Liczba kwalifikująca - największa dopuszczalna liczba sztuk niedobrych w próbce, przy której badaną partię produktu uznaję się jeszcze za zgodną z wymogami (m1).
Liczba dyskwalifikująca - to samo co piętro wyżej tylko zamiast zgodną jest niezgodną (m2).
Linia centralna - odpowiada wartości oczekiwanej badanego parametru.
Linie kontrolne - określają maksymalne dopuszczalne odchylenie wartości parametru od wartości oczekiwanej.
Ocena alternatywna - jest to wynik przyporządkowania sztuce jednej z dwóch kategorii: dobra - zła
Ocena liczbowa - jest to wynik przyporządkowania sztuce produktu wartości liczbowej na podstawie przeprowadzonego pomiaru.
Plan badania - przepis postępowania pozwalający na podjęcie decyzji o zgodności lub niezgodności całej partii produktu z wymaganiami na podstawie badania próbek pobranych z tej partii.
Plan jednostopniowe: Schemat postępowania: -przyjęcie planu badania, -pobranie próbki, -przeprowadzenie badania i zliczenie sztuk niedobrych "z", -w tabeli należy odnaleźć kolumnę odpowiadającą określonej wadliwości dopuszczalnej w2 i odczytać podane tam liczby m1 i m2.
Zgodnie z przyjętymi oznaczeniami: m -liczba, kwalifikująca, m2 - liczba dyskwalifikująca.
Jeśli: z
m1 to partię należy przyjąć /uznać za zgodną z wymaganiami/. Jeśli: z
m2 to partię należy odrzucić.
Plany dwustopniowe: Schemat postępowania:
-przyjęcie planu badania, -pobranie próbki o liczności określonej dla pierwszego stopnia /w aktualnie obowiązujących normach liczność próbki dla każdego stopnia tego samego planu- znaku literowego- jest jednakowa/, -przeprowadzenie badania i zliczenie liczby sztuk niedobrych z1,-w tabeli należy odczytać liczbę kwalifikującą i dyskwalifikującą /liczbę te będą oznaczane symbolami mk1 mk2 - gdzie k jest numerem stopnia/, -jeśli z1
m11 to partię przyjmuje się i na tym badanie się kończy /nie pobiera się próbki do drugiego stopnia/; -jeśli z1
m2 to partię należy odrzucić i też zakończyć badania. W obu tych przypadkach są to badania skrócone: Jeśli: m11<z1<m12 to należy pobrać następną próbkę o liczności przewidzianej dla drugiego stopnia, a następnie przeprowadzić badania i zliczyć sztuki niedobre. Jeśli: z1 + z2
m21- to partię się przyjmuje,z1 + z2
m22 - to partię należy odrzucić
Plany wielostopniowe: Schemat postępowania jest taki sam jak w planach dwustopniowych z tym, że stopni jest więcej. W obowiązującej aktualnie normie przewiduje się plany siedmiostopniowe o znakach literowych od D do J. Na każdym stopniu obowiązuje zasada, że partię należy przyjąć na k - tym stopniu, jeśli:
I odrzucić, jeżeli: 
przy czym jeśli w miejscu mk1 jest w tabeli znak "-" to nie można przyjąć partii na podstawie badania skróconego na k-tym stopniu. Jeśli 
to należy pobrać następną próbkę i rozpatrywać przyjęcie lub odrzucenie partii na stopniu k+1
Plany jedno-, dwu- i wielostopniowe są równoważne przy badaniu tej samej właściwości, przy czym liczność próbek jest największa w planach jednostopniowych, a najmniejsza w wielostopniowych, jeśli będzie brało się
pod uwagę liczność próbek poszczególnych stopni. Plany wielostopniowe mają jedynie tę zaletę, że istnieje możliwość zastosowania badania skróconego, przy czym liczba sztuk produktu konieczna do zbadania jest zwykle mniej liczna niż ta, która byłaby potrzebna w odpowiednich planach jedno- czy dwustopniowych. Daje to oczywiście oszczędność czasu i kosztów badań.
Sygnał (pojedyncze - seryjne, negatywne - pozytywne).
Jeśli sygnał: - powtórnie wykonać pomiary, sprawdzić obliczenia i zapisy, - pobrać natychmiast następną próbkę, - jeśli ponownie sygnał negatywny: - - wstrzymać produkcję, - - oddzielić produkty wykonane od poprzedniego sprawdzenia i poddać kontroli zaczynając od ostatniej sztuki, - - znaleźć przyczynę rozregulowania się procesu, a następnie wydać odpowiednie polecenia przywracające stan stabilny, - - dokonać adnotacji w „Uwagach” karty kontrolnej rozregulowania procesu i podjętych decyzjach
Wadliwość dopuszczalna - wartość stała, określona w planie badania, wyrażająca taką rzeczywistą wadliwość partii, przy której plan badania zapewnia nieprzyjęcie partii tylko z małym z góry założonym prawdopodobieństwem (w2).
Wadliwość dyskwalifikująca - to samo co piętro wyżej, tylko zamiast nieprzyjęcie jest przyjęcie (w1).
Wadliwość nominalna - przyjęta jako podstawa do podejmowania decyzji o przyjęciu lub odrzuceniu partii.
Karta „z”: n=2n'/ź lub n=ź/w ; Zg=ź+3
; Zg'=ź+2
Karta „w”: 
;
;
Wg=w'+3σ Wd=w'-3σ to samo dla Wg(d)'
Karta x'-R:
; Ri=ximax-xjmax;
; 
; xg(d)'=x''
A2R
(xg(d)')'=x''
A'2R; Rg=D2R'; R'g=D2(R')';
; xg'=B-e; xd'=A+e; e=ST
Karta x'-S: 
; xg(d)'=x''
A3s'; sg(d)=B4(3)s'
Karta D-G: 
; 
X'=(D'G')/2; R'=G'-D'; Gg(/)=x'+Bn(/)R';
Dd(/)=x'-Bn(/)R';
Wyszukiwarka