Zapytaj siebie.......

• Czy w swej bezradności potrafisz odróżnić to, na co masz wpływ, od tego, na co nie masz wpływu?

• Czy potrafisz pogodzić się z tym, czego nie da się zmienić?

• Czy masz siłę i odwagę, by zmieniać to co możliwe?

• Czy udaje ci się przełożyć twój gniew na rzeczowy i jasny komunikat, że oto na coś nie zgadzasz się i stawiasz wyraźne granice?

• Czy potrafisz w zdrowy sposób dbać o siebie i skutecznie siebie bronić?

• Czy jesteś w stanie odłączyć się od swego alkoholika i uznać, że nie musisz wstydzić się za niego?

• Czy łatwo ci odstąpić od myślenia „za kogoś”, robienia czegoś „za kogoś”?

• Czy masz dostępne dla siebie źródło siły i oparcia, z którego czerpiesz w najtrudniejszych sytuacjach?

• Czy umiesz odpoczywać tak, by stać się wypoczętą?

• Czy potrafisz wreszcie uwolnić się od winy za picie alkoholika, wbrew temu, co słyszysz od niego i innych ludzi?

• Czy możesz sobie pozwolić na to, by nie czuć się odpowiedzialną za wszystkich i wszystko dookoła?

Dla współuzależnienia charakterystyczne są między innymi takie zaburzenia, jak:

• Cierpienie i chaos emocjonalny.

• Zaburzenia psychosomatyczne z nerwicą włącznie.

• Zażywanie leków uspokajających, nasennych (włącznie z alkoholem) dla uśmierzenia bólu, napięcia i niepokoju.

• System iluzji i zaprzeczania, który przeszkadza ci zobaczyć trzeźwo realny wymiar problemu.

• Konserwacja układu małżeńskiego (rodzinnego), która podtrzymuje trwanie w piciu, stając się sojusznikiem choroby.