SPOSÓB NOSZENIA DZIECKA Z MPD
Trzymanie i noszenie dziecka oraz pozycja, w jakiej się ono znajduje przez większą część dnia, to ważne elementy codziennej opieki. Noszenie dziecka nie tylko daje mu możliwość poruszania się, ale też wzmacnia więzi psychiczne z rodzicami i dostarcza ciągłej stymulacji czuciowej .
Dziecko z MPD nie może wychylać się automatycznie w naszym kierunku (tak jak zdrowe dziecko), gdy schylamy się, aby je podnieść, ponieważ pociągane jest w tył w skutek nienaturalnego wzorca pozycji i ruchu.
Przy pielęgnowaniu dziecka z porażeniem mózgowym ważna jest ocena, co sprawia mu najwięcej trudności, a z czym sobie radzi, kiedy trzeba mu pomóc, a co może wykonać samodzielnie.
1 sposób noszenia dziecka z MPD.
Wiele dzieci z MPD noszonym jest tak jak pokazuje zdjęcie 1.
Są one w ten sposób noszone przez długi czas po tym, gdy przestały być niemowlętami. Jest to niewłaściwe, ponieważ: jest ono całkowicie uzależnione, niezdolne rozejrzeć się dokoła. Jest to pozycja nienaturalna (skłonność przyciągania dziecka do siebie, szczególnie za biodra.)
DZIECKO SPASTYCZNE Z DOMINUJĄCĄ TENDENCJĄ WYPROSTNĄ.
PRZED podniesieniem dziecka należy posadzić je w pozycji symetrycznej, zginając mocno w stawach biodrowych do przodu, co daje dziecko dobrą postawę w czasie noszenia.
ZALETY : dziecko czuje się bezpiecznie, ma możliwość chwytania czegoś i rozglądania się.
Przykład- prosty sposób noszenia po domu małego dziecka spastycznego
DZIECKO SPASTYCZNE Z DOMINUJĄCYM WZORCEM ZGIĘCIOWYM.
Dziecko takie we wszystkich pozycjach trzyma głowę przyciągniętą do klatki piersiowej, ręce zgięte, grzbiet zaokrąglony i ma często trudności z prostowaniem stawów biodrowych
Przykład -pozycja 1 i 2. (rys.99)
Pozycja trzymania starszego dziecka spastycznego z tendencją zgięciową przez rodziców- taka pozycja daje mu to zadowolenie, a jednocześnie jest formą usprawniania.
Przykład 1 i 2. (rys.101)
Niewłaściwy sposób podnoszenia starszego dziecka z tendencjami wyprostnymi -przykład.(rys.102)
Gdy trudno jest doprowadzić dziecko do pozycji siedzącej, należy spróbować obrócić je na bok przed podniesieniem, w tej pozycji będzie mu łatwiej zgiąć głowę i barki w przód, a tym samym ułatwi się zgięcie w stawach biodrowych. (przykład-rys.103).
Często jedynym sposobem noszenia takiego dziecka, które jest dość ciężkie, to przerzucanie go na bark. (przykład 1 i 2.)
DZIECKO ATETOTYCZNE
Dziecko takie stale wykonuje niekontrolowane i mimowolne ruchy.
Sposób trzymania takiego dziecka, gdy je unosimy i nosimy na rękach musi być unieruchamiający i silny, powodując największą możliwą stabilność. (przykład 1-3)
Prosty sposób noszenia dziecka z atetozą lub wiotkiego po domu.
DIECKO WIOTKIE
DZIECKO takie ma słabą kontrolę nad utrzymaniem głowy lub nie ma jej wcale. Dobre, stabilne utrzymywanie barków i rąk ułatwi kontrolę głowy. (przykład 1i 2)
Obecnie produkowanych jest wiele typów nosidełek i szelek do noszenia dzieci. Ważne by takie przyrząd przed zakupieniem wypróbować.
Ważne jest by dziecko miało dobrą kontrolę trzymania głowy i możliwość dostosowania się do nagłych zmian pozycji w czasie ruchu, aby było zdolne siedzieć w nosidełku.
Noszenie musi być ograniczone do minimum!
Należy pamiętać, że gdy dziecko nosimy pozbawiamy je okazji do samodzielnego poruszania się!
Wszystkim dzieciom należy dać możliwość badania swojego środowiska, ponieważ tą drogą nabywają większość doświadczeń !