lutra.
W latach 1521-22 przebywał on na dworze elektora saskiego Fryderyka Mądrego, gdzie pracował nad przekładem Nowego Testamentu na język niemiecki. Od 1522 r. rozpoczął pracę nad przekładem Starego Testamentu. W 1524 r. ożenił się z byłą zakonnicą, Katarzyną von Bora.
Jest autorem wielu prac teologicznych, polemicznych, pieśni i kazań. "Mały Katechizm", "Duży Katechizm" oraz "Artykuły Szmalkaldzkie" autorstwa Lutra należą do zbioru Ksiąg Wyznaniowych Kościoła ewangelicko - augskurskiego.
Inne ważne pisma Lutra to m.in. traktaty "O wolności chrześcijańskiej", "O niewolnej woli", czy też zbiór kazań "Postylla domowa"
Arnold Alois Schwarzenegger (ur. 30 lipca 1947 w Thal) - amerykański aktor, kulturysta i polityk austriackiego pochodzenia, były gubernator stanu Kalifornia. Schwarzenegger urodził się w wiosce Thal na przedmieściach Grazu w Austrii jako syn komendanta policji, Gustava Schwarzeneggera. W 1968 r. przyjechał do Stanów Zjednoczonych, a w 1983 r. otrzymał amerykańskie obywatelstwo. W 1986 r. ożenił się z prezenterką telewizyjną Marią Shriver, siostrzenicą prezydenta Johna Kennedy'ego, z którą ma dwóch synów i dwie córki.
Einstein Albert (1879-1955), jeden z najwybitniejszych fizyków w historii nauki. Urodzony w Niemczech (Ulm) w rodzinie żydowskiej, studiował w Zurychu, a pracę zawodową rozpoczął w Bernie jako urzędnik bankowy.
Po opublikowaniu pierwszych doniosłych prac (o ruchach Browna i korpuskularnej teorii światła) został w 1909 profesorem uniwersytetu w Zurychu, następnie w Pradze, później w Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie, a od 1933, zmuszony do emigracji po dojściu Hitlera do władzy, w Institute of Advanced Study w Princeton (USA).
Opracował podstawy kwantowej teorii pola elektromagnetycznego (Einsteina prawo, Einsteina współczynniki), szczególną (1905) i ogólną (1916) teorie względności. W 1921 został laureatem Nagrody Nobla za podstawowe prace teoretyczne dotyczące natury światła. Inicjator Manhattan Project.
Później pracował nad unifikacją teorii oddziaływań grawitacyjnych i elektromagnetycznych, ale bez sukcesów. Pomimo wkładu w rozwój korpuskularnej teorii światła (zjawisko fotoelektryczne) był przeciwnikiem mechaniki kwantowej, a szczególnie jej tzw. interpretacji kopenhaskiej (N. Bohr) opartej na pojęciu prawdopodobieństwa.
Zgodnie z teorią względności Einsteina przestała istnieć przestrzeń trójwymiarowa, nieskończona, podobna do olbrzymiego naczynia wypełnionego rzeczami. Podobnie jak czas, zaczęła być rozumiana względnie, jako każdorazowo wyznaczona przez znajdujące się w niej i poruszające ciała.
Teoria względności stała się przyczyną zmian myślenia nie tylko w naukach ścisłych, ale także przyrodniczych, w filozofii, oraz oddziałała na twórczość literacką i artystyczną XX w.
Ewa Braun. Urodziła się w Monachium, w rodzinie katolickiej, jej ojciec Fritz był nauczycielem. Miała dwie siostry: Ilse oraz Margarete (zwaną Gretl).W 1929 roku, będąc pracownicą zakładu fotograficznego Heinricha Hoffmanna w Monachium, poznała znacznie od niej starszego Adolfa Hitlera. Przez kilkanaście lat była jego towarzyszką życia. 1 listopada 1932 podjęła nieudaną próbę samobójstwa przy pomocy pistoletu; kula o centymetr minęła tętnicę szyjną (niektórzy twierdzą, że była to symulacja). W szpitalu Hitler bardzo dbał o nią. Nie mógł sobie pozwolić na kolejny samobójczy skandal w toku kampanii wyborczej (zaledwie kilka miesięcy wcześniej zastrzeliła się jego siostrzenica Geli Raubal). Sekretarka Hitlera twierdziła, że po dojściu do władzy nie przywiązywał on wagi do spraw seksualnych; pokojówka Evy Braun przeczy jednak tym słowom i twierdzi, że ich pożycie było całkiem normalne, choć nie zawarli związku małżeńskiego[potrzebne źródło].
Często pozostając jednak samotna - Hitler coraz częściej na wiele dni ją opuszczał zajęty rozgrywkami politycznymi - 28 maja 1935 ponownie podjęła próbę samobójstwa, tym razem zażywając całą fiolkę środków nasennych. Hitler, tak jak poprzednio, znów odwiedzał ją w szpitalu, unikając za wszelką cenę skandalu, a wkrótce potem nawet kupił jej dom w Monachium, a także przydzielił później apartament w rezydencji Berghof. W czasie wojny Hitler oddał rządowy samolot rodzinie Braunów po to, żeby zaspokoić zachcianki Evy na podróże po całych Niemczech, do Włoch, Francji i na zakupy - próbował zaspokoić jej potrzeby prezentami.
Eva Braun, według ówczesnych standardów zaliczała się do kobiet zgrabnych, eleganckich i wysportowanych. Pasjonowało ją robienie fotografii i filmowanie. Zgodnie z oczekiwaniami Hitlera nie interesowała się polityką i nie miała na tym polu żadnego własnego zdania. W ocenach ludzi była powierzchowna i ci którzy popadli w jej niełaskę dotkliwie się o tym przekonywali.
Od chwili poznania, niemal do końca życia Eva Braun pozostawała pod silnym wpływem i urokiem oficera łącznikowego Himmlera przy FHQ, kawalerzysty SS - Hermanna Fegeleina, który jednak za aprobatą Hitlera poślubił Gretl - jej młodszą siostrę (Eva była na tym ślubie druhną. W styczniu 1945 rodzinny dom Braunów w Monachium został zniszczony przez bombardowania RAF, Eva jednak nie przyjmowała do wiadomości widma klęski Niemiec. W kwietniu zdecydowała się opuścić w miarę bezpieczny Berghof i pojechała za Hitlerem do Berlina. W końcu Hitler i Braun zawarli związek małżeński 29 kwietnia 1945 roku, w przeddzień wspólnego samobójstwa (prawdopodobnie Eva zażyła truciznę, Hitler zastrzelił się) popełnionego w podziemnym schronie obok Starej Kancelarii Rzeszy w oblężonym Berlinie. Ciała obojga zostały spopielone niezwłocznie po samobójstwie przez najbliższych współpracowników Hitlera.
Marlena Dietrich, właśc. Marie Magdalene Dietrich (ur. 27 grudnia 1901, zm. 6 maja 1992) - niemiecka aktorka i piosenkarka, obywatelka amerykańska. Pierwsze role zagrała już w latach 20., jednak dopiero film Błękitny anioł z 1930 roku przyniósł jej międzynarodowy rozgłos. Największe sukcesy filmowe osiągała w latach 1930-35, kiedy współpracowała z austriackim reżyserem Josephem von Sternbergiem. Podczas II wojny światowej opowiedziała się przeciw III Rzeszy Niemieckiej, występując na frontach dla amerykańskich żołnierzy. W kolejnych dekadach skupiła się na karierze estradowej.Ma na swoim koncie ponad 30 głównych kreacji filmowych. Jej najsłynniejsze filmy to Błękitny anioł, Maroko, Szanghaj Ekspres, Destry znowu w siodle, Świadek oskarżenia i Wyrok w Norymberdze. Dokonała ogromnej ilości nagrań płytowych. Przyczyniła się do spopularyzowania wojennego szlagieru "Lili Marleen". Jej inne przeboje to: "Falling in Love Again", "Ich bin die fesche Lola", "Johnny", "The Boys in the Backroom" czy "Where Have All the Flowers Gone". Pozostaje jedną z najsłynniejszych aktorek XX wieku oraz ikoną kina.
Organizacja Narodów Zjednoczonych, United Nations, Organisation des Nations Unies, ONZ, organizacja powstała po II wojnie światowej 24 października 1945, w dniu wejścia w życie Karty Narodów Zjednoczonych będącej statutem tej organizacji. Jest drugą po Lidze Narodów powszechną organizacją międzynarodową.
W czasie trwania II wojny światowej doszło do kolejnych spotkań Wielkiej Trójki (przywódców Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, ZSRR), podczas których ustalono, bazując na Karcie Atlantyckiej z 14 sierpnia 1941, że istnieje potrzeba powołania powszechnej organizacji w celu pokojowego rozwiązywania konfliktów. Zasady Karty Atlantyckiej uznane zostały w Deklaracji Narodów Zjednoczonych podpisanej 1 stycznia 1942 przez 26 państw. 2001 ONZ uhonorowane zostało Pokojową Nagrodą Nobla za wkład na rzecz pojednania i pokoju na świecie.
Lukas Podolski (ur. 4 czerwca 1985 w Gliwicach jako Łukasz Podolski) - piłkarz niemiecki urodzony w Polsce, grający obecnie w klubie FC Köln i w reprezentacji narodowej Niemiec na pozycji napastnika lub pomocnika.
Gutenberg Johannes, właściwie Johannes Gensfleisch zum Gutenberg (ok. 1399-1468), niemiecki złotnik i mincerz. Uważany za wynalazcę drukowania za pomocą ruchomych czcionek, aparatu do ich odlewania i prasy drukarskiej.
Swoje wynalazki zrealizował prawdopodobnie w Strasburgu, gdzie przebywał od ok. 1428 do ok. 1444, wykonując pierwsze odbitki drukarskie. W 1448 przeniósł się do Moguncji gdzie założył, z pomocą finansową J. Fusta, warsztat drukarski, w którym wraz z uczniami przygotował skład i zapewne wydrukował w 1455 lub 1456, na papierze w 165(?) egzemplarzach (jeden egzemplarz znajduje się w Bibliotece Seminarium Duchownego w Pelplinie) oraz na pergaminie w 35(?) egzemplarzach słynną Biblię, zwaną 42-wierszową.
W 1456 rząd nakazał Gutenbergowi oddać warsztat wraz z wydrukowaną Biblią Fustowi
Heinrich Himmler (urodzony 7 października 1900 w Monachium, zmarł 24 maja 1945 w Lüneburg), jeden z głównych przywódców Niemiec hitlerowskich i zbrodniarzy II wojny światowej; współtwórca i szef kolejno: SS(od 1929), Gestapo (od 1934), policji (od 1936), minister spraw wewnętrznych (od 1943).
Urodził się i wychował w katolickiej rodzinie mieszczańskiej. Ze względu na stan zdrowia zrezygnował z kariery wojskowej. Wybrał studia rolnicze. W 1922 roku uzyskał tytuł inżyniera rolnika. W trakcie studiów zaangażował się w politykę po stronie nacjonalistów. Wziął udział w puczu monachijskim w 1923 roku. 6 stycznia 1929 roku został Reichsführerem SS (bojówek Schutz-Staffeln), stanął na jego czele. 20 marca 1933 na mocy jego zarządzenia powstał obóz koncentracyjny w Dachau. W 1934 przejął po Göringu kierowanie Gestapo (tajna policja polityczna). Uczestniczył w krwawej likwidacji kierownictwa SA (Noc długich noży). W 1936 roku objął stanowisko zwierzchnika policji III Rzeszy. Był pomysłodawcą Lebensbornów czyli miejsc, w których dobierano pary rodzicielskie w celu zapewnienia czystego rasowo potomstwa. Podczas drugiej wojny światowej Himmler realizował działania zmierzające do eksterminacji ludności żydowskiej, cygańskiej oraz słowiańskiej na podbitych terenach. Był twórcą obozów koncentracyjnych i obozów zagłady. W sierpniu 1939 roku wraz z Reinhardem Heydrichem zaplanował zainscenizowany polski napad na stację radiową w Gliwicach mający posłużyć jako jedno z przyczyn wkroczenia wojsk niemieckich do Polski. W październiku 1939 zostaje mianowany komisarzem Rzeszy do spraw umacniania niemieckich wartości narodowych. Pierwszym ze zrealizowanych przez niego zadań jest rozpoczęcie przymusowej deportacji Polaków i Żydów z polskich terenów, które zostały wcielone do Rzeszy. 24 kwietnia 1940 roku Himmler wydaje rozkaz utworzenia obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. W czerwcu 1941 wydaje komendantowi tego obozu, Rudolfowi Hössowi polecenie zbudowanie obiektów do gazowania więźniów. W styczniu 1942 wydaje Głównemu Urzędowi Gospodarki i Administracji Rzeszy polecenie wsparcia koncernów zbrojeniowych pracą więźniów. W tym samym roku zezwala na prowadzenie w obozach koncentracyjnych szeregu doświadczeń medycznych na ludziach. 8 października 1943 roku Himmler nakazuje utworzenie przy wszystkich placówkach gestapo wyższego szczebla Wielkich Komisji Specjalnych do walki z sabotażem. 11 czerwca 1943 roku wydaje rozkaz zlikwidowania wszystkich gett żydowskich na obszarze Polski, a 21 czerwca także na okupowanych obszarach Rosji. 26 listopada 1944 roku Himmler zostaje mianowany na stanowisko naczelnego dowódcy wojskowego Górnego Renu. W okresie od 24 stycznia do 22 marca 1945 roku jest głównodowodzącym Grupą Armii Wisła. 20 kwietnia 1945 Himmler opuszcza Berlin, do którego zbliżyły się już wojska radzieckie i wyjeżdża do Szlezwika-Holsztynu. Adolf Hitler w podpisanym w dniu 29 kwietnia 1945 roku testamencie politycznym pozbawia Himmlera członkostwa NSDAP za podjęcie próby nawiązania kontaktów z aliantami za pośrednictwem Czerwonego Krzyża. Himmler został aresztowany i rozpoznany przez wojska brytyjskie. Popełnił samobójstwo podczas próby przesłuchania 24 maja 1945 roku.
Michael Schumacher (ur. 3 stycznia 1969 w Hürth) - niemiecki kierowca wyścigowy.W sezonach 1991-2006 regularnie startował w Formule 1. Jest statystycznie najlepszym kierowcą w historii F1, ma najwięcej zwycięstw, pole position, najszybszych okrążeń w trakcie wyścigu, jest także rekordzistą siedmiu zdobytych mistrzowskich tytułów. Jego pseudonimy to "Red baron" i "Schumi".
Martin Schmitt (ur. 29 stycznia 1978 w Villingen-Schwenningen), niemiecki skoczek narciarski. Uprawia skoki narciarskie od szóstego roku życia. Pierwsze punkty Pucharu Świata zdobył w Innsbrucku w 1997. Jego największe osiągnięcia to: dwukrotny zdobywca Pucharu Świata (1999, 2000), multimedalista Mistrzostw Świata i igrzysk olimpijskich, drużynowy mistrz olimpijski z Salt Lake City 2002. Założył fundację na rzecz walki z rakiem; na chorobę tę cierpiał jego starszy brat, Thorsten, reprezentant Niemiec w kombinacji norweskiej.
Riefenstahl Leni, właściwie Helene Bertha Amalie Riefenstahl (1902-2003), niemiecka aktorka i reżyserka filmowa. Studiowała malarstwo i taniec w Berlinie. Występowała w filmach alpinistycznych A. Fancka Święta góra (1926), Wielki skok (1927), SOS. Góra lodowa (1933).
W 1932 zrealizowała i wystąpiła w filmie Niebieskie światło, który wywarł duże wrażenie na A. Hitlerze. W latach trzydziestych na jego zlecenie nakręciła filmy: Zwycięstwo wiary (1933), Triumf woli (1935, nagroda w Wenecji); ich bohaterami byli czołowi naziści m.in.: A. Hitler, J. Goebbels, R. Hess, H. Göring. Potem zrealizowała dwuczęściowy film o igrzyskach olimpijskich w 1936: Olimpiada i Święto narodów (1938, Nagroda w Wenecji). Filmy te zostały ocenione przez potomnych jako propagandowe.
Po wojnie zajęła się fotografią i dokumentacją filmową (wcześniejsze filmowe powiązania z nazistami wielokrotnie eliminowały ją z działalności artystycznej). 1992 opublikowała biografię Leni Riefenstahl: A Memoir. 1993 była bohaterką dokumentu poświęconego jej osobie Die Macht der Bilder: Leni Riefenstahl (The Wonderful, Horrible Life of Leni Riefenstahl). 1995 wystąpiła w dokumencie poświęconym kinematografii niemieckiej Noc reżyserów E. Reitza. 2002 wyreżyserowała dokument Impressionen unter Wasser.