PRĄD Traeberta: (ultrabodźcowy)

Prąd jednobiegunowy, o prostokątnym kształcie impulsów. Ma mały komponent galwaniczny.

Parametry:

* czas trwania impulsu - 2ms

* czas trwania przerwy - 5ms

* częstotliwość - 142Hz.

Prąd ten wywołuje w mięśniach szkieletowych skurcze tężcowe, a w ich następstwie zmniejsza się napięcie mięśniowe i powoduje ich rozluźnienie. Działa uśmierzająco na ból blokując przewodzenie bólu w obrębie korzonków czuciowych.

Dlatego stosuje się go głównie w leczeniu:

- zespołów bólowych

- bólów mięsni

- w chorobach zwyrodnieniowych.

Teoria Traeberta jest terapią opartą na pobudzeniach segmentarnych oddziałując na ruchowy i wegetatywny układ nerwowy. W czasie terapii stosuje się bardzo wysokie natężenie prądu wyjściowego, co daje efekt delikatnego i bezpiecznego masażu, przenikając głęboko w tkanki. Daje relaksację mięśni w polu terapeutycznym, zwiększa ukrwienie tkanek przyspieszając ich regenerację.

Zabieg wykonujemy 2 elektrodami o wielkości ok.8/10cm lub 10/14cm, oddalonymi od siebie o 3 cm i mocno przymocowanymi do powierzchni ciała. Skóra pomiędzy elektrodami musi być sucha.

Podkłady bardzo grube do 4 cm, bardzo wilgotne, (jeżeli występuje pieczenie podkłady dodatkowo moczymy).

Katodę umieszczamy nad miejscem o największej bolesności.

Dawkowanie subiektywne - pacjent początkowo odczuwa mrowienie lub delikatne pieczenie, które przechodzi w uczucie ucisku lub wibracji. Utrzymujemy natężenie prądu poniżej tolerancji pacjenta, który powinien zgłaszać wyraźną niebolesną wibrację. Jeżeli pacjent zgłasza narastające pieczenie, zabieg należy przerwać. W mirę upływu czasu uczucie wibracji znika, na skutek wystąpienia zjawiska adaptacji wówczas należy zwiększyć dawkę prądu do poprzedniego odczucia, zwykle od 5 do 7 razy podczas zabiegu. Jest to warunek prawidłowo przeprowadzonego zabiegu. Aby zabieg był skuteczny prąd powinien być dostatecznie silny, rzędu 40-50mA przy elektrodzie o powierzchni 70cm².

Wielkość elektrody np. 70 cm dopuszczalne natężenie 70cm x 0,7mA/cm = 49mA

Czas trwania: 8-15 min.

Pod koniec zabiegu stopniowo zmniejszamy natężenie prądu. Zabiegi wykonujemy codziennie do 6 w serii. Jeśli po 3 zabiegach nie ma poprawy zabiegi należy przerwać.

Wskazania:

- choroba zwyrodnienia stawów kręgosłupa

- neuralgia

- choroba obwodowego UN

- choroby reumatyczne

- zapalenie tkanki okołostawowej barku

- choroba Bechterewa

- stany po urazach

- stłuczenia

- skręceniach

- bolesna sztywność stawów po urazach

- operacjach

- bóle po nastawianych zwichnięciach

- przeczulica bólowa i dotykowa

- zaburzenia krążenia obwodowego.

UŁOŻENIA ELEKTROD:

Podłużne na kręgosłupie - przy zabiegach na kręgosłup

Poprzeczne - przy zabiegach na kończynach

1. Ułożenie szyjne C2-C6, Th1-Th5 (Th2-Th3 grzebień łopatki)

Katoda - dogłowowo na kości potylicznej

Anoda - 3 cm poniżej.

Skóra pomiędzy elektrodą musi być sucha.

Ułożenie to powoduje stymulację nerwu potylicznego większego, co daje efekt przeciwbólowy w bólach głowy, szczególnie, gdy zlokalizowane są one w okolicy potylicznej.

Katoda doogonowo - oddziaływanie na dolegliwości KKG

2. Ułożenie piersiowe górne C7 (wystający krąg szyjny)-Th5, Th6-Th10

Katoda dogłowowo - oddziaływanie na dolegliwości głowy, szyji, obręczy barkowej i ramion.

Katoda doogonowo - oddziaływanie na dolegliwości klatki piersiowej.

3. Ułożenie piersiowo-lędźwiowe Th5-Th9, Th12 (dolne kąty łopatek)-L5

Katodę umieszczamy dogłowowo lub doogonowo w zależności od lokalizacji nerwów rdzeniowych należących do segmentu w obrębie, którego znajdują się dolegliwości bólowe.

4. Ułożenie lędźwiowo-krzyżowe Th9-L3, L5 (kolec biodrowy tylny górny-dołki)-S4 (L2-L3 grzebień talerzy biodrowych)

Katoda doogonowo poprzecznie na kości krzyżowej tuż powyżej szpary pośladkowej, anoda dogłowowo 3 cm powyżej - powyżej dolegliwościach obręczy biodrowej i KKD.

Katoda dogłowowo, anoda doogonowo, poprzecznie nad szparą pośladkową - w dolegliwościach dolnego odcinka kręgosłupa.