Rys. 149. Treść z książki Urządzenia Kotłowe, PWT, Warszawa 1960 r. ( str. 179, 182 i 183), informująca o zasadzie działania paleniska narzutowego.

Informacja do Rys. b: W prawidłowo działającym palenisku narzutowym narysowana poglądowo warstwa na ruszcie (składająca się z żużla i narzucanego na niego węgla), jest najgrubsza z przodu rusztu; odwrotnie niż to przedstawia rysunek. Patrz także w tej sprawie treść Załącznika do części 161.

W prawidłowo pracującym polskim palenisku narzutowym jest to wtedy obraz warstwy przy maksymalnej wydajności kotła, ponieważ przy obciążeniach częściowych tylna część rusztu nie jest w nim pokrywana węglem w odległości od tylnej ściany komory paleniskowej tym dłuższej, im niższe jest to obciążenie. Na tej długości ruszt pokrywa tylko warstwa nawracanego lotnego koksiku oraz nieliczne największe kawałki węgla.

Rysunek przedstawia chyba jedno z pierwszych amerykańskich palenisk narzutowych z rusztem wędrownym (odpowiednik rusztu łuskowego), wyposażone w narzutnik będący mechaniczną łopatą, znajdującą zastosowanie już sto lat temu do pokrywania węglem rusztu stałego kotła płomienicowego konstrukcji z okresu wojen napoleońskich; bardzo popularnego dotąd w polskiej energetyce przemysłowej. Ten ruszt stały także nie mógł być pokrywany węglem jako narzucanym na tylną jego część.

Załącznik I do części162

a

b

Jako Rys.7.38. Palenisko rozrzutowe z narzutem mechanicznym - str 183 książki.

Przód rusztu

Ściana tylna

---