ORIGAMI C.D.

Możemy wyróżnić kilka etapów składania form:

• demonstracja papierowego modelu

• badanie dotykowe formy (dzieci dotykają, manipulują, odginają koła, kwadraty, trójkąty na modelu, badając zmysłem dotyku kształt formy)

• komponowanie własnego modelu

• wybór figur o odpowiednich kształtach, kolorach i wielkościach

• naklejanie modelu tak, aby elementy odginały się

Origami klasyczne - reguły:

• modele otrzymujemy przez składanie kartki papieru bez użycia kleju, nożyczek

• figury składamy na gładkiej, równej powierzchni

• wszystkie zgięcia i złożenia wykonujemy czysto i dokładnie

• zaczynamy zawsze od złożenia formy podstawowej

• wszystkie opisane etapy wykonujemy w podanej kolejności

• zawsze bierzemy pod uwagę poprzedni i następny krok w opisie

• po każdorazowym zagięciu model dokładnie układamy we wskazanej pozycji

Zadaniem sztuki origami w edukacji jest ukształtowanie u ucznia umiejętności i nawyków niezbędnych do podejmowania działalności w każdej dziedzinie życia.

Należą do nich:

• dokładność i precyzja działania

• koordynacja receptora wzrokowego i ruchu dłoni (prawa i lewa strona rozwija odpowiednią koordynację ruchów gałek ocznych)

• umiejętność pracy w oparciu o instrukcję, odczytywanie symboli z diagramów

• umiejętność rozpoznawania i nazywania figur geometrycznych oraz ich elementów: kwadrat, prostokąt, trójkąt, bok, wierzchołek, krawędź

• rozwija myślenie twórcze, konstrukcyjne, wyobraźnie przestrzenną, sytuacyjną, wyczucie proporcji

• umiejętność rozpoznawania i nazywania kolorów

• uczy prostoty, estetyki

• wymaga koncentracji i dyscypliny

• ćwiczy cierpliwość w pracy z materiałem i samym sobą

• doskonali precyzje ruchów rąk, pozwala na wyrobienie drobnych mięśni palców

• angażuje emocjonalnie: daje poczucie zadowolenia, buduje poczucie własnej wartości

• uczy logicznego myślenia

• uczy krytycyzmu w stosunku do własnej pracy

PAPIERNICTWO

Historia papieru

• około 3500 lat p.n.e Egipcjanie papirus, tj. materiał z włókien rośliny o nazwie cibora (Cyberus papyrus) - łodyga w przekroju ma „trójkąciki”

• pergamin, tj. materiał ze specjalnie wyprawianej skóry z cieląt, ostów i owiec

• na Dalekim Wschodzie do pisania używano jedwabiu (wyczeski jedwabne - zew. poplątana warstwa nitek kokonu jedwabnika), otrzymany papier był miękki, kiepskiej jakości i drogi

• otrzymany tą samą metodą papier na bazie włókien konopnych był tani i łatwy do pozyskania

Wynalazcą właściwego papieru jest chiński minister Caj Lun (ok. 105 r.n.e.).

Papier ten wyrabiany był z odpadów konopi, szmat, starych sieci rybackich, z włókien drzewa morwowego oraz bambusa (w IV wieku papier produkowano ręcznie również z bawełny).

Kolejność czynności przy ręcznej produkcji papieru:

• ubijanie składników z dodatkiem wody w kamiennym moździerzu w celu uzyskania papki

• rozcieńczanie i czerpanie sitem

• prasowanie i suszenie na słońcu

• wygładzanie kamieniem

Z biegiem czasu:

• sito z tkaniny zastąpiono sitem bambusowym

• używano skrobi jako środka klejącego oraz barwników

Sztuka wytwarzania papieru zawędrowała z Chin do Korei i Japonii (610 n.e. papiernie) -> w 751 r.n.e. po bitwie nad rzeką Talas Arabowie wzięli do niewoli papierników i w ten sposób zdobyli wiedze o produkcji papieru

Pierwsi produkcją papieru w Europie zajęli się Hiszpanie (IX w.). Do produkcji wykorzystywali szmaty konopne, lniane. Pierwszy młyn papierniczy w Europie powstał w 1144 roku koło Walencji.

Muzeum papiernictwa w Dursznikach Zdroju.

Produkcja papieru w Europie:

• Od Hiszpanii przez Włochy, południową Francję rozszerzało się nowe rzemiosło powoli na całą Europę.

• Papier służył początkowo do celów sakralnych (chrześcijańskie pisma, obrazki z żywota Jezusa, modlitwy odpustowe dla pielgrzymów).

• Po wynalezieniu druku ruchomymi czcionkami przez Gutenberga ok. 1446r. papier zyskał na znaczeniu przy upowszechnianiu książek i czasopism (wykorzystywanie odzieży po zmarłych na dżumę).

Kolejne młyny papiernicze w Austrii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Anglii, Polsce, Szwecji, Ameryce (Stan Pensylwania).

W Polsce ręczną produkcję papieru rozpoczęto w Gdańsku (1473r.) oraz w Prądniku Czerwonym pod Krakowem (1491r.). Obecnie dzielnica Kraków - Kleparz.

Pierwszy młyn papierniczy w Polsce powstał w 1493r. w Prądniku Czerwonym.

W 1670 roku odkryto tzw. „holendra” czyli maszynę do cięcia i rozdrabniania surowca, która zastąpiła wykorzystywane dotychczas ubijarki.

Wynalazcą maszyny produkującej nieprzerwaną wstęgę papieru we Francji w 1799r. był Nicolas-Lauis Robert.