76.Identyfikacja sprzętu audio-video i miejsca nagrania
identyfikacja miejsca
Współczesne metody, oprócz odpowiedzi na pytanie: kto mówił, pozwalają czasem odpowiedzieć również na pytanie: gdzie mówił. Bada się tu fragmenty nagrania związane z akustyką wnętrz, np.:
widmo częstotliwości sygnału;
pogłos;
efekty akustyczne i charakterystyczne szumy.
77.Zakres mechanoskopii.
Mechanoskopia (gr. mechané maszyna + skopeín patrzeć) - technika śledcza badająca ślad pozostawiony przez narzędzie użyte przez sprawcę przestępstwa. Każda powierzchnia tnąca pozostawia swój niepowtarzalny ślad będący odwzorowaniem wszelkich nierówności, jakie na sobie posiada, powstałych w procesie produkcji lub czynności przystosowujących narzędzie do dokonania przestępstwa. Mikroskopowe badania np. przeciętej nożycami kłódki pozwalają określić ślad powierzchni ostrza narzędzia (wykonywana jest zawsze fotografia), materiał z jakiego jest wykonane (czasem pozostają cząstki ostrza narzędzia, które badane chromatografem ujawniają skład stopu, metalu z jakiego je wykonano, miejsce produkcji itp.). Mechanoskopia określa także typ narzędzia, siłę, jakiej użyto posługując się tym narzędziem i in.
78.Możliwości identyfikacji mechanoskopijnej
Do badań wykorzystuje się mikroskopy, w tym stereoskopowe i elektronowe, aparaturę spektrograficzną, rentgenowską, do badań w nadfiolecie i za pomocą ultradźwięków. Zabezpieczenie ujawnionych śladów następuje przez: sfotografowanie śladu i narzędzia; zabranie samego przedmiotu, na którym ujawniono ślady działania jakiegoś narzędzia; odwzorowanie śladu za pomocą stensu lub innych mas dentystycznych, silikonowych. Badania te pozwalają na identyfikację grupową narzędzia, który pozostawił po sobie ślad, jak również na identyfikacje indywidualna, gdyż każda rzecz, narzędzie nosi pewne cechy indywidualne powstałe podczas jej produkcji oraz w następstwie jej używania i naprawiania.
79.Przebieg badań mechanoskopijnych
Do identyfikacji przedmiotu wykorzystuje się zaawansowane techniki mikroskopowe:
Mechanoskopia wykorzystuje również różne zjawiska fizyczne i chemiczne, charakterystyczne dla wybranych materiałów z jakich zbudowany jest przedmiot. Na przykład bardzo częstą metodą identyfikacji szkła jest badanie jego współczynnika załamania (refrakcji). Taki współczynnik może być określony nawet dla małej próbki o średnicy nie większej niż średnica ludzkiego włosa.
Medycyna sądowa wyróżnia dwa rodzaje identyfikacji narzędzia: grupową i indywidualną. Każda z nich pozwala określić inne cechy narzędzia:
Rodzaj identyfikacji: |
Cecha: |
Opis: |
grupowa (ogólna) |
kształt |
podłużne, kończyste, płaskie, obłe |
|
twardość |
elastyczne, twarde, miękkie |
|
powierzchnia |
tępe, tępokrawędziste, krawędziaste, ostre, kończyste |
indywidualna |
indywidualne cechy narzędzia, np. szczerby |
ustalenie konkretnego narzędzia którym zadano uraz |
Ślady badane w mechanoskopii ze względu na mechanizm ich powstawania:
ślady, które powstały w wyniku bezpośredniego kontaktu z narzędziem np. cięcia, zarysowania, wgniecenia itp.
odkształcenia podłoża typu: złamania, rozdarcia, pęknięcia itp.
Badania mechanoskopijne mogą dotyczyć śladów pozostawionych na powierzchniach, samych powierzchni albo rzeczy, które pozostawiły te ślady. Badania te prowadzi się przy wykorzystaniu:
mikroskopów stereoskopowych,
mikroskopów porównawczych,
mikroskopów elektronowych,
aparatury do badania w promieniach podczerwonych,
aparatury do badania w nadfiolecie,
aparatury spektrograficznej,
aparatury do badań za pomocą ultradźwięków,
aparatury rentgenowskiej,
aparatury do przeprowadzania neutronowej analizy aktywacyjnej,
laserów,
inne wysoko wyspecjalizowanej aparatury.
Badania te mogą pozwolić nie tylko na identyfikację grupową rzeczy, która pozostawiła badany ślad, ale także na jej identyfikację indywidualną, a to dlatego, że prawie każda rzecz uzyskuje cechy indywidualne albo w procesie jej produkcji, albo w następstwie jej używania. Cechy te można ujawnić bezpośrednio badaniami rzeczy albo badaniami śladów porównawczych wykonanych np. rzeczą znalezioną w czasie przeszukania pomieszczenia domniemanego
sprawcy.