PASAŻER NA GAPĘ

Rozpoczynamy grę dokładnie w tym momencie, kiedy wszystkie dzieci ułożyły się już do snu. Zdarza się, że ludzie żądni przygód potajemnie wsiadają na statek i płyną nim, nie zapłaciwszy za bilet. Aby nikt ich nie odnalazł, są dobrze ukryci. Wszystkie sypialnie stają się teraz takimi statkami. Z każdej z nich jedno dziecko wychodzi na korytarz, pozostałe wsuwają się na razie pod kołdry, nakrywają nimi głowy i zachowują się bardzo cicho. Drzwi zostawiamy otwarte, światło zgaszone. Teraz wybrani „pasażerowie na gapę" pojedynczo skradają się do obcych pokoi. Na znak nauczyciela: „zauważono pasażera na gapę", rozpoczynają się poszukiwania w ciemnościach. Jeśli załoga statku odnalazła kryjówkę nieproszonego gościa, zabiera go z „pokładu", na korytarz schroniska. Po pewnym czasie wolno zapalić światło i poszukać tych pasażerów, których nikt nie mógł znaleźć. Zabawa trwa dotąd, aż każdy odegra rolę pasażera na gapę.

Wszystkie dzieci wychodzą na korytarz i zamykają mocno oczy. Nauczycielka lekko dotyka daną osobę i tylko ona skrada się po cichu do jednej z sypialni. Uczniowie wracają do swoich pokoi i szukają tak długo, aż odnajdą pasażera bez biletu.

Do przeprowadzenia tej zabawy konieczne jest, aby dzieci się już dość dobrze znały i nie miały obiekcji przed bliskim kontaktem z innymi. W czasie poszukiwań muszą kierować się zmysłem dotyku. Będą zderzać się ze swoimi kolegami i koleżankami, nie wiedząc często, kto jest kim. Jedynym źródłem światła będzie bowiem dopływająca z korytarza smuga przytłumionej jasności. (Latarki trzeba wcześniej zebrać!) Zabawa w pidżamie jest dla dzieci czymś nowym. Ponieważ i tak wielu uczniów ma ochotę zakraść się do innych pokoi, będą mieli okazję, aby zrobić to oficjalnie i według wyznaczonych reguł. W czwartej klasie, kiedy niektóre dzieci wchodzą już w okres dojrzewania, mogą czuć się one skrępowane i dlatego też lepiej jest zrezygnować z tej zabawy. Ewentualnie mianowanie tych uczniów „policją", dzięki czemu zostaną na korytarzu, pod kontrolą nauczycielki.