Widzenie fotopowe Za pomocą czopków. Tzw. dzienne lub czopkowe. Dla dużych luminancji. Czopki posiadają zdolność rozróżniania barw i są rozmieszczone najgęściej w plamce żłótej.

Widzenie ekotopowe Za pomocą pręcików. Tzw. zmierzchowe lub pręcikowe. Dla małych luminancji. Pręciki nie posiadają zdolności rozróżniania barw i są rozmieszczone gęściej w miarę oddalania od plamki żółtej.

Widzenie mesopowe Za pomocą czopków i pręcików. Tzw. dzienno-zmierzchowe lub

czopkowo-pręcikowe. Dla średnich luminancji.

Promieniowanie (radiacja) jest zjawiskiem wysyłania lub przenoszenia energii za pomocą fal elektromagnetycznych.

Falę elektromagnetyczną charakteryzuje: częstotliwość, okres zmienności, długość fali

-Promieniowanie monochromatyczne do przenoszenia energii wykorzystuje jedną długość fal

- Promieniowanie heterochromatyczne energia promieniowania przenoszona jest na kilku długościach fali

- Promieniowanie ciągłe przenoszenie energii jest na wszystkich długościach fal.

Promieniowanie, szczególnie światło posiada:

- cechy ilościowe

- cechy jakościowe.

Do cech ilościowych zalicza się : ilość energii promienistej, moc promieniowania, i one właśnie decydują o intensywności zjawisk.

A cechy jakościowe, chociażby takie jak widmo promieniowania, decydują o wierności odbioru barwy oświetlanych obiektów.

Widmem promieniowania nazywa się obraz rozłożonego na składniki monochromatyczne promieniowania elektromagnetycznego.

Rozkład widmowy jest to zależność określonej cechy ilościowej (najczęściej mocy) od długości fali

Ilość energii promienistej Q

Moc promienista P - jest to moc przenoszona lub dostarczona przez promieniowanie

Sprawność źródła promieniowania jest to iloraz mocy wypromieniowanej przez to źródło i mocy przez nie pobranej:

Natężenie promieniowania charakteryzuje gęstość kątową strumienia energetycznego w określonym kierunku przestrzeni:

Gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego Me

Monochromatyczna gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego M_eλ

Temperatura barwowa Tc [K] danego źródła światła jest to temperatura ciała czarnego, które promieniuje światło o barwie identycznej z barwą tego źródła.

Temperaturą rozkładu Tr danego promieniowania nazywa się taką temperaturę ciała czarnego, przy której rzędne rozkładu widmowego tego promieniowania są proporcjonalne ściśle lub w przybliżeniu do rzędnych promieniowania ciała czarnego w tej temperaturze.

Temperaturą równoluminancyjną TL [K] danego promieniowania nazywa się taką temperaturę promieniowania ciała czarnego, które dla określonej długości fali (bardzo często dla 655 nm) charakteryzuje się identyczna wartością widmowej egzytancji energetycznej co rozpatrywane promieniowanie .

Względna skuteczność świetlna promieniowania monochromatycznego Vၬ (dla długości fali (ၬ) jest to stosunek mocy promienistej Φe(ၬmax) na długości fali ၬmax do mocy promienistej Φe(ၬ) na długości fali ၬ,

Skuteczność świetlna promieniowania K jest to stosunek strumienia świetlnego Φ do odpowiadającego mu strumienia energetycznego Φe (mocy promienistej):

Sprawność optyczna promieniowania O jest to iloraz mocy promienistej z zakresu widzialnego oraz całkowitej mocy promienistej danego promieniowania (źródła światła):

Ilość światła Q jest to suma (całka) iloczynów chwilowych wartości strumieni świetlnych Φ(t) oraz czasu ich trwania dt:

Skutecznością świetlną źródła światła ၨ nazywa się iloraz strumienia świetlnego wypromieniowanego ze źródła oraz mocy do niego dostarczonej

Kąt bryłowy to część przestrzeni ograniczona co najmniej trzema płaszczyznami, które mają wspólny punkt i przecinają się parami. Punkt przecięcia się tych płaszczyzn jest wierzchołkiem kąta bryłowego.

Sferowy kąt bryłowy to przestrzeń ograniczona powierzchniami bocznymi dwóch współosiowych stożków, która wycina z powierzchni kuli pas kulisty o wysokości h.

Cylindrycznym natężeniem oświetlenia EZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich pełnego obrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Półcylindrycznym natężeniem oświetlenia EHZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone (zmierzone) w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich półobrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Sferycznym natężeniem oświetlenia EO w danym punkcie nazywa się średnie natężenie oświetlenia dla wszystkich chwilowych położeń płaszczyzn zawierających dany punkt

Kontrast (w subiektywnym znaczeniu) jest to różnica w wyglądzie dwóch części pola widzenia oglądanych równocześnie lub kolejno.

Egzytancja M w danym punkcie powierzchni promieniującej jest iloraz elementarnego

strumienia świetlnego wypromieniowanego z elementarnego pola dA otaczającego dany punkt oraz powierzchni tego pola:

Naświetlenie H jest to suma po czasie iloczynów chwilowych wartości natężenia oświetlenia E(t) w danym punkcie oraz czasu trwania dt.

Egzytancja promienista Me wyraża moc promienistą odniesioną do jednostki powierzchni promieniującej, tak więc można łatwo tę funkcję wyrazić w postaci mocy promienistej, mnożąc wyrażenie przez rzeczywistą wielkość powierzchni promieniującej.

Prawo Wiena, określa związek między długością fali, dla której występuje maksimum egzytancji promienistej, a temperaturą: A=T*λ_max [m*K]

Prawo Plancka opisuje rozkład widmowy egzytancji promienistej wzorcowego promieniowania.

Widzenie fotopowe Za pomocą czopków. Tzw. dzienne lub czopkowe. Dla dużych luminancji. Czopki posiadają zdolność rozróżniania barw i są rozmieszczone najgęściej w plamce żłótej.

Widzenie ekotopowe Za pomocą pręcików. Tzw. zmierzchowe lub pręcikowe. Dla małych luminancji. Pręciki nie posiadają zdolności rozróżniania barw i są rozmieszczone gęściej w miarę oddalania od plamki żółtej.

Widzenie mesopowe Za pomocą czopków i pręcików. Tzw. dzienno-zmierzchowe lub

czopkowo-pręcikowe. Dla średnich luminancji.

Promieniowanie (radiacja) jest zjawiskiem wysyłania lub przenoszenia energii za pomocą fal elektromagnetycznych.

Falę elektromagnetyczną charakteryzuje: częstotliwość, okres zmienności, długość fali

-Promieniowanie monochromatyczne do przenoszenia energii wykorzystuje jedną długość fal

- Promieniowanie heterochromatyczne energia promieniowania przenoszona jest na kilku długościach fali

- Promieniowanie ciągłe przenoszenie energii jest na wszystkich długościach fal.

Promieniowanie, szczególnie światło posiada:

- cechy ilościowe

- cechy jakościowe.

Do cech ilościowych zalicza się : ilość energii promienistej, moc promieniowania, i one właśnie decydują o intensywności zjawisk.

A cechy jakościowe, chociażby takie jak widmo promieniowania, decydują o wierności odbioru barwy oświetlanych obiektów.

Widmem promieniowania nazywa się obraz rozłożonego na składniki monochromatyczne promieniowania elektromagnetycznego.

Rozkład widmowy jest to zależność określonej cechy ilościowej (najczęściej mocy) od długości fali

Ilość energii promienistej Q

Moc promienista P - jest to moc przenoszona lub dostarczona przez promieniowanie

Sprawność źródła promieniowania jest to iloraz mocy wypromieniowanej przez to źródło i mocy przez nie pobranej:

Natężenie promieniowania charakteryzuje gęstość kątową strumienia energetycznego w określonym kierunku przestrzeni:

Gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego Me

Monochromatyczna gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego M_eλ

Temperatura barwowa Tc [K] danego źródła światła jest to temperatura ciała czarnego, które promieniuje światło o barwie identycznej z barwą tego źródła.

Temperaturą rozkładu Tr danego promieniowania nazywa się taką temperaturę ciała czarnego, przy której rzędne rozkładu widmowego tego promieniowania są proporcjonalne ściśle lub w przybliżeniu do rzędnych promieniowania ciała czarnego w tej temperaturze.

Temperaturą równoluminancyjną TL [K] danego promieniowania nazywa się taką temperaturę promieniowania ciała czarnego, które dla określonej długości fali (bardzo często dla 655 nm) charakteryzuje się identyczna wartością widmowej egzytancji energetycznej co rozpatrywane promieniowanie .

Względna skuteczność świetlna promieniowania monochromatycznego Vၬ (dla długości fali (ၬ) jest to stosunek mocy promienistej Φe(ၬmax) na długości fali ၬmax do mocy promienistej Φe(ၬ) na długości fali ၬ,

Skuteczność świetlna promieniowania K jest to stosunek strumienia świetlnego Φ do odpowiadającego mu strumienia energetycznego Φe (mocy promienistej):

Sprawność optyczna promieniowania O jest to iloraz mocy promienistej z zakresu widzialnego oraz całkowitej mocy promienistej danego promieniowania (źródła światła):

Ilość światła Q jest to suma (całka) iloczynów chwilowych wartości strumieni świetlnych Φ(t) oraz czasu ich trwania dt:

Skutecznością świetlną źródła światła ၨ nazywa się iloraz strumienia świetlnego wypromieniowanego ze źródła oraz mocy do niego dostarczonej

Kąt bryłowy to część przestrzeni ograniczona co najmniej trzema płaszczyznami, które mają wspólny punkt i przecinają się parami. Punkt przecięcia się tych płaszczyzn jest wierzchołkiem kąta bryłowego.

Sferowy kąt bryłowy to przestrzeń ograniczona powierzchniami bocznymi dwóch współosiowych stożków, która wycina z powierzchni kuli pas kulisty o wysokości h.

Cylindrycznym natężeniem oświetlenia EZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich pełnego obrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Półcylindrycznym natężeniem oświetlenia EHZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone (zmierzone) w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich półobrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Sferycznym natężeniem oświetlenia EO w danym punkcie nazywa się średnie natężenie oświetlenia dla wszystkich chwilowych położeń płaszczyzn zawierających dany punkt

Kontrast (w subiektywnym znaczeniu) jest to różnica w wyglądzie dwóch części pola widzenia oglądanych równocześnie lub kolejno.

Egzytancja M w danym punkcie powierzchni promieniującej jest iloraz elementarnego

strumienia świetlnego wypromieniowanego z elementarnego pola dA otaczającego dany punkt oraz powierzchni tego pola:

Naświetlenie H jest to suma po czasie iloczynów chwilowych wartości natężenia oświetlenia E(t) w danym punkcie oraz czasu trwania dt.

Egzytancja promienista Me wyraża moc promienistą odniesioną do jednostki powierzchni promieniującej, tak więc można łatwo tę funkcję wyrazić w postaci mocy promienistej, mnożąc wyrażenie przez rzeczywistą wielkość powierzchni promieniującej.

Prawo Wiena, określa związek między długością fali, dla której występuje maksimum egzytancji promienistej, a temperaturą: A=T*λ_max [m*K]

Prawo Plancka opisuje rozkład widmowy egzytancji promienistej wzorcowego promieniowania.

Widzenie fotopowe Za pomocą czopków. Tzw. dzienne lub czopkowe. Dla dużych luminancji. Czopki posiadają zdolność rozróżniania barw i są rozmieszczone najgęściej w plamce żłótej.

Widzenie ekotopowe Za pomocą pręcików. Tzw. zmierzchowe lub pręcikowe. Dla małych luminancji. Pręciki nie posiadają zdolności rozróżniania barw i są rozmieszczone gęściej w miarę oddalania od plamki żółtej.

Widzenie mesopowe Za pomocą czopków i pręcików. Tzw. dzienno-zmierzchowe lub

czopkowo-pręcikowe. Dla średnich luminancji.

Promieniowanie (radiacja) jest zjawiskiem wysyłania lub przenoszenia energii za pomocą fal elektromagnetycznych.

Falę elektromagnetyczną charakteryzuje: częstotliwość, okres zmienności, długość fali

-Promieniowanie monochromatyczne do przenoszenia energii wykorzystuje jedną długość fal

- Promieniowanie heterochromatyczne energia promieniowania przenoszona jest na kilku długościach fali

- Promieniowanie ciągłe przenoszenie energii jest na wszystkich długościach fal.

Promieniowanie, szczególnie światło posiada:

- cechy ilościowe

- cechy jakościowe.

Do cech ilościowych zalicza się : ilość energii promienistej, moc promieniowania, i one właśnie decydują o intensywności zjawisk.

A cechy jakościowe, chociażby takie jak widmo promieniowania, decydują o wierności odbioru barwy oświetlanych obiektów.

Widmem promieniowania nazywa się obraz rozłożonego na składniki monochromatyczne promieniowania elektromagnetycznego.

Rozkład widmowy jest to zależność określonej cechy ilościowej (najczęściej mocy) od długości fali

Ilość energii promienistej Q

Moc promienista P - jest to moc przenoszona lub dostarczona przez promieniowanie

Sprawność źródła promieniowania jest to iloraz mocy wypromieniowanej przez to źródło i mocy przez nie pobranej:

Natężenie promieniowania charakteryzuje gęstość kątową strumienia energetycznego w określonym kierunku przestrzeni:

Gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego Me

Monochromatyczna gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego M_eλ

Temperatura barwowa Tc [K] danego źródła światła jest to temperatura ciała czarnego, które promieniuje światło o barwie identycznej z barwą tego źródła.

Temperaturą rozkładu Tr danego promieniowania nazywa się taką temperaturę ciała czarnego, przy której rzędne rozkładu widmowego tego promieniowania są proporcjonalne ściśle lub w przybliżeniu do rzędnych promieniowania ciała czarnego w tej temperaturze.

Temperaturą równoluminancyjną TL [K] danego promieniowania nazywa się taką temperaturę promieniowania ciała czarnego, które dla określonej długości fali (bardzo często dla 655 nm) charakteryzuje się identyczna wartością widmowej egzytancji energetycznej co rozpatrywane promieniowanie .

Względna skuteczność świetlna promieniowania monochromatycznego Vၬ (dla długości fali (ၬ) jest to stosunek mocy promienistej Φe(ၬmax) na długości fali ၬmax do mocy promienistej Φe(ၬ) na długości fali ၬ,

Skuteczność świetlna promieniowania K jest to stosunek strumienia świetlnego Φ do odpowiadającego mu strumienia energetycznego Φe (mocy promienistej):

Sprawność optyczna promieniowania O jest to iloraz mocy promienistej z zakresu widzialnego oraz całkowitej mocy promienistej danego promieniowania (źródła światła):

Ilość światła Q jest to suma (całka) iloczynów chwilowych wartości strumieni świetlnych Φ(t) oraz czasu ich trwania dt:

Skutecznością świetlną źródła światła ၨ nazywa się iloraz strumienia świetlnego wypromieniowanego ze źródła oraz mocy do niego dostarczonej

Kąt bryłowy to część przestrzeni ograniczona co najmniej trzema płaszczyznami, które mają wspólny punkt i przecinają się parami. Punkt przecięcia się tych płaszczyzn jest wierzchołkiem kąta bryłowego.

Sferowy kąt bryłowy to przestrzeń ograniczona powierzchniami bocznymi dwóch współosiowych stożków, która wycina z powierzchni kuli pas kulisty o wysokości h.

Cylindrycznym natężeniem oświetlenia EZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich pełnego obrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Półcylindrycznym natężeniem oświetlenia EHZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone (zmierzone) w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich półobrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Sferycznym natężeniem oświetlenia EO w danym punkcie nazywa się średnie natężenie oświetlenia dla wszystkich chwilowych położeń płaszczyzn zawierających dany punkt

Kontrast (w subiektywnym znaczeniu) jest to różnica w wyglądzie dwóch części pola widzenia oglądanych równocześnie lub kolejno.

Egzytancja M w danym punkcie powierzchni promieniującej jest iloraz elementarnego

strumienia świetlnego wypromieniowanego z elementarnego pola dA otaczającego dany punkt oraz powierzchni tego pola:

Naświetlenie H jest to suma po czasie iloczynów chwilowych wartości natężenia oświetlenia E(t) w danym punkcie oraz czasu trwania dt.

Egzytancja promienista Me wyraża moc promienistą odniesioną do jednostki powierzchni promieniującej, tak więc można łatwo tę funkcję wyrazić w postaci mocy promienistej, mnożąc wyrażenie przez rzeczywistą wielkość powierzchni promieniującej.

Prawo Wiena, określa związek między długością fali, dla której występuje maksimum egzytancji promienistej, a temperaturą: A=T*λ_max [m*K]

Prawo Plancka opisuje rozkład widmowy egzytancji promienistej wzorcowego promieniowania.

Widzenie fotopowe Za pomocą czopków. Tzw. dzienne lub czopkowe. Dla dużych luminancji. Czopki posiadają zdolność rozróżniania barw i są rozmieszczone najgęściej w plamce żłótej.

Widzenie ekotopowe Za pomocą pręcików. Tzw. zmierzchowe lub pręcikowe. Dla małych luminancji. Pręciki nie posiadają zdolności rozróżniania barw i są rozmieszczone gęściej w miarę oddalania od plamki żółtej.

Widzenie mesopowe Za pomocą czopków i pręcików. Tzw. dzienno-zmierzchowe lub

czopkowo-pręcikowe. Dla średnich luminancji.

Promieniowanie (radiacja) jest zjawiskiem wysyłania lub przenoszenia energii za pomocą fal elektromagnetycznych.

Falę elektromagnetyczną charakteryzuje: częstotliwość, okres zmienności, długość fali

-Promieniowanie monochromatyczne do przenoszenia energii wykorzystuje jedną długość fal

- Promieniowanie heterochromatyczne energia promieniowania przenoszona jest na kilku długościach fali

- Promieniowanie ciągłe przenoszenie energii jest na wszystkich długościach fal.

Promieniowanie, szczególnie światło posiada:

- cechy ilościowe

- cechy jakościowe.

Do cech ilościowych zalicza się : ilość energii promienistej, moc promieniowania, i one właśnie decydują o intensywności zjawisk.

A cechy jakościowe, chociażby takie jak widmo promieniowania, decydują o wierności odbioru barwy oświetlanych obiektów.

Widmem promieniowania nazywa się obraz rozłożonego na składniki monochromatyczne promieniowania elektromagnetycznego.

Rozkład widmowy jest to zależność określonej cechy ilościowej (najczęściej mocy) od długości fali

Ilość energii promienistej Q

Moc promienista P - jest to moc przenoszona lub dostarczona przez promieniowanie

Sprawność źródła promieniowania jest to iloraz mocy wypromieniowanej przez to źródło i mocy przez nie pobranej:

Natężenie promieniowania charakteryzuje gęstość kątową strumienia energetycznego w określonym kierunku przestrzeni:

Gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego Me

Monochromatyczna gęstość powierzchniowa strumienia energetycznego M_eλ

Temperatura barwowa Tc [K] danego źródła światła jest to temperatura ciała czarnego, które promieniuje światło o barwie identycznej z barwą tego źródła.

Temperaturą rozkładu Tr danego promieniowania nazywa się taką temperaturę ciała czarnego, przy której rzędne rozkładu widmowego tego promieniowania są proporcjonalne ściśle lub w przybliżeniu do rzędnych promieniowania ciała czarnego w tej temperaturze.

Temperaturą równoluminancyjną TL [K] danego promieniowania nazywa się taką temperaturę promieniowania ciała czarnego, które dla określonej długości fali (bardzo często dla 655 nm) charakteryzuje się identyczna wartością widmowej egzytancji energetycznej co rozpatrywane promieniowanie .

Względna skuteczność świetlna promieniowania monochromatycznego Vၬ (dla długości fali (ၬ) jest to stosunek mocy promienistej Φe(ၬmax) na długości fali ၬmax do mocy promienistej Φe(ၬ) na długości fali ၬ,

Skuteczność świetlna promieniowania K jest to stosunek strumienia świetlnego Φ do odpowiadającego mu strumienia energetycznego Φe (mocy promienistej):

Sprawność optyczna promieniowania O jest to iloraz mocy promienistej z zakresu widzialnego oraz całkowitej mocy promienistej danego promieniowania (źródła światła):

Ilość światła Q jest to suma (całka) iloczynów chwilowych wartości strumieni świetlnych Φ(t) oraz czasu ich trwania dt:

Skutecznością świetlną źródła światła ၨ nazywa się iloraz strumienia świetlnego wypromieniowanego ze źródła oraz mocy do niego dostarczonej

Kąt bryłowy to część przestrzeni ograniczona co najmniej trzema płaszczyznami, które mają wspólny punkt i przecinają się parami. Punkt przecięcia się tych płaszczyzn jest wierzchołkiem kąta bryłowego.

Sferowy kąt bryłowy to przestrzeń ograniczona powierzchniami bocznymi dwóch współosiowych stożków, która wycina z powierzchni kuli pas kulisty o wysokości h.

Cylindrycznym natężeniem oświetlenia EZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich pełnego obrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Półcylindrycznym natężeniem oświetlenia EHZ w danym punkcie nazywa się średnie pionowe natężenie oświetlenia obliczone (zmierzone) w tym punkcie dla chwilowych położeń pionowych płaszczyzn w trakcie ich półobrotu wokół pionowej osi przechodzącej przez dany punkt

Sferycznym natężeniem oświetlenia EO w danym punkcie nazywa się średnie natężenie oświetlenia dla wszystkich chwilowych położeń płaszczyzn zawierających dany punkt

Kontrast (w subiektywnym znaczeniu) jest to różnica w wyglądzie dwóch części pola widzenia oglądanych równocześnie lub kolejno.

Egzytancja M w danym punkcie powierzchni promieniującej jest iloraz elementarnego

strumienia świetlnego wypromieniowanego z elementarnego pola dA otaczającego dany punkt oraz powierzchni tego pola:

Naświetlenie H jest to suma po czasie iloczynów chwilowych wartości natężenia oświetlenia E(t) w danym punkcie oraz czasu trwania dt.

Egzytancja promienista Me wyraża moc promienistą odniesioną do jednostki powierzchni promieniującej, tak więc można łatwo tę funkcję wyrazić w postaci mocy promienistej, mnożąc wyrażenie przez rzeczywistą wielkość powierzchni promieniującej.

Prawo Wiena, określa związek między długością fali, dla której występuje maksimum egzytancji promienistej, a temperaturą: A=T*λ_max [m*K]

Prawo Plancka opisuje rozkład widmowy egzytancji promienistej wzorcowego promieniowania.

---