Nazwisko

Imię

Wydział W.BiS

Grupa BDb. 4.2

Data 97.05.26

wyk. ćwicz.

Numer 1.1

ćwicz.

Temat Wyznaczanie współczynnika załamania

ćwicz. światła z pomiarów kąta załamania oraz

kąta granicznego

Zaliczenie

Ocena

Data

Podpis

  1. Opis ćwiczenia

W celu wyznaczenia współczynnika załamania, napełniamy badaną cieczą płaską kuwetę w kształcie półwalca. Następnie kuwetę ustawiamy centralnie na tarczy z podziałką kątową, tak aby płaska ściana boczna kuwety pokrywała się ze średnicą tarczy. Po ustawieniu kuwety rzucamy na jej płaską ścianę, w punkcie centralnym tarczy wąski strumień światła z lampki mikroskopowej i mierzymy kąt załamania. Następnie oświetlając kuwetę od strony wypukłej, znajdujemy kąt graniczny.

  1. Pomiary i obliczenia

Nr próbki

n1

n1 śr

γ

n2

1

5

3,0

1,66

1,469

43

1,466

10

6.5

1,53

15

10

1,49

20

13.5

1,465

25

17

1,45

30

20

1,46

35

23

1,47

40

26

1,47

45

29

1,46

50

32

1,45

55

34

1,46

60

36

1,47

65

37,5

1,489

70

39.5

1,47

75

41

1,47

80

41.5

1,48

Nr próbki

n1

n1 śr

γ

n2

2

5

3

1,67

1,504

42

1,494

10

6,5

1,53

15

10

1,49

20

13

1,52

25

16

1,53

30

19

1,54

35

22

1,53

40

25

1,52

45

28

1,506

50

31

1,49

55

33,5

1,48

60

35.5

1,49

65

37,5

1,489

70

39

1,49

75

40

1,50

80

41,5

1,49

Wykorzystywane wzory i oznaczenia :

  kąt padania

  kąt załamania

γ  kąt graniczny

współczynnik załamania wyznaczony z kąta padania i kąta załamania

współczynnik załamania wyznaczony z kąta granicznego

  1. Rachunek błędów

Błąd względny maksymalny wyliczamy metodą różniczkowania, wyrażając Δ i Δ w mierze łukowej.

Δ = Δ  1o = π/180