1. Ogólne uwagi o transkrybowaniu tekstów

1. Początek i koniec zapisu fonetycznego oznacza się nawiasem kwadratowym [ ], por.:

[eva ma kota]

[šymon xce spać]

2. W zapisie fonetycznym nie stosuje się wielkich liter, por.:

[marek] - Marek

[éöla] - Jola

3. W transkrypcji fonetycznej nie stosuje się znaków interpunkcyjnych. Pauzę krótszą (wewnątrztekstową) sygnalizujemy jedną pionową reską |, pauzę dłuższą (po zakończonej wypowiedzi) oznaczamy dwiema pionowymi kreskami ||:

[eva ma kota | a adam ma psa]

[začekaé || f požontku | možeš' ̮éuš' ̮iść]

4. znaki:

• ^../^. nad znakiem samogłoski oznaczają podwyższenie artykulacji;

• ~ nad znakiem samogłoski lub półsamogłoski oznacza nazalizację (unosowienie) lub nosowość;

• ˊ nad znakiem spółgłoski oznacza miękkość;

• ' obok znaku (u góry) spółgłoski oznacza zmiękczenie;

• ˇ nad znakiem spółgłoski oznacza dziąsłowość;

• . pod znakiem spółgłoski oznacza udziąsłowienie;

• ̯ łuk pod znakiem właściwym samogłoskom oznacza półsamogłoskowość;

• , pod znakiem spółgłoski sonornej (lub obok u dołu) oznacza ubezdźwięcznienie;

• ̮ łuk u dołu pomiędzy wyrazami oznacza łączną wymowę;

• • kropka przed znakiem spółgłoski oznacza geminatę (spółgłoskę podwojoną).

(za: Wiśniewski 1997)