Pogrzeb hrabiego Orgaza - obraz hiszpańskiego malarza El Greco stworzony w latach 1586-1588. Było to przełomowe dzieło w dorobku artystycznym tego artysty.
Obraz oparty jest na legendzie z początku XIV wieku. W 1312 zmarł Don Gonzalo Ruíz z Toledo, któremu później nadano tytuł hrabiego Orgaza. Był człowiekiem pobożnym, dobroczynnym i szlachetnym rycerzem. Wg tej legendy Św. Stefan i Św. Augustyn zstąpili z nieba i uczestniczyli w jego pogrzebie.
El Greco namalował go z przeznaczeniem umieszczenia go w jego własnym kościele parafialnym - San Tomé. Zamówienie na obraz datowane jest na 18 marca 1586, a malarz zgodził się ukończyć je przed Bożym Narodzeniem tego samego roku.
Obraz ma charakter uwiecznienia mistycznego wydarzenia, które najlepiej oddaje ducha malarstwa El Greco.
Kompozycja obrazu dzieli go na dwie poziome sfery: górną niebiańską i dolną ziemską, istnieje wyraźna dwudzielność - realistyczne przedstawienie uczestniczących w pogrzebie i mistyczne, niematerialne przedstawienie sfery niebiańskiej. Obraz przedstawia szereg zebranych na pogrzebie obywateli Toledo, szlachciców i zakonników. Ich głowy tworzą linię ponad którą otwierają się niebiosa. Pewne cechy obrazu (np. izokefalia) świadczą o widocznym wpływie malarstwa bizantyjskiego. Niebo pełne świętych przyjmuje półnagiego, już w chwili śmierci uświęconego hr. Orgaza, a najważniejsze postacie to Chrystus, Maria i Jan Chrzciciel. Dusza pod postacią nagiego dziecięcia jest unoszona przez anioła do nieba.
Wśród osób uwiecznionych jako uczestniczących w ceremonii można rozpoznać wiele współczesnych malarzowi postaci (Cervantes), a także samego El Greco (szlachcic trzeci z lewej bezpośrednio nad św. Stefanem) i jego syna, Jorge Manuela (paź). Artysta umieścił swoją sygnaturę na chusteczce w kieszonce młodego pazia. Jest tam data 1578, co nie jest datą namalowania obrazu, lecz datą urodzenia jego syna. Paź wskazuje na ciało hr. Orgaza, wskazując na łączność człowieczego urodzenia i śmierci.
