Zestaw nr 1

1. Do bezpiecznego i kulturalnego kierowania pojazdem niezbędne są cechy psychiczne:

A - poczucie odpowiedzialności i wyobrażenia

B - życzliwy stosunek do współużytkowników drogi

C - poziom wykształcenia ogólnego i zawodowego

2. W czasie szkolenia praktycznego kursantów instruktor powinien m.in. bazować na:

A - zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu drogowym

B - tylko na zadaniach egzaminacyjnych podczas wykonywania manewrów podstawowych

C - tylko na zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu miejskim

3. Metodyka zajmuje się w szczególności:

A - celami nauczania

B - treściami nauczania

C - stosowaniem zasad, metod i środków dydaktycznych

4. Najwyższa kategoria celów nauczania w taksonomii ABC dotyczy:

A - zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach typowych

B - zapamiętania zdobytych wiadomości

C - zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach problemowych

5. Szkoląc przyszłego kierowcę instruktor korzysta m.in. ze znajomości:

A - zadań egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu drogowym

B - zadań egzaminacyjnych podczas wykonywania manewrów podstawowych

C - obsługi i technik kierowania pojazdem

6. Spełnienie funkcji instruktywności oceny osiągamy:

1. przez wnikliwe uzasadnienie oceny

2. przez wskazanie braków w wiadomościach i umiejętnościach oraz sposobu ich uzupełniania

3. przez polecenie dokonania samodzielnej analizy popełnionych błędów

Zestaw nr 2

1. Spostrzeżenia to:

1. całościowy, syntetyczny odbiór przedmiotu działającego na wiele receptorów równocześnie

2. odbiór pojedynczej cechy przedmiotu działającej na receptor

3. odbiór nie mający nic wspólnego z oddziaływaniem na receptory

2. Metodyka jest nauką o:

1. zasadach nauczania i uczenia się określonego przedmiotu, grupy przedmiotów lub nauczania w jakimś typie szkoły,

2. ogólnych regułach nauczania - uczenia się

3. zdolnościach zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce

3. Najwyższa kategoria celów nauczania w taksonomii ABC dotyczy:

1. zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach typowych

2. zapamiętania zdobytych wiadomości

3. zastosowanie zdobytych wiadomości w sytuacjach problemowych

4. Zrealizowanie przez instruktora zasady przystępności polega m.in. na doborze sposobu ujęcia treści, środków i metod nauczania do:

1. poziomu rozwoju umysłowego słuchaczy kursu

2. doświadczeń życiowych słuchaczy

3. możliwości opanowania przez słuchaczy materiału nauczania

5. Przy realizacji tematów dotyczących kierowania pojazdem po ulicach miasta, instruktor przed rozpoczęciem ćwiczenia, powinien:

1. podać cel ćwiczenia

2. omówić zadania do wykonania

3. sprawdzić znajomość przepisów i znaków związanych z tematem

6. Nawet prawidłowo organizowany proces dydaktyczny powinien być doskonalony przez:

1. wykorzystanie obserwacji poczynionych przez egzaminatorów

2. wymianę kadry dydaktycznej i kierowniczej

3. nie ma potrzeby dodatkowego doskonalenia

Zestaw nr 3

1. Do procesów emocjonalnych zaliczamy:

1. nastroje

2. wzruszenia

3. afekty

2. Instruktaż bieżący w czasie szkolenia praktycznego jest doskonałą okazją do realizacji zasady:

1. indywidualizacji nauczania

2. wiązania teorii z praktyką

3. trwałości wiedzy i umiejętności

3. Dydaktyka to nauka o:

1. regułach nauczania, w skład której wchodzi wszystko, co związane jest z nauczaniem, uczeniem się i kształceniem

2. zasadach nauczania konkretnego przedmiotu

3. zasadach postępowania w ekstremalnych warunkach

4. W czasie szkolenia praktycznego kursantów instruktor powinien m.in. bazować na:

1. zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu drogowym

2. tylko na zadaniach egzaminacyjnych podczas wykonywania manewrów podstawowych

3. tylko na zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu miejskim

5. Metodyka zajmuje się w szczególności:

1. celami nauczania przedmiotu

2. treściami nauczania

3. stosowaniem zasad, metod i środków dydaktycznych

6. Zasada świadomej aktywności będzie zrealizowana, jeżeli instruktor:

1. stosuje środki dydaktyczne

2. różnicuje poziom wymagań stosownie do możliwości słuchaczy

3. instruktor i słuchacz aktywnie uczestniczą w procesie dydaktycznym

Zestaw nr 4

1. Towarzyszący kandydatom na kierowców stres należy likwidować:

1. życzliwym stosunkiem do nich

2. lekceważeniem ich stanu emocjonalnego

3. niecierpliwością

2. Zwracanie uwagi na prawidłowe ustawienie fotela kierowcy ma na celu:

1. zapewnienie kierowcy dostępu do wszystkich niezbędnych przyrządów i urządzeń

2. zapewnienie dostępu kierowcy do bagażu pozostawionego na tylnym siedzeniu

3. zapewnienie prawidłowego stanowiska pracy kierowcy

3. Podczas kierowania pojazdem samochodowym organizm kierowcy jest obciążony:

1. dynamicznie

2. statycznie

3. psychicznie

4. Opracowując szczegółowy rozkład materiału nauczania instruktor z ogólnego programu nauczania wybiera hasła programowe kierując się:

1. kategorią prawa jazdy zdobywaną przez kursantów

2. swoimi możliwościami wynikającymi ze znajomości materiału

3. charakterystyką absolwenta kursu

5. Metodyka zajmuje się w szczególności:

1. celami nauczania przedmiotu

2. treściami nauczania

3. stosowaniem zasad, metod i środków dydaktycznych

6. Podstawowym walorem dydaktycznym kontroli bieżącej jest:

1. wdrażanie do systematyczności uczenia się

2. informowanie instruktora o stopniu opanowania materiału

3. realizacja przystępności

Zestaw nr 5

1. Do głównych procesów poznawczych zaliczamy:

1. wrażenia

2. spostrzeżenia

3. myślenie

2. W nauczaniu kursowym stosuje się różne środki dydaktyczne, do grupy środków audiowizualnych zaliczamy:

1. projektor przeźroczy

2. magnetowid

3. magnetofon

3. Aby zachować zasadę stopniowania trudności przy realizacji tematów związanych z przejeżdżaniem przez skrzyżowania, należy rozpocząć od:

1. przejeżdżania przez skrzyżowania na wprost i w prawo

2. przejeżdżania przez skrzyżowania w lewo

3. nie ma to żadnego znaczenia

4. W przypadku, gdy uczący się ma trudności z wykonywaniem czynności jadąc ulicami miasta, instruktor powinien:

1. realizować temat w tych warunkach aż do pokonania trudności

2. przejść ponownie do ćwiczeń na placu ćwiczeniowym łącząc je z ćwiczeniami na ulicach miasta

3. rozpocząć cały cykl szkolenia od pierwszego tematu

1. Zrealizowanie prze instruktora zasady przystępności polega m.in. na doborze sposobu ujęcia treści, środków i metod nauczania do:

1. poziomu rozwoju umysłowego słuchaczy kursu

2. doświadczeń życiowych słuchaczy

3. możliwości opanowania przez słuchaczy materiału nauczania

1. Kształcenie umiejętności jest procesem, którego pozytywna realizacja jest uwarunkowana:

1. dobrą znajomością zagadnień teoretycznych

2. ilością ćwiczeń

3. prawidłową motywacją osoby uczącej się

Zestaw nr 6

1. Do sfer aktywności psychicznej posiadającej znaczenie w bezpiecznym prowadzeniu pojazdu należy:

1. sfera dyspozycyjna, gotowość do działania

2. sfera emocjonalna

3. sfera intelektualna (wykształcenie)

2. Przygotowując słuchacza kursu do teoretycznego egzaminu państwowego, oprócz wiadomości ogólnych z przepisów ruchu drogowego, niezbędne jest nauczenie:

1. właściwej interpretacji pytań w teście sprawdzającym

2. właściwego wyboru prawidłowej odpowiedzi w teście sprawdzającym

3. umiejętności udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zasadzie przypadku

1. W nauczaniu teoretycznym, przy minimalnym zasobie wiedzy u słuchaczy, instruktor wykorzysta metodę:

1. obserwacji

2. wykładu z pokazem

3. ćwiczeń

4. Najwyższa kategoria celów nauczania w taksonomii ABC dotyczy:

A - zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach typowych

B - zapamiętania zdobytych wiadomości

C - zastosowanie zdobytych wiadomości w sytuacjach problemowych

5. Metodyka jest nauką o:

A - zasadach nauczania i uczenia się określonego przedmiotu, grupy przedmiotów lub nauczania w jakimś typie szkoły,

B - ogólnych regułach nauczania - uczenia się

C - zdolnościach zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce

6. Kształcenie umiejętności opiera się głównie na:

1. wyzwalaniu aktywności naśladowczej u kursantów

2. wyzwalaniu aktywności kierowanej bieżącym instruktażem

3. zastosowaniu środków dydaktycznych

Zestaw nr 7

1. Kierowca prowadzący pojazd musi:

1. prawidłowo spostrzegać ważne bodźce komunikacyjne

2. wydzielić i określić te bodźce, które zmuszają do natychmiastowej reakcji

3. poddać się losowi nie podejmując stosownych decyzji

2. Przygotowując słuchacza kursu do teoretycznego egzaminu państwowego, oprócz wiadomości ogólnych z przepisów ruchu drogowego, niezbędne jest nauczenie:

A - właściwej interpretacji pytań w teście sprawdzającym

B - właściwego wyboru prawidłowej odpowiedzi w teście sprawdzającym

C - umiejętności udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zasadzie przypadku

3. W praktycznym nauczaniu kandydatów na kierowców instruktor najczęściej wykorzystuje metody:

1. opowiadania i pogadanki

2. pokazu, ćwiczeń, instruktażu

3. dyskusji, pracy z książką

3. Metodyka jest nauką o:

1. zasadach nauczania i uczenia się określonego przedmiotu, grupy przedmiotów lub nauczania w jakimś typie szkoły

2. ogólnych regułach nauczania - uczenia się

3. zdolnościach zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce

4. Podstawą do opracowania przez instruktora szczegółowego rozkładu nauczania jest:

1. program nauczania

2. publikacje prasowe

3. charakterystyka absolwenta kursu

5. Zasada świadomej aktywności będzie zrealizowana, jeżeli instruktor:

1. stosuje środki dydaktyczne

2. różnicuje poziom wymagań stosownie do możliwości słuchaczy

3. instruktor i słuchacz aktywnie uczestniczą w procesie dydaktycznym

Zestaw nr 8

1. Które z podanych form zaliczamy do aktywności psychicznej:

1. poznawcza

2. kontrolna

3. integrująca

1. Dydaktyka to nauka o:

1. regułach nauczania, w skład której wchodzi wszystko, co związane jest z nauczaniem, uczeniem się i kształceniem

2. zasadach nauczania konkretnego przedmiotu

3. zasadach postępowania w ekstremalnych warunkach

1. W nauczaniu teoretycznym przy minimalnym zasobie wiedzy u słuchaczy instruktor wykorzysta metodę:

1. obserwacji

2. wykładu z pokazem

3. ćwiczeń

4. Podczas ćwiczeń w czasie szkolenia praktycznego instruktor powinien zwracać uwagę na:

1. właściwy przebieg ćwiczenia i harmonijność ruchów roboczych

2. dbałość o urządzenia, przyrządy, itp.

3. Stan fizyczno-psychiczny kursanta

5. Podczas kierowania pojazdem samochodowym organizm kierowcy jest obciążony:

1. dynamicznie

2. statycznie

3. psychicznie

6. Zasada świadomej aktywności będzie zrealizowana, jeżeli instruktor:

1. stosuje środki dydaktyczne

2. różnicuje poziom wymagań stosownie do możliwości słuchaczy

3. instruktor i słuchacz aktywnie uczestniczą w procesie dydaktycznym

Zestaw nr 9

1. Towarzyszący kandydatom na kierowców stres należy likwidować:

1. życzliwym stosunkiem do nich

2. lekceważeniem ich stanu emocjonalnego

3. niecierpliwością

2. W praktycznym nauczaniu kandydatów na kierowców instruktor najczęściej wykorzystuje metody:

1. opowiadania i pogadanki

2. pokazu, ćwiczeń, instruktażu

3. dyskusji, pracy z książką

3. Zwracanie uwagi na prawidłowe ustawienie fotela kierowcy ma na celu:

1. zapewnienie kierowcy dostępu do wszystkich niezbędnych przyrządów i urządzeń

2. zapewnienie dostępu kierowcy do bagażu pozostawionego na tylnym siedzeniu

3. zapewnienie prawidłowego stanowiska pracy kierowcy

4. Aby zachować zasadę stopniowania trudności przy realizacji tematów związanych z przejeżdżaniem przez skrzyżowania, należy rozpocząć od:

1. przejeżdżania przez skrzyżowania na wprost i w prawo

2. przejeżdżania przez skrzyżowania w lewo

3. nie ma to żadnego znaczenia

5. W czasie szkolenia praktycznego kursantów instruktor powinien m.in. bazować na:

1. zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu drogowym

2. tylko na zadaniach egzaminacyjnych podczas wykonywania manewrów podstawowych

3. tylko n zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu miejskim

6. Podstawowym błędem przy ocenie jest:

1. stronniczość

2. zbyt duża ilość zadań

3. korzystanie przez zdającego z pomocy dydaktycznych

Zestaw nr 10

1. Do głównych procesów poznawczych zaliczamy:

1. wrażenia

2. spostrzeżenia

3. myślenie

2. Przygotowując słuchacza kursu do teoretycznego egzaminu państwowego oprócz wiadomości ogólnych z przepisów ruchu drogowego niezbędne jest nauczenie:

1. właściwej interpretacji pytań w teście sprawdzającym

2. właściwego wyboru prawidłowej odpowiedzi w teście sprawdzającym

3. umiejętności udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zasadzie przypadku

3. W czasie szkolenia praktycznego kursantów instruktor powinien m.in. bazować na:

1. zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu drogowym

2. tylko na zadaniach egzaminacyjnych podczas wykonywania manewrów podstawowych

3. tylko na zadaniach egzaminacyjnych podczas jazdy w ruchu miejskim

4. Podczas ćwiczeń w czasie szkolenia praktycznego instruktor powinien zwracać uwagę na:

1. właściwy przebieg ćwiczenia i harmonijność ruchów roboczych

2. dbałość o urządzenia, przyrządy itp.

3. stan fizyczny i psychiczny kursanta

5. Przy realizacji tematów dotyczących kierowania pojazdem po ulicach miasta, instruktor przed rozpoczęciem ćwiczenia powinien:

1. podać cel ćwiczenia

2. omówić zadania do wykonania

3. sprawdzić znajomość przepisów i znaków związanych z tematem

6. Cechy osobowości kandydata na kierowcę instruktor poznaje przez:

1. obserwację zachowań podczas jazdy

2. rozmowę indywidualną z kursantem

3. przeprowadzenie testów psychologicznych

Zestaw nr 11

1. Do procesów emocjonalnych zaliczamy:

1. nastroje

2. wzruszenia

3. afekty

2. W nauczaniu teoretycznym przy minimalnym zasobie wiedzy u słuchaczy instruktor wykorzysta metodę:

1. obserwacji

2. wykładu z pokazem

3. ćwiczeń

3. Najwyższa kategoria celów nauczania w taksonomii ABC dotyczy:

1. zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach typowych

2. zapamiętania zdobytych wiadomości

3. zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach problemowych

4. Opracowując szczegółowy rozkład materiału nauczania instruktor z ogólnego programu nauczania wybiera hasła programowe kierując się:

1. kategorią prawa jazdy zdobywaną przez kursantów

2. swoimi możliwościami wynikającymi ze znajomości materiału

3. charakterystyką absolwenta kursu

5. Instruktaż bieżący w czasie szkolenia praktycznego jest doskonałą okazją do realizacji zasady:

1. indywidualizacji nauczania

2. wiązania teorii z praktyką

3. trwałości wiedzy i umiejętności

6. Cechy osobowości kandydata na kierowcę instruktor poznaje przez:

1. obserwację zachowań podczas jazdy

2. rozmowę indywidualną z kursantem

3. przeprowadzenie testów psychologicznych

Zestaw nr 12

1. Spostrzeżenia to:

1. całościowy, syntetyczny odbiór przedmiotu działającego na wiele receptorów równocześnie

2. odbiór pojedynczej cechy przedmiotu działający na receptor

3. odbiór nie mający nic wspólnego z oddziaływaniem na receptory

2. Dydaktyka to nauka o:

1. regułach nauczania, w skład której wchodzi wszystko, co związane jest z nauczaniem, uczeniem się i kształceniem

2. zasadach nauczania konkretnego przedmiotu

3. zasadach postępowania w ekstremalnych warunkach

3. W nauczaniu teoretycznym przy minimalnym zasobie wiedzy u słuchaczy instruktor wykorzysta metodę:

1. obserwacji

2. wykładu z pokazem

3. ćwiczeń

4. Podstawą do opracowania przez instruktora szczegółowego rozkładu nauczania jest:

1. program nauczania

2. publikacje prasowe

3. charakterystyka absolwenta kursu

5. Zrealizowanie przez instruktora zasady przystępności polega m.in. na doborze sposobu ujęcia treści, środków i metod nauczania do:

1. poziomu rozwoju umysłowego słuchaczy kursu

2. doświadczeń życiowych słuchaczy

3. możliwości opanowania przez słuchaczy materiału nauczania

6. Spełnienie funkcji instruktywności oceny osiągamy:

1. przez wnikliwe uzasadnienie oceny

2. przez wskazanie braków w wiadomościach i umiejętnościach oraz sposobu ich uzupełniania

3. przez polecenie dokonania samodzielnej analizy popełnionych błędów

Zestaw nr 13

1. Kierowca prowadzący pojazd musi:

1. prawidłowo spostrzegać ważne bodźce komunikacyjne

2. wydzielić i określić te bodźce, które zmuszają do natychmiastowej reakcji

3. poddać się losowi nie podejmując stosownych decyzji

2. W praktycznym nauczaniu kandydatów na kierowców instruktor najczęściej wykorzystuje metody:

1. opowiadania i pogadanki

2. pokazu, ćwiczeń, instruktażu

3. dyskusji, pracy z książką

3. Dydaktyka to nauka o:

1. regułach nauczania, w skład której wchodzi wszystko, co związane jest z nauczaniem, uczeniem i kształceniem

2. zasadach nauczania konkretnego przedmiotu

3. zasadach postępowania w ekstremalnych warunkach

4. Przygotowując słuchacza kursu do teoretycznego egzaminu państwowego, oprócz wiadomości ogólnych z przepisów ruchu drogowego niezbędne jest nauczenie:

1. właściwej interpretacji pytań w teście sprawdzającym

2. właściwego wyboru prawidłowej odpowiedzi w teście sprawdzającym

3. umiejętności udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zasadzie przypadku

5. Aby zachować zasadę stopniowania trudności przy realizacji tematów związanych z przejeżdżaniem przez skrzyżowania, należy rozpocząć od:

1. przejeżdżania przez skrzyżowania na wprost i w prawo

2. przejeżdżania przez skrzyżowania w lewo

3. nie ma to żadnego znaczenia

6. Spełnienie funkcji instruktywności oceny osiągamy:

1. przez wnikliwe uzasadnienie oceny

2. przez wskazanie braków w wiadomościach i umiejętnościach oraz sposobu ich uzupełniania

3. przez polecenie dokonania samodzielnej analizy popełnionych błędów

Zestaw nr 14

1. Główne procesy poznawcze to:

1. wrażenia

2. spostrzeżenia

3. myślenie

2. Instruktaż bieżący w czasie szkolenia praktycznego jest doskonałą okazją do realizacji zasady:

1. indywidualizacji nauczania

2. wiązania teorii z praktyką

3. trwałości wiedzy i umiejętności

3. Podstawą do opracowania przez instruktora szczegółowego rozkładu nauczania jest:

1. program nauczania

2. publikacje prasowe

3. charakterystyka absolwenta kursu

4. Podczas ćwiczeń w czasie szkolenia praktycznego instruktor powinien zwracać uwagę na:

1. właściwy przebieg ćwiczenia i harmonijność ruchów roboczych

2. dbałość o urządzenia, przyrządy, itp.

3. stan fizyczny i psychiczny kursanta

5. Zwracanie uwagi na prawidłowe ustawienie fotela kierowcy ma na celu:

1. zapewnienie kierowcy dostępu do wszystkich niezbędnych przyrządów i urządzeń

2. zapewnienie dostępu kierowcy do bagażu pozostawionego na tylnym siedzeniu

3. zapewnienie prawidłowego stanowiska pracy

6. Kształcenie umiejętności jest procesem, którego pozytywna realizacja jest uwarunkowana:

1. dobrą znajomością zagadnień teoretycznych

2. ilością ćwiczeń

3. prawidłową motywacją osoby uczącej się

Zestaw nr 15

1. Do sfer aktywności psychicznej posiadającej znaczenie w bezpiecznym prowadzeniu pojazdu należy:

1. sfera dyspozycyjna, gotowość do działania

2. sfera emocjonalna

3. sfera intelektualna (wykształcenie)

2. Metodyka jest nauką o:

1. zasadach nauczania i uczenia się określonego przedmiotu, grupy przedmiotów lub nauczania w jakimś typie szkoły

2. ogólnych regułach nauczania - uczenia się

3. zdolnościach zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce

3. W praktycznym nauczaniu kandydatów na kierowców instruktor najczęściej wykorzystuje metody:

1. opowiadania i pogadanki

2. pokazu, ćwiczeń, instruktażu

3. dyskusji, pracy z książką

4. Podstawą do opracowania przez instruktora szczegółowego rozkładu nauczania jest:

1. program nauczania

2. publikacje prasowe

3. charakterystyka absolwenta kursu

5. W przypadku, gdy uczący się ma trudności wykonywaniem czynności na ulicach miasta instruktor powinien:

1. realizować temat w tych warunkach aż do pokonania trudności

2. przejść ponownie do ćwiczeń na placu ćwiczeniowym łącząc je z ćwiczeniami na ulicach miasta

3. rozpocząć cały cykl szkolenia od pierwszego tematu

6. Kształcenie umiejętności opiera się głównie na:

1. wyzwalaniu aktywności naśladowczej u kursantów

2. wyzwalaniu aktywności kierowanej bieżącym instruktażem

3. stosowaniu środków dydaktycznych

Zestaw nr 16

1. Spostrzeżenia to:

1. całościowy, syntetyczny odbiór przedmiotu działającego na wiele receptorów równocześnie

2. odbiór pojedynczej cechy przedmiotu działającej na receptor

3. odbiór nie mający nic wspólnego z oddziaływaniem na receptory

2. W nauczaniu teoretycznym przy minimalnym zasobie wiedzy u słuchaczy instruktor wykorzysta metodę:

1. obserwacji

2. wykładu z pokazem

3. ćwiczeń

3. Najwyższa kategoria celów nauczania w taksonomii ABC dotyczy:

1. zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach typowych

2. zapamiętania zdobytych wiadomości

3. zastosowania zdobytych wiadomości w sytuacjach problemowych

4. Opracowując szczegółowy rozkład materiału nauczania instruktor z ogólnego programu nauczania wybiera hasła programowe kierując się:

1. kategorią prawa jazdy zdobywaną przez kursantów

2. swoimi możliwościami wynikającymi ze znajomości materiału

3. charakterystyką absolwenta kursu

5. Instruktaż bieżący w czasie szkolenia praktycznego jest doskonałą okazją do realizacji zasady:

1. indywidualizacji nauczania

2. wiązania teorii z praktyką

3. trwałości wiedzy i umiejętności

6. Podstawowym walorem dydaktycznym kontroli bieżącej jest:

1. wdrażanie do systematyczności uczenia się

2. informowanie instruktora o stopniu opanowania materiału

3. realizacja zasady przystępności

Zestaw nr 17

1. Formy zaliczane do aktywności psychicznej to:

1. poznawcza

2. kontrolna

3. integracyjna

2. Przygotowując słuchacza kursu do teoretycznego egzaminu państwowego, oprócz wiadomości ogólnych z przepisów ruchu drogowego niezbędne jest nauczenie:

1. właściwej interpretacji pytań w teście sprawdzającym

2. właściwego wyboru prawidłowej odpowiedzi w teście sprawdzającym

3. umiejętności udzielenia prawidłowej odpowiedzi na zasadzie przypadku

3. W praktycznym nauczaniu kandydatów na kierowców instruktor najczęściej wykorzystuje metody:

1. opowiadania i pogadanki

2. pokazu, ćwiczeń, instruktażu

3. dyskusji, pracy z książką

4. Metodyka jest nauką o:

1. zasadach nauczania i uczenia się określonego przedmiotu, grupy przedmiotów lub nauczania w jakimś typie szkoły

2. ogólnych regułach nauczania - uczenia się

3. zdolnościach zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce

5. Podstawą do opracowania przez instruktora szczegółowego rozkładu nauczania jest:

1. program nauczania

2. publikacje prasowe

3. charakterystyka absolwenta kursu

6.Nawet prawidłowo organizowany proces dydaktyczny powinien być doskonalony przez:

1. wykorzystanie obserwacji poczynionych przez egzaminatorów

2. wymianę kadry dydaktycznej i kierowniczej

3. nie ma potrzeby dodatkowego doskonalenia

Zestaw nr 18

1. Formy zaliczane do aktywności psychicznej to:

1. poznawcza

2. kontrolna

3. integracyjna

2. Dydaktyka to nauka o:

1. regułach nauczania, w skład której wchodzi wszystko co związane jest z nauczaniem, uczeniem się i kształceniem

2. zasadach nauczania konkretnego przedmiotu

3. zasadach postępowania w ekstremalnych warunkach

3. W nauczaniu teoretycznym przy minimalnym zasobie wiedzy u słuchaczy instruktor wykorzysta metodę:

1. obserwacji

2. wykładu z pokazem

3. ćwiczeń

4. Podczas ćwiczeń w czasie szkolenia praktycznego instruktor powinien zwracać uwagę na:

1. właściwy przebieg ćwiczenia i harmonijność ruchów roboczych

2. dbałość o urządzenia, przyrządy, itp.

3. stan fizyczny i psychiczny kursanta

5. Podczas kierowania pojazdem samochodowym organizm kierowcy jest obciążony:

1. dynamicznie

2. statycznie

3. psychicznie

6. Podstawowym błędem przy ocenie jest:

1. stronniczość

2. zbyt duża ilość zadań

3. korzystanie przez zdającego z pomocy dydaktycznych

Zestaw nr 19

1. Główne procesy poznawcze to:

1. wrażenia

2. spostrzeżenia

3. myślenie

2. Instruktaż bieżący w czasie szkolenia praktycznego jest doskonałą okazją do realizacji zasady:

1. indywidualizacji nauczania

2. wiązania teorii z praktyką

3. trwałości wiedzy i umiejętności

3. Podstawą do opracowania przez instruktora szczegółowego rozkładu nauczania jest:

1. program nauczania

2. publikacje prasowe

3. charakterystyka absolwenta kursu

4. Podczas ćwiczeń w czasie szkolenia praktycznego instruktor powinien zwracać uwagę na:

1. właściwy przebieg ćwiczenia i harmonijność ruchów roboczych

2. dbałość o urządzenia, przyrządy, itp.

3. stan fizyczny i psychiczny kursanta

5. Zwracanie uwagi na prawidłowe ustawienie fotela kierowcy ma na celu:

1. zapewnienie kierowcy dostępu do wszystkich niezbędnych przyrządów i urządzeń

2. zapewnienie kierowcy dostępu do bagażu pozostawionego na tylnym siedzeniu

3. zapewnienie prawidłowego stanowiska pracy kierowcy

6. Kształcenie umiejętności opiera się głównie na:

1. wyzwalaniu aktywności naśladowczej u kursantów

2. wyzwalaniu aktywności kierowanej bieżącym instruktażem

3. stosowaniu środków dydaktycznych

Zestaw nr 20

1. Do bezpiecznego i kulturalnego kierowania pojazdem niezbędne są cechy psychiczne:
A- poczucie odpowiedzialności i wyobraźnia

B- życzliwy stosunek do współużytkowników drogi

C-poziom wykształcenia ogólnego i zawodowego

2. Dydaktyka to nauka o:

1. regułach nauczania, w skład której wchodzi wszystko, co związane jest z nauczaniem, uczeniem się i kształceniem

2. zasadach nauczania konkretnego przedmiotu

3. zasadach postępowania w ekstremalnych warunkach

3. W nauczaniu teoretycznym przy minimalnym zasobie wiedzy u słuchaczy instruktor wykorzysta metodę:

1. obserwacji

2. wykładu z pokazem

3. ćwiczeń

4. Podstawą do opracowania przez instruktora szczegółowego rozkładu nauczania jest:
A- program nauczania

B- publikacje prasowe

C- charakterystyka absolwenta kursu

5. Zrealizowane przez instruktora zasady przystępności polega m.in. na doborze sposobu ujęcia treści, środków i metod nauczania do:

1. poziomu rozwoju umysłowego słuchaczy kursu

2. doświadczeń życiowych słuchaczy

3. możliwości opanowania przez słuchaczy materiału nauczania

6. Kształcenie umiejętności jest procesem , którego pozytywna realizacja jest uwarunkowana:

1. dobrą znajomością zagadnień teoretycznych

2. ilością ćwiczeń

3. prawidłową motywacją osoby uczącej się

Odpowiedzi

Zestaw 1 AB A ABC C ABC AB Zestaw 2 A A C ABC ABC A Zestaw 3 ABC ABC A A ABC C Zestaw 4 A AC ABC AC ABC AB Zestaw 5 ABC B A B ABC ABC Zestaw 6 AB AB B C A A Zestaw 7 AB AB B A AC C

Zestaw 8 ABC A B ABC ABC C Zestaw 9 A B AC A A B Zestaw 10 ABC AB A ABC ABC AB Zestaw 11 ABC B C AC ABC AB Zestaw 12 A A B AC ABC AB Zestaw 13 AB B A AB A AB Zestaw 14 ABC ABC AC ABC AC ABC

Zestaw 15 AB A B AC B A Zestaw 16 A B C AC ABC AB Zestaw 17 ABC AB B A AC A Zestaw 18 ABC A B ABC ABC B Zestaw 19 ABC ABC AC ABC AC A Zestaw 20 AB A B AC ABC ABC

---