Funkcja dwóch zmiennych
Otoczeniem punktu P0(xo, yo) na płaszczyźnie nazywamy zbiór:
![]()
Gdzie ![]()
DEF.
Jeżeli każdemu punktowi ![]()
jest przyporządkowana dokładnie jednej wartość ![]()
to mówimy, że na D została określona funkcja f dwóch zmiennych x,y o wartościach ![]()
.
PRZYKŁAD:
![]()
z np. z(1,2)=9
Zbiór D nazywamy dziedziną funkcji np.:
![]()
Czyli wszystkie punkty znajdujące się wewnątrz okręgu o równaniu x2+y2=1
DEF.
Wykresem funkcji dwóch zmiennych nazywamy zbiór trójek ![]()
takich, że punkt (x,y) leży na płaszczyźnie, czyli ![]()
. Zbiorem tym jest na ogół pewna powierzchnia o równaniu z=f(x,y).
PRZYKŁAD:
1. ![]()
, ![]()
a wykresem jest płaszczyzna ![]()
(rysunek)
2. ![]()
jest to równanie sfery S: (0,0,0) i r=1 czyli wykresem funkcji będzie jej górna połowa
(rysunek)
Ciągłość funkcji dwóch zmiennych
Niech P0(xo, yo) ![]()
, P(x,y) ![]()
DEF
Mówimy, że f(x,y) ma w Po granicę g, jeżeli dla ![]()
Co zapisujemy: ![]()
Innymi słowy f(x,y) ma w Po granicę g, jeżeli wartości funkcji różnią się od g mało w dostatecznie mało w dostatecznie małym sąsiedztwie Po.
DEF
Mówimy, że funkcja f(x,y) określona w Po(xo,yo) jest w nim ciągła, jeżeli.
![]()
Funkcję ciągłą w każdym punkcie z D nazywamy ciągłą w D, krótko-ciągłą.
Wielomian, funkcja wymierna, trygonometryczne, cyklometryczne, wykładnicza logarytmiczna, są ciągłe w swoich dziedzinach np. sin(x-3), ex+y, log(x+y).
Pochodne cząstkowe funkcji dwóch zmiennych
Zajmiemy się pochodnymi cząstkowymi pierwszego rzędu na początku.
Niech P0(xo, yo) ![]()
, ![]()
,![]()
i funkcja z=f(x,y) jest określona w ![]()
DEF. Pochodnej cząstkowej I-go rzędu w Po
jeżeli istnieje skończona granica
![]()
to mówimy, że istnieje pochodna cząstkowa funkcji f(x,y) w Po względem x równa tej granicy i oznaczamy ją: ![]()
lub![]()
lub ![]()
czyli: ![]()
Jeżeli istnieją ![]()
,![]()
w każdym punkcie zbioru D, to mówimy że istnieje ![]()
PRZYKŁAD:
Wyznaczyć pochodne cząstkowe funkcji f(x,y) I-go rzędu:
1. ![]()
![]()
2. ![]()
![]()
3. ![]()
![]()
Pochodne cząstkowe wyższych rzędów
Po wyznaczeniu pochodnych cząstkowych I-go rzędu otrzymujemy pewne funkcje których znowu wyznaczamy pochodne cząstkowe (I) i ostatecznie będą to pochodne cząstkowe II-go rzędu. Mamy więc:
![]()
lub ![]()

lub ![]()

lub ![]()
![]()
lub ![]()
Ostatnie dwie pochodne II-go rzędu to tzw. Pochodne mieszane.
TWIERDZENIE Schwarza
Jeżeli funkcja f(x,y) ma w D ciągłe pochodne mieszane rzędu II-go to są one równe, czyli
![]()
Pochodne cząstkowe rzedów wyższych definiujemy analogicznie jak pochodne cząstkowe II-go rzędu:

, 
Różniczka zupełna funkcji I-go rzędu
DEF
Jeżeli funkcja f(x,y) jest różniczkowalna w Po to różniczką zupełną I-go rzędu w Po nazywamy wyrażenie: ![]()
Jeżeli w każdym punkcie D istnieje różniczka zupełna I-go rzędu to: ![]()
Zastosowanie różniczki zupełnej
![]()
Jeżeli ![]()
i ![]()
i ![]()
to otrzymujemy:

Pojęcie to wykorzystujemy do obliczenia przybliżonej wartości funkcji.
PRZYKŁAD
Obliczyć ![]()
Mamy: ![]()

Ekstrema funkcji dwóch zmiennych
DEF
Mówimy, że funkcja f(x,y) ma w Po(xo,yo) maksimum (minimum) lokalne, jeżeli:
![]()
TWIERDZENIE W.K.E
Jeżeli f(x,y) ma w U![]()
pochodne cząstkowe I-go rzędu i osiąga w Po ekstremum to

Punkt ![]()
nazywamy punktem stacjonarnym.
TWIERDZENIE W.W.E
Jeżeli f(x,y) ma w U![]()
pochodne cząstkowe II-go rzędu i zachodzą warunki:
1. 
2. 
To w P0 istnieje maksimum (minimum), jeżeli 
Jeżeli ![]()
to ekstremum w Po nie istnieje
Jeżeli ![]()
to nic nie wiadomo (takim przypadkiem nie będziemy się zajmować).
PRZYKŁAD:
1. Wyznaczyć ekstrema funkcji:

WKE: 
WWE: 
Czyli ekstremum istnieje.
Obydwie pochodne: ![]()
w Po są dodatnie więc to minimum ![]()
2. ![]()
WKE: 
z (2) x(y+2)=0
x=0 lub y=-2
y2+4y=0 x2-4=0
y(y+4)=0 x2=4
y=0 lub y=-4 x=2 lub x=-2
P1(0,0) P2(0,4) P3(2,-2) P4 (-2,-2)
![]()
WWE:
|
P1(0,0) |
P2(0,-4) |
P3(2,-2) |
P4(-2,-2) |
|
0 |
0 |
12>0 |
-12>0 |
|
0 |
0 |
12>0 |
-12>0 |
|
12 |
-12 |
0 |
0 |
W(Pi) |
<0 brak |
<0 Brak |
>0 min |
>0 max |
zmin=(2,-2)= -16
zmax=(-2,-2)=16
Prowadzący: Matematyka 08.11.08
mgr Barbara Pakleza Wykład 2 semestr III
- 1 -