LABORATORIUM FIZYKOCHEMII SPALANIA I WYBUCHÓW
KOMPANIA II	PLUTON II
Ćwiczenie: 7 Temat: Oznaczanie palności tworzyw sztucznych metodą wskaźnika tlenowego.	Imię i nazwisko: Płotica Marcin Poliwoda Paweł
data 29-04-1998	podpis:

Metoda pomiarowa

Polega ona na ustaleniu minimalnego stężenia tlenu w mieszaninie tlenu i azotu, przy którym próbka badanego tworzywa umocowana w kolumnie pomiarowej pali się płomieniem. W badaniu wykorzystuje się przepływ podawanej z butli mieszaniny tlenu i azotu wzdłuż pionowo ustawionej próbki tworzywa, której górny koniec podpala się sondą palnikową. Przepływ gazu mierzą rotametry, zaś manostat służy do jego ustabilizowania. Gazy mieszają się ze sobą w aparacie i wpływają do komory spalania.W komorze spalania znajdowała się pionowo umieszczona próbka tworzywa sztucznego o wymiarach 50mm x 160mm.

Tabela pomiarowa

nr próby	wskaźnik tlenowy WT [%]	wynik próby
1	21,5	NIE
2	22,0	NIE
3	23,0	TAK
4	22,5	TAK
5	22,2	TAK
6	22,0	NIE
7	22,1	NIE

Wnioski

W celu wyznaczenia WT wykonaliśmy kilka prób z różnymi stężeniami tlenu w mieszaninie, uznając wynik próby za pozytywny jeżeli próbka spaliła się na długości 50mm lub paliła się płomieniem przez czas co najmniej 3 minut. Wyznaczony przez nas wskaźnik tlenowy dla badanej próbki wyniósł 22,2%. Jest to stężenie graniczne tlenu przy którym próbka spalała się całkowicie, lecz przy stężeniu obniżonym o określoną niewielka wartość 0,1 % następowało zgaśnięcie próbki.

Na podstawie uzyskanego wskaźnika tlenowego WT = 22,2% badane tworzywo można zakwalifikować do tworzyw samogasnących, gdyż WT zawiera się w przedziale 21%-28%.

Wyznaczony wskaźnik tlenowy można wykorzystać w celu porównawczej oceny zapalności tworzyw sztucznych. Na podstawie jego zmian można ocenić wpływ wypełniaczy i plastyfikatorów na spalanie tworzywa i skuteczność działania antypirenów. Wskaźnik tlenowy nie stanowi w Polsce podstawy do klasyfikacji tworzyw pod względem zagrożenia pożarowego. Do scharakteryzowania zagrożenia pożarowego tworzywa należy oprócz wyników WT znać oznaczenia temperatury spalania, zapalenia, ciepła spalania, ilości wydzielanego dymu i analizy deriwatograficznej.