Załącznik II do części 84 opowieści
Treść drugiego pisma do sześciu użytkowników kotłów OR16-102 -odpis:
„Tarnowskie Góry, 1.09.1977 r.
Dotyczy: kotłów OR16-102 (OR16-101) z paleniskiem narzutowym.
Pismem z dnia 25 maja 1976 r. poinformowałem Użytkowników kotłów OR16-102 (OR16-101) o zgłoszonych w OBRKiUE w Tarnowskich Górach (głównie w 1974 r.) kilkudziesięciu projektach wynalazczych usprawniających konstrukcję tych kotłów, podając zarazem niektóre cechy znamienne projektów. Projekty te powstały w odpowiedzi na niewyrażenie zgody przez Pion Badawczo Rozwojowy OBRKiUE na opracowanie nowej dokumentacji kotłów przewidzianych do produkcji w 1975 r.
Projekty zgłaszane od kwietnia 1974 r. do marca 1975 r. (w ilości 28) składają się na kompletną dokumentację kotła OR16-110, natomiast dalsze z nich w ilości 12, zgłaszane od sierpnia 1975 r. do maja 1977 r. dotyczą drobnych udoskonaleń instalacji zasilania paleniska węglem (narzutników i dozowników z ich napędami) oraz instalacji nawrotu lotnego koksiku, których potrzeba powstania nasuwała się z obserwacji pracy kotłów z paleniskami narzutowymi - krajowych i zagranicznych. Ostatnich dwóch z tych projektów nie uwzględnia pismo z 25.05.1976 r., a mianowicie zabezpieczenia przed zakleszczaniem się wirnika narzutnika (nr 44/76 z 25.10.1976 r.) i zwielokrotnienia trwałości rurociągów transportujących lotny koksik (nr 24/77 z 19.05.1977 r.).
Obowiązujący w OBRKiUE w 1974 r. zakaz wprowadzania zmian w dokumentacji kotłów OR16-102 udało mi się ominąć tylko raz (wykorzystując obecność na urlopie kierownika Zakładu Kotłów Przemysłowych), kiedy to posługując się swoją pieczątką kierownika pracowni kotłów rusztowych wysłałem do ZBUK-Ochojec specyfikację WS-20329 zespołu ręczne odpopielanie kotła, z rozwiązaniem według projektu nr 31/74 eliminującym migałki w leju pod dolnym walczakiem uniemożliwiające działanie instalacji nawrotu lotnego koksiku.
Do wykorzystania projektów (częściowego niestety, ku smutkowi biednych kotłów, które na pewno chciałyby dać większą wydajność, zużywając mniej węgla) przystąpiono praktycznie dopiero w drugiej połowie 1975 r., kiedy zaniepokojone stanem kotłów Okręgowe Zakłady Mięsne w Koszalinie zaalarmowały jak się to mówi „pół Polski” z Komitetem Centralnym włącznie.
Załączona do pisma Tabela I zawiera wykaz wykorzystanych przez OBRKiUE projektów wynalazczych. Tabelą tą, mam nadzieję, spełniam życzenie uczestników narady w Kowarach otrzymania zestawienia wprowadzonych zmian konstrukcyjnych. Tabelę tą uzupełnia Tabela II z ze zmianami pomysłu OBRKiUE. Z prostej ciekawości interesowałoby mnie, czy któryś z Użytkowników dał się nabrać na pomysł naciągu łańcucha napędowego wg rys. 2-1248009, ale obawiam się, że jeśli nawet, to i tak nie przyzna się do tego.
Do pisma załączam kopię swojego opracowania p.t. „Podstawowy warunek prawidłowej pracy paleniska narzutowego”, dającego wytyczne dla regulacji narzutników, oczywiście pod warunkiem uprzedniego wyposażenia ich w organy regulacyjne (patrz projekty nr 34/75 i 34/74 lub 18/76). Żaden z elementów instalacji przedstawionej na rys. 1 nie zawdzięcza swego powstania działalności OBRKiUE. Podobieństwo dozownika węgla do konstrukcji w którą wyposażono kotły OR16-102 pochodzi stąd, że przy opracowywaniu dokumentacji warsztatowej tych kotłów Ośrodek skopiował wykonaną przez mnie w 1971 r. dokumentację dozownika dla modernizacji na narzutowe paleniska kotła OR32 w „Elanie” - Toruń.
Z jedenastu projektów wynalazczych dotyczących instalacji na rys.1 (od nr 18/70 do nr 44/76) w dokumentacji zmian konstrukcji kotłów OR16-102 Ośrodek wykorzystał od tego czasu jedynie dwa pomysły: pomysł wypełnienia betonem warstwownicy węgla i pomysł cofnięcia krawędzi okna wlotu węgla na łopatki narzutnika. Ten ostatni, ku utrapieniu tylnej ściany paleniska i mitrędze palaczy, prawie trzy lata po przedstawieniu go w dokumentacji stanowiącej uzupełnienie dokumentacji załączonej do projektu nr 18/70.
Rozdzielnik:
1. Wojewódzka Dyrekcja Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich, ul 22 Lipca 2, 06-400 Ciechanów,
2. Fabryka Dywanów „Kowary”, ul. Zamkowa 9, 58-530 Kowary,
3. Okręgowe Przedsiębiorstwo Przemysłu Mięsnego, ul. Bojowników o Wolność i Demokrację, 75-950 Koszalin,
4. Wrocławski Kombinat Budowy Domów, ul. Szczecińska 15, 50-991 Wrocław,
5. Poznańskie Zakłady Opon Samochodowych „STOMIL”, ul. Starołęcka 18, 60-993 Poznań,
6. Dolnośląskie Zakłady Gazownictwa, ul. Trzebnicka 33, 50-231 Wrocław 2
Do wiadomości:
1. OIGPE, 85-054 Bydgoszcz, ul. Warmińskiego 8,
2. OIGPE, 88-868 Gdańsk, ul. Marynarki Polskiej 150,
3. OIGPE, 61-731 Poznań, ul Nowowiejskiego 11
4. OIGPE, 50-993 Wrocław, Plac Powstańców Śląskich 5
5. Okręgowy Dozór Techniczny, 61-818 Poznań, ul. Chudoby 5 (-) J. Kopydłowski
Przepisał i w komentarze zaopatrzył inż. J. Kopydłowski; 05.12.2009 r.
Faktycznie, to w związku z uniemożliwieniem dokonania jakichkolwiek zmian w ich dotychczasowej dokumentacji.