Instrukcje eksploatacji paleniska rusztowego.

A. Autorstwa CBKK, z 1962 r. (z rusztem typu OR32 dla kotłów typu EKM; OR32 i WLM25):

„Ruch normalny.

Obsługa rusztu w ruchu normalnym polega na obserwacji i regulacji procesu spalania. W zależności od obciążenia (czytaj: kotła) należy regulować zasilanie paliwem i podmuchem tak, aby spalanie na całej szerokości rusztu było równomierne. ... Grubość warstwy, szybkość posuwu, podmuch należy tak regulować, by spalanie miału węglowego było zupełne i całkowite, a do leja żużlowego schodziły tylko pozostałości po spaleniu: popiół i żużel. Dobre spalanie paliwa określa zawartość CO₂ (czytaj: obecnie O₂) w spalinach za kotłem. Przy ... normalnym obciążeniu kotła zawartość CO₂ w spalinach za kotłem winna wynosić 10÷12 %. Na uzyskanie tej zawartości CO2 w spalinach wpływa odpowiednia regulacja podmuchu i w strefach oraz regulacja ciągu. Ilość powietrza potrzebnego do spalania zależna jest od rodzaju i jakości węgla i od obciążenia kotła.”

B. Autorstwa FPM Mikołów, z połowy lat 70-tych u. w. (dla rusztów typoszeregu Rtw, przekazana ZUK):

„Ruch normalny.

Ilość doprowadzonego na ruszt paliwa zależy od grubości warstwy i prędkości posuwu rusztu (czytaj: prędkości rusztu). [Grubość warstwy dobierać należy w zależności od sortymentu węgla w granicy 4÷13 cm, a wydajność regulować prędkością.]

Drobne cząsteczki węgla stwarzają większy opór dla przepływu powietrza podmuchowego, a znów grubsze kawałki spalają się dłużej i dlatego należy drobniejsze sortymenty spalać w cienkiej warstwie przy większej prędkości i odwrotnie.

Ilość powietrza podmuchowego należy tak dobrać, aby następowało całkowite spalanie przy maksymalnej sprawności. Należy się przy tym kierować analizą spalin, wykresem zapotrzebowania powietrza wzdłuż rusztu oraz wzrokową obserwacją płomienia, którą umożliwiają odpowiednie wzierniki. Do ogólnej regulacji powietrza podmuchowego służy klapa dławiąca na przewodzie powietrza (lub kierownice na wlocie do wentylatora). Rozdział powietrza wzdłuż rusztu umożliwiają klapy w strefach, uruchamiane odpowiednimi dźwigniami. ...

[Strefę ognia należy rozciągać na 1/3 do 2/3 długości rusztu w zależności od zapotrzebowania. Proces spalania powinien odbywać się intensywnie, lecz spokojnie. Zbyt duża prędkość przepływu powietrza przez warstwę węgla może spowodować porywanie i przerzucanie cząsteczek węgla, co powoduje powstawanie kraterów i zwałów.]

Ilość powietrza w pierwszej strefie należy tak wyregulować aby zapłon paliwa następował w odległości 5 do 15 cm za warstwownicą. Tylne strefy powinny być lekko otwarte lub zamknięte w zależności od miejsca kończenia się procesu spalania.”

C. Autorstwa ZUK Stąporków, z początku lat 80-tych u. w. ( dla rusztu typu Rn):

Ilość doprowadzonego do rusztu (czytaj: na ruszt) paliwa zależy od grubości warstwy i prędkości posuwu taśmy (czytaj: prędkości rusztu). [Grubość warstwy dobierać należy w zależności od sortymentu węgla w granicy 0,04÷0,1 m ( czytaj: 4÷10 cm), a wydajność regulować prędkością.]

Ponieważ drobne cząsteczki węgla stwarzają większy opór dla przepływu powietrza podmuchowego, a przy grubszych kawałkach proces spalania jest dłuższy, należy drobniejsze sortymenty spalać w cienkiej warstwie przy większej prędkości i odwrotnie.

Ilość powietrza podmuchowego należy tak dobrać, aby następowało całkowite spalanie przy maksymalnej sprawności. Należy się przy tym kierować analizą spalin, wykresem zapotrzebowania powietrza - rys. 1 oraz wzrokową obserwacją płomienia, którą umożliwiają wzierniki w kotle. Do ogólnej regulacji powietrza podmuchowego służy klapa dławiąca na przewodzie powietrza (lub kierownice na wlocie do wentylatora). Rozdział powietrza wzdłuż rusztu umożliwiają klapy w strefach, sterowane dźwigniami umiejscowionymi z przodu rusztu. ...

[Strefę ognia należy rozciągać na 1/3 do 2/3 długości rusztu w zależności od zapotrzebowania. Proces spalania powinien odbywać się intensywnie, lecz spokojnie. Zbyt duża prędkość przepływu powietrza przez warstwę węgla może spowodować porywanie i przerzucanie cząsteczek węgla, co powoduje powstawanie kraterów i zwałów.]

Ilość powietrza w pierwszej strefie należy tak wyregulować aby zapłon paliwa następował w odległości 0,05 do 0,15 m za warstwownicą. Tylne strefy powinny być lekko otwarte lub zamknięte w zależności od miejsca kończenia się procesu spalania.”

D. Autorstwa FMB „BUMAR” w Toruniu, z 1987 r. (dla kotłów typu WCO80 i PCO60):

„Utrzymanie parametrów przy zmiennej wydajności pociąga za sobą ... konieczność zmiany obciążenia cieplnego w komorze paleniskowej (czytaj: obciążenia cieplnego rusztu), co można osiągnąć przez regulację grubości warstwy paliwa , szybkości posuwu taśmy rusztowej, wielkości ciągu oraz ilości powietrza podmuchowego.

Ilość powietrza podmuchowego jest regulowana dla każdej z czterech stref podmuchowych za pomocą klap i zależy od przebiegu procesów spalania w poszczególnych strefach (czytaj: nad poszczególnymi strefami podmuchowymi).

Regulacja intensywności spalania powinna tak przebiegać, aby niezależnie od ilości zużywanego paliwa i jego rodzaju ..., proces spalania zawsze przebiegał w sposób optymalny, tzn. nie wydzielał się trujący tlenek węgla i nie powstawały niespalone cząstki miału, a do leja żużlowego spływał tylko popiół i żużel. Czyli musi być właściwy „nadmiar” powietrza! Spalanie miału powinno kończyć się w odległości 30-40 cm od końca rusztu.

[Jakość spalania określa się na podstawie badania za pomocą analizatora spalin zawartości CO₂ w spalinach. Przy ... nominalnym obciążeniu cieplnym kotła, optymalne spalanie miału węglowego ... powinno dawać około 11 % CO₂. ]

Na uzyskanie tych warunków decydujący wpływ ma odpowiednia regulacja strefowa podmuchu i regulacja ciągu.”

Rys. 1. z instrukcji eksploatacji autorstwa ZUK Stąporków (pkt C) przedstawiający rozkład zapotrzebowania powietrza do spalania na długości rusztu.

Zebrał inż. J. Kopydłowski, 2010.11.10

2

Załącznik II do części 132

---