Pedagogika wykłady sciaga rok 1, studia pedagogiczne, Rok 4, Współczesne kierunki w pedagogice - Prokopiuk, Rok 1


I. Typologia klasyczna nauk (klasyfikacje klasyczne)

II. Współczesne klasyfikacja nauk wg J. Gniteckiego

Kategorialna mapa nauki:

Kształtowanie się „naukowości” jako naczelnej zasady myślenia człowieka.

I. Starożytność pedagogiczna, znana od przełomu VI i V w p.n.e.

II. Klasyczne komponenty struktury nauki.

III. Analiza cech (właściwości) nauki (w ogóle):

IV. Krytyczna analiza właściwości (cech) pedagogiki.

V. Jak należy rozumieć kategorię (wartość) „nauka”.

VI. Forma świadomości.

VII. Praktyka społeczna

Czy i w jakim sensie zasadne jest nazywanie pedagogiki nauką i uznaniem pojęcia „nauki” w pedagogice

Refleksje o pedagogice współczesnej (Roman Schulz):

Pedagogika przeżywa kryzys:

Problem pedagogiki w latach 90-tych (wg. A.Folkierskiej)

Szukanie zerwanej, dialogicznej relacji pomiędzy światem pedagogiki i pedagogii.

Po co nam takie rozważania:

PEDAGOGIKA /TEORIA/ PEDAGOGIA /PRAKTYKA/

Poznanie potoczne a poznanie naukowe

1. formy oswajania świata wg T.Hejnickiej- Bezwińskiej

2. co wynika z różnych form poznawczego oswajania świata?

3. powstanie i kształtowanie się pedagogiki jako nauki(fazy rozwoju, ewolucja)

4. czy i w jakim sensie zasadne jest nazywanie pedagogiki nauką?

„klasyczna pedagogika jako wartość”. Problemy pedagogiki z pedagogiką na przełomie wieków.

1. największym problemem- czy i w jakim sensie może być analizowana jako nauka?

2.problem- wchodzenie w negocjacje, spory. Pedagogika ogólna rzuca światło, Folkierska mówi:

3. kontrowersje, konflikty, kryzysy (Brzezińska, Schulz)

Pytania o klasyczną pedagogika ogólną:

Szkielet myślowy:

Teoretyk jego myśl:

„Nowa pedagogika jako wartość”

Jaką to ma wartość dla mnie jako pedagoga?

Czy filozofię da się zastosować?

„Nowa pedagogika ogólna”

Ponowoczensa pedagogika ogólna jako wartość:

Co to znaczy że przechodzi od ortodoksji ku heterogeniczności?

Tworzenie „map” kategorialnych pojęć pedagogicznych konstytutywnych:

1. istota terminu pedagogiki-pedagogii i im pochodnych.

10 - ścian edukacji.

MAPA WYCHOWANIA:

Wychowanie jako byt społeczny, kompleks kulturowy.

MAPA KSZTAŁCENIA:

ROZUM

W czym się zawiera istota przygotowania uczniów do kształcenia ustawowego?

Pokaż jakimi kategoriami nasycone jest pojęcie - osobowość

I. Typologia klasyczna nauk (klasyfikacje klasyczne)

A) Kryterium wg Przedmiotu badań lub głównych problemów badawczych

Młodsze nauki pedagogiczne:

B) Kryterium wg wieku wychowanków lub wiedzy rozwojowej

C) Kryterium wg dominującego rozwoju działalności człowieka

II. Współczesne klasyfikacja nauk wg J. Gniteckiego

  1. klasyfikacja wg sfery (świata) życia:

człowiek żyje w 3 sferach, 1- faktów (kim jest człowiek? Kim ma być pedagogika hermeneutyczna?); 2-wartości (od wzorca scjentycznego -matematyczno przyrodniczego- do wzorca paradygmatu humanistycznego); 3-działania pedagogicznego (kim ma stawać się człowiek?).

Człowiek jednocześnie żyje w tych 3 strefach, pomiędzy nimi zachodzi sprzężenie zwrotne, można więc mówić o pedagogice (myśleniu) dośrodkowym, wszystkie sfery oddziaływuja bezpośrednio na człowieka (zakład pracy, przedszkole, wojsko, kościół, policja).

Jest to myślenie behawioralne. Jest ono dosyć zawężone (jednostronnie) o zewnętrznych czynnikach. Jest no złe. Ma dużo rożnych wad, jest powierzchowne niepełne, nie można go zupełnie zlikwidować.

Myślenie odśrodkowe (pedagogika odśrodkowa) chodzi tu o wzbudzanie wnętrza (jest to myślenie słabo obecne). W pedagogice wewnętrznej trzeba odnaleźć iskierki i je rozpalić ogniem zainteresowanie celowości, ambicji, dążenia, pasji, więcej tu nagród.

  1. kryterium wertykalne (rozwojowe),

Ludzie zwyczajni (pedagogika rozwoju człowieka), ludzie wybitnie uzdolnieni (pedagogika rozwoju człowieka wybitnego), ludzie opóźnieni, niepełnosprawni, dyferencjalni (pedagogika rozwoju człowieka niepełnosprawnego)

  1. kryterium horyzontalne (myślenie w płaszczyźnie poziomej)

1.czy kandydatami na nauki pedagogiczne jesteśmy w tych wszystkich kręgach? Gdzie nas nie ma i dlaczego?

2.Czy ludzie są obecni w tych kręgach?

My pedagodzy musimy wprowadzać człowieka do tych kręgów, ludzie są słabo obecni w tych kręgach, im dalej od domu,rodzinytym mniejsze zainteresowanie, ale jako pedagodzy mamy prowadzic tych ludzi.

3.Jak należy rozumieć kategorię (wartość) „Nauka”

Kategorialna mapa nauki:

NAUKA

A B C D E F G H I J K L Ł

  1. wiedza, scjenta, pisteme, wiedzotwórstwo (bycie kreatywnym)

scjenta - pedagogika współczesna odchodzi od scjentyzmu matematyczno-przyrodniczego a dąży do humanizacji, idzie w stronę poszukiwania głębi.

  1. poznanie, gnasis, gnozeologia (zajmuje się procesami poznania) -system dedukcyjny właściwy dla matematyki fizyki, pedagogiki; -system indukcyjny eksperymentalny dla dla nauk przyrodniczych.

  2. Rozum (ratio), racjonalność: adaptacyjan, emancypacyjna, hermeneutyka - poszukiwanie głębi interpretacji człowieka jako tekstu. Trzeba dochodzić do racjonalności adaptacyjnej, a zbliżać się do wyzwolenia się (emancypacyjnej racjonalności).

  3. Prawda- celem poznania jest odkrycie prawdy Arystoteles „to jest prawdziwe co jest zgodne z obiektywnie istniejącą rzeczywistością”. Do prawdy dochodzi się indukcyjnie i dedukcyjnie.

  4. Filozofia, phileo lub mądrość - filozofia dla pedagoga jest matką nauk (myśleć, rozważać). Filozofia praktyczna opiera się na rozumieniu (wzajemnym porozumieniu) dzięki czemu ludzie uczestniczą w porządku społecznym. Arystoteles powiedział „wychowanie jest to sztuka rozmienia i służba muzom”

  5. Metoda, metodologia - jest to sztuka i strategia dochodzenia doprawdy, klucz do teoretycznej refleksji nad naukami pedagogicznymi. Chcemy korzystać z metodologii nauk humanistycznych rozumiejących a nie z nauk ścisłych. Ważniejsze jest to czego nie chcemy, niż to czego chcemy. Dedukcja, spekulacja intelektualna, musi nastrajać oczy pedagogicznie.

  6. Myślenie: cztery typy myślenia.

  • rozumienie: hermeneutyka, rozumienie przez człowieka samego siebie i innych ludzi ma aspekt historyczny.

  • Forma światopoglądu - (pewna formacja intelektualna).

    • - tzw. formacja intelektualna

    -studia mają doprowadzić do pewnej formacji intelektualnej, rozumienie miejsca człowieka w świecie

    -nauka jako światopogląd jest „quanta rei” (wszystko płynie)

    -współczesna nauka pedagogiczna rewidują dawne wizje świata i chcą pokazać akt stawania się

    -socjalizacja człowieka od poziomu przedkonwencjonalnegp kiedy on sobie nie uświadamia do tożsamości absolutnie podmiotowej (teoria Habernasa Kothlega)

    1. Kultura - nauka jest częścią kultury ludzkiej, kultura oparta na nauce, czy ważniejsza jest kultura naukowa pedagogiczna oparta na aksjologii (wartościowaniu) czy teleologii (celowości), nam zależy na kulturze opartej na nauce tzn. na głębokim znaczeniu istoty

    2. Aksjologia - współczesna pedagogika staje się coraz bardziej aksjologiczna a pedagogika ogólna w szczególności staje się wielką dyskusją o wartościach poczynając od człowieka. W Polsce socjalistycznej istniała tylko jedna aksjologia wygłoszono ludzi aksjologicznymi. Dzisiaj najbardziej wrażliwą stanowią najmłodsi i najstarsi w przeszłości oni najbardziej zaniedbani.

    3. Forma świadomości - nauki humanistyczno - społeczne mają dzisiaj jeden wielki cel funkcja kształcenia świadomości społecznej. Folkierska „nauki humanistyczne muszą kształtować świadomość obywatelską”, za mało jest obywatelskości w Polsce. Scholebeeck Formy świadomości to nie jest zbiór, fundament wiedzy, strategie osiągania mądrości.

    Ł) Praktyka społeczna - nauka daje nam wiedzę instrumentalną którą wykorzystujemy.

    TEMAT: Kształtowanie się „naukowości” jako naczelnej zasady myślenia człowieka.

    Pokazuje ewolucję rozwój naczelnych zaad myślenia (naukowości) głównej analizy myśli filozofów.

    Naukowość - najwyższy wzorzec poznania.

    Nauka - najwyższy naukowy sposób poznania.

    1. Starożytność pedagogiczna, znana od przełomu VI i V w p.n.e.

    Żyć godnie to znaczy filozofować F=N PAIDEA - która określa wszechstronność rozwoju człowieka, wykształcenie (filozoficzne) oznacza ludzkość człowieka, piękno, mądrość, prawdy.

    W starożytnym Rzymie - Paidea - zamieniana na kategorię humanitarny (humanitos) sprawy ludzkie w środku.

    PAIDEA - kategoria określająca wszechstronność rozwoju człowieka, jego wykształcenie, oznacza również ludzkość ale i dobro, piękno, prawdę.

    W starożytnym Rzymie zamieniała się na HUMANITAS średniowiecze jest zbyt dogmatyczne i nie przyczynia się do kształtowania „naukowości” jako naczelnej zasady myślenia człowieka.

    Koniec średniowiecza: SEPTEM, ARTES, LIBERALES - siedem sztuk wyzwolonych i znowu kształtuje się „naukowość”. Naukowość intensywnie się rozwija. Przełom nauk - XVII w początek ery nowożytności, otwarły się drzwi do nowożytności. Nowożytność: F.Bacon - empiryk, biolog, filozof, era myślenia podmiotowości. Wyłożył swą filozofię: człowiek jest jako istota tu i teraz. On ma być panem tego świata. Wniosek: zaczęła się era myślenia podmiotowości, ma to być pedagogika empiryczna.

    K.Popper - XXw wylonił koncepcje „trzech światów”

    A.Comte - połowa XIXw - istotą nauki w uwarunkowaniach nauka ma 3 funkcje społeczne: wiedzieć, przewidywać, móc zawładnąć.

    Powołał dożycia socjologie naukową (1 siostrę) uruchomił paradygmaty pozytywistyczne (empiryczne) wg niego najdoskonalsza nauka - bada empirycznie, doświadczalnie.

    Pojawił się fizykalizm - wiara że wszystkie nauki powinny skorzystać z fizyki. Pedagogika nie może być fizykalna bo człowiek jest podwójny (psycho-fizyczny).

    Za czasów Kartezjusz człowiek jest osobą fizyczną i osobą psychiczna.

    Nauki pedagogiczne odchodzą od fizykalizmu do humanizmu. Czlowiek jest istotą wielostronną- trzeba widzieć stany ducha.

    Kartezjusz - racjonalista zajmujący się rozumem „myślę więc jestem”. Dzieło: „rozprawa o metodzie”, nowy system filozofii wg niego wewnętrzny świat jest ważniejszy niż zewnętrzny, mądrość jego myślenia nastawia myśl pedagogiczną na podmiotowość.

    Bacon i Descortes - myślenie doprowadza do wyodrębnienia się z filozofii nowych nauk społecznych (nauki humanistyczno-spoleczne).

    K.Darwin - opracował dzieło o powstaniu gatunków, nastawił myślenie pedagogiczne na rozwój. Teoria Darwina przyczynia się do myślenia o rozwoju.

    D.S.Hill - opracował kanony obowiązujące w eksperymencie, skierował myślenie pedagogiczne ku eksperymentowaniu, moda trwał krótko.

    W.Janes - „Pragmatyzm 1898”wtedy kapit. Chciał by wszystko było skuteczne, produktywne, efektywne. Zmienił klasyczna definicję prawdy. To jest prawdziwe co jest użyteczne, skuteczne.

    Pedagogika zapatrzyła się na tę skuteczność i poszła w stronę naukowości matematyczno-przyrodniczej, zagubiła się.

    Dziś odchodzimy od paradygmatów pozytywistycznych, efektywność dziś oznacza co innego.

    1. Klasyczne komponenty struktury nauki.

    1. Analiza cech (właściwości) nauki (w ogóle):

        1. kumulatywnośc - fenomen - nakładanie się na siebie eksplozja ale również starzenie się. W dydaktyce - addytywizmu - grzech szkół i nauczycieli są to instytucje , które ładują informacje. Jak pomniejszyć ten grzech addytywizmu, by ten negatywny wydźwięk zmniejszyć? Jakie tu pytanie trzeba postawić, o co? Uczeń 2 grzechy, głupota (ciężki plecak), informacji.

        2. Sterowność - to takie przekonanie, że absolutnie naukę można zastosować zawsze do kontrolowanego kierowania procesami, przypomina to pedagogikę w procesie kierowania wychowankiem. Przypomina to produkcyjny sposób myślenia że młodzi są „surowcem” który trzeba obowiązkowo podda obróbce.

    1. Krytyczna analiza właściwości (cech) pedagogiki.

    Czyli: aprobująca i reagująca.

    Pytania: Czym my kandydaci na nauczycieli, pedagogów, jesteśmy w tych kręgach? Gdzie nas nie ma i dlaczego? Czy ludzie są w tych kręgach dostępni? My jako pedagodzy powinniśmy prowadzić ludzi do tych kręgów.

    Klasyfikacja wg kryterium działalności:

    Aksjologia - żyjemy w świecie aksjologii, systemu wartości po przełomie formującym bardzo się rozchwiał i to jest problem. Nauki staja się coraz bardziej aksjologiczne.

    Bezwińska - nauki pedagogiczne w pełni zostały spłaszczone do rangi marnej praktyki, w tej sytuacji nauka nie będzie się rozwijała.

    J.Pieter - Pedagogika ogólna raczej nie jest nauka, jest dyskusją o wartościach.

    I. naukowość-będziemy krytykować naukowość podejmowaną w wieku XVI (przyrodnicy, fizycy, mechanicy)

    -będziemy krytykować naukowość rozumianą za czasów A. Comtea: wiedzieć-przewidywać -zawładnąć

    -będziemy krytykować naukowość scjentystyczną pozytywistyczną

    II. teleologiczność - celowościowość

    a)będziemy krytykować naukowość zewnętrzną narzuconą, wydumaną,

    b)będziemy przyjmować teleologiczność potrójną:

    *1będziemy akceptować cele, wyprowadzać je z samej natury człowieka (nasze zainteresowania, zdolności, ambicje, światopogląd) zrozumienie natury człowieka

    *2kontakt społeczny-kontakt, w którym człowiek staje się człowiekiem. Brak bliskości drugiego człowieka może doprowadzić do śmierci. To wszystko pozwala nam wyprowadzić cele synergia-interakcje, współczulność, empatię, współdziałanie, sympatia

    *3los człowieka można pojmować fatalistycznie, mamy wsiąść rozumienie w swoje głowy, jako źródło celów

    III. efektywność

    Proszę krytycznie przyjmować efektywność pedagogiki? będziemy krytykować efektywność, która jest efektywnością narzuconą, zewnętrzną wymuszoną, zwerbalizowaną produkcyjne

    Jaką efektywność będziemy przyjmować:

    -efektywność na miarę człowieka, na miarę możliwości, realną efektywność, nie naukowo-techniczną pozytywistyczną, sztuczną adaptacyjną. Każdy człowiek jest wartością

    Ideologiczność - najgorsza to ta która wynikała z Centrum, jednego wodza

    -oderwaliśmy się od filozoficznej kultury Europy. Pedagogika musi służyć człowiekowi dawać szansę

    Indoktrynacja - ortodoksja to skrajność

    -nikt nie ma nam dyktować co mamy robić, bo jesteśmy wolni

    -człowiek musi wybierać między pluralizmem

    -trzeba człowieka prowadzić a nie mu nakazywać

    Metodyczność - musimy walczyć o mądrą metodyczność

    -nie będziemy akceptować metodyczności: algorytmicznej, określona według sztywnych wzorów, zabija ona twórczość; metodyczność pod naciskiem, odwzorowywana jest zła

    -dobra metodyczność do zaakceptowania to metodyczna twórcza, indywidualna, niepowtarzalna alternatywnej, innowacyjnej.

    Ahistoryczność-to taka właściwość pedagogiki która przesadnie wierzy w swoją moc ignorując wiedzę potoczną zawartą w sztuce, religii,

    Pedagogizm - wiara, że pedagogika to zbiór recept to nie uwzględnianie innych źródeł mądrości własne wyobcowanie

    1. Jak należy rozumieć kategorię (wartość) „nauka”.

    1. Forma świadomości.

    Coraz bardziej w różnych naukach rozwija się nowa funkcji filozofii kształtowania świadomości społecznej (np. w budowie demokracji ważna jest świadomość obywatelska). Nauka jako forma świadomości. Trzeba reagować na sytuacje, na rozchwianie emocjonalne, na zachowanie na sytuacje które nas otaczają. Należy uprawiać naukę na co dzień.

    1. Praktyka społeczna.

    W toku uprawiania nauk wytwarzane są trzy rodzaje wiedzy:

    FILOZOFIA = NAUKA

    Filozofia praktyczna - zastanawianie się, rozumienie nad istotą bycia człowiekiem w sytuacji, w której jest on wolny.

    Metodologia - sposoby, strategie dochodzenia do prawy.

    Myślenie, światopogląd - zaglądanie do wnętrza człowieka, nauka to pewna formacja intelektualna zajmuje się kategorią „stawanie się”.

    W naukach empirycznych mówi się o porządku świata, cywilizacji ale również o chaosie, jest to również światopoglądem. Kultura pedagogiczna to nie tylko wiedza, nauka. Ale określa postawę ku ludziom a nie obok ludzi.

    Czy i w jakim sensie zasadne jest nazywanie pedagogiki nauką i uznaniem pojęcia „nauki” w pedagogice

    -45lat usuwania dyskusji doprowadziło do wyjałowienia teoretycznego

    -świat teorii zanikną, upadła tożsamość pedagogiki, zniknęła samowiedza

    -musisz wiedzieć dokąd idziesz i dokąd prowadzisz człowieka-ty jako pedagog „Jeżeli nie wiesz dokąd idziesz na pewno zajdziesz gdzie indziej” R.Schulz

    -jeżeli patrzymy z perspektywy pozytywistycznej, możemy uznać pedagogikę za naukę

    -perspektywa doświadczenia (wynikająca z naszych doświadczeń)-to wtedy nie jest nauką, jest wartością, jest pytaniem o istotę, jest hermeneutyką sztuką rozumienia, „Wychowanie jest sztuką rozumienia” Arystoteles

    -stanowisko metodologiczne-pedagogika jest nauką, ponieważ ma swoje metody

    -stanowisko ontologiczne-jest nauką, ponieważ, ma swój przedmiot badań, Folkierska mówi, iż te stanowisko nie są prawdziwe bo nie odróżnia się nauki od innej wiedzy zawartej w sztuce religii filozofii. Stwierdzenia powyższe powodują, że pedagogika stała się ahistoryczna (oderwana). Odpowiedz nie jest łatwa, jest możliwa gdy wiemy z jakiej perspektywy na nią patrzymy.

    1.Nowy kontekst pedagogiki w przełomie formacyjnym:

    -nastąpił przełom formacyjny; zamiast ustroju totalitarnego budujemy ustrój demokratyczny

    -nastąpiła transgresja (wychodzenie) systemu, zaczęliśmy wychodzić w stronę innych filozofii

    -rozpoczęła się wszelka transformacja (polityczna, ekonomiczna, kulturowa) systemu wartości-dla pedagogów to sprawa najtrudniejsza i najważniejsza

    -cele wychowania wypływają z ludzkiej natury, studia mają na celu poznanie ludzkiej natury

    2.Istota przełomu antypozytywistycznego dla świadomości pedagogicznej:

    -napadła jedna prawda uniwersalna która mówiła że wszystko jest takie jakie jest; człowiek jednak staje się pedagogiem musi zrozumieć że człowiek staje się,

    -ważnym przedmiotem badań jest świadomość człowieka

    -przełom antypozytywistyczny dla pedagoga polega na tym że budujemy metodologię zwracając się w stronę społecznych doświadczeń

    -Folkierska mówi; musimy odejść od podejścia ontologiczno-metodologicznego a zwrócić się do dziedzicznego, powinna czerpać z innych nauk, powinna jednak budować własną tożsamość i samowiedzę

    -musimy się zwrócić w stronę tzw. „interesów konstytuujących poznanie” Habernasa

    *Interes techniczny-podejście empiryczno-analityczne, sensem ważności twierdzeń jest możliwość przewidywania czyli możliwość ich technicznego wykorzystywania, podstawową kategorią poznania jest informacja

    *Interes praktyczny-zastanawiamy się nad sensem działania a nie na ręcznym wykonaniu, w sytuacji gdy człowiek jest wolny.

    Ważny jest interes TEKSTÓW= człowiek jako TEKSTU (uczeń-nauczyciel, który pochyla się nad uczniem, chce go zrozumieć)

    TEKST-to on sam, inni ludzie, książki, utwory muzyczne,

    *Interes emancypacyjny-nastawienie na wyzwolenie, idzie w stronę samopoznania, sens ważności twierdzeń-autorefleksja, która ma wywołać mnie z zależności ideologicznych ma pokazywać moje własne „ja” własne „ego”

    Pedagogika-jeszcze nie myśli jak postępowy świat. Nam potrzebna jest samowiedza, która zawarta jest w społecznych doświadczeniach kultury- Folkierska.

    Refleksje o pedagogice współczesnej (Roman Schulz):

    -narzeka, że samowiedza pedagogiczna jest mizerna

    -pedagodzy też nie posiadają samowiedzy jako ludzie i jako pedagodzy

    -jeżeli nie zastanawiamy się dokąd idziemy to nigdzie nie zajdziemy

    -potrzebna jest nam podwójna analiza: w perspektywie intrasystemowej (wewnętrznej); pedagogika potrzebna jest głęboka analiza wewnętrzna; to jej samowiedza, tożsamość

    perspektywa intersystemowa(zew.)-na ile teoria pedagogiki potrafi podnosić kondycję ludzką, na ile pedagogika jest czynnikiem zmiany.

    Od każdego pedagoga zależy stan pedagogiki. Nie zależy nam aby uprawiać praktykę ale żeby zrozumieć jak zmienić sens praktyki, musimy nastawić się na zmianę.

    Pedagogika przeżywa kryzys:

    1)kryzys niedostatku źródeł myślowych; kryzys funkcji rozumiejącej:

    -naszym obowiązkiem jest otwieranie świata przed najmniejszym człowiekiem (mamy otwierać intelektem sercem)

    -„dziwny jest świat pedagogiczny w którym pedagogika coraz więcej wie a mniej rozumie”-R.Schula;

    -trzeba nastawić się na interpretację, tłumaczenie

    -mamy być tłumaczami między światem a dzieckiem

    2)kryzys pedagogiki jej funkcji poznawczej:

    -rozszerzają się luki między zapotrzebowaniem praktycznym a możliwością systemu edukacyjnego,

    -za mało jest nawyku na nastawienie się na innowację,

    -zmiana możliwa jest przez pryzmat samorozumienia

    -za dużo jest zewnętrznych instrukcji, mówienia o dyscyplinie, za mało mówimy o podmiotowości, innowacji

    3)Nie rozumienie funkcji krytycznej:

    -„pochylenie” się to tworzenie klimatu ciepła, miłości-o takie myślenie chodzi pedagogice

    -nie czynienie praktyki ale myślenia o sensie praktyki, praktyki w sensie praxis (sens działania gdy jesteśmy wolni) a nie techne

    -nie praktyczne czynienie a praktyczne myślenie

    4)Funkcja terapeutyczna (naprawcza):

    -terapia jako myślenie o sobie, wynikające z rozumienia interesu ja-on, my-oni

    KRYZYS (Bezwińska)

    ZAŁAMANIA

    -oznacza tyle co katastrofa, upadek, degra-pojęcie „ostre”

    dacja

    1)po II wojnie światowej:

    -odrzucono podręczniki, nauczycieli

    -wypuszczono cały nurt myślenia radzieckiego

    2)w 1989

    PRZEŁOMU

    -kryzys spowodowany cywilizacją

    -ponowaczesność to trudny czas

    -pedagogika w czasie panowoczesnym nie może już być:

    *normatywna uniwersalna (praktyczna, zew. projektująca)

    *instrumentalna

    *musi zdawać sobie sprawę z różnic jakie są w świecie elementarnym

    *ideologicznie zaangażowana partyjna, monopolistyczna

    *nie może rościć prawa do wiedzy pewnej do naukowości scjentystycznej

    Problem pedagogiki w latach 90-tych (wg. A.Folkierskiej)

    1)ona sama jej kondycja zdrowie tożsamość i samowiedza; „nawet o niej nie mówimy nauka” Folkierska

    2)jej związki z filozofią pedagogika musi zaczerpnąć z filozofii istotę krytycyzmu; myślenie jest najważniejsze

    3)nowe racjonalności:

    *adaptacyjna

    *emancypacyjna

    *hermeneutyczna

    4)konieczność przewartościowania

    5)społeczeństwo obywatelskie: pedagogika musi pracować nad tym, żebyśmy mieli społeczność obywatelską, wtedy sprawy byłyby lepsze: obywatel rozumie znaczenie państwa

    6)stres, lęki, niepokoje, te zjawisko sensotwórcze, potrzebna jest pewna doza niepokoju żeby był rozwój stres na miarę maże być pozytywny, sensotwórczy.

    Szukanie zerwanej, dialogicznej relacji pomiędzy światem pedagogiki i pedagogii.

    Po co nam takie rozważania:

    1.zrozumieć istotę zerwania dialogicznej więzi pomiędzy dwoma światami

    2.żeby obnażyć bezrefleksyjność i bezkrytyczność pedagogiki w czasie panowania jednej monoideologii

    3.żeby ujawnić ukryte założenia, przesądy przed-rozumienia f-cjonujące w kulturze w ogóle a także w pedagogice

    4.żeby pokazać, że potrzebny jest dyskurs dialog pomiędzy różnymi mentalnościami

    5.żeby pokazać, że potrzebny jest zwrot w stronę całej złożoności i wariantowości horyzontu teoretycznego namysł krytyczny nad rozumieniem procesów i zjawisk pedagogicznych

    6.aby uprzytomnić istnienie wielu możliwości interpretacyjnych wobec faktów i doświadczeń pedagogicznych

    7.aby zrozumieć, że potrzeby jest głęboki namysł filozoficzny aby wyjść poza granice być może „ciasnego” własnego rozumienia

    8.żeby pokazać wielowymiarowość teoretycznej refleksji

    9.by zrozumieć potrzebę współczesnego namysłu pedagogicznego krytycznej mającego swe źródła w hermeneutyce i postmodernistycznej filozofii aby dopuścić do filozoficznego dyskursu głosy „zduszone” „zdominowane” „różne języki” i „obszary myślenia”

    10.aby uwolnić wszelką praktykę pedagogiczną i akademicką z ideologicznych i tzw. naukowych ograniczeń

    11.by umotywować się na samorefleksję i samokrytykę

    PEDAGOGIKA /TEORIA/

    Paidagogos pais ago

    -prowadzić intelektualne, teoretycznie, myślowo

    -świat filozofii, refleksji, namysłu, wnikania, poszukiwania głębi

    -co znaczy prowadzić po świecie pedagogiki: można pokazywać sensem znaczeń-praxis (namyślenie się nad sensem określanie się nad sensem, określenie znaczeń gdy człowiek jest wolny)

    Starożytność

    -nie ma osobnej pedagogiki (teorii), wyrasta ona z filozofii

    -jest paidea, humanista

    -rozwijanie pojęcia człowieczeństwa, troska o kulturę, o człowieka,

    Średniowiecze

    -upadek teorii; teoria nie ma warunków do rozwoju, istnienie jedne dogmaty (w żadnym okresie w którym jest monodygmat teoria się nie rozwija)

    Oświecenie

    -wzrost zainteresowania pedagogiką (teorią)

    -wiek XIX otwierają się wrota ku nowożytności

    -J.A. Komeński: I-teoretyk naukowy, napisał „Podstawy teoretyczne kształcenia ustawicznego”, „Wielką dydaktykę”

    -I ministerstwo w oświacie 1773 KEN: proponowała powszechność kształcenia

    -Piranowski „O powinnościach nauczyciela” (myślał wszechstronnie o nauczycielu)

    Międzywojnie 1918-1939

    -Polska się odrodziła i wtedy musi odrodzić się pedagogika i pedagogia

    -Nawroczyński *postanawia podnieść samowiedzę i tożsamość, oraz przeanalizować kierunki zagraniczne:

    1)analiza progresywna amerykański, pajdocentryzm (dziecko w środku)

    2)analizuje pedagogikę katolicką

    3)analizuje pedagogikę komunistyczną i wszystkie jej odmiany

    4)analizuje pedagogikę kultury

    Okres powojenny 1944-1989

    1)okres stalinowski

    2)okres gomułkowski

    3)okres gierkowski

    4)okres solidarnościowy

    -utrata samodzielności

    -nie ma teorii jest ideologia

    -upartyjnienie, upaństwowienie

    -totalne zapożyczenie

    -zostaje cały czas jeden paradygmat socjalistyczny

    -nastawienie na budowanie naukowej pedagogiki w stylu scjentystycznym

    -brak komunikacji, dialogu, brak otwarcia, otwarcie tylko na literaturę zachodnią,

    Zmiany po roku 1989

    -II kryzys-załamanie, od ustroju socjalistycznego do demokracji parlamentowej

    -rozpoczyna się wszelka transformacja: polityczna (następuje transgresja ładu społecznego) aksjologiczna (najtrudniejsza dla pedagogów) ekonomiczna, społeczna, kulturowa

    -społeczeństwo polskie starzeje się w sposób naturalny

    -głównie problem tkwi w nieumiejętności i przygotowaniu w wyborach (muszę wybierać i uzasadniać swój wybór)

    -ludzie coraz więcej wiedzą ale mniej rozumieją

    -pedagogika to sztuka rozumienia

    -nasze czasy to okres pluralizmu,

    -teoria pedagogiczna zwraca się ku całemu bogactwu, wariantowości myśli

    -tak jak za czasów B.Nawroczyńskiego akcenty rozłożone na kierunki:

    *pedagogika radykalnie krytyczna

    *antypedagogika H.Schoenebecka

    *pedagogika humanistyczna

    *pedagogika opone (alternatywna, pedagogika niezgody, myśl niezgody, pedagogika autorskich szkół, pedagogika wyspowa)

    *edukacja emancypacyjna (pedagogika wolności) aby każdy mógł mówić swoim głosem,

    *zwraca się do całego bogactwa myśli ideologicznej, humanistycznej i student musi zrozumieć co to jest świadomość fałszywa

    *ma kłopoty z rozeznawaniem krytycznym

    *odwołuje się do filozofii, która pozwala zrozumieć istotę świadomości fałszywej,

    PEDAGOGIA /PRAKTYKA/

    Paidagogos pais ago

    -świat praktyki, zastosowań, probierzu (sprawdzenia), kontroli, oceniania

    Starożytność

    -tu pedagog wprowadził dosłownie (f. opiekuńcza, ochronna, zabezpieczająca)

    -dziś potrzebny jest pedagog refleksyjny, transformatycwny

    -świetnie rozwija się tu pedagogika

    Średniowiecze

    -są pewne „jaskółki” ale ogólnie jest uboga

    Oświecenie

    -J.A. Komeński: znakomicie prowadził szkoły,

    -I ministerstwo w oświacie 1773 KEN: rozwijają się różne odmiany praktyki: szkoły wydziałowe, podwydziałowe (Staszic, Kołłątaj)

    Międzywojnie 1918-1939

    -rozwijają się różne odmiany pedagogii

    -trzeba krzewić kulturę polską, oświatę,

    -trzeba zwracać analfabetyzm, dlatego rodzą się takie koncepcje jak: szkoła środowiskowa (H.Rovida I.Solana)

    Okres powojenny 1944-1989

    1)okres stalinowski

    2)okres gomułkowski

    3)okres gierkowski

    4)okres solidarnościowy

    -to jest akcja a nie praktyka (stonka ziemniaczana, makulatura)

    -to nie była pedagogika to była tresura mniej podobna do wychowania,

    -nauczyciel był funkcjonariuszem ideologicznym był technologiem który miał posłusznie odwzorowywać wszystkim kierował Centrum (władza)

    -przedmiotowość, instrumentalizm,

    Zmiany po roku 1989

    -II kryzys-załamanie, od ustroju socjalistycznego do demokracji parlamentowej

    -rozpoczyna się wszelka transformacja: polityczna (następuje transgresja ładu społecznego) aksjologiczna (najtrudniejsza dla pedagogów) ekonomiczna, społeczna, kulturowa

    -społeczeństwo polskie starzeje się w sposób naturalny

    -głównie problem tkwi w nieumiejętności i przygotowaniu w wyborach (muszę wybierać i uzasadniać swój wybór)

    -ludzie coraz więcej wiedzą ale mniej rozumieją

    -pedagogika to sztuka rozumienia

    -nasze czasy to okres pluralizmu,

    -podporządkowana staje się pedagogika i część koncepcji staje się wznowiona część zmodyfikowana

    -antypedagogika: szkoły waldowskie

    -w polskiej transformacji bardzo pięknie rozwinęła się pedeutologia, N- nauczyciel

    N- współczesny człowiek

    N- kompetentny specjalista

    N- jako transformatywny intelektualista

    -świetnie rozwijają się różne pedagogie nauczyciela,

    Poznanie potoczne a poznanie naukowe

    1. formy oswajania świata wg T.Hejnickiej- Bezwińskiej

    -poznawanie potoczne (przednaukowe, zdroworozsądkowe)- po89r okazało się że pedagogiki jest ahistoryczna, czyli nie uznaje innych źródeł poznania oprócz historii. Bagatelizuje wiedzę potoczną. Świat trzeba poznawać potocznie, liczyć się ze sferą poznawania potocznego

    -poznawanie filozoficzne -poznanie dedukcyjne (empiryczne jest indukcyjne) powinniśmy zajmować się wszelkimi dziedzinami filozoficznymi; jest jakościowe

    -poznawanie takie jak w naukach scjentystycznych- opartych na: poznaniem indukcyjnym; o metodologię empiryczną(indukcyjną) jest ilościowe. Więcej jest poznania jakościowego. Łatwiejsze są badania ilościowe. W naukach empirycznych dostosują się do nich reguły wewnętrznej i zewnętrznej.

    -poznanie techniczne (technologiczne)- problematyczność w naszych badaniach jest nie wskazana; człowiek jest w trakcie stawania się- IN STATU NASCENDI. Poznanie techniczne jest bardzo dokładne

    2. co wynika z różnych form poznawczego oswajania świata?

    -ciągła potrzeba humanizacji wiedzy, wracania do bazy filozoficznej

    -potrzeba rozwijania kultury nauki

    -tzw. naukowość matematyczno-przyrodnicza nie musi być najlepsza- nie dają najlepsze wiedzy; w myśleniu pedagogiki odchodzimy od myślenia scjentystycznego w stronę paradygmatu(wzorca) humanistycznego bo budujemy ustrój demokratyczny. Strategie hermeneutyczne i fenomenologiczne dają wiedzę głębszą, bardziej rozumiejącą

    rozmyślanie pozwala nam rozwiać, obalać mity, np. że instytucje edukacyjne są bardzo szlachetne. przezwyciężony musi być mit o obiektywności nauk empirycznych.

    3. powstanie i kształtowanie się pedagogiki jako nauki(fazy rozwoju, ewolucja)

    S. Palka „teoria pedagogiczna a praktyczne doświadczenia nauczycieli”

    Mamy 2 fazy rozwoju w historii pedagogiki:

    I. DEDUKCYJNA do XIX w- Arystoteles, Platon itp. Byli filozofami pedagizujacymi. Sokrates wymyślił procedurę rozwoju problemu. Pojawiły się przełomy: wiek XVII-otwarcie się na świat i człowieka. Komeński - jego dydaktyka, świat w obrazach, dyskusja nad kształceniem elementarnym i ustawicznym były przełomem w kształceniu pedagogiki.

    II.FAZA EMPIRYCZNA-przełom ku empiryczności- w XIX w z filozofii wyłaniają się nauki szczegółowe. Powstaje naukowa socjologia A.Comte'a. w 1878r rodzi się naukowa psychologia- faza pedagogiki uniezależniającej się, wyłaniającej się z filozofii. Przyczynił się do tego J.Herman. rodziły się koncepcje pedagogiczne, np. .J.Dewey- nazwano go Kopernikiem bo w środku (centrum) postawił dziecko PAJDOCENTRYZM(pajdos - dziecko)

    Były 4 sposoby kreowania pedagogiki:

    -jako nie wykorzystane w praktyce światopoglądy itp.

    -przetwarza konstrukty stworzone w n. siostrzanych na użytek praktyk

    -jako dyscyplina empiryczno-analityczna bazuje na indukcyjnym toku poznania badawczego

    -jako dyscyplina praktyczna (pedagogia)

    Nauki pedagogiczne zmierzają w stronę strategii fenomenologicznej i hermeneutycznej bo chcą jak najgłębiej zinterpretować istotę natury człowieka w kontekstach kulturowych

    4. czy i w jakim sensie zasadne jest nazywanie pedagogiki nauką?

    Pedagogika może być lub nie-nauką- zależy to od jakiego paradygmatu(wzorca) wychodzimy. Trzeba zadawać pytania o siebie by podnieść poziom samowiedzy, pyt o pedagogikę też zadajemy by odnieść jej poziom samowiedzy i tożsamości. Dzisiaj (wg Folkierskiej) najważniejszy jest powrót, opieranie się w myśleniu pedagogiki na doświadczeniach naszego świata kultury (świata naszej kultury). Trzeba dokonać analizy, zrozumieć tzw. ”interesy konstytuujące poznanie” J.Habermasa; a są to:

    1.TECHNICZNY-najważniejsze jest kontrolowanie nabywania wiedzy, podejście empiryczno-analityczne. Muszę odejść od tego interesu krytycznie. Myślenie instrumentalne jest złym myśleniem.

    2.PRAKTYCZNY- (jest pułapką)-pochodzi od filozofii praktycznej, rozumu praktycznego, pokazuje nam namyślanie się człowieka nad sensem bycia, działania, istotą w sytuacji kiedy on jest wolny namyślanie się człowieka nad sensem bycia i czynami kiedy jest wolny. Rozmyślanie nad sobą to ciężka praca.

    W P. ludowej nie było tego interesu, był to okres behawioryzmu. Najważniejsze jest podejście historyczno-hermeneutyczne w tym interesie. Chodzi o wydobycie sensu i znaczeń. Prowadzi nas ku podejściu his - herm, interpretacja tekstów jest bardzo ważna

    3.EMANCYPACYJNY-odpowiada mu podejście krytyczne(buduje zdrowe stos społeczne) chodzi tu o ciągłe wyzwalanie się samego siebie z własnych obciążeń, presumpcji; najczęściej człowiek sam dla siebie jest największą barierą rozwoju przez swoją nie wnikliwość, powierzchowność. Ten interes nastawia nas jak się wyzwolić.

    „klasyczna pedagogika jako wartość”. Problemy pedagogiki z pedagogiką na przełomie wieków.

    1. największym problemem- czy i w jakim sensie może być analizowana jako nauka?

    Pedagogika ogólna jest dla nas wielką wartością, fundamentem. Odpowiada na pytanie zależy od paradygmatu. Jest nauką inaczej, jest nauką humanistyczną(hermeneutyka, fenomenologia). INTERPRETOWAĆ TEKST:

    Pedagogika ogólna pokazuje usytuowanie człowieka, kto dobrze wybiera idzie w górę, kto źle-wpada w dół. Pedagogika ogolna pokazuje jak wybierać.

    2.problem- wchodzenie w negocjacje, spory. Pedagogika ogólna rzuca światło, Folkierska mówi:

    -napięcia muszą być

    -dialog musi być

    -wychowanie jest to uświadamianie konieczności brania odpowiedzialności za własne istnienie. Pedagogika ogólna zajmuje się myśleniem o wychowaniu, jak go rozumieć dzisiaj.

    3. kontrowersje, konflikty, kryzysy (Brzezińska, Schulz)

    są 2 kryzysy-załamania: I- 1944r, II-1989r-kryzys-przełom cywilizacyjny

    u Schulza kryzys:

    -filozofii poznawczej

    -filozofii normatywnej

    -filozofii praktycznej

    strategie: pedagogika znalazła się między młotem a kowadłem, świadomość ludzi jest straszna

    Hermeneutyka - pokazuje nam sensy i znaczenia, metodologie nauk rozumiejących, poszukujące większej głębi rozumienia. To mówienie i słuchanie to ważne elementy życia.

    Pytania o klasyczną pedagogika ogólną:

    -pedagogika ogólna znajduje się na 1 miejscu w kryterium jest fundamentem. To jest wprowadzenie do pozostałych subdyscyplin. Jest to subdyscyplina o najwyższym stopniu ogólności. Obserwuje zjawiska, fenomeny i zjawiska pedagogiczne

    -jest to najogólniejsza teoria wychowania

    -pedagogika ogólna często nazywamy filozofią wychowania

    -teoria myślenia o wychowaniu, tym zajmuje się też pedagogika ogólna

    -jest to dyscyplina, która daje nam mapę pojęć

    Szkielet myślowy:

    Teoretyk jego myśl:

    -K.Sośnick i- pedagogika ogólna powinna być filozofią wręcz fizjologiczna, powinna otwierać wnętrze, być porównawcza bo inaczej będziemy się cofać

    -J.Pieter - pedagogika ogólna właściwie nie jest wcale nauką, jest wielką dyskusją o wartościach(to nas cieszy)

    -B.Suchodolski - pedagogika musi mieć podstawy filozofii, powinna integrować nauki o rozwijać Człowieka ,inferencyjna namysłem; jeżeli ma miejsce wychowanie, nie pojawi się SAMO : wychowanie, kształcenie, nie pojawia się nic, nie będzie(wychowanie). Poznawać świat-kierować sobą

    -S.Wołoszyn - pedagogika ogólna powinna pokonać przedmiot; zajmuje się: probl.epistemologiczne,antropologiczne,aksjologiczne,kulturologiczne

    „Nowa pedagogika jako wartość”

    Jaką to ma wartość dla mnie jako pedagoga?

    Naukowość, filozoficzność, człowiek-jako wartość. Fundament musi zostać, budujemy na nim kolejne konstrukcje procesów. Podstawą myślenia naszego jest filozofia pedagogiki, edukacji. To się zastosowuje- co się ze mną dzieje gdy studiuje ten przedmiot?(drżenie, pulsowanie)

    Czy filozofię da się zastosować?

    (L.Kołakowski) nie naucza jak Sokrates(on nie naucza tylko wskazuje drogę) i tak jak Sokrates wskazuje drogę, dolę i niedolę ludzkości. Zajmuje się możliwościami rozwoju człowieka dla siebie samych. Chrystus też pokazywał ludziom drogę, wskazywał drogę życia.

    Jesteśmy ubodzy intelektualnie- to wartość pedagogika która wraca w stronę filozofii- swojej matki. Związek z matką to jest bogactwo, wolność. Po oderwaniu od filozofii stała się marną pedagogiką.

    „Nowa pedagogika ogólna”

    po 1989r kiedy w P zmieniła się formacja polityczna, doszło do przełomu znajdujemy się odtąd w ciągłej transformacji. Komunizm został w świadomości ludzkiej. Nowa pedagogika jako nowe myślenie teraz. W nowym duchu demokratycznym (A.Folkierska: pedagogika i jej problemy w 90r). Trzeba zacząć budować społeczeństwo demokratyczne. Pedagogika nowa mówi: nie jest nauką, na sto nie martwi, jest ona przeżywaniem świata. Do tej pory wykonywała jedynie odgórną ideologię, wartości znajdujące się w tym świecie. Otwiera ona drzwi do pluralizmu, wielości, refleksji, wielkości. Nie jest ona nauka a pytaniem o pedagogikę. Jest to refleksja o pedagogikę, poszukiwanie samowiedzy i tożsamości pedagogiki. Forma świadomości społecznej, światopoglądu, historia doktryn pedagogika, namysł nad nią. Ona je nauką tylko inaczej rozumianą. Jest spekulacją intelektualną.

    Ponowoczensa pedagogika ogólna jako wartość:

    Ponowoczesna - od 17w, średniowiecze było ciasne intelektualnie, monoparadygmatyczne, rozwoju nie było. Po ciasnym średniowieczu drzwi się otwierają i następuje nowożytność (ponowoczesność, postmodernizm). Ta pedagogika zwraca swoje oczy w stronę szczególnego typu myślenia który nazywa się teoria (pedagogika) krytyczna czyli taka co chce zbudować inną pozytywność pozbawioną nadmiernej hierarchiczności ża na górze jest pan a na dole niewolnicy, nasycona komunikacją, dialogiem. Jest to meta teoria (teoria teorii).

    Jak budować krytyczną teorię pedagogika? Panuje hierarchiczność dlatego że ludzie na to pozwalają. Chce ona zburzyć świadomość niedoczekania, mieć odwagę powiedzieć „nie”. Ponowoczesna pedagogika ogólna bury chore stos społeczne. Nie rujnuje ona tylko buduje. Panują zasady równości. Chce zbudować inną rzeczywisto9śćl to jest krytyczna teoria edukacji. Nie daje zgody żadne formy chorych, zaburzonych stos społecznych. Idzie w stronę filozoficzności. Edukacja jest fenomenem ogólnoludzkim. To jest gmach sskładający się z 10 ścian. Wszyscy ludzie uwikłani są w edukację, a myślą że tak nie jest. Jest pedagogiką fenomenologiczną bo zajmuje się fenomenami.

    Co to znaczy że przechodzi od ortodoksji ku heterogeniczności?

    pedagogika ponowoczesna idzie w stronę podmiotowości, co jest dla ludzi trudne. To pedagogika dyskursu (dyskurs-zabawa intelektualna, walka na argumenty, przekonanie kogoś że rozumiem na podstawowych argumentów) nastawia nas na dokonywanie zmian.

    Tworzenie „map” kategorialnych pojęć pedagogicznych konstytutywnych:

    Mapy- w świadomości stworzyć ślady, siatkę pojęciową

    Mapping - strategia intelektualna, np. widzenie paradygmatów

    Konstytutywne - zasadnicze ,najważniejsze, podstawowe, główne

    1. istota terminu pedagogiki-pedagogii i im pochodnych.

    Świat pedagogiki pais +

    to jest świat teorii, refleksji, namysłu, filozofowania, pytań(ten świat mobilizuje nas)świat prowadzenia intelektualnego, emocjonlanego. Został on zdeprawowany przez tą swoją siłowość, indktrynację, intelektualność. Potrzebny jest n-l jako transformatywny intelektualista

    świat pedagogii +ago= prowadzić chłopca

    to jest inny świat-wdrożeń, zastosowań, aplikacji, praktyki i przesadnie wyeksponowany w PRL, doprowadziliśmy do zwyrodnienia, praca n-la sprowadzona do rzemiosła(cel, metoda, środek, sukces)- kontrola, ocena, przymus, nakaz. Wszystko behawioralnie, z zew. Podstawą jest behawioryzm. Brak jest rozumienia. To jest obróbka, pragmatyzm, powierzchowność. Potrzebny n-l jako refleksyjny praktyk.

    Terminy pochodne:

    Paidea - wprowadza na przełomie 6 i 5 w p.n.e., n-le sofiści ukochali mądrość. Nic z tej paidei nie zostało, formacja duchowa człowieka, idea wszechstronnego rozwoju człowieka, idea humanistyczna. W starożytnym Rzymie nazywano ją humanista.

    Andragogika - dot. dorosłych, mieści się gearontopedagogika - problem ludzi starzejących się

    Hemagogika - dot. młodzieży

    10 - ścian edukacji.

    Rozwój - zaczyna się do poczęcia nie od momentu przedszkolnego. Proces samo. Suchodowski - mówił że jeśli nie stworzymy, wzbudzimy procesów SAMO dzisiaj to nie będzie żadnej pedagogiki ani wychowania. SAMO jest najważniejsze.

    Ściana GLOBALIZM to:

    MAPA WYCHOWANIA:

    A - przygotowanie człowieka do życia, jedność umysłowa, tresura szerokie spojrzenie na wychowanie,

    B - wąskie spojrzenie na wychowanie, kierunkowych i instrument, operacyjne, bardziej dla wychowawcy, wiedza, umiejętności.

    C - źródła celu wychowania nie ma komitetu centralnego, z natury człowiek wynikają cele, najtrudniej jest rozumienie potrzeb. Czy los ma być fatalistyczny czy wolnościowy, my decydujemy o tym jakie cele będzie mu stawiać przed ludźmi dziećmi. Interakcja w rodzinie.

    D - dynamizmu, siły wychowania. Kunowski: bios, etos agos, logos.

    E - cechy wychowania jako związek materialny, złożone funkcje: -jego społeczne funkcje (adaptacyjna, komunikacyjna, rekonstruktywna); -komunikowanie wartości, znaczeń i sensów.

    F - tradycyjne opcje wychowania są 4: adaptacja, prakseologia, sytuacyjna, ewolucyjna (prakseologia - ogólna teoria sprawnego działania, dziedzina badań naukowych dotyczących metod wszelkiego celowego działania ludzkiego), (pedagogika - problemy współczesne).

    G - nowoczesne współczesne opcje (Folkiersk)

    1. wychowanie należy rozumieć jako tożsamość podmiotowa mogła zaistnieć, żeby ożywiał się, utworzyć należy takie warunki żeby dzieci od urodzenia stawały się tożsame.

    2. uświadamianie, konieczności brania odpowiedzialności za własne istnienie. Nie można byle jak. Mógł być świadomość i najwyższy poziom, odpowiedzialność za własne istnienie, np. również ktoś utrzymuje porządek równolegle w świecie.

    Wychowanie jako byt społeczny, kompleks kulturowy.

    MAPA KSZTAŁCENIA:

    A - szeroki zakres pojęcia kształcenia, pojęcia są nieostre, płynne, celem jest kształtowanie człowieka pod każdym względem.

    B - wąskie postrzeganie jest niebezpieczne; w szkole nabijają w głowy jak najwięcej wiedzy. M.Łopatkowsak - też powiedziała. Nie kształtują słów tylko próbują umachinić pamięć.

    C - funkcje kształcenia: a- ogólno narodowa, żeby zabezpieczyć każdemu wiedzę, obowiązek uczenia się; b- indywidualna, każdy człowiek ma prawo do kształcenia.

    D - odmiany:

    1. odmiany ogólne, przede wszystkim humanistyczne, politechniczne (żeby zrozumieć istotę stosunków społecznych),

    2. równouprawnienie zawodowe - głównie do podejmowania pracy konkretnej. Nie mogą byś siebie wzajemnie pozbawiane, nie można wychować ucznia bez jego wiedzy o historii (drzewko na początku).

    3. Wilka idea humanistyczna by wszyscy byli razem oprócz upośledzonych myślowo aby nie było reakcji dla tych ludzi. Wszystko po to by pedagogika była ludzka, państwo było dla człowieka

    4. Integracyjne i zintegrowane (pokazać różnice między nimi) nie ma podziału na lekcje bo chodzi o to, by nauczyć jak wykształtować miejsce człowieka w świecie.

    E - kształcenie ustawiczne (w ogóle):

    1. idea człowieka, odwieczna, mieć wiedzę, rozum, „ucz się od kolebki aż po grób” czy można? Tak! U podstaw jej leży prawo konstytucja.

    2. Jaka zasada „świata” przenikająca system edukacji w pionie (czyniąc drożność pionową od klasy 1, zerowej aż po studia doktoranckie) i poziome (trudniejsze, pokazuje prawo przechodzenia z 1 profilu do 2 profilu na tym samym poziomie, z 1 liceum do 2, ta drożność musi zaistnieć bo programy nie są skoordynowane, maja słabą drożność są niedopracowane).

    3. Najbardziej filozoficzne myślenie, właściwość i potrzeba współczesnego człowieka, żebyśmy byli nauczycielami tego rozumowania, człowiek kocha kształcenie, cały czas studiujemy, nawet wtedy kiedy nie uczęszczamy do szkoły aby uczyć się myślenia (uczyć się i jak się uczyć, jak się uczyć samemu, od innych, pospołu - współ).

    4. System konkretny - kształtowanie ustawowe stało się spójnym systemem klastycznym. Całościowym systemem. Dzisiaj mamy złe rozumowanie, nie można tak człowieka niszczyć.

    ROZUM

    W czym się zawiera istota przygotowania uczniów do kształcenia ustawowego?

    1. by wypracować, ukształtować tzw. technologię pracy umysłowej (nauczyć dobrze pisać, czytać, rozumieć, stawiać tezy, słuchać źródeł). Tego nam brakuje, bo nie pracowano z nami w ten sposób wcześniej.

    2. Kształcenie operacji formalnych i analiza, synteza, dedukcja, różnicowanie, porównywanie. To nie są drobiazgi. Trzeba długo nad tym pracować, wnioskować, gdzie łatwiej a gdzie trudniej. Wnioskowanie przestrzenne a nie takie proste wojny dotyczące Niech nie stosujemy tyle tekstów, już się z tego wycofują bo się nie sprawdziły.

    3. Uświadomienie wszystkim roli nowoczesnych środków technicznych, bo wszyscy myślą że jak wyposażymy szkoły w te właśnie środki to wszystko ulegnie poprawie i zmieni się.

    4. „Wzbudzanie wewnętrzne”, motywacja (Gnitecki) myślenie odśrodkowe żeby rozpadał się pod każdym względem, wzbudzanie ciekawości intelektualnych, żebyśmy byli głodni intelektualnie, ni siła nie kijem ale ambicja tak jak u Sokratesa, szli za nim, za mądrością, nie pytali za ile, szli z nadzieją.

    5. Integracja doświadczalna szklona i pozaszkolna - wielka nadzieja, nasz neutralność z która człowiek przychodzi a wtedy od razu możemy powiedzieć jak myśli.

    Pokaż jakimi kategoriami nasycone jest pojęcie - osobowość - w kategorii jest dużo zalety z jakiej pozycji wychodzi introwertycznej czy ekstrawertycznej.

    Wśród wielu definicji ukształtowała i doszła do głosu definicja Pajkowskiego:

    - osobowość to naczelny mechanizm integracji i regulacji czynności człowiek jako osoba jest jednością strukturalną i funkcjonalną. 3 struktury i 3 funkcje: poznawcze, uczuciowe, działaniowe. Studia są nie tylko dla pracy a do przygotowania się do bycia człowiekiem, wtedy naród będzie zdrowiał coraz bardziej.


    Wyszukiwarka