UNIWERSYTET GDAŃSKI

ATENEUM - SZKOŁA WYŻSZA

dr Marcin Szulc

Dziecko krzywdzone w szkole: diagnoza i profilaktyka

Portret psychologiczny sprawców i ofiar przemocy

1. Wyjaśnienie pojęć złości, agresji i przemocy

Agresja to każde zamierzone działanie w formie otwartej lub symbolicznej mające na celu wyrządzenie komuś lub czemuś szkody straty lub bólu? (Wojciszke, 2002). Agresja jest najczęściej wynikiem gniewu, złości lub prowokacji

•Złość (nie agresja) to emocja związana z mobilizacją energii

• Pojawia się zazwyczaj w sytuacjach, w których napotykamy na przeszkodę w osiągnięciu ważnego dla nas celu

• Przeżywają ją wszyscy i nie mamy wpływu na jej pojawienie się

• Złoszczenie się nie jest samo w sobie ani złe, ani dobre

Możemy mieć natomiast wpływ na to, co robimy, gdy czujemy złość

Agresja jest często, lecz nie zawsze, sposobem wyrażania złości.

W szczególnych warunkach agresja

może przeradzać się w przemoc

Przemoc to wykorzystanie swojej przewagi nad drugim człowiekiem ( fizycznej, emocjonalnej, społecznej, duchowej). Mamy z nią do czynienia wówczas, gdy osoba słabsza (ofiara) poddana jest przez dłuższy czas negatywnym działaniom osoby lub grupy osób silniejszych (sprawcy przemocy) (mobbing)

2. Co kształtuje zachowania agresywne dzieci?

1.Relacje rodzic - dziecko

-ograniczona emocjonalność wobec dziecka

-złe związki uczuciowe

-niedostępność matki

-brak opieki

2. Akceptacja zachowań agresywnych

- przyzwolenie i nadmierna tolerancja

- brak granic

3. Praktyki dyscyplinujące

-kary cielesne z wybuchami złości

4. Osobowość i różnice indywidualne

- predyspozycje charakterologiczne

- temperament (Szygendowska, 2007)

3. Charakterystyka agresji w szkole

Agresja szkolna = agresja proaktywna tzn. wyizolowana od emocji i przemyślana

(Szygendowska, 2007)

- instrumentalna (konkretny cel np. pożądany efekt, pozyskanie przedmiotów, utrzymanie silnej pozycji w grupie)

- przemyślana

- świadoma

- niejednorazowa i skumulowana

(Szygendowska, 2007)

Przemoc na przykładzie gdańskich gimnazjów - statystyki zjawiska

Miejsca przemocy w szkole

(Bykowska, 2007)

Przemoc na przykładzie gdańskich gimnazjów - statystyki zjawiska

Formy przemocy, o których co najmniej raz słyszeli lub widzieli uczniowie

-przezywanie, ubliżanie, poniżanie 90,7%

-plotkowanie, obgadywanie, rozpowszechnianie kłamstw 85%

-wyśmiewanie, dokuczanie 84,1%

-szarpanie, popychanie, wykręcanie rąk 76%

-zastawianie drogi, uniemożliwianie przejścia 67,7%

-bicie, kopanie 62,2%

-niszczenie, wyrzucanie cudzej własności 56,1%

-zamykanie w toalecie lub innym pomieszczeniu 54,3%

-opluwanie, oblewanie czymś 52,2% (Bykowska, 2007)

„Kozioł ofiarny”

Przemoc na przykładzie gdańskich gimnazjów - statystyki zjawiska

Nie tylko uczniowie...

Przemoc często stosują nauczyciele wobec uczniów (Szygendowska, 2007)

40% nauczycieli stosuje przemoc psychiczną wobec uczniów

W trybie ciągłym:

poniża godność ucznia (szydzenie), 30% wyzywa ich

29% wystawia oceny nieobiektywnie i niesprawiedliwie 43% jest bitych (linijką po rękach, książką po głowie)

Przemoc na przykładzie gdańskich gimnazjów - statystyki zjawiska

Formy przemocy stosowane przez nauczycieli
na przykładzie gdańskich gimnazjów

82% nauczycieli deklaruje, że nie stosowało żadnej formy przemocy

wobec ucznia, ale 18%....

•Szarpnie i popychanie ucznia 31,7%

•Przezywanie ucznia 24,2%

•Wyśmiewanie, wystawianie ucznia na pośmiewisko innych 21%

•Celowe zaniżanie ocen 19%

•Ubliżanie, poniżanie ucznia 12,9%

•Używanie wulgarnych i obraźliwych słów 12,5%

•Bicie ucznia 10,7%

•Niesłuszne karanie 8,3%

•Zamykanie w Sali lekcyjnej 8,3%

•Zmuszanie do wykonywania upokarzającej czynności 7,9%

(Bykowska, 2007)

Przemoc na przykładzie gdańskich gimnazjów - statystyki zjawiska

Przemoc uczniów wobec nauczycieli

Najczęściej przemocy doświadczają:

-nauczyciele nie lubiani przez uczniów

-nauczyciele wyróżniający niektórych uczniów (niesprawiedliwie traktujący, stosujący surowe kary za zachowania i surowe oceny)

-nauczyciele, którzy nie mogą poradzić sobie z klasową dyscypliną (niekonsekwentni a zarazem nadmiernie wymagający, dający uczniom zbyt dużo swobody)

-nauczyciele religii (osoby zaangażowane religijne) (Szygendowska, 2007)

4. Dlaczego ofiary przemocy szkolnej bardzo rzadko mówią dorosłym o swoich problemach?

1.Poczucie bagatelizowania problemów przez dorosłych ("przezywają cię - nie zwracaj na to uwagi", "nie skarż")

2. Obawa pogorszenia sytuacji, zemsty ze strony prześladowców

3. Odczuwanie wstydu i poczucie winy - "kozioł ofiarny" jest przekonany, że wina tkwi w nim samym

Długotrwałe podleganie presji agresorów może prowadzić do zaburzeń psychicznych i somatycznych

5. Charakterystyka sprawców przemocy

Uczniowie przyjmujący rolę sprawcy - nacechowani agresją - utrwalają podobne zachowania i ujawniają je kilka lat później a nawet w życiu dorosłym

Sprawcy przemocy w szkole

5.1. Charakterystyka gangów szkolnych tępiących „koty”

1. Liczebność grup: 3 - 10 osób (Hołyst, 2006)

2. Najczęściej są to chłopcy

3. Przywódcy są dobrze zbudowani, wysportowani, agresywni, wywołują strach otoczenia swoim wyglądem i zachowaniem

4. Zróżnicowane formy przemocowe

- wulgarne słownictwo

- zabieranie pieniędzy i przedmiotów należących do ucznia

- nie wpuszczanie do toalety

- zmuszanie do wypicia moczu

- zmuszanie do rozebrania się

- wyszydzanie somatyki ucznia

5. Specyficzny slang (zmieniający się co pokolenie) połączony z wulgarnymi słowami:

- „wycug”, czyli „odmulanie” mózgu - wkładanie głowy uczniów do muszli klozetowej i spłukiwanie wody

- „pomazanie” - zmuszanie ucznia do smarowania się własnymi lub cudzymi ekskrementami

- „posyłanki na czas” - zmuszanie ucznia do robienia zakupów starszym uczniom (np. papierosy) za własne pieniądze w określonym czasie (jeśli uczeń tego nie spełni grożą mu kolejne sankcje)

5.2. Charakterystyka indywidualnych sprawców przemocy

1. Najczęściej są to agresywni, silni i sprawni fizycznie chłopcy charakteryzujący się dobrą koordynacją ruchową

2. Uczniowie 5-6 klasy szkoły podstawowej i 2-3 gimnazjum

3. Agresja kierowana nie tylko wobec rówieśników ale także wobec dorosłych (rodziców, nauczycieli, wychowawców)

4. Działania sprawców mają charakter impulsywny i porywczy

5. Towarzyszy im poczucie dominacji i brak współczucia ofiarom

6. Mają trudności z empatią i wrażliwością na emocje innych

7. Ujawniają wyższą niż przeciętny uczeń pewność siebie i mniemanie o sobie

8. Wspiera ich 2-3 kolegów „kibiców”

9. Cechuje ich bardzo niski lub przeciętny poziom strachu i niepewności, co przeczy koncepcji psychologicznej mówiącej o występowaniu ukrytego lęku u sprawców przemocy!

10. Stosują wobec swoich ofiar: wyszydzanie, szykanowanie, grożenie, wyśmiewanie, znęcanie się, bicie i popychanie, niszczenie cudzych rzeczy

11. Mają problemy z adaptacją do norm i zasad w danym otoczeniu

12. Sprawia im przyjemność afiszowanie się władzą (mają opinię „twardych”)

13. Mogą oszukiwać innych, wpadają w złe towarzystwo dokonując drobnych przestępstw na osiedlu

14. Na początku mają poparcie kilku kolegów z klasy potem przestają być lubiani

15. Oceny choć na początku mogą być wysokie z czasem staja się coraz gorsze sporo poniżej średniej

16. Cechują się wobec innych dużą złością

6. Charakterystyka ofiar przemocy

Portret ofiary przemocy nie różnicuje płeć

Ofiary

7. Charakterystyka świadków przemocy

Świadkowie przemocy,

którzy nie potrafili się jej skutecznie przeciwstawić:

• często latami przechowują poczucie winy,

• niezadowolenie i pretensje do siebie,

• uczą się bierności,

• bezradności

• nie reagują w trudnych sytuacjach

8. Formy przemocy szkolnej

1.Bezpośrednia przemoc fizyczna - bicie, kopanie, plucie popychanie, szarpanie, wymuszanie pieniędzy, zabieranie przedmiotów, niszczenie własności, przezywanie, wyśmiewanie

2. Bezpośrednia przemoc słowna i niewerbalna

dokuczanie, przezywanie, wyśmiewanie, wyszydzanie, obrażanie, ośmieszanie, grożenie, rozpowszechnianie plotek i oszczerstw (również poprzez sms-y i internet), pokazywanie nieprzyzwoitych gestów

3. Pośrednie formy przemocy - namawianie innych do ataków fizycznych lub słownych, naznaczanie, wykluczanie i izolowanie z grupy

9. Dlaczego w grupie nie ma pomocy?

- anonimowość (można się ukryć za hasła: „a co mnie to obchodzi - grunt, że mnie nie dotyczy”, „co jest dobre dla innych jest dobre dla mnie”)

- niewiedza wielu (czy sytuacja wymaga mojego zaangażowania, a może oni się tylko wygłupiają?)

- dyfuzja odpowiedzialności (czy to ja mam pomóc, przecież są inni) jeżeli mogących pomóc osób jest wiele to zmniejsza się osobista odpowiedzialność każdej z nich za udzielenie pomocy

10. Czynniki ryzyka wystąpienia przemocy w szkole

1.Niewłaściwy system norm m.in.:

• sprzeczność koncepcji wychowania i postępowania

• normy preferujące użycie siły

• nieprzestrzeganie norm przez osoby znaczące

2. Brak reakcji na zachowania agresywne m.in.:

• brak reakcji na drobne wykroczenia typu wagary,

• spóźnienia, graffiti

• brak reakcji ze strony nauczycieli na zachowania agresywne uczniów, bagatelizowanie ich

• bierność świadków

• brak skutecznej mediacji

• konflikty pozostające długo nierozwiązane,

3. Czynniki związane z organizacją nauczania m. in.:

• nuda, brak zagospodarowania czasu

• ograniczenie przestrzeni, zagęszczenie, hałas

• brak możliwości relaksu i odprężenia (dla uczniów i nauczycieli)

• mała ilość zajęć pozalekcyjnych zajęć pozalekcyjnych

4. Czynniki związane z relacjami uczeń - nauczyciel - rodzic m.in.:

• brak autentycznego kontaktu i dialogu miedzy uczniami,

nauczycielami i rodzicami

• wysoki poziom frustracji wśród nauczycieli

Dzieci ukrywają swój problem nie dlatego, że Ci nie ufają, lecz dlatego, że:

•nie chcą Cię martwić,

• mają poczucie winy

• wstydzą się, że nie potrafią sobie same poradzić

• odczuwają strach przed ponownym skrzywdzeniem

• są związane tajemnicą

• są lojalne wobec sprawców przemocy

11. Objawy przemocy fizycznej i psychicznej w szkole i poza nią

Zachowania dziecka świadczące o ryzyku przemocy:

1. nie chce wychodzić z domu albo wychodzi bardzo późno lub bardzo wcześnie

2. wraca ze szkoły później, okrężną drogą

3. wraca po lekcjach ze zranieniami i siniakami

4. ma podarte ubranie

5. znajdujesz zniszczone podręczniki i przybory szkolne

7. prosi Cię o ponowne kupienie "zgubionych" (zabranych lub ukradzionych) przedmiotów

8. często "gubi" pieniądze i prosi o drobne na "składkę"

9. nie chce brać do szkoły drugiego śniadania

albo bierze dużo więcej niż zwykle

10. prosi o "załatwienie" zwolnienia z WF

11. kłóci się ze swoimi przyjaciółmi

12.

jest ciche, izoluje się

jest agresywne w stosunku do innych domowników, np. rodzeństwa

13. opuszcza pojedyncze lekcje lub wagaruje

14. ma gorsze wyniki w nauce

15. ma problem ze snem lub senne koszmary, płacze w nocy

12. Jak rozmawiać z dzieckiem na temat przemocy

1.Zadbaj o sprzyjające warunki rozmowy - oddzielny pokój z dala od osób

postronnych, brak pośpiechu

2. Przyjmij pozycje ciała dostosowaną do pozycji dziecka: usiądź lub przykucnij

3. Używaj języka odpowiedniego dla dziecka

4. Bądź cierpliwy - dziecko może zaprzeczać prawdzie

5. Okaż zrozumienie - niełatwo jest mówić o trudnych sprawach

6. Unikaj naprowadzania dziecka na odpowiedzi, które chcesz usłyszeć

7. Pochwal za odwagę podjęcia rozmowy (nie za treść)

8. Nazwij przemoc - przemocą

9. Wesprzyj dziecko - utwierdź w przekonaniu, że to co je

spotkało spotyka też inne dzieci

10. Wyjaśnij dziecku w przystępny sposób co zamierzasz dalej robić

13. Jak reagować

Jeśli zauważysz u dziecka wyżej wymienione zachowania, porozmawiaj z nim. Zadaj kilka prostych pytań:

•Co robiło dzisiaj w szkole?

•Co robiło podczas długiej przerwy?

•Czy robiło coś, co mu się szczególnie podobało?

•Czy robiło coś, co mu się nie podobało?

•Czy jest jakaś lekcja, której nie lubi?

•Czy jest ktoś w szkole, kogo nie lubi i dlaczego?

•Czy czeka, aby iść jutro do szkoły?

14. Przeciwdziałanie przemocy w szkole - metody oddziaływania

Każda szkoła jest specyficzną mikrospołecznością i musi wypracować własne standardy przeciwdziałania przemocy

Poziomy przeciwdziałania przemocy w szkole

Poziom 1 - ogólny, czyli to co można zrobić na płaszczyźnie całej szkoły

Poziom 2 - obejmuje narzędzia które może stosować nauczyciel, wychowawca, rodzice w obszarze danej klasy

Poziom 3 - obejmuje narzędzia do pracy na płaszczyźnie indywidualnej z pojedynczym uczniem (sprawcą i ofiarą), poszczególnymi rodzicami i opiekunami

14.1. Środki zaradcze na poziomie 1 (ogólnym)

Odpowiedzialność organizacyjna: dyrektorzy, osoby zarządzające placówką - odpowiedzialne za placówkę

1. Dni i zajęcia poświęcone problemowi przemocy w szkole

- raz na jakiś czas

- udział osób trzecich (lekarze, kuratorzy, psychologowie)

- ankiety wśród uczniów i przedstawienie wyników

- pokazy multimedialne (filmy)

- przedstawienia teatralne o tematyce „przeciwko przemocy”

- rozpowszechnianie materiałów z zakresu profilaktyki przemocy

2. Przerwy szkolne i system monitorowania - dyżury nauczycieli

- pojawienie się dorosłych zmniejsza skalę zagrożenia

- zdecydowana interwencja na przemoc (brak jej to ciche przyzwolenie)

- nieakceptowanie tłumaczeń „to tylko żarty”, czujność i konsekwencja

- liczba i ilość nauczycieli na dyżurach w każdej szkole rozpatrywana jest indywidualnie

- wymienianie się spostrzeżeniami i obserwacjami przez nauczycieli pełniących dyżury na przerwach

- informowanie wychowawcy o zaistniałym problemie

- odpowiednia konstrukcja przerw szkolnych (powinny być w różnym czasie dla różnych grup wiekowych)

- monitoring miejsc najbardziej niebezpiecznych w szkole:

I - toalety szkolne

II - korytarz

III - trudno dostępne „zakamarki”

IV - boisko

V - szatnia

3. Organizacja wolnego czasu uczniów

- stworzenie warunków do zabawy lub ciekawego rozwoju, miejsc, które pozwolą młodzieży rozwijać własne zainteresowania

• dobre wyposażenie świetlicy i boiska (nuda to katalizator głupoty)

4. Telefon zaufania i e-mail

- wewnętrzny system anonimowej pomocy czynny kilka godzin w tygodniu, obsługiwany przez psychologa pedagoga lub nauczyciela (uzyskanie informacji i udzielenie wsparcia)

- telefon taki jest przydatny także rodzicom zwłaszcza w szkołach w których kontakt rodzic - nauczyciel jest słaby

- zadbanie by o nr tel. wiedzieli wszyscy uczniowie i rodzice

5. Zebrania rodziców i nauczycieli

- na poziomie szkoły i na poziomie klasy

- niektóre mogą być organizowane w obecności uczniów

- każde działania profilaktyczne powinny być na bieżąco przekazywane rodzicom

- w zebraniach powinien uczestniczyć psycholog, pedagog lub przedstawiciel

instytucji zewnętrznej (policja, specjalistyczne poradnie, instytucje naukowe w obrębie interesującej dziedziny)

- rozsyłanie informacji do rodziców o efektach działań antyprzemocowych

6. Zwiększanie kompetencji przez nauczycieli

- uczestnictwo w sympozjach i szkoleniach dotyczących przemocy

- wewnątrzszkolne grupy rozwojowe (5 - max 10 osób z ustalonym liderem) wymiana doświadczeń, spotkania cotygodniowe, udoskonalanie projektów antyprzemocowych, wypracowywanie i ujednolicenie procedur

- konsekwencja w realizowaniu działań, konsekwencja w karaniu za niewłaściwe zachowanie i nagradzaniu za dobre

Nauczyciele wobec uczniów powinni mówić jednym głosem, być konsekwentni w podejmowaniu działań i informowaniu o konsekwencjach określonych zachowań. Taka postawa niweluje „kombinatorstwo”

1.4.2. Środki zaradcze na poziomie 2 (klasy)

1.Ustalenie norm i zasad - „kontrakt” z własną grupą

- pilnowanie konsekwentnego przestrzegania i egzekwowanie by uczniowie stosowali się do niego

- wypracowywanie kontraktu w drodze zajęć warsztatowych (szanuj siebie, szanuj innych, szanuj własność grupy)

2. Zajęcia wychowawcze - pogadanki i ankiety

- ankiety wśród uczniów własnych klas dostarczają wiedzy o skali zjawiska i stanowią punkt wyjścia do dyskusji

Jak powinna być ankieta?

1. Anonimowa

2. Instrukcja powinna zawierać prośbę o szczere odpowiedzi

3. Zawierać definicję „prześladowania i przemocy”

4. Powinna zawierać część zarówno dla sprawców prześladowania, ofiar i tych uczniów, którzy byli obserwatorami. Każda z części powinna zawierać pytanie jaki był udział danego dziecka w określonym działaniu

5. Zawierać pytanie o różne typy prześladowania i zachowań przemocowych

6. Uwzględniać przedział czasowy prześladowania

3. Scenki i dramy

- scenki mogą być tworzone przez uczniów wg rzeczywistości klasowej lub wg gotowych scenariuszy

- wypracowanie procedur działania które mogą wykorzystać „obserwatorzy”, po zajęciach dyskusja

4. Zmiana postaw na temat informowania rodziców o zagrożeniach

- wstawianie się za słabszymi, okazywanie współczucia i troski, informowanie nauczycieli i rodziców o tym że jest się ofiarą przemocy

Podstawowe normy które powinny powstać

1. Uczniowie nie będą i nie chcą akceptować przemocy

2. Uczniowie informujący nauczyciela, rodziców o zagrożeniach postępują właściwie

3. Wstawianie się za słabszym nie jest donosicielstwem

5. Pochwały i nagradzanie

-głównie zauważamy to co uczeń robi źle, warto zwrócić uwagę na to co robi dobrze...

-pochwała musi być dostosowana do poziomu intelektualnego ucznia, wieku, specyfiki grupy, umiejętności (żeby nie obrazić „pochwałą”)

Należy unikać takich pochwał w których ukryta jest słabość dziecka lub niedopowiedzenie

6. Sankcje, kary, stawianie granic

- kara nie powinna być jedynym środkiem wychowawczym (są inne często skuteczniejsze metody oddziaływania)

Inne metody niż kary:

-wyrażenie ostrego sprzeciwu na dane zachowanie nie atakując charakteru ucznia

-wyrażenie swoich uczuć i oczekiwań

-pokazanie jak uczeń i grupa może naprawić wyrządzone szkody

-zaproponowanie uczniowi wyboru (2 opcje rozwiązania problemu i podjęcie decyzji samemu)

-zadbanie o to by uczeń naprawił wyrządzone zło

-jeśli nie naprawi krzywdy należy zastosować wspomniane wcześniej konsekwencje tak by uczeń je wyraźnie odczuł

•Najlepsze efekty w wychowaniu daje połączenie nagradzania i doceniania za zachowania pożądane i konsekwentne karanie zachowań łamiących normy lub agresywnych

•Kary powinny być łatwe do zastosowania, powodować pewien dyskomfort (niewygodę osoby karanej), dyskryminować złe zachowanie ale nie osobę, która je przejawia

•Celem kary jest pokazanie które czyny są niewłaściwe i nie będą akceptowane a nie potępienie sprawcy

•Stosując karę należy uwzględniać: wiek sprawcy, płeć, charakter indywidualny ucznia i jego sytuację, zdarzenie, które miało miejsce

•To co dla jednego ucznia jest utrudnieniem dla innego może być bez znaczenia lub nawet może mieć wymiar pozytywny

Sankcje, które można brać pod uwagę

podejmując decyzję o ukaraniu ucznia

•rozmowa osobista z uczniem

•nakaz siedzenia w jednym określonym miejscu podczas przerw przez jakiś czas (np. przed pokojem nauczycielskim)

•przeniesienie ucznia do innej klasy na kilka godzin

•rozmowa z dyrektorem

•cofnięcie jakichś przywilejów

•zakaz uczestnictwa w wycieczce szkolnej, wyjściu do kina, czy szkolnej imprezie

•poinformowanie rodziców o sytuacji i wspólne podjęcie decyzji wraz z nimi, co dalej

7. Uczenie współpracy i empatii poprzez udział we wspólnych grupach

1. grupy edukacyjno - rozwojowe nastawione na uczenie uczniów kompetencji społecznych takich jak: komunikowanie się, integracja, wyrażanie uczuć, reakcja na złość i niezadowolenie (psychological skills)

Rola rodziców

•należy zrobić wszystko by rodzice byli po stronie szkoły

•konsekwencja i precyzyjne przestrzeganie zasad (!)

•w domu: dobre zachowania nagradzane - złe karane

•przy użyciu modelowania zachęcanie dziecka do negocjowania własnych warunków (np. godzina powrotu z imprezy szkolnej, wysokość kieszonkowego)

•uwrażliwienie dziecka na zachowania negocjacyjne w interakcjach z rówieśnikami

•dyskretna obecność dorosłych, ich dostępność i gotowość do udzielenia pomocy w sytuacji, gdy dzieje się coś niedobrego

•atmosfera szacunku i przyjaźni w rodzinie budująca poczucie własnej wartości

•wiarygodność, obiektywizm i sprawiedliwość rodziców

•jednoznaczna postawa rodziców wobec dyskryminacji kogokolwiek

•zachęcanie do wspierania i wstawiania się za ofiarami przemocy szkolnej

1.4.3. Środki zaradcze na poziomie 3 (klasy - jednostki)

•Rozmowa z dziećmi których dana sytuacja dotyczy bezpośrednio

•Rozmowa powinna być jasna, klarowna, konsekwentna pokazująca jakie normy są respektowane w naszej szkole

•Rozmowy powinny mieć charakter indywidualny (sam na sam z uczniem)

•Jeśli zachowanie przemocowe ujawniło kilku uczniów również rozmowy powinny mieć charakter indywidualny z każdym z nich

•Ważne jest aby uczniowie po zdarzeniu nie mieli możliwości spotkać się by ustalić wspólną wersję i później mataczyć

•Po rozmowach indywidualnych należy spotkać się z całą grupą prześladowców i jeszcze raz poinformować, że takie zachowania nie będą akceptowane i nie mają prawa się powtórzyć w przeciwnym razie grożą następujące konsekwencje (należy podać wiarygodne i prawdopodobne do zastosowania konsekwencje, których zastosowania uczniowie mogą rzeczywiście obawiać)

•Rozmowy z ofiarami mobbingu

•Zapewnienie właściwej i skutecznej ochrony przed kolejnymi atakami tak by sytuacja nie powtarzała się

•Ważne jest aby rodzice jak i nauczyciele otrzymali od dziecka zgodę na podjęcie działań

•Dorośli są odpowiedzialni za podejmowane decyzje

•Naprawienie strat (jeśli były wyłudzane pieniądze musi nastąpić ich zwrot)

•Spotkania z rodzicami ofiar i sprawców powinny powtórzyć się kilkukrotnie (chodzi o nawiązanie pozytywnej więzi i wspólne przeciwdziałanie)

•Zanim dojdzie do takich spotkań (rodzice z obu stron mogą być do siebie wrogo nastawieni) z każdą z rodzin osobno powinien spotkać się psycholog lub pedagog

Przydatne strony http

http://www.szkolabezprzemocy.pl

http://ip.univ.szczecin.pl/

http://strefamlodych.pl/

1.Bandura A. (1977) Self - efficacy: Toward a unifying theory of behavior change. Psychological Review, 84, 191 - 215.

2. Bykowska B. (2007) Bezpieczeństwo w pomorskich gimnazjach - diagnoza stanu zagrożeń (raport z badań)

3.Hołyst B., (2006) Wiktymologia. Wydawnictwo prawnicze Lexis Nexis, Warszawa

4.Materiały opracowane przez psychologów policyjnych z Komendy Wojewódzkiej Policji w Białymstoku

5.Procedura pomocy dziecku krzywdzonemu (2006) opracowana w ramach programu „Bezpieczna Rodzina - Bezpieczny Gdańsk” z udziałem specjalistów. Załącznik nr 1 do Zarządzenia Prezydenta Miasta Gdańska Nr 733 / 05 z dnia 5 lipca 2005

6.Szygendowska, (2007) Agresja w szkole. Agresja w domu. Pedagogium

7.Wojciszke B. (2002) Relacje interpersonalne. Psychologia (red.) Strelau. GWP, Gdańsk

18

52,70%

40,90%

22,90%

21,10%

20,40%

17,50%

17,50%

10%

korytarze

toaleta

boisko

w drodze do szkoły

szatnia

w-f

przed wejściem

szatnia szkolna

sale lekcyjne

60%

50%

40%

30%

20%

10%

Jest jedna taka osoba 21%

Jest kilka takich osób 24%

Nie ma takich osób 55%

Grupy młodzieży o skłonnościach przestępczych (gangi szkolne)

Indywidualni sprawcy działający sami lub mający koło siebie 1 - 2 pomocników

prowokujące

pasywne

• słabe fizycznie, (słaba koordynacja ruchowa)

• lękliwe i małomówne z niską samooceną

• nieśmiałe, wrażliwe i ciche, bezradne

• brak kolegów i poczucie opuszczenia

• są negatywnie nastawione do przemocy

• nie bronią się w zetknięciu z agresorem

• unikają sportu z lęku przed urazami

• na ogół reagują płaczem

• trudności interpersonalne (lepszy kontakt z dorosłymi)

• mogą mieć początkowo dobre stopnie

• trudności w koncentracji uwagi

• niepokój wew. i zmienne humory

• wytwarzają atmosferę irytacji

• prowokują sytuacje konfliktowe

• mieszanka lęku i agresji

• słabsze fizycznie

• niska samoocena i niepewność siebie

• porywczy temperament

• bronią się ale zazwyczaj nieskutecznie

• zdarza się, że dokuczają innym

• dorośli za nimi nie przepadają

zajęcia pozalekcyjne budujące więzi

(wyjście do kina, na spacer, do lasu, szkolne lub klasowe dyskoteki, konkursy sportowe w których od całej grupy zależy czy wygrają czy nie

grupy psychoedukacyjne

(wesołe zajęcia warsztatowe z psychologiem lub pedagogiem)

wspólne zadania do zrealizowania

(nie wolno od razu włączać prześladowcy i ofiary do grupy!)

---