1. Rozpoznaj drzewo - ćwiczenie pamięciowo-dotykowe
Zabawę można zaproponować w przedszkolnym ogródku (jeśli istnieje taka możliwość) lub podczas wycieczki. Każde dziecko wybiera swoje drzewo i przez 2 minuty je ogląda, dotyka, tak aby dokładnie je zapamiętać. Następnie z zamkniętymi, a najlepiej zawiązanymi, oczami jest prowadzone przez wychowawcę do dwóch różnych drzew. Zadaniem dziecka jest rozpoznanie wybranego wcześniej przez siebie drzewa.

2. Tajemna skrzynia.
Tę zabawę można poprowadzić w sali lub na przedszkolnym podwórku. Potrzebna jest skrzynia lub duży karton zamykany od góry. Do skrzyni dzieci wrzucają różne przedmioty: gładki, szorstki, miękki, twardy itp. Przedszkolaki powinny wcześniej dokładnie obejrzeć, dotknąć i zapamiętać wykorzystywane w zabawie przedmioty. Następnie wkładają rękę do skrzyni i bez patrzenia na wylosowaną rzecz, muszą odgadnąć, co to za przedmiot.

3. Bufet smakowy - zabawa rozwijająca zmysł smaku
Na stole znajduje się jedzenie, które podzielone jest na kilka grup smakowych.
Słone (np. słone paluszki)
Kwaśne (np. kawałeczek cytryny lub kwaśne żelki Haribo (Frytki, Kwaśne Języczki)
Gorzkie (np. grejpfrut)
Słodkie (np. truskawka lub tradycyjne żelki Haribo „Złoty Miś”)
Dzieci próbują z każdego bufetu, a następnie zawiązują oczy. Wychowawca podaje im po kawałeczku z każdego smaku. Dzieci muszą nazwać smak i rozpoznać jedzenie wykorzystane w bufetach.

4 Przyjaciele

Dzieci siedzą na dywanie. Nauczyciel opowiada historyjkę o przyjażni paluszków.  Kazdy paluszek miał swoją nazwę. Nauczycielka wraz z dziećmi nazywa kolejno paluszki (mały, serdeczny, środkowy, wskazujący, kciuk). Kiedy przychodził czas na zabawę to paluszki obydwu rączek się spotykały i dawały sobie buziaczki (cmokanie): mały z małym, serdeczny z serdecznym, środkowy z środkowym,.. I tak paluszki tańcowały cały wieczór, a kiedy Przyszła pora snu, kazde musiało wracać do swojego łóżeczka: mały rozchodził się z małym, serdeczny z serdecznym, środkowy ze środkowym....

Nazwy paluszków mogą być dowolne: liczby, imiona, przedmioty, nazwy miast, itp. Dziecko ćwiczy pamięć, koordynację wzrokowo- ruchową i  sprawność manualną.

Wyliczanka paluszkowa

Dziecko (lub więcej dzieci siedzi przed nauczycielką i ma wystawione ręce na dywanie z rozłozonymi szeroko paluszkami. Nauczycielka dotykając kolejno paluszki dzieci recytuje wylicznkę. Paluszek na którym zakończyła się wyliczanka chowa się i zabawa toczy się dalej w ten sam sposób aż do "ostatniego, zwycięskiego" paluszka.

Pokazywanka 

Tu paluszek, tu paluszek,
kolorowy mam fartuszek,
Tu jest rączka, a tu druga,
tutaj oczko do mnie mruga.
Tu jest buźka, tu ząbeczki,
tu wpadają cukiereczki.
Tu jest nóżka i tu nóżka
chodź, zatańczysz jak kaczuszka  

Witaj Aniu (na melodię Panie Janie)

Witaj ..., witaj ...,
Pośród nas, pośród nas

Wszyscy Cię kochamy,

Wszyscy Cię kochamy,
Bądź wśród nas, bądź wśród nas.

Misie (Melodia piosenki to popularna Kessera)

Misie dwa, misie dwa, misie dwa ( obracają się dookoła).
Misie szare, misie bure obydwa (pokazują na siebie).
I kochają się te misie, przytulają sobie pysie (przytulają się do siebie i głaszczą
po głowie).
Misie szare, misie bure obydwa (obracają się dookoła).
(Następnie dzieci wymieniają się parami..)

Zabawy z woreczkami i piłką zawody dzieci ustawiają się w rzędy i podaja sobie piłkę góra

Każdy z uczestników kładzie sobie na głowę szyszkę tak by utrzymywała się bez przytrzymywania rękoma. Zawodnicy stają na linii startu. Na słowo start ruszają w stronę linii mety. Wygrywa ten kto pierwszy minie linie mety.

W czasie biegu / marszu nie wolno ręką dotykać szyszki. Jeśli szyszka spadnie z głowy przed linią mety to zawodnik podnosi szyszkę i trzymając ja w ręku wraca za linię startu rozpoczynając marsz od początku.

* Sroczka * Sroczka kaszkę warzyła. Dzieci swoje karmiła. Temu dała - na łyżeczce. Temu dała - na miseczce. Temu dała - na spodeczku. Temu dała - w garnuszku. A dla tego ? - Nic nie miała. Frrr !!!  Po więcej poleciała.  * Myszka *   Idzie myszka do braciszka Tu wskoczyła, tu się skryła.  (ruch podobny do ruchów raczka; na słowa "tu wskoczyła, tu się skryła"  dziecko chowa rękę pod pachę, a następnie za kołnierz towarzysza zabawy)

Rak * Idzie rak nieborak. Czasem - naprzód, czasem - wspak. Gdy ugryzie, będzie znak.                                                                 * Myszka *   Idzie myszka po ścianie, Niesie złote pierścienie, Jak się pierścień zachwieje, To się myszka zaśmieje. (dotyk palcami po całym ciele) Dodatkową atrakcją tych zabaw  może być pacynka, np. raka, myszki, która założona na rękę, wędruje po ciele dziecka.

* Rodzina * Ten pierwszy - to nasz dziadziuś. A obok - babunia. Największy - to tatuś. A przy nim - mamunia. A to jest - dziecinka mała! Tralalala la la... A to - moja rączka cała! Tralalala la la    Tekst wyliczanki Ja bania ty fufla isi isi bombasa sala mala osalina ty fu fla!

                                                                                                      

Stuk-puk, stuk-puk, czy jest pan kciuk?(ręce zwinięte w trąbki, stukamy się kciukami)
Ciiiii, pan kciuk śpi.(palec wskazujący kładziemy na ustach, mówimy bardzo cicho). 2x wszystko
Stuk-puk, stuk-puk, czy jest pan kciuk?
Pan kciuk spał, ale wstał. (ten wers wypowiadamy głośno)

,,Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami, jak pierwszy nie może, to dugi mu pomoże. Bawiły, bawiły się dzieci paluszkami jak drugi nie może to trzeci mu pomoże....i tak do piątego, a na koniec jak trzeci nie może - to rączka mu pomoże i tu dzieci klaszczą. Podczas tej zabawy, kolejno dotykaja się paluszki 2 rąk pierwszy z pierwszym, drugi z drugim itd...

"POWITANIE" Gdy się rączki spotykają to od razu się witają. Gdy się kciuki spotykają to od razu się witają. Gdy się palce spotykaję to od razu się witają.

"DWIE RĘCE 10 PALCÓW" Ja 10 palców mam - na pianinie gram. Ja dwie rączki mam - na bębenku gram. Ja 10 palców mam i na trąbce gram. Ja dwie ręce mam i zaklaszczę wam.

"PIESKI" Wszystkie pieski spały Pierwszy obudził się ten mały Mały obudził średniego, który spał obok niego Gdy średni już nie spał to duży też przestał. (Ile paluszków jeszcze śpi?) Trzy pieski się bawiły, czwartego obudziły Cztery pieski szczekały, piątemu spać nie dały.

Serdelki

Pięć małych serdelków w rondlu smaży się, (ruszamy wszystkimi palcami)
nagle co ja widzę (chytamy jednego palca i robimy nim małe kółeczka)
jeden serdel pękł (na słowo "pękł" - klaszczemy w dłonie z góry do dołu, wymawiamy je głośno tak jakby serdelek naprawdę pękał z trzaskiem)
i tak wszystkie paluszki kolejno, gdy zostanie jeden on także pęka i wtedy rozkladamy ręce mówiąc " więcej serdelków nie było"

Rytmiczne chodzenie po przestrzeni i witanie się różnych części ciała ( paluszki, stopy ...)

 

Małe zoo - jedna osoba staje w środku, kręci się i wskazując na jedną osobę określa które zwierzę ma ta osoba naśladować  

Przechodzenie na drugą stronę wg określonego warunku np. na drugą stronę przejdą te osoby, które mają niebieskie oczy.

Pieczenie ciasta

-         zabawa w mikser ( zespoły trzyosobowe )- środek trzyma uniesione na boki ręce, sąsiadujące z nim osoby kręcą się wokół własnej osi

-         wywiad z mikserem

-         wybieranie produktów do upieczenia ciasta

-         wymyślanie przepisów

-         pieczenie ciasta wg przepisu- na środek wychodzą poszczególne składniki, mikser je kręci, inne osoby są piekarnikiem i pieką ciasto

-         składanie życzeń, robienie laurek, zdobienie ciasta na arkuszach papieru, dzielenie ciasta na kawałki

CIASTO:

·        kręcenie ciasta 8x

·        otrzepywanie rąk 4x

·        otrzepywanie ubrania 4x

·        wybijanie jajek 4x ( dwa razy uderzamy piąstką o przeciwległe ramię, następnie prostujemy rękę i wybijamy jajko, wyrzucamy skorupkę za plecy)

·        ugniatanie ciasta 4x

·        wsypywanie bakalii 4x

·        wałkowanie ciasta 4x

·        dekorowanie ciasta 4x

·        częstowanie ciastem w lewo, w prawo

Przeciąganie liny - podnosimy z podłogi linę i przekazujemy ją następnej osobie

Powitalne dłonie - każdy wita się z każdym, podchodzimy do innych, uśmiechamy się do siebie, wracamy do kręgu i patrzymy z kim się nie witaliśmy- podchodzimy do tych osób

Imię i gest - podajemy swoje imię i jakiś gest, grupa powtarza nasze imię i gest.

Idzie stonoga - stajemy jeden za drugim i trzymamy się za ramiona, pierwsza osoba jest głową a ostatnia ogonem. Idziemy w rytmie i powtarzamy 3x słowa „ idzie stonoga”. Po zakończeniu pochodu możemy odliczać np. pierwsza noga Asia, druga noga Ewa itp. Jeśli ktoś powie „głowa” idzie na początek, „ogon” idzie na koniec. Stonogę można rozbudowywać np. uszy, oczy...

Pingwin - pierwsza osoba chodzi po sali , podchodzi do innej osoby przedstawia się „pingwin Jola”, druga osoba robi to samo „pingwin Ewa” następnie upewniają się „pingwin?”- „pingwin” odwracają się do tyłu i idą do następnej osoby. 

Księżniczka, zamek, trzęsienie ziemi - tworzymy zespoły trzyosobowe, dwie osoby tworzą zamek, księżniczka stoi w środku. Na hasło:

·        „księżniczka”- księżniczki szukają nowego zamku

·        „zamek”- zamki szukają nowych księżniczek

·        „trzęsienie ziemi”- tworzymy nowe zespoły trzyosobowe

 

Prowadzenie „niewidomego” - trzymamy rękę „niewidomego” i prowadzimy do różnych przedmiotów.

Kierowanie „niewidomego” swoim głosem- ustalamy określony odgłos, w kierunku którego udaje się „niewidomy”.

Prowadzenie „niewidomego” poprzez dotyk prawe ramię, lewe ramię,głowa- przód, plecy- tył oba ramiona- stop 

Kierowanie „ niewidomego ” do krzesełka komendami „w prawo, w lewo itp.” omijanie przeszkód. 

„ Gorące krzesło ”- siedząc w okręgu odliczamy kolejno, następnie wyznaczamy konkretny numer. Osoba , która ma podany numer siada na krzesło (przydzielamy jej określoną rolę np. księdza ) i odpowiada na pytania zadane przez pozostałych. Może 3 razy odmówić odpowiedzi.

Przekazywanie piórka, gumy, gorącego ziemniaka, kotka itp. Stajemy w okręgu i przekazujemy sobie jakiś przedmiot. Jeśli jakieś zachowanie jest nieprawidłowe klaszczemy - oznacza to dezaprobatę.

Na niby - skaczemy na niby przez skakankę, przez sznur, gramy w tenisa, gramy w ping - ponga.

 Miłe słowa - stajemy w kręgu, trzymamy w ręce kawałek kartki, klękamy. Następnie w rytm muzyki przekazujemy kartki następnej osobie. Gdy muzyka umilknie rysujemy coś miłego na kartce, która leży przed nami. Ponownie puszczamy muzykę. Robimy kilka rundek.

Sałatka walentynkowa - siedzimy w kole, dzielimy klasę przydzielając konkretne np. warzywa wszyscy którzy maja niebieskie oczy sweterek różowe buty, zamieniają się miejscami

Przechodzenie - przechodzimy na drugą stronę w roli np. kelnera, modelki.

Orkiestra dźwiękowo - ruchowa - osoba zaczynająca pokazuje rytmiczny ruch, wszyscy go powtarzają. W połowie okręgu następuje zmiana ruchu.

Zabawa z butami

Chór zwierzęcy - dzielimy grupę na poszczególne zwierzęta, które będą śpiewały swoim charakterystycznym głosem znaną wszystkim melodię. Prowadzący pokazuje , które zwierzęta mają śpiewać.  

Piłeczka w kręgu- dzieci w kole podają sobie piłeczkę. Nauczyciel mówi stop. Dziecko u którego w tym momencie jest piłeczka i wymyśla jakąś minę lub jakieś cwiczenie

Zamiana dziecka - dzieci siedzą w kole. Jedna osoba wychodzi. Po powrocie musi odgadnąć która osoba zmieniła swoje miejsce. Bądź też inna wersja jedna osoba chowa się i należy zgadnąć kto to jest.

Sylabówki- dzieci układają wyrazy na dwie, trzy sylaby, wyrazy z wybranego przez nauczyciela kręgu tematycznego np. jedzenie, łąka.

Gimnastyka oka - dzieci kreślą ósemki gałkami ocznymi najpierw z zamkniętymi a później otwartymi powiekami; wodzą wzrokiem za długopisem nie ruszając głową.

„Podróż do Krainy Wściekłości”

Prowadzący opowiada historyjką, w trakcie, której wykonywane są określone ruchy - wszystkie dzieci je powtarzają, mogą wymyślać też własne.

„Udajemy się dziś w podróż do tajemniczego kraju. Jedziemy długo pociągiem. Wreszcie pociąg zatrzymuje się, dotarliśmy do Krainy Radości. Ludzie, którzy tu mieszkają, są zawsze radośni i uśmiechnięci. Cieszą się już od rana, jak tylko wstaną. Przeciągają się z zadowoleniem, witają się z nami z uśmiechem, podskakują do góry z radości, obejmują nas i tańczą z nami dwójkami, trójkami w dużym kole, żadne dziecko nie jest samo...Niestety, musimy jechać dalej. Wsiadamy do pociągu i jedziemy...nagle robi się ciemno. Pociąg staje - dotarliśmy do Krainy Wściekłości. Tu mieszkają ludzie, którzy czują się obrażeni i niesprawiedliwie traktowani. Są źli i zdenerwowani, tupią nogami, potrząsają głowami, ściskają dłonie w pięści i wołają: Nie lubię cię! Wreszcie nasza lokomotywa sapie i wzywa nas do pociągu. Zatrzymujemy się, nabieramy dużo powietrza do płuc...i uspokajamy się. Wsiadamy do pociągu i jedziemy dalej...Pociąg zatrzymuje się na końcowej stacji - jesteśmy w Krainie Spokoju. Wszyscy ludzie uśmiechają się, poruszają się spokojnie i ostrożnie, delikatnie głaskają się nawzajem, prowadzą się za ręce albo siedzą spokojnie obok siebie. Jest cicho...”.

Fantazja w czasie podróżowania nie ma granic. Można się przemieszczać innym środkiem lokomocji. W każdym jednak przypadku podróż powinna się zakończyć w Krainie Spokoju.

Jak czują się dzieci w trakcie podróży? Jak czują się po jej zakończeniu?

„Co się zmieniło?”

Do zabawy potrzebna są różne przedmioty np.: książki, zabawki, klocki, przybory szkolne. Przygotowujemy zestaw rekwizytów i pokazujemy dzieciom, omawiamy ich nazwy i prosimy o zapamiętanie ich ustawienia. Potem, zgadnie z umową, dzieci zamykają oczy lub odwracają się, a nauczycielka zmienia ustawienie przedmiotów. Zadaniem dzieci jest powiedzieć, jak zmieniło się ustawienie przedmiotów. Można wprowadzić różne wersje tej zabawy, np.: chowanie jednego przedmiotu, zwiększanie liczby rekwizytów lub ich przestawienie.

„Ukryta strona kostki”.

Na stole leżą żetony. Dzieci dokładnie oglądają wszystkie rysunki na kostce. Po wyrzuceniu kostki dziecko odgaduje obrazek znajdujący się na ukrytej, przylegającej do stołu stronie kostki. Za prawidłowe odgadnięcie zdobywa jeden żeton. Zabawa toczy się dalej, aż do wyczerpania żetonów. Dzieci porównują liczbę zebranych żetonów. Wygrywa ten, kto zdobył ich najwięcej.

„Chodzenie”

Podczas zabawy dzieci chodzą po sali. Prowadzący zmienia co jakiś czas polecenia:

a) chodzimy jak ludzie bardzo zmęczeni, smutni, weseli, zamyśleni;- z otwartym parasolem pod wiatr,- w głębokim śniegu,

- po gorącym piasku- skaczemy po kamykach w górskim potoku, wymyślamy głupie kroki - każdy wymyśla śmieszny sposób chodzenia.

„Podawanie przedmiotu”

Dzieci stoją w kole zwrócone do siebie twarzami. Prowadzący podaje przedmiot, który dzieci podają sobie w taki sposób, jakby ten przedmiot był:- bardzo ciężki,- gorący,- delikatny (kruchy),- cuchnący (śmierdzący),- lekki.Po każdej rundce prowadzący zmienia polecenie.

„Masaż w parach”.

Dzieci w parach siedzą jedno za drugim. Dziecko siedzące za kolegą wypowiadając wierszyk - wykonuje ruchy rękoma na plecach kolegi:

- „Słońce grzeje” - rozcieranie rąk i przykładanie ich do pleców

- „Kroczą słonie” - oklepywanie pleców piąsteczkami

- „Biegną konie po betonie” - oklepywanie paluszkami

- „Tutaj płynie kręta rzeczka” - wodzenie dłonią po plecach z góry na dół

- „Przeszła pani na szpileczkach”- naśladowanie opuszkami, kroków

- „Pada drobny deszczyk” - oklepywanie opuszkami palców

- „Czujesz dreszczyk” - delikatny uścisk szyi.

CICHY PRZYJACIEL (gra dla kilku osób)

Wszystkie osoby wypisują na karteczce swoje imię. Następnie karteczki wrzucamy do jakiegoś pojemniczka. Dokładnie mieszamy je i każdy po kolei wyciąga po jednej karteczce. Jeśli osoba wyciągnie karteczkę ze swoimi danymi musi ją wrzucić z powrotem i wyciągnąć inną. Zadaniem osób biorących udział w zabawie (całej grupy) jest w jakiś sposób pomóc w jak największej liczbie rzeczy osobie, której imię znajdowało się na karteczce. Dodatkowo trzeba to zrobić w taki sposób, aby osoba nie domyśliła się kto jest jej "cichym przyjacielem".

SUPER PAMIĘĆ (gra dla kilku osób)

Wszyscy siadają w kole. Teraz osoba prowadząca mówi jak ma na imię i prosi osobę siedzącą po prawej stronie aby i ona podała swoje imię. Ale aby zabawa nie była zbyt łatwa, każda następna osoba musi poprzedzić swoje imię wszystkimi imionami osób, które podały je przed nią i to w takiej kolejności jak one padały. Aby było zabawniej prowadzący na końcu musi wymienić w ten sam sposób imiona wszystkich osób siedzących w kole.

GRANACIK

 

Siedzimy w kręgu. Podajemy sobie "granacik" (piłka, klocek, czy co tam macie pod ręką...). Prowadzący jest zapalnikiem - siedzi poza kręgiem odwrócony tyłem i gra na czym tam umie... W chwili kiedy przerwie BUUUUM!

Osoba, która w danej chwili miała granat w ręku odpada.

1. Kolory (Zabawa dla kilku osób)

Do zabawy potrzebna jest piłka. Gracze rzucają ją do siebie, wypowiadając jednocześnie jakiś kolor. Jeżeli osoba wypowie kolor "biały" lub "czarny" nikt nie może złapać piłki. Jeżeli ktoś złapie wtedy piłkę (lub nie złapie przy innej nazwie koloru) -ma karny punkt. Kto uzbiera najmniej karnych punktów wygrywa.

4. Łap nosek (gra dla dowolnej liczby osób)

Osoby uczestniczące w zabawie łapią się jedną ręką za nos, drugą za ucho. Na klaśnięcie w dłonie, osoby zamieniają ze sobą ręce (łapiąc drugą ręką za nos, a pierwszą za ucho) Zabawę można urozmaicić tym iż na klaśnięcie zamienia się ręce, a na komendę (np. drugie ucho) którąś z rąk łapie się za drugie ucho.

5. Gąsienica (gra dla większej liczby osób)

Wszyscy ustawiają się w jednym rzędzie, jeden za drugim. Osoby w każdym z rzędów, dla ułatwienia mogą być "dobrane" wzrostem. Na umówiony znak, ostatnia osoba, przechodzi między nogami pozostałych i ustawia się na początku gąsienicy, stając się głową robala. Gdy tylko stanie, osoba stojąca na końcu, przechodzi pod nogami na początek. Zabawa trwa aż osoba stojąca na początku gry jako głowa gąsienicy, stanie się znowu głową. Jeśli jest tyle osób, by ustawić je w dwóch rzędach, mogą one ze sobą rywalizować, która gąsienica najszybciej ukończy swe zadanie.

6. Wyścig z piłką (gra dla 2 - kilku osób)

Każda z osób biorących udział, dostaje do ręki paletkę. Następnie wręcza się jej piłeczkę pingpongową, którą kładzie się na paletce. Zadanie polega na jak najszybszym dobiegnięciu do np. drugiej ściany i z powrotem, nie gubiąc przy tym piłeczki. Gdy piłka spadnie, należy ją ponownie położyć na paletce i kontynuować bieg od miejsca jej zgubienia.

7. Wyścig z jajkiem (gra dla 2 - kilku osób)

Każda z osób biorących udział w zabawie, dostaje łyżeczkę do herbaty i jajko. Jajko kładzie się na łyżeczce, której rączkę wkłada się do ust (nie koniecznie całą). Zadanie polega (tak jak w poprzedniej zabawie) na jak najszybszym dobiegnięciu do jakiegoś punktu i z powrotem, nie gubiąc przy tym jajka. Uwaga! Jajko trzeba przed zabawą ugotować na twardo. Gdy jajko spadnie - osoba przegrywa (chyba, że jajko jest jeszcze całe - wtedy zabawę można kontynuować).

9. Krowa (gra dla kilku osób)

Osoby wybierają na początku "krowę". Łapią ją za palce u rąk (tak jakby ją doiły). Osoba będąca "krową" mówi dowolny kolor. Ma na to maksymalnie trzy próby. Jeśli powie kolor BIAŁY albo CZARNY, wszyscy muszą się puścić i uciekać. Osoba którą "krowa" dotknie, zatrzymuje się w lekkim rozkroku. (podobnie robią osoby które puszczą się "krowy" na innym kolorze niż Czarny lub Biały). Aby osobę uwolnić ze stania, któraś z osób uciekających musi przejść jej pomiędzy nogami. Osoba która stała trzy razy - zostaje nową "krową".

12. Powódź (gra dla kilku osób)

Wszyscy chodzą po podłodze. W pewnym momencie prowadząca grę osoba mówi "Powódź nadchodzi". Wszyscy muszą przyspieszyć chodzenie. Po chwili prowadzący mówi "Powódź!". Pozostali muszą jak najszybciej zająć jakiekolwiek miejsce powyżej podłogi. Kto uczyni to ostatni - tonie. Wygrywa ten kto najdłużej będzie "żywy".

13. Rzeka (gra dla dowolnej liczby osób)

Rysujemy na ziemi dwie równoległe linie. Pomiędzy nimi będzie rzeka. Następnie rysujemy na "rzece" kółka. Będą to kamienie. Zabawa polega na tym by przejść na drugą stronę rzeki po tych kamieniach, tak, aby nie wpaść do wody. Gdy uczestnicy przejdą na drugą stronę, skreślamy dowolne kółko. Od tej pory tego kamienia nie wolno dotknąć. Powtarzamy zabawę. Ten kto przejdzie najwięcej razy rzeczkę (bez zamoczenia nóg) - wygrywa.

14. Skoczek (gra dla dowolnej liczby osób)

Każdy dostaje jakiś przedmiot (np. małą piłkę). Zawodnicy ustawiają się na lini startu, wkładają przedmiot między kolana. Następnie na sygnał startu, muszą jak najszybciej, podskokami, tak by nie wypuścić przedmiotu dotrzeć do mety. Ten kto zgubi przedmiot - odpada, ten kto dotrze najdalej, lub jako pierwszy do mety - wygrywa.

12. Detektyw (gra dla dowolnej liczby osób)

Osobie zawiązujemy oczy i dajemy do rąk jakiś przedmiot (byle nie żyletkę). Zabawa polega na odgadnięciu na podstawie samego tylko dotyku, jaki przedmiot się dostało.

15. Guziki (gra dla kilku osób)

Przygotowujemy dużo guzików. Spisujemy ich kolory, ilości dziurek, wielkość, ilość itd. Rozsypujemy je w jednym miejscu na podłodze. Następnie, osoba prowadząca zabawę odczytuje z kartki opis jakiegoś guzika. Ten kto najszybciej doniesie guzik spełniający podane kryterium dostaje 1 punk. Po odnalezieniu odpowiedniego guzika, pozostałe mieszamy. Kto uzbiera najwięcej punktów - wygrywa zabawę.

16. Słoiczek (gra dla kilku osób)

Przygotowujemy pojemnik (np. słoiczek lub pudełko z plastiku), łatwy do otwierania. Na małych karteczkach wypisujemy polecenia (np. zaśpiewaj piosenkę, zrób 5 pajacyków, pokłoń się wszystkim kątom w pokoju itd.), lub odsyłacze do poleceń (np"poproś prowadzącego o zadanie nr.2", "poszukaj niebieskiej karteczki i wykonaj to co jest tam napisane"). Zadania powinny być dobrane do wieku graczy, tak by nie były ani zbyt łatwe, ani zbyt trudne. Karteczki wkładamy do słoiczka. Zabawę można uprzyjemnić włączając muzykę, np. piosenkę, którą wszyscy znają i mogą śpiewać. Uczestnicy siadają w kole, przekazują sobie słoiczek z ręki do ręki. Na znak dany przez prowadzącego (np. przerwanie muzyki), osoba, u której aktualnie znajduje się słoiczek, losuje jedną ze znajdujących się w nim karteczek i wypełnia polecenie. Gra toczy się dalej.

Pająk, ogonki gąski gąski, raz dwa trzy baba jaga patrzy, niedźwiedź, dzieci biegaja przy muzyce, tancza same w parach, a gdy zamilknie robią przysiady pajacyki, bądź staja nieruchomo, bądź rysuja cos na kartkach przy muzyce tancza same ręce, głowa nogi szyja, palce,

ZGUBIONY KOTEK

Wszyscy uczestnicy siedzą w kole w siadzie skrzyżnym mając opuszczone główki. Jedno z dzieci miauczy cichutko, podczas gdy drugie wsłuchuje się w głos „zagubionego kotka” i stara się je znaleźć. Pozostałe dzieci zachowują się cichutko. Odnaleziony kotek idzie na miejsce szukającego, ten zaś siada wśród innych w kole. Jeśli kotek nie zostanie znaleziony, można wyznaczyć innego. Szukający za każdym razem wychodzi poza obręb siedzących, aby można było wybrać zagubionego kotka.

 Pinpong

Uczestnicy w klęku podpartym ustawiają się w parach naprzeciwko siebie. Każda para posiada piłeczkę pingpongową, którą kładą pomiędzy sobą na podłodze. Na sygnał prowadzącego uczestnicy przyjmują pozycję średnią Klappa dmuchając w piłeczkę tak, aby piłeczka przeszła poza linię przeciwnika. Zwycięży ten, który uzyska trzy punkty (trzy razy przedmucha piłeczkę na stronę przeciwnika).

 ZABAWY PRZY MUZYCE I ZE ŚPIEWEM

GAPTUŚ

Dzieci otrzymują kolorowe szarfy. W rytmie muzyki poruszają się po całej sali. Na przerwę w muzyce każde dziecko szybko przysiada. Kto przysiądzie ostatni ten jest „gaptusiem” i za karę oddaje kolorową szarfę. Wygrywają te dzieci, które nie utracą swoich szarf w ciągu całej zabawy.

"Rzeźba"- polecamy uczniowi aby z osób w klasie ułożył dowolną "rzeźbę". Kształt, pozycja, ustawienie kolegów dalej lub bliżej, pozwolą nam zorientować się w jakich relacjach znajdują się osoby w klasie.

ZABAWY POŁĄCZONE Z POZNAWANIEM IMION: „Iskierka przyjaźni” - dzieci stoją w kręgu trzymając się za ręce. Prowadzący mówi „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech radosna powróci do mych rąk” i lekko ściska dłoń stojącego po prawej stronie dziecka. Dziecko przekazuje iskierkę dalej. Można połączyć z podawaniem swojego imienia przez dziecko przejmujące „iskierkę”. „Śpiewanie imion”- dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel rozpoczyna zabawę śpiewając swoje imię i wygrywając rytm na instrumencie perkusyjnym. Wszyscy śpiewają głośno imię i wyklaskują lub wytupują usłyszany rytm. Instrument zostaje przekazany następnemu dziecku i zabawa rozpoczyna się na nowo. „Piłka w kole” - dzieci stojąc w kole rzucają do siebie piłkę wymieniając głośno imię własne oraz kolegi, do którego ją kieruje, np. Ania do Doroty... Dorota do Marysi... „Powitanie różnymi częściami ciała” - Dzieci kolejno podchodzą do siebie, wypowiadają swoje imiona i dotykają się różnymi częściami ciała zgodnie z instrukcją nauczyciela np. witamy się palcami, łokciami, kolanami, uszami, nosami, plecami, czołami itp. „Kim jesteś?”- każde dziecko siedząc w kole wybiera sobie jakiego zwierzaka chce udawać, po czym kolejno pokazuje pozostałym wymyślone ruchy połączone z odgłosami wydawanymi przez to zwierzę oraz wymawia swoje imię np. robi koci grzbiet miaucząc i mówiąc Ewa. Po przedstawieniu się w ten sposób rozpoczyna się zabawa, polegająca na pokazaniu własnej interpretacji wybranego przez siebie zwierzaka i podaniu swojego imienia, a następnie wywołaniu dowolnego kolegi poprzez naśladowanie zapamiętanych ruchów i podaniu imienia naśladowanego kolegi , np. koci grzbiet, miauknięcie i imię Ewa, potem naśladowanie zwierzaka kolegi, tj. stanie na jednej nodze i klekotanie z podaniem imienia Zenek. Wywołany Zenek wstaje, pokazuje swojego bociana i naśladuje inne dziecko, łącząc to z zapamiętanym imieniem. Jedzie pociąg z daleka, na nikogo nie czeka. Konduktorze łaskawy, zawieź nas do Warszawy Trudno, trudno to będzie, tyle dzieci jest wszędzie. „Kłębuszek”- Dzieci stoją w kręgu, prowadzący podaje kłębek wełny dziecku stojącemu obok i mówi swoje imię. Dziecko mówi swoje imię i trzymając nić przekazuje kłębek koledze po prawej stronie. Na koniec zabawy wszyscy są w jednym kręgu połączeni nicią. „Wesoły balon”- jedno dziecko wchodzi do środka koła i zaprasza kolegę, wołając go po imieniu. Tworząc drugie koło w środku dzieci wołają się po kolei imionami, dopóki wszyscy nie znajdą się w jednym kręgu. „Ukłony”- dzieci stoją w kole trzymając się za ręce. Wypowiadają tekst: „Wszystkim miłym ...imię... nisko się kłaniamy, do wspólnej zabawy ...imię...zapraszamy”. Dzieci mające wywołane imię wchodzą do środka i przyjmują ukłony dzieci, następnie odwzajemniają powitanie dowolnym ruchem, okrzykiem lub miną. Wszyscy powtarzają ten ruch, dzieci wracają do koła i wywoływane jest następne imię, po czym zabawa się powtarza. „Ratatatatum”- uczestnicy siedzą w kręgu, jedna osoba jest w środku. Wszyscy przedstawiają się swoimi imionami, i starają się zapamiętać imiona kolegów z prawej i lewej strony. Osoba stojąca w środku wskazuje pałeczką na dowolnego, za każdym razem innego członka kręgu i mówi „w prawo ratatatum” lub „W lewo ratatatatum”. Wskazana osoba musi powiedzieć imię sąsiada z danej strony zanim przebrzmieją słowa „ratatatatum”. Jeżeli to się nie uda- wchodzi do środka, jeżeli zdąży- zabawa jest kontynuowana. 2. ZABAWY INTEGRACYJNE MUZYCZNO- RUCHOWE: „Dwóm tańczyć się zachciało” - zabawa taneczna ze śpiewem Dwóm tańczyć się zachciało, zachciało, zachciało, ( taniec parami po kole, podskoki z nogi na Lecz tańczyć nie umiało, hejli, hejli, hejla. nogę, ręce skrzyżowane z przodu) Kłócili się ze sobą, ze sobą, ze sobą, ( dzieci stają naprzeciwko siebie, przeciągają Ja nie chcę tańczyć z tobą, hejli, hejli, hejla. się za ręce , na słowa ja nie chcę puszczają się) Poszukam dziś innego, innego, innego, ( szukają innego dziecka i ponownie rozpoczynają Do tańca zręczniejszego, hejli, hejli, hejla. taniec parami po kole) „Witam was”- dzieci stoją w dwóch kołach współśrodkowych zwrócone twarzami do siebie Witam was, witam was, ( dzieci klaszczą naprzemiennie w prawą a następnie lewą dłoń kolegi z naprzeciwka) na zabawę już czas Jestem ja, jesteś ty, (wskazują na siebie i kolegę)raz, dwa, trzy. (uderzają oburącz w dłonie kolegi) Przejście o jeden krok w prawo do następnego kolegi. Zabawa zaczyna się ponownie. Bądź wśród nas integracyjne powitanie każdego uczestnika, szczególnie się sprawdza w małych grupach, śpiewane na melodię „Panie Janie”. Witaj ..imię.. witaj.. imię ... Dzieci podają sobie dłonie jak się masz, jak się masz. Poklepują się po plecach Wszyscy cię witamy, machanie dłonią wszyscy cię kochamy, ręce na sercu bądź wśród nas, bądź wśród nas. ukłon „Spacer”- spacer po całej sali do melodii. Na przerwę w muzyce każdy ma okrążyć najbliższą osobę. Gdy znów zabrzmi muzyka - spacer kontynuujemy. Nie wolno okrążać tej samej osoby drugi raz. „Spacer w parach”- spacer parami przy muzyce, na ściszenie melodii reagujemy zmieniając jak najszybciej dziecko w parze. Nie wolno dwa razy spacerować z tym samym partnerem. „Pingwin” - dzieci ustawiają się jedno za drugim trzymając dłonie na ramionach kolegi. Tańcząc śpiewają piosenkę: Och jak przyjemnie i jak wesoło poruszanie się do przodu „sprężynując” na ugiętych nogach W pingwina bawić się, się, się. Na „ się” podskok Raz nóżką w prawo, raz nóżką w lewo nogi w bok zgodnie ze słowami, pięta do podłogi Do przodu, do tyłu podskoki do przodu i do tyłu I raz, dwa, trzy. 3 podskoki w miejscu „Stonoga”- dzieci ustawiają się jedno za drugim trzymając dłonie na ramionach kolegi. Poruszają się po sali i śpiewają „idzie sobie stonoga, stonoga, stonoga, aż się trzęsie podłoga, podłoga bęc!. Sposób poruszania się i śpiewu dostosowany ma być do polecenia prowadzącego, np. stonoga ma być wesoła, smutna, wojskowa, zła, zmęczona, zamyślona, szczęśliwa, chora itp. „Samolot”- zabawa do melodii „Polka Amerykańska” Uczestnicy stoją w kole, naśladują ruchem: uruchamianie silnika samolotu - prawa ręka wyciągnięta do przodu, przekręcenie kluczyka w stacyjce (czyk, czyk), to samo lewa ręką zapinanie pasów po lewej stronie zapinanie pasów po prawej stronie wyglądanie przez okienko z lewej strony wyglądanie przez okienko z prawej strony lot samolotu - ręce rozłożone turbulencja - przysiad, młynek rękoma od dołu do góry 2x start samolotu - powstanie od z przysiadu wyrzutem rąk w górę 2x Całość powtarzana od początku w zależności od długości melodii. „Tęcza”- dzieci stoją w kole, inscenizują ruchem piosenkę: pada, pada, pada deszcz - ruch rękoma od góry do dołu wieje, wieje wiatr - ręce nad głową, kołysanie wiatru pada, pada, pada deszcz wieje, wieje wiatr błyskawica - klaśnięcie w dłonie grzmot - tupniecie nogą błyskawica, grzmot a nad nami kolorowa tęcza - zatoczenie łuku nad głową błyskawica, grzmot, błyskawica grzmot a nad nami kolorowa tęcza Powtarzamy całość do melodii. „Zabawa z gazetami” - każdy uczestnik skręca patyczek z gazety. Każde dziecko po kolei pokazuje wybraną czynność z użyciem patyczka, cała grupa powtarza ruch do muzyki. „Bal na Titanicu” - dzieci słuchają historyjki wprowadzającej. Na podłodze rozłożone są gazety - tratwy. Dzieci tańczą do muzyki. Na hasło: „Titanic tonie” i przerwę w muzyce każde dziecko musi znaleźć miejsce na tratwie - gazecie. W kolejnych etapach zabawy tratw ubywa, na końcu zostaje tylko jedna. „Ptaki w gniazdach”- dzieci dobierają się trójkami, przysiadają trzymając się za ręce i robiąc gniazda. Pozostałe dzieci-ptaki latają po sali w takt muzyki. Na pauzę- wracają do gniazd zgodnie z zasadą, że do jednego gniazda można wlecieć tylko raz. Dzieci tworzące gniazda nie wpuszczają żadnego ptaka ponownie do tego samego gniazda. „Pociąg przyjaźni”- pary dziecięce trzymają za końce chusty lub gazety i tworzą „wagoniki”, jadące w rytm muzyki np. „Jedzie pociąg ...”. Na przerwę w muzyce wagoniki zatrzymują się i do każdego dołącza się następna para, tworząc czwórki, potem ósemki itp. Na koniec zabawy wszystkie dzieci jadą w jednym pociągu. „Tunel”- wszystkie dzieci tworzą tunel z własnych ciał- ustawiają się obok siebie potem pochylają się do przodu, dotykając dłońmi podłogi. Można też utrzymać pozycję klęczną z dłońmi na podłodze. Każde dziecko czołga się kolejno przez tunel i zajmuje miejsce na końcu. „Wielka- dzieci siedzą lub stoją w kręgu i zgodnie z narracją prowadzącego naśladują jego ruchy. Konie ustawiają się już na linii startu, dżokeje klepią je po szyjach. Uwaga, ruszyły !Start! Są już w galopie, pędzą jak wicher (bieg w miejscu). Już pędzą przez most (np. uderzanie dłońmi o klatkę piersiowa), przeskakują przez rów z wodą (np. Chlup), dotarły do bagna (kląskanie palcem o policzki), a teraz czeka skok przez płotek (podskok z okrzykiem hop). To dopiero jest szybkość ( bieg w miejscu)! Uwaga, zbliża się ostry zakręt w prawo ( wychylenie) i w lewo, kilka koni niestety się przewróciło ( upadek) , ale pozostałe pędzą dalej, już są na betonie (stukanie o podłogę), zbliżają się do trybuny sędziowskiej ( okrzyk hurra z rękami uniesionymi). Teraz zwalniają biegu, zatrzymują się i pomału zmęczone człapią do stajni. Wszyscy widzowie z radością żegnają się przez podanie dłoni. Do zobaczenia na następnych wyścigach! (machanie). Tekst można modyfikować w zależności od potrzeb. „Pułapka”- podział na dwie dowolne grupy, np. chłopców i dziewczynki. Jedna grupa trzymając się za ręce stoi w kole i tworzy „pułapkę” na myszy- dzieci z drugiej grupy (ręce wysoko uniesione do góry). Na sygnał „Pułapka otwarta” myszki biegają po pułapce, po sygnale dźwiękowym pułapka się zamyka ( ręce opuszczone i przysiad) i więzi myszki, które nie zdążyły opuścić pułapki. Po kilkakrotnym powtórzeniu zabawy zmiana ról. . „Wyplątywanka” - zespoły 7-osobowe stojące w kole. Uczestnicy podają sobie ręce omijając partnera obok. Grupa musi wyplątać się tak, aby uczestnicy stali obok siebie, trzymając za rękę partnera obok. Wyplątując się nie można puszczać rąk.

ZABAWY UŁATWIAJĄCE WEJŚCIE W GRUPĘ

PAJĘCZA SIEĆ:

Animator przedstawia się i rzuca do jakiejś osoby siedzącej w kręgu kłębek wełny, trzymając jednak jego koniec. Osoba ta przedstawia się i odrzuca kłębek do kogoś innego, trzymając jednocześnie nitkę przy sobie. Między osobami powstaje „pajęcza sieć”. Ostatni z uczestników zabawy zaczyna zwijanie kłębka i kiedy dojdzie do osoby trzymającej nitkę, oddaje jej kłębek mówiąc np. „Zwijaj dalej, Kasiu”.

RZUCANIE IMIONAMI:

Rzucamy w kręgu jakimś przedmiotem np. piłeczką i mówimy swoje imię oraz imię odbiorcy, np. „Kasia do Moniki”, „Monika do Bartka”. Możemy się umówić, że to, czym rzucamy, jest gorące i musimy to oddać jak najszybciej.

BIEGANIE Z CHUSTĄ

Uczestnicy trzymają chustę za uchwyty i biegając po obwodzie kola, na przemian podnoszą ją i opuszczają. Prowadzący zabawę może wydawać komendy np. góra, dół itp.

BILARD

Grupa wachluje chustą, na której jest piłeczka. Ma ona wpaść do otworu znajdującego się na środku chusty.

CIUCIUBABKA INACZEJ

W środku kręgu stoi jedna osoba przy­kryta chustą - ciuciubabka. Na sygnał pro­wadzącego wszyscy obracają cuicuibabkę i natychmiast rozbiegają się po całej sali. Ta chwyta uciekających. Jeśli kogoś dotknie, następuje zmiana ról.

GONIONY W KOLORY

Kładziemy chustę na ziemi. Uczestnicy zabawy siadają twarzami do środka koła na­przeciwko jakiegoś koloru. Prowadzący chodzi po chuście, wypowiadając zaprosze­nie do „gonionego":

Pada deszcz i świeci słońce, tęcza rośnie już na niebie, Tysiąc widać już kolorów, jeden kolor jest dla ciebie.

Na końcu rymowanki dodaje nazwę ko­loru, np. niebieski.

Osoby siedzące naprzeciwko tego kolo­ru, wstają i obiegają chustę dwa razy. Kto pierwszy dotrze do swojego miejsca, wcho­dzi do środka i prowadzi zabawę.

GRA W KOLORY

Uczestnicy stoją wokół chusty. Kolejno rzucają kostką, której pola odpowiadają kolorom cząstek chusty. Prawo rozpoczęcia gry ma ten, kto wyrzuci ściankę z kolorem czerwonym. Jeśli poda poprawną nazwę ko­loru, staje na czerwonej cząstce chusty.Zgodnie z ruchem wskazówek zegara uczestnicy przesuwają się na pole odpowia­dające kolorowi wyrzuconemu na kostce. Wygrywa ten, kto, jako pierwszy, przejdzie przez wszystkie kolory. Aby bawiący się pa­miętali kolory, przez które przeszli, prowa­dzący przykleja na ich rękach kropki w tych właśnie kolorach.

IMIONA

Uczestnicy siedzą na chuście; rzucają do siebie piłkę, mówiąc swoje imię oraz imię osoby, do której piłka jest rzucana, np.: Ania do Basi, Basia do Tomka itd. Do imienia można dodać nazwę koloru, na którym się siedzi.

KOLOROWE PRZEDMIOTY

Prowadzący kładzie na chuście rekwizy­ty w różnych kolorach. Zadanie uczestni­ków polega na zgrupowaniu wszystkich re­kwizytów w danym kolorze na takim samym polu chusty, np. czerwony lizak na czerwonym polu. Następnie uczestnicy li­czą przedmioty tego samego koloru; porów­nują ich liczbę.

KOŁDRA

Uczestnicy siedzą na podłodze dookoła chusty, przykryci nią do pasa. Najpierw zwi­jają chustę w rękach, przesuwając się do jej środka. Następnie dowolna osoba przez dziurę na środku pokazuje swoją stopę, a reszta zgaduje, czyją nogę widzi. Potem wszyscy jak najszybciej rozwijają chustę

8

---