GRUPA: |
TECHNOLOGIA PRZEMYSŁÓW WĘGLOWODANOWYCH |
OCENA: |
IMIĘ I NAZWISKO:
|
TEMAT: Właściwości fizykochemiczne skrobi |
PODPIS PROWADZĄCEGO:
|
|
|
|
Ćw. 1) Oznaczanie zawartości amylozy w skrobi ziemniaczanej.
Analizowany produkt: skrobia ziemniaczana
Aparatura: kolby miarowe na 100 ml, spektrofotometr
Odczynniki: absolutny etanol, roztwór 1mol/l NaOH, alkoholowy roztwór fenoloftaleiny, roztwór 0,1 mol/l HCl, roztwór 0,20% jodku potasu
Zasada oznaczenia: Do oznaczenie zawartości frakcji liniowej w skrobi wykorzystuje się różnicę w absorpcji światła przez kompleksy jodu z amylozą i amylopektyną. Określenie zawartości amylozy określa się na podstawie krzywej kalibracyjnej na próbkach o znanej wartości amylozy.
Otrzymane wyniki:
Masa naważki skrobi: 0,1004 g
λ 1 = 525 nm
λ 2= 640 nm
Długość fali λ |
Próba zerowa |
Próba właściwa |
525 nm |
0,000 |
0,309 |
|
|
0,304 |
|
|
0,305 |
|
|
0,306 |
|
|
Średnia : 0,306 |
640 nm |
0,000 |
0,464 |
|
|
0,462 |
|
|
0,463 |
|
|
0,459 |
|
|
Średnia: 0,462 |
Krzywa wzorcowa:
λ 1= 525 nm |
Zawartość amylozy % |
λ 2= 640 nm |
Zawartość amylozy % |
|
|||
0 |
0 |
0 |
0 |
|
|||
O,065 |
0 |
0,037 |
0 |
|
|||
0,19 |
25 |
0,211 |
25 |
|
|||
0,214 |
50 |
0,248 |
50 |
|
|||
0,24 |
75 |
0,329 |
75 |
|
|||
0,347 |
100 |
0,481 |
100 |
|
|||
zawartość amylozy [%] |
Absorbancja |
||||||
0 |
0,569 |
||||||
25 |
1,111 |
||||||
50 |
1,159 |
||||||
75 |
1,371 |
||||||
100 |
1,386 |
||||||
Obliczenia:
0,481- 100%
0,462- x
X = 96% amylozy przy długości fali 640 nm
100% - 96% = 4% amylopektyny
0,347 - 100%
0,306 - x
X= 88% przy 525 nm
100% - 88% = 12% amylopektyny
Średnia zawartość amylozy to 92%.
Wariancja:
%
Odchylenie standardowe:
= 4 %
Średnia zawartość amylopektyny to 8%.
Wnioski:
Zawartość amylozy określona na podstawie uzyskanej krzywej kalibracyjnej wynosi
przy długości fali 525 nm 88 %, a przy długości 640 nm 96 %. Średnia zawartość amylozy to 92 %. Jest to wartośc zbyt wysoka, gdyż zawartośc amylozy w skrobi ziemniaczanej powinna wynosić około 20 -30 %. Może to być spowodowane błędem podczas odmierzania odczynników, brudnym szkłem lub niecałkowitym rozpuszczeniem się próbki.
Ćw.2) Oznaczanie rozpuszczalności dekstryn białych.
Analizowany produkt: dekstryna biała nr 40.
Aparatura: Kolba stożkowa na 200ml, pręcik szklany, lejek, sączek, refraktometr
Odczynniki: woda destylowana
Zasada oznaczenia: Oznaczenie rozpuszczalności dekstryny na podstawie oznaczonego współczynnika załamania światła. Rozpuszczalność dekstryny białej odczytujemy z tabeli opisującej zależność współczynnika załamania światła od rozpuszczalności dekstryny.
Otrzymane wyniki:
Wilgotność dekstryny: 11%
Masa naważki dekstryny odpowiadająca 10 g suchej masy:
100 g - 89 g
X - 10 g
X= 11,23g
Współczynnik załamania światła n =1,33931
Wnioski:
Rozpuszczalność dekstryny białej na podstawie tabeli, wynosi 40 %. Otrzymany wynik jest zgodny z danymi podanymi przez producenta. Rozpuszczalność dekstryn zależy od ich stopnia depolimeryzacji. Rozpuszczalność równa 40% oznacza, że nie są one zdepolimeryzowane w wysokim stopniu. Wynik jest zgodny z normą PN- 71/A-74700.
Ćw.3)Oznaczanie lepkości kleików skrobiowych oraz roztworu dekstryn za pomocą wiskozymetru Hopplera.
Analizowany produkt: Dekstryna żółta i kleik skrobiowy otrzymany ze skrobi ziemniaczanej.
Aparatura: Zlewka 250ml, termometr szklany, rozdzielacz, cylinder miarowy, mieszadło mechaniczne, lepkościomierz Hoepplera, łaźnia wodna, płyta grzejna
Odczynniki: Woda destylowana.
Zasada oznaczenia: Zasada polega na oznaczeniu lepkości przygotowanego roztworu dekstryny żółtej oraz kleiku skrobiowego otrzymanego za skrobi ziemniaczanej poprzez pomiar czasu opadania kulki pomiędzy markami pomiarowymi w wiskozymetrze Hopplera.
Otrzymane wyniki :
Dla dekstryny żółtej:
t1=25,6 s
t2=24,6 s
t3=25,2 s
tśr=25,1 s
Cr=1,135 g/cm3
Ck=8,150 g/cm3
k=1,222074 cP*cm3/g*s
Ƞ=t (Ck *Cr) *k
Ƞ= lepkość [cP]
t= czas opadania kulki [s]
Ck= gęstość użytej kulki [g/cm3]
Cr= gęstość badanego roztworu [g/cm3]
k= stała użytej kulki [cP *cm3/g*s]
ƞ=25,1 * (8,150 *1,135) *1,222074=215,2 cP
Dla kleiku skrobiowego:
t1=25 s
t2=25,2 s
t3=24,8 s
tśr= 25 s
Cr= 1,057 g/cm3
Ck=8,130 g/cm3
k=1,222074 cP*cm3/g*s
ƞ=25 *(8,130 -1,057) * 1,222074=216,1 cP
Wnioski:
Lepkość dekstryny żółtej wynosi 215,2 cP, zaś kleiku skrobiowego 216,1 cP co oznacza, że lepkość tych roztworów jest bardzo do siebie zbliżona. Właściwość ta jest wykorzystywana w przemyśle spożywczym, produkty te zwiększają lepkość roztworów, często są wykorzystywane jako substancje emulgujące oraz stabilizujące. Ponadto zapobiegają retrogradacji, umożliwiają lepsze wiązanie wody oraz kształtują odpowiednią teksture produktu. Wynik jest zgodny z normą PN-63/A-74711.
Ćw.4) Oznaczanie kwasowości skrobi
Analizowany produkt: skrobia pszenna
Aparatura i odczynniki: 0,1 M NaOH
Zasada oznaczenia: Oznaczenie polega na oznaczeniu kwasowości skrobi za pomocą miareczkowania alkacymetrycznego. Miareczkowanie jest zakończone, gdy powstałe wyraźnie różowe zabarwienie roztworu utrzyma się przez 1 min.
Otrzymane wyniki:
V zużytego do zmiareczkowania 0,1 M NaOH = 2 ml
Ilość odmierzonej próbki skrobi pszennej : 25,00 g
Obliczenia:
2 ml - 25,00g
g - 100g
x= 8 ml
Wnioski:
Kwasowość skrobi jest jednym z normatywnych parametrów świadczących o jakości uzyskanego surowca. Szczególnie niepożądaną cechą jest zbyt wysoka kwasowość mogąca być następstwem procesów gnilnych, a w szczególności hydrolizy tłuszczów i białek. Na zmiareczkowanie 100g skrobi roztworem 1 M NaOH potrzeba 0,8 ml odczynnika.
Ćw.5) Oznaczanie ziarnistości skrobi za pomocą lanametru
* Analizowany produkt: skrobia: kukurydziana, ziemniaczana, żytnia, ryżowa, pszenna, pszenżytnia, owsiana
* Aparatura i odczynniki: mikroskop
Zasada oznaczenia: Oznaczenie polega na określeniu średniej wielkości ziaren różnych rodzajów skrobi i ich identyfikację botaniczną.
Otrzymane wyniki:
Wielkość ziaren skrobi:
-ziemniaczanej : 70,2 μm
-żytniej : 33,1 μm
-kukurydzianej :22,1 μm
-pszenżytniej : 21,5 μm
-pszennej : 17,6 μm
-owsianej : 7,2 μm
-ryżowej :5,3 μm
Wnioski:
Z doświadczenia wynika, że największym ziarnem jest skrobia ziemniaczana, żytnia i kukurydziana, mniejsze to ryżowa, owsiana i pszenna. W zależności od pochodzenia botanicznego ziarna skrobiowe przybierają różny kształt i różna wielkość.
Ćw.6) Oznaczanie rozpuszczalności dekstryn żółtych metodą wirówkową według normy: pn-71/a-74700
Analizowany produkt: dekstryna żółta SS
Aparatura i odczynniki: wirówka
Zasada oznaczenia: Oznaczenie polega na oznaczeniu rozpuszczalności dekstryn żółtych w wodzie, odwirowaniu roztworu i odczytaniu z podziałki probówki zawartości części nierozpuszczalnych.
Otrzymane wyniki:
Ile dekstryn musimy odważyć, aby zawartość suchej masy wynosiła 5 g przy wilgotności dekstryn = 11% ?
100g-89g
x - 5g
x= 5,61 g
Aby zawartość suchej masy wynosiła 5 g przy wilgotności dekstryn = 11 % należy odważyć 5.61 g dekstryn.
Po odwirowaniu nie odczytano procentu rozpuszczalności z podziałki umieszczonej na probówce, ponieważ nie było osadu.
Wnioski:
Dekstryny żółte SS są całkowicie rozpuszczalne.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|