Politechnika Lubelska	Laboratorium Teorii Pola Ćw. nr 7
Nazwisko i imię: XXXX XXXX XXXX	Semestr: IV	Grupa: ED X.X	Rok akademicki: XXXX/XXXX
Temat ćwiczenia: Modelowanie pól płaskich na papierze elektroprzewodzącym.		Data wykonania: XX.XX.XXXXr	Ocena:

1. Cel ćwiczenia:

Zapoznanie się z kształtem pól i ich właściwościami dla różnych kształtów przewodnika

2. Układ pomiarowy:

Modelowanie pól płaskich na papierze elektroprzewodzącym.

Dane:

R=1190 Ω;

h=0,132 mm

Uzyskane wykresy linii ekwipotencjalnych są narysowane na załączonych kartkach papieru kancelaryjnego. Pomiary wykonano dla napięcia U=10V

;

S_K- pole powierzchni walca o promieniu r_K i wysokości h.

h=0,132 mm

I=24,2 mA

rk[m]	J[A/m^2]
0,016	1824,575
0,021	1390,153
0,029	1006,662
0,04	729,8301
0,051	572,4158
0,065	449,1262
0,086	339,4559

Przykładowe obliczenia:

Wykres zależności gęstości prądu od środka symetrii układu

Układ przewodnika o zmiennym przekroju I=2,15mA;

l₁=0,02m s₁=l₁⋅h=0,02⋅0,132⋅10^-3=2.64⋅10^-6m²

l₂=0,018m s₂=l₂⋅h=0,018⋅0,132⋅10^-3=2.376⋅10^-6m²

l₃=0,015m s₃=l₃⋅h=0,015⋅0,132⋅10^-3=1,98⋅10^-6m²

Rezystancja przejścia wyznaczona doświadczalnie:

Rezystancja przejścia obliczona analitycznie:

3. Wnioski:

Metoda modelowania pól płaskich na papierze elektroprzewodzącym jest bardzo łatwą i prostą metodą do wyznaczania linii sił pola i linii ekwipotencjalnych . Z wyliczeń wynikających z powyższej metody postępowania dowieść można iż metoda jest bardzo dokładna. W metodzie zadania odwrotnego linie ekwipotencjalne są prostopadłe w porównaniu do metody normalnej, a jednocześnie są równoległe do wektorów natężenia pola elektrycznego w tym przypadku. Natomiast wektory natężenia pola elektrycznego w metodzie odwrotnej są prostopadłe do wektorów wyznaczanych w metodzie normalnej a ich kierunki pokrywają się ze stycznymi linii ekwipotencjalnych z metody normalnej. Z pomiarów wynika że im większa odległość od środka symetrii układy tym potencjał, natężenie pola oraz gęstość prądu maleje. Natomiast z pomiarów układu przewodnika o zmiennym przekroju można wywnioskować że w miejscu w którym jest mniejsza powierzchnia przewodząca występuje duże zagęszczenie i zakrzywienie linii ekwipotencjalnych.