Areny globalizacji:

• ekonomiczna (rola BŚ i MFW); pole działania zarówno dla gospodarki o charakterze globalnym, jak i międzynarodowym; do końca lat 80. XX w. praktycznie nie obejmowała krajów dawnego bloku sowieckiego, dziś rzeczywiście globalna = ogólnoświatowa; zhierarchizowana;

• kulturowa- zhierarchizowana; problem komunikacji w języku innym niż angielski; jedynie muzyka i plastyka jako sztuki asemantyczne mają szanse na przebicie się; nie jest miejscem spotkania i dialogu głównych kręgów kulturowych świata ani tworzeniem nowej kosmopolitycznej jakości kulturowej powstającej z mieszania i przenikania się elementów z różnych kręgów kulturowych, a raczej ekspansywnym monologiem jednej tylko, euroatlantyckiej kultury w wydaniu rynkowym problem macdonaldyzacji kultury.

• polityczna - do 1989 r. miała 2 wyraźne centra; jest przestrzenią, w ramach której spotykają się różne podmioty polityczne. Działania niektórych aktorów tej areny mogą mieć globalny zasięg (i też skutki), ale dyktowane są głównie partykularnymi interesami narodowymi, a nie interesami całości; nie jest to więc przestrzeń funkcjonowania globalnej polityki, oderwanej od narodowych interesów, lecz raczej płaszczyzna stosunków międzynarodowych. Realnie rzecz biorąc najważniejszym podmiotem pozostają nadal państwa narodowe - „indywidualnie” ale i jako elementy składowe organizacji ponad- i międzynarodowych; zhierarchizowana; na arenie tej działają także międzynarodowe organizacje pozarządowe jak również międzynarodowe grupy nacisku, jednak ich działania mają charakter bardziej incydentalny niż systemowy.

• przestępczości zorganizowanej - związana przede wszystkim z obecną falą; zorganizowane grupy przestępcze działają zarówno ponad, jak i poniżej poziomu państwa narodowego; zhierarchizowana jednak w przypadku peryferie są włączone w główny nurt działalności w stopniu daleko większym, niż dzieje się to na pozostałych arenach globalizacji.

Globalizacja: płytka, ekspansywna, głęboka, rozproszona