ZAGADNIENIA - MAKROEKONOMIA

1. Produkt Krajowy Brutto (PKB) jest:

1. sumą zysków brutto i płac w gospodarce narodowej,

2. sumą nowo wytworzonej wartości brutto (wartości dodanej) w gospodarce narodowej,

3. sumą produkcji globalnych wszystkich przedsiębiorstw,

4. sumą dóbr finalnych wytworzonych w ciągu roku w gospodarce narodowej.

2. Suma wartości dodanej w gospodarce narodowej to:

1. suma produkcji globalnej po odjęciu kosztów materiałowych,

2. suma produkcji finalnej w gospodarce narodowej,

3. wartość Produktu Krajowego Brutto,

4. wynagrodzenie wszystkich czynników produkcji.

3. Wartość dodana równa się wartości produkcji finalnej w gospodarce narodowej, gdyż:

1. produkcji globalna równa się sumie wartości dodanych powiększone o zużyte w ciągu roku koszty materiałowe,

2. suma kosztów materiałowych (nakładów) równa się sumie przepływów międzygałęziowych,

3. wszystkie przedsiębiorstwa muszą wytwarzać produkcje finalną,

4. wszystkie przedsiębiorstwa muszą wytwarzać wartość dodaną.

4. Delator jest niezbędny do obliczania:

1. stopy inflacji,

2. wskaźnika wzrostu kosztów utrzymania,

3. wskaźnika wzrostu cen wszystkich dóbr i usług finalnych wchodzących w skład dochodu narodowego,

4. wzrostu realnego dochodu narodowego.

5. Krańcowa skłonność do konsumpcji mierzona jest:

1. stosunkiem dochodu narodowego do globalnej konsumpcji,

2. stosunkiem przyrostu konsumpcji do przyrostu dochodu narodowego,

3. stosunkiem konsumpcji przeciętnej do przeciętnego poziomu dochodu narodowego,

4. stosunkiem globalnej konsumpcji do PKB.

6. Krańcowa skłonność do oszczędzania mierzona jest:

1. stosunkiem globalnych oszczędności do PKB,

2. stosunkiem wycofanych oszczędności z banków do nagromadzonych oszczędności w latach ubiegłych,

3. stosunkiem przyrostu oszczędności do nagromadzonych oszczędności,

4. stosunkiem przyrostu oszczędności do przyrostu PKB.

7. Wielkość mnożnika inwestycyjnego jest:

1. malejącą funkcją krańcowej skłonności do oszczędzania,

2. malejącą funkcją krańcowej skłonności do konsumpcji,

3. rosnącą funkcją krańcowej skłonności do konsumpcji,

4. różnicą między krańcową skłonnością do konsumpcji a krańcową skłonnością do oszczędzania.

8. Mnożnik inwestycyjny jest niezbędny do obliczenia:

1. tempa wzrostu PKB,

2. mnożnika kreacji pieniądza,

3. przyrostu dochodu narodowego w stosunku do przyrostu nakładów inwestycyjnych,

4. tempa wzrostu nakładów inwestycyjnych.

9. Które z poniższych równań jest prawdziwe:

1. J + O_s + G = T_n

2. G - T_n - O_s = J

3. J - O_s + G = T_n

4. J + G = O_s + T_n

10. Dochód narodowy w cenach bieżących wzrósł w okresie 5 lat z 1600 j.m. do 3400 j.m. Natomiast dochód narodowy w cenach stałych wzrósł w tym samym okresie z 1600 j.m. do 2200 j.m. Wartość deflatora dla tego okresu wynosi:

1. 1,54

2. 2,31

3. 1,12

4. 3,25

11. Jakie kryterium wyznacza granicę opłacalnego inwestowania wśród przedsiębiorców?

1. malejąca stopa oprocentowania kredytów,

2. rosnąca krańcowa stopa rentowności inwestowanego kapitału,

3. zrównanie się stopy procentowej od kredytów inwestycyjnych z malejącą funkcją krańcowej rentowności inwestycji,

4. zrównanie się stopy procentowej od kredytów inwestycyjnych z krańcową stopą do oszczędzania.

12. Jeżeli krańcowa skłonność do oszczędzania równa się 0,2 a inwestycje wzrosły o 20 j.m., to na skutek działania efektu mnożnikowego łączny przyrost dochodu narodowego oraz wartości krańcowej skłonności do konsumpcji wynoszą odpowiednio:

1. 150 j.m. i 0,2

2. 100 j.m. i 0,8

3. 220 j.m. i 0,1

4. 170 j.m. i 0,4

13. Przy założeniu, że :

Y = 5000, DDL = 3000, A_m = 500, T = 1300, B_t = 600

Oblicz jaką część zysków przedsiębiorstwa przeznaczają na rozwój swoich firm oraz ile wynoszą wydatki budżetu państwa na finansowanie rozwoju sektora publicznego przy założeniu, że budżet państwa musi być zrównoważony?

1. 1300 i 1300

2. 800 i 1300

3. 1300 i 800

4. 800 i 800

14. Oblicz oszczędności ludności O_L przy założeniu, że:

Y = 5000, DDL = 3000, A_m = 500, T = 1300, N_z = 900, K = 2400

1. 2600

2. 2400

3. 600

4. 500

15. PKB w cenach rynkowych wynosił 20 mld zł. Po 3 latach dochód ten w bieżących cenach rynkowych wynosił 33 mld zł. Oblicz, o ile procent wzrósł w ciągu roku realny PKB, jeżeli ogólny wskaźnik wzrostu cen (deflator) wyniósł w tym okresie 150?

1. 10 %

2. 65 %

3. 22 %

4. 1,1 %

16. Oblicz deflator i realny wzrost PKB mając do dyspozycji następujące dane:

Lata	PKB ceny bieżące	PKB ceny stałe
1995	1800	1800
2000	3262	2250

1. 181 i 25 %

2. 145 i 25 %

3. 145 i 45 %

4. 181 i 45 %

17. Amortyzacja jest wykorzystywana w przedsiębiorstwie do:

1. finansowania inwestycji brutto,

2. finansowania inwestycji netto,

3. płacenia zaległych podatków,

4. finansowania inwestycji restytucyjnych (odtworzeniowych).

18. Oszczędności w ekonomi keynesowskiej dostosowują się do inwestycji za pomocą zmian:

1. stopy procentowej w bankach,

2. poziomu Produktu Krajowego Brutto (PKB),

3. zwiększonej skłonności do oszczędzania wśród podmiotów gospodarczych,

4. wydatków inwestycyjnych przedsiębiorców.

19. Keynesowska funkcja konsumpcji zbudowana jest na zależności pomiędzy:

1. zamierzonymi wydatkami konsumpcyjnymi a poziomem dochodu narodowego,

2. zamierzoną konsumpcją a poziomem cen,

3. realną konsumpcja a realną stopą procentową,

4. wydatkami na bieżącą konsumpcję a wydatkami na inwestycje.

20. W gospodarce bez udziału państwa, dochód narodowy Y = 1000, krańcowa skłonność do konsumpcji wynosi ks_k = 0,8, a autonomiczny poziom konsumpcji wynosi k_a =100. Oblicz poziom wydatków konsumpcyjnych i oszczędności w tej gospodarce?

1. K = 100, O = 900

2. K = 800, O = 200

3. K = 500, O = 500

4. K = 900, O = 100

21. Jeśli oszczędności w gospodarce wynoszą 100 tys. zł, a wydatki inwestycyjne osiągną sumę 120 tys. zł, to rezultatem tego układu nierówności będzie:

1. wzrost dochodu narodowego, który doprowadzi do zrównania oszczędności z inwestycjami,

2. spadek inwestycji do nagromadzonych oszczędności,

3. spadek konsumpcji w celu zwiększenia skłonności do oszczędzania,

4. zwiększenie stopy oprocentowania depozytów w celu zwiększenia niedostatecznej skłonności do oszczędzania.

22. Gdy O_S = 100 tys.zł, zaś inwestycje J = 80 tys. zł, wówczas:

1. inwestycje wzrosną do nagromadzonych oszczędności,

2. obniżona zostanie stopa procentowa w celu zwiększenia skłonności do oszczędzania,

3. zmniejszy się poziom PKB, co spowoduje obniżenie oszczędności do poziomu inwestycji,

4. zwiększy się skłonność do inwestowania wśród przedsiębiorców.

23. Zgodnie z ekstremalnym stanowiskiem keynesowskim, gdy krzywa agregatowej podaży (AS) jest pozioma, spadek efektywnego popytu spowoduje:

1. wzrost produkcji w zatrudnienia,

2. spadek cen rynkowych,

3. spadek produkcji i zatrudnienia,

4. pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnych.

24. Zgodnie z ekstremalnym stanowiskiem neoklasycznym zmiany agregatowego popytu na towary znajdują wyraz w:

1. przesunięciu agregatowej krzywej podaży,

2. zmianie faktycznej produkcji,

3. zmianie ogólnego poziomu cen,

4. zmianie wysokości płac realnych.

25. Zgodnie z tzw. stanowiskiem kompromisowym między stanowiskiem keynesowskim, a stanowiskiem neoklasycznym, wzrost efektywnego popytu w gospodarce spowoduje:

1. wzrost faktycznej produkcji,

2. spadek faktycznej produkcji i wzrost ogólnego poziomu cen,

3. wzrost faktycznej produkcji i wzrost ogólnego poziomu cen,

4. wzrost faktycznej produkcji i spadek ogólnego poziomu cen.

26. Deficyt budżetowy jest powszechnym zjawiskiem we współczesnym świecie, gdyż:

1. trudnym i niepopularnym zabiegiem jest zmniejszanie wydatków na cele socjalne,

2. potrzeby finansowe sektora publicznego są z reguły większe niż możliwości zwiększenia podatków,

3. tempo wzrostu PKB jest zbyt niskie dla zrównoważenia potrzeb finansowych sektora publicznego,

4. stopy opodatkowania dochodów różnych podmiotów gospodarczych są ustalone na zbyt niskim poziomie.

27. Jakie wnioski dla polityki podatkowej państwa wynikają z krzywej Laffera?

1. podwyżka podatków zawsze wpływa korzystnie dla budżetu państwa, chociaż dodatkowo obciąża podmioty gospodarcze,

2. nie należy zwiększać stopy opodatkowania dochodów po przekroczeniu optymalnej stopy opodatkowania,

3. sytuacja budżetu państwa może poprawić się, jeśli obniżymy stopę opodatkowania przekraczającą stopę optymalną,

4. obniżka stopy opodatkowania jest zawsze korzystna dla podmiotów gospodarczych, ale zawsze wpływa na wzrost deficytu budżetowego państwa.

28. Optymalna stopę opodatkowania dochodów można wyznaczyć:

1. na podstawie krzywej Laffera,

2. na podstawie krzywej Phillipsa,

3. analizują efekty nadmiernego fiskalizmu,

4. metodą prób i błędów (obserwacji reakcji podmiotów gospodarczych).

29. Na czym polega tzw. efekt wypierania przy finansowaniu deficytu budżetu państwa kredytem zaciąganym w bankach komercyjnych?

1. zaciągany kredyt zmniejsza pulę środków finansowych na kredytowanie działalności gospodarczej w sektorze prywatnym,

2. zaciągany kredyt umożliwia finansowanie zwiększonych wydatków w sektorze publicznym,

3. zaciągany kredyt wypiera zbędne wydatki w sektorze publicznym,

4. zaciągany kredyt umożliwia sfinansowanie większego deficytu i wypiera konieczność sprzedaży większej ilości obligacji skarbu państwa.

30. Dopuszczalna granica długu publicznego to:

1. 45 % PKB,

2. 50 % PKB,

3. 60 % PKB,

4. 75 % PKB.

31. Głównym źródłem wpływów do budżetu państwa jest:

1. PIT,

2. CIT,

3. Akcyza,

4. VAT.

32. Krzywa Laffera wyraża funkcjonalną zależność między:

1. stopą bezrobocia a stopą inflacji,

2. stopą opodatkowania dochodów a wpływami do budżetu państwa,

3. wydatkami konsumpcyjnymi a poziomem dochodu narodowego,

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest dobra.

33. Sposoby finansowania deficytu budżetowego państwa to:

1. zaciąganie kredytów w bankach komercyjnych,

2. ograniczanie wydatków na cele publiczne,

3. wzrost stopy opodatkowania dochodów,

4. zaciąganie długu publicznego w kraju i za granicą w drodze sprzedawania obligacji skarbu państwa lub innych papierów wartościowych.

34. Monetarystyczna interpretacja ilościowej formuły pieniądza polega na:

1. założeniu, że poziom PKB jest zależny od ilości pieniądza w obiegu,

2. założeniu, że szybkość obiegu pieniądza wpływa na poziom cen w kraju,

3. założeniu, że tempo wzrostu cen zależy bezpośrednio od tempa wzrostu podaży pieniądza,

4. założeniu, że podaż pieniądza jest zawsze proporcjonalna do założonego tempa wzrostu PKB.

35. Podstawowy cel wyznaczania bankom komercyjnym rezerwy obowiązkowej to:

1. nagromadzenie w banku centralnym odpowiedniej ilości pieniądza,

2. uzyskanie kontroli nad polityką kreacji nowego pieniądza kredytowego banków komercyjnych,

3. zapewnienie bankom komercyjnym wypłacalności na wypadek groźby bankructwa,

4. utrzymanie na odpowiednim poziomie stopy procentowej.

36. Mnożnik kreacji pieniądza to:

1. baza monetarna, czyli pieniądz wielkiej mocy,

2. podaż pieniądza o najwyższym stopniu płynności,

3. wielokrotność podaży pieniądza w stosunku do bazy monetarnej,

4. stosunek pieniądza w rękach ludności do sumy rezerw obowiązkowych banków komercyjnych.

37. Wysokość mnożnika kreacji pieniądza zależy od:

1. proporcji podziału dochodów gospodarstw domowych miedzy gotówkę w rękach ludności, a depozyty bankowe,

2. wielkości zaciągniętych kredytów w bankach,

3. wysokości stopy procentowej od kredytów inwestycyjnych,

4. stopy rezerw obowiązkowych ustalonej przez bank centralny.

38. Bank centralny chce schłodzić przegrzaną koniunkturę w gospodarce. W tym celu:

1. obniży stopę procentową od kredytów udzielanych bankom komercyjnym,

2. będzie skupować papiery wartościowe od banków komercyjnych,

3. podwyższy mnożnik kreacji pieniądza,

4. podniesie stopę rezerw obowiązkowych.

39. Bank centralny wykorzystuje politykę otwartego rynku do regulowania bieżącej płynności finansowej banków komercyjnych w następujący sposób:

1. sprzedaje krótkoterminowe papiery wartościowe bankom komercyjnym, gdy stwierdza nadpłynność finansową banków,

2. skupuje krótkoterminowe papiery wartościowe od banków komercyjnych na aukcji, gdy stwierdza nadpłynność finansową banków komercyjnych,

3. sprzedaje krótkoterminowe papiery wartościowe, gdy stwierdza niedostateczną podaż pieniądza kredytowego w bankach,

4. skupuje papiery wartościowe, gdy stwierdza niedostateczną podaż pieniądza kredytowego.

40. Popyt na pieniądz kształtuje się pod wpływem:

1. obniżenia przeciętnego poziomu cen,

2. zmiany realnego PKB,

3. rozbudowy systemu bankowego w kraju,

4. zmiany stopy procentowej.

41. Popyt na pieniądz spekulacyjny rośnie, gdy:

1. rośnie stopa procentowa w bankach,

2. rosną kursy papierów wartościowych na giełdzie,

3. spada stopa procentowa w bankach,

4. rośnie realny poziom PKB.

42. Główna funkcja banku centralnego to:

1. utrzymanie płynności finansowej banków komercyjnych,

2. walka z bezrobociem,

3. walka z inflacją,

4. finansowanie deficytu budżetowego państwa.

43. Zwiększenie podaży pieniądza przez bank centralny w warunkach poziomej agregatowej krzywej podaży (AS) spowoduje:

1. wzrost przeciętnego poziomu cen rynkowych,

2. wzrost realnego dochodu narodowego,

3. spadek przeciętnego poziomu cen rynkowych,

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest dobra.

44. Zwiększenie podaży pieniądza przez bank centralny w warunkach pionowej agregatowej krzywej podaży (AS) spowoduje:

1. spadek przeciętnego poziomu cen rynkowych,

2. wzrost realnego dochody narodowego,

3. wzrost przeciętnego poziomu cen rynkowych,

4. utrzymanie realnego dochodu narodowego na dotychczasowym poziomie.

45. Po jakiej zdyskontowanej cenie bank centralny sprzeda bon pieniężny na aukcji bankowi komercyjnemu, jeśli wartość nominalna bonu wynosi 100.000 zł, stopa referencyjna 4 %, a przewidywany termin wykupu tego bonu to 60 dni?

1. 104.000

2. 100.000

3. 99.344

4. 96.154

46. Jeśli banki komercyjne utrzymają rezerwy gotówkowe w wysokości 10 % stanu zgromadzonych wkładów, a klienci utrzymają stosunek posiadanej gotówki do wkładów bankowych na poziomie 2 : 5, to mnożnik kreacji pieniądza wyniesie wówczas:

1. 0,5

2. 0,4

3. 1,4

4. 2,8

47. Oblicz mnożnik kreacji pieniądza w gospodarce, w której ludność przetrzymuje w bankach 80 % swoich dochodów wynoszących 100 mld zł, natomiast stopa rezerw obowiązkowych wynosi 15 %?

1. 3,125

2. 0,5

3. 0,625

4. nie można obliczyć.

48. Bank centralny planuje tempo wzrostu podaży pieniądza w obiegu na podstawie:

1. skali deficytu budżetu państwa,

2. przewidywanej stopy inflacji,

3. tempa wzrostu PKB w roku ubiegłym,

4. planowanego tempa wzrostu PKB założonego przez rząd.

49. Polityka otwartego rynku ma na celu:

1. pobudzenie eksportu,

2. regulowanie bieżącej podaży pieniądza krajowego,

3. ograniczenie nadmiernego importu,

4. poprawienie bilansu płatniczego kraju.

50. Pierwotny depozyt bankowy wynosi 600 j.m., a wskaźnik rezerw obowiązkowych banków komercyjnych ustalono na 0,1. Jeżeli założyć, że nadwyżka pierwotnego depozytu w całości jest przeznaczona na udzielenie kredytu innym bankom, to potencjalne możliwości kredytowe wszystkich banków wynoszą:

1. 6700

2. 5400

3. 270

4. 120000

51. Nominalna stopa procentowa jest większa od stopy realnej o:

1. deficyt budżetowy państwa,

2. stopę bezrobocia w kraju,

3. tempo wzrostu PKB,

4. stopę inflacji.

52. Główne przyczyny inflacji to:

1. duże nierówności w podziale dochodów,

2. wzrost kosztów własnych produkcji,

3. niedostateczne wydatki budżetowe państwa,

4. szybszy wzrost popytu globalnego w stosunku do wzrostu podaży dóbr i usług.

53. Koszty produkcji rosną powodując wzrost inflacji, gdy:

1. rosną ceny surowców energetycznych i materiałów,

2. wydatki budżetu państwa są większe od dochodów,

3. płace nominalne rosną szybciej od wzrostu wydajności pracy,

4. rośnie bezrobocie w kraju.

54. Główną odpowiedzialność za wzrost inflacji ponosi:

1. bank centralny, jeśli tempo wzrostu podaży pieniądza jest większe od przewidywanego tempa wzrostu PKB i założonego poziomu inflacji w kraju,

2. związki zawodowe, jeśli wymuszają wzrost płac nominalnych większy od wzrostu wydajności pracy,

3. społeczeństwo, jeśli wykazuje niską skłonność do oszczędzania,

4. Państwo (rząd), jeśli utrzymuje zbyt wysoki deficyt budżetowy.

55. Najbardziej szkodliwy dla gospodarki rodzaj inflacji to:

1. inflacja galopująca,

2. inflacja krocząca,

3. inflacja pełzająca,

4. hiperinflacja.

56. Inflację kosztową może wywołać:

1. rosnąca nadwyżka eksportu nad importem,

2. deficyt budżetowy państwa spowodowany wzrostem wydatków na świadczenia socjalne,

3. wzrost stawki opodatkowania z 7 % do 22 %,

4. wzrost ceny ropy naftowej na rynkach światowych.

57. Inflacji zawsze towarzyszy:

1. spadek płac realnych,

2. wzrost kosztów utrzymania,

3. rosnąca stopa bezrobocia,

4. recesja gospodarcza.

58. Prawdziwe jest równanie wyprowadzone z ilościowej formuły pieniądza:

1. Y
   

2. V
   

3. P
   

4. M
   

59. Krzywa Phillipsa obrazuje zależność między:

1. inflacją i bezrobociem,

2. stopą opodatkowania dochodów a wpływami do budżetu państwa z tytułu podatków,

3. stopą inflacji i stopą bezrobocia,

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest dobra.

60. Zgodnie z monetarystyczną teorią, główną przyczyną inflacji jest:

1. wzrost kosztów własnych produkcji,

2. szybszy wzrost popytu globalnego w stosunku do wzrostu podaży dóbr i usług konsumpcyjnych,

3. niedostatecznie restrykcyjna polityka pieniężna banku centralnego,

4. żadna z powyższych odpowiedzi nie jest dobra.

61. Neoklasyczna teoria zatrudnienia opiera się na założeniu, że:

1. popyt na pracę jest funkcją stopy inflacji,

2. popyt na pracę jest funkcją poziomu płacy nominalnej,

3. popyt na pracę jest funkcją poziomu płacy realnej,

4. popyt na pracę jest funkcją stopy procentowej.

62. Keynesowska teoria zatrudnienia opiera się na założeniu, że:

1. popyt na pracę jest funkcją popytu globalnego,

2. popyt na pracę jest funkcją podaży pieniądza w obiegu,

3. popyt na pracę jest funkcją wynagrodzenia pracowników,

4. popyt na pracę jest funkcją stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych w gospodarce narodowej.

63. Główne przyczyny występowania bezrobocia naturalnego to:

1. zbyt wysokie żądania wzrostu płac,

2. niedopasowanie podaży pracy pod względem posiadanych kwalifikacji i przestrzennego rozmieszczenia siły roboczej w stosunku do zgłoszonego popytu na pracę,

3. zbyt wysoka mobilność pracy,

4. niedostateczny efektywny popyt ludności na dobra i usługi.

64. Bezrobocie dobrowolne według teorii neoklasycznej spowodowane jest:

1. niedostateczną skłonnością przedsiębiorstw do inwestowania,

2. niepełnym wykorzystaniem istniejących zdolności produkcyjnych,

3. żądaniem zbyt wysokich płac w stosunku do krańcowej produkcyjności pracy,

4. istnieniem zasiłków dla bezrobotnych.

65. Naturalna stopa bezrobocia występuje wtedy, gdy:

1. w gospodarce występuje zjawisko niedostatecznego popytu,

2. struktura popytu na kwalifikowaną pracę nie pokrywa się ze strukturą podaży,

3. związki zawodowe wywierają zbyt silny wpływ na poziom płac,

4. rynek pracy i rynek produktów znajdują się w równowadze przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych.

66. Podana tabela przedstawia wielkość popytu i podaży siły roboczej przy różnych stawkach płacy realnej.

Płaca realna (zł/godz.)	Popyt na pracę (tyś. osób)	Podaż pracy (tyś. osób)	Zasoby siły roboczej (tyś. osób)
5	100	40	65
6	90	50	92
7	70	70	105
8	60	80	115
9	50	90	125
10	40	100	140

Ile wynosi bezrobocie przymusowe, a ile dobrowolne przy stawce płacy realnej 10 zł/godz.?

1. 40 (bezrobocie przymusowe), 60 (bezrobocie dobrowolne),

2. 60 (bezrobocie przymusowe), 40 (bezrobocie dobrowolne),

3. 100 (bezrobocie przymusowe), 40 (bezrobocie dobrowolne),

4. 40 (bezrobocie przymusowe), 100 (bezrobocie dobrowolne).

67. Czym się różni bilans płatniczy od bilansu handlowego kraju?

1. bilans handlowy nie obejmuje całego bilansu obrotów bieżących,

2. bilans handlowy jest istotnym elementem bilansu obrotów bieżących, ale nie wchodzi w skład bilansu płatniczego,

3. bilans płatniczy jest istotnym elementem bilansu handlowego,

4. bilans handlowy nie obejmuje bilansu obrotów kapitałowych i ogranicza się tylko do importu i eksportu towarów i usług.

68. Dewaluacja waluty krajowej to:

1. obniżenie kursu walut obcych w jednostkach waluty krajowej,

2. podniesienie kursu walut obcych w jednostkach waluty krajowej,

3. umocnienie waluty krajowej w stosunku do walut obcych,

4. osłabienie waluty krajowej w stosunku do walut obcych.

69. Czy się różni dewaluacja od deprecjacji waluty krajowej?

1. dewaluacje jest korzystna dla kraju, a deprecjacja nie jest korzystna,

2. dewaluacje może przeprowadzić tylko bank centralny, a deprecjacji dokonuje rynek,

3. dewaluacji dokonuje rynek, a deprecjacji bank centralny,

4. dewaluacje występuje przy systemie kursów stałych, a deprecjacja występuje tylko przy kursie płynnym.

70. Deprecjacja waluty krajowej jest zjawiskiem korzystnym dla:

1. eksporterów,

2. importerów,

3. obywateli wyjeżdżających za granicę,

4. cudzoziemców przyjeżdżających do kraju, w którym nastąpiła deprecjacja waluty krajowej.

71. Dewaluacja poprawia sytuację w bilansie płatniczym kraju, dlatego że:

1. czyni eksport bardziej opłacalnym, a import mniej opłacalnym,

2. czyni eksport mniej opłacalnym, a import bardziej opłacalnym,

3. zachęca cudzoziemców do przyjazdu do danego kraju, co zwiększa wpływy z turystyki,

4. przyczynia się do obniżenia inflacji i wzrostu siły nabywczej pieniądza krajowego.

72. Sterylizacja podaży pieniądza krajowego polega na:

1. bieżącym oczyszczaniu rynku z nadmiaru lub niedoboru podaży pieniądza krajowego wynikającego z dodatniego lub ujemnego salda bilansu płatniczego,

2. sprzedaży części posiadanych rezerw dewizowych w banku centralnym,

3. zakupie walut obcych po kursie ustalonym przez bank centralny,

4. wyeliminowaniu wpływu jaki wywiera deficyt lub nadwyżka bilansu płatniczego na rozmiary podaży pieniądza krajowego za pośrednictwem operacji otwartego rynku (skup lub sprzedaż papierów wartościowych bankom komercyjnym przez ban centralny).

73. Korzyści wynikające z płynnego kursu walut ustalonego przez rynek w porównaniu do kursu stałego ustalonego przez bank centralny to:

1. przy kursie stałym zachodzi konieczność stosowania tzw. operacji wyrównawczych,

2. przy kursie stałym często występują rozbieżności między kursem nominalnym i realnym, w rezultacie pojawia się kurs nadwartościowy i podwartościowy,

3. przy kursie płynnym rynek zawsze ustala kurs na realnym poziomie wynikającym z sytuacji ekonomicznej kraju,

4. przy kursie płynnym nie zachodzi konieczność dokonywania skokowej dewaluacji, która rodzi oczekiwania spekulacyjne.

74. Różnica między nominalnym i realnym kursem występuje przy kursie:

1. płynnym,

2. stałym,

3. nadwartościowym,

4. podwartościowym.

- 12 -

---