Porównaj romantyzm i pozytywizm. Która epoka jest ci bliższa i dlaczego?
Romantyzm
Pozytywizm przy romantyzmie jest szary i przyziemny. Sławi naukę, normalne i racjonalne życie, pracę. Te ideały mamy na co dzień. Romantyzm - to była epoka! Wszystko mogło się zdarzyć. Idealna, utalentowana jednostka wynoszona była ponad tłum. Nikt nie mówił: nie damy rady! Nawet gdy cel wydawał się nieosiągalny - należało wytężyć ducha, sugestię i znaleźć siły do podjęcia trudu - i ta metoda zdawała egzamin. Uczucie, serce, dusza były wówczas naprawdę ważne. A dziś?
Świat jest materialny, bezduszny , postępuje ogólna znieczulica. Czyja to wina? Tych, którzy odeszli od romantycznej filozofii ducha, w kierunku szkiełka i oka. Czy przypadkiem ludzkość nie zgubiła po drodze ważnego, „czwartego wymiaru”? A przecież czyny romantyków były porywające! Czy fakt, że „straceńcze” obniża ich moralną i ideową wartość. Wprawdzie oba powstania upadły, lecz przypomniały światu, że Polska istnieje, że rozbiory są polityczną zbrodnią.
A miłość romantyczna! Przeżycia zakochanych były pełne tragizmu, prowadziły do obłędu, do samobójstwa. Musiało to być zatem rzeczywiste uczucie wszechogarniające, prawdziwe dziedzictwo Romea i Julii. Trudno powiedzieć, że dziś chcieli by się z miłości zabijać, lecz przeżywać miłość tak gorąco i silnie, i w romantycznej scenerii, przy blasku księżyca, zapachu kwiecia, wbrew światu - o tym marzy wielu współczesnych.
Pozytywizm
Nie każdy lubi „wirować” w przestrzeni z duchami, wietrznicami, rusałkami... Może to i poetyczne, ale czy istotnie aż tak ważne w życiu codziennym? Uderzać i walczyć, nawet gdy nie ma szans na zwycięstwo? Może to i bohaterskie, ale czy na pewno rozsądne, nie mówiąc o skuteczności. Pozytywizm proponuje przecież wartościową, realną, uspokajająca i przynosząca sens koncepcję na życie. Bez względu na to, co jest tam, gdzie rozumem i wzrokiem sięgać nie można, działać należy tu, gdzie człowiek żyje i ważne jest, jak żyje. Rozum to jednak ważna cząstka człowieka, serce zbyt często prowadziło go na manowce. Wiedza przyniosła ludzkości wiele dobrego. Praca - uczciwa i wolna - to istota ludzkiego życia. Nie ma się co obrażać o hasło utylitaryzmu - warunek, by czyjeś życie, utwór, były pożyteczne, nie zakazuje mu być pięknym... Miłość - jeśli kończy się szczęśliwie i przynosi ludziom radość - to nie znaczy, że jest płytka lub niepoetycka... realiści - ludzie praktycznie myślący, którzy dźwigają na swoich barkach robotę tego świata - powinni wyzbyć się kompleksu wobec nader wrażliwych romantyków o wybujałej wyobraźni. Z wymachiwania rękami do Boga ze szczytu wielkiej góry jeszcze nikomu nic nie przyszło, ze zmierzenia jej i zbadania - owszem.