WYKŁAD V ZAGOSPODAROWANIE 30.10.2006r

C.D

Wskaźniki dla kąpielisk uwzględniając odporność środowiska naturalnego, warunki bezpieczeństwa kąpiących się oraz komfort tej formy rekreacji są następujące:

• Dla kąpielisk morskich nie wyższy niż 3m²/osobę

• Dla kąpielisk jeziornych, w zależności od stref funkcjonalnym od 1,5 do ponad 10m²/osobę

• W strefie brodzenia ok. 1.5m²/osobę

• W strefie nauki pływania dla dzieci 2m²/osobę

• W strefie nauki pływania dla dorosłych 3m²/osobę

• W strefie przeznaczonej do pływania minimum 4m²/osobę

• W strefie gier i zabaw 10m²/osobę

Pojemność plaż decyduje o pojemności zespołu rekreacyjnego: plaża - kąpielisko

Normy użytkowania dla plaż piaszczystych, trawiastych i powierzchni stanowiących plaże przy basenach kąpieliskowych (dwukrotna rotacja) wynoszą:

• Plaże trawiaste 16-22m²/osobę

• Plaże piaszczyste i inne powierzchnie pełniące funkcje plaży 10m²/osobę

• Baseny kąpielowe 3m²/osobę

Przepustowość szlaku wodnego

• Dla wędrówek indywidualnych

s

Q = 2 * --

d

Q - przepustowość szlaku dla indywidualnych wędrówek kajakowych

s - droga pokonywana przez turystów jednego dnia

d - optymalna odległość między kajakami

2 - ilość osób w kajaku

• Dla wędrówek masowych

S

Q = z * --

D

Q - przepustowość szlaku dla masowych wędrówek kajakowych

S - droga pokonywana przez grupy jednego dnia

D - optymalna odległość między grupami

z - ilość osób grupie

Pojemność szlaku wodnego jest sumą przepustowość jednodniowych jego odcinków pokonywanych w ciągu jednego dnia przez turystów na całej długości.

Pojemność bazy noclegowo - żywieniowej na szlaku wodnym

-Dla wędrówek indywidualnych -Dla wędrówek masowych

P_b = n * q _min P_B = n * Q _min

P_b P_B - pojemność bazy noclegowo żywieniowej

n - liczba odcinków jednodniowych

Q _min q _min - przepustowość minimalna szlaku wodnego

Dzieląc otrzymaną pojemność przez całkowitą długość szlaku wodnego, otrzymuje się optymalny wskaźnik pojemności bazy noclegowo - żywieniowej danego szlaku wodnego.

Pojemność i przepustowość szlaków pieszych

- głównym parametrem kształtującym wielkość norm użytkowania turystycznego jest długość szlaku

- uzyskany wskaźnik pojemności wynikający z długości szlaku musi być poddany bilansowi pozostałych parametrów wpływających na zwiększenie lub zmniejszenie jego wartości

Z_r

n = --

C_p Z_r = D_o - C_p

n - rotacja

Zr - współczynnik zapasu rotacji

Cp - całkowity czas przejścia szlaku pieszego w minutach

Do - długość dnia w minutach

Pojemność drogi turystycznej motorowej.

P_c = n * P_o

Pc - pojemność turystyczna drogi

Po - pojemność turystyczna odcinka

n - liczba odcinków

Pojemność miejscowości i obiektów krajoznawczych.

Ustalenie pojemności rejonów koncentracji ruchu turystycznego stanowi podstawę obliczenia pojemności całej miejscowości krajoznawczej, która uwzględniać musi również różnicę wielkości przestrzennego rozmieszczenia ruchu turystycznego w poszczególnych fragmentach miasta, wynikające ze stopnia ich atrakcyjności turystycznej.

Ilościowe ujęcie korelacji występujących między rejonami penetrowanymi przez ruch turystyczny opiera się na rejestracjach wielkości turystyki krajoznawczej w całej miejscowości, a następnie w rejonach koncentracji, dla których została wyznaczona pojemność.

wzór:

Pm -pojemność miejscowości

Pr- pojemność rejonu

I - wskaźnik intensywności użytkowania rejonu

Obserwacje ruchu turystycznego w obiektach krajoznawczych wykazały podobieństwo w zakresie jego rozmieszczenia w dwóch grupach obiektów:

- zamkniętych, w których obowiązuje płatny wstęp

- otwartych, o bezpłatnym, niekontrolowanym wstępie

-W pierwszej grupie istnieje konieczność obliczania pojemności dla całej powierzchni ekspozycyjnej oraz ciągów komunikacyjnych

-W drugiej grupie, głównie obiektów sakralnych, charakterystyczne jest zjawisko koncentracji ruchu w niektórych fragmentach obiektu. Pojemność tych fragmentów limituje pojemność całego obiektu.

Średni wskaźnik pojemności dla obiektów krajoznawczych wynosi 1 osoba/10m²

Chcąc planować liczbę turystów, którą może przyjąć region turystyczny należy wziąć pod uwagę wielkość bazy noclegowej, którą dysponuje region lub kraj.

Wd4-5 Baza materialna turystyki

Poruszana problematyka

- baza materialna turystyki

- infrastruktura turystyczna

- baza noclegowa

- baza gastronomiczna

- baza towarzysząca

- infrastruktura komunikacyjna

- urządzenia turystyczne

- urządzenia paraturystyczne

Bazę materialną turystyki tworzą obiekty i urządzenia niezbędne dla obsługi uczestników różnych form turystyki, która zapewnia możliwość dojazdu do obszarów, miejscowości i obiektów, stanowiących cel wyjazdów turystycznych oraz niezbędne warunki egzystencji w miejscu lub na szlaku będącym celem ich podróży

Podział i charakterystyka urządzeń i obiektów turystyki

Urządzenia turystyczne to obiekty stanowiące wyposażenie rejonu, szlaku i miejscowości dla obsługi ruchu turystycznego

Urządzenia paraturystyczne to obiekty stanowiące wyposażenie rejonu, szlaku i miejscowości mogące obsługiwać różne działy gospodarki narodowej, w tym również służyć obsłudze ruchu turystycznego.

Baza materialna turystyki

Baza noclegowa Baza gastronomiczna Baza towarzysząca

Urządzenia turystyczne Urządzenia paraturystyczne

1. Na stan zagospodarowania turystycznego mają decydujący wpływ:

1. Wielkość i struktura rodzajowa turystycznej bazy noclegowej

2. Stan bazy gastronomicznej

3. Dostępność komunikacyjna

4. Stan zagospodarowania w podstawie usługi kulturalne i ochrony zdrowia

5. Stan zagospodarowania w obiekty „specyficznie turystyczne” związane z głównymi walorami turystycznymi i formą turystyki

2. Infrastruktura ogólna (urządzenia paraturystyczne)

1. Otwarta baza gastronomiczna

2. Infrastruktura komunikacyjna

3. Obiekty kulturalne (kina, teatry, biblioteki itp.)

4. Obiekty ochrony zdrowia

5. Sklepy z artykułami spożywczymi

6. Uzbrojenie terenu w sieć wodociągową i kanalizacyjną

3. Infrastruktura „specyficznie turystyczna” (urządzenia turystyczne):

1. Ośrodki wypoczynku świątecznego

2. Kąpieliska

3. Wypożyczalnie sprzętu turystycznego

4. Narciarskie urządzenia wyciągowe i kolejki turystyczne

5. Przystanie kajakowe i jachtowe

6. Szlaki wędrówek wodnych, pieszych i motorowych

7. Tarasy i jednostki pływające pasażerskiej żeglugi śródlądowej

4. Materialne elementy zagospodarowania związane z czynnościami charakteryzującymi pobyt turystów w zwiedzanych miejscowościach

1. Dojazd oraz przejścia i przejazdy między obiektami

2. Informacja turystyczna i obsługa ruchu

3. Zwiedzanie

4. Żywienie

5. Nocleg

6. Spędzanie wolnego czasu (w tym rekreacja)

7. Upamiętnienie pobytu

Kryteria podziału urządzeń turystycznych

1. Charakterystyka techniczno - materiałowa:

1. Obiekty trwałe - wieloletniego użytkowania: hotele, hotele turystyczne, domy wycieczkowe, motele, schroniska młodzieżowe, schroniska górskie itp.

2. Obiekty lekkie - obiekty przenośne, demontowane: kempingi, ośrodki turystyczne, ośrodki wypoczynku świątecznego, stanice wodne, urządzenia rekreacyjne itp.

2. Możliwości korzystania z urządzeń:

1. Ogólnie dostępne - otwarte dla wszystkich turystów np. hotele, pensjonaty, schroniska itp.

2. Środowiskowe - zamknięte, dostępne dla określonej grupy osób, organizacji np.ośrodki wypoczynkowe zakładowe, schroniska młodzieżowe, schroniska dla taterników itp.

3. Standard - kategoria, która różnicuje jakość i ilość usług oraz cenę tych usług

4. Funkcje jaką pełnią urządzenia

1. Urządzenia turystyczne, służące wyłącznie lub przede wszystkim do obsługi ruchu turystycznego

2. Urządzenia paraturystyczne mogące obsługiwać różne działy gospodarki narodowej, w tym również służyć obsłudze ruchu turystycznego.

5. Czas eksploatacji:

1. Urządzenia sezonowe

2. Urządzenia całorocznej eksploatacji

6. Spełniające potrzeby turystyczne podstawowych grup turystycznych (wyodrębnienie wg. Rodzajów ruchu turystycznego np.. dla turystyki pobytowej, wycieczkowej, kwalifikowanej itp. )

4.1 Baza noclegowa

Baza noclegowa to obiekty stałe i sezonowe, obiekty ogólnodostępne i środowiskowe do ważniejszych obiektów noclegowych zalicza się:

• Hotele i hotele turystyczne

• Domy wycieczkowe i domy turysty

• Schroniska\

• Motele, zajazdy

• Kempingi, pola biwakowe

• Ośrodki turystyczne

• Ośrodki wczasowe

• Ośrodki wypoczynku świątecznego

• Obiekty kolonijne

• Schroniska młodzieżowe

• Pensjonaty

• Pokoje gościnne prywatne

Tab. 1 Udział obiektów recepcyjnych w ogólnej licznie miejsc noclegowych i udzielonych noclegów wg. Danych z 1991 r. (źródło: Wł. Gaworecki, Turystyka, PWE, 1994r.)

L.p.	Rodzaje obiektu	Udział obiektów w ogólnej liczbie [%]
				Miejsc noclegowych	Udzielonych noclegów
1	Hotele i motele	8,6	16,9
2	Domy wycieczkowe i pensjonaty	1,0	6,0
3	Schroniska i schroniska młodzieżowe	5,0	3,5
4	Ośrodki wczasowe	44,1	46,1
5	Ośrodki szkoleniowo - wypoczynkowe	5,7	6,4
6	Ośrodki ogólnie dostępnych domków turystycznych	3,3	3,2
7	Kempingi i pola biwakowe	14,0	6,3
8	Kwatery prywatne	5,8	5,0
9	Pozostałe obiekty	9,5	7,7

1

---